'TV is een dwingeland'
Rtv show
De radicale realiteit van 'All Quiet'
Dóóóóórgaaaan met Barrie
'Sfeer hoorspel moet jü
heel voelbaar zijn'
Reconstructie ongeval
op het water, op de weg
en met een kerncentrale
WOENSDAG 9 FEBRUARI 1994
Mieke van der Wey, presentatrice van Kunstmest:
Nf
AMSTERDAM MONIQUE BRANDT
Het gezeur over de ti
tel van het pro
gramma, ze is het
beu. Presentatrice Mieke van
der Wey van het NOS-cultuur-
programma Kunstmest verbaast
zich nog steeds over de vele re
acties die juist die titel oplever
de. „Ongelooflijk, dat hadden
we echt niet verwacht. Ik vond
de naam juist heel erg grappig,
het heeft iets relativerends.
Maar er waren zelfs mensen die
vanwege de naam 'Kunstmest'
niet in ons programma wilden
komen. Het is blijkbaar niet
'eerbiedig' genoeg."
Kunstmest is een eigenzinnig,
'recht-door-zee'-kunstprogram-
ma voor een breed publiek. Elke
week trekt Van der Wey erop uit
om kunstenaars uit allerlei dis
ciplines in hun eigen omgeving
op te zoeken. Bezoekjes aan
schilder Herman Gordijn of ar
chitect Jo Coenen, een reporta
ge over kunst en politiek of over
hel Missiemuseum, er kan veel
in Kunstmest.
„Ik vind het prima dat er
steeds een nieuwe aanpak voor
onderwerpen wordt bedacht.
Programmamakers moeten vol
gens mij nooit het gevoel heb
ben dat ze nü de ideale formule
hebben gevonden. Ik vind niets
erger dan al die programma's
die maar jaar in, jaar uit door
gaan, zonder enige verande
ring."
Van der Wey, voorheen on
dermeer werkzaam bij de
VARA-televisie en de lokale Am
sterdamse zender AT 5, heeft
het door Kunstmest drukker
dan ooit. „Die reportagevorm is
heel aantrekkelijk. Als je uitslui
tend in de studio zit te praten, is
het toch een soort radio dat je
maakt. Maar deze vorm is tege
lijkertijd ook vreselijk tijdro
vend. Ik heb bijna geen tijd
meer voor iets anders. En daar
bij sta je ontzettend onder druk.
Televisie is een dwingeland,
heel veeleisend. Alles moet er
voor wijken. Ik moet er bijvoor
beeld niet aan denken dat ik
ziek word. Ik kan niet zomaar
thuisblijven, want dan moet er
meteen een filmploeg worden
afgezegd. Die druk is constant
aanwezig."
Verandering
Van der Wey kwam via allerlei
grillige omwegen in het televi
siewereldje terecht. Na een stu
die Nederlands en een paar jaar
bij Het Parool te hebben ge
werkt, belandde ze bij de AVRO-
radio. Aanvankelijk schreef ze
teksten voor anderen, maar la
ter ging ze zelf ook reportages
maken. „Vanaf dat moment
wist ik: 'dit ligt me'. Ik werd er
veel gelukkiger door, ik was de
beklemming van het stukjes
schrijven kwijt. Ik heb in vrij
korte tijd ook heel veel geleerd.
Je moet in gaten duiken, zeg ik
altijd maar. Ze zijn er altijd."
Ze werkte in die tijd ook voor
de VPRO-radio en de Wereld
omroep, totdat ze gevraagd
werd een screentest te doen
voor het populair-wetenschap-
pelijke programma Jules Unli
mited. Drie seizoenen lang fun
geerde ze als 'stuntvrouw'.
Daarnaast presenteerde ze een
jaar lang een live talkshow op
AT 5 met gasten als Reinbert de
Leeuw of Martin van Ameron-
gen, maar ook de trainer van de
Ajax-junioren.
Pionierssfeer
Ze kijkt soms nog wel met enige
weemoed terug op haar periode
bij AT 5. Die pionierssfeer, met
weinig mensen en weinig geld
toch leuke programma's maken
was toch heel bijzonder. „Ik zou
bovendien graag nog eens een
live-programma maken. Ik voel
me er heerlijk bij, het is heel
spannend om te doen. Goed, er
gaat wel eens wat mis, mensen
die uit hun rol vallen, rare, on
verwachte dingen, maar dat is
juist zo leuk. En bovendien heb
je tijdens zo'n uitzending zelf de
touwtjes in handen. Ik vind het
niet prettig om de zaken aan
anderen over te laten. Bij Kunst
mest moet dat natuurlijk wel, ik
kan niet ook nog eens bij de
montage zijn. Ik heb er weieens
moeite mee."
„De komende jaren zou ik het
liefst televisie willen blijven
doen, al weet ik niet hoe lang
nog. Het is natuurlijk een sla-
venbestaan, en daarbij weet je
nooit tot wanneer je kansen ge
boden worden in deze onzekere
periode waarin de publieke om
roep verkeert. Ik weet gewoon
niet hoe mijn toekomst eruit
ziet. Ik heb mijn carrière nooit
gepland, dat kan ik niet. Er
komt van alles aan en ik pik
daaruit wat me bevalt. Ik ben er
heilig van overtuigd dat je de
dingen moet doen op een ma
nier die bij je past. Ver vooruit
kijken, plannen maken, dat past
niet bij me. Het zou niets wor
den, dat weet ik zeker."
(Kunstmest, iedere vrijdag- Mieke
avond, 20.20 uur, Nederland 3) staan.'
'Lolamoviolaals etalage voor jonge cineasten
HILVERSUM MONIQUE BRANDT
Toen cineaste Anne Borsboom
in 1986 solliciteerde naar een
baan als cameravrouw bij de
VPRO, kreeg ze van eindredac
teur Cherry Duyns te horen dat
ze weliswaar de beste kandidaat
was, maar dat een aantal pro
grammamakers vast niet met
een vrouw zou willen werken.
Ze werd dus afgewezen.
Het afgelopen jaar nog maak
te een vriendin van haar precies
hetzelfde mee. „En dat bij de
VPRO! Het klinkt misschien als
een cliché, maar het is nog
steeds zo dat vrouwen moeilijk
aan de bak komen in de televi
sie- en filmbusiness. Je moet je
als vrouw veel meer bewijzen.
Op de set loopt er een make-up
dame rond, maar daar blijft het
meestal ook bij. Vrouwelijke
technici zie je nog steeds heel
weinig."
Borsboom krijgt deze week
van diezelfde VPRO toch een
kans. In 'Lolamoviola', een
reeks programma's waarin jon
ge cineasten en TV-makers ex
perimenteren met vormen van
low budget drama, is woensdag
Borsboom's film 'All Quiet' te
zien, een uiterst beklemmende
film over vrouwen die na jaren
lang mishandeld te zijn hun
echtgenoot ombrengen.
'Lolamoviola' is volgens
VPRO-producent Jeroen Beker
bedoeld voor cineasten die in
staat zijn in korte tijd en met
weinig geld een film te realise-
ren. „We willen films die niet te
braaf zijn, met een voorkeur
voor realistisch werk, docu-dra-
ma, eigenlijk." 'All Quiet' past
wat hem betreft precies in het
plaatje. De film kwam binnen
enkele maanden tot stand. Half
oktober van het vorig jaar werd
Borsboom door het Lolamovio-
la-team benaderd. In november
begon ze met de produktie, in
januari werd gedraaid en ge
monteerd. Borsboom tekende
zowel voor het scenario en de
regie als het camerawerk en de
montage. „Mijn eigenlijke am
bitie is de camera. Maar als je
weinig gevraagd wordt, ga je
vanzelf alles in eigen hand ne
men. En dat werkt sneller, ik
hoef immers geen overleg te
voeren met anderen. Bovendien
liep ik al jaren rond met het
idee voor deze film."
Mishandeling
In 'All Quiet' worden de schrij
nende geschiedenissen verteld
van twee vrouwen. Moniek
(Duck Jetten) is de veertig al ge
passeerd. Tijdens een vechtpar
tij schoot ze de man dood waar
ze negentien jaar mee getrouwd
was. Tijdens haar huwelijk werd
ze met de regelmaat van de klok
door hem in elkaar geslagen.
Moniek werd vrijgesproken om
dat ze uit noodweer gehandeld
zou hebben.
Yvon (Joan Nederlof) is 32. Ze
moet drie jaar zitten omdat ze
haar man met een panty heeft
gewurgd. Ook zij werd mishan
deld, haar man had drankpro
blemen en verbood haar con
tacten te onderhouden met fa
milie of vrienden. Tussen de ge-
Kunt u aardig zingen
of verrukkelijk buik
dansen of natuurge
trouw een dolgeworden schar
relkip imiteren? Grijp dan nu
uw kans op een flitsende show-
biz-carrière. In het Amsterdam
se Lido theater presenteert onze
meest Engelse Nederlander Bar
rie Stevens de 'Vooooral
Dóóóórgaaaan Show'. Iedere
zondagmiddag strijden tien
kandidaten in verschillende ca
tegorieën om de gunst van het
publiek. De winnaars mogen de
week erop terugkomen en ont
moeten dan weer nieuwe te
genstanders. Wie uitblinkt kan
aldus een flink aantal zondagen
in een heuse zaal zijn kunsten
vertonen. Onbezoldigd welis
waar, maar je moet er wat voor
over hebben. Die villa in Het
Gooi en Mercedessen cabriolet
komen later wel. Als je maar
dóóóórgaat.
Ook wie geen ster-ambities
heeft kan in het Lido terecht. Als
publiek. Een belangrijke rol,
want de geëerde toeschouwers
bepalen, via een applausmeter,
welke beroemdheden in spe
dóóóóórgaaan naar de volgende
ronde. Tip dus voor aanstor
mende talenten: veel ooms en
tantes meenemen die hard kun
nen klappen. Tijdens de show
wordt er heel huiselijk gespon
sorde thee geserveerd in een ge
sponsord servies en met ge
sponsorde Engelse taartjes. De
presentator zingt en danst zelf
ook een paar mopjes en ont
vangt in de pauze een Speciale
Gast. Amusement van de eerste
orde! Jongstleden zondag was
de première. 'Het Wereldje' was
erbij.
De waxinelichtjes flikkeren,
de gebakjes glanzen ons toe.
Gezellig, gezellig, gezellig. Barrie
Stevens betreedt het podium.
„Haaaaay! Welkom ladies en
heren bij het show voor nieuw
jong talent. Neemt u lekker een
slokje, dan will ik u uitleggen
hoe het werkt." Het lijkt alsof
Barrie's accent sterker wordt
naarmate hij langer in ons land
je verblijft. Komt natuurlijk door
al dat dóóórgaan. Knap hoor.
„Door de gele balk op de moni
toren kunnen we seen hoe hard
u heeft geklept."
Hahaha. „Pardon,
geklapt. Muziek,
maestro. Muziek!"
En paniek. „Nee!
Hello, techniek!
TECHNIEK!! Dit is
de verkéérde num
mer." De goeie
nummer wordt ge
start en Barrie
zingt 'Broadway
Baby', geflankeerd
door The Razzle
Dazzle Dancers,
een dikgebild bal
letgroepje uit Hil
versum. Voor de
goede orde: het
ballet treedt op
buiten deelne
ming. Omdat het
hier een aanmoe
digingsprogramma
betreft, 'kraigen
gewoon so veel mogelijk men
sen een geweldige kans'.
Theepot
Barrie verdwijnt tapdansend in
de coulissen en we bewonderen
de eerste vijf kandidaten. Emily
Antonie zingt 'I've got the mu
sic in me'. Bij de strofe 'don't let
it get you down' zakt ze toepas
selijk door de knieën. Die komt
er wel, die Emily, en dat iemand
laf vanachter zijn kopje mom
pelt dat ze net een zingende
theepot is, is helemaal niet aar
dig. Tweede is lasser Bram, die
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
een imitatie van een aerobic-
ende robot geeft. Een treurig
dieptepunt op de applausmeter.
NGS -New Generation Style- is
de artiestennaam van drie zin
gende Indonesiërs uit Hoens-
broek. Michel, Ferry en Stanley
zien er, kraait de presentator
verheugd, 'smakelijk' uit. Ze ra
ken niet van de wijs als -TECH
NIEK!!!- de verkeerde band ge
start wordt en zingen
kunnen ze ook. Als ze
tijdens hun act de da
mes op de eerste rij
diep in de ogen blik
ken, bereikt de zaal
een aangenaam
smeltgehalte en de
applausmeter een
hoogte-record. Hoera!
Nederland heeft weer
nieuwe Blue
Diamonds. Drie stuks
nog wel.
We gaan dóóóór met
Marlena uit Spijkenis-
se, alias Salima. Sali-
ma danst buik, een
negenarmige kande
laar op het hoofd. Dan
worden we door de
Equadoriaanse tand-
heelkunde-student
Pablo Andrade getrac-
teerd op wat onver
valste romantiek bij de thee. Pa-
blo heeft reebruine ogen en
glanzende Labrador-krullen en
krijgt al bij de eerste trieste vi
brato's van zijn ballade over een
verloren liefde, alle handen op
elkaar. Barrie's „Veelsuccesso's"
(Pablo verstaat alleen Spaans)
zijn overbodig: de applausbalk
schiet bijkans de monitoren uit.
Tijd voor het pauze-nummer.
'More Tea met Barrie'. Vanach
ter een kopje leut babbelt de
showmaster gezellig met Neer-
lands Songfestival-trots, Ruth
Jacott. „Haaay Ruth." „Hallo
Barrie Stevens en Ruth Jacott (oud
Barrie." Hello! Techniek! Kun
nen de microphones aan esvie-
pie?"
Gebuikdans
En snel weer dóóóóór naar de
kandidaten. De trots van
Wemeldingen, Albertina, zingt
ons toe dat we 'the wind bene
ath her wings' zijn. En er is heus
heel wat wind voor nodig om
dit forse jonge talent van de
grond te blazen. Formaat Karin
Bloemen, zeg maar. Maar niet
qua stem. Charlotte Vos danst
modern. Dan 'Strike Six', een
capella-groep, begonnen op de
landbouwschool te Dronten. De
jongens hebben mooi leren zin
gen op de landbouwschool en
de applausmeter schiet om
hoog. Nog wat gebuikdans, uit
Heerlen ditmaal. Gina beweegt
het lenige middenrif op de to
nen van Ravel's 'Boléro' alsof ze
een nest muizen heeft ingeslikt,
hetgeen mijn buurman de op
merking ontlokt: „Die zou ik
talent).
graag eens in mijn flatje willen
hebben." Tot slot Ernst Mar-
nix, vanmiddag zangers, in het
dagelijks leven leerlingen aan
de school voor agogisch werk.
Barrie wil weten wat dat is,
aga.., agi.„ agogisch. De boys
hebben hun antwoord klaar:
„Dat is met mensen werken."
Agogisch of niet, ze zingen
prachtig, begeleid door 'unplug
ged' gitaarspel. 'Unplugged' is
een nieuw Nederlands woord
voor het sterk verouderde
'akoestisch'. De nieuwe Simon
Garfunkel lijken geboren.
Vooral dóóórgaaan!
Achter de schermen wordt de
stand uitgerekend, vóór de
schermen tovert ondertussen il
lusionist Cristian Farla -buiten
mededinging, gewoon een ge
weldige kans- Ruth Jacott uit
een kist. Ruth zingt de titelsong
van 'Onderweg naar morgen',
het zielige soap-broertje van
'Goede Tijden, Slechte Tijden'
en geeft een daverende show.
Radio als peifect medium voor schrijvers
beurtenissen door zien we
Geerd (Geert de Jong) op weg in
haar auto, onderwijl luisterend
naar een radio-discussie over de
geldende regels in oorlogssitua
ties: 'Volgens het oorlogsrecht is
het geen moord als je een vij
and uitschakelt. Het gaat in zo'n
situatie om jouw leven of het
zijne.'
Borsboom: „Ik las ooit in de
krant over de geschiedenis van
deze vrouwen, het zijn waarge
beurde verhalen. Ik ben vervol
gens in het onderwerp gedoken,
en ik werd er helemaal koud
van. Volgens onderzoeken wor
den in de Verenigde Staten jaar
lijks 4.000 vrouwen door hun
man doodgeslagen. Toch zijn er
nog steeds vrouwen die na ja
renlange mishandeling opeens
de knop omdraaien en terug
vechten. Juist dót aspect fasci
neert me, en dat wilde ik laten
zien in deze film."
(Uitzending, vanavond, 23.19
uur, Nederland 3)
AMSTERDAM MONIQUE BRANDT
Is het hoorspel in Neder
land op sterven na dood?
„Geen sprake van", zegt
Fons Eickholt, regisseur, schrij
ver en directeur van de Amster
damse schrijversvakschool 't
Colofon. Integendeel, Eickholt
verwacht juist een opleving van
het genre. Het is immers een
uitstekende, snelle en leerzame
manier voor jong talent zoals
aankomende schrijvers en dra
maturgen om hun produkten
voor het voetlicht te brengen.
Want hoorspelen worden welis
waar door velen beschouwd als
oubollig en hopeloos ouder
wets, ze kunnen wel degelijk
ook experimenteel, literair en
vernieuwend zijn. „Het hoor
spel kan zelfs een voortrekkers
functie hebben in het vormen
van een nieuwe generatie
schrijvers", zegt Eickholt.
Om het genre een extra im
puls te geven, en vanwege het
tienjarig bestaan van 't Colofon,
heeft Eickholt een hoorspelcur
sus op poten gezet. „Veel ex-
studenten van 't Colofon zijn nu
actief in het hoorspelgenre. Er
bestaat dus een stevige band
tussen ons instituut en het me
dium."
Afgezien van een tweejaarlijk
se workshop die door de om
roepen wordt georganiseerd,
bestond er tot nu toe geen mo
gelijkheid voor geïnteresseer
den om zich in het genre te be
kwamen. De training die deze
week van start gaat, kwam tot
stand in samenwerking met de
publieke omroepen en met fi
nanciële steun van het Stimule
ringsfonds voor Culturele Om-
roepprodukties.
De komende drie maanden
wordt negen geselecteerde stu
denten alle kneepjes van het
vak bijgebracht. Omroepmen
sen zullen de studenten inten
sief begeleiden. Na de cursus
zullen de gemaakte scenario's
worden beoordeeld. In iecier ge
val één, maar mogelijk ook
meer werkstukken zal daadwer
kelijk worden geproduceerd.
„Ik hoop dat deze cursus een
nieuwe generatie hoorspel
schrijvers oplevert", aldus Eick
holt. „De tijd dat heel Neder
land gekluisterd zat aan de ra
dio bij de familie Doorsnee of
Paul Vlaanderen komt nooit
weer, maar ook nu is er nog ge-16.
noeg belangstelling voor het ge
nre, zeker sinds er op zondag
middag op Radio 4 een vast 17.
hoorspeluurtje is gekomen.
Ruim vijftigduizend luisteraars
lijkt misschien niet veel, maar 17.
het is wel een heel stadion vol
mensen."
Eickholt, oorspronkelijk af-18.
komstig uit de theaterwereld,
heeft zelf tal van hoorspelen ge
schreven en geproduceerd. Het 18.
was nog de tijd dat vrijwel iede- 18.
re omroep een eigen hoorspel
studio had, met een uitgebreid
scala aan attributen voor de bij- 18.
passende achtergrondgeluiden
te voorzien. Een trap met een
loper, een trap zónder loper,
een zandbak, een badkuip voor 19.
riviergeluiden, een houten
vloertje, een stenen vloertje, een
autodeur die in de muur was 19.
gemetseld. Dat is nu wel anders.
Alleen de KRO heeft nog een ei
gen studio. Op dit moment 20
bouwt het NOB een zeer gea- 20.
vanceerde studio waar in de
toekomst alle omroepen terecht
kunnen, en waar nóg sneller ge
produceerd kan worden.
Die slagvaardigheid is het
grote voordeel van een hoor-
spelproduktie. Bij film of televi
sie moet alles lang van te voren
worden gepland, een hoorspel
is als alles meezit in een week
opgenomen. Bovendien is zo'n
produktie relatief goedkoop:
rond de dertigduizend gulden.
„Daarbij kun je je fantasie on
gebreideld laten werken", vol
gens Eickholt. „Als je bijvoor- 22
beeld een science fiction-ver-
haal schrijft hoef je je geen zor
gen te maken om de decors of
de kostuums, zoals bij televisie
of theater. Een hoorspelmaker
werkt vooral met suggestie, de
sfeer van een verhaal moet heel
voelbaar zijn zonder al te veel
hulpmiddelen. Die eindeloze
ruimte op de radio leent zich er
uitstekend voor. Geen wonder
ook dat schrijvers als Pinter, 22
Beckett en zelfs filmer Ingmar
Bergman heel veel voor radio
hebben geschreven. Radio is het
perfecte medium voor schrij- 23
vers die al hun mogelijkheden
willen benutten."
Fons Eickholt, regisseur, schrijver en directeur van de Amsterdamse f
schrijversvakschool 't Colofon. foto ceeszorn J
f
Bestrijding rampen centraal in serie RVU
foto frank fahrner
Nu maar hopen dat Albertina
en Emily niet wenend in de
coulissen hun koffertjes pakken
en treurig huiswaarts keren na
dit vocale hoogstandje van
Ruth. Want: „Wat er ook ge
beurt, we moeten gewoon
dóóóórgaan," davert Barrie Ste
vens als hij het uitslag bekend
maakt. Emily, Charlotte, Gina,
NGS en Pablo Andrade mogen
door naar de volgende ronde.
De champagnekurken knallen,
kaasplankjes worden aange
sleept. Gezellig, gezellig. En na
tuurlijk zingen we allemaal het
afscheidslied met Barrie mee.
„Dóórgaan-Vooral Dóórgaan-
En de moed niet laten zakken-
Kansen blijven pakken." Het
woord is aan het nieuwe, jonge
talent.
(Elke zondagmiddag. In het
Lido in Amsterdam. Aanvang
14.00 uur.)
HILVERSUM SUSANNE VAN VELZEN
De overstromingen in Limburg
liggen nog vers in het geheugen.
Hetzelfde gebied werd eerder
opgeschrikt door een aardbe
ving. Het vliegongeluk in de
Bijlmer staat iedereen nog hel
der voor de geest en dat geldt
ongetwijfeld ook voor de ravage
op de A 16 bij Breda waar in
1990 in dichte mist tientallen
auto's en vrachtauto's op elkaar
reden. De hulpacties die na de
rampen op gang komen zijn da
gen en soms wekenlang voorpa
ginanieuws.
Onder de titel Rampen Ca
lamiteiten laat de RVU in drie
documentaires zien hoe Neder
land is voorbereid op mogelijke
rampen. In de eerste aflevering
draait het om eventuele onge
lukken met een kerncentrale.
Het ongeluk met de kerncentra
le in Tsjemobyl zorgde in 1986
voor heel wat onrust in Neder
land. Vooral de inwoners van de
Twentse gemeente Denekamp
vlakbij de Duitse grens hadden
de schrik goed te pakken. Zij
zijn zich extra bewust van het
gevaar van een kerncentrale
omdat zij op zeer korte afstand
wonen van de Duitse centrale in
Lingen.
In de documentaire laat pro
grammamaker Alfred Edelstein
zien hoe Denekamp en zeven
andere gemeenten binnen een
straal van 30 kilometer rond
Lingen voorbereid zijn op een
ramp. Het gemeentebestuur
van Denekamp heeft onlangs de
laatste hand gelegd aan het ver
plichte rampenbestrijdingsplan,
dat voor de RVU-camera in
praktijk geoefend wordt.. „Be
scherming, van de bevolking is
het hoogste doel", leggen bur
gemeester Willeme van Dene
kamp en brandweercomman
dant Hüve uit.
De camera volgt Willeme en
Hüve tijdens hun bezoek aan de
kerncentrale in Lingen. Volgens
Edelstein heeft het enige over
redingskracht gekost voordat er
gefilmd mocht worden in de
Duitse kerncentrale. „In Duits
land mijdt men alle publiciteit
rond kerncentrales. Zowel naar
de pers als naar de bevolking. Je
ziet in de omgeving van de cen
trale ook geen borden die naar
de plek verwijzen. Een voor
waarde om te mogen filmen
was dat we de centrale zelf niet
in het oefenscenario mochten
betrekken. De directeur wilde
bij voorbeeld niet een fictief te
lefoontje plegen met de mel
ding dat er iets gebeurd is in de
centrale", aldus Edelstein.
Deel 2 en 3 uit de serie Ram
pen Calamiteiten zendt de
RVU op 27 april en 15 juni uit.
De onderwerpen zijn dan res
pectievelijk rampen op het wa
ter en rampen in het verkeer.
Centraal staan dan de schip
breuk van de Anna Broere in
1988 en het mistongeval op de
A 16 bij Breda.
(Uitzending, vanavond, 21.10
uur, Nederland 3)
Duck Jetten als Moniek in 'All Quiet'
foto'
