Feyenoord op weg naar Coolsingel
Siemerink maakt in
Parijs flinke schuiver
Gullit sluit z'n ogen
voor de werkelijkheid
Badmintonners Oranje stunten in openingsronde WK
Sport
Handbalsters met
nederlaag van start
WOENSDAG 26 ME11993
23
Noord-Ierland houdt hoop
vilnius» Noord-Ierland heeft minimale hoop gehouden op kwa
lificatie voor de eindronde van de wereldtitelstrijd voetbal in de
Verenigde Staten. Aanleiding tot het lichte optimisme gaf de
zwaar bevochten zege (1-0) in Vilnius op Litouwen. In groep
drie, waar Spanje, Denemarken en Ierland toonaangevend zijn,
dankte Noord-Ierland de winst aan Dowie. De aanvaller van de
Engelse club Southampton scoorde het doelpunt al na acht mi
nuten. Daarna gebeurde nog weinig.
Snelders blijft bij Aberdeen
Aberdeen Theo Snelders heeft zijn contract bij Aberdeen met
drie jaar verlengd. De Nederlandse doelman speelt al vijfjaar bij
de Schotse topclub. Snelders kwam destijd van FC Twente. Met
het verlengen van de verbintenis tot 1996 kiest hij er in principe
voor zijn loopbaan in Aberdeen uit te dienen. Snelders, na De
Goey tweede keeper van het Nederlands elftal, is momenteel 29
jaar.
Arrestatiebevel tegen voorzitter Napoli
napels Tegen voorzitter van voetbalclub Napoli, Corrado Ferlai-
no, is een arrestatiebevel uitgevaardigd. Het Italiaanse persbu
reau AGI heeft dat gisteren gemeld. Ferlaino zou zich schuldig
hebben gemaakt aan het betalen van steekpenningen. Hij moet
dit hebben gedaan in de periode na de aardbevingen van 1980,
toen Napels voor een deel opnieuw moest worden gebouwd.
Waar Ferlaino zich op dit moment bevindt is onduidelijk.
Gascoigne gemaskerd tegen Polen
londen Paul Gascoigne zal zeer waarschijnlijk met een masker
de kwalificatie-wedstrijd van Engeland tegen Polen, zaterdag in
Katowice, spelen. Vier dagen later wil hij op dezelfde wijze in
Oslo tegen Noorwegen aantreden. Gascoigne brak op 28 april in
het duel met Nederland op Wembley een jukbeen, na in aanra
king te zijn gekomen met de elleboog van Wouters. Aanvankelijk
zag het er naar uit dat hij lang uit de roulatie zou zijn. Met een
speciaal ontworpen masker van kunststof maakte hij echter bin
nen twee weken zijn terugkeer bij Lazio Roma.
Het Nederlands vrouwenhand-
balteam heeft de eerste kwalifi
catiewedstrijd voor het Euro
pees kampioenschap verloren.
De formatie van interim-bonds-
coach Bert Bouwer ging gister
avond in Nieuwegein met 19-22
(11-14) onderuit tegen Bulga
rije.
Bondscoach Bouwer had
vooraf al laten weten, dat Ne
derland niets heeft te zoeken op
de EK-eindronde, volgend jaar
in Duitsland. De huidige ploeg
is in zijn ogen wel enthousiast,
maar te jong en onervaren. De
kwalificatieduels in groep 7,
waarin ook het sterkere Tsjechië
en Azerbeidjan zitten, zijn voor
Nederland vooral bedoeld om
te komen tot een hecht en inge
speeld team, dat op de toe
komst is voorbereid.
Tegen Bulgarije had Oranje
inderdaad niet veel in te bren
gen. De onervarenheid brak het
team op tegen de geroutineer-
der en geslepener spelende
Oosteuropeanen. Nederland
keek al binnen vijf minuten te
gen een 1-5 achterstand aan. De
thuisclub had te weinig variatie
in de aanval, en had bovendien
de pech dat de uitblinkende
keepster Gordievska veel ballen
pakte. Bij 4-8 werd licht gebles
seerde doelvrouwe Robben bij
Nederland gewisseld voor Seur,
die het aanmerkelijk beter deed.
In de tweede helft zat Neder
land, vooral in verdedigend op
zicht, beter in de wedstrijd. Tus
sen de 35e en 50e minuut zat er
zelfs een gelijk spel in, maar bij
de tussenstanden 15-16, 16-17
en 17-18 ontbrak het aan de af
werking. In de resterende vijf
minuten moest het moegestre
den Nederland buigen voor
Bulgarije: 19-22.
Zere knieën en een stijve rug ten
spijt heeft het Nederlands team bij de
wereldkampioenschappen in Birming
ham een droomstart gemaakt. Zonder
kopman Jeroen van Dijk won Oranje
gisteren met 4-1 van het veel sterker
ingeschatte Malaysia, waardoor debu-
tefend coach Huub Franssen zijn doel
stelling - klassebehoud - al na één dag
heeft verwezenlijkt.
Chris Bruil, invaller voor de nog op
Papendal revaliderende Jeroen van
Dijk en Astrid van der Knaap wonnen
hun enkelspelen, Eline Coene/Erica
van den Heuvel het vrouwendubbel en
Van den Heuvel/Michels de mixed. Al
leen het dubbel Michels/Quinten van
Daim moest zich in drie games gewon
nen geven tegen de gebroeders Yap.
„Een perfect begin", meende Frans
sen, terwijl in zijn stem het ongeloof
doorklonk. Na de knieblessures en
conditionele problemen van Astrid van
der Knaap was er met een dergelijke
uitkomst absoluut geen rekening ge
houden. Van de van oudsher zwakke
Malaysische vrouwen ging het bericht
dat zij alle trainingsgelegenheid heb
ben gekregen sinds de koningin-moe
der van Malaysia overweegt het voor
zitterschap van de badmintonbond op
zich te nemen.
Aan Nederlandse kant was het tot in
een laat stadium onzeker of Astrid van
der Knaap zou kunnen spelen, wat
heel ongelukkig uitkwam, omdat Eline
Coene en Erica van den Heuvel zich
wegens knie-problemen concentreren
op de dubbels. Gelukkig hield haar fy
siek het beter dan de mentale weer
baarheid van Lee Wai Leng. Van der
Knaap perste er in de eerste game een
eindsprint uit van 4-9 naar 10-9 en dat
deed het. Zij was de sterkste in de sla
genwisselingen en en buitte dat in
tweede game goed uit: 12-11, 11-5.
Aangezien de wedstrijd was begonnen
met een eenvoudige overwinning in
het gemengd dubbelspel was het daar
mee 2-0. Chris Bruil haalde de zege
binnen: 15-8, 15-11 tegen Ong Ewe
Hoek.
Titel in zicht na thriller bij MW
De televisie mocht niet de kleedkamer in van Geert Meij
er. Te vroeg, Feyenoord is nog geen kampioen. Dat klopt.
Maar Feyenoord wordt kampioen. Gisteravond werd
MW onder de zoden gelopen, gedrukt en soms ook ge
schopt. Feyenoord won op vechtlust. En via een onbe
schrijflijk mooie goal van Joszef Kiprich en een late treffer
van Blinker: 0-2.
maastricht henri van der steen
gpd-verslaggever
De catacomben, na afloop van
de thriller, leken op een filmset.
Stations met gloeiende lampen,
zweetdruipende acteurs met
holle ogen, gegrijns en gewee
klaag. MW-er Erik Meijer met
doffe blik en een bos dode bloe
men, de plots rossige Twan
Scheepers, onder het bloed, niet
aanspreekbaar. Elders de win
naars, glorerend, maar met de
rem erop.
Dat had te maken met het feit
dat Feyenoord voelde dat het
ontsnapt was en anderzijds
vanwege de wetenschap dat er
nog altijd van FC Groningen ge
wonnen moet worden voordat
op de Coolsingel de titel kan
worden gevierd.
Hoe dicht winst en verlies,
hoe dicht de titel en de tweede
plaats bij elkaar liggen, was in
anderhalf uur bewezen. MW-
Feyenoord was een uitzonder
lijk spannende, hete wedstrijd,
vol emoties en knalharde duels.
Met enkele briljante momenten
van beide ploegen en enkele
dramatische ogenblikken.
Breekpunt
Het absolute hoogtepunt, te
vens het breekpunt van het du
el, kwam op naam van Joszef
Kiprich, meteen na rust, tweede
minuut. De 29-jarige Hongaar
speelde Taument aan, die te
snel was voor Reijnders en tot
zijn vreugde Kiprich alweer
naar de goal zag komen. De
voor rust weggehoonde spits,
misser van de mooiste kans die
Feyenoord kreeg, begon aan
een slalom en een soort een
tweetje met zichzelf, en passant
twee verdedigers en doelman
Van Grinsven passerend. Een
wereldgoal: 0-1.
Het doelpunt veranderde al
les. Voor rust was MW beter.
Sef Vergoossen: „Beter? We wa
ren heer en meester!" De thuis
ploeg had halfweg ook moeten
leiden, zeker uit de strafschop
die Lanckohr te nemen kreeg,
nadat Meijer door Van Gobbel
tegen de grond was gehakt.
Hard trapte de oud-PSV'er te
gen de paal, zichzelf en zijn
ploeg ineens (psychologisch)
voor een enorme opgave stel
lend en Feyenoord een enorm
hart onder riem stekend.
Naderhand verklaarden de
Feyenoorders zelfs dat de ge
miste penalty hen het zekere
gevoel had gegeven dat de wed
strijd goed zou aflopen. MW
bleef ook in de laatste 20 minu
ten van die eerste helft de bete
re ploeg. De goal van Kiprich
brak alles open. Arnold Schol
ten: „We hebben geluk gehad.
In de eerste helft hebben we
niet goed gespeeld. Die goal van
Joszef viel perfect op tijd."
Met dat doelpunt in de rug
kon Feyenoord waarmaken wat
in de rust onderling was afge
sproken: vechten, vechten,
vechten. Van Hanegem: „Het
was de eerste keer dat ik het
meemaakte, dat de spelers el
kaar op die manier corrigeerden
in de rust."
Met kornuit Geert Meijer, net
als Van Hanegem zelf sinds gis
termorgen gediplomeerd Coach
Betaald Voetbal, keek de Krom
me naar een geweldige uitput
tingsslag, die MW nooit meer
kon winnen. Van Hanegem:
„Dat heb ik in de rust al gezegd:
scoor je, dan win je."
Herinnering
De slotfase had niettemin nog
van alles wat het duel lang in de
herinnering zal houden. Van
Loen faalde vrij voor Van Grins
ven, Obiku faalde nog harder,
Van Loen kreeg geel (in plaats
van Scholten), Obiku kreeg geel,
De Goey kreeg geel en MW kon
het kampioenschap nog altijd
met één actie bederven.
In de allerlaatste minuut pas
kwam er zekerheid, toen Blinker
voor 0-2 kon zorgen. Het oogde
simpel: trap van De Goey, tikkie
breed van Van Loen, sliding
schuiver Blinker. De horde MW
was genomen, Feyenoord kan
zich opmaken voor de finale in
Groningen.
Minus Refos en Van Gobbel,
die al waren geschorst voor de
apotheose in het noorden. Ook
minus Peter Bosz, die tegen
MW zijn zesde gele kaart kreeg
en dus ook is geschorst. Bosz
reageerde laaiend op de kaart
die hem was aangesmeerd door
Visser. Vond Bosz: „Visser is een
klootzak, ik heb hem niet eens
geraakt. Achteraf gaf-ie dat zelf
ook toe."
En MW is klaar. Een mooi
seizoen heeft net geen Europa
Cup voetbal opgeleverd. Erik
Meijer was er met MW dicht
bij. Tot die fatale misser van elf
meter. Meijer: „Ik wachtte op
de reactie van De Goeij en had
net besloten te stiften toen Van
Gobbel kwam ingegleden. Ik
kwam op m'n schouder terecht
en dat gaf wat pijn, anders had
ik die penalty zelf getrapt. Nu
zei Robert: 'lk neem 'm wel'.
Tsja, ik had dus beter toch wat
eerder kunnen schieten."
MW: Van Grinsven; Joordens,
Benneker, Delahaye en Reij-
ners; Hofman (76. Maes), Vis
ser, Lanckohr en Dikstaal (64.
Libregts); Scheepers en Meijer.
Feyenoord: De Goey; Van Gob
bel, De Wolf, Metgod en Refos;
Scholten, Bosz en Witschge;
Taument (87. Obiku), Kiprich
(68. Van Loen) en Blinker.
;i Blinker, John de Wolf en Rob Witschge vieren feest. Feyenoord is er bijna.
Waarschijnlijk toeschouwer bij Europa Cup-finale
munchen albert geesing
gpd-verslaggever
Hij was jarenlang het uithang
bord van het Nederlands elftal.
En van AC Milan, de club die
Ruud Gullit in het vooqaar van
1987 losweekte bij PSV. Zijn
charisma, dadendrang en fysie
ke kwaliteiten waren uniek en
gaven hem aanzien en popula
riteit over de hele wereld. Hij
was de onbetwiste leider, in
Oranje en bij Milan, de best
denkbare amabassadeur die het
voetbal zich kan wensen.
Voor voetballers van dit ni
veau is het de kunst te stoppen
op het hoogtepunt. Zoals Johan
Cruijff het deed. Ruud Gullit,
van 1 september 1962, is van
een ander slag. Vijf knieopera
ties hebben zijn tol geëist; de
scherpte die hem jarenlang tot
een van de meest gevreesde
aanvallers op de Europese vel
den maakte, is verdwenen. Ie
dereen ziet dal hij op z'n laatste
benen loopt, alleen Gullit zelf
sluit zijn ogen voor de-werke
lijkheid. En overschat zijn in
breng schromelijk.
Gullit roept de vernedering,
die hij niet verdient, daarmee
over zichzelf af. Eind april voel
de hij zich op Wembley diep ge
krenkt in zijn trots en eergevoel
toen Advocaat hem halverwege
de tweede helft tegen Engeland
naar de kant haalde. Vanavond
in het Olympia-stadion van
München, bij de Europa Cup-fi
nale tussen AC Milan en Olym-
pique Marseille, moet Gullit
zelfs vrezen dat er voor hem
geen plaats is op de bank.
Milan-trainer Fabio Capello
heeft gekozen voor een opstel
ling met twee buitenlanders
(Van Basten, Rijkaard) en beslist
pas vandaag of Gullit dan wel
Papin naar de tribune verhuist.
De weegschaal lijkt daarbij door
te slaan in het nadeel van de
Fransman, die vorig seizoen
nog in Marseille speelde. „Twee
weken geleden hield Papin het
zelf niet eens voor mogelijk dat
hij vanwege die spierscheuring
zou kunnen spelen", zo meent
Capello. „Daarom moet hij er
begrip voor hebben dat hij hier
niet speelt".
Klap
Maar ook een plaats op de re
servebank is een nieuwe klap in
het gezicht van Gullit, die het
gevecht om een plaats in de ba
sis verloor van Massaro. De Ne
derlander met het gekortwiekte
rasta-kapsel speelde dit seizoen
welgeteld 1022 minuten voor
Milan, verdeeld over competi
tie, beker en Europa Cup. In die
dertien hele en halve wedstrij
den scoorde hij zeven keer.
Geen slecht gemiddelde voor
Gullit, die in de laatste twee sei
zoenen tot eenzelfde score
kwam in 26 competitieduels. Al
leen in z'n eerste seizoen scoor
de hij vaker, negen keer in 29
wedstrijden.
Na het WK'90 leek het er even
op dat Gullit toch weer in de
buurt zou komen van z'n oude
niveau, maar dat bleek een illu
sie. Dat wist natuurlijk ook Ad
vocaat toen hij vorig jaar zomer
bij Oranje het roer overnam van
Michels. Toch kon Gullit op
hem blijven rekenen, ook toen
hij in september de vloer aan
veegde met de 'zelfmoordtac
tiek' van de nieuwe bonds
coach. Het kostte Gullit de aan
voerdersband, maar Advocaat
haalde hem in december
meteen weer bij de selectie toen
hij aangaf weer voor Oranje te
willen spelen.
Het werd geen overweldigend
succes. De wissel op Wembley
deed voor Gullit echter de deur
dicht. In Trouw liet hij afgelo
pen zaterdag weten alleen nog
voor het Nederlands elftal te
willen spelen als Advocaat water
bij de wijn doet en het team
wordt aangepast aan hem. Daar
komt het in feite op neer. De
uitspraken van Gullit hebben al
les weg van een verkapte poging
de eer aan zichzelf te houden.
Problemen
Zo lossen de problemen zich
dus vanzelf op. En kan Advocaat
met een gerust hart Gullit pas
seren voor de WK-interland op
9 juni tegen de Noren. Dat was
de bondscoach vermoedelijk
toch al van plan. Om de simpele
reden dat je het een voetballer
met zijn staat van dienst niet
kunt aandoen hem op de bank
te zetten. Voor Gullit blijft de
Oranje-teller daarmee staan op
64 caps. Een respectabel aantal
voor een speler, die de laatste
vijf jaar werd achtervolgd door
slepende blessures.
Maar in de wereld van het
topvoetbal telt alleen het heden,
naar het verleden wordt niet ge
keken. Zo ook niet vanavond in
München, waar alleen fitte spe
lers welkom zijn. Geestelijk en
fysiek. En daartoe behoort Gullit
niet. Van Basten trouwens
evenmin. „Maar hij is zo'n bui
tengewone speler", verklaarde
Capello gistermiddag bij aan
komst in München, „dat hij
zichzelf kiest".
De twee sterkste clubteams
van Europa bleven dit seizoen
in het toernooi der landskam
pioenen ongeslagen. Maar de
cijfers van Milan (tien keer
winst, 23 doelpunten voor,
slechts een tegen - van Roma-
rio) waren overtuigender dan
die tlan Marseille. De Franse
kampioen won slechts een uit
wedstrijd (Glentoran), speelde
vier keer gelijk en kreeg vier
doelpunten tegen en 24 voor.
De twee finalisten houden er
een bijna identieke speelstijl op
na en doen kwalitatief weinig
tot niets voor elkaar ender. Bei
de ploegen hebben zowel voor
in als op het middenveld spe
lers, die in hun eentje een wed
strijd kunnen beslissen, zodat
de vorm van de dag, ervaring,
hardheid en een dosis geluk de
doorslag moeten geven. Qua er
varing heeft Milan de beste pa
pieren, qua hardheid wint
Olympique Marseille het. Daar
om wordt het een finalé van dik
hout zaagt men planken.
parus» eric de bie
gpd-verslaggever
Het leven van een topsporter
kan soms ondraaglijk zijn.
Vooral als succes wordt gevolgd
door tegenspoed en misfortuin.
Manon Bollegraf gaf het giste
ren haast snikkend toe. In ver
gelijking met vorig jaar, toen de
Ermelose op Roland Garros ver
rassend de kwartfinales haalde,
beleefde ze nu de omgekeerde
wereld. In de eerste ronde ver
loor de 29-jarige speelster kans
loos met 6-4, 6-3 van de Ameri
kaanse Linda Harvey-Wild. „En
dat doet heel veel pijn", beken-
deze.
Ook Jan Siemerink maakte
gisteren in het benauwde Parijs
een flinke schuiver. De Rijns
burger had alleen in de tweede
set van zijn partij tegen de
Zuidafrikaan Wayne Ferreira
even uitzicht op een goed resul
taat, maar hij gaf een 4-2 voor
sprong onnodig uit handen: 3-6,
6-7 (3-7), 4-6.
Paul Haarhuis, Kristie Boogert
en Brenda Schultz wonnen wel.
De helft van de twaalf Neder
landers wist zodoende de eerste
ronde te overleven, hetgeen een
record is. Nog nooit stonden er
in de open Franse titelstrijd zes
landgenoten in de tweede ron
de.
Het zal Manon Bollegraf een
zorg zijn. Ze heeft momenteel
andere zaken aan haar hoofd.
Tot vorig jaar hing Bollegraf er
in eigen land altijd een beetje
bij. De mannen slokten de
meeste aandacht op en als er al
over de vrouwen werd gespro
ken, dan was vooral Schultz het
onderwerp. Bollegraf ging tij
dens de eerste zeven jaar van
haar loopbaan kleurloos en
anoniem door het circuit.
Maar in mei 1992 kwam daar
in verandering. Onder begelei
ding van haar nieuwe trainer
Ron Timmermans, die de plaats
van Auke Dijkstra had ingeno
men, sloeg Bollegraf in Parijs
plotsklaps toppers als Manuele
Maleeva en Nathalie Tauziat
van de baan. Ze sneuvelde pas
in de kwartfinales tegen Arantxa
Sanchez-Vicario.
Herfst
In de herfst van haar carrière
leek Bollegraf opeens op te
bloeien. Het noodlot sloeg ech
ter niet veel later toe. Na afloop
van de strijd om de Federation-
cup in Frankfurt ging ze op een
parkeerplaats door haar rechte-
renkel. Tien dagen later gebeur
de dat tijdens een bezoek aan
het Melkhuisje-toemooi nog
een keer, waarna een operatie
noodzakelijk was. Vier maan
den zat Bollegraf vervolgens aan
de kant. Tijdens de nationale
Masters in Amsterdam maakte
ze haar rentree en sinds die tijd
probeert ze op haar oude ni
veau terug te komen. Tot nu toe
zonder veel succes.
„Ik ben natuurlijk met de her
innering aan vorig jaar naar Pa
rijs gekomen", sprak een duide
lijk aangeslagen Bollegraf na
haar uitschakeling, „Maar ge
zien de tegenslag in de afgelo
pen maanden had niet al te ho
ge verwachtingen. Sinds de
Australian Open heb ik niet echt
slecht gespeeld. Er mankeert
niets aan mijn slagen en mijn
conditie is beter dan vorig jaar.
Ik krijg echter niet de kans om
in het ritme te komen en dat
knaagt aan mijn zelfvertrouwen.
Dat mis ik nu absoluut."
„Stoppen? Nee, daaraan heb
ik nooit gedacht. Dat zou ook
onzin zijn. Ik weet wat ik kan en
dat is beter dan hetgeen ik de
laatste tijd heb laten zien. Het is
gewoon een kwestie van eer
paar potjes winnen. Dan kom ik
over dat punt heen", aldus Bol
legraf, die er niets voor voel
Ted Troost eens te raadplegen
„Ik moet er zelf uitkomen."
Klauterpartij
Ook Jan Siemerink is bezig me
een klauterpartij uit het da
waarin hij zich sinds begin fe
bruari bevindt. De 23-jarig<
Rijnsburger wist toen nog ii
Marseille de finale te bereiken
maar bakte er daarna weini;
van. Voeg daar zijn antipathie
voor gravel en zijn zware loün,
bij, en het is duidelijk dat d
verwachtingen voor Parijs nie
hoogwaren gespannen.
Toch had Siemerink na zijl
verlies het gevoel dat hij bete
voor de dag had kunnen kc
men. „Ik heb mijn kansen ge
had. Maar ach, ik moet er oo
niet te lang om treuren. Ik ma
al blij zijn dat ik tegen zo'n spe
Ier op gravel mogelijkheden ere
eer", aldus de huidige numme
veertig van de wereld. „Ik wet
dat ik met mijn coach Frits Do
goed bezig ben. Op een da
moet dat toch vruchten afwe
pen."
Ferreira, als veertiende gi
plaatst, ontmoet in de tweec
ronde weer een Nederlande
Paul Haarhuis. De Brabandi
versloeg gisteren met 6-3, 6-
5-7 en 6-3 de Rus Andrej Olh»
vskiy. „Ik hoop dat Ferreq
door Jan een beetje Is afgerm
want echt leuk is het niet o;
zo'n speler nu al te ontmoeten
