'Soms snap ik zelf niet dat het zo goedkoop is' 'Die Limburgers overdrijven niet' Leiden huivert voor half ontklede nationale held 'Weieens een wortel met een velletje gezien?' Het Gesprek van de Dag 14 VRIJDAG 14 JANUARI 1994 De winkel van Sinkel van Ton Menken Speelgoedautootjes, klossen touw, mandflessen, horloges, huishoudelijke artikelen en min of meer handige gereedschap pen. De artikelen in de winkel aan de Haarlemmerstraat heb ben weinig met elkaar gemeen, behalve de prijs. Alles in deze winkel van Sinkel aan de Haar lemmerstraat kost een rijksdaal der. De zaak heet dan ook 'Raak voor een knaak'. Het is het geesteskind van Ton Menken (53) die ooit furore maakte als bouwer en uitbater van ijsba- Menken deed het idee op in het buitenland. Sinds jaar en dag bestaan er in Amerika 'One Dol lar Shops' en in Spanje '100 pe seta-winkels'. Zaken waar net als bij 'Raak voor een knaak' alle artikelen voor één prijs de deur uitgaan. Koopjeslust De Hollandse koopjeslust waar hij met 'Raak voor een knaak' op inspeelt, is Menken zelf ook niet vreemd. Hij begon zijn handelscarrière ooit in de bloembollenbranche in de Ver enigde Staten. Later werkte hij als verkoopdirecteur bij het fa miliebedrijf Menken Melk. Na de fusie met De Landbouw stapte hij daaruit om in 1976 in de ijshallen te stappen. De ijshal in- Leiden was de eer ste, later volgden Rotterdam, Dordrecht en Enschede. Het liep zeven jaar later uit op een fiasco. Te weinig bezoekers en te beperkte mogelijkheden om evenementen in de hallen te houden, droegen tot de onder gang bij. Ondergang, maar geen faillissement, onderstreept Menken zelf. „Afgezien van de hal in Enschede, zijn de ijshal len niet failliet gegaan. De bv's zijn geliquideerd nadat alle schulden zijn betaald", zegt hij. Dat kon dankzij de verdiensten van handel met het Oostblok. Menken begon daarmee in 1983. Het ijzeren gordijn be stond toen nog. „Ik kan er een boek over schrijven", zegt hij over zijn handelservaringen. Handel met Oost-Europa bete kende vaak ruilen van goede ren. De magazijnen raakten vol en Menken zocht een mogelijk heid om van moeilijk verkoop bare artikelen af te komen. Een eerste stap in de richting van 'Raak voor een knaak' kwam toen hij vijfjaar geleden een deel van zijn voorraden te gen afbraakprijzen verkocht vanuit een Noordwijks winkel pand. Toen al werd bevestigd dat heel wat mensen bereid zijn de gekste dingen te kopen, als ze maar weinig kosten. Snuffelen 'Raak voor een knaak' begon in september aan de Haarlemmer straat. Inmiddels is er ook een zaak aan de Haagse Vlaming straat. De inrichting is eenvou dig. „Maar netjes", zegt Men ken. „Van andere winkeliers in de Haarlemmerstraat heb ik al leen aardige reacties gehad. Die waren blij dat het pand weer bezet was." Ton Menken heeft inmiddels de indruk dat de zaak aanslaat. Mensen stappen zijn winkels niet binnen omdat ze iets nodig hebben, maar om te snuffelen. „Ook als ze niet van plan zijn wat te kopen, nemen ze vaak drie of vier artikelen mee, ge woon omdat het zo goedkoop is." De spullen komen overi gens bepaald niet alleen uit Oost-Europa. „We kopen overal in waar partijen worden aange boden. Amerika, Taiwan, Korea, de voormalige Oostbloklanden. Het gaat in principe om grote partijen waardoor de stuksprijs laag is. „Ik verkoop nu mand flessen die door drogisterijen voor 7,50 gulden worden aange boden. Altijd, ook als iets aan slaat. geldt: op-is-op. Dergelijke partijen worden vaak maar een keer aangeboden." Voor de winst moet Menken het hebben van grote aantallen. Daarom wil hij meer zaken ope nen zodat een keten van Raak- voor-een-knaak-winkels ont staat. Bang dat hij als gevolg van inflatie de naam moet ver anderen in bijvoorbeeld 'Top voor drie pop' is hij niet. „Ach de gulden is hard en voorlopig kan ik nog goed vooruit." Zaklantaarn Hoewel de marges per artikel wisselen, zegt hij nog niets met verlies te hebben aangeboden. „Er zijn wel trekkers waar we wat minder op verdienen. Maar daar staan andere dingen te genover. Ik kom nog steeds arti kelen tegen waarvan ik zelf niet snap dat het zo goedkoop kan. We hebben nu bijvoorbeeld een zaklantaarn waarvan je het bo vendeel kunt losmaken en ver wisselen voor een aanjagertje. Daarmee kun je dan je barbe cue aanblazen. En zoiets verko pen we ook voor een knaak", zegt Menken en hij lijkt oprecht verbaasd te zijn. De noodklokken luiden. Met een dramatische stem maakt ie mand ons nog eens duidelijk dat er een ramp heeft plaatsge had in Zuid-Limburg. En dan verschijnt het gironummer 777 in beeld. Maar hebben de men sen de ernst van de situatie wel in de gaten? Wordt er wel ge noeg gegeven voor Zuid-Lim burg? Bij Multi-Vlaai, een Leidse ban ketbakkerij die is gespeciali seerd in vlaaien, neemt ver koopster Kim de telefoon op. „Nee", zegt ze, „ik heb tot mijn schande nog niets gegeven voor Zuid-Limburg, hoewel ik echt wel besef hoe verschrikkelijk het is voor die mensen. Maar ik heb mijn geld op dit ogenblik hard nodig. Mijn vriend en ik gaan tikn telk dubbeltje opzij leggen. Wat de produktie van vlaaien betreft, merken we van de ramp niet veel. We hebben alleen een paar natte dozen binnengekregen." Meneer Elzenaar, die we zo maar uit het telefoonboek prik ken, vindt dat de schade moet worden verhaald op de ge meenten. „Je leest in de krant dat de gemeenten in Limburg onachtzaam zijn geweest. Ik ga pas geld sturen als daarover duidelijkheid bestaat. Maar ik vind dit echt wel een ramp voor die mensen. Ze overdrijven niet. Ik heb familie in Maassluis wo nen en die heeft ook eens wa teroverlast gehad. Dat is echt heel erg, want je hele boeltje gaat eraan." Bakker Kallenberg, 'president' bij de carnavalsvereniging de Leidse Hutspotten, heeft in het kader van een gezamenlijke bakkersactie al geld gestort voor Limburg. „Maar", zo zegt hij, „als carnavalsvereniging heb ben we nog niks gedaan. Geen actie of zo dus. Vanavond heb ben we een vergadering en dan zal ik eens een balletje opgooi en." Karei Huschka, eigenaar van koffiehuis Rembrandt, heeft vijftig gulden overgemaakt. Maar hij vindt dat de regering in deze zaak haar verantwoorde lijkheid moet nemen. „Het is voor die mensen daar puur een ramp. Maar ik ga niet meer storten dan die vijftig gulden. Minister Pronk kamt de weinige haartjes die.hij nog op zijn hoofd heeft netjes, stapt op het vliegtuig naar een ver land en nog voor hij daar van de vlieg tuigtrap is afgedaald, begint hij al met geld te strooien. Ik heb niets tegen buitenlanders of zo, maar de regering moet ook eens naar hun eigen noodlijdende mensen kijken. Afgelopen zon dag was er op de televisie een programma over mensen uit Af ghanistan. Het ging om vluchte lingen die vertelden dat de moordenaars voor wie ze waren gevlucht ook asiel hadden ge kregen in Nederland. Zoiets is toch te gek. Maar niemand durft er iets over te zeggen. En neem nou dat leger van ons. Als er zo'n ramp gebeurt, moeten onze militairen, vind ik, meteen naar de plaats van de ramp om te gaan helpen. Die moeten a la minute inzetbaar zijn. Des noods reep je ze terug van ver lof. Maar het leger komt pas 5 dagen later tot de ontdekking dat er iets aan de hand is. En dan staan ze op de televisie de held te spelen. Er klopt geen Geen ene CEES VAN HOORE Alphense hoogst verbaasd over uitkomst politie-onderzoek „Nee, hoor, het was echt een vinger. Een grote, dikke, man- nevinger. Hebt u wel eens zo'n rare roze wortel gezien? Nou, dan is het wel een hele vreemde wortel." Maria Zwamborn (36) is hoogst verbaasd over de uitkomst van het politie-onderzoek. Afgelo pen dinsdag ging zij met haar hond een eindje wandelen in een parkje nabij de Zegerplas in Alphen aan den Rijn. Daar, on der een prullenbak, zag ze een vreemd ding liggen. Ze keerde het voorwerp om met haar schoen en schrok zich een on geluk. Daar lag een vinger! Hij wees naar de punt van haar schoen. Vlug ging Maria naar huis, waar ze haar man van het afschuwelijke voorval op de hoogte bracht. Meneer Zwam born (ambtenaar bij de douane, dus wel wat gewend) ging meteen mee. Dat vingertje zou hij wel eens even wassen! Met een stukje keukenpapier pakte hij de vinger op, deed hem in een plastic zakje en deponeerde het hele handeltje in de koel kast. De politie-agent die even naderhand arriveerde, moest het met de familie Zwamborn eens zijn: inderdaad, een vinger. Mis evenwel. Dat bleek na een grondig onderzoek door K. Slot- tje, medewerker van de techni sche recherche in Alphen aan den Rijn. „Van een afstand lijkt het ding inderdaad op een vin ger", zegt hij. „Maar toen ik hem nog eens goed onderzocht, zag ik dat het een wortel was. Ach, het had natuurlijk best ge kund. Ik heb zestien jaar in Am sterdam gewerkt en daar von den we geregeld menselijke li chaamsdelen. Maar ook daarbij moesten we vaak constateren dat de mensen zich hadden ver gist. Vaak is dierlijk vlees na lan ge tijd niet meer te onderschei den van menselijk vlees." De technische recherche krijgt niet alleen af en toe tips over menselijke lichaamsdelen die zouden zijn gevonden, maar ook over allerlei andere rare Pechvogels Je hebt mensen die niet voor het geluk in de wieg zijn gelegd en soms de raarste dingen meemaken: pechvogels dus. Het Gesprek van Dag bombardeert met een zekere regelmaat een regiogenoot tot 'Pechvogel van de week'. Het Leidsch Dagblad verrast de uitverkorene met een mooie slagroomtaart van banketbakkerij Van Dam. Vindt u dat uzelf voor deze eervolle vermelding in aamerking komt, twijfel dan niet om met ons contact op te nemen. Ook mag u familieleden, vrienden of buren voor deze prijs nomi neren. U kunt bellen rijdens de werkdagen van 8.30 tot 16.30 uur op het nummer 071-356440. Ook kunt u schrijven: Leidsch Dag blad, t.a.v. Het Gesprek van de Dag, Postbus 54,2300 AB loei den. De Alphense mevrouw Zwamborn zag zondag onder een prullenbak 'een vreemd ding' liggen, toen ze met haar hond wandelde door een parkje bij de Zegerplas. Dat het geen vinger was, maar een wortel, kan ze nog steeds niet geloven. „Ik ben toch niet gek?" foto ben de bruyn voorwerpen. Slottje: „Toevallig kwam er op de dag van de vin ger nog een raar bericht binnen. Iemand had een printplaatje met een antenne erop uit de Om op de vinger terug te ko men. Politievoorlichter Schim mel heeft ook nog ken. „Nee, hoor", geen twijfel mogelijk, „het is echt een tel. Ik heb er aan geroken zit een echte aardelucht Mevrouw Zwamborn is het er niet mee eens. „Nee hoor, ik ben toch niet gek. Het was een vinger. Toen mijn man hem beetpakte kwam er een velletje af. Hebt u wel eens een wortel met een velletje gezien?" CEES VAN HOORE Burenruzie Buurman A wil dat buurman B zijn struik wegsnoeit boven de brandgang. B beweert echter dat hij dat niet hoeft te doen omdat de brandgang zijn eigendom is. Buurman A reageert hier verontwaardigd op en controleert of de brandgang inderdaad eigendom van B is. Daaruit blijkt dat de garage van buurman B voor een deel is gebouwd op grond van buurman A en C. Die buren willen dat B zijn garage tot op de grond afbreekt. Burenruzie dus. Hele buurten kunnen te lijden hebben van gezinnen die met elkaar overhoop liggen. De ontwikkelingen in de kwestie worden veelal bij de melkboer en bakker uitgebreid bij gehouden. Het Gesprek van de Dag wil aandacht besteden aan dit soort conflicten door beide partijen in de krant aan het woord te laten. Leids bedrijfje brengt ansichtkaart John de Wolf op markt Dat de ansichtkaartenverkopers in Amsterdam geen trek hadden in de kaarten van het Leidse be drijfje Abi Production, is niet zo verwonderlijk. In die Ajaxstad zijn ze niet dol op afbeeldingen van een half ontklede John de Wolf. Maar ook in Leiden wei gerden de paar gevraagde on dernemers de kaart met de Feyenoord-verdediger op de markt te brengen. Abi Postma, eigenaar van Abi Production: „Ze zijn er in Lei den een beetje huiverig voor om onze John-de-Wolfkaart te verkopen. Maar in Amsterdam was het erger. Daar lachten de winkeliers ons hier en daar uit. Feyenoordkaarten in Amster dam, dat kon niet. Sommige winkeliers waren zelfs bang dat hun ruiten ingegooid zouden worden als ze de kaart zouden opnemen in hun assortiment." Toch is de - tot nu toe - enige kaart van Abi Production een succes. In Rotterdam zijn de kaarten niet aan te slepen. En inmiddels heeft Postma ook een bestelling uit Arnhem ontvan gen. John de Wolf is volgens hem een nationale held. „Maar het is moeilijk te zeggen waar om. Misschien omdat hij een beetje op een Viking lijkt. Een woeste veroveraar op het veld. Ja die vergelijking klopt eigenlijk wel. De Vikingen ontwikkelden zich van woeste plunderaars tot meer intelligente veroveraars. En die ontwikkeling heeft John de Wolf eigenlijk ook doorge maakt. Vroeger was het een veel ruwere speler, nu staat hij aan de basis van een solide verdedi ging" De ansichtkaart is opvallend. De blote tors van 'John de Vi king' - er is nog net een randje trainingsbroek te zien - voor een knalroze achtergrond. Ar men nonchalant over elkaar, een blik van 'had je wat' in de ogen. Hoe heeft Postma dat voor elkaar gekregen? De vraag of hij De Wolf daadwerkelijk uit de kleren heeft gepraat, moet hij ontkennend beantwoorden. „We hebben een overeenkomst met De Wolf gesloten en vervol gens zijn we op zoek gegaan naar foto's. Deze foto bestond al, hij is gemaakt door Clemens Rikken voor de Nieuwe Revu." Abi Production produceerde overigens al meer ansichtkaar ten maar niet voor de Neder landse markt. „We zijn vorig jaar in de zomer begonnen met ansichtkaarten over Arabische Ara- kunst. Die verkopen we in bische landen", zegt Postr Hij is van plan om méér kaart in Nederland op de markt te brengen. Maar waarschijnlijk worden dat geen voetbalkaar ten. „We zijn op zoek naar ec

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 15