Van kachels en schokdempers
achels en schokdempers
Boekenweek: een voorjaar vol poëzie
Mallotige loopjes
en totale destructie
Cultuur Kunst
Persent en
Kam tonen
prachtig
samenspel
De achterkant van het vak
Bolten: aantal schilderijen is
op juiste plek terechtgekomen
Het boekenweekgeschenk van Hella
Haasse, 'Transit', gaat over een meisje
dat aan de buitenkant van de maat
schappij staat en op reis gaat. Het is pro
za. Opmerkelijk. Want het thema van de
komende boekenweek, van 16 tot en met
26 maart, is poëzie. En dat zullen we we
ten. Zelden zat er zoveel poëzie in de
voorjaarsproduktie van de grote uitge-
De Bezige Bij pakt uit met de Verza
melde Gedichten van Hugo Claus, die in
april 65 wordt. Ook van Johnny van
Doorn, een wat mindere god, komen de
Verzamelde Gedichten uit, nog tijdens
de Boekenweek. De Arbeiderspers blijft
niet achter met de Verzamelde Gedich
ten van Gerrit Komrij.
En voor wie liever minder gedichten
per persoon heeft, en meer dichters per
boek, liggen er binnenkort volop bloem
lezingen in de winkel. Eddy van Vliet bij
voorbeeld stelde een bundel samen uit
het fonds van de Bezige Bij. Meulenhoff
komt in de Boekenweek met een voor de
gelegenheid in prijs verlaagde editie van
Hans Warrens bekende 'Spiegel van de
Moderne Nederlandse Poëzie'.
Poëzieliefhebbers die zich willen toe
leggen op het vergelijken van Vlaams en
Nederlands werk kunnen uit de voeten
met twee bij De Arbeiderspers te ver
schijnen bundels: 'De 100 beste gedich
ten van deze eeuw, Vlaanderen', en 'De
100 beste gedichten van deze eeuw, Ne
derland'. De boeken zijn samengesteld
door respectievelijk Hugo Brems en Her
man de Coninck voor Vlaanderen, en
Rob Schouten en Rogi Wieg voor Neder
land. De twee duo's beloven geen objec
tiviteit, wel persoonlijke keuzes.
Het is logisch dat met poëzie als Boe
kenweekthema, de uitgevers hun bun
dels van bekende dichters vroeg in het
voorjaar hebben geprogrammeerd. Van
belang lijkt in elk geval nieuw werk van
Anna Enquist, ('Een nieuw afscheid'),
Guillaume van der Graft, ('Wat heeft Ce
cilia gezien?'), Anton van Wilderode, ('Ex
Libris'), Maria van Daalen ('Het hotel'),
Toon Teilegen ('Tijger onder de slakken')
en Anton Ent ('Reducties').
Debuten zijn er van de dichters L.F.
Rosen, Antoine Uitdehaag, F. van
Dixhoorn en Y. Né. De laatste is naas
dichteres ook beeldend kunstenaai
Haar boek combineert poëzie met eigei
pentekeningen. Ook 'De harde kern, dee
3' van Frieda Vogels, bevat, verrassem
genoeg, poëzie.
Natuurlijk zijn er in deze extra-dich
terlijke lente ook boeken over poëzie, ei
over dichters. Herman de Coninck pro
beert in zijn essaybundel 'Intimiteit on
der de melkweg' zonder vakjargon ove
gedichten te schrijven, dichter/journalis
Andreas Oosthoek stelde een brieven
boek samen van Martinus Nijhoff: 'Brie
ven aan mijn vrouw'. Oosthoek belool
zijn lezers niet alleen meer begrip vai
Nijhoffs poëzie, maar ook van de woelin
gen in een 'ambivalent huwelijk'.
'Beelden uit de verzameling Leidenin De Lakenhal
Hella
neisje
en de
ijdens
blijft
niet achter met de Verzamelde Gedich
ten van Gerrit Komrij.
En voor wie liever minder gedichten
per persoon heeft, en meer dichters per
boek, liggen er binnenkort volop bloem
lezingen in de winkel. Eddy van Vliet bij
voorbeeld stelde een bundel samen uit
het fonds van de Bezige Bij. Meulenhoff
komt in de Boekenweek met een voor de
gelegenheid in prijs verlaagde editie van
Hans Warrens bekende 'Spiegel van de
Moderne Nederlandse Poëzie'.
Poëzieliefhebbers die zich willen toe
leggen op het vergelijken van Vlaams en
Nederlands werk kunnen uit de voeten
met twee bij De Arbeiderspers te ver
schijnen bundels: 'De 100 beste gedich
ten van deze eeuw, Vlaanderen', en 'De
100 beste gedichten van deze eeuw, Ne
derland'. De boeken zijn samengesteld
door respectievelijk Hugo Brems en Her
man de Coninck voor Vlaanderen, en
Rob Schouten en Rogi Wieg voor Neder
land. De twee duo's beloven geen objec
tiviteit, wel persoonlijke keuzes.
Het is logisch dat met poëzie als Boe
kenweekthema, de uitgevers hun bun
dels van bekende dichters vroeg in het
voorjaar hebben geprogrammeerd. Van
belang lijkt in elk geval nieuw werk van
Anna Enquist, ('Een nieuw afscheid'),
Guillaume van der Graft, ('Wat heeft Ce
cilia gezien?'), Anton van Wilderode, ('Ex
Libris Maria van Daalen ('Het hotel'),
Toon Tellegen ('Tijger onder de slakken')
en Anton Ent ('Reducties').
Debuten zijn er van de dichters L.F.
Rosen, Antoine Uitdehaag, F. van
Dixhoorn en Y. Ne. De laatste is naast
dichteres ook beeldend kunstenaar.
Haar boek combineert poëzie met eigen
pentekeningen. Ook 'De harde kern. deel
3' van Frieda Vogels, bevat, verrassend
genoeg, poëzie.
Natuurlijk zijn er in deze extra-dich
terlijke lente ook boeken over poëzie, en
over dichters. Herman de Coninck pro
beert in zijn essaybundel 'Intimiteit on
der de melkweg' zonder vakjargon over
gedichten te schrijven, dichter/journalist
Andreas Oosthoek stelde een brieven
boek samen van Martinus Nijhoff: 'Brie
ven aan mijn vrouw'. Oosthoek belooft
zijn lezers niet alleen meer begrip van
Nijhoffs poëzie, maar ook van de woelin
gen in een 'ambivalent huwelijk'.
zameling Leidenin De Lakenhal
Met een bijzonder 'optreden' van de beeldend kunstenares Vilma Hinkelman, die e
'Beelden uit de verzameling Leiden' in De Lakenhal geopend.
ZATERDAG 5 FEBRUAR11994
leiden «jan rusdam
vervolg van voorpagina
Cultuurwethouder Koek is niet
geschrokken van de bewering
van Lakenhaldirecteur Bolten
dat de toestand van het stedelijk
museum „onduldbaar" is. Ze is
wel een beetje teleurgesteld dat
de nota waarin een en ander
naar voren komt in de publici
teit is gekomen. De nota was
bedoeld voor intern gebruik en
had nimmer het licht mogen
zien buiten de stadhuismuren,
laat Koek met zoveel woorden
weten.
,,lk zie het stuk als een harts
tochtelijk pleidooi van de La
kenhaldirecteur voor een uit
breiding van het museum", zegt
de wethouder ervan. „En dat
pleidooi steun ik. Het sterkt mij
in mijn gedachten dat die
nieuwbouw noodzakelijk is. Ik
hoop dat ook anderen daarvan
nog meer overtuigd raken", al
dus Koek met een hint naar
haar eigen PvdA, voor wie de
Lakenhaluitbreiding nog geen
vaststaand feit is.
De wethouder wil verder kwijt
dat de mottenplaag in een de
potruimte van het museum be
dwongen is. Eén tapijt is door
het ongedierte dermate aange
vreten dat dit bij het vuilnis is
gezet. Vijf andere textiele wer
ken hebben schade ondervon
den. Onderzocht wordt nog of
het de moeite waard is ze te
renoveren. Het gaat niet om
beeldende kunst
recensie susanne lammers
Derevo met 'Gadina'. Gezien 4/2. Cultu
reel Centrum de X, Leiden Reprise 5/2
aldaar.
Op Terschelling vonden ze het
leuk. Hier ook. Waarom is mij
een raadsel. 'Dereyo' staat voor
boom, en werd aangeprezen als
mythisch, folkloristisch en eco
logisch spektakeltheater. Eerlij
ke bewegingen, daar ging het
om in deze mengeling van Ja
pans Butoh-theater en comme
dia dell'arte.
Op het podium echter slechts
mallotige loopjes, zwaar aange
zette chaos en totale destructie.
Het brein achter Derevo, Ada-
sinsky, meent dat woorden ter
omschrijving van zijn theater te
beperkt zijn. Tja. Het tart inder
daad elke beschrijving.
De voorstelling is op te vatten
als een allegorie van het heden
daagse Rusland. De puinhoop,
de caleidoscopische opeenvol
ging van bizarre situaties, die
men in godsnaam maar pro
beert naar zijn hand te zetten.
Een naakte, volledig ge
schminkte man bevindt zich il
legaal in een laboratorium en
unieke werken, aldus Bolten.
De Lakenhaldirecteur ver
schilt van mening met de con
servator oude kunst over wer
ken die het museum verlaten.
Volgens Bolten zijn het er bij
lange na geen 150, zoals conser
vator Vogelaar beweerd. „Een
aantal schilderijen is op een
plek terechtgekomen waar ze
naar aard en karakter thuisho
ren, zoals een groepsportret van
de pesthuismeesteren dat nu in
de regentenkamer van het Pest
huis hangt. Dat is voor mij een
voorkeursplek, geen gedwongen
afstoting. Een aantal andere
werken is terug naar de
bruikleengever omdat De La
kenhal nu eenmaal geen op
slagplaats is'."
Bolten spreekt tegen dat het
museum de bruikleen van een
collectie landschapsschilderijen
zou verspelen omdat het muse
um geen ruimte heeft om de
werken op te hangen.
„Afgesproken is dat dat fasege
wijs zou gebeuren. We studeren
er nog op hoe we in totaal zo'n
40 werken uit de collectie in de
bestaande ruimte kunnen on
derbrengen. Ik ben er van over
tuigd dat we daar een oplossing
voor vinden," aldus Bolten. De
museumdirecteur geeft toe dat
noch binnen de huidige muse
ummuren, noch in de gewenste
uitbreiding, voorzien is in extra
ruimte voor de collectie oude
vernietigt een en ander. De we
tenschapper komt binnen.
Cliënt dient zich aan met opge
zet konijn, blijkbaar met de be
doeling dat dit weer tot leven
gewekt wordt. Cirkelzaag maakt
vonkenregen. Cliënt wordt naar
huis gestuurd met piepend op-
windvogeltje. Enzovoort.
Dat men heus niet van de
straat was, bleek uit enige ver
wijzingen naar de klassieke
oudheid. We zagen Pygmalion,
de man die zijn eigen vrouw
creëerde. Hier maakte hij haar
meteen weer af. En we zagen
het overbekende beeldje van de
jongen die een splinter uit zijn
voet haalt. De verbeelding van
de laatste leverde het enige
rustpunt voor de voorstelling
op. Zelfs een stortbad van koud
water liet de splinterzoeker ijs
koud.
De speurtocht naar de oplos
sing van het levensvraagstuk,
die ons toch beloofd was, leidde
niet tot enig gearticuleerd ant
woord. Dat hoeft ook niet, als
het maar tot een goede voor
stelling leidt. Een gespierd man-
nenkontje temidden van een
hoop poeha is niet voldoende.
Ook al komt dat dan uit Sint Pe
tersburg.
Een heiligenbeeld uit de
Middeleeuwen behoort tot
de beeldhouwkunst, zoveel
is wel zeker. Maar is een
kolenkachel ook beeld
houwkunst? Er staan er
niet minder dan drie opge
steld in de tentoonstelling
'Beelden uit de Verzame
ling Leiden' in Stedelijk
Museum De Lakenhal, die
gistermiddag werd ge
opend.
leiden onno schilstra
De tentoonstelling maakt deel
uit van de nationale manifesta
tie 'Beelden in Nederland', die
dit jaar gestalte krijgt in niet
minder dan 30 exposities. Het is
de bedoeling dat het publiek op
deze manier een omvattend
overzicht krijgt van wat er zich
zoal aan beeldhouwkunst be
vindt in ons land. Vele musea
leggen daarbij de nadruk op het
tonen van minder bekende ob
jecten uit hun collectie en dat
geldt ook voor De Lakenhal. Bij
zonder is dat het museum zijn
bijdrage bovendien een uitge
sproken educatieve opzet heeft
meegegeven.
'De meeste musea kiezen bij
deze beeldententoonstellingen
voor een specifiek thema,' zegt
Rob Wolthoom, conservator he
dendaagse kunst van de Laken
hal en coördinator van de ten
toonstelling. 'Wij hebben juist
geprobeerd om een algemene
inleiding te geven op wat beeld
houwkunst eigenlijk is.'
Die zeer algemene vraagstel
ling wordt meteen duidelijk aan
het begin van de tentoonstel
ling. Als opmaat fungeert een
klein kabinetje, met daarin een
antiek houten beeld van Vrou
we Justitia, gelijkwaardig opge
steld naast een exuberant gede
coreerde bokaal uit 1641 en een
postmoderne sokkel van Ben
Zegers uit 1991. klassieke sculp
tuur, een gebeeldhouwd ge
bruiksvoorwerp en een heden
daagse autonome plastiek, die
recensie wijnand zeilstra
'A Chorus Line', een produktie van de
Stichting Kunstwerk Regie: Troy Garza
Muzikale leiding: Nico van der Linden
Gezien 4/2, schouwburg Leiden Aldaar
nog te zien vanavond
Het bijzonder grote succes van
'A Chorus Line' heeft altijd al
iets merkwaardigs gehad. Ei
genlijk is het een gammele mu
sical die het uitsluitend van één
herkenbare melodie moet heb
ben. De verhaallijn is immers
uiterst mager. Dansers en dan
seressen doen auditie voor een
felbegeerde baan in een Chorus
Line. Dat is alles. Zo zien we iets
van de achterkant van het vak.
Het is hard ploeteren en dan
maar hopen op een kans op één
van de spaarzame arbeidsplaat-
verwijst naar een architektoni-
sche vorm. Alledrie de beelden
bezitten onmiskenbaar een
beeldhouwkunstige kwaliteit,
het is nu aan de bezoeker om
uit te maken waar die kwaliteit
uit bestaat.
Het lijkt alsof de samenstel
lers die vraag voor zichzelf be
antwoorden met de constate
ring dat er weliswaar duizend
en-één beeldhouwkönstige
kwaliteiten bestaan, maar dat
de voornaamste toch is, dat het
gaat om driedimensionale din
gen. Wellicht daarom js het ge
tal 3 op een ietwat cerebrale
manier gebruikt om het aantal
Voor de spelers in deze Ne
derlandse voorstelling zijn deze
problemen waarschijnlijk meer
dan alleen fictie. Niet voor niets
heeft de Stichting Kunstwerk
met deze produktie werkgele
genheid willen scheppen voor
podiumkunstenaars, opdat hun
kansen op de krappe arbeids
markt worden verbeterd. Aan
de produktie valt af te zien dat
men de geboden kans met bei
de handen heeft aangegrepen.
Hopelijk is er voor de gehele
groep een vervolg hierop.
Dit alles geeft deze produktie
een apart soort authenticiteit.
En toch zit er voor Nederlandse
begrippen iets onechts aan deze
produktie. Het gewroet in
jeugdherinneringen en dat oe
verloze gepraat over de per
soonlijke achtergronden van
bijna iedere sollicitant afzon-
te exposeren beelden vast te
stellen. Na de drie objecten in
het kabinet volgt een luchtig
opgestelde groep van negen (3 x
3) beelden, met een soortgelijke
diversiteit in oorsprong en func
tionaliteit: de drie kachels, een
oude spiegel in een gebeeld
houwde lijst, een kitsch-klokje
uit de Empire-periode, een
design-lamp en tenslotte twee
duidelijk als 'moderne kunst' te
onderscheiden objecten, waarin
industriële gebruiksvoorwerpen
zoals een zwenkwiel en een
schokdemper zijn verwerkt op
een symbolisch niveau. Hierna
volgt een soort namaak-depot,
waarin zich 27 (3 x 3 x 3) ruim-
derlijk doet soms aan therapeu
tische sessies denken. Heel
Amerikaans, maar lang niet al
tijd even spannend.
Wordt er echter gedanst en
gezongen door de gehele groep,
dan komt de musical tot leven.
De gehele groep zet zich enorm
energiek in. Vooral in dat be
roemde nummer dat in de Ne
derlandse versie 'Eén...' heet.
Het intro daarvan is eindeloos
te herhalen en blijft de span
ning opbouwen. Pas in de
laatste minuten van de finale
komt die spanning in volle
glamour tot ontlading. Alle
saaie momenten zijn vergeten
dankzij die ene melodie die nog
lang door je hoofd blijft spelen.
Daarmee voldoet dat nummer
aan een ongeschreven wet in dit
genre: the show is over, but the
melody lingers on.
telijke beelden bevinden. De
tentoonstelling eindigt tenslotte
met een wand, waarop 81 (3x3
x 3 x 3) foto's zijn gespijkerd van
niet geëxposeerde plastieken uit
de Leidse verzameling.
'In eerste instantie lijkt alles
heel duidelijk,' zegt Rob Wolt
hoom. 'Je kunt drie hoofdcate
gorieën onderscheiden in het
kabinet, maar gaandeweg wor
den steeds meer verschillen en
overeenkomsten zichtbaar tus
sen de voorwerpen die vanouds
tot de beeldhouwkunst worden
gerekend en de ruimtelijke
voorwerpen waarbij dat minder
voor de hand ligt. Door niet de
gebruikelijke stilistische of his-
Met het aantrekken van de
huidige K&O-directeurTjitte
Weber als artistiek directeur van
de Stadsgehoorzaal doet de
gemeente op het gebied van
klassieke muziek een goede
keuze. Weber heeft een
uitgebreid netwerk van
contacten in de klassieke
muziekwereld tot zijn
beschikking en heeft bewezen
goede orkesten en hoogstaande
concerten (Meesterserie) tegen
lage kosten naar Leiden te
kunnen halen. Of Weber ook in
staat zal zijn eenzelfde prestatie
op het gebied van jazz, pop- en
•lichte muziek te leveren, is nog
maar de vraag.
Mocht Weber naar de
Stadsgehoorzaal komen, dan zal
de gemeente K&O meer
genoegdoening moeten geven
dan nu het plan is. Want de
knipoperatie levert weliswaar
geld op, maar de 250.000
gulden die de gemeente ermee
denkt te besparen is, zoals al
eerder vastgesteld, aan de
optimistische kant.
Wil de zaal aan de Breestraat
voor de gemeente rendabel
blijven, dan moeten er meer
evenementen dan concerten
alléén worden
geprogrammeerd. Dat zou tot
botsingen kunnen leiden tussen
de artistieke leiding en de
projectleider die de
totaalexploitatie voor zijn
rekening moet nemen.
Wethouder Henny Koek mag
torische manier van opstellen te
gebruiken maar stijlen en perio
den dwars door elkaar heen te
tonen, hopen we dat mensen
op een andere manier gaan kij
ken. De Lakenhal is bij uitstek
een museum waar dat mogelijk
is, omdat zich juist in de Leidse
collectie veel voorwerpen be
vinden die niet precies aan het
gebruikelijke idee van beeld
houwkunst voldoen, maar die
toch heel sculpturaal zijn.'
'Beelden uit de verzameling
Leiden' is in De Lakenhal te
zien tot en met 5 september
1994; di-vr 10-17 uur, za-zo,
feestdagen 12-17 uur.
De in verval geraakte
Stadsgehoorzaal wordt
eindelijk opgeknapt. Als het
een beetje meezit verschijnt er
in 1996 een concertzaal aan de
Breestraat, waaraan voor
zeven miljoen gulden is
gesleuteld. Verbouwing van de
verpauperde Stadsgehoorzaal
is hard nodig. Dus op zich is
het een goede zaak dat de
gemeente gemeenschapsgeld
in een dergelijk project stopt.
Maar aan de invulling van de
Stadsgehoorzaal zitten nog
behoorlijk wat losse eindjes.
dan wel zeggen dat cultüur
hoog in haar vaandel staat,
tegelijkertijd houdt zij vast aan
een exploitabele, dus
commerciële Stadsgehoorzaal.
Kennelijk ziet zij geen andere
mogelijkheid om behalve
muziekuitvoeringen hier ook
tapijtverkopen, kledingbeurzen
en examens te handhaven. „We
leggen vooral de nadruk op de
multifunctionele functie van de
Stadsgehoorzaalheet het.
Maar over een rendabele
exploitatie gesproken: de
verbouwing van de
Stadsgehoorzaal gaat bijna 200
zitplaatsen kosten. Wil de
gemeente publiekstrekkers als
René Frogcr, Frank Boeyen of
Lee Towers naar Leiden halen,
dan zal de prijs van het
toegangskaartje drastisch
omhoog moeten om dat te
dans
recensie maarten baanders
Voorstelling Programma 2 door De Rot
terdamse Dansgroep Gezien 4/2 LAKthe-
ater Leiden Nog te zien 5/2 LAKtheater
20.30 u.
Het tweede programma van De
Rotterdamse Dansgroep dit sei
zoen bestaat uit een reprise en
twee nieuwe werken. De repri
se, 'Psycho-sweet civilization'
van Tere O'Connor, maakt
weliswaar een speelse en frisse
indruk, maar dans en muziek
zijn zo fragmentarisch en de
choreograaf gebruikt zoveel uit
eenlopende bewegingen dat dit
stuk onrustig en weinig samen
hangend is.
Een groot contrast hiermee
vormt 'One Vivid Loop' van
Dennis O'Connor. In plaats van
muziek horea we een stroom
van monotoon uitgesproken
woorden over angst en haat te
gen zo'n beetje alles wat denk
baar is. Hoewel deze eindeloze
opsomming soms ook een licht
komisch effect heeft, zit je er
niet erg gemakkelijk bij. Maar
heel verrassend en mooi steken
daar de langzame, afgewogen
bewegingen van de twee dan
sers af. Er is een evenwichtige
opbouw, die begint bij minieme
bewegingen waarin de dansers
een verstandhouding opbou
wen met tedere momenten. Op
voorzichtige aanrakingen volgt
een dynamischer passage met
krachtige gebaren, speelse wis-
selwerldng en zelfs een heftige
confrontatie. Rick Kam en Tim
Persent laten hier een prachtig
samenspel zien.
Het derde programma-onder
deel, 'Clay', is van de vaste gast-
choreograaf van de Rotterdam
se dansgroep: Ton Simons. Het
is niet de eerste keer dat Simons
muziek van Mozart gebruikt.
Geleidelijk komt hij tot een
steeds gaver en spannender uit
werking van de stijl van deze
componist. Net als de vier in
strumenten in Mozarts strijk
kwartet K.V. 465 hun individue
le partijen tot een geraffineerd
en bewogen geheel vervlechten,
zet Simons allerlei dansbewe
gingen naast elkaar op de dans
vloer. Het is bij deze choreogra
fie beter wat meer achter in de
zaal te zitten. Je hebt dan meer
overzicht over de combinaties
en wisselwerkingen van de gra
cieuze of juist puntige bewegin
gen waarmee op de muziek
wordt ingespeeld. De bewegin
gen zijn veelzijdig en gecompli
ceerd en vergen veel van de
dansers, maar vertrouwd als ze
zijn met het werk van Simons,
voeren ze deze choreografie ui
terst beheerst en resoluut uit.
Ondanks de ingewikkelde geba
ren en lichaamshoudingen ma
ken ze van 'Clay' een glashelder
dansstuk.
kunnen bekostigen.
Een en ander betekent dat alle
tarieven hoe dan ook zullen
stijgen. „Maar", zegt de
wethouder, „daarbij kijken we
wel naar wie de zaal wil huren.
Voor amateurverenigingen
gelden lagere tarieven dan voor
commerciële instellingen." I let
is de bedoeling om
muziekverenigingen als
Folkclub Horusen Hot House,
die nu nog van de Waag gebruik
maken, ooit de (kleine) zaal van
de Stadsgehoorzaal aan te
bieden. Ook andere zang- en
operetteverenigingen,
muziekkorpsen en koren
vinden, als we de wethouder
moeten geloven, daar een warm
onthaal. Maar al te vaak zullen
die verenigingen dan niet in de
Stadsgehoorzaal kunnen
optreden, want dat zou de
begroting in gevaar brengen.
De plannen die de
Amsterdamse architect Pieter
Zaanen voor de
Stadsgehoorzaal in petto heeft,
zijn. de beperkte financiën in
aanmerking genomen,
veelbelovend. Maar met de
restauratie en verbouwing is de
gemeente er niet. Er zal goed
moeten worden nagedacht over
de tweeledige functie van de
Stadsgehoorzaal. Die vraagt om
moeilijkheden en dat is
onwenselijk. Want zo blijft een
volwaardig concertpodium voor
Leiden toekomstmuziek.
door: Annemiek Ruyqrok
Ai CHTERGROND
Concertpodium voor Leiden toekomstmuziek?
De Stichting Kunstwerk brengt de musical 'A Chorus Line' nog tot 1 maart op de podia. foto pief weyman
Toneelles bij Kindertejater Pluisje
leiden» Kindertejater Pluisje geeft toneelcursussen voor kinderen
i de leeftijd van 6 tot en met 16 jaar. Eigen inbreng en de ont
wikkeling van fantasie en creativiteit staan centraal. Deelnemers
•vorden naar leeftijd ingedeeld in vier lesgroepen. De lessen wor
den gegeven op maandag- en dinsdagmiddag in de nieuwe Stu
dio Ins Blau aan de Haagweg. De kosten bedragen 100 gulden
per half jaar. Opgeven kan bij Kindertejater Pluisje, telefoon-
r144614.
Wouter Okel exposeert
In het Leeuwenhorst Congres Centrum i:
Noordwijkerhout is een expositie te bezichtigen van schilder
Wouter Okel. Op suggestieve en expressieve wijze verwerkt Okel
de zichtbare werkelijkheid in zijn schilderijen. In zijn grafieken
benadrukt hij een poëtische atmosfeer. De technieken die hij ge
bruikt zijn aquarel, gouache, acryl en houtsnede. Het werk van
Okel is te zien tot 10 maart.
Musical My Fair Lady in Den Haag
en Voor de musical My Fair Lady op vrijdag 11 februari in
het AT&T Danstheater in Den Haag, zijn kaartjes te koop op het
Uitbureau K&O aan de Oude Vest. Vanuit Leiden rijden gratis
bussen naar het Danstheater. De musical gaat over het bloe
menmeisje Eliza Doolittle, die uit de goot wordt opgevist en het
door wel een zeer speciale opleiding brengt tot 'grand lady' van
de Londense society. De produktie komt rechtstreeks van
Broadway in de originele Engelstalige versie. Kaartjes zijn tot 8
februari verkrijgbaar bij K&O.
De Britse actrice Yvonne Brennan Crist speelt Eliza Doolittle in de
musical 'My Fair Lady', die van 8 t/m 12 februari in Den Haag is te
zien. Daarna staat 'My Fair lady in Amsterdam (14 t/m 20 februari)
en Rotterdam (1 t/m 5 maart). foto anp
