Van der Burg valt
ex-collega's niet af
Seizinger voegt zich bij ontgoochelden
'Jk kan niet van
Gemser winnen'
Jansen kan mislukte race niet meer zien
Olympische Winterspelen
Amerikaans ijshockey team
moet zijn draai nog vinden
p/nFNSDAG 16 FFBRIJARI1994
Weissensteiner klasse apart bij rodelen
n voor vrou-
yyiHAMMER. De strijd om het goud bij het rodelen1
wen lijkt na twee van de vier manches al beslist. De Italiaanse
wereldkampioene Gerda Weissensteiner heeft een vrijwel niet te
overbruggen voorsprong van 25 honderdste seconde op haar
naaste achtervolgster, de Duitse Susi Erdman. De totaaltijd van
Weissensteiner bedraagt 1.37,630, die van Erdman 1.37,882. De
Oostenrijkse Andrea Tagwerker bezet met 1.38,118 voorlopig de
derde plaats. Weissensteiner had in beide manches de beste tijd,
48,740 en 48,890. De eerste prestatie betekende zelfs een baan
record.
ULLEHAMMER RTR/ANP
J IJshockey
iji? Het gaat er bepaald niet zachtzinnig aan toe in het duel tussen de Ame
rikaan James Campbell (links) en de Slowaak Robert PetrovicKy. De bik
kelharde wedstrijd eindigde onbeslist. foto epa
team dat nog zonder puntver
lies is. Het tweede duel met
Frankrijk eindigde in een over
winning van 3-1. Aanvaller
Hlushko scoorde twee keer.
Het team van de Verenigde
Staten, dat voor de Winterspe
len 61 oefenwedstrijden afwerk
te, ontsnapte in de wedstrijd te
gen het verrassende Slowakije
aan een smadelijke nederlaag.
Zes minuten voor tijd leek de
strijd bij een stand van 1-3 ge
streden. Dankzij treffers van Ci-
avaglia en Lilley bleven de Ame
rikanen ongeslagen, evenals het
debuterende team van Slowa
kije. Het aantal strafminuten
was voor beide ploegen aan de
hoge kant: Verenigde-Staten 22,
Slowakije 27.
Het Amerikaans ijs-
hockeyteam zoekt
in Lillehammer nog
naar de juiste vorm.
De halve-fïnalist
van Albertville
(1992) kwam in de tweede wed
strijd opnieuw niet tot winst. Na
de remise tegen Frankrijk (4-4)
bleef de tweevoudige olympi
sche kampioen gisteren in het
duel met Slowakije steken op 3-
3.
Zweden boekte de eerste ze-
Het nog puntloze Italië werd
met 4-1 verslagen. Drie treffers
kwamen op naam van verdedi-
Canada, finalist in Albert
ville, is in groep B het enige
De Jong moet wennen aan strakke regels
HAMAR WYBREN DE BOER
MPA-VERSLAGGEVER
De koffer zit vol met CD's, in de
van het olympisch dorp
staat een computer waar je een
'hartstikke geinig' basketbal
spelletje mee kunt spelen en
"ijks gaat ze lekker een uur
tje schaatsen in het Vikingschip.
Schaatsenrijdster Tonny de
Jong komt de tijd wel door in
Hamar. „Jammer alleen dat ik
de openingsceremonie niet heb
meegemaakt." De onbevangen
heid van een 19-jarig natuurta
lent.
We gaan niet te vroeg naar
Hamar, want dan duurt het
wachten tot de eerste wedstrijd-
te lang
Tonny de Jong foto archief
kunnen
zijn." Maar
het was nee
en bleef nee.
Jammmer voor haar. „Ik heb
het nog wel een keer gepro
beerd, maar ik kan het niet van
Gemser winnen. Groepsver
band of zo, zegt hij."
Gisteren, tijdens de perspre
sentatie van de Oranje vrou-
wenploeg, joeg de coach haar
wéér de stuipen op het lijf.
Dacht ze even lekker een uurtje
te kunnen kletsen met wat ver-
w .zei Gemser ineens
dat zijn drie meiden voor de
plakken gaan strijden. Dat zal
ze toch wel verkeerd verstaan
hebben? De Jong op jacht naar
eremetaal? „Ik dacht het niet.
Gemser zal Carla Zijlstra en An-
namarie Thomas wel bedoeld
hebben. Toch?"
Zelf hoopt ze een paar per
soonlijke records te rijden, zich
te kwalificeren voor de vijf kilo
meter en wie weet maakt ze wel
kans om een keer bij de eerste
tien te finishen. „Dat lijkt me al
heel mooi." Laat die Gemser
even snel ophouden over haar
olympische kansen zeg. „Straks
gaan de mensen nog van alles
van me verwachten, krijg ik hier
ook nog de zenuwen."
De laatste keer dat ze met
knikkende knieën en een stok
kende ademhaling op het ijs
'Journalisten zijn steeds op zoek naar niets'
Het leven van Ben van der Burg bestond tot 2 januari
1992 uit rondetijden. Momenteel maakt hij zich in Ha
mar druk om een deadline. De ex-schaatser, die twee jaar
geleden moest stoppen vanwege een rughernia, verdient
zijn brood nu als freelance-sportjournalist. Gedurende de
Winterspelen maakt hij columns voor het Algemeen Dag
blad en schrijft hij verhalen voor Nieuwe Revu. Daar
naast is hij, maar dat het hele jaar door, veel te zien in
TV-spelletjes. Want: „Ik ben de grootste schnabbelaar
van Nederland."
lachen. Ze hollen met zijn allen
achter dingen aan, die er niet
zijn. Journalisten zijn steeds op
zoek naar niets. Er is echt niets.
Dan denk ik: mensen, mensen.
Neem dat gedoe om die nieuwe
Delta-schaats. Het zal me toch
aan mijn reet roesten of Rintje
die dingen nou wel of niet aan
doet. Ik ben geen journalist. Ik
sta er als ex-sporter nu tussenin.
Dat is wel dubbel. Maar ik ben
niet van plan om aan jullie con
venties mee te doen."
HAMAR «GOVERT WISSE
Als schaatser was Van der Burg,
die Nederlands studeert aan de
Universiteit van Amsterdam,
een hele aparte. Als journalist
ook. Een afstandelijke analyse is
niet aan hem besteed. Tijdens
de olympische vijf kilometer
brak het zweet hem uit. Na het
gestuntel van Dan Jansen stond
hij op van zijn persplaats, en
thousiast schreeuwend: „Ty
pisch de 500 meter, wat een
drama, wat gaaf." Om vervol
gens tegen enkele Japanse ver
slaggevers te roepen: „Nu pak
ken jullie goud." Ze keken hun
merkwaardige Hollandse colle
ga vreemd aan.
Voel je je eigenlijk wel journa
list?
„Nee. Zo voel ik me helemaal
niet, ik voel me Benny. Ik moet
gigantisch om die perswereld
Qaat het schrijven je gemakke
lijk af?
„Nee. Weet je wat het is? Ik kan
wel schrijven, maar niet snel.
Als ik thuis ben en ik heb een
hele week voor een stuk, dan
gaat het. Dan ga ik lekker zitten
schrappen. Maar ik word gek,
als het haastig moet. Afgelopen
zondag bij voorbeeld had ik te
maken met een deadline. Ik had
Bart Veldkamp al gesproken in
Davos. Zondagavond moest ik
nog twee vel maken van zijn vijf
kilometer voor Nieuwe Revu.
Om negen uur was ik door met
mijn verhaal. Als je ervaring
hebt, tik je het stuklde zo even
weg vanuit je onderbewustzijn.
Ik niet."
Waarom is jouw Veldkamp-ver
haal beter dan alle andere?
„Dat hoor je mij niet zeggen,
hoewel ik er met al mijn zelfkri
tiek best tevreden over was. Ik
denk wel, dat ik als ex-schaatser
beter aanvoel, wat er in Bart
omgaat dan jullie. Na zo'n vijf
kilometer weet ik exact, wat hij
voelt. Ik ken de diepere emotie.
Mijn nadeel is, dat ik dat niet
goed kan opschrijven. Daarom
is mijn verhaal niet beter. Een
ex-sporter zou een mooiere
story kunnen maken, als hij de
kunst van het woord verstaat."
„Als je zo'n persconferentie
meemaakt na afloop van de
5000 meter. Krook en de rijders
komen dan met een heel ratio
neel verhaal, waar niets aan
mankeert. De journalisten pen
nen dat braaf op, maken hun
stukkie en klaar is Kees. Is ook
logisch, want het verhaal moet
snel door. Journalistiek is vluch
tige bla-bla. Maar bedenk wel,
dat die schaatsers al voor de vijf
kilometer hun scenario klaar
Zelfs in het perscentrum voelt ex-topschaatser Ben van der Burg zich geen journalist
foto npa harry tielman
hebben liggen. Ze weten dan al
wat ze na afloop bij een eventu
ele nederlaag gaan vertellen.
Dat deed ik vroeger zelf ook. Op
het ijs zag je, dat Krook be
droefd was. Die werkelijke emo
tie kwam er later niet uit."
De pers is dus dom bezig?
Nee, interpreteer dat niet zo.
Door tijdnood kan het vaak niet
anders. Wil je een sporter door
gronden, dat moet je misschien
een superinterview hebben van
een paar maanden, en dat kan
niet. En dan nog. Een sportman
laat niet zien, hoe hij in elkaar
zit. Dat kun je ook niet. Gevoel
zit in je, dat valt haast niet in
woorden te vatten. Als dat wel
het geval is, is het geen journa
listiek meer, maar poëzie."
Als jij harde conclusies trekt,
schrijf je die dan ook op?
„Ik ben blij, dat ik dat na de
5000 meter niet hoefde te doen.
Maar als Veldkamp na de
10.000 meter vijfde wordt of zo,
zal ik best schrijven: Dat is klote
voor hem."
Dat is niet hard opgeschreven. Je
moet dan neerzetten: "Veldkamp
heeft gefaald'.
„Nee, dat doe ik niet. Daar merk
je dan aan, dat ik nog te veel
sporter ben. Het is zo gemakke
lijk om iemand, die zich het
snot voor de ogen heeft gere
den, de grond in te stampen.
Die baalt meer dan het volk."
Maar als journalist moet je een
prestatie toch ook interpreteren?
„Nee, wie ben ik om dat te
doen. Ik moet niet de arrogantie
hebben om te denken dat mijn
Diane Rojfe boekt tweede Amerikaanse ski-succes
stond, was eind december. Tij
dens de Nk afstanden was ze
voor de drie kilometer zo ze
nuwachtig, dat ze er bijna van
moest overgeven. Akkoord, het
werd een goede tijd, dus ze zal
wel bestand zijn tegen de stress,
maar dat wil nog niet zeggen
dat het een leuke ervaring was.
„Iptegendeel, het was een rot
gevoel."
Thuis voor de buis in Lange-
zwaag zal haar vader wel ^en
paar keer extra moeten slikken.
„Mijn moeder maakt zich ner
gens druk om, maar mijn vader
is helemaal schaatsgek. Het
hoeft maar even te vriezen en
hij heeft last van elfsteden-
koorts." Dat haar ouders niet,
zoals de Zand-
stra:s, de Veld
kampen, de
Zijlstra's en de
Ritsma's op de
tribune zitten,
vind ze niet
meer dan lo
gisch. „Toe
gangskaartjes
krijg je wel van
de KNSB, maar
de reis moet je
zelf betalen.
Dat kost han
denvol geld. Op
TV zie je het
net zo goed."
Dat de buiten
landse rijdsters
morgen op de
drie kilometer
rekening met haar houden, lijkt
haar onwaarschijnlijk. Ze heeft
dan wel verrassend sterk gede
buteerd op het EK en zich tij
dens het WK knap staande ge
houden, maar misschien had ze
toen wel een paar goede dagen.
„Ik weet alleen dat andere mei
den me nu niet meer zo aansta
ren. Ze komen wel eens een
praatje maken. Waar we over
praten? Of ze een goede vlucht
hebben gehad en of zij het ook
zo koud hebben?"
Verder nog vragen? Natuur
lijk, daar gaat-ie weer. Of ze nog
CD's heeft meegenomen. „Is
het soms zo vreemd dat ik alter
natieve muziek leuk vind?" Het
VPRO-radioprogramma Villa
'65 nodigde haar laatst zelfs uit
om de muziek voor één van de
uitzendigen samen te stellen.
„Nou, maar wat graag. Gaaf
hoor, zo'n studio." Heeft ze
toch mooi een T-shirt aan over
gehouden en als bewijs gaat het
trainingsjack omhoog. Maar het
mooiste is toch wel dat presen
tator Fons van Dellen haar een
collectors-item van 'the Bree
ders' cadeau gaf. „Natuurlijk,
die heb ik nu meegenomen.
Nee, maak je geen zorgen. Ik
vermaak me hier wel."
Katja Seizinger raakt het spoor volledig bijster in het begin van de olympische Super G.
KVITFJELL PAUL BERKHOUT
NPA-VERSLAGGEVER
^Een traan rolde over
Katja Seizingers
wang, waar goud
Slalom haar had moeten
MÉ,f sieren. Als een
vrouw zonder vrees
had zij de berg Kvitfjell aange
vallen. Onbeheerst, onstuimig.
Maar al na dertig seconden
moest zij het hoofd buigen na
een val in de olympische Super
G. Alles gegokt, zoals altijd. Alles
verloren. Diane Roffe, bezig met
haar afscheidsjaar, profiteerde
dankbaar en gaf de succes-story
van het Amerikaanse skiën in
Lillehammer een passend ver-
volg.
Bij de Winterspelen van 1994
ontmoeten vele favorieten el
kaar op de 'boulevard of broken
dreams'. Bart Veldkamp, Dan
Jansen, Katja Seizinger, Björn
Daehlie - zij zijn de eerste
slachtoffers in de beklimming
van de Olympus die zaterdag
begon. Zij zullen vast niet de
laatste onfortuinlijken zijn.
„Maar ik krijg nog een nieuwe
kans", zei Katja Seizinger, ter
wijl zij dapper tegen de teleur
stelling vocht. „In de afdaling
wil ik opnieuw de favoriet zijn.
Ik ben wel eens door diepere
deert Seizinger
doorgaans niet. Pas 21 jaar is ze,
geboren in het Duitse Eberbach.
'Vaatje buskruit', luidt haar
koosnaam. Ze is explosief en ge
vaarlijk. Soms keert het riskante
spel zich tegen haar. Omdat
haar bagage nog altijd ergens
zweeft tussen Frankfurt en Oslo,
schoot zij op geleende ski's en
in een onbekend pak uit het
starthok. Misschien maakte dat
haar in de race tegen de klok
onzeker en miste zij daarom de
controle. Misschien braken de
hoge verwachtingen van het fa
natieke thuisfront haar op.
„Waarschijnlijk was het een
foutje dat altijd kan gebeuren",
zei ze. „Een volgende keer doe
ik het niet anders." Seizinger
ten voeten uit: zand er over, vol
gende keer beter.
Bij de bookmakers stond Sei
zinger hoog genoteerd. Dat zij
tweemaal goud zou winnen,
daaraan werd niet getwijfeld.
Haar ski-leverancier had haar
reeds per olympische titel
100.000 mark beloofd. Haar
jeans-sponsor deed er de helft
van dat bedrag bovenop. Maar
van de gezonken zilvervloot lag
Seizinger niet in het minst wak
ker. Sinds ze begon te winnen,
is zij goed voor bruto een mil
joen mark aan prijzengeld en
prëmies.
Een bedrag dat haar vader
overigens beheert. Katja moet
het doen met maandelijks zak
geld. „Maar dat is geep ramp",
zegt ze. „Want ik ben zuinig op
gevoed, zal nooit iets verspil
len." In die strenge opvoeding
past ook de eis van haar ouders
dat zij braaf blijft studeren.
Hoewel Seizinger als ski-profes
sional in weelde kan leven, ver
diept zij zich elke zomer keurig
in haar studieboeken.
Maar ook voor een semi-pro
fessional moet het een raar ge
voel zijn geweest om opeens stil
te staan. En toe te zien hoe, heel
voorzichtig, een meisje uit Cy
prus langs haar kruipt en voor
haar eindigt. Een meisje, Caro
line Photiades, dat na afloop
verklaarde blij te zijn dat zij op
deze ijzige piste 'heel was geble
ven'. Katja Seizinger keek fron
send toe.
HAMAR ANP
Een etmaal na zijn nederlaag was Dan Jansen weer op
het ijs van het Vikingskipet in Hamar. De Amerikaan
moest constateren dat de uitslag van de olympische
500 meter nog niet van het scorebord was gewist.
Jansen, na een uitglijer en misslag achtste op het
kortste olympische schaatsonderdeel, bereidt zich
voor op de 1000 meter van vrijdag. Het is zijn laatste
kans op een olympische medaille. In Hamar doet de
nu 28-jarige Jansen mee aan zijn vierde Spelen.
„Ik heb de video-opname van mijn race nog niet
gezien", verklaarde hij na de training van gisteren.
„Daar heb ik trouwens niet veel zin in. Maar op eén
gegeven moment zal ik daar wel niet aan ontkomen."
Jansen, de man die als eerste en tot nu toe enige
schaatser de 500 meter in minder dan 36 seconden af
legde en daarom favoriet was, is op de 1000 meter
slechts één van de kanshebbers. „Ik reken op Sergej
Klevsjenja, de nummer twee van de 500 meter. Verder
zie ik Kevin Scott, de Canadese wereldrecordhouder
(1.12,54), hoog eindigen. Bovendien valt Igor Zjelezo-
vski niet te onderschatten."
Aleksander Goloubev, de verrassende winnaar van
de 500 meter, komt niet voor op het lijstje van Jansen.
„De 500 meter is zijn nummer. Hij opent razendsnel,
maar hij is meer een hardloper dan een schaatser."
mening telt. Een journalist moet
verslag doen van wat hij ziet.
Het zal me een rotzorg zijn. wat
Sierd de Vos (NOS-televisie.
red.) ervan vindt in zijn TV-hok-
je, hij moet alleen maar weerge
ven wat er op het ijs gebeurt."
Wat vond je eigenlijk van Rits
ma's waanzinnige opening op
de vijf kilometer?
„Je wilt natuurlijk een harde uit
spraak. Okee. wat hij deed was
dom. Ik heb nooit zulke fratsen
uitgehaald. Het had een streek
van Falko kunnen zijn, maar
niet van Rintje."
Zak je wel eens door met je colle
ga's?
„Nee, ik lig meestal om tien uur
al op bed. Dat hoort niet, hè."
Sarajevo kijkt
met weemoed
tien jaar terug
SARAJEVO ANP
Waar het olympisch vuur werd
ontstoken, flakkert nu een eeu
wig licht over de graven in de
vallei des doods. Waar Torvill en
Dean hun 'Bolero' op het ijs to
verden, Katarina Witt de 'West
Side Story' verguldde en de Ne
derlandse schaatsploeg collec
tief faalde, is het ijs gesmolten
onder kanonvuur.
De fraaie sportaccommoda
ties zijn ruïnes geworden. Het
schaatsstadion Zetra is een
kerkhof, de ijshal barak voor
VN-troepen. De olympische rin
gen werden kapotgeschoten
door mitrailleurs. De skipistes
Bjelasnica, Jahorina, Veliko Pol-
je en Ingman zijn door Bosni
sche Serviërs bezet of vernie
tigd.
Vandaag bezoekt Juan Anto
nio Samaranch, de hoogste
sportbobo, Sarajevo. Tien jaar
na het olympisch winterfeest.
Hij doet dat uit solidariteit. Als
persoonlijk geschenk heeft hij
twee ton levensmiddelen in zijn
bagage.
Tien jaar later is Sarajevo een
lijdende stad. De eerste doden
vielen in april 1992. Er is sinds
enkele dagen een bestand. Kin
deren spelen weer op straat.
Maar voor hoe lang? Samaranch
zal denken dat hel kanongebul
der is verstomd mede door zijn
smeekbede voor een wapenstil
stand voor de periode van de
Olympische Spelen. De Cata
laanse markies deed zijn oproep
zaterdag tijdens de opening in
Lillehammer.
Een deel van' de 380.000 in
woners van de Bosnische
hoofdstad denkt onder het wre
de oorlogsgeweld weemoedig
terug aan de Olympische Win
terspelen. Het 'Hvala Sarajevo'
(Bedankt Sarajevo) uit de mond
van Samaranch klinkt weer
door de ether. Een radiobood
schap moet iedereen in de geï
soleerde stad eraan herinneren
dat ook tien jaar na dato het
olympisch vuur nog brandt. De
Sloveen Jure Franko die destijds
met zilver op de reuzenslalom
de eerste medaille voor Joego
slavië in de geschiedenis won,
wordt opnieuw geëerd. De
kunstrijdster Sanda Dubravcic,
afkomstig uit het als vijandig
beschouwde Kroatië, wordt
daarentegen doodgezwegen.
Zo goed en zo kwaad probe
ren de belegerde Bosniërs via de
media de verrichtingen te vol
gen van hun landgenoten in Lil
lehammer. Zij riskeerden hun
leven om in Noorwegen op
olympisch niveau te sporten.
Lieten hun hele hebben en hou
den achter: familie en vader
land. Winnen kunnen ze abso
luut niet, want ze trainden een
voudig veel te weinig, maar de
olympische gedachte 'meedoen
is belangrijker dan winnen' is
alles voor hen.
De 19-jarige Bekim Babic is
de oudste van de ploeg van ne
gen wintersporters. „Ik doe
mijn best voor Bosnië", zegt hij.
Zijn ouders heeft hij vier maan
den niet gezien. „Thuis gaat de
oorlog verder. Serviërs, Kroaten,
Bosniërs, moslims. Iedereen
vecht tegen iedereen. Toch heb
ik heimwee. Elk ogenblik den
ken wij aan thuis."