UIT'
'Ik zing overal; zelfs in kippenslachterijen'
'Het einde van de tunnel is in zicht'
Rtv show
Tegen wil en dank in
teken van burenvetes
GESPROK
MAANDAG 28 FEBRUAR11994
Hanny krijgt zo langzamerhand genoeg van het pikante repertoire
Op haar breuk met De Rekels werd destijds meewarig ge
reageerd. Zo'n succesvolle combinatie en dan ophouden
om te beginnen aan iets onbestemds als een solocarrière.
,,Dat wordt niets", zal menigeen hebben gedacht. Maar
na jaren ploeteren in haar eentje, moet gezegd worden
dat het Hanny nu meezit. Ze scoort al enige tijd hit op hit
met haar door Pierre Kartner geschreven liedjes. Van
avond heb ik hoofdpijn, Wil jij mijn kijkdoos zien, Liefde
is lekkeren Ik fluit naar alle mannen. Wie kent ze niet?
pla,
ZEIST. HERMAN ELZINGA
Dlokatie: sporthal De
Dijnzelhnrg Geen
ideale plek voor een avondje
muziek, maar hel betreft hier
een noodgreep. De zaal waar
het zich allemaal had moeten
afspelen, is een paar dagen eer
der afgebrand. Deze kordate
Alkmaarse blijkt niet voor een
kleintje vervaard en gaat profes
sioneel op voor haar nummer.
Behalve Hanny treden deze
avond ook Gordon en René Fro-
gei OP
I lanny zal als tweede het po
dium bestijgen. De zangeres zit
kalmpjes aan tafel haar make
up bij te werken. 'Pussen de 200
en 250 optredens per jaar, ze
heeft het allemaal al eens mee
gemaakt. En er zijn belangrijke
re dingen om je druk om te ma
ken. Zoals het zoeken van een
stopcontact voor de haarkruller.
„Er is hier geen elektriciteit",
roept ze vertwijfeld uit. Dat lijkt
toch wat sterk met die herrie op
de achtergrond. En inderdaad,
een stopcontact wordt gevon
den. Een verlengsnoer doet de
Kippenslachterij
De presentator van de avond
komt binnen en wendt zich di
rect enthousiast tot Hanny.
„Ken je me nog?", vraagt hij
gretig. Maar helaas voor hem,
de zangeres kan de man abso
luut niet plaatsen. Maar de aan
houder wint, zo denkt hij. Hij
laat wat steekwoorden vallen.
Nunspeet, kippenslachterij. ,,lk
had een kippepak aan en jij was
de mooiste hen uit het hok",
helpt hij. Ze weet het weer, een
bedrijfsfeest op een kippen
slachterij. ,,)a, je zingt op de
raarste plekken", moet ze toe
geven.
„Hoeveel toegiften doe je?",
wil de presentator weten. „Dat
weet ik nog niet, hoor. Hangt
ook van het publiek af', zegt
Hanny, die de concentratie
weer richt op de krullang.
Pauze. De leden van de ach
tergrondband Rendez Vous be
treden de kleedkamer. Het is
meteen een drukte van belang
en de musici moeten duidelijk
even stoom afblazen. Hanny
zegt dat het prettig werken is
met een orkest. „Het is veel leu
ker, het leeft veel meer. Ook
voor het publiek is het natuur
lijk interessanter dan een mu
ziekband".
Het probleem is alleen dat er
kest neer te zetten. In de gemid
delde disco al zeker niet. Valt
volgens haar manager Ludo
Voeten trouwens niet mee, zin
gen in discotheken. Dan staat
Hanny daar als zangeres zich
uit te sloven voor een halfdron
ken publiek, dat niet écht geïn
teresseerd is. Geregeld komt het
voor dat de stekkers uit de mo
nitoren worden getrokken of
dat sommige aanwezigen ver
langend onder de rok van Han
ny gluren. Leuk is anders.
„Soms", zegt Hanny, „is het
leuk en soms ook niet. Ie hebt
er heel vervelende disco's bij.
En die doe ik dan niet meer."
Op 14 maart komt haar nieu
we CD uit: Een Onbeschrijflijk
Gevoel. Vanzelfsprekend staan
er nummers op van Pierre Kart
ner, maar ditmaal ook een lied
je van de te vroeg overleden Ri
ta Hovink: Wek Me Voordat Je
Gaat. Hanny blijkt de roodhari
ge zangeres goed te hebben ge
kend. „Ze heeft me veel gepro
beerd bij te brengen en was al
tijd heel streng voor me. Of ik er
iets van heb opgestoken? Dat
weet Ik niet."
Eén ding is haar in elk geval
wel bijgebleven. „Bij een TV-
opname zei ze een keer tegen
me dat ik mijn horloge moest
afdoen. In die tijd moest het al
tijd allemaal live lijken. Maar als
ik mijn horloge zou aanhouden
zou iemand misschien zien dat
het was opgenomen. Dat zal ik
nooit vergeten."
Flappen
Hanny heeft zich inmiddels in
haar podium-outfit gehesen. Er
is even een discussie of de flap
pen van de laarzen omhoog of
omlaag moeten. Ze gaan om
hoog. Tijd nu om met het orkest
de volgorde van de liedjes af te
spreken. Nog een sigaretje en
dan kan het niet lang meer du
ren. Hanny loopt wat heen en
weer in de kleedkamer. Zenuw
achtig? „Nauwelijks nog, mis
schien heel kort voor ik op
Dan is het zover. Het orkest
heeft er al een paar instrumen
tale nummers opzitten, als
Hanny wordt aangekondigd.
Nog even gaat de tong over de
plek waar twee dagen geleden
nog een verstandskies zat. „Gis
teren had ik er last van bij het
zingen", had ze eerder al ge
zegd. „Afwachten maar hoe het
vanavond gaat."
Echt optimaal voelt de zange
res zich niet, zo veel is wel dui
delijk, maar het publiek zal er
niets van merken. Op de tonen
van Liefde Is Lekker loopt ze het
podium op en, God zij dank. ze
krijgt meteen het publiek mee.
Ze zijn hier van alle leeftijden.
Haar optreden wordt, het laat
zich raden, besloten met Van
avond heb ik Hoofdpijn, knal
lers als Wil jij mijn kijkdoos
Zien en Ik fluit naar alle man
nen gingen aan dat slotnummer
vooraf. Zeist is tevreden.
Terug in de kleedkamer
maakt Hanny het orkest com
plimentjes. „Jongens, het ging
fantastisch. Het nieuwe num
mer ging ook heel goed, alleen
Heren van Jiskefet bereiden zich voor op een periode van afkicken
HILVERSUM TON DE JONG
Vergeten huurwo
ningen, een witte
neger uit Amster
dam-Oost en een koffievogel
met een roeitoeter. En niet te
vergeten: Schnautzi, de won-
derhond. Jiskefet is een malle
molen en de mensen springen
er zonder dralen op. Maar al
leen vanavond nog. Morgen
krijgen ze het zwaar, de drie
heren van Jiskefet. Het ver
trouwde decor in Studio Plan
tage is reeds in stukken ge
zaagd. En het bier- en asbakta
feltje in de oefenruimte op de
bovenverdieping is ook al weg.
Het is als een huisuitzetting,
die onheilspellend en onaf
wendbaar nadert. De Jiskefet-
trojkavach het aankomen: vol
gende week staan ze op straat,
dan zijn ze klaar. En je zult het
zien, voorspellen ze, dal dan
prompt je de beste ideeën te
binnen schieten.
Koch: „Ie denkt even: het
einde van de tunnel is in zicht.
Maar volgende week heb je zo
iets van: Hm. mja, wat nu?"
„Het is afkicken", vindt Prins.
„Dat je een week lang thuis zit,
en dat je geen idéé hebt wat je
moet doen. Dat je een stukje
gaat wandelen of zo. Omdat je
zo stuurloos bent."
Het zwarte gat gaapt. Da s
geen reden voor balorigheid.
Romeyn is een beetje sip: „Ons
oude, vertrouwde tafeltje weg...
Ik ben daar zeer gevoelig voor,
die dingen."
De avond valt. I lerman Koch,
Kees Prins en Michiel Romeyn
praten weer eens met de pers.
Als vliegen op een hoop stront,
aldus Romeyn waren de media
de laatste weken af en aan ko
men vliegen. Want allemaal
wilden ze verkondigen (of be
vestigd zien) waarom de absur
de televisie van Jiskefet nou zo
leuk is. Soms leek het wel of ze
er een afstudeerproject van wil
den maken, zo serieus ging het.
„Het
valt
beetje. Er wordt meer over het
programma gepraat dan voor-
we eigenlijk zelf niet."
Romeyn: „Het gónst. Dat
hóór je. Mensen blijken hele
scènes uit De Dierenwinkel na
te spelen op het werk... Ik vind
het een beetje raar. We zijn
toch al vier jaar bezig."
Houvast
Nooit eerder werkten ze met
publiek op de tribune, mis
schien dat dat het is. Of de te
rugkerende typetjes, zoals
Oboema, de witte neger, en de
Amsterdamse proleet van Ro
meyn. Koch: „Vroeger was er
geen houvast. Nu merk je dal
personages aanslaan. Dan
komt de herkenning."
Koch denkt dat de aanwezig
heid van publiek in de VPRO-
studio de snelheid van het pro
gramma ten goede is gekomen.
„Als je alleen maar filmpjes
hebt, laat je misschien eerder
ideeën vallen, omdat je er niet
uit komt. Terwijl nu, als we er
gens niet helemaal uit kwamen,
we er net zo lang aan trokken
tot we wél wat hadden."
Ongeveer de helft van 'wat de
heren te bieden hebben, stoelt
op improvisatie: paaltjes uitzet
ten en dan maar afdalen. Maar
dan nóg kun je op zaterdag
avond, één dag voor de opna
men, vaststellen dat je eigenlijk
niets bfuikbaars in handen
hebt. Romeyn: „Het is echt een
fluitketel, waar een vuurtje on
der staat, dat begint op een ge
geven moment te piepen. We
lopen langzamerhand ook be
hoorlijk op ons tandvlees. Sluit
maar een paar jolige baasjes op
in een ruimte en zorg dat ze na
een week iets kunnen laten
zien. Dat is het, een soort snel
kookpan."
Koch, nuchter: „Je kan nooit
terug. Dat is zowel het voor- als
het nadeel. Je kunt nooit zeg
gen: We hebben deze week niet
zoveel."
Romeyn, verzuchtend: „Het
zijn tropenjaren. Een constant
gebroei en gedoe. Negen we
ken lang met 37.9, weet je? Het
is een soort sportprestatie.
Goeiemórgen, zeg... Dat had ik
toch ook niet gedacht van me
zelf. De grens is behoorlijk ver-
legd."
Prins, amechtig: „Het blijft
een beetje dobberen. En dan
maar hopen dat je aan land
spoelt. Hard peddelen.
Romeyn: „En door het laatste
golfje nog op het strand ge
spoeld worden... Met enige
mazzel blijf je liggen."
Kul
Spraakmakende televisie lever
de dat weer op, de afgelopen
acht weken. Kul, met een toefje
satire. Vaak konden ze zelf de
lach maar ternauwernood on
derdrukken. De sketches in De
Dierenwinkel waar Koch (in
stofjas) dozen met dieren ver
koopt, zouden ze nimmer live
kunnen doen. „Het is geschre
ven tekst", volgens Koch.
„maar we zouden het niet red
den. Je kunt die bal drie keer
over het net slaan, maar dan
gaat-ie geheid uit."
Prins: „De Dierenwinkel is
echt ongeveer per drie zinnen
opgenomen. Dan schiet er
weer iemand in de lach."
Romeyn: „Het leuke is dat je
merkt dat de meest lullige din
gen, dat je denkt: sodemieter
op, zeg, dit is te lullig voor
woorden, dat dié blijken te
werken. En andersom, dingen
waar je op voorhand veel in
ziet, stellen dan weer geen reet
De laatste uitzending van het
seizoen, vanavond, wordt een
heel speciale. Adriaan van Dis
zal tijdens een gala de diverse
Jiskefet-personages ontvangen.
Daarna zal de groeiende schare
adorerende fans haar heil voor
lopig weer bij de videorecorder
moeten zoeken. Want adoratie
is het, niéts minder.
Prins: „Het is wel vreemd.
Een soort popsterren-status."
Romeyn: „Zelf merken we er
weinig van. We hebben de af
gelopen weken alleen maar
binnen gezeten."
Koch: „Het is natuurlijk on
zin om te ontkennen dat succes
leuk is, dat mensen je program
ma waarderen, en dan ineens
bescheiden te doen."
Maar die cultus? Mensen die
zich bij de opnamen vervoegen
met zelfbedachte sketches?
Fans die op de tribune al de
one-liners mee zitten te schrij
ven?
Prins: „Echt? Doen ze dat?"
Romeyn, steunend: „Jezus
Christus, zeg... Dat is wel een
beetje mijn angst, hoor. Wat
gebeurt er allemaal in die hoof
den waar al die informatie, al
die lol in gaat? Tot je een keer
een gek tegen het lijf loopt die
overal maar op schiet."
Koch, wakker: „Iemand die
dan schietend met een stengun
door de Kalverstraat trekt en la
ter bij het verhoor bekent dat-
ie alles van Jiskefet op video
heeft."
Berusting
Gegrinnik. En berusting. Op
naar de laatste handstand van
het seizoen en dat heerlijke ge
voel na afloop van de opna
men, als de adrenaline nog
kolkt, maar de druk eraf is.
Geen beter moment om, opge
lucht, heerlijk dronken te wor
den. Romeyn: „Alsof je na drie
weken motorrijden in de Saha
ra een schone onderbroek
krijgt."
De sneeuw dwarrelt aan de
ramen voorbij. Tijd voor wee
moed. Het mooiste moment
van de afgelopen maanden,
wellicht?
Het blijft even stil. Dan zegt
Koch: „Dat de koningin hier in
het publiek zat, na afloop even
in de kleedkamer kwam, en dat
het toen toch nog allemaal snel
ging"
Romeyn valt hem bij: „Té
snel."
(Nederland 3, vanavond om
23.19 uur)
misschien een tikkeltje te snel."
Voor Hanny zit het werk er
op, ze heeft wat makkelijker kle
ren aangetrokken en geniet van
een bitterbal. Ze gaat nog even
kijken bij de verrichtingen van
René Froger, die ook in Zeist
moeiteloos aantoont waarom
hij momenteel de best verko
pende Nederlandse artiest is.
Ook Hanny bewondert zijn vak
manschap. Zelf in het Engels
gaan zingen zal ze nooit doen.
„Er zijn al genoeg zangeressen
die niet weten wat ze willen".
Hanny weet wel wat ze wil en
daarom gaan er met ingang van
de nieuwe CD wat dingen ver-
t>
Scène uit de nieuwe comedy serie Tegen wil en dank. V.l.n.r. Joris Lutz,
Dorijn Curver en Maarten Wassink. foto ncrv
HILVERSUM HERMAN E
Alternatievelingen en yuppen.
Op de confrontatie tussen die
twee tegengestelde groeperin
gen rust de nieuwe NCRV-co-
medy Tegen wil en dank, waar
van vanavond de eerste afleve
ring is te zien. De voorlopig der
tien delen omvattende reeks is
gebaseerd op de Engelse serie
Square Deal van Richard 'Om-
manney. die ook de basis lever
de voor de vorige NCRV-come-
dy Ha. die pa.
Joris Lutz keert uit die serie
overigens nu weer terug en
schreef samen met zijn vader
Luc enkele afleveringen. De
meeste bewerkingen zijn van de
hand van Ton Vorstenbosch en
Guus Vleugel. Volgens eindre
dacteur drama Renske Popken
besloot de NCRV al snel tot een
drastische bewerking van de or-
gininele Engelse versie. „De la
tere delen werden gewoon heel
erg Engels en bovendien kwam
men daar tot een afronding van
de serie, terwijl wij er mee door
willen gaan. Vandaar dat we
oorspronkelijke delen hebben
laten schrijven, die ook meer
betrekking hebben op de Ne
derlandsesituatie."
Het ene uiterste in Tegen wil
en dank wordt gevormd door
het yuppen-stel Philip (Hugo
Haenen) en Barbara (Irma Har-
tog). Philip wil zo snel mogelijk
carrière maken als project-ont
wikkelaar en veel geld verdie
nen. Barbara zit thuis, want Phi
lip vindt het niet nodig dat zij
werkt. Uit alles blijkt dat zij niet
gelukkig is met die situatie en
hun huwelijk lijkt ook al niet te
best, maar de schrijvers van de
serie verbinden daar vooralsnog
Jody Foster in S|
dio:
„De eerste keer <p
ik voor de camé
stond, ging eigenj
per ongeluk. Mit5,
i acteur en moest q
t reclamespot v
anderen. Langzamerhand wil de
zangeres namelijk af van de wat
pikante liedjes en andersoortige
nummers gaan zingen. Mooie
nummers. Zoals het Rita Ho-
vink-liedje. „Dat andere materi
aal is natuurlijk wel makkelijker
om te doen. En ook live, want
dan doet het publiek lekker
mee. Maar als zangeres is het
niet meer zo interessant, de uit
daging is een beetje weg. En je
moet het voor jezelf toch oqk
leuk houden."
zonnebrandolie. Ik was gek f
mijn broer en volgde h^'
overal, dus ging ik mee naar}
studio. Toen hij voor de camé
zijn hemd moest uitdoen, sto}^
ik achter hem en deed het op1
Ik bleef hem imiteren, en
kwam de producent op het id
mij in het filmpje te laten optP'
den in plaats van mijn br<
Daarna volgden meer co
den. Zo moest ik allerlei
lijkmakende produkten eten.j
eens kon ik na de opnam
voor een shampoospotje ti^'
dagen lang die troep niet
mijn haar krijgen."
Idem: [P
„De mensen die me echt \j.
nabij hebben leren kennr?1
hebben ontdekt hoe afschuy
lijk saai ik eigenlijk ben en hé
zeer ik streef naar saaiheid,
weet zeker dat men zich uitej
delijk van me zal afkeren, oj
dat ik er alleen van drot
doodgewone dingen te dot
zoals rondlopen in vrijetijdsll
ding." p
Acteur Sjoerd Pleijsier in Sf
dio:
„Ik wilde vroeger altijd
Toon Hermans worden. Ht
vond ik echt onwaarschijni
goed. Die man kan ment
twee uur lang laten lachen zo
der andere mensen belachel
te maken door 'namedroppiK
waar Paul de Leeuw bijvdp
beeld wel aan doet. Het is f
tuurlijk heel gemakkelijk 'Rr
Poortvliet' te roepen en dj
dan heel hard om te lach)
Toon Hermans heeft dat al
maal niet nodig. Hij heeft t
over zijn tante, die waarschl
lijk niet eens bestaat. Maar l
doet er niet toe, want daar zir
humor niet in. Hermans 1
denkt zelf wat en dat vind ikj
allerhoogste kunst. Het hod
haalbare voor mij is een eijr,
programma maken en daaiT*'
mensen een plezier mee do-
Maar ja, ik ben acteur gewor^,
en dus zeg ik de teksten van t
ander." L
Joris Lutz in TROS Kompas: l~
„Het acteren zou nooit uil
zelf zijn gaan doen, als ik e
niet toevallig ingerold zou
Maar nu ik het eenmaal doer
ik het zo goed mogelijk dqr3
Het is niet mijn lust en mijne s
ven, maar ik ben er wel heelh
rieus mee bezig. Muziek war'
is mijn grote liefde. Dat zal il^j
tijd, tot ik i
blijven doen.'
rolstoel Jnè
jon
weinig consequenties aan.
Philip en Barbara wónen
naast het alternatieve stel Han-
na (Dorijn Curvers) en Willem
(Maarten Wansink), die een
huis delen met Rik (Joris Lutz).
Hanna en Willem zijn vooral
blijven steken in de jaren zeven
tig en hun voornaamste zorg is
het redden van de wereld. Dat
gaat met nogal wat pathetiek
gepaard, maar dat hoort kenne
lijk zo in de ogen van Vorsten
bosch en Vleugel. Rik is tegelij
kertijd teleurgesteld in de we
reld en zorgeloos. En hij geeft
niet om geld of carrière. Wel
speelt hij in een popbandje, dus
dat verklaart zijn soms wat ei
genaardige gedrag. Het tegen
strijdige is dat Rik graag voor
zijn 25ste beroemd wil worden
en dus kennelijk wel ambities
heeft. Meteen in de eerste afle
vering wordt duidelijk dat voor
al de relatie tussen Rik en Bar
bara belangrijk wördt in de se
rie. Rik is degene die Barbara
enige zelfstandigheid zal bij
brengen. Dit tot groot ongenoe
gen van Philip, die stikt van de
jaloezie.
De deels in de Hilversumse
Badhuislaan opgenomen serie
zal niet de geschiedenis ingaan
als een klassieke Hollandse co
medy. De karakters zijn eendi
mensionaal en karikaturaal, de
teksten vrijwel nergens grappig
en de meeste spelers missen het
komisch talent om de weinige
grappen optimaal uit te spelen.
De dagelijkse praktijk op de Ne
derlandse TV leert echter dat cr
niettemin een groot publiek is
voor dit soort series.
(Nederland 1, vanavond om
21.54 uur)
Actrice Dora van der Groetje
HP/DeTijd:
„Gelukkig word je van loslajiv
Dan heb je alles. Als je iet«
alle mogelijke moeite
houdt, heb je alleen dat
Lóssen, dat is de sleutel tot^
geluk, loslaten." |d(
Andries Knevel, present?
van EO's praatprogramma F'
Elfde Uur, in Vrij Nederlantj
„Er zit altijd een 'christenhfm
in, maar wel een die een verlpn
te vertellen heeft." pi
Idem: uj
„In mijn drieënvijftigste uiti
ding heb ik voor het eerst m
ten knippen. De Rijksvoortf'
tingsdienst heeft er drie
uitgehaald: wat mr. Pieter Ij
Vollenhoven gaat stemmen
Margriet gaat stemmen c
als voorzitter van de Raad i
de Verkeersveiligheid zijn i
jes van Huis ten Bosch als <1
wel eens toespreekt i
'Jongens, dat kun je j
stemmen begrijp ik r
ook dat hij, Van Vollenhak,]
een voorbeeldfunctie heeftce;
hoeft niemand te zeggen wapii
gestemd heeft, dat kan hi|e'
woon achter zijn kiezen l|d^
den."
Corry Konings in AVRO WV.
Tele Vizier:
„Vroeger, met de Rekels, zoit
echte levensliedjes. Wat ilT
doe, noem ik lichte mul
Maar het blijven liedjes
leven."
les voolAn
Koos Alberts in AVRO Bodet
leVizier: f
„Schandalig, zo weinig NeF"
lands als hier gedraaid wfr(
Maar vraag je op straat wat
roepen. Vooral ouderen of rif\
sen die niet zoveel school r~
ben gehad en geen Engels I
nen verstaan. Ik heb de groAN
fanclub van Nederland en fom
ontzettend veel op. Veeljsc
mijn fans putten 'el
kracht uit mijn mu-
ziek. Dat vertellen ^Vur
ze me steeds op-
nieuw. En daar doe
ik het toch voor." <^ve
Hanny treedt op: Wil jij mijn kijkdoos zien?
foto npa
