Van der Burg valt ex-collega's niet af Seizinger voegt zich bij ontgoochelden 'Jk kan niet van Gemser winnen' Jansen kan mislukte race niet meer zien Olympische Winterspelen Amerikaans ijshockey team moet zijn draai nog vinden p/nFNSDAG 16 FFBRIJARI1994 Weissensteiner klasse apart bij rodelen n voor vrou- yyiHAMMER. De strijd om het goud bij het rodelen1 wen lijkt na twee van de vier manches al beslist. De Italiaanse wereldkampioene Gerda Weissensteiner heeft een vrijwel niet te overbruggen voorsprong van 25 honderdste seconde op haar naaste achtervolgster, de Duitse Susi Erdman. De totaaltijd van Weissensteiner bedraagt 1.37,630, die van Erdman 1.37,882. De Oostenrijkse Andrea Tagwerker bezet met 1.38,118 voorlopig de derde plaats. Weissensteiner had in beide manches de beste tijd, 48,740 en 48,890. De eerste prestatie betekende zelfs een baan record. ULLEHAMMER RTR/ANP J IJshockey iji? Het gaat er bepaald niet zachtzinnig aan toe in het duel tussen de Ame rikaan James Campbell (links) en de Slowaak Robert PetrovicKy. De bik kelharde wedstrijd eindigde onbeslist. foto epa team dat nog zonder puntver lies is. Het tweede duel met Frankrijk eindigde in een over winning van 3-1. Aanvaller Hlushko scoorde twee keer. Het team van de Verenigde Staten, dat voor de Winterspe len 61 oefenwedstrijden afwerk te, ontsnapte in de wedstrijd te gen het verrassende Slowakije aan een smadelijke nederlaag. Zes minuten voor tijd leek de strijd bij een stand van 1-3 ge streden. Dankzij treffers van Ci- avaglia en Lilley bleven de Ame rikanen ongeslagen, evenals het debuterende team van Slowa kije. Het aantal strafminuten was voor beide ploegen aan de hoge kant: Verenigde-Staten 22, Slowakije 27. Het Amerikaans ijs- hockeyteam zoekt in Lillehammer nog naar de juiste vorm. De halve-fïnalist van Albertville (1992) kwam in de tweede wed strijd opnieuw niet tot winst. Na de remise tegen Frankrijk (4-4) bleef de tweevoudige olympi sche kampioen gisteren in het duel met Slowakije steken op 3- 3. Zweden boekte de eerste ze- Het nog puntloze Italië werd met 4-1 verslagen. Drie treffers kwamen op naam van verdedi- Canada, finalist in Albert ville, is in groep B het enige De Jong moet wennen aan strakke regels HAMAR WYBREN DE BOER MPA-VERSLAGGEVER De koffer zit vol met CD's, in de van het olympisch dorp staat een computer waar je een 'hartstikke geinig' basketbal spelletje mee kunt spelen en "ijks gaat ze lekker een uur tje schaatsen in het Vikingschip. Schaatsenrijdster Tonny de Jong komt de tijd wel door in Hamar. „Jammer alleen dat ik de openingsceremonie niet heb meegemaakt." De onbevangen heid van een 19-jarig natuurta lent. We gaan niet te vroeg naar Hamar, want dan duurt het wachten tot de eerste wedstrijd- te lang Tonny de Jong foto archief kunnen zijn." Maar het was nee en bleef nee. Jammmer voor haar. „Ik heb het nog wel een keer gepro beerd, maar ik kan het niet van Gemser winnen. Groepsver band of zo, zegt hij." Gisteren, tijdens de perspre sentatie van de Oranje vrou- wenploeg, joeg de coach haar wéér de stuipen op het lijf. Dacht ze even lekker een uurtje te kunnen kletsen met wat ver- w .zei Gemser ineens dat zijn drie meiden voor de plakken gaan strijden. Dat zal ze toch wel verkeerd verstaan hebben? De Jong op jacht naar eremetaal? „Ik dacht het niet. Gemser zal Carla Zijlstra en An- namarie Thomas wel bedoeld hebben. Toch?" Zelf hoopt ze een paar per soonlijke records te rijden, zich te kwalificeren voor de vijf kilo meter en wie weet maakt ze wel kans om een keer bij de eerste tien te finishen. „Dat lijkt me al heel mooi." Laat die Gemser even snel ophouden over haar olympische kansen zeg. „Straks gaan de mensen nog van alles van me verwachten, krijg ik hier ook nog de zenuwen." De laatste keer dat ze met knikkende knieën en een stok kende ademhaling op het ijs 'Journalisten zijn steeds op zoek naar niets' Het leven van Ben van der Burg bestond tot 2 januari 1992 uit rondetijden. Momenteel maakt hij zich in Ha mar druk om een deadline. De ex-schaatser, die twee jaar geleden moest stoppen vanwege een rughernia, verdient zijn brood nu als freelance-sportjournalist. Gedurende de Winterspelen maakt hij columns voor het Algemeen Dag blad en schrijft hij verhalen voor Nieuwe Revu. Daar naast is hij, maar dat het hele jaar door, veel te zien in TV-spelletjes. Want: „Ik ben de grootste schnabbelaar van Nederland." lachen. Ze hollen met zijn allen achter dingen aan, die er niet zijn. Journalisten zijn steeds op zoek naar niets. Er is echt niets. Dan denk ik: mensen, mensen. Neem dat gedoe om die nieuwe Delta-schaats. Het zal me toch aan mijn reet roesten of Rintje die dingen nou wel of niet aan doet. Ik ben geen journalist. Ik sta er als ex-sporter nu tussenin. Dat is wel dubbel. Maar ik ben niet van plan om aan jullie con venties mee te doen." HAMAR «GOVERT WISSE Als schaatser was Van der Burg, die Nederlands studeert aan de Universiteit van Amsterdam, een hele aparte. Als journalist ook. Een afstandelijke analyse is niet aan hem besteed. Tijdens de olympische vijf kilometer brak het zweet hem uit. Na het gestuntel van Dan Jansen stond hij op van zijn persplaats, en thousiast schreeuwend: „Ty pisch de 500 meter, wat een drama, wat gaaf." Om vervol gens tegen enkele Japanse ver slaggevers te roepen: „Nu pak ken jullie goud." Ze keken hun merkwaardige Hollandse colle ga vreemd aan. Voel je je eigenlijk wel journa list? „Nee. Zo voel ik me helemaal niet, ik voel me Benny. Ik moet gigantisch om die perswereld Qaat het schrijven je gemakke lijk af? „Nee. Weet je wat het is? Ik kan wel schrijven, maar niet snel. Als ik thuis ben en ik heb een hele week voor een stuk, dan gaat het. Dan ga ik lekker zitten schrappen. Maar ik word gek, als het haastig moet. Afgelopen zondag bij voorbeeld had ik te maken met een deadline. Ik had Bart Veldkamp al gesproken in Davos. Zondagavond moest ik nog twee vel maken van zijn vijf kilometer voor Nieuwe Revu. Om negen uur was ik door met mijn verhaal. Als je ervaring hebt, tik je het stuklde zo even weg vanuit je onderbewustzijn. Ik niet." Waarom is jouw Veldkamp-ver haal beter dan alle andere? „Dat hoor je mij niet zeggen, hoewel ik er met al mijn zelfkri tiek best tevreden over was. Ik denk wel, dat ik als ex-schaatser beter aanvoel, wat er in Bart omgaat dan jullie. Na zo'n vijf kilometer weet ik exact, wat hij voelt. Ik ken de diepere emotie. Mijn nadeel is, dat ik dat niet goed kan opschrijven. Daarom is mijn verhaal niet beter. Een ex-sporter zou een mooiere story kunnen maken, als hij de kunst van het woord verstaat." „Als je zo'n persconferentie meemaakt na afloop van de 5000 meter. Krook en de rijders komen dan met een heel ratio neel verhaal, waar niets aan mankeert. De journalisten pen nen dat braaf op, maken hun stukkie en klaar is Kees. Is ook logisch, want het verhaal moet snel door. Journalistiek is vluch tige bla-bla. Maar bedenk wel, dat die schaatsers al voor de vijf kilometer hun scenario klaar Zelfs in het perscentrum voelt ex-topschaatser Ben van der Burg zich geen journalist foto npa harry tielman hebben liggen. Ze weten dan al wat ze na afloop bij een eventu ele nederlaag gaan vertellen. Dat deed ik vroeger zelf ook. Op het ijs zag je, dat Krook be droefd was. Die werkelijke emo tie kwam er later niet uit." De pers is dus dom bezig? Nee, interpreteer dat niet zo. Door tijdnood kan het vaak niet anders. Wil je een sporter door gronden, dat moet je misschien een superinterview hebben van een paar maanden, en dat kan niet. En dan nog. Een sportman laat niet zien, hoe hij in elkaar zit. Dat kun je ook niet. Gevoel zit in je, dat valt haast niet in woorden te vatten. Als dat wel het geval is, is het geen journa listiek meer, maar poëzie." Als jij harde conclusies trekt, schrijf je die dan ook op? „Ik ben blij, dat ik dat na de 5000 meter niet hoefde te doen. Maar als Veldkamp na de 10.000 meter vijfde wordt of zo, zal ik best schrijven: Dat is klote voor hem." Dat is niet hard opgeschreven. Je moet dan neerzetten: "Veldkamp heeft gefaald'. „Nee, dat doe ik niet. Daar merk je dan aan, dat ik nog te veel sporter ben. Het is zo gemakke lijk om iemand, die zich het snot voor de ogen heeft gere den, de grond in te stampen. Die baalt meer dan het volk." Maar als journalist moet je een prestatie toch ook interpreteren? „Nee, wie ben ik om dat te doen. Ik moet niet de arrogantie hebben om te denken dat mijn Diane Rojfe boekt tweede Amerikaanse ski-succes stond, was eind december. Tij dens de Nk afstanden was ze voor de drie kilometer zo ze nuwachtig, dat ze er bijna van moest overgeven. Akkoord, het werd een goede tijd, dus ze zal wel bestand zijn tegen de stress, maar dat wil nog niet zeggen dat het een leuke ervaring was. „Iptegendeel, het was een rot gevoel." Thuis voor de buis in Lange- zwaag zal haar vader wel ^en paar keer extra moeten slikken. „Mijn moeder maakt zich ner gens druk om, maar mijn vader is helemaal schaatsgek. Het hoeft maar even te vriezen en hij heeft last van elfsteden- koorts." Dat haar ouders niet, zoals de Zand- stra:s, de Veld kampen, de Zijlstra's en de Ritsma's op de tribune zitten, vind ze niet meer dan lo gisch. „Toe gangskaartjes krijg je wel van de KNSB, maar de reis moet je zelf betalen. Dat kost han denvol geld. Op TV zie je het net zo goed." Dat de buiten landse rijdsters morgen op de drie kilometer rekening met haar houden, lijkt haar onwaarschijnlijk. Ze heeft dan wel verrassend sterk gede buteerd op het EK en zich tij dens het WK knap staande ge houden, maar misschien had ze toen wel een paar goede dagen. „Ik weet alleen dat andere mei den me nu niet meer zo aansta ren. Ze komen wel eens een praatje maken. Waar we over praten? Of ze een goede vlucht hebben gehad en of zij het ook zo koud hebben?" Verder nog vragen? Natuur lijk, daar gaat-ie weer. Of ze nog CD's heeft meegenomen. „Is het soms zo vreemd dat ik alter natieve muziek leuk vind?" Het VPRO-radioprogramma Villa '65 nodigde haar laatst zelfs uit om de muziek voor één van de uitzendigen samen te stellen. „Nou, maar wat graag. Gaaf hoor, zo'n studio." Heeft ze toch mooi een T-shirt aan over gehouden en als bewijs gaat het trainingsjack omhoog. Maar het mooiste is toch wel dat presen tator Fons van Dellen haar een collectors-item van 'the Bree ders' cadeau gaf. „Natuurlijk, die heb ik nu meegenomen. Nee, maak je geen zorgen. Ik vermaak me hier wel." Katja Seizinger raakt het spoor volledig bijster in het begin van de olympische Super G. KVITFJELL PAUL BERKHOUT NPA-VERSLAGGEVER ^Een traan rolde over Katja Seizingers wang, waar goud Slalom haar had moeten MÉ,f sieren. Als een vrouw zonder vrees had zij de berg Kvitfjell aange vallen. Onbeheerst, onstuimig. Maar al na dertig seconden moest zij het hoofd buigen na een val in de olympische Super G. Alles gegokt, zoals altijd. Alles verloren. Diane Roffe, bezig met haar afscheidsjaar, profiteerde dankbaar en gaf de succes-story van het Amerikaanse skiën in Lillehammer een passend ver- volg. Bij de Winterspelen van 1994 ontmoeten vele favorieten el kaar op de 'boulevard of broken dreams'. Bart Veldkamp, Dan Jansen, Katja Seizinger, Björn Daehlie - zij zijn de eerste slachtoffers in de beklimming van de Olympus die zaterdag begon. Zij zullen vast niet de laatste onfortuinlijken zijn. „Maar ik krijg nog een nieuwe kans", zei Katja Seizinger, ter wijl zij dapper tegen de teleur stelling vocht. „In de afdaling wil ik opnieuw de favoriet zijn. Ik ben wel eens door diepere deert Seizinger doorgaans niet. Pas 21 jaar is ze, geboren in het Duitse Eberbach. 'Vaatje buskruit', luidt haar koosnaam. Ze is explosief en ge vaarlijk. Soms keert het riskante spel zich tegen haar. Omdat haar bagage nog altijd ergens zweeft tussen Frankfurt en Oslo, schoot zij op geleende ski's en in een onbekend pak uit het starthok. Misschien maakte dat haar in de race tegen de klok onzeker en miste zij daarom de controle. Misschien braken de hoge verwachtingen van het fa natieke thuisfront haar op. „Waarschijnlijk was het een foutje dat altijd kan gebeuren", zei ze. „Een volgende keer doe ik het niet anders." Seizinger ten voeten uit: zand er over, vol gende keer beter. Bij de bookmakers stond Sei zinger hoog genoteerd. Dat zij tweemaal goud zou winnen, daaraan werd niet getwijfeld. Haar ski-leverancier had haar reeds per olympische titel 100.000 mark beloofd. Haar jeans-sponsor deed er de helft van dat bedrag bovenop. Maar van de gezonken zilvervloot lag Seizinger niet in het minst wak ker. Sinds ze begon te winnen, is zij goed voor bruto een mil joen mark aan prijzengeld en prëmies. Een bedrag dat haar vader overigens beheert. Katja moet het doen met maandelijks zak geld. „Maar dat is geep ramp", zegt ze. „Want ik ben zuinig op gevoed, zal nooit iets verspil len." In die strenge opvoeding past ook de eis van haar ouders dat zij braaf blijft studeren. Hoewel Seizinger als ski-profes sional in weelde kan leven, ver diept zij zich elke zomer keurig in haar studieboeken. Maar ook voor een semi-pro fessional moet het een raar ge voel zijn geweest om opeens stil te staan. En toe te zien hoe, heel voorzichtig, een meisje uit Cy prus langs haar kruipt en voor haar eindigt. Een meisje, Caro line Photiades, dat na afloop verklaarde blij te zijn dat zij op deze ijzige piste 'heel was geble ven'. Katja Seizinger keek fron send toe. HAMAR ANP Een etmaal na zijn nederlaag was Dan Jansen weer op het ijs van het Vikingskipet in Hamar. De Amerikaan moest constateren dat de uitslag van de olympische 500 meter nog niet van het scorebord was gewist. Jansen, na een uitglijer en misslag achtste op het kortste olympische schaatsonderdeel, bereidt zich voor op de 1000 meter van vrijdag. Het is zijn laatste kans op een olympische medaille. In Hamar doet de nu 28-jarige Jansen mee aan zijn vierde Spelen. „Ik heb de video-opname van mijn race nog niet gezien", verklaarde hij na de training van gisteren. „Daar heb ik trouwens niet veel zin in. Maar op eén gegeven moment zal ik daar wel niet aan ontkomen." Jansen, de man die als eerste en tot nu toe enige schaatser de 500 meter in minder dan 36 seconden af legde en daarom favoriet was, is op de 1000 meter slechts één van de kanshebbers. „Ik reken op Sergej Klevsjenja, de nummer twee van de 500 meter. Verder zie ik Kevin Scott, de Canadese wereldrecordhouder (1.12,54), hoog eindigen. Bovendien valt Igor Zjelezo- vski niet te onderschatten." Aleksander Goloubev, de verrassende winnaar van de 500 meter, komt niet voor op het lijstje van Jansen. „De 500 meter is zijn nummer. Hij opent razendsnel, maar hij is meer een hardloper dan een schaatser." mening telt. Een journalist moet verslag doen van wat hij ziet. Het zal me een rotzorg zijn. wat Sierd de Vos (NOS-televisie. red.) ervan vindt in zijn TV-hok- je, hij moet alleen maar weerge ven wat er op het ijs gebeurt." Wat vond je eigenlijk van Rits ma's waanzinnige opening op de vijf kilometer? „Je wilt natuurlijk een harde uit spraak. Okee. wat hij deed was dom. Ik heb nooit zulke fratsen uitgehaald. Het had een streek van Falko kunnen zijn, maar niet van Rintje." Zak je wel eens door met je colle ga's? „Nee, ik lig meestal om tien uur al op bed. Dat hoort niet, hè." Sarajevo kijkt met weemoed tien jaar terug SARAJEVO ANP Waar het olympisch vuur werd ontstoken, flakkert nu een eeu wig licht over de graven in de vallei des doods. Waar Torvill en Dean hun 'Bolero' op het ijs to verden, Katarina Witt de 'West Side Story' verguldde en de Ne derlandse schaatsploeg collec tief faalde, is het ijs gesmolten onder kanonvuur. De fraaie sportaccommoda ties zijn ruïnes geworden. Het schaatsstadion Zetra is een kerkhof, de ijshal barak voor VN-troepen. De olympische rin gen werden kapotgeschoten door mitrailleurs. De skipistes Bjelasnica, Jahorina, Veliko Pol- je en Ingman zijn door Bosni sche Serviërs bezet of vernie tigd. Vandaag bezoekt Juan Anto nio Samaranch, de hoogste sportbobo, Sarajevo. Tien jaar na het olympisch winterfeest. Hij doet dat uit solidariteit. Als persoonlijk geschenk heeft hij twee ton levensmiddelen in zijn bagage. Tien jaar later is Sarajevo een lijdende stad. De eerste doden vielen in april 1992. Er is sinds enkele dagen een bestand. Kin deren spelen weer op straat. Maar voor hoe lang? Samaranch zal denken dat hel kanongebul der is verstomd mede door zijn smeekbede voor een wapenstil stand voor de periode van de Olympische Spelen. De Cata laanse markies deed zijn oproep zaterdag tijdens de opening in Lillehammer. Een deel van' de 380.000 in woners van de Bosnische hoofdstad denkt onder het wre de oorlogsgeweld weemoedig terug aan de Olympische Win terspelen. Het 'Hvala Sarajevo' (Bedankt Sarajevo) uit de mond van Samaranch klinkt weer door de ether. Een radiobood schap moet iedereen in de geï soleerde stad eraan herinneren dat ook tien jaar na dato het olympisch vuur nog brandt. De Sloveen Jure Franko die destijds met zilver op de reuzenslalom de eerste medaille voor Joego slavië in de geschiedenis won, wordt opnieuw geëerd. De kunstrijdster Sanda Dubravcic, afkomstig uit het als vijandig beschouwde Kroatië, wordt daarentegen doodgezwegen. Zo goed en zo kwaad probe ren de belegerde Bosniërs via de media de verrichtingen te vol gen van hun landgenoten in Lil lehammer. Zij riskeerden hun leven om in Noorwegen op olympisch niveau te sporten. Lieten hun hele hebben en hou den achter: familie en vader land. Winnen kunnen ze abso luut niet, want ze trainden een voudig veel te weinig, maar de olympische gedachte 'meedoen is belangrijker dan winnen' is alles voor hen. De 19-jarige Bekim Babic is de oudste van de ploeg van ne gen wintersporters. „Ik doe mijn best voor Bosnië", zegt hij. Zijn ouders heeft hij vier maan den niet gezien. „Thuis gaat de oorlog verder. Serviërs, Kroaten, Bosniërs, moslims. Iedereen vecht tegen iedereen. Toch heb ik heimwee. Elk ogenblik den ken wij aan thuis."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 23