De fascinerende hooghartigheid van Washington Church Street Station loopt 75 jaar achter Leidsch Dagblad presenteert WK Goal! Amerika Leidsch ɧH Dagblad VRIJDAG 14 JANUARI 1994 voor Oranje .fcDag1 to\ad Een advertentieprijsvraag met schitterende prijzen en een gigantische hoofdprijs te weten: EEN COMPLEET VERZORGDE REIS NAAR AMERIKA VOOR 2 PERSONEN, INCLUSIEF VOORRONDE WEDSTRIJDEN VAN HET NEDERLANDS ELFTAL Niet alleen de deelnemende lezers, maar ook u als adverteerder maakt kans op deze knallende hoofdprijs! Voor iedere advertentie die u plaatst op onze speciale WK-pagina's ontvangt u een lot. Na acht spelronden ontvangt u een uitnodiging voor een feestelijke afsluiting van deze aktie. Op deze speciale feestavond wordt een van de adverteerders uitgeloot voor de hoofdprijs. Acht keer meedoen betekent acht kansen op de hoofdprijs. WASHINGTON ROB VAN DEN DOBBELSTEEN Juni, 1993. De zaterdageditie van de Was hington Post verschijnt dit weekeinde in tiveeën. Zaterdag het eerste deel (152 pagi na's) - zondag het tweede (136 pagina's). Dat is eerder regel dan uitzondering, beweert de hotelbediende de stapels papier vanaf een karretje tegen de verschillende kamerdeuren smijtend.Er gebeurt in Washington zoveel, Dat zou je niet denken bij je eerste schreden door de hoofdstad van de Verenigde Staten van Amerika. Brede, lineaalrechte avenues, reusachtige witte gebou wen, veel groen en een metro met vaste vloerbedekking, 't Is hier zo netjes en het is hier al vroeg in de ochtend zo warm dat de aandacht in de vrijwel lege bus van Tourmobile Sightseeing Company onwillekeurig wegzakt. Wat zegt de gids nou weer? Ach, het zal wel. Er bestaan steden die zich aan je opdrin gen, zoals New York. Er zijn er ook die de bezoeker met een zekere hooghartigheid te gemoet treden, zoals Washington. Take me or leave me, een tussenweg is er niet. Wie de stad verkent vanuit een sightseeing-bus zegt: „Mooi maar saai." Wie bij een van de achttien haltes af en toe uitstapt zegt: „Mooi en fascinerend." Je moet alleen wel weten waar je uitstapt. Niet bij het Witte Huis bijvoorbeeld, waar je vaak drie uur in de rij moet wachten om te worden rondgeleid door een stuk of vijf ka mers waarin zich achtereenvolgens een fo togalerij bevindt, een portret van Jacky Ken nedy, een sprotje zilveren bestekjes en nog wat prullaria die je alweer bent vergeten als je op de Pennsylvania Avenue terugkeert. Het is, blijkt even later, veel leuker rond The White House te wandelen dan erin. Blijf ook zitten waar je zit als de reusachtige koepel van het Capitol opdoemt. De rood geblazerde rondleiders in het gebouw neu zelen wat af in hun slecht afgestemde mi crofoontjes. Zelfs de van vaderlandsliefde overborrelende Amerikanen staan al na een half uur suizebollend op straat. „Waar had die vent het over?" Tot slot: ga, als je tenminste niet ben uitge nodigd, ook nooit eten in Harvey's since 1858. Dat is best leuk natuurlijk - zeker als je van steamed oysters houdt - maar het is ook afgrijslijk duur. Er zijn in de stad geen beroemdere; wel goedkopere eethuisjes te vinden. Washington is op z'n aantrekkelijkst bij de Mali. Rondom het parkje van ruim twee ki lometer lengte staan 's lands mooiste mu sea. Een stuk of vijftien en gratis te bezoe ken. Het allermooiste is het National Air and Space Centre, waar het gekste nog niet gek genoeg is. Zo staat er onder de aan het plafond bungelende Spirit of St. Louis van Charles Lindbergh een bakje met dropvor- mige leisteentjes (of wat daar op lijkt). Daarin mag een ieder vrijelijk rondwoelen. Niets bijzonders, todat een bordje je duide lijk maakt dat je hand zojuist verdween in een hoopje maanzand. Wie er het geduld voor kan opbrengen - de belangstelling is enorm - kan in de capsule van de Apollo 17 ook nog eens een maanlanding meemaken. Doodeng, ongelooflijk spannend. Nergens wordt de moderne geschiedenis zo onderhoudend onderwezen als hier, rondom Washingtons Mali. Het National Air and Space Centre is een voorbeeld; The National Museum of American History is een ander. Het verbazingwekkendst daar, is de aan genialiteit grenzende variatie. De eerste door Mary Pickersgill genaaide Star Spangled Banner (Amerika's nationale vlag), maar ook de stoel van Archie Bunker. Een benzinestation uit de jaren twintig, maar ook de jurk die Barbara Bush droeg bij de inauguratie van haar echtgenoot. Een «C— - Het tot een winkelpaleis verbouwde Union Station in Washington. FOTO AMERIKAANS VERKEERSBUREAU Studebaker Starliner, maar ook een post kantoor uit 1890. Eveneens een museum dat je met moeite verlaat. Of je moet op weg zijn naar het Vietnam Veterans Memorial. Een monument dat werd opgericht na een initiatief van korpo raal Jan Scruggs. Die stichtte in 1979 een fonds teneinde 'een begin te maken met het genezingsproces van Vietnamvetera- nen'. Hij schreef een prijsvraag uit waarop 1421 inzendingen kwamen. De jury koos voor het ontwerp van Maya Ying Lin (toen 21 jaar): een wigvormige muur van zwart gepolijst graniet met daarin gegraveerd, in volgorde van hun sterfdatum, de namen van de 58.132 Amerikaanse soldaten die tussen 1959 en 1975 in Vietnam zijn ge sneuveld. De eerste was Dale R. Buis - de laatste Richard van der Geer. In het geultje, aan de voet van de in het midden drie meter hoge muur, wordt van alles achtergelaten. Amerikaanse vlaggetjes, een helm met veldbloemen, een plastic op- blaasbeer, een paar afgetrapte legerschoe nen... Tom Baxter is een van de circa drie honderd vrijwilligers die nabestaanden en andere bezoekers helpen de weg te vinden in het gekrioel van namen die zich (zoals ie mand dat ooit schreef) 'even onherroepelijk verstrengelen als de armen en benen van de gesneuvelden op een slagveld." Maya Ying Lin: „Die namen, dat is het eigenlijke mo nument." Washington is a capital city", zegt de gids in de bus met opgelegde grijns. Hij moet de flauwe grap al ettelijke keren hebben ge plaatst, maar hij heeft geen ongelijk. Daar praalt het magnifieke Union Station, ooit 's werelds grootste spoorwegstation en zo pas verbouwd tot een paleisachtig shopping centre. Daar ligt tegen de heuvels, aan de andere kant van de Potomac River, Arling ton, de begraafplaats van Amerika's helden. Daar ligt, een kilometer of dertig zuid waarts, Mount Vemont, het schitterende landhuis en landgoed van George Washing ton. Let op de ingenieuze, luchtgekoelde stoel van Amerika's eerste president. Trap pend als op een naaimachine kon de be roemde oude man een leren waaier boven zijn hoofd in beweging brengen. Ter ver koeling. Toen kon het dus ook al zo warm worden in Washington en omgeving. Informatie: Covention and Visitors Associ ation, 1212 NewYork Avenue NW, Suite 600, Washington DC, telefoon (vanuit Ne derland) 00.1.202.7889.7000. Op 20 juni speelt Nederland in Washington z'n eerste wedstrijd in de eindronde van het toernooi om het wereldkampioenschap voetbal. Later volgen er in elk geval nog twee wedstrijden in Orlando (Florida). Ame rika's pretstad (Disney World, Epcot, MGM, Universal) ligt op twee dagen rijden (Road 95 - 1450 kilometer) van Amerika's hoofd stad. Uiteraard kan de individuele reiziger ook het vliegtuig of de trein nemen. Mocht Nederland verder komen dan de eerste poulewedstrijden, dan is die laatste moge lijkheid waarschijnlijk de goedkoopste. Am- trak biedt via Nederlandse reisbureau's 'Worldcup Railpassen' aan voor 359 dollar. Dit treinabonnement is 45 dagen geldig en er kan mee worden gereisd door de hele USA. Washington staat in Nederland niet echt be kend als een toeristische attractie. Ten on rechte. Georgetown is een van de aardigste uitgangswijken van Amerika, de musea rondom The Mali behoren tot de mooiste van de Verenigde Staten en de omgeving met een plaatsje als Annapolis, het strand van Ocean City en een landgoed als Mount Vernont mogen worden gerekend tot de meest Amerikaanse plekjes van het land. Orlando is in Nederland vooral populair door de pretparken. Maar dat de stad in Church Street een van de beroemdste ver maakscentra van de USA heeft, is minder bekend. Church Street: gesublimeerde nostalgie in Orlando. Meer informatie? Bel snel met Har de Vrind van Leidsch Dagblad telefoon 071 - 356235 of vraag uw vertegenwoordiger naar de vele mogelijkheden die deze aktie u biedt. Reserveer tijdig uw advertentie, zodat u verzekerd bent van een goede plaats op de hoofdtribune van onze uitgave! Rooseveltstraat 82, 2321 BM Leiden Tel. 071 - 356356 Fax 071 - 323508 voor Oranje Goal»»0'0 V_e'idsC toJad Nederlanders zie je er bijna nooit. Die blijven meestal han gen in de omgeving van Disney World. Drentelen nog wat rond in het aanpalende Kissimee - een lange rechte straat, met motels, winkels en eethuisjes - en gaan vroeg naar bed. Down town Orlando, of beter nog Church Street, lijkt te zijn gere serveerd voor Amerikanen. Die lopen tot vroeg in de ochtend met honderden tegelijk in en uit bij etablissementen als Rosie O'Grady's, Lili Marlene's, Apple Annie's of hoe die tingeltangels tegenover het oude station van Orlando ook allemaal mogen heten. Church Street Station loopt 75 jaar achter en is daar trots op. Gesublimeerde nostalgie. In Ro sie O'Grady's zingt een Red Hot Mamma jankend en scheurend de blues en daar tegenover, in de Cheyenne Saloon, fiedelt een counlry-violist begeleid door de Cheyenne Show Stompers vrolij ke wijsjes uit het begin van de eeuw. Overal waait muziek uit open deuren de warme nacht in. Dixieland, blyegrass, ragti me, folk... Op straat proeven boemelaars aan een Flaming Hurricane, een drankje dat smaakt zoals z'n naam doet ver moeden en dat met gillende si renes en flikkerend zwaailicht je slokdarm induikt. Twintig jaar geleden was Church Street niet meer dan een straat zoals zovele smaak- noch-kraak-straten in Amerika: lang, recht en tochtig. De ellen dige leegheid werd nog ver sterkt door het vervallen spoor wegstation. De laatste trein was al ver voor de Tweede Wereld oorlog vertrokken. De eerste uitgaanderij, op de hoek van Garland Avenue, werd dan ook met enige bevreemding door de inwoners van Orlando bekeken. Alsof daar klanten op af zouden komen. Alleen die naam al, Ro sie O'Grady's Flying Circus. Overigens reeds snel afgekort tot Rosie O'Grady's. Zinsbegoochelend Maar zie, tien jaar later reeds waren de etablissementen van Church Street een begrip in gans Amerika. Phineas Phoggs kwam erbij, Apple Annie's en - aan de andere kant van de in tussen voor alle verkeer afgeslo ten straat - Cheyenne Saloon, Crackers en de met ijzeren bal konnetjes opgefleurde Orchid Garden, een ballroom waarin uitsluitend muziek in strikt danstempo ten gehore wordt gebracht. Het eind van de ex pansie lijkt nog niet in zicht. Church Street wordt nu ook wel The Good Time Emporium ge noemd. Naast danstenten en kroegen verschenen er tevens winkels en restaurants met fine steaks, fresh seafood en the best barbecue sandwiches of the world. Want bescheiden zijn ze niet in Church Street. Zoals ze er ook niet goedkoop zijn. Church Street is peper duur. Twaalf dollar voor een van die zinsbegoochelende drankjes (het glas mag je als troost houden) en veertig voor Back tot the twenties. Vijf Bar Top Sensations in Rosy O'Grady's een vers van het rund gesneden drommen ze stevig pimpelend New York Strip. Amerikanen la- samen in de taveernes. Zin ten zich door die prijskaart niet gend, deinend en stampend op weerhouden. Avond aan vond het ritme van befaamde oldies als 'Alexander's Ragtime Band'. Want het is zo leuk om 75 jaar achter te lopen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 26