'Ik moet nog veel leren'
Rtv show
'Godzijdank heb
ik geen hits nodig'
'Met deze CD durf
ik naar de bakker'
MAANDAG 10 Mfl 1993
Donna Lynton, een gevierde zangeres
MAASBOMMEL GPD
Op de hitparade kom je haar
zelden tegen, maar over optre
dens in het land heeft Donna
Lynton geen klagen. God
zijdank, zegt ze, heeft ze geen
hits nodig. „Tenminste niet om
aan boekingen te komen. Maar
voor mezelf zou ik het wel eens
een keer leuk vinden." Vandaar
de pas verschenen single 'Per
mission' met daarop nog drie
andere songs, featuring Donna
Lynton.
„Terug naar Nederlands",
zegt ze als ze zichzelf erop be
trapt te veel in het Engels te
praten. „Terug naar Engels",
zegt ze als ze er in het Neder
lands niet uitkomt. „Tegen mijn
man, Charlie, praat ik Engels en
Nederlands door elkaar. Van de
weeromstuit doet hij dat ook.
Laatst zei iemand tegen me: jul
lie hebben een compleet nieu
we taal ontwikkeld."
Daarover hebben ze zeven
tien jaar gedaan. Sinds die ge
denkwaardige cruise op een van
de schepen van de Holland
Amerika Lijn, waar Donna als
zangeres werkte en Charlie als
timmerman en duvelstoejager.
Donna: „Eerst zag ik hem als
vriend. Na de reis nodigde hij
me uit om eens over te komen
naar Nederland. Een half jaar
later waren we getrouwd."
Haar leven zou drastisch ver
anderen. New York werd Nieu-
wegein en later Maasbommel.
Maar een aantal dingen bleef.
En natïjüriijk nam ze zichzelf
mee. „Gl^fnour: ik ben er m'n
hele leven dol op geweest, als
kind al. En op zingen. Mijn
moeder was concertpianiste, ze
was een kind van Russische ou
ders. Mijn vader was zanger, hij
was de leadsinger van de Chick
Webb Bigband. Niemand kent
die naam nog, maar mijn vader
gaat er nog steeds prat op dat
hij Ella Fitzgerald haar grote
kans heeft gegeven. Ik weet niet
of dat waar is, het doet er ook
niet toe. Maar het milieu waarin
ik opgroeide was muzikaal, dat
staat vast.
Mannequin
„Mijn moeder heeft me om het
zacht uit te drukken volstrekt
niet tegen gehouden toen ik zei
dat ik zangeres wilde worden.
Het liefste had ze gezien dat ik
de klassieke kant zou zijn uitge
gaan. Maar dat wilde ik niet: te
veel voorliefde voor glamour. Ik
had ook best mannequin willen
worden. Had best gekund. Ik
was zo mager: als je tegen me
blies viel ik om, maar voor het
vak van mannequin was dat pri
ma.
„Ik ben naar de toneelacade
mie gegaan en als ik vrij had
zong ik op 'straat: in New York.
We ontmoetten mensen die la
ter beroemd zijn geworden,
zoals Stevie Wonder, Little Ste-
vie was het toen nog. En altijd
probeerden we maar plaatjes te
maken. Dat lukte voor het eerst
toen ik bij een groepje kwam:
'The Thrills'.
„Later ben ik nog bij The Ro-
nettes terecht gekomen, vrese
lijk veel opgetreden, totdat die
groep uit elkaar viel, toen kreeg
ik een engagement in The Co-
pacabana, dat was me wat. De
club verkeerde in een tussenfa
se, het was nog net niet de disco
die het later zou worden. Maar
ze engageerden nog wel de gro
ten. Ik heb er opgetreden naast
Bobby Darin, Frank Sinatra en
The Temptations.
„Van de Copacabana ben ik
echter na zes maanden, zo lang
als m'n contract duurde, wegge
vlucht. Ik zong tot diep in de
nacht, tnijn stem was overdag
niets waard. Een kans om iets
anders te doen, een plaat te ma
ken, m'n carrière te ontwikkelen
was er niet. Het was alsof ik hun
eigendom was. Toen ik een
contract kon krijgen op een
cruise-schip heb ik dat gedaan.
En sinds die tijd ben ik geheel
verslaafd aan schepen.
„Nog zeg ik nooit nee als ik
een uitnodiging krijg om op een
schip op te treden. Maar ik
treed overal op, hoor. In het
binnenland, in het buitenland.
Door de jaren heen hebben we
heel wat contacten opgebouwd.
In het begin, toen ik hier pas
was, ben ik naar Joop van den
Ende gegaan. Al m'n boekingen
liepen toen via hem.
Prettig
„Ik word niet alleen gevraagd
om te zingen en dat vind ik
prettig. Ik heb daar zelf ook van
alles aan gedaan natuurlijk. Ik
ben Amerikaanse en daar kent
men veel meer dan hier het vak
van entertainer. Dat doe ik
graag: spelen met het publiek,
spelen met de musici. Als het
even kan, zing ik met live-bege-
STARDOM
Annemiek Verdoorn alias zus
ter Ingrid uit Medisch Centrum
West is begin deze maand in de
huwelijksboot gestapt. Nu de
klokken hebben geluid, vertrekt
de populaire zuster met haar
kersverse echtgenoot naar Por
tugal om zich daar voorgoed te
vestigen in een riant optrekje.
Hoe zij uit de serie Medisch Cen
trum West wordt geschreven is
nog niet bekend.
Actrice Marina de Graaf heeft
het moeilijk met haar rol in de
serie 'Vrouwenvleugel'. Zij speelt
de moeder, die haar kind heeft
vermoord. De scènes die ze moet
spelen zijn vaak heel emotioneel
en grijpen haar erg aan. Zelfs zo
erg, dat als de camera's niet
meer snorren, de actrice spon
taan in tranen uitbarst.
Nu de populariteit van Madon
na begint te tanen, probeert zij
op alle mogelijke manieren weer
in de publiciteit te komen. Zo
heeft de zangeres onlangs weer
de kranten weten te halen door
uit te roepen dat zij gek is op de
Amerikaanse president Bill Clin
ton. Vooral zijn sex-appeal
spreekt haar enorm aan.
Het Britse koningshuis is op
nieuw in opspraak gekomen. Er
deden steeds geruchten de ronde
dat de jongste telg van koningin
Elisabeth, prins Edward, homofiel
zou zijn. Dit nu, is ontzenuwd
door Romy Adlington, een foto
model, die heeft verklapt bijna
twee jaar lang in het geheim een
verhouding te hebben gehad met
de prins.
David, de wat stuntelige en
verlegen jongen uit 'Beverly Hills
90210' is druk bezig aan een
muzikale carrière. Vooral van
rap-muziek is hij idolaat. Hij pro
beert met zijn band aan de bak te
komen bij een platenmaatschap
pij, maar tot nu toe zonder suc-
Ruth Jacott, de dame die Ne
derland zal vertegenwoordigen
op het Eurovisie Songfestival
heeft het altijd zo druk, dat er
van trouwen met haar vriend
Humphrey Campbell niets te
recht komt. De trouwplannen zijn
er namelijk al jaren, maar steeds
komt er iets tussen. Nu was dat
weer de deelname aan het Song
festival en alle toestanden die
daarbij horen. Ruth hoopt nu dat
zij na het Songfestival een gaatje
kan vinden om Humphrey het ja
woord te geven.
Radioman Klaas Samplonius topman bij TROS
Donna Lynton: „Het maakt me onderhand niet meer uit voor welk publiek ik zing.
leiding. Zo staat het ook in de
brochure: ik kan met een trio
begeleiding tot met een big
band zingen. Ik pas mijn reper
toire aan. Soms zing ik met een
muziekband met daarop een
orkest. Dan kan ik de nummers
brengen die om een ingewik
keld arrangement vragen.
„Het maakt me onderhand
niet meer uit voor welk publiek
ik zing: studenten, het leger, di
recteuren, artsen. Ik heb na
tuurlijk ontzettend veel ervaring
Ik probeer er altijd
wel iets bijzonder van te maken.
Ik besteed veel aandacht aan
het visuele aspect. Zo heb ik een
nummer dat ik achtereenvol
gens zing als Donna Summer,
Dionne Warwick en als Diana
Ross."
En steeds is het Donna Lyn
ton, nu uitermate zichzelf op
haar nieuwe CD-single, 'Per
mission'. „Het is een nieuwe
song, geschreven door Ad van
Olm. We hebben de plaat in ei
gen beheer uitgebracht. Het is
algemeen bekend dat platen
maatschappijen weinig meer
uitbrengen. Dan moet het maar
op deze manier. We hebben er
drie nummers van mijn CD 'Let
the curtain fall' die twee jaar ge
leden is uitgekomen, bijgezet.
Als extraatje, omdat een num
mer zo weinig is, maar ook om
de aandacht nog eens op de CD
te vestigen. Want, al heb ik geen
platen nodig om te kunnen
werken, ze zijn wel een middel
om weer eens aan de weg te
timmeren en dat levert, als het
goed is, weer werk op."
H ven het 'ijstJe raad-
I oplegen. Het zijn ook
zoveel radio- en tele
visieprogramma's die straks on
der zijn verantwoordelijkheid
vallen, dat het hem nog een
beetje duizelt: Aktua Radio en
TV, Dierenmanieren, Crime Ti
me, Ojevaarsjo, Kieskeurig, Dat
willen we even kwijt, TROS
Nieuwsshow enz. enz.
Klaas Samplonius (45), radio
man pur sang, is sinds 1 april
hoofd geworden van de afdeling
informatieve programma's ra
dio en televisie. Dat is een nieu
we functie binnen de TROS
door een man die bovendien
voornamelijk radio-ervaring
meebrengt. „Ik moet inderdaad
nog veel leren. Maar ik ben er
om de grote lijnen aan te geven,
daaróm is mijn gebrek aan er
varing op televisiegebied niet zo
erg. Ik ben er voor om de juiste
mensen met elkaar te laten wer
ken. Dat wordt mijn taak."
Samplonius, die zijn journa
listieke carrière begon bij de
Zwolse Courant en via allerlei
(radio)omzwervingen uiteinde
lijk door Kees Buurman werd
'ontdekt' en later door Wim
Bosboom de TROS werd bin
nengehaald, houdt er zo lijkt
het in een tijd waarin no nons-
ense-gedachten domineren
eigengereide managementsi-
deeën op na. „Ik sta altijd open
voor mensen, zonder dat ik nou
een buurthuiswerker wil spelen.
Ik ben bereid om te luisteren.
Dat is in onze maatschappij een
uitstervend fenomeen. Mijn er
varing is dat mensen soms met
heel andere dingen naar je toe
komen. Zorgen in de privésfeer
bij voorbeeld. En privédingen
hebben nu eenmaal invloed op
je werk. Alleen luisteren is dan
soms al genoeg. Mijn stijl van
leidinggeven is om dat samen te
doen met anderen. Ik ben dege
ne die moet sturen".
„Ik ga eerst goed luisteren en
kijken. Veranderen zal er op
korte termijn niet zoveel. Verge
lijk het met een nieuwe dirigent.
Er komen misschien accentver
schillen, maar het liedje blijft
uiteindelijk hetzelfde. Dat heeft
ook te maken met de weg die de
TROS is ingeslagen op het ge
bied van de actualiteitenpro
gramma's. Ik sta achter de hui
dige licht-informatieve en de
profilerende programma's. Ik
kan met dit pakket bestemd
Klaas Samplonius: „Ik sta open voor mensen, zonder de buurthuiswer
ker te willen spelen." foto cpd
da's allemaal wel leuk maar niet
echt belangrijk als het om grote
getallen gaat. Met Samplonius
houdt de TROS een warm pleit
bezorger voor het snelste medi
um in huis. „Zo'n Kamerbreed,
dat is het enige echte politieke
programma op de radio. Ik ben
er trots op, dat we nog zo'n pro
gramma maken. Het maken van
een dergelijk programma ver
eist enorm veel inzet. Aan het
hele zaterdagpakket zal overi
gens niet worden getornd."
TROS Aktua Radio heeft on
der de leiding van Samplonius
binnen de omroep een behoor
lijke naam opgebouwd. Zonder
al te onbescheiden te willena
zijn, is Samplonius bereid die
stelling wel bevestigen. „Bij Ak
tua Radio worden de journalis4
tieke principes gehanteerd. Het
kan mij absoluut niet schelen
welke politieke kleur een ver-1
slaggever heeft. Hij moet ge
woon ambachtelijk zijn werk
doen".
Springlevend
„Ik zeg niet dat er misschien
gaandeweg niets zal verande
ren. Dat kan natuurlijk altijd,
want de TROS is een springle
vend bedrijf. Wat ik wel zeker
weet is dat ïk absoluut niet van
plan ben om het radio- en tele
visiebedrijf in elkaar te schui
ven. Natuurlijk moet wel de
mogelijkheid bestaan om mooie
radiostemmen voor de televisie
in te zetten. Dat bespaart alleen
maar geld, want je hoeft niet
naar buiten."
„Kijk, ooit komt er een nieu
we programmadirecteur. Dan
kun je dus niet roepen: het in
elkaar schuiven van het radio-
en tv-bedrijf zal nooit gebeu
ren".
Met de meeste omroepchefs
is het moeilijk praten over ra
dio, vindt hij. TV, daar gaat het
om in omroepland en radio, tja
Annemiek Verdoom: gezond het huwelijksbootje in. archieffoto cpd
Maribelle geniet van haar solotoer
HILVERSUM GPD
Dertien jaar zong ze
in haar eigen band
'Spryng', maar wie
weet daarvan? Maar zeg je
'Songfestival '84' en 'Ik hou van
jou', dan gaan er meer lampjes
branden. Maribelle. Hoe zou
het met haar zijn? Nou, goed
hoor, ze mag niet klagen. Ze
heeft net een beeld van een so-
lo-CD afgeleverd, met als titel
'Voyage'. Elf van de twaalf lied
jes daarop zijn geschreven door
Peter de Wijn, die het album te
vens produceerde.
Peter blijkt het leven van Ma
ribelle en haar echtgenoot, de
drummer Jan Buys, ingrijpend
te hebben veranderd. „Jaren ge
leden al wilde ik ontzettend
graag met hem samenwerken.
Maar hij is een drukbezet man.
Ik moest wachten. Wel belde ik
hem af en toe. En dan is hij ook
weer zo dat hij een uur de tijd
neemt om met je te praten. Hij
is gewoon ontzettend aardig."
De samenwerking werd een
jaar geleden toch een feit.
Maribelle: „Het was een
spannende tijd. We hadden der
tien jaar opgetreden met
Spryng. En toen stonden we er
alleen voor."
En Jan Buys vult aan: „Der
tien jaar is lang als je zo inten
sief samenwerkt. We hadden
veel werk. We hadden er een
goede boterham aan. Maar het
kan haast niet anders of er
sluipt toch iets vari sleur in de
groep. We zijn niet over een
nacht ijs gegaan. We hebben er
een half jaar over gepraat en
toen hebben we besloten als
groep uit elkaar te gaan."
Maribelle: „Ik ben gewaar
schuwd. En zelf had ik ook het
idee: het zou kunnen tegenval
len om op eigen houtje verder
te gaan. Maar ik vind het heer
lijk. Nu kan ik zingen wat ik zelf
wil. Nu ben ik eigen baas. Leuk
hoor. Vooral ook omdat je veel
meer direct contact met het pu
bliek hebt. In een groep hou je,
en dat is logisch, in de eerste
plaats rekening met je collega's.
Fantastisch
„En wat fantastisch is, is dat Pe
ter met me in zee heeft willen
gaan. Ik weet nog onze eerste
afspraak. Hij zou naar ons toe
komen. Jan was even gebak ha
len, hij zou op tijd terug zijn.
Maar opeens ging de bel. Stond
Peter op de stoep: twintig mi
nuten te vroeg. Kan je je dat
voorstellen: zo'n grote in het
vak die ergens bij iemand die
solo zeker nog aan het begin
staat, te vroeg is? Op dat mo
ment heeft hij m'n hart gesto
len."
„We hebben zo fantastisch
gewerkt bij de opnamen. Zo
ontspannen. Zo gezellig ook. En
toen de plaat af was, ja, toen
was ik aan een kant trots, maar
ik kon wekenlang m'n draai niet
vinden. Ik had ook het gevoel
dat ik almaar moest huilen. Ik
had een vriendin op de koffie,
die psychologie studeert en die
riep op een bepaald moment
een beetje verbijsterd uit:
'Mens, je zit in een levensecht
rouwproces'.
Toen heb ik Peter gebeld en
het hem verteld. 'Nou,' zei Pe
ter, 'om je de waarheid te zeg
gen, voel ik me ook niet zo
best'.'
Ik heb het voorrecht gehad ie
mand te ontmoeten die uit me
heeft gehaald wat erin zat. Ie
mand die heeft aangevoeld wat
de sterke punten in m'n stem
zijn en die teksten heeft ge
maakt waarin ik veel van mezelf
herken. Ik heb het idee dat het
repertoire zoals het nu op de
CD staat aansluit op een gat in
de markt. Zoiets is er in Neder
land niet of nauwelijks.
Welk etiket je er op moet
plakken? Ik weet het niet. Men
sen komen zo gauw met 'de pa
lingsound' aan, maar ik heb het
idee dat ze dat voornamelijk
doen omdat ze weten dat we uit
Volendam komen. Want wat is
nou de palingsound? BZN? Ik
vind van niet. Tol en Tol? Ook
niet echt. Ik vind het prima mu
ziek, maar palingsound? Als die
al bestaat, vind ik dat Piet Veer
man, vooral vroeger toen hij in
The Cats zat, daar het dichtste
bij komt."
Fanatiek
„Maar verder? Ja, er komt veel
muziek uit Volendam. Maar hoe
komt dat? Je steekt elkaar aan.
Er bestaat zeker ook competitie.
Zo van: Wat jij kan, kan ik ook.
Maribelle: „Ik
kan nu zelf zin
gen wat ik wil."
archieffoto gpd
Mensen zijn echt fanatiek op,
dat punt. En mochten ouders
talentvolle kinderen hebben,
dan wordt dat talent meestal op
alle mogelijke manieren gesti
muleerd. Ik weet nog van vroe*;
ger: Piet Veerman had een5
drumstel. Dat was met oefenen
een hoop herrie natuurlijk. Me
nig ouder zou hebben gevraagd
of het niet een beetje minder
kon. Maar Piets moeder niet.
Die legde een kussen onder z'n
voet, zodat het minder door
dreunde.
Bovendien laat niemand zich
gemakkelijk uit het veld slaan.:
Ik ga ook gewoon door. Zeker
nu ik deze CD kan laten zien. Ik
ben er daarom ook zo blij mee.
omdat ik wat mezelf betreft best
wel onzeker ben. Ik heb dat aL-
tijd gehad, dat van: Vinden ze
me wel leuk, ben ik wel goed
genoeg, wat zouden ze van me
denken? Maar tegelijkertijd is er
ook altijd dat stemmetje van
binnen geweest dat zei: 'Je moet
het doen.'
Het is nog niet eens het ap^
plaus waarvoor ik het doe. Dat
hoor je wel: dat artiesten nog
heel lang het applaus in hun
oren horen. Het gaat mij in dé
eerste plaat om de muziek, om
dat goed te doen en om daar
mee andere mensen te berei:
ken. Maar je kan wel allemaal
mooie ideeën hebben en de
hoop en misschien zelfs de
overtuiging dat je het in je hebt,
maar je hebt altijd mensen no
dig die je de kans geven.
Die kans heb ik gekregen. En
de mensen die de CD hebben
gehoord, zijn enthousiast. In
Volendam spreken ze me zelfs
op straat aan: 'Hartstikke goed\
zeggen ze dan. Dat zegt iet§6
hoor, voor Volendammers. Dan
weet ik ook dat het niet slecht
is. Ik durf, met dit op zak, naaf
de bakker te gaan."
