Thomas neemt fakkel over van Aaftink Bashanova lust Niemann rauw Henk Gemser gaat behoedzamer om met Carla Zijlstra Plezierritje van anti-held Wasmeier goed voor goud Olympische Winterspelen -*pNDERDAG 24 FFBRUARI 1994 - honing Harald mag prijs uitreiken ^ujhammer. Het Internationaal Olympisch Comité (IOC) heeft 7gesloten dat indien aanstaande zondag een Noor de 50 kilome ter cross country in het Birkebeineren-stadion wint, koning Ha- ^jald de gouden medaille mag uitreiken. Het zou uniek zijn in de 73istorie van de Olympische Spelen, want het is eerder nooit ge pleurd dat een vorst of vorstin van het land dat het evenement i apeft georganiseerd bij het ceremonie protocollair werd betrok- Samaranch wil beperkte ambtstermi jn ffiiEHAMMERJuan Antonio Samaranch, de voorzitter van het In- 3Ïrnationaal Olympisch Comité, wil dat IOC-leden voortaan niet fileer 'voor het ieven' worden gekozen. Dat zei hij gisteren in de «ïoorse krant Aftenposten. Voor nieuwe leden moet naar de me ling van Samaranch een termijn van acht jaar gelden. Sama- nnch komt op de volgende IOC-bijeenkomst, in augustus in Pa- *js. met een uitgewerkt voorstel. In het plan houden de huidige rapC-leden, die voor het leven zijn gekozen, hun status. Het Ne- vijerlandse IOC-lid Anton Geesink behoeft dus niet voor zijn plaats te vrezen. Markus Wasmeier herziet besluit >os n*.LEHAMMERMarkus Wasmeier gaat zeker nog een jaar door. De RJer van het olympisch alpineskiën in Lillehammer had voor de vinterspelen gezegd te willen stoppen. De twee gouden medail- i <ts hebben hem van gedachten doen veranderen.Eerst maak ik .Jet wereldbekerseizoen af. Dan ga ik me concentreren op vol lend jaar, maar vanavond gaan we eerst feesten." tssische schaatsster verbaast zichzelf MAR WYBREN DE BOER ^-VERSLAGGEVER zich tot voor kort een Russische iats(st)er wendde 6^t het verzoek om interview, stuitte rgaans op een ergeslagen blik, drif- gebarende en toe- L ellende officials, en 41 hakkelend uitge- ufoken excuus 'sorry'. ?ii zulke toneelstuk- 151 wil Svetlana Basha- Hra niet meedoen. Als [jjonent van de jong- t lichting sporters uit j! voormalige USSR i£mt de winnares van j olympisch goud op 4 drie kilometer geen 'oordemond. leverde een tafereel op, afge- donderdag na de kilometer. Pers- Kjell-Gunnar nam zoals ge- Bonlijk plaats achter E tafel, maar in zijn Svetlana 3g meldde zich nu een lange, bleke met een nors gezicht. Hij terde Dahle iets in zijn oor, ig zich naar Bashanova. die irzichtig nee schudde gn ?f vervolgens stokstijf staan lachten op wat komen ging. 'iKun je je race beschrijven?", ♦eg Dahle in het Engels. De linares lachte, wilde ant- jord geven, maar werd in de fe gevallen door de bleke ma llet die op monotone wijze vraag in het Russich vertaai- Dat zat Bashanova niet lek- t. „Misschien vindt u het fed als ik in het Engels ant- lord geef. Ik heb een talen- tsus gedaan, ziet u. Het is niet rfect, maar ik wil het graag, •beren", zei ze. Dahle wend- zich naar de tolk en sprak: fedankt, het lukt ook wel zon- ru." Enkele dagen later tovert fetlana Bashanova een verle- n glimlach op het gezicht als l voorval in herinnering irdt gebracht. „Ik wilde onze k niet beledigen, maar de ou- te mensen uit ons land den- Ji nog altijd dat wij niet opge- psen zijn tegen jullie wester- "Ten." Er bestaat, zo meent de jarige sportstudente, een trekt verkeerd beeld van en haar Russische colle- ,De meesten van ons spre- lcti behoorlijk Engels. We wil- (_n vroeger ook best met jullie er politiek praten, maar we échten niet." nrooroordelen, ze zat er zelf J tiener ook vol mee, zegt ze. Moeger op school werd ons jeerd dat Amerika de vijand k. De meester zei, dat er eens jll dag zou komen dat de lerikanen ons zouden aan- jen. Ze zouden een atoom- e|ln willen gooien en ons kapot len maken." Ze balt haar jJsten, neemt de houding van bokser aan en zegt: „Op de .Jere school zeiden we altijd jen elkaar dat we later tegen L Amerikanen gingen vech- aflaar vader wierp een ander «t op de zaak. „Mijn vader ef> als schaatser in Amerika ge est Hij vertelde altijd dat de Insen heel aardig waren en t mooi het land was." Valery 10 Maria Bashanova. beiden r |rtleraar aan een school in de c|joenenstad Tsjeljabinsk, ichten hun dochter en haar 1 jaar jongere broertje ook op fiere wijze in contact met de ,^>terse cultuur. „Via hun con- [Jen met studenten kregen we Iziek van The Beatles en Ip-n in huis. Dat is beter dan Op de valreep redde Bart Veldkamp twee jaar terug in Albertville met zijn gouden tien-kilometerrace de vader landse schaatseer. Morgen vormt de vijf kilometer voor vrouwen de laatste discipline van het olympisch schaats toernooi. Carla Zijlstra, die zich twee jaar lang prepareerde voor de dag van morgen, lijkt de enige die Nederland in Hamar nog aan goud kan helpen. Coach Henk Gemser twijfelt of zijn pu pil tegen die druk bestand is. De angstige voorgevoelens van de bondscoach komen voort uit het te leurstellende optreden van Zijlstra een week geleden op de drie kilometer. „Daar was ze volledig geblokkeerd", al dus Gemser. De 54-jarige trainer be twijfelt of het goud voor de Groningse studente nogmaals zo dichtbij komt. „Niemann gaat niet meteen weer on deruit. Als Carla toen haar normale ra ce had gereden, had ze goud kunnen hebben, misschien wel moéten heb ben." Gemser trok ook zelf het boetekleed aan. „Voor de race heb ik tegen haar gezegd: 'Die dame (Claudia Pechstein, red.) tegen wie je nu rijdt, heeft in Al bertville een medaille voor je neus weggepikt'. Die opmerking was be doeld om haar extra agressief te ma ken, maar toen het startschot klonk, zat ze meteen helemaal vast." De domper werkte ook bij Gemser lang na. „Het vertrouwen wat ik in haar had toen we hier kwamen, is toch ietsje ge slonken." Zijlstra huppelde de afgelopen dagen ogenschijnlijk ontspannen door het Vi kingschip. maar gevraagd naar haar voorbereiding op de 'dag van de waar heid' kroop de 23-jarige geboren Frie zin weer in haar schulp. „Daar wil ik nu nog niet aan denken", was haar enige reactie. Gemser klampt zich vast aan de prestaties uit het verleden. „Que status hoort Carla bij de medail lekandidaten." Het neemt niet weg dat Gemser morgen voor een andere psychologi sche aanpak kiest. „Ik zal een minder pittige benadering kiezen. Maar ze moet zichzelf ook onder controle heb ben. De gedachte dat ze twee jaar lang ergens voor heeft getraind en dat het er nu uit moet komen: ik hoop dat ze die straks beheersen kan." Uit veiligheidsoverwegingen plaatst Gemser zijn kopvrouwe vanavond voor de loting in de tweede groep. „Ik kan het niet riskeren dat ze straks als eerste van start moet en zich helemaal over de kop jaagt. Laat een ander maar een tijd op het bord zetten, dan weet Carla wat er moet gebeuren." Mocht het lot haar aan Niemann - „die blijft de grote favoriet", aldus Gemser - koppelen, ook dan mag Zijl stra zich niet direct laten verleiden tot een gevecht met de Duitse vedette. „Dan moet ze Niemann maar even la ten gaan. Carla moet eerst zorgen dat ze ritme in haar slagen vindt, muziek in haar sodemieter krijgen en pas daar na de strijd aangaan." Houdt Zijlstra zich aan die tactiek, dan is ze alsnog in staat om voor een sensatie te zorgen, meent Gemser „Niemann is gevallen, ze heeft de 1500 verloren, het is een dikke twijfelkont op dit moment. Als we ooit de kans krij gen om haar te verslaan, dan is het Nationaal record op 1000 nieter lichtpuntje in Nederlands kamp HAMAR GOVERT WISSE Schaatsen Uiteraard waren de spotligths tijdens en na het minst in teressante schaatsnummer in Hamar gericht op Bonnie Blair. Ze reed na haar zege op de 500 meter ook op de dubbele afstand op één been en na het eten van een bo terhammetje pindakaas en jam naar haar vijfde gouden plak. Blair mag zich nu Amerika's meest succesvolle olympische sportvrouw in de geschiedenis noemen. Be ter dan de schoonspringster Patty McCormick, de zwem ster Janet Evans en de atlete Evelyn Ashford, die op vier bleven steken. zelden een 1000 meter schaatst, dat is om ziek van te worden. Aaftink: „En dan te bedenken, dat ik vorig jaar alles op alles heb gezet om dat record in bezit te krijgen. Nu ik het eindelijk heb, pakt Annamarie het me af. Vervelend. Ik gun het haar best, maar het hoort mij toe als enige serieuze sprintster van Neder land." Thomas (uit Nijetrijne, 22 jaar) jubelde van binnen, maar reageerde koeltjes naar haar omgeving. Henk Gemser was even daarvoor heel wat enthou siaster geweest. „Die meid is over een paar jaar wereldkam pioen." Geconfronteerd met die boude stelling deed Thomas alsof ze net te horen had gekre gen, dat haar piepers stonden aan te branden. Iets alledaags dus. „Heeft Henk dat gezegd. Leuk. Maar voor de rest weet ik niet wat ik aanmoet met die mededeling. We zien wel", al dus de rijdster, die als enige - met Tonny de Jong - goed pres- In de schaduw van Blair, verborgen voor de buitenwe reld, speelde zich zowaar iets af, dat als een klein Neder lands schaatssuccesje afgeschil derd mag worden. De somber heid, die al anderhalve week als een koude deken over de Oran je-afvaardiging in Hamar ligt, werd even naar de achtergrond gedrongen. Het lichtpunt in de Noorse duisternis is van Friese afkomst, vriendin van Bart Veldkamp en heet Annamarie Thomas. Op de 1500 meter had ze al bijna brons te pakken. Gis termiddag was haar resultaat (14de plek) niet opzienbarend. Haar tijd wel. Met 1.20,94 pakte ze Christine Aaftink het Neder lands record af. Die baalde daarvan, net zoals ze de pé in had over haar 20ste klassering. Als specialiste verslagen wor den door een allrounder, die Op de 1000 meter kon Christine Aaftink zich nauwelijks staande hou den. foto anp teert in Hamar en dit seizoen een lach overheerste echter de nu al mag beschouwen als "de ontevredenheid. „Het was eèn grote doorbraak'. In plaats van slechte race van me." Het toont in elk geval het karakter van een kampioen. In tegenstelling tot Thomas kijkt Aaftink terug op een uiterst treurig toernooi. Negentiende op de 500 meter, gisteren 20ste. Daarmee kun je als gerenom meerde schaatster niet thuisko men. Ze heeft één terecht ex cuus. Ernstige knieproblemen verstoorden van half oktober tot half december het trainingspro gramma. Daarna was het ook in psychisch opzicht aanmodde ren geblazen. Na de WK sprint, twee weken voor de Spelen, overwoog ze zelfs even niet naar Hamar af te reizen. „Maar dat was een topsporter onwaardig en vluchten voor problemen. Dat wilde ik niet." Na de 500 meter had ze eenzelfde inzin king. Met de hoop op een be vlieging startte ze toch. Het werd weer een dikke nul. Of ze doorgaat, weet Aaftink nog niet. Dat hangt af van wie de nieuwe trainer wordt en hoe haar knie zich houdt. „Want ik wil niet nog zo'n rotseizoen meemaken. Dat is vechten met jezelf." Een knap resultaat van Aaf tink had Wopke de Vegt wellicht nog aan het lachen gekregen in Hamar. De sprintcoach moet een uitslagenlijst van zijn man nen en vrouw overleggen, die hem het schaamrood op de ka ken bezorgt. „Ik weet, dat ik moet opstappen. Maar ook als ik wel resultaat had geboekt, dan nog was er aan mijn stoel poten gezaagd. Dat gebeurt na melijk altijd in Nederland." Wat hij gaat doen is onduidelijk. Drie jaar geleden gaf hij zijn baan als leraar economie eraan voor de onzekere job van schaatscoach. Nu dreigt de WW De Vegt jammerde niet al leen. Tijdens de persconferentie stonden bij bronzen-medaille winnares Qiaobo Ye de tranen in de zwarte Chinese ogen. Ze vertelde over haar knie-operatie in augustus, waardoor ze giste ren niet voluit kon gaan. „Mijn allerlaatste race van mijn loop baan heb ik met pijn moeten rijden. Sorry, dat ik huil, maar ik zou willen dat ik één van Bon nies gouden plakken had", fluisterde ze bedeesd in gebro ken Engels. In tegenstelling tot Ye - derde- achter de Duitse- Baier - had Blair. die in verband met het WK 1995 in Milwaukee nog een jaartje doorgaat, alle reden tot lachen. Niet alleen de beste van Hamar, maar - belangrijker nog - de beste van Amerika in hon derd olympische jaren. „Vijf keer goud. daarvan durf je niet eens te dromen." Welk goud haar nu in Noor wegen het meest had aange sproken. Verrassend: „Dat van Dan Jansen. Dat heeft me veel gedaan", zei de vrouw, die op de vraag hoe haar toekomst ei uit gaan zien, in de huisstijl van Amerika antwoordde: „Trou wen en kinderen krijgen." die Russische bandjes." Inmiddels heeft ze met eigen ogen de wereld aan de andere kant van de oceaan kunnen be kijken. „Drie jaar geleden gin gen we naar Canada voor het WK-junioren. Daarna zouden we nog een paar dagen naar Amerika gaan. Ik was veel ze nuwachtiger voor mijn eerste bezoek aan Amerika dan voor het WK. En toen het voorbij was? Het was mooi. maar niets bijzonders verder. Net zulke mensen als wij." Omdat ze 'een beetje te dik' was, meldde haar moeder haar op elfjarige leeftijd aan bij het 'sportinstituut I.ydia Skobliko- va'. genoemd naar de zesvoudig olympisch kampioene. Drie jaar later al nam bondstrainer Niko lai Gudin haar op in de nationa le juniorenselectie. Ze maakte nog net de tijd mee, dat top sport in de Sovjetunie konden putten uit een nimmer opdro gende geldbron. Met het optrekken van het ijzeren gordijn kelderde de top sport op het prioriteitenlijstje van de regering. De afsplitsing van een aantal Republieken bracht de Russische schaatsers zo mogelijk in een nog lastiger parket. „Vroeger konden we zo vaak we wilden trainen op de baan in Alma Ata. Maar dat ligt in Kazachstan en dat is nu onaf hankelijk. Als we nu op Medeo willen trainen moeten we veel geld betalen." Na de vorige Winterspelen in Albertville kreeg ze als dank voor bewezen diensten van het regionaal sportcomité een twee kamerflat en na haar gouden succes in Hamar kan ze een bo nus van 15.000 dollar tegemoet zien. „Een deel is voor mezelf en een deel voor mijn vrienden en- familie, die niet zoals ik de luxe uit het Westen kennen." Wellicht dat ze morgen haar premie kan verdubbelen, nu de gedoodverfde kampioene Gun- da Niemann vooral tegen zich zelf lijkt te vechten en Carla Zijl stra met een vormcrisis kampt. „Ik dacht dat ik pas over vier jaar kans zou hebben op een olympische titel, maar het gaat ineens veel sneller met me dan verwacht", stelt Bashanova vast. Het verleidt haar zowaar tot een grapje dat tot voor kort niet uit een Russische mond opgete kend kon worden. „Ik bang voor Niemann? Denk je niet dat het eerder andersom is?" Tomba maakt niets klaar op reuzenslalom Reuze tlelom Na zijn verrassende ovenwinning op de reuzenslalom gaat Markus Wasmeier 'uit zijn bol' met de dichtstbij zijnde dame. die hij spontaan ten dans vraagt. foto»£PA HAFJELL PAUL BERKHOUT NPA-VERSLAGGEVER Breed en boos staat 'Albertone' daar, met beide voeten in de sneeuw. Azuur- hl.mwc pet, zon nebril en ongeschoren Vandaag zweeft deze Tomba de Grote niet, vandaag sneuvelt hij. De Italiaanse vlaggen hangen half stok, de fans zwijgen. Maar Tomba zwijgt niet. zijn hart spreekt als altijd. Daar dragen zijn brede schouders reeds de man die de kampioen ont troont. De Winterspelen bele ven weer een groots moment. De macho-man tilt de anti-held ver boven zich uit. Verwonderd kijkt Markus Wasmeier in het rond, daar hoog in de lucht. Hij weet niet wat nem overkomt. Hier zit niet zo maar een skiër die de reu zenslalom heeft gewonnen in Hafjell. Hier zit niet slechts de man die Tomba de Grote eve naart door twee gouden olym pische medailles te winnen, een zeldzame prestatie. Hier zit Markus Wasmeier, de ex-we reldkampioen van 1985 die al zeven jaar bespot wordt door zijn landgenoten omdat hij niet meer wint. Hier zit een Duitse sportman die alle botten in zijn lijf heeft gebroken in zijn ach tervolging op het verloren suc ces. Op de schouders van Tom ba beleeft hij een verbijsterend moment. „Dit is Ongelooflijk." Het is een waanzinnige woensdag. Hafjell ontwaakt met een lied uit duizend kelen. „Elk hart dat hier klopt, moet de vre de verspreiden", zingen de toe schouwers langs de piste. Zij zijn gekomen voor de robuuste Vikingen, voor Aamodt, Thor- sen en Furuseth. Deze jongens dromen elke nacht van het olympisch goud. dat bevrijdt en groot maakt. Zij zijn ook geko men voor Tomba, stoer als een macho, spontaan als een kind 'en tweemaal achtereen de olympisch kampioen. In een hoekje van de heuvel staan een paar supporters van skiclub Schliersee. Zij zijn hier voor Wasmeier. Vorige week donder dag heeft het goud bij de 'super G' hem reeds verlost van vele Alberto Tomba is ontgoocheld over de afloop van de reuzenslalom, waarop hij werd gediskwalificeerd omdat hij een poortje miste, fok vijanden, van stekelige vragen. „Is Markus te oud? Kan hij wel skiën?" Op deze waanzinnige woens dag regeren de Noorse toverwe- zentjes. Zij zijn op de hand van de schlemielen, de onhekenden. Op de hand dus van Wasmeier. Sinds 1985 heeft hij dit onder deel niet meer gewonnen. Maar wat maakt het uit, vandaag heeft de logica een vrije dag. 'Wasi. Wasi' schreeuwt de me nigte hem toe. *Wasi' maakt een dansje met het meisje in kleder dracht. 'Wasi' gooit bloemen in het publiek. Dertig jaar is hij nu, en nog altijd die vriendelijke, innemende 'Wasi'. Vader van een zoon. gelukkig getrouwd. Niet getekend door alle teleur stellingen. alle kritiek. Dat hij dit nog mag beleven, hij, wtens loopbaan al lang voorbij leek. Beroemd als Tomba! „Nee, zo groot ben ik niet", weert Was meier af, nog even bescheiden als gisteren. „Maar het is een krankzinnig idee dat ik twee maal goud neb gewonnen." Hij tolt van camera naar ca mera. het duizelt hem voor zijn ogen. Vragen, vragen, vragen. Hij lacht, deelt zijn vreugde met elke huiskamer. Talloze schou derklopjes incasseert hij, ook van de mensen die hem vorige week nog hebben afgeschreven. Zo is Wasmeier nu eenmaal, nooit haatdragend. „Het hoort erbij", zegt hij. „Ik kan vergeten wie mij slecht heeft behandeld Ik word daar niet boos over, zo is het menselijke karakter. Maar ik ben de mensen die mij in de slechte tijden hebben gesteund dankbaar. Zij zijn mijn vrien den." Het klinkt oprecht. Zijn begeleider sleurt hem mee haar de dopingcontrole Op één ski roetst hij naar bene den. de stille witte diepte in. Maar ver komt Wasmeier niet. I lalverwege staat de skiclub uit Schliersee en de kampioen stopt. Want hij heeft voor ieder een altijd een woord. „Het leven is vol verrassingen", zegt hij. Tomba is dan al lang uit zicht verdwenen. „Ie moet een pin- guin zijn om hier te winnen, /o koud is het", heeft hij de ont goochelde volgers verteld. Maar Tomba is deze dag niet 'I,a Bomba'. de bom. Hij mist de explosiviteit, de agressie die hem beroemd heeft gemaakt. Hij is moe en presteert zwak. Wasmeier heeft niets van die superieure stijl van de Italiaanse oppergod Zijn stijl is pre-histo- risch volgens de kenners. „Maar ik heb hard gewerkt om dal te verbeteren", zegt Wasmeier. „Ik heb het gemakkelijk gehad van daag. Dit was mijn laatste olym pische dag hier, ik kon er een plezierritje van maken. Ik had al goud."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 27