'Soms snap ik zelf niet
dat het zo goedkoop is'
'Die Limburgers
overdrijven niet'
Leiden huivert voor half
ontklede nationale held
'Weieens een wortel met een velletje gezien?'
Het Gesprek van de Dag
14 VRIJDAG 14 JANUARI 1994
De winkel van Sinkel van Ton Menken
Speelgoedautootjes, klossen
touw, mandflessen, horloges,
huishoudelijke artikelen en min
of meer handige gereedschap
pen. De artikelen in de winkel
aan de Haarlemmerstraat heb
ben weinig met elkaar gemeen,
behalve de prijs. Alles in deze
winkel van Sinkel aan de Haar
lemmerstraat kost een rijksdaal
der. De zaak heet dan ook 'Raak
voor een knaak'. Het is het
geesteskind van Ton Menken
(53) die ooit furore maakte als
bouwer en uitbater van ijsba-
Menken deed het idee op in het
buitenland. Sinds jaar en dag
bestaan er in Amerika 'One Dol
lar Shops' en in Spanje '100 pe
seta-winkels'. Zaken waar net
als bij 'Raak voor een knaak' alle
artikelen voor één prijs de deur
uitgaan.
Koopjeslust
De Hollandse koopjeslust waar
hij met 'Raak voor een knaak'
op inspeelt, is Menken zelf ook
niet vreemd. Hij begon zijn
handelscarrière ooit in de
bloembollenbranche in de Ver
enigde Staten. Later werkte hij
als verkoopdirecteur bij het fa
miliebedrijf Menken Melk. Na
de fusie met De Landbouw
stapte hij daaruit om in 1976 in
de ijshallen te stappen.
De ijshal in- Leiden was de eer
ste, later volgden Rotterdam,
Dordrecht en Enschede. Het
liep zeven jaar later uit op een
fiasco. Te weinig bezoekers en
te beperkte mogelijkheden om
evenementen in de hallen te
houden, droegen tot de onder
gang bij. Ondergang, maar geen
faillissement, onderstreept
Menken zelf. „Afgezien van de
hal in Enschede, zijn de ijshal
len niet failliet gegaan. De bv's
zijn geliquideerd nadat alle
schulden zijn betaald", zegt hij.
Dat kon dankzij de verdiensten
van handel met het Oostblok.
Menken begon daarmee in
1983. Het ijzeren gordijn be
stond toen nog. „Ik kan er een
boek over schrijven", zegt hij
over zijn handelservaringen.
Handel met Oost-Europa bete
kende vaak ruilen van goede
ren. De magazijnen raakten vol
en Menken zocht een mogelijk
heid om van moeilijk verkoop
bare artikelen af te komen.
Een eerste stap in de richting
van 'Raak voor een knaak'
kwam toen hij vijfjaar geleden
een deel van zijn voorraden te
gen afbraakprijzen verkocht
vanuit een Noordwijks winkel
pand. Toen al werd bevestigd
dat heel wat mensen bereid zijn
de gekste dingen te kopen, als
ze maar weinig kosten.
Snuffelen
'Raak voor een knaak' begon in
september aan de Haarlemmer
straat. Inmiddels is er ook een
zaak aan de Haagse Vlaming
straat. De inrichting is eenvou
dig. „Maar netjes", zegt Men
ken. „Van andere winkeliers in
de Haarlemmerstraat heb ik al
leen aardige reacties gehad. Die
waren blij dat het pand weer
bezet was."
Ton Menken heeft inmiddels de
indruk dat de zaak aanslaat.
Mensen stappen zijn winkels
niet binnen omdat ze iets nodig
hebben, maar om te snuffelen.
„Ook als ze niet van plan zijn
wat te kopen, nemen ze vaak
drie of vier artikelen mee, ge
woon omdat het zo goedkoop
is." De spullen komen overi
gens bepaald niet alleen uit
Oost-Europa. „We kopen overal
in waar partijen worden aange
boden. Amerika, Taiwan, Korea,
de voormalige Oostbloklanden.
Het gaat in principe om grote
partijen waardoor de stuksprijs
laag is. „Ik verkoop nu mand
flessen die door drogisterijen
voor 7,50 gulden worden aange
boden. Altijd, ook als iets aan
slaat. geldt: op-is-op. Dergelijke
partijen worden vaak maar een
keer aangeboden."
Voor de winst moet Menken het
hebben van grote aantallen.
Daarom wil hij meer zaken ope
nen zodat een keten van Raak-
voor-een-knaak-winkels ont
staat. Bang dat hij als gevolg
van inflatie de naam moet ver
anderen in bijvoorbeeld 'Top
voor drie pop' is hij niet. „Ach
de gulden is hard en voorlopig
kan ik nog goed vooruit."
Zaklantaarn
Hoewel de marges per artikel
wisselen, zegt hij nog niets met
verlies te hebben aangeboden.
„Er zijn wel trekkers waar we
wat minder op verdienen. Maar
daar staan andere dingen te
genover. Ik kom nog steeds arti
kelen tegen waarvan ik zelf niet
snap dat het zo goedkoop kan.
We hebben nu bijvoorbeeld een
zaklantaarn waarvan je het bo
vendeel kunt losmaken en ver
wisselen voor een aanjagertje.
Daarmee kun je dan je barbe
cue aanblazen. En zoiets verko
pen we ook voor een knaak",
zegt Menken en hij lijkt oprecht
verbaasd te zijn.
De noodklokken luiden. Met
een dramatische stem maakt ie
mand ons nog eens duidelijk
dat er een ramp heeft plaatsge
had in Zuid-Limburg. En dan
verschijnt het gironummer 777
in beeld. Maar hebben de men
sen de ernst van de situatie wel
in de gaten? Wordt er wel ge
noeg gegeven voor Zuid-Lim
burg?
Bij Multi-Vlaai, een Leidse ban
ketbakkerij die is gespeciali
seerd in vlaaien, neemt ver
koopster Kim de telefoon op.
„Nee", zegt ze, „ik heb tot mijn
schande nog niets gegeven voor
Zuid-Limburg, hoewel ik echt
wel besef hoe verschrikkelijk het
is voor die mensen. Maar ik heb
mijn geld op dit ogenblik hard
nodig. Mijn vriend en ik gaan
tikn
telk
dubbeltje opzij leggen. Wat de
produktie van vlaaien betreft,
merken we van de ramp niet
veel. We hebben alleen een paar
natte dozen binnengekregen."
Meneer Elzenaar, die we zo
maar uit het telefoonboek prik
ken, vindt dat de schade moet
worden verhaald op de ge
meenten. „Je leest in de krant
dat de gemeenten in Limburg
onachtzaam zijn geweest. Ik ga
pas geld sturen als daarover
duidelijkheid bestaat. Maar ik
vind dit echt wel een ramp voor
die mensen. Ze overdrijven niet.
Ik heb familie in Maassluis wo
nen en die heeft ook eens wa
teroverlast gehad. Dat is echt
heel erg, want je hele boeltje
gaat eraan."
Bakker Kallenberg, 'president'
bij de carnavalsvereniging de
Leidse Hutspotten, heeft in het
kader van een gezamenlijke
bakkersactie al geld gestort voor
Limburg. „Maar", zo zegt hij,
„als carnavalsvereniging heb
ben we nog niks gedaan. Geen
actie of zo dus. Vanavond heb
ben we een vergadering en dan
zal ik eens een balletje opgooi
en."
Karei Huschka, eigenaar van
koffiehuis Rembrandt, heeft
vijftig gulden overgemaakt.
Maar hij vindt dat de regering in
deze zaak haar verantwoorde
lijkheid moet nemen. „Het is
voor die mensen daar puur een
ramp. Maar ik ga niet meer
storten dan die vijftig gulden.
Minister Pronk kamt de weinige
haartjes die.hij nog op zijn
hoofd heeft netjes, stapt op het
vliegtuig naar een ver land en
nog voor hij daar van de vlieg
tuigtrap is afgedaald, begint hij
al met geld te strooien. Ik heb
niets tegen buitenlanders of zo,
maar de regering moet ook eens
naar hun eigen noodlijdende
mensen kijken. Afgelopen zon
dag was er op de televisie een
programma over mensen uit Af
ghanistan. Het ging om vluchte
lingen die vertelden dat de
moordenaars voor wie ze waren
gevlucht ook asiel hadden ge
kregen in Nederland. Zoiets is
toch te gek. Maar niemand
durft er iets over te zeggen. En
neem nou dat leger van ons. Als
er zo'n ramp gebeurt, moeten
onze militairen, vind ik, meteen
naar de plaats van de ramp om
te gaan helpen. Die moeten a la
minute inzetbaar zijn. Des
noods reep je ze terug van ver
lof. Maar het leger komt pas 5
dagen later tot de ontdekking
dat er iets aan de hand is. En
dan staan ze op de televisie de
held te spelen. Er klopt geen
Geen ene
CEES VAN HOORE
Alphense hoogst verbaasd over uitkomst politie-onderzoek
„Nee, hoor, het was echt een
vinger. Een grote, dikke, man-
nevinger. Hebt u wel eens zo'n
rare roze wortel gezien? Nou,
dan is het wel een hele vreemde
wortel."
Maria Zwamborn (36) is hoogst
verbaasd over de uitkomst van
het politie-onderzoek. Afgelo
pen dinsdag ging zij met haar
hond een eindje wandelen in
een parkje nabij de Zegerplas in
Alphen aan den Rijn. Daar, on
der een prullenbak, zag ze een
vreemd ding liggen. Ze keerde
het voorwerp om met haar
schoen en schrok zich een on
geluk. Daar lag een vinger! Hij
wees naar de punt van haar
schoen. Vlug ging Maria naar
huis, waar ze haar man van het
afschuwelijke voorval op de
hoogte bracht. Meneer Zwam
born (ambtenaar bij de douane,
dus wel wat gewend) ging
meteen mee. Dat vingertje zou
hij wel eens even wassen! Met
een stukje keukenpapier pakte
hij de vinger op, deed hem in
een plastic zakje en deponeerde
het hele handeltje in de koel
kast. De politie-agent die even
naderhand arriveerde, moest
het met de familie Zwamborn
eens zijn: inderdaad, een vinger.
Mis evenwel. Dat bleek na een
grondig onderzoek door K. Slot-
tje, medewerker van de techni
sche recherche in Alphen aan
den Rijn. „Van een afstand lijkt
het ding inderdaad op een vin
ger", zegt hij. „Maar toen ik
hem nog eens goed onderzocht,
zag ik dat het een wortel was.
Ach, het had natuurlijk best ge
kund. Ik heb zestien jaar in Am
sterdam gewerkt en daar von
den we geregeld menselijke li
chaamsdelen. Maar ook daarbij
moesten we vaak constateren
dat de mensen zich hadden ver
gist. Vaak is dierlijk vlees na lan
ge tijd niet meer te onderschei
den van menselijk vlees."
De technische recherche krijgt
niet alleen af en toe tips over
menselijke lichaamsdelen die
zouden zijn gevonden, maar
ook over allerlei andere rare
Pechvogels
Je hebt mensen die niet voor het geluk in de wieg zijn gelegd
en soms de raarste dingen meemaken: pechvogels dus. Het
Gesprek van Dag bombardeert met een zekere regelmaat een
regiogenoot tot 'Pechvogel van de week'.
Het Leidsch Dagblad verrast de uitverkorene met een mooie
slagroomtaart van banketbakkerij Van Dam.
Vindt u dat uzelf voor deze eervolle vermelding in aamerking
komt, twijfel dan niet om met ons contact op te nemen. Ook
mag u familieleden, vrienden of buren voor deze prijs nomi
neren.
U kunt bellen rijdens de werkdagen van 8.30 tot 16.30 uur op
het nummer 071-356440. Ook kunt u schrijven: Leidsch Dag
blad, t.a.v. Het Gesprek van de Dag, Postbus 54,2300 AB loei
den.
De Alphense mevrouw Zwamborn zag zondag onder een prullenbak
'een vreemd ding' liggen, toen ze met haar hond wandelde door een
parkje bij de Zegerplas. Dat het geen vinger was, maar een wortel, kan
ze nog steeds niet geloven. „Ik ben toch niet gek?" foto ben de bruyn
voorwerpen. Slottje: „Toevallig
kwam er op de dag van de vin
ger nog een raar bericht binnen.
Iemand had een printplaatje
met een antenne erop uit de
Om op de vinger terug te ko
men. Politievoorlichter Schim
mel heeft ook nog
ken. „Nee, hoor", geen twijfel
mogelijk, „het is echt een
tel. Ik heb er aan geroken
zit een echte aardelucht
Mevrouw Zwamborn is het er
niet mee eens. „Nee hoor, ik
ben toch niet gek. Het was een
vinger. Toen mijn man hem
beetpakte kwam er een velletje
af. Hebt u wel eens een wortel
met een velletje gezien?"
CEES VAN HOORE
Burenruzie
Buurman A wil dat buurman B zijn struik wegsnoeit boven de brandgang. B beweert echter dat
hij dat niet hoeft te doen omdat de brandgang zijn eigendom is.
Buurman A reageert hier verontwaardigd op en controleert of de brandgang inderdaad eigendom
van B is. Daaruit blijkt dat de garage van buurman B voor een deel is gebouwd op grond van
buurman A en C. Die buren willen dat B zijn garage tot op de grond afbreekt.
Burenruzie dus. Hele buurten kunnen te lijden hebben van gezinnen die met elkaar overhoop
liggen. De ontwikkelingen in de kwestie worden veelal bij de melkboer en bakker uitgebreid bij
gehouden.
Het Gesprek van de Dag wil aandacht besteden aan dit soort conflicten door beide partijen in de
krant aan het woord te laten.
Leids bedrijfje brengt ansichtkaart John de Wolf op markt
Dat de ansichtkaartenverkopers
in Amsterdam geen trek hadden
in de kaarten van het Leidse be
drijfje Abi Production, is niet zo
verwonderlijk. In die Ajaxstad
zijn ze niet dol op afbeeldingen
van een half ontklede John de
Wolf. Maar ook in Leiden wei
gerden de paar gevraagde on
dernemers de kaart met de
Feyenoord-verdediger op de
markt te brengen.
Abi Postma, eigenaar van Abi
Production: „Ze zijn er in Lei
den een beetje huiverig voor
om onze John-de-Wolfkaart te
verkopen. Maar in Amsterdam
was het erger. Daar lachten de
winkeliers ons hier en daar uit.
Feyenoordkaarten in Amster
dam, dat kon niet. Sommige
winkeliers waren zelfs bang dat
hun ruiten ingegooid zouden
worden als ze de kaart zouden
opnemen in hun assortiment."
Toch is de - tot nu toe - enige
kaart van Abi Production een
succes. In Rotterdam zijn de
kaarten niet aan te slepen. En
inmiddels heeft Postma ook een
bestelling uit Arnhem ontvan
gen. John de Wolf is volgens
hem een nationale held. „Maar
het is moeilijk te zeggen waar
om. Misschien omdat hij een
beetje op een Viking lijkt. Een
woeste veroveraar op het veld.
Ja die vergelijking klopt eigenlijk
wel. De Vikingen ontwikkelden
zich van woeste plunderaars tot
meer intelligente veroveraars.
En die ontwikkeling heeft John
de Wolf eigenlijk ook doorge
maakt. Vroeger was het een veel
ruwere speler, nu staat hij aan
de basis van een solide verdedi
ging"
De ansichtkaart is opvallend.
De blote tors van 'John de Vi
king' - er is nog net een randje
trainingsbroek te zien - voor
een knalroze achtergrond. Ar
men nonchalant over elkaar,
een blik van 'had je wat' in de
ogen. Hoe heeft Postma dat
voor elkaar gekregen? De vraag
of hij De Wolf daadwerkelijk uit
de kleren heeft gepraat, moet
hij ontkennend beantwoorden.
„We hebben een overeenkomst
met De Wolf gesloten en vervol
gens zijn we op zoek gegaan
naar foto's. Deze foto bestond
al, hij is gemaakt door Clemens
Rikken voor de Nieuwe Revu."
Abi Production produceerde
overigens al meer ansichtkaar
ten maar niet voor de Neder
landse markt. „We zijn vorig
jaar in de zomer begonnen met
ansichtkaarten over Arabische
Ara-
kunst. Die verkopen we in
bische landen", zegt Postr
Hij is van plan om méér kaart
in Nederland op de markt te
brengen. Maar waarschijnlijk
worden dat geen voetbalkaar
ten. „We zijn op zoek naar ec