De fascinerende
hooghartigheid
van Washington
Church Street Station loopt 75 jaar achter
Leidsch Dagblad
presenteert
WK Goal!
Amerika
Leidsch ɧH Dagblad
VRIJDAG 14 JANUARI 1994
voor
Oranje
.fcDag1
to\ad
Een advertentieprijsvraag
met schitterende prijzen en een
gigantische hoofdprijs te weten:
EEN COMPLEET
VERZORGDE REIS
NAAR AMERIKA
VOOR 2 PERSONEN,
INCLUSIEF VOORRONDE
WEDSTRIJDEN
VAN HET
NEDERLANDS ELFTAL
Niet alleen de deelnemende lezers, maar ook u
als adverteerder maakt kans op deze
knallende hoofdprijs!
Voor iedere advertentie die u plaatst op onze
speciale WK-pagina's ontvangt u een lot.
Na acht spelronden ontvangt u
een uitnodiging voor een feestelijke
afsluiting van deze aktie.
Op deze speciale feestavond wordt een
van de adverteerders uitgeloot
voor de hoofdprijs.
Acht keer meedoen betekent
acht kansen op de hoofdprijs.
WASHINGTON ROB VAN DEN DOBBELSTEEN
Juni, 1993. De zaterdageditie van de Was
hington Post verschijnt dit weekeinde in
tiveeën. Zaterdag het eerste deel (152 pagi
na's) - zondag het tweede (136 pagina's).
Dat is eerder regel dan uitzondering, beweert
de hotelbediende de stapels papier vanaf een
karretje tegen de verschillende kamerdeuren
smijtend.Er gebeurt in Washington zoveel,
Dat zou je niet denken bij je eerste schreden
door de hoofdstad van de Verenigde Staten
van Amerika. Brede, lineaalrechte avenues,
reusachtige witte gebou wen, veel groen en
een metro met vaste vloerbedekking, 't Is
hier zo netjes en het is hier al vroeg in de
ochtend zo warm dat de aandacht in de
vrijwel lege bus van Tourmobile Sightseeing
Company onwillekeurig wegzakt. Wat zegt
de gids nou weer? Ach, het zal wel.
Er bestaan steden die zich aan je opdrin
gen, zoals New York. Er zijn er ook die de
bezoeker met een zekere hooghartigheid te
gemoet treden, zoals Washington. Take me
or leave me, een tussenweg is er niet. Wie
de stad verkent vanuit een sightseeing-bus
zegt: „Mooi maar saai." Wie bij een van de
achttien haltes af en toe uitstapt zegt:
„Mooi en fascinerend."
Je moet alleen wel weten waar je uitstapt.
Niet bij het Witte Huis bijvoorbeeld, waar je
vaak drie uur in de rij moet wachten om te
worden rondgeleid door een stuk of vijf ka
mers waarin zich achtereenvolgens een fo
togalerij bevindt, een portret van Jacky Ken
nedy, een sprotje zilveren bestekjes en nog
wat prullaria die je alweer bent vergeten als
je op de Pennsylvania Avenue terugkeert.
Het is, blijkt even later, veel leuker rond The
White House te wandelen dan erin.
Blijf ook zitten waar je zit als de reusachtige
koepel van het Capitol opdoemt. De rood
geblazerde rondleiders in het gebouw neu
zelen wat af in hun slecht afgestemde mi
crofoontjes. Zelfs de van vaderlandsliefde
overborrelende Amerikanen staan al na een
half uur suizebollend op straat. „Waar had
die vent het over?"
Tot slot: ga, als je tenminste niet ben uitge
nodigd, ook nooit eten in Harvey's since
1858. Dat is best leuk natuurlijk - zeker als
je van steamed oysters houdt - maar het is
ook afgrijslijk duur. Er zijn in de stad geen
beroemdere; wel goedkopere eethuisjes te
vinden.
Washington is op z'n aantrekkelijkst bij de
Mali. Rondom het parkje van ruim twee ki
lometer lengte staan 's lands mooiste mu
sea. Een stuk of vijftien en gratis te bezoe
ken. Het allermooiste is het National Air
and Space Centre, waar het gekste nog niet
gek genoeg is. Zo staat er onder de aan het
plafond bungelende Spirit of St. Louis van
Charles Lindbergh een bakje met dropvor-
mige leisteentjes (of wat daar op lijkt).
Daarin mag een ieder vrijelijk rondwoelen.
Niets bijzonders, todat een bordje je duide
lijk maakt dat je hand zojuist verdween in
een hoopje maanzand. Wie er het geduld
voor kan opbrengen - de belangstelling is
enorm - kan in de capsule van de Apollo 17
ook nog eens een maanlanding meemaken.
Doodeng, ongelooflijk spannend.
Nergens wordt de moderne geschiedenis zo
onderhoudend onderwezen als hier,
rondom Washingtons Mali. Het National
Air and Space Centre is een voorbeeld; The
National Museum of American History is
een ander. Het verbazingwekkendst daar, is
de aan genialiteit grenzende variatie. De
eerste door Mary Pickersgill genaaide Star
Spangled Banner (Amerika's nationale
vlag), maar ook de stoel van Archie Bunker.
Een benzinestation uit de jaren twintig,
maar ook de jurk die Barbara Bush droeg
bij de inauguratie van haar echtgenoot. Een
«C— -
Het tot een winkelpaleis verbouwde Union Station in Washington.
FOTO AMERIKAANS VERKEERSBUREAU
Studebaker Starliner, maar ook een post
kantoor uit 1890. Eveneens een museum
dat je met moeite verlaat.
Of je moet op weg zijn naar het Vietnam
Veterans Memorial. Een monument dat
werd opgericht na een initiatief van korpo
raal Jan Scruggs. Die stichtte in 1979 een
fonds teneinde 'een begin te maken met
het genezingsproces van Vietnamvetera-
nen'. Hij schreef een prijsvraag uit waarop
1421 inzendingen kwamen. De jury koos
voor het ontwerp van Maya Ying Lin (toen
21 jaar): een wigvormige muur van zwart
gepolijst graniet met daarin gegraveerd, in
volgorde van hun sterfdatum, de namen
van de 58.132 Amerikaanse soldaten die
tussen 1959 en 1975 in Vietnam zijn ge
sneuveld. De eerste was Dale R. Buis - de
laatste Richard van der Geer.
In het geultje, aan de voet van de in het
midden drie meter hoge muur, wordt van
alles achtergelaten. Amerikaanse vlaggetjes,
een helm met veldbloemen, een plastic op-
blaasbeer, een paar afgetrapte legerschoe
nen... Tom Baxter is een van de circa drie
honderd vrijwilligers die nabestaanden en
andere bezoekers helpen de weg te vinden
in het gekrioel van namen die zich (zoals ie
mand dat ooit schreef) 'even onherroepelijk
verstrengelen als de armen en benen van de
gesneuvelden op een slagveld." Maya Ying
Lin: „Die namen, dat is het eigenlijke mo
nument."
Washington is a capital city", zegt de gids
in de bus met opgelegde grijns. Hij moet de
flauwe grap al ettelijke keren hebben ge
plaatst, maar hij heeft geen ongelijk. Daar
praalt het magnifieke Union Station, ooit 's
werelds grootste spoorwegstation en zo pas
verbouwd tot een paleisachtig shopping
centre. Daar ligt tegen de heuvels, aan de
andere kant van de Potomac River, Arling
ton, de begraafplaats van Amerika's helden.
Daar ligt, een kilometer of dertig zuid
waarts, Mount Vemont, het schitterende
landhuis en landgoed van George Washing
ton. Let op de ingenieuze, luchtgekoelde
stoel van Amerika's eerste president. Trap
pend als op een naaimachine kon de be
roemde oude man een leren waaier boven
zijn hoofd in beweging brengen. Ter ver
koeling.
Toen kon het dus ook al zo warm worden in
Washington en omgeving.
Informatie: Covention and Visitors Associ
ation, 1212 NewYork Avenue NW, Suite
600, Washington DC, telefoon (vanuit Ne
derland) 00.1.202.7889.7000.
Op 20 juni speelt Nederland in Washington
z'n eerste wedstrijd in de eindronde van het
toernooi om het wereldkampioenschap
voetbal. Later volgen er in elk geval nog
twee wedstrijden in Orlando (Florida). Ame
rika's pretstad (Disney World, Epcot, MGM,
Universal) ligt op twee dagen rijden (Road
95 - 1450 kilometer) van Amerika's hoofd
stad. Uiteraard kan de individuele reiziger
ook het vliegtuig of de trein nemen. Mocht
Nederland verder komen dan de eerste
poulewedstrijden, dan is die laatste moge
lijkheid waarschijnlijk de goedkoopste. Am-
trak biedt via Nederlandse reisbureau's
'Worldcup Railpassen' aan voor 359 dollar.
Dit treinabonnement is 45 dagen geldig en
er kan mee worden gereisd door de hele
USA.
Washington staat in Nederland niet echt be
kend als een toeristische attractie. Ten on
rechte. Georgetown is een van de aardigste
uitgangswijken van Amerika, de musea
rondom The Mali behoren tot de mooiste
van de Verenigde Staten en de omgeving
met een plaatsje als Annapolis, het strand
van Ocean City en een landgoed als Mount
Vernont mogen worden gerekend tot de
meest Amerikaanse plekjes van het land.
Orlando is in Nederland vooral populair
door de pretparken. Maar dat de stad in
Church Street een van de beroemdste ver
maakscentra van de USA heeft, is minder
bekend.
Church Street: gesublimeerde nostalgie in Orlando.
Meer informatie?
Bel snel met Har de Vrind van Leidsch Dagblad
telefoon 071 - 356235 of vraag uw
vertegenwoordiger naar de vele
mogelijkheden die deze aktie u biedt.
Reserveer tijdig uw advertentie, zodat u
verzekerd bent van een goede plaats
op de hoofdtribune van onze uitgave!
Rooseveltstraat 82, 2321 BM Leiden
Tel. 071 - 356356 Fax 071 - 323508
voor
Oranje
Goal»»0'0
V_e'idsC
toJad
Nederlanders zie je er bijna
nooit. Die blijven meestal han
gen in de omgeving van Disney
World. Drentelen nog wat rond
in het aanpalende Kissimee -
een lange rechte straat, met
motels, winkels en eethuisjes -
en gaan vroeg naar bed. Down
town Orlando, of beter nog
Church Street, lijkt te zijn gere
serveerd voor Amerikanen. Die
lopen tot vroeg in de ochtend
met honderden tegelijk in en uit
bij etablissementen als Rosie
O'Grady's, Lili Marlene's, Apple
Annie's of hoe die tingeltangels
tegenover het oude station van
Orlando ook allemaal mogen
heten.
Church Street Station loopt 75
jaar achter en is daar trots op.
Gesublimeerde nostalgie. In Ro
sie O'Grady's zingt een Red Hot
Mamma jankend en scheurend
de blues en daar tegenover, in
de Cheyenne Saloon, fiedelt een
counlry-violist begeleid door de
Cheyenne Show Stompers vrolij
ke wijsjes uit het begin van de
eeuw. Overal waait muziek uit
open deuren de warme nacht
in. Dixieland, blyegrass, ragti
me, folk... Op straat proeven
boemelaars aan een Flaming
Hurricane, een drankje dat
smaakt zoals z'n naam doet ver
moeden en dat met gillende si
renes en flikkerend zwaailicht je
slokdarm induikt.
Twintig jaar geleden was
Church Street niet meer dan
een straat zoals zovele smaak-
noch-kraak-straten in Amerika:
lang, recht en tochtig. De ellen
dige leegheid werd nog ver
sterkt door het vervallen spoor
wegstation. De laatste trein was
al ver voor de Tweede Wereld
oorlog vertrokken. De eerste
uitgaanderij, op de hoek van
Garland Avenue, werd dan ook
met enige bevreemding door de
inwoners van Orlando bekeken.
Alsof daar klanten op af zouden
komen. Alleen die naam al, Ro
sie O'Grady's Flying Circus.
Overigens reeds snel afgekort
tot Rosie O'Grady's.
Zinsbegoochelend
Maar zie, tien jaar later reeds
waren de etablissementen van
Church Street een begrip in
gans Amerika. Phineas Phoggs
kwam erbij, Apple Annie's en -
aan de andere kant van de in
tussen voor alle verkeer afgeslo
ten straat - Cheyenne Saloon,
Crackers en de met ijzeren bal
konnetjes opgefleurde Orchid
Garden, een ballroom waarin
uitsluitend muziek in strikt
danstempo ten gehore wordt
gebracht. Het eind van de ex
pansie lijkt nog niet in zicht.
Church Street wordt nu ook wel
The Good Time Emporium ge
noemd. Naast danstenten en
kroegen verschenen er tevens
winkels en restaurants met fine
steaks, fresh seafood en the best
barbecue sandwiches of the
world. Want bescheiden zijn ze
niet in Church Street.
Zoals ze er ook niet goedkoop
zijn. Church Street is peper
duur. Twaalf dollar voor een
van die zinsbegoochelende
drankjes (het glas mag je als
troost houden) en veertig voor
Back tot the twenties. Vijf Bar Top Sensations in Rosy O'Grady's
een vers van het rund gesneden drommen ze stevig pimpelend
New York Strip. Amerikanen la- samen in de taveernes. Zin
ten zich door die prijskaart niet gend, deinend en stampend op
weerhouden. Avond aan vond het ritme van befaamde oldies
als 'Alexander's Ragtime Band'.
Want het is zo leuk om 75 jaar
achter te lopen.