'Waar zijn die idealisten toch?' gesproken
V Mensen zijn in
aanleg ongelijk'
Rtv show
'Julia zou een goede
vriendin kunnen zijn'
Horst Tappert weet
niet van ophouden
WOENSDAG 26 MEI 1993
Santa Barbara-ster Nancy Crahn:
Het nieuwe, maatschappijkritische gezicht van v.o.f. De Kunst
amsterdam cpd
7
M e is even neergestre-
M j ken in Amsterdam. In
Mm^^A de lounge van het
Marriott hotel zit Nancy Grahn,
beter hekend als de advocate
lulia Wainwright Capwell in de
soapserie Santa Barbara, te lij-
len. Ze heeft niet lekker gesla-
)en, heeft last van haar keel en
Iraagt een zonnebril die ze
•ven omhoog tilt: „Moet je kij-
<en wat een wallen". Ze gaat
.traks naar de hoteldokter.
Nancy is hier voor promotie-
loeleinden en ondanks haar li-
hamclijke ongemakken weet
'.e zich professioneel te verko
ken. Ze produceert teksten die
nenige Nederlandse fan als
nuzick in de oren zal klinken:
.1 love this country. Holland is
antastisch. Er is hier zoveel wa-
er. We kwamen aanvliegen en
overal was water. En dan die
ulpen. Jullie kunnen zelf vast
•een tulp meer zien en het zal
(vel heel toeristisch zijn, maar ik
,ind ze prachtig. Bij ons betaal
p wel 100 dollar voor een mooie
>os van vijftig tulpen. En de
.nensen zijn hier ook geweldig,
edereen heeft iets rustigs over
ich. In Los Angeles is iedereen
o gestresst, ikzelf ook."
Blablablablabla. Nancy Grahn
ian om een boodschap ge-
'tuurd worden. Haar voorraad
zak met gemeenplaatsen is rij-
-elijk gevuld.
In gezelschap van haar vriend
latthew Lawrance, die in 'Be-
erly Mills 90210' de vader van
j,)avid Silver speelt, maakt ze
en tournee door Europa. Om
Santa Barbara', dat dagelijks op
blTL 4 is te zien, nog meer onder
e aandacht te brengen. In
/merika is de serie afgelopen,
Paul Witteman ontmoet prof. Galjaard
versum»ten van opvoeding, school en
milieu en wordt het belang van
erfelijke aanleg onderschat. Het
snel vorderende genetische on
derzoek naar erfeïijkheidspatro-
nen zal dit naar zijn oordeel
aantonen. Naar schatting zullen
rond het jaar 2010 alle ongeveer
100.000 erfelijke eigenschappen
door een aantal samenwerken
de genetische centra in kaart
zijn gebracht.
In de eerste aflevering worden
onder meer de lichamelijke en
psychische verschillen tussen
mannen en vrouwen belicht.
Verder wordt aandacht besteed
aan een Amerikaans onderzoek
naar eenelïge tweelingen die los
van elkaar zijn opgegroeid. Uit
dit onderzoek blijkt dat zelfs
psychische factoren als angsten,
religieus besef en beroepskeuze
erfelijk bepaald kunnen zijn.
Ook sommige misdrijven berus
ten volgens Galjaard op geneti
sche basis; tien procent van de
zware criminelen blijkt erfelijk
belast. Gediscussieerd wordt
over de vraag in hoeverre op
voeding nog een rol kan spelen
bij deze erfelijk belaste i
>e komt het toch dat
verschillend zijn en in hoe-
rre moeten we die verschillen
cepteren? Paul Witteman en
ifelijkheidsdeskundige prof. dr.
'Uis Galjaard praten op vijf
ill nderdagavonden over de on-
•lijkheid tussen mensen. De
JJj^rste aflevering is morgen-
"i .ond om 23.19 uur op Neder-
'id 3 te zien.
„j|ln 'Alle mensen zijn ongelijk'
A professor Hans Galjaard
fotonen dat het idee van de
„lelijkheid van mensen, zoals
i!.« t de laatste eeuw politiek en
"labiaal werd aangehangen,
m si>et worden veranderd door
h concept van ongelijkheid.
j)j*jljaard: „Mensen zijn in aan-
ongelijk en je doet meer
^cht dan goed, wanneer je
',gjar geen rekening mee houdt.
i9ihoudt dan hun individuele
n'®jtplooiingtegen."
ni8!)e eerste aflevering behan-
3Ht de vraag wat belangrijker is;"
'gelijke aanleg of opvoeding?
sdgens Galjaard heeft de sa-
11-nleving een te hpog ver
wachtingspatroon van de effec- len.
maar in Nederland en andere
Europese landen zal hij nog een
paar jaar te zien zijn.
„Er zijn meer dan tweedui
zend afleveringen geweest in
Amerika, in negen jaar. Maar
dat waren wel afleveringen van
een uur. Jullie hebben hier iede
re dag maar een half uur. Maar
het gaat hier geen achttien jaar
duren hoor, jullie krijgen ook
langere afleverirlgen".
Nancy kan zich goed vinden
in het personage van Julia. „Ze
is een goede advocate en heeft
een sterke persoonlijkheid. Ik
zou wel willen dat ze leefde, dan
zou het een goede vriendin van
me zijn. Ik houd echt van haar.
Het is wel eens gebeurd dat ik
iets moest zeggen wat eigenlijk
helemaal niet bij Julia paste,
dan ging ik in discussie om de
tekst te veranderen. Er is in
Amerika een boek verschenen
over vrouwelijke karakters, Julia
stond op de cover, ik dus. Daar
ben ik wel trots op".
In 1989 won Nancy een Em
my Award voor haar rol. 'Santa
Barbara' draaide in Amerika
toen vijf jaar. „Dat was op het
hoogtepunt. De eerste twee jaar
waren eigenlijk vreselijk, maar
daarna werd het gewoon een
goede serie. In Amerika was
'Santa Barbara' echt heel popu
lair; acteurs uit andere soapse
ries keken elke dag en wilden
allemaal bij ons komen".
Ze zet de zonnebril en een
basketbalpet op voor een wan
deling langs de Amsterdamse
grachten. Grahn wordt niet her
kend. Althans niet door Neder
landse ingezetenen. Wel door
een paar Italianen. „Maar daar
zijn ze ook al een stuk verder
met de serie."
V.o.f. De Kunst: in nieuwe samenstelling weer vol levenslust.
amsterdam cpd
Wie het nog niet
mocht hebben
opgemerkt,
V.O.F. De Kunst is terug op de
platenmarkt voor volwassenen.
Met de CD 'De Nette Man'. Bo
vendien gaat de groep, in gewij
zigde samenstelling, voor het
eerst sinds drie jaar weer de po
dia op. „Nee, nee, niet in thea
ters. In de openlucht: braderie-
en. feesten, jaarmarkten."
Drie jaar lang vertoefde de
groep voornamelijk in de stu
dio. Na 'Suzanne' en 'Als ze
lacht, dan lacht ze echt' en 'Een
kopje koffie' stortte V.O.F. zich
met ziel en zaligheid op het kin
derrepertoire. met name de
liedjes van Annie M.G. Schmidt.
Het wegblijven van podia had
nog een andere reden. Nol Ha
vens, meer dan tien jaar de spil
van V.O.F. De Kunst„Drie van
de zes leden van de band waren
vertrokken. Ik kan me dat goed
voorstellen. Je bent tien jaar sa
men. De kans is groot dat je als
musicus het idee krijgt dat je op
dood spoor zit, dat er andere
ambities zijn die je nog wil ver
wezenlijken. „Als de helft van
de groep er zo over denkt, gaat
dat ten koste van de sfeer. En
zonder sfeer geen goed produkt.
Want een ieder heeft zijn eigen
bijdrage, zijn eigen specialisme.
Uit die delen ontstaat het ge
heel van de groep. Als er een
minder geeft dan hij zou moe
ten geven, is het gedaan met de
sfeer."
Compliment
Kinderrepertoire, dét is het,
dacht V.O.F. en met name Nol
Havens, een paar jaar geleden.
Het begon met 'Dikkertje Dap',
een CD die uitstekend verkocht.
Het eindigde met 'De Lapjes
kat'. Met alle zegen van Annie
M.G. Schmidt. Nol: „Ze was en
thousiast over Dikkertje Dap.
Daarna heb ik een paar keer ge
slikt en toen heb ik haar ge
vraagd of ze misschien nog wat
minder bekend materiaal had.
En ja, dat had ze. Ze zei zelfs:
probeer zelf de muziek erbij te
maken, jullie zijn van deze tijd.
Dat beschouw ik als een groot
compiment. Het betekent dat
ze vertrouwen in ons had. Want
ze durft het best te zeggen,
wanneer het haar niet bevalt.
Bijvoorbeeld toen bekende lied
jes van haar in nieuwe uitvoe
ringen op de markt waren ge
bracht. 'Op een mooie pinkster
dag' bijvoorbeeld in de versie
van Jan Rot en 'Bello' door
Mathilde Santing. Als ze vindt
dat de tekst door het arrange
ment of door de uitvoering, of
door allebei tekort wordt ge
daan. dan voelt ze zich gebruikt
en gelijk heeft ze. Het zijn haar
versjes."
De versies van V.O.F. vielen
niet alleen goed bij de schrijf
ster. Van de twee CD's met werk
van Annie Schmidt werden zo n
230.000 exemplaren verkocht.
Nol Havens: „Bij het opnemen
van 'De Lapjeskat' hadden we
een nieuwe groep bij elkaar,
waarvan ik dacht: zo moet het
zijn. Zo is de sfeer weer goed.
Zo zijn we weer terug bij hoe
het ooit begon, je beroep als
hobby: gewoon muziek ma
ken."
Maar wel op hele mooie tek
sten en dat geldt zeker voor de
recente CD 'De Nette Man'. Als
tekstschrijvers werden met suc
ces aangezocht: Erik van Muis
winkel, Theun de Winter, Her
man Pieter de Boer en Justus
van Oei. Met Erik en Theun be
stond al langer contact. De Boer
en Van Oei zijn nieuw, althans
in dit gezelschap. Het resultaat:
een kaleidoscoop van typisch
Nederlandse, eigentijdse eigen
schappen en een diversiteit aan
muziekstijlen. En dat laatste is
dan te danken aan de muziek
van Havens en van Cees Smalt,
de pianist, keyboardspeler van
de band.
Nol: „Eigenzinnig, jawel. Zeg
gen wat je denkt. Over Neder
landers. Want Nederlanders
kennen geen zelfkritiek. We
kunnen een voorbeeld nemen
aan de Engelsen. Die zeggen
tenminste zelf dat ze bekakt
zijn. Maar Nederlanders? Wij
weten zo goed hoe het verder
moet met de wereld. Maar alle
buitenlanders moeten opeens
Nederland uit, dat wordt dan
vaak gezegd door Nederlanders
die zelf al jarenlang op z'n
zachtst gezegd riant gebruik
maken van de een of andere so
ciale uitkering. Gek: je hoorde
die Nederlanders nooit in de
tijd dat de buitenlanders hier
naar toe werden gehaald, om
dat wij te beroerd waren om het
vuile werk op te knappen. Ik
heb zelf op fabrieken buitenlan
ders meegemaakt. Geen Neder
lander die zich tot hun werk
'verlaagde'. En nu, nu het een
beetje slechter gaat, zouden al
die buitenlanders er ineens uit
moeten."
„Ik weet ook wel dat het vanaf
de zijlijn makkelijk praten is,
maar aangezien die mensen
hier toch zijn: laten we dan pro-
Derrick blijft misdaden oplossen
mainz inge treichel/ap
Derrick-fans hoeven niet bang
te zijn dat de 70ste verjaardag
van Horst Tappert het einde
van de populaire serie betekent.
Noch de vandaag jarige acteur,
noch het ZDF en zeker niet de
auteur Herbert Reinecker willen
er mee ophouden.
Tappert noemt voorgangers
als 'Der Kommissar' Erik Ode
en 'Der Alte' Siegfried Lowitz,
die 'ver over de 70' nog op
moordenaars joegen. „Een ge
pensioneerde commissaris zou
ik niet spelen", zegt Tappert. En
passant laat hij weten graag nog
eens een boef te spelen, zoals
Tappert dat deed voordat hij in
1974 met Oberinspektor Derrick
begon.
„Ik had vele rollen die ik veel
liever speelde", zegt de acteur,
die soms met weemoed terug
denkt aan de films waarin hij
een gentleman-gangster naar
Engels model speelde. Toen kon
Tappert zich ook nog eens van
zijn komische kant laten zien,
nu is hij alleen nog Derrick.
Vroeger speelde Tappert tus
sen de bedrijven door ook nog
toneelrollen. Maar tegenwoor
dig laat Tappert het bij de opna
me van jaarlijks twaalf afleve
ringen en besteedt hij meer tijd
aan zijn derde vrouw Ursula,
met wie hij sinds 1957 getrouwd
is. Zijn verjaardag viert hij van
daag thuis in München, „heel
burgerlijk", in de familiekring.
Geen onderlijf
Oberinspektor Stephan Derrick
viert nooit verjaardagen en in
vrouwelijk gezelschap wordt hij
zelden gezien. „Hij heeft geen
onderlijf en behalve een glas
water geen behoeften", zegt
Tappert. Altijd goed geknipt en
goed in het pak („men moet wel
aannemen dat Derrick een
huishoudster heeft"), zal Der
rick op 20 oktober 1994 zijn
twintigjarig dienstjubileum bij
het ZDF vieren. Nu al is Derrick
de langst dienende televisie-in
specteur. Maar zijn assistent
Harry Klein kan er ook wat van:
hij begon zijn 'politiedienst' al
in Der Kommissar.
Tappert, maar ook Reinecker
en de ZDF-redacteur Claus Le
gal, zijn verbaasd over de lange
duur van de serie. „In het begin
dacht ik hoogstens aan vijf afle
veringen", aldus Tappert. De
oude afleveringen bevallen hem
nu beter dan toen. Als hij voor
de eerste keer een nieuwe afle
vering bekijkt, is hij zelden te
vreden, „maar dat is een per
soonlijk probleem Privé kan ik
„zeer ongeduldig en ook opge
wonden zijn", zo verklaart de
acteur.
„Maar door de serie ben ik
veel toleranter geworden. De rol
heeft zich met mij veranderd".
Invloed op de draaiboeken van
Reinecker heeft hij niet: „Dat
heeft niemand.''
Ondanks kritiek dat de serie
teveel op een hoorspel lijkt en te
weinig actiescènes heeft, heeft
Derrick een wereldwijde schaar
van trouwe kijkers. De serie
wordt in het Noors, Afrikaans.
Italiaans, Arabisch, Chinees en
Engels nagesynchroniseerd en
Horst Tappert: 70 jaar oud, maar nog jong genoeg om Derrick misdaden
te laten oplossen. foto anp
in totaal in 101 landen uitge
zonden. „Ik zou de Engelse uit
voering wel eens willen zien, die
ken ik nog niet, alhoewel ik
meer in het buitenland dan in
Duitsland ben", aldus Tappert.
Noorwegen, waar hij een bui
tenhuis heeft, is zijn tweede va
derland geworden. Maar ook in
Italië en Nederland voelt Tap
pert zich op zijn gemak. „Duits
land is een land zonder vreugde
geworden, in het buitenland is
men vaak veel hartelijker", al
dus de acteur. De Italianen zijn
„ondanks maffia en andere pro
blemen om hun spontaneïteit
te benijden
Stephan Derrick heeft niet
veel te lachen. „Moorden zijn
zo verschrikkelijk vanwege de
lage beweegredenen die eraan
ten grondslag liggen. Daarom is
Derrick aan het einde van een
aflevering ook altijd opgebrand,
omdat hij weet dat er alweer
een nieuwe moord gepleegd is."
beren het samen te doen, met
elkaar. We gaan wel naar al die
leuke winkeltjes met buitenissi
ge produkten die er voorheen
niet waren. Maar de Centrum
partij groeit. En wij leven verder
alsof er niets aan de hand is,
maar wel voor een gropt deel op
de pof. Daarover gaat 'De Fami
lie Van der Meulen'."
„Het is toch vreemd om te
zien: al die postorderbedrijven
die de illusie geven dat alles te
koop is: in termijnen. Alleen,
betalen moet je toch en als je
dat niet kan, worden al je spul
len weer weggehaald en echt
niet in termijnen, maar in één
klap. In de Verenigde Staten kan
je, geloof ik, al een huis per
postorderbestellen..."
„Ik vraag me weieens af: waar
zijn de idealisten? We hebben
toch een paar mensen nodig die
dingen roepen waarover we met
z'n allen kunnen nadenken?
Maar ze zijn er niet, zeker niet
in de politiek. Vandaar de tekst
van het slotliedje op de CD:
'Hoe moet het nou met de we
reld? Er was eens... een Kabou
ter!' Maar waar is de nieuwe
Roel van Duijn? Niet dat die
mensen alles veranderen, maar
ze prikkelen in ieder geval tot
nadenken."
Nominaties voor
Tele Vizier-Ring
hilversum cpd
De soapserie 'Goede Tijden,
Slechte Tijden' van RTL 4, 'Love
Letters' van de TROS en 'All you
need is love' van Veronica zijn
genomineerd voor de jaarlijkse
Gouden TeleVizier-Ring. Welk
programma wordt onderschei
den wordt op 25 september be
kend gemaakt.
Bij deze door de kijkers geko
zen programma's eindigden
achtereenvolgens op de vierde
tot en met de vijftiende plaats:
Vrouwenvleugel (RTL 4), De
Schreeuw van de Leeuw
(VARA), Glamourland (AVRO),
Oppassen!!! (VARA), Wie ben ik?
(RTL 4), 5 Uur Show (RTL 4),
Spoorloos (KRO), De Stoel
(NCRV), In De Vlaamsche Pot
(Veronica), Pleidooi (AVRO), De
Staatsloterijshow (Veronica) en
Waku Waku (KRO).
Edvard Niessing
stapt op bij RNN
hilversum gpd
Edvard Niessing, discjockey van
de commercjële (kabel)zender
Radio Noordzee Nationaal
(RNN), gaat voor zichzelf begin
nen. Op 1 juli zegt hij RNN
vaarwel uit onvrede met de pro
gramma-opzet. Niessing begon
aanvankelijk als programmalei
der bij RNN. Korte tijd na zijn
benoeming tot programmalei
der werd Niessing programma
maker.
Beide partijen doen nogal ge-
heimzinning over de aanleiding
van Niessings vertrek. „Ik ga na
tuurlijk niet weg, omdat ik het
daar zo leuk vond", zegt Nies
sing, die eerder 22 jaar bij de
KRO werkte.
Lee Towers: nare jeugdherinnerin-
Lee Towers in Humo:
,,lk heb bijzonder nare herinne
ringen overgehouden aan de de
magogie van het geloof. Het
draaide bij ons allemaal om hel
en verdoemenis. Ik vergeet nooit
hoe ik op een mooie zondagmid
dag achter de fiets van mijn
vriendje aanrende en niet achter
op durfde te springen, omdat dat
ten strengste verboden was. Op
zondag werd er immers niet ge
fietst, hadden mijn ouders er bij
mij ingepompt."
Marieke van der Pol in de NCRV-
gids:
„Ikzou tamelijk neurotisch wor
den als ik elke dag van negen tot
vijf moest werken. Ik ben niet ge
schikt voor een gewone baan. Als
je in een toneelstuk staat, moet
je jezelf.iedere avond een op
dracht geven. Iedere avond een
andere invalshoek nemen. Je
kunt je niet permitteren op sleur
te werken."
Cor Bakker, lijfpianist van Paul de
Leeuw in Humo:
„Elke avond dat Bob de Rooy in
de voorstelling een rochel op
hoest en daarna weer opeet kijk
ik toch weer de andere kant op.
Dat is zo verschrik-ke-lijk smerig,
dat kan ik niet aan."
Katey Sagal in Humo:
„Als ik haar niet meer mag spe
len, word ik wellicht Peggy Bun-
dy."
Linda de Mol in Vrij Nederland:
„Als het morgen ov.er is en ik
geen bekende Nederlander meer
ben, zal ik er geen traan om la
ten. Omdat ik niet mijn hele le
ven eraan ophang. De meeste
presentatoren, artiesten, zangers
zijn bang om in het vergeetboek
te belanden, dat mensen niet
meer omkijken als ze over straat
lopen en alle voordelen die ge
paard gaan met het bekendzijn
kwijtraken. Ik weet gewoon dat
dit geheid gaat gebeuren. Het
applaus heb ik niet nodig, dat
hoort bij acteurs in het theater.
Bij ons televisie-presentatoren
wordt het aangegeven. Met een
draaiboek en mensen die het pu
bliek moeten opzwepen."
Midas Dekkers in VARA TV-Maga-
zine:
„Elke geboorte is een wonder,
elk kind een godsgeschenk. Maar
het is nog niet ter wereld of het
godsgeschenk begint te krijsen
en te schijten. Als ouder komt
van nachtrust weinig meer, je
carrière begint gevaar te lopen.
Krijsen en schijten gaan welis
waar over, maar dan volgen de
bof en de mazelen, het lopen in
zeven sloten tegelijk, de onvol
doendes voor het duurbetaalde
onderwijs en tot slot, vlak voor ze
het huis verlaten, de mededeling
dat ze net zo lief wees hadden
willen wezen. Je zou wel gek zijn
om aan een kind te beginnen."
Anneke Grönloh in VARA TV-Maga-
zine:
„Ik werk niet voor mezelf, ik werk
voor mijn publiek. Wat ik dan ook
niet kan begrijpen, is dat sommi
ge kunstenaars maar subsidie
krijgen. Van die mensen die hun
eigen werk fantastisch vinden,
maar waar verder niemand iets in
ziet.'"
Janet Jackson in Humo:
„Eigenlijk ben ik Michael, maar
iets grondiger geschminkt."
Anton Heyboer in Nieuwe Revu:
„Met een vrouw weet ik geen
weg. Ja, wat ik er nu mee doe.
Dus een enorme gezelligheid.
Vier vrouwen die hier op dit land
wonen. Je kan een beetje met
mekaar ouwehoeren. Alles is van
hun. Ze hebben de hele boel la
ten we zeggen gekocht. Dat ko
pen ging allemaal symbolisch. Ik
heb zelfs mijn handtekening ver
kocht. Dat komt later van pas.
Als ik dood ben dan maken zij
gewoon Heyboeren en zetten ze
mijn handtekeningeronder. En
zo heb ik ook bij de staat voor el
kaar gekregen dat ze alle vier met
me getrouwd zijn."
