UIT
'Mensen vragen zich vaak af
of ik wel echt kan spelen'
Rtv show
'Het is gewoon een geintje dat aanslaat'
'Je moet niet in
gezwam vervallen'
RTL 5 strikt Adfo TV voor reclameprogramma
MAANDAG 7 FEBRUAR11994
Pianist Pieter van Vollenhoven op vleugels voor het goede doel
APELDOORN HANS VISSER
De 'Pietertje Swing
van Oranje' toert
weer door het land.
Anders gezegd, mr. Van Vollen
hoven, echtgenoot van prinses
Margriet, gaat weer op tournee
met zijn Gevleugelde Vrienden.
Met Louis van Dijk en Pim Ja
cobs werkt hij de komende
maanden twintig keer een pro
gramma af, waarin hij de ge
schiedenis van de musical ver
telt. Een reeks concerten die is
bedoeld om geld in te zamelen
voor het Fonds Hulp aan
Slachtoffers.
Pratend over zijn optredens
in binnen- en buitenland straalt
de voorpret hem al van het ge
zicht. ,,Ik zou graag nog veel
meer willen optreden, maar ja,
de agenda." Toch laat Van Vol
lenhoven niet na te vertellen
hoe belangrijk het is dat de hulp
aan slachtoffers op alle mogelij
ke manieren wordt gesteund.
Van Vollenhove beaamt dat
juist hij, in zijn bijzondere posi
tie, iets kan doen voor deze
mensen. Hij kan verdienstelijk
pianospelen, vindt het leuk op
te treden. En het publiek appre
cieert het om hem te zien spe
len in combinatie met twee pia
nisten, van wie de kwaliteiten
nauwelijks nog toelichting be
hoeven. Het nuttige met het
aangename verenigd.
„Het is misschien een beetje
vreemd, een avondje muziek
maken, terwijl het gaat om
slachtoffers van misdaden en
Slachtofferhulp bestaat tien jaar
De slachtofferhulp bestaat tien jaar. In 1984
begonnen in Alkmaar, Groningen, Amster
dam en Rotterdam, los van elkaar, bureautjes
voor hulp aan mishandelde vrouwen. Die ini
tiatieven zijn intussen uitgegroeid tot een lan
delijke organisatie, voor slachtoffers van mis
drijven en verkeersongevallen, die nu jaarlijks
subsidie krijgt van justitie. Geld dat nodig is
om zo'n zeventig beroepskrachten en 1100
daarvoor opgeleide vrijwilligers, hun werk te
laten doen.
„Als je ziet hoe snel de hulpverlening groeit,
is het wel duidelijk dat er mensen èn geld no
dig zijn", zegt Pieter van Vollenhoven, voor
zitter van het fonds, dat de hulp aan deze
slachtoffers van de broodnodige extra steun
wil voorzien.
Plaatselijk wordt de organisatie meestal ge
steund door gemeenten. De een wat meer dan
de ander. Van Vollenhove: „Maar er zijn ook
gemeenten die ons nog helemaal niet steu
nen. Hoog tijd dat daar in verandering komt."
ja, de agenda."
verkeersongelukken. En ik moet
toegeven, dat ik in het begin
ook wel moeite heb gehad om
die overgang te maken van de
slachtoffers naar de muziek.
Maar ik vertel iets over ons doel
en probeer een verband te leg
gen met de voorstelling, zodat
iedereen zich daar toch weer in
kan herkennen."
Met zo'n serie pianoconcer
ten bereiken ze heel veel men
sen, zo'n 20.000 per jaar. „En je
merkt dan altijd weer hoe goed
die het vinden om op deze ma
nier contact met je te hebben.
Oók slachtoffers. Mensen die
iets hebben meegemaakt. Ze
vinden het prettig als ze in de
pauze iets tegen je kunnen zeg
gen. Zo heb ik eens opgetreden
in België. Daar in het theater
werkte iemand, wiens een
dochtet een zwaar ongeluk had
gehad. Het deed hem enorm
goed te weten waarmee wij die
avond bezig waren."
„Kijk, de meeste slachtoffers
De Vos: uren volpraten op Winterspelen
Het begon voor Sierd de Vos
allemaal begin jaren tachtig,
toen hij door Kees Jansma
werd meegenomen naar de
KRO. Alle sporten waren reeds
verdeeld onder de verschillen
de verslaggevers. Maar voor
schaatsen? Daar was nog nie
mand voor. Dan doe ik dat
maar, dacht De Vos en hij
voegde de daad bij het woord.
Bij de komende Olympische
Winterspelen (12-27 februari)
zit hij in het Vikingschip (Ha-
mar) weer naast Heinze Bak
ker in het commentatoren
hokje. Tien dagen lang, dus
véle uren.
De meeste kijkers zullen de
34-jarige Sierd de Vos vermoe
delijk kennen van de nogal
ironische, korte reportages, die
hij doorgaans met atleten en
schaatsers maakt. De badine
rende toon die hij in zijn re
portages aanslaat, bevalt niet
iedereen, leert een korte - niet-
wetenschappelijk onderbouw
de - peiling. Geluiden die de
ronde doen over De Vos als
zou hij eigenwijs en arrogant
zijn (en andere minder posi
tieve kwalificaties), wuift - de
verslaggever met een zelfver
zekerd handgebaar weg. „Ik
heb inderdaad misschien een
wat andere stijl van werken.
Dat komt omdat sport maar
een bijzaak is. Zo moet je het
blijven zien."
Misschien is het daarom wel
dat dat er langs de schaats
baan in Heerenveen of Hamar
nooit spandoeken te vinden
zijn, waarop de naam De Vos
te vinden is. „Niemand kent
me", verontschuldigt De Vos
zich op een loon alsof hij-daar
een beetje onder lijdt. „Langs
de schaatsbanen zie je nog
steeds spandoeken met
'Smeets hou je mond'. Smeets
is al jaren geleden gestopt als
schaatscommentator.
In 1990 kwam Sierd de Vos
terug bij de NOS, nadat hij -
afgezien van de KRO - nog wat
uitstapjes had gemaakt naar
de TROS en AVRO. Gepokt en
gemazeld in het schaatswèzen
werd de jongste verslaggever-
/commentator van NOS Stu
dio Sport door chef Kees
Jongsma op het schaatsen ge
zet. Het veruit best bekeken
wintersportonderdeel voor
Nederlanders. „Als commen
tator heb ik het soms wel
moeilijk. Ik ben van oorsprong
verslaggever en voel me daar
door het meest thuis als een
reportagemaker.
Luchtig
De Vos: „Ik kijk wat luchtig te
gen het onderwerp aan. Dat
komt misschien ook wel om
dat ik door m'n leeftijd véél
dichter bij de schaatsers sta
dan m'n collega's van Studio
Sport. Als ik langs de baan sta
word ik door de schaatsers ge
zien als een generatiegenoot."
Het becommentariëren van
schaatswedstrijden is volgens
de Studio Sport-benjamin
geen klus, waar al te lichtzin
nig over moet worden ge
dacht. Het is net het weer, zegt
hij. Iedereen is deskundig of
denkt er minstens enige ver
stand van te hebben. „Dat
maakt het moeilijk voor de
commentator. Je moet ook
over een benoorlijke vocabu
laire beschikken om niet in ge
zwam te vervallen. Schaatsers
rijden alleen maar rondjes.
Meer niet. Daar ben je dus
gauw over uitgepraat, afgezien
het
i de
sentijden om de 30 a 35 se
conden. Bovendien is de top
zeer smal. Het eindklassement
is bij wijze van spreken al na
zes ritten bekend." En over
tussentijden gesproken: de kij
kers kunnen zelf onder in
beeld zien, hoe lang de schaat
sers over hun rondje hebben
gedaan. De Vos leest het ver
volgens nog een keertje op.
„De ene groep kijkers vindt
dat irritant, terwijl de andere
groep - de meeschrijvers - het
juist weer prettig vinden." Het
blijft dus een probleem, meent
de commentator.
De Vos kampt met nog meer
problemen: „We moeten al
kijkend naar de monitor en de
baan praten en schrijven tege
lijk. Daar tussendoor moeten
we tijdens de rit de tussentij
den vergelijken met vorige rit
ten en met records. Dat is
soms heel moeilijk hoor."
Sierd de Vos: „Schaatsers rijden alleen n
gauw over uitgepraat."
van een misdrijf of ongeval ko
men bij de afwikkeling daarvan
terecht in een waar doolhof.
Een beetje hulp is vaak al een
hele steun, al is het maar bij het
invullen van een schadeformu
lier van de verzekering. Om nog
maar te zwijgen over de bege
leiding van mensen bij een
rechtszaak, waar ze worden ge
confronteerd met de dader, of
bij het verwerken van emoties."
Grappig
Met die concerten brengen De
Gevleugelde Vrienden jaarlijks
een paar miljoen gulden bijeen
ter ondersteuning van het werk
van de organisatie. „Het is na
tuurlijk niet zo dat het publiek
een hele serieuze avond te
wachten staat. Het is écht leuk.
En als de zaal groot genoeg is,
worden daar ook nog lichtbeel
den bij vertoond. Dia's die iets
laten zien van uit de musical
historie, van Showboat tot Miss
Saigon. Daarnaast hebben we
wat plaatjes van onzelf erbij.
Die zijn erg grappig, daar moet
ik steeds weer vreselijk om la
chen. Het wordt dus geen echte
lezing met lichtbeelden. Maar
het is ook geen vrolijke confé
rence. Strak, zo moet de tekst
zijn. En het kan niet strak ge
noeg. Het kan altijd korter. De
muziek, daar komen de mensen
voor. Daarom blijf ik schaven
aan de tekst."
Eigenlijk was Van Vollenho
ven niet zo'n liefhebber van
musicals. Hij wist er ook hele
maal niets van. Maar uit boeken
valt heel wat te leren. „Kijk, je
moet iets brengen dat de men
sen leuk vinden. Het begon met
het vorige programma rond de
muziek van Gershwin. Die com
ponist heeft me altijd al aange
sproken, vooral Rhapsodie in
Blue. Maar op een zeker mo
ment moesten we iets anders
gaan doen, want iedereen zei
dat je een programma niet lan
ger mag brengen dat twee sei
zoenen. Uiteindelijk moet je
toch iets nieuws brengen, want
op den duur zou je een concur
rent van jezelf worden. De men
sen komen niet naar het theater
voor iets dat ze al kennen. Daar
om is het goed om ook af en toe
eens in het buitenland op te tre
den."
Pieter van Vollenhove is blij
dat hij geen beroepsartiest is.
„Als je weet hoe kritisch het pu
bliek kan zijn. En als ik zie hoe
soms wordt gereageerd op ar
tiesten die een one man show
spelen. Die brengen dan telkens
een heel nieuw programma,
maar toch moeten ze accepte
ren dat er mensen zijn die zeg
gen dat ze de nieuwe voorstel
ling toch eigenlijk niet zo goed
vonden als de vorige."
Spanning
„Je hebt natuurlijk mensen die
nieuwsgierig zijn, die zich vaak
afvragen of ik echt wel piano
kan spelen. In ieder geval is het
voor mij telkens weer een uitda
ging. Het zou zo langzamer
hand wat vanzelfsprekender
moeten gaan, maar dat wil nog
maar niet lukken. Nog altijd zit
ik vijf minuten voor aanvang vol
spanning. Maar voorbereiden
nodig. De muziek zit, als het
goed is, in de vingers. Alleen de
tekst, die moet ik eens per week
doornemen."
Improviseren, meent Van
Vollenhovem, hoort nu eenmaal
bij de jazz. Hij verkeert wat dat
betreft in de gelukkige omstan
digheid te spelen met een paar
pianisten die daar aardig weg
mee weten. „Dat betekent dat je
heel goed naar elkaar moet blij
ven luisteren. Want als je niet
oppast kun je een ander be
hoorlijk dwars zitten. Te veel
noten is op z
goed, tenzij z
natuurlijk."
vragen hem ook
wel eens ot ze niet met een or
kest kunnen optreden, maar dat
zou nu echt te duur worden.
„Daarbij zou ik elke keer vol ze
nuwen voor het begin even
door een kier de zaal in kijken
om te ziep of het wel vol zou
zitten."
Het drietal is intussen voor de
schouwburgen al een duur pro
gramma geworden. „Dat wil
zeggen dat de theaters een
groot risico nemen om ons te
vragen. Ik kan natuurlijk ook
zélf een zaal huren en zélf het
risico dragen. Als het dan uit
verkocht is breng ik nog veel
meer geld mee naar huis. Dat
wel. Maar ja..."
'The history of the muscial',
door de Gevleugelde Vrienden
Louis van Dijk, Pim Jacobs en
Pieter van Vollenhoven op
tournee door Nederland.
Son]a Bloemhard, het vrouwelijk antwoord op Pavarotti
Sonja Bloemhard: „Mavarotti is een aardigheidje. Muziek is muziek en als de muziek goed is, maakt het mij allemaal niet zo veel uit."
AMSTERDAM
De melodie is die van Mama,
waarmee Heintje in 1967 zo'n
groot succes had. De toon is
opera-achtig. En de uitvoerende
artieste luistert naar de naam
Mavarotti. Althans, voor deze
gelegenheid. Want tot dusver
heette Mavarotti doodgewoon
Sonja Bloemhard. „Het is ge
woon een geintje", zegt ze.
„Maar kennelijk wel een geintje
dat aanslaat. Het was oorspron
kelijk bedoeld voor een verza-
mel-CD voor carnaval. Maar er
was zo veel vraag naar, dat het
liedje ijlings op single is gezet."
In haar is Mavarotti snel tot
leven gekomen. Tot haar eigen
verrassing. „Ik heb dit helemaal
niet voorzien. Ik werd in de
cember gebeld. Of ik een stu
dio-klusje wilde doen. Zo gaat
het vaak. Per slot van rekening
is het mijn vak. Ik zit al twaalf
jaar in de business, voorname
lijk als studio-zangeres. Ik zing
in achtergrondkoortjes bij on
der meer Koos Alberts tot John
ny Kendall and The Heralds. Ik
doe reclamespots en ik zing ook
liedjes in die vervolgens op de
bühne worden geplaybackt.
Bloemhard wist niet beter
dan dat ook nu weer een ander
de act zou verzorgen. „Toen we
het lied hadden opgenomen,
werd ik gevraagd of ik er zelf
mee wilde gaan optreden. Ik
heb, ja gezegd. Het is zo lach
wekkend dat ik heb gedacht: le
ve de lol."
Voordat ze het goed en wel
zelf besefte trad Bloemhard op
in een café ergens in Gelder
land, gekleed in Pavarotti-pak.
„Dat was in allerijl geleend van
André van Duin. Die heeft im
mers in zijn revue een persiflage
Papa, ik zie: je kan niet eens r
meer lopen.
Jij moet naar huis komen kruipe
't Geld is nu op, 't was je laatste It
Papa, vind jij dit gewoon?
benjij
Denk eens aan Mama
pan blijft er ook misschien u
op Pavarotti gedaan. Het is een
heel ingenieus pak, hoor. Het is
eigenlijk een hoepelrok die met
baleinen aan je lichaam hangt.
Heel comfortabel."
Ze ziet het echt als een aar
digheidje. „In het begin heb ik
nog even getwijfeld. IGjk, ik ben
altijd serieus met m'n vak bezig.
Ik ben ambitieus. Ik wil in de
muziek het een en ander berei
ken. Nu ben ik bezig om een
Italiaans duo van de grond te
krijgen. Samen met Hans Don
ker wil ik Italiaanse liefdeslied
jes gaan zingen. We zijn hard
bezig, hebben al opgetreden en
we willen een CD maken."
Ze wilde altijd al de muziek
irf. Zingen deed ze al in haar
prille jeugd. „Ik ben zangles
gaan nemen en muziekles. Bo
vendien ben ik naar de klein
kunstacademie gegaan. Maar
daar was ik met een jaar weg.
Iedereen moest er het zelfde
doen en dat leek me niet goed."
Met haar optredens verdien
de Bloemhard aanvankelijk niet
voldoende geld om rond te ko
men. Gelukldg wist ze zich in
het bezit van een paar diplo
ma's. „Ik ben schoonheidsspe
cialiste en visagiste, ik ben mo-
de-stiliste, ik kan etaleren. Van
een sociale uitkering leven: mij
niet gezien. Sinds een jaar of
twee kan ik van mijn zingen le
ven. Maar als ze me vragen, doe
ik nog wel eens een make up-
demonstratie. Dan sta ik weef
met mijn haar keurig op zolder
in de Bijenkorf dames op te ma
ken."
Bloemhard heeft het naai
haar zin in het amusementswe
zen, al is het een harde wereld
„Ik ben blij dat het me tot dus
ver is gelukt me te handhaven.
Er willen zo veel mensen. Ik heb
met vallen en opstaan geleerd
overeind te blijven. Ik heb altijd
veel aangepakt. Nederlandsta
lig, soul, rock en roll. Qua genre
ben ik niet kieskeurig geweest:
muziek is muziek en als de mu
ziek goed is, maakt het mij alle
maal niet zo veel uit."
HILVERSUM/AMSTERDAM JAAP TIMMERS
RTL 5 en Adfo TV. de AT5-rubriek van
het reclamevakblad Adformatie, hebben
overeenstemming bereikt over de lande
lijke verspreiding van een programma
over reclamemakers. Dit bevestigt
hoofdredacteur Henne Pauli van Adfo
TV. De rubriek draait al enkele maanden
op het Amsterdamse station AT 5.
Het enige waarop de verbintenis nog
kan stuklopen is de financiering. De par
tijen hebben een gezamenlijke verant
woordelijkheid voor het zoeken van
sponsors. „In Amsterdam liep het be
drijfsleven direct warm voor Adfo TV en
we hebben goede hoop dat dit ook geldt
voor de landelijke verspreiding."
De beoogde start van het programma
is gepland voor het tweede kwartaal van
dit jaar. Pauli: „Het wordt maart, of
april." AT 5 blijft betrokken bij Adfo TV.
„We willen hetzelfde programma ook
blijven maken voor AT 5. Het is bij voor
beeld heel goed denkbaar dat we de ru
briek op de vrijdagmiddag in Amsterdam
uitzenden, waarna RTL 5 hetzelfde op
zondag brengt."
Het programma duurt een half uur en
is gericht op vakmensen uit de reclame
wereld. Toen het Amsterdamse pro
gramma een succes bleek, ging Adfo TV
de boer op in Hilversum. „We hebben de
rubriek aan diverse omroepen aangebo
den. Uiteindelijk is RTL er op ingegaan",
meldt de hoofdredacteur. De items wor-
GESPROKEN
Jeroen Krabbé in
Weekend:
„Amerika is een land
waar je status wordt
gekoppeld aan het
geld dat je verdient.
En het geld dat je
jongste film heeft
opgebracht, bepaalt
hoe je wordt beoordeeld en be
handeld. Walgelijk!"
Lou Depryck, zanger en componist j
in Humo:
„Het leuke aan travestieten is dat
ze de gevoeligheden en fantas-
men van een man veel beter ken
nen dan om het even welke
vrouw. Qua sexuele sensatie is
het de absolute top. Voor mij zou
de ideale wereld er één zijn met
alleen maar travestieten.''
Charles Bronson in de AVRO-bode: 1
„Ik veracht de mensen niet die
wonen en werken in Hollywood.
Maar ik weet dat de mensen daar,
ook al noem ik hen vrienden,
vooral in me geïnteresseerd zijn 4,
vanwege mijn acteur-zijn. Wat 4
voor mens ik ben, laat de mensen
koud. Daarom huldig ik het prin
cipe dat ik veel vrienden heb,
maar feitelijk ook niet. Bovendien
weet ik dat een acteur niets meer
is dan een produkt als zeep of
cake. Je moet verkocht worden.
Dat is het enige dat telt."
Rowan Atkinson in Veronica:
„Ik ben wel eens gevraagd voor
rollen in Hollywood-films, maar
verder dan een onopvallend bijrol- 4
letje in een James Bond-film is 4
het nooit gekomen. Het is moei
lijk om de juiste rol te vinden. En
daar komt nog eens bij dat Ameri- 4
kanen altijd veel geld willen uit
geven. Ze worden zenuwachtig als
acteurs te lage honoraria vragen.
Ik wilde slechts één miljoen dol
lar. Dat vonden ze zö weinig..."
Jack Spijkerman in VARA TV-Maga-
zine:
„Ik heb de ziekelijke, bijna
dwangmatige neiging, alles te
controleren. Al zijn er drie men
sen die hebben bevestigd dat het
glas water op tafel staat, ga ik 4
toch kijken of het er echt staat.
Als ik voor radio of televisie een
gast verwacht, waarvan ik al uit
vier hoeken heb gehoord dat hij of
zij zojuist gearriveerd is/dèrl Wl 1
ik die persoon toch zelf zien.Hoe
ik dat niet, dan word ik enorm on
rustig."
Jack Spijkerman heeft de ziekelij
ke, bijna dwangmatige neiging,
alles te controleren. foto »ani
John Kraaykamp sr. in Privé:
„Ik ben niet gelovig opgevoed,
maar later, toen ik met Mai Lun
getrouwd was, ben ik katholiek
geworden. Ik kijk nu niet meer te
gen de dood op. Ik geloof dat het
leven in het hiernamaals best
leuk zal zijn. Ik heb het nog van
niemand vernomen, want er komt
er nooit een terug, maar iedereen
gaat er heen."
Monique Sluyter in Story:
„Welke ervaring op het gebied
van sex ik mezelf had willen be
sparen? Niet één. Ik ben wel eens
met iemand naar bed gegaan op
wie ik niet verliefd was. Gewoon,
om dat ook eens mee te maken.
Hij zei toen tegen me: 'Vind je je
zelf daar niet te goed voor?' En hij
had gelijk. Want ik ben niet het
type dat van het ene in het andere
bed duikt. Ik ben heel selectief."
Bruce Willis in Weekend:
„Op mijn veertiende jaar ging ik
voor het eerst met een meisje
naar bed. Ik werd door haar ver
leid. Daarna liep ik de hele dag ti
fluiten. Sex geeft me nog steeds
een fluiteriggevoel."
den gemaakt door redactieleden van het
toonaangevende vakblad Adformatie
zelve.
RTL 5 bevestigt de 'mondelinge' over
eenkomst met Adfo TV. De zender heeft
nog geen nadere mededelingen ver
strekt. Elsevier meldt overigens dat Adfo
TV in de toekomst mogelijk 'als betaalte
levisie' zal worden geëxploiteerd. Hier
door zou de rubriek minder afhankelijk
worden van bedrijfssponsoring.
Anita Witzier in VARA TV-Magazi-
„Gebroken spiegels brengen ge
luk? Jeuk aan je handen en je
krijgt post? Een zwarte kat? Onzin
en ik loop graag onder ladders
door."
Acteur Denzei Washington in VARA
TV-Magazine:
„Ik was negen jaar toen ik voor
het eerst 'neger' werd genoemd.
Ik vroeg mijn moeder wat het pro
bleem was. Ze vertelde me dat
mensen die dat zeg
gen bang zijn dat je
hun plaats inneemt
en ze vergeleek het
met krabben die el-
kaar te lijf gaan als
het water in de ton
waarin ze gevangen
zitten wegloopt."
