'Onmens' moet redder van PSV worden
Seedorf-familie draait met liefde eigen film af
Betaald voetbal '93-'94
'Iemand die twee keer per dag
z'n haar wast is niet onverzorgd'
DINSDAG 10 AUGUSTUS 1993
Acid de Mos wordt gerespecteerdgevreesd en gehaat
EINDHOVEN HENRI V
GPD-VERSLAGGEVER
De ene slaper (Romario) is bij PSV ver
trokken, de volgende is gearriveerd. Aad
de Mos snurkt doorgaans net zo veel als de
Braziliaan. „Ik heb veel slaap nodig, tien
uur per dag. Die neem ik ook, als het kan.
Soms gaan om negen uur, half tien bij ons
de lampjes uit, normaal is het tien uur,
half elf. Dat is belangrijk, je rust pakken."
De' Mos heeft het voortdurend over pakken.
'Ben boete pakken', 'een prijs pakken', 'risi
co's pakken'. Je moet je kans ruiken, je
moet het voelen, je moet altijd op het juiste
moment bij een club beginnen", vertelde
hij Jn '99, op het toppunt van zijn roem in
Mechelen. Waar hij de beker won, de lands
titel en de Europa Cup voor bekerwinnaars.
Met is maar om aan te geven dat Aad de
Moskeen goede nachtrust kent, maar toch
voornamelijk wakker en alert en bij de tijd
is. Al in zijn tijd bij de Haagse afdelingsclub
Valkeniers had hij een manager (de zaken
man Piet Aarssen), bij PSV kwam hij deze
zomer, onderhandelen over een contract
met zaakwaarnemer Ger Lagendijk aan zijn
zijde. Wie slim is kan altijd nog slimmer
worden.
Zijn loopbaan is uitgekiend. Niet alleen
wist hij altijd op welk moment hij bij welke
club moest beginnen, De Mos heeft ook al
tijd oog gehad voor het belang dat een
deugdelijk imago heeft voor een voetbal-
coach. De 1.90 m grote De Mos werd bij
Ajax door voorzitter Harmsen liefkozend
Aadje genoemd. De Mos vier jaar geleden:
„Eerst noemde hij me zijn zoon, later had
hij het over Aadje. Dat verkleinwoord deed
het goed, dat kwam sympathiek over."
Populair
Sympathieker zeker dan hijzelf, want Aad
de Mos mist de oogopslag van Hans Wes-
lerhof, de charme van Bobby Robson, het
vriendelije timbre van Guus Hiddink, de va
derlijke vertrouwelijkheid van Kees Rijvers,
om maar enkele willekeurige (ex-)collega's
te noemen. Wat De Mos wel heeft is een
eerste klasse conduite-staat. Vijf jaar Ajax,
prijzen met KV Mechelen, bijna drie jaar
Anderlecht. Begin 1990, bij de beroemde
stemming op Schiphol toen de Oranje-spe
lers een opvolger voor Thijs Libregts moch
ten aandragen, viel ook zijn naam. Twee
maal. Cruijff was het populairst, Beenhak
ker werd voorgedragen door vier spelers,
Aad de Mos kreeg twee stemmen. Van... de
huidige PSV'ers Adri van Tiggelen en Erwin
Koeman. „Goed voor m'n naam", wist De
Mos natuurlijk meteen.
Het imago van Aad de Mos is er een dat
kwalificaties als dictator, succestrainer en
hork in zich verenigt. De 46-jarige Hage
naar kan wel degelijk zacht en zelfs lief zijn,
maar bij voorkeur niet op en rond het voet
balveld. Én daar is De Mos praktisch altijd
te vinden.
De Mos, een ram, is bezeten van voetbal
en succes, hij zal zelf de laatste zijn om het
te ontkennen. Mei 1985 maakte hij het wat
bont. Bij FC Utrecht uit had hij Marco van
Basten en John van 't Schip uit het elftal ge
laten. Van Basten reageerde woedend. Te
gen Haarlem zou het duo opnieuw worden
d, ware het niet dat De Mos de
hele week op bed bleef met i
loosde voorhoofdsholte-ontsteking. Het be
stuur nam de gelegenheid te baat vervanger
Spitz Kohn op te dragen Van Basten en Van
't Schip toch mee te laten doen. De Mos
hoorde het en sprong onmiddellijk uit bed
om Ajax tegen Haarlem zelf te coachen en
Van Basten en Van 't Schip persoonlijk uit
de opstelling te schrappen. Ajax verloor,
een dag later werd De Mos ontslagen, na
een geheime stemming onder de spelers.
Weer twee dagen later werd De Mos geope
reerd; hij bleek bijna fataal met zijn gezond
heid te hebben gespeeld.
Stress
Bij KV Mechelen hervond De Mos zijn rust
en leerde hij ook beter omgaan met de eeu
wige stress; hij volgde ontspannings-thera-
pie. De Mos in die tijd: „Dat is toch de
kunst als coach, die spanningen zo snel
mogelijk weer kwijt zien te raken. Ik kan dat
nu perfect. Het zijn eigenlijk hele simpele
ademhalings-oefeningen. Voor een wed
strijd doe ik het ook. Als we om half zes met
de bus gaan rijden, doe ik het om vijf uur.
Tien minuten later ben ik totaal rustig."
Hij heeft die rust hard nodig, niet alleen
fysiek. De coach van clubs als Ajax, An
derlecht en PSV wordt dagelijks beoordeeld
op de prestaties van het elftal. De Mos heeft
daarnaast te maken met sterke antipathie-
en; De Mos wordt gerespecteerd, zelfs ge
vreesd door zijn spelers, gerespecteerd ook
door een groot gedeelte van pers en pu
bliek. Maar hij wordt ook gehaat vanwege
zijn zogenaamd arrogante persoonlijkheid
en botte aanpak.
Het imago van PSV-trainer Aad de Mos is er
een dat kwalificaties als dictator, succestrainer
en hork in zich verenigt. Hij kan zacht en zelfs
lief zijn, maar bij voorkeur niet op en rond het
voetbalveld. foto archief
Twaalf (van de zeventien) Ajacieden
stemden hem die maandagavond 6 mei
1985 weg. Bij Anderlecht ging het niet an
ders. Al tijdens het rampzalig geëindigde
seizoen '91-'92 (vroeg uit de beker bij twee
de klasser St. Truiden, grote voorsprong in
de competitie verspeeld) kwamen enkele
spelers met krasse uitspraken over De Mos
naar buiten. De Hollander werd zelfs letter
lijk 'een onmens' genoemd.
Sommige topclubs nemen volgaarne 'on
mensen' in dienst, zeker na een periode
waarin iedereen iets te aardig is geweest
voor elkaar. Van Breukelen na de bekend
making dat Aad de Mos zijn nieuwe trainer
zou worden: „Ik heb een jaar geleden al ge
pleit voor een klerelijer als trainer." De Mos
hoeft zich, derhalve, niet schuldig te voelen
over zijn imago; de voetballerij wil 'klerelij
ers' en 'dictators'. Van Tiggelen daarover:
„Voor een aantal spelers zal de komst van
De Mos een straf zijn."
Discipline
De coach vindt het niet leuk dat hij voorals
nog alleen in verband werd gebracht met de
term discipline. De vakman De Mos voelt
zich miskend en met reden. Zijn resultaten
zijn immers niet alleen tot stand gekomen
omdat hij er zo goed de wind onder kan
houden. Aad de Mos heeft het tot de titel
topcoach geschopt omdat hij alle eigen
schappen bezit die nodig zijn voor meerja
rige successen bij grote clubs: gedreven
heid, intelligentie, voetbal-inzicht, oog voor
grote en kleine details, het talent om samen
te werken.
Bij Ajax werkte hij, als coach, perfect sa
men met zijn belangrijkste spelers, Cruijff
en Lerby. Hij zag ook al heel jong het nut in
van een goede werk-verhouding met het
bestuur en - misschien nog belangrijker -
met de werknemers op het stadion, van de
terreinknecht tot de materiaalverzorger.
Het pleit voor De Mos dat hij bij Ajax wei
gerde concessies te doen (Van Basten op
stellen) die hij gevoelsmatig niet kon verko
pen. Het pleit ook voor De Mos dat de
breuk met Anderlecht alles te maken had
met de invloed die manager Verschueren
op het technische vlak heeft.
Pijnlijk was Verschuerens afwezigheid op
het kampioensfeest van Anderlecht. Een
jaar later, nadat hij was ontslagen, zei Aad
de Mos: „Je hebt kenners en je hebt suppor
ters; Verschueren is meer supporter dan
kenner. Ik ben niet ontslagen door voorzit
ter VandenStock maar door Verschueren.
Bij PSV heeft hij nu te maken met mana*-
ger Ploegsma, volgens velen ook meer een I
supporter dan een kenner, en ook een
manager die op het technische vlak een
woordje meespreekt. Die manager was een
van PSV's zwartste dagen van de afgelopen
jaren nog niet vergeten; de dag dat PSV
werd uitgeschakeld in het toernooi van de
Europa Cup voor landskampioenen. In de
tweede ronde al, zodat de voor het eerst ge
vormde, zeer lucratieve Champions League
aan de Eindhovense neus voorbij ging. Het
was de dag dat PSV werd geklopt door... het
Anderlecht van Aad de Mos. Eerder al had
De Mos met KV Mechelen de Nederlandse
kampioen een afstraffing bezorgd in de
twee duels om de Super Cup.
„Ik ben een waarborg voor succes", blufte
hij ook daarom eind juni toen hij bij PSV
werd gepresenteerd. Hij houdt ook wel van
wat show, Adriaan Johan de Mos.
Gezin leeft afgeschermd voor ongewenste inmenging op een kunstmatig eiland van liefde
ALMERE YPE MINKEMA
GPD-VERSLAGGEVER
Zeven jaar geleden meldde
Clarence Seedorf zich voor
één van die beroemde instuif-
dagen van Ajax. Het tienjari
ge voetballertje werd door
zijn vader vanuit Almere naar
De Meer gebracht. Clarence
mocht terugkomen. En blééf
terugkomen. Vader Johan
Seedörf blééf rijden. Eerst
met Clarence, nu met die an
dere zoons, Jürgen en Cedric.
Want voetbalJen kunnen ze
allemaal in de familie See
dorf. En alle drie nog wel bij
Ajax. Afgeschermd voor onge
wenste inmenging leeft het
gezin op een kunstmatig ei
land van liefde.
Ze wonen er al dertien jaar.
Een heel gewone straat in Al-
mére-Stad, met gewone hui
zen en gewone mensen. Een
pjeintje, met parkeerplaatsen
voor de auto's en speelruimte
voor de kinderen. Hier groeien
ze op, de kleine Seedorfen.
Clarence (17), de oudste, de
blikvanger. Lichamelijk en
geestelijk al bijna volwassen.
En zijn broertjes Jürgen (12)
en Cedric (10), jong en speels.
Vader Johan en moeder DuJcie
(beiden 35) zijn de regisseurs
van de voetbalfilm, die 's mor
gens begint met school en 's
avonds eindigt met voetbal.
Heel gewoon. Maar het
moet ook heel gewoon blijven.
Da's moeilijk. De Seedorfen
zijn nieuws. Met drie zoons
immers de voetbalfamilie van
Nederland. Clarence was vorig
jaar met zijn zestien jaar de
jongste Ajax-debutant. Hij
werd voor de camera's ge
sleept, moest poseren voor fo
tografen en een verhaal af
draaien voor journalisten en
(gjis. Het werd te gek. De tie-
pec moest ook nog 'gewoon'
Mavo-examen doen. Aan het
einde van het seizoen werd
besloten de familie Seedorf te
beschermen. Afspraken wer
den geannuleerd, de deur ging
dicht. Trainer Louis van Gaal,
zaakwaarnemer Rob Jansen en
vader Johan Seedorf sloegen
hun beschermende vleugels
over het voetbalkroost. Er
werd een kunstmatig eiland
geschapen in de hectische
voetbalwereld. Daar, in die be
schermde omgeving, kunnen
de kleinste kinderen-Seedorf
opgroeien.
Vooruit
Clarence is inmiddels klaar
met school. Hij duikt nu de
volwassen wereld van Ajax in.
De oudste telg redt zichzelf,
ondanks zijn jeugdige leeftijd,
wel. Vader Johan: „Hij is zijn
leeftijdgenoten altijd al wat
vooruit geweest. Lichamelijk
en geestelijk. Toen Clarence
bij de D-junioren zat, dacht en
speelde hij als een B-junior.
Dat is altijd zo gebleven."
Inmiddels is Clarence licha
melijk en geestelijk zo volwas
sen geworden dat- alle be
schermende maatregelen zijn
opgeheven. Hij heeft er geen
moeite mee. „Ik heb bij Ajax
altijd hele grote stappen ge
maakt. Ook nu heb ik de aan
sluiting met de selectie snel ge
vonden. Ik ben gewoon één van
de spelers. Ik voel me ook het
best als ik mensen om me heen
heb."
De oudste zoon wordt nu
zelfs naar voren geschoven als
het boegbeeld van de familie.
Hij moet de aandacht afleiden
van zijn twee kleine broertjes.
„We proberen alle aandacht op
Clarence te richten", zegt vader..
„We willen niet dat ze herkend
worden. Zeker niet als de jonge
re broertjes van Clarence. Het
zou een enorme druk op ze
kunnen leggen. Ik merk het nu
al. Als ik langs de kant naar die
twee sta te kijken. Dan hoor je
de opmerkingen. De mensen
hebben niet door dat ik de va
der ben, dus ik kan ongestoord
meeluisteren. Als de mensen
doof hebben dat het de broer
tjes van Clarence zijn, worden
ze oök ineens harder aangepakt.
We hebben dat al meege
maakt."
Daarom gaan de broertjes
Cedric en Jürgen niet op de fo
to, worden ze niet geïnterviewd.
Ze moeten spelen, zoals kinde
ren van 10 en 12 doen.
Klassieker
De geboorte van de voetbalfa
milie was een klassieker. De
jonge Clarence speelde voetbal
op de pleintjes van Almere. Hij
had absoluut niet in de gaten
dat hij zijn leeftijdgenootjes ver
vooruit was. „Ik lette eigenlijk
alleen maar op mezelf en op de
bal." De rest vond hij niet zd
belangrijk. Zijn vriendjes wezen
hem op zijn kwaliteiten. Ze von
den hem zelfs wel wat voor
Ajax. In De Meer zou die week
toevallig de beroemde instuif
worden gehouden.
Johan Seedorf kwam die mid
dag thuis van zijn werk. Het liep
tegen half vijf. Pakte zijn krantje
en begon te lezen. „Ik schrok
me wild. In de krant stond een
stukje over de instuif, die om
vijf uur zou beginnen. Dezelfde
dag.." De vader scheurde om
twee minuten voor vijf het ter
rein in de Watergraafsmeer op.
Inmiddels liggen er tussen AI-
mere-Stad en De Meer meer
dan 45.000 echte Seedorf-kilo-
meters. Werden rond het trai
ningsveld een slordige 3.500
Seedorf-uren versleten. En
wordt er in Almere-Stad al zes
jaar in ploegen gegeten.
Drie zoons bij Ajax. De oudste
iedere dag naar De Meer, de
twee kleintjes drie keer in de
week. Na school. En een vader
met een volledige baan. Hoe
gaat dat dan? De vader lacht.
„Hoe? Heel eenvoudig. Wij heb
ben ons leven aan de kinderen'
gegeven. Dan is niets je te veel."
Het piepjonge gezin-Seedorf.
Vader Johan zag zijn kroost en
dacht na. Over zijn jongens,
over zichzelf, over de toekomst.
„Ik dacht, je hebt kinderen. Dat
is je leven. Ik heb toen besloten
mijn, óns leven aan de kinderen
te geven. Ik heb nu vakantie.
Ook die dagen zijn voor de kin
deren. Al moet ik er om drie uur
's nachts uit. Geen punt. Ik geef
alles wat ik heb. Voor duizend
procent."
Het is de liefde die het gezin
bindt. Veel bezongen, weinig
gepraktizeerd. Bijna platvloers
door alle smartlappen en valsp
liedjes. Weggedrukt in de haast
van het leven. De liefde voor el
kaar. Onbaatzuchtig, onvoor
waardelijk, oneindig. Het be
staat nog.
De zoon: „In sommige gezin
nen is er de schaamte om over
liefde te praten. Anderen den
ken gewoon niet goed genoeg
na of zijn kortzichtig."
Warme voeten
De vader: „Ze durven niet, ze
durven zichzelf niet te geven. Er
wordt ook vaak tegen me ge
zegd: ja. maar jullie zijn zo an
ders. De mensen proeven dat.
Dat is de kracht van ons gezin.
We hebben alles voor elkaar
over. Daarom sta ik ook iedere
training naar de jongens te kij
ken. Of het nu regent of vriest
dat het kraakt. Koude voeten?
Nee, als ik ze zie lopen, krijg ik
warme voeten."
De zoon: „Het is vooral een
kwestie van je gevoel laten wer
ken. Dat doen wij hier thuis."
De vader: „We proberen ook
alle goede dingen van vroeger te
bewaren. Het respect voor el
kaar, de warmte." Ajax is de
tweede bindende factor. De fa
milie loopt niet met de club te
koop. Duizenden tienjarige
voetbalventjes lopen in Ajax-
shirtjes rond. De Seedorfen
niet. Clarence: „Nergens voor
nodig. Ik ben toch een gewoon
mens. Hier in de buurt woont
een jongen, een vriend van
me, die fietst de Alpen over.
Een geweldige prestatie. Maar
niemand kent hem."
Clarence is de 'voorganger'
van de familie. Hij wijst zijn
broertjes natuurlijk de weg in
de harde wereld van Ajax.
„Nee, zeker niet. Ik laat ze
eerst zelf hun hoofd stoten.
Zelf proberen een oplossing te
zoeken. Ze moeten ervaren
wat het is, hoe het is. Het is
een strenge opleiding. Juist
omdat er op zo'n jonge leeftijd
discipline van ze wordt geëist.
Als ik ze ga helpen, bescher
men, kon dat wel eens ave
rechts werken. Ze zullen zelf
hun weg moeten vinden."
De oudere broer kijkt na
tuurlijk wel toe als de twee op
het pleintje bezig zijn. La
chend: „Ze zijn ontzettend kri
tisch voor elkaar. Als er ook
maar iets niet goed gaat, wordt
dat direct duidelijk gemaakt.
Prachtig."
En niet ergens nog een vier
de Ajax-zoon verstopt? De va
der: „Nee. nee. hier blijft hel
bij. Zo is het genoeg."
Ingrid de Wolf kan niet tegen kritiek op het uiterlijk van John
SCHIEDAM MARCEL VAN DER KRAAN
GPD-VERSLAGGEVER
„Ze zeggen wel eens tegen mij,
als ik een beetje bruin ben: zo,
je bent zeker huisvrouw. Dan
denk ik, ja, je moest eens met
me ruilen." Ze weet dat er tien
duizenden zijn die dat nog
zouden willen ook. Kan ook
niet anders wanneer je man
Johrf de Wolf heet. Lange,
blonde manen, stoere baard en
blauwe ogen. Temidden van
het vrouwelijk publiek, de
meest aanbeden voetballer van
Nederland. „Sommige vrou
wen vinden het prachtig om
met een voetballer te leven",
zegt Ingrid de Wolf. „Het doet
mij helemaal niks, hij had van
mij net zo goed ambtenaar
mogen zijn."
Ze heeft een gulle lach en een
héérlijk, onvervalst Rotterdams
accent. Zou zo een rol in een
nieuwe serie van 'Zeg eens Aa'
of het 'Oude Noorden' kunnen
bekleden. John is meer weg dan
dat hij thuis is. Waardoor zij in
haar eentje de zorg mag dragen
voor twee blonde boeven, Rod
ney (6) en Desley (3) en de jong
ste aanwinst, de drie weken ou
de Stacey.
„Als je met een voetballer ge
trouwd bent weet je nooit of je
ergens lang blijft wonen. Ik heb
het nu hartstikke naar m'n zin.
Net alles opgeknapt in huis.
Dan denk ik wel eens, als we nu
weer zouden moeten verkassen,
zou ik toch dat huis aanhou
den."
Ingrid de Wolf komt uit een
Sparta-nest. Haar vader is al ja
ren elftalleider bij de tweede
club in de Maasstad. Van kinds
af aan ging ze mee naar Vree-
lust of Het Kasteel, waar de car
rière van John gestalte kreeg.
„Mijn vader zat in het bestuur,
mijn oom was zijn trainer. Ik
ging eigenlijk mee voor de ge
zelligheid, want van voetbal heb
ik nooit gehouden. Ik heb er
geen verstand van. Ik blijf liever
met de andere meiden kletsen,
's Winters ga ik de tweede helft
vaak niet eens kijken. Blijf ik
lekker met Barbara Witschge in
het spelershome."
Bij Sparta leefde het gezin De
Wolf nog redelijk in de anoni
miteit. Op welk moment het
veranderde? „Toen John naar
FC Groningen ging. Daar be
gonnen de mensen voor het
eerst gek van hem te worden.
Man, wat ik daar allemaal heb
meegemaakt... Helemaal leip
waren sommigen van hem. Het
was een vreemde gewaarwor
ding voor me. Gingen we samen
de stad in om te winkelen, lie
pen er hele horden supporters
achter ons aan. Die gingen ge
woon mee lopen winkelen.
Maar ja, op een gegeven mo
ment ga je er aan wennen en
weet je niet beter meer. Nu
hoort al die aandacht er gewoon
bij."
Kleven er in haar ogen geen
nadelen aan het leven met een
bekende Nederlander? Ingrid:
„Nou. ik vind het niet altijd
leuk. Niet eens zo zeer voor mij
zelf, maar meer voor de kinde
„Ik ga alleen mee voor de gezelligheid." Van voetbal heeft Ingrid de
Wolf, hier met haar twee oudste boeven Rodney (links) en Desley en de
hond, geen verstand. foto gpd cees kuiper
ren. Als we een dag met ons ge
zin naar de Efteling gaan, ko
men we geen meter vooruit.
Dan staat-ie met een dameself
tal op de foto, dan weer met een
stelletje bejaarden, dan met die,
dat gaat zo de hele dag door.
We staan meer op hem te
wachten dan dat we iets kun
nen doen. Die oudste, Rodney,
laat nu ook merken dat-ie het
niet leuk vindt. Pas zei hij: word
je daar effe doodziek van, mam.
Nou ja, geef hem eens ongelijk,
er wordt voortdurend beslag ge
legd op zijn vader."
John: „Toen ben ik wel even
geschrokken. Ik weet dat ik er
niks aan kan doen, dat al die
mensen op me afkomen. Ik wil
ook niet altijd 'nee' zeggen te-
geh supporters. Dus tegenwoor-
digjos ik het op door, als we er
gens zijn en iemand wil een foto
nemen, de kinderen erbij te ne
men. Als die fan dat niet leuk
vindt, dan zeg ik 'jammer',
maar dan ook geen foto. Ik wil
niet dat m'n eigen kinderen de
dupe worden."
Ingrid de Wolf heeft er zelf
weinig moeite meedom op de
achtergrond te blijven. Ze offert
zich bewust een beetje op. Haar
tijd, hoopt ze, komt straks nog
wel. „Ik heb zoiets van: laat
John nu maar even gaan. Al zeg
ik er eerlijk bij dat het best
moeilijk is. ik kom bijna overal
alleen. Ik zou ook best eens ge
zellig samen wat dingen willen
doen."
„Het afgelopen seizoen was
ook wel een beetje de climax
van de afgelopen jaren. Het is
nog nooit zo'n gekkenhuis ge
weest. Soms trok ik de stekker
van de telefoon er maar uit. Ie
dereen kwam aan de deur, ik
werd er werkelijk gek van. Door
het succes van Feyenoord en
doordat hij bij het Nederlands
elftal kwam, leefde John heel in
tensief voor het voetbal. De kin
deren en ik hebben hem eigen
lijk de afgelopen anderhalf jaar
niet gezien."
De mooiste momenten in de
loopbaan van John? „Toen hij
terugkwam van die zware knie
blessure en toen hij werd gese
lecteerd voor het Nederlands
elftal. Voor hem waren dat
prachtige momenten, want ik
wist hoe hard hij er voor ge
werkt had. Nee, het kampioen
schap vond ik niet zo super-bij
zonder. Het aardigste vond ik
nog de busreis met de vrouwen
naar FC Groningen. Gezellig
niet z'n allen op stap, een beetje
zingen en wat drinken onder
weg."
„De rest vond ik allemaal bij
zaak. Ook die huldiging op het
stadhuis. Dat was meer voor de
mannen. Dat sommige vrou
wen gingen meehosscn op het
balkon, vond ik belachelijk.
Voor mij hoefde dal allemaal
niet. De hele situatie in dat
stadhuis vond ik een beetje ach
terlijk. Ik kwam de meest idiote
figuren tegen. Mensen die ik
nog nooit bij Feyenoord had ge
zien en die tegen mij lulden als
of ze me al jaren kenden. Alleen
maar omdat ik de vrouw van
John de Wolf was. Ik wist soms
echt niet met wie ik stond te
praten."
Aan het uiterlijk en het image
van John zijn al heel wat woon
den besteed. Doet het Ingrid de
Wolf zelf wat, die kop met lang
haar en die baard? „AJs zijn haar
er opeens af is, zou ik dót best
eens leuk vinden. Aan de ande
re kant denk ik, wacht er nog
maar even mee. Wat ik wel irri
tant vind als er in de 'bladen'
staat, dat-ie een onverzorgde
kop heeft en dat z'n haar te veel
gebleekt is. Iemand die twee
keer per dag zijn haar wast, vind
ik niet onverzorgd.
De Ajax-familie Seedorf. Boegbeeld Clarence op de voorgrond. Daarachter moeder en vader: „Wij hebben ons leven
Dan is niets je te veel."
n de kinderen gegeven.
foto louis van de vuurst
