Ei
UIT
Portrettengalerij van
vijf Israëlische premiers
'Een mens heeft
een veilige haven nodig'
Rtv show
Zangeres zonder Naam
viert rentree met cd
gesproken
WOENSDAG 3 MAART 1993
Grant and Forsyth: „Natuurlijk hebben
de Guys and Dolls overbleven."
Grant and Forsyth in Nederland meer geliefd dan in eigen land
ROTTERDAM CPD
aakten
de roe
deel
ruch-
'Guys and Dolls'.
Ae waren eerst met hun zessen,
halverwege de jaren zeventig,
hen paar jaar later scoorden
Dominic Grant en Julie Forsyth
met twee andere Guys and
Dolls twee wereldhits: There's a
whole lot of loving en You 're my
world. Sinds het rnidden van de
jaren tachtig vormen ze een
duo; zowel privé als zakelijk. In
eigen land blijft de waardering
achter ten opzichte van de po
pulariteit die Grant and Forsyth
hier genieten. Inmiddels is het
derde deel van hun Country Lo
ve Songs op cd verschenen en
net als de twee andere lijkt ook
deze weer goud te worden. In
Nederland. Vandaar dat het
tweetal Nederland als tweede
vaderland beschouwt. Afgaande
op hun agenda staat op 5 maart
in De Maaspoort in Den Bosch
het eerste concert in Nederland
sinds hun Guys and Dolls-tijd
geprogrammeerd.
Ze kijken er naar uit en ze
hebben voor een aantal weken
huis en haard in Kent verlaten
om ter plekke de zaak goed voor
te bereiden. Het moet een
mooie show worden en het
moet vooral een concert wor
den. Opdat, om in de woorden
van Julie te blijven, iedereen
'happy' naar huis gaat.
Op het programma staan ui
teraard de country songs waar
mee ze de laatste tijd zo veel
succes hebben gehad. Daaron
der begrepen een flink aantal
rovers: songs die in andere uit
voeringen eerder bekend zijn
geworden.
„Wa;
c, als hij praat c
„Waarom niet
s zij het heeft i
^-repertoire.
et?",
zegt Domi-
de covers,
zegt Julie.
Weinig bezwaar
Dominic: „Je moet natuurlijk
wel weten wat je doet. Het heeft
geen zin klakkeloos nummers
over te nemen, die door ande
ren bekend zijn geworden. Nie
mand zou eigenlijk een cover
moeten doen, tenzij hij of zij
denkt dat-te er iets aan kan toe
voegen. En dan heb ik er weinig
bezwaar tegen. Sommige liedjes
zijn zo mooi. Het zou zonde zijn
als ze door een enkele zanger of
een enkele groep gezongen
zouden worden. Hier gelden de
zelfde maatstaven als in wat te
boek staat als de klassieke mu
ziek."
De gedachtengang sluit aan
bij wat Julie wil zeggen over het
country-repertoire. „Het valt
ons steeds op dat country vaak
wordt afgedaan als iets voor
freaks. Op hun beurt zouden de
echte liefhebbers het graag ex
clusief houden. Maar dat is on
zin. Zo veel songs hebben hun
wortels in de country-muziek."
„Bijvoorbeeld: Help me make
it through the night van Gladys
Knight, wat een hit was dat,
niet? Was country. Tom Jones'
The green, green grass of home:
country. Zelfs Bruce Spring
steens Dancing in the dark is
country en bovendien is het een
cover. Dat soort zaken is vaak
niet bekend. Trouwens, het re
pertoire van The Guys and Dolls
was ook half om half oorspron
kelijk en bestaand materiaal en
qua oorsprong was er veel
country bij."
Waarmee ze willen zeggen
dat ze als duo niet zo gek veel
afwijken van wat ze ervoor in
groepsverband deden
Ups en downs
Dominic: „Natuurlijk hebben
we in '78 een beetje met onze
handen in het haar gezeten,
toen wc met z'n tweeën over
bleven. Zo van: hoe verder?
Maar je zult van iedere artiest
horen dat een carrière z'n ups
en downs heeft. Flet gaat er dan
alleen maar om hoe sterk je zelf
bent."
Julie: „Het leven in The Guys
and Dolls was voor ons ook
vaak afzien. We traden soms in
drie landen op één dag op. We
waren nooit thuis. Onze zoon is
nu twaalf: die heeft al zo veel
landen van de wereld gezien.
Als ze op school iets vertelden
over leguanen op Madagascar
zei hij: 'dat is waar. hoor, ik heb
ze er zelf gezien.' En z'n vriend
jes geloofden hem niet."
Dominic: „En dan moesten
wij hem weer zelfvertrouwen
geven. Hij heeft al die landen
gezien, heeft zo veel mensen
ontmoet. Hij is nu zekerdeF van
zichzelf. En hij wil in de mu
ziek."
Julie: „Hij meent dat. Op het
concert speelt hij in een num
mer met ons mee, op z'n gi-
Dominic: „Dat is in Sweet
sixteen, een oude Ierse ballade.
Dat nummer heeft voor ons ook
een emotionele lading. Julie was
zestien toen we elkaar leerden
kennen."
Julie: „Ik ben van school, the
School of Drama in Londen, af
gegaan om bij The Guys and
Dolls te kunnen komen. Want ik
zat dan wel op de toneelschool,
maar ik wilde eigenlijk, diep in
m'n hart Doris Day worden."
Dominic, met een grijns: „En
ik zat in Italië, was weggevlucht
uit Engeland. Ik wilde eigenlijk
een superster worden, maar ik
was achttien en ik was het nog
niet. Dan maar helemaal niet,
dacht ik. Ik was sessie-zanger in
Italië geworden. Maar toen bel
de George Martin, de manager
van The Beatles, of ik niet in de
te vormen groep The Guys and
Dolls wilde. Toen ben ik onmid
dellijk naar Engeland terugge
gaan. En daar trof ik ook Julie."
Julie: „Het is een voordeel dat
wij sindsdien altijd samen zijn
geweest. Wc hoefden nooit ie
mand thuis achter te laten.
Maar toch, na een aantal jaren
van alleen maar reizen verlang
den ook wij naar een thuis. En
dat hebben we nu, ook door alle
verwikkelingen binnen de
groep."
Dominic: „Als we op een be
paald moment die beslissing
niet zouden hebben genomen,
dan zou het slecht met ons zijn
afgelopen. Geen mens houdt
zo'n leven jaren achtereen vol.
Dan ga je aan de drugs of zo.
Een mens heeft een veilige ha
ven nodig."
DE KWAKEL CPD
De Zangeres Zonder Naam, die
eind 1987 'voorgoed' afschêid
nam van haar artiestenbestaan.
heeft toch weer een nieuwe cd
opgenomen. De opbrengst is
bestemd voor de Stichting
Zwerfkinderen Nederland, een
organisatie die zich bezig houdt
met de tijdelijke opvang van
dakloze kinderen.
Mary Servaes (74) besloot vijf
jaar geleden, op het hoogtepunt
van iiaar carrière, te stoppen
met zingen. Met haar hit 'Mexi
co' trok ze op dat moment volle
zalen maar de zangeres wilde
meer aandacht besteden -aan
haai man Jo Servaes, die met
een slechte gezondheid kampte.
Veel tijd was het paar echter
niet gegund, want twee jaar na
het emotionele afscheidscon
cert in november 1987 overleed
Jo.
De Zangeres Zonder Naam
heeft een omvangrijke lijst met
hits, voornamelijk smartlappen,
op haar naam staan, waaronder
'Ach Vaderlief, toe drink niet
meer' ('59), 'Keetje Tippel'('75)
en 'Rock Around The Clock'
('86) met de band Normaal.
Op het nieuwe album, geti
teld 'De Koningin van het le
venslied', staan twaalf nieuwe
nummers. Tom Peters, de man
die ook De Havenzangers en
Corry Konings bijstond, nam de
produktic voor zijn rekening.
De Zangeres Zonder Naam
treedt zaterdag voor het eerst
sinds afscheid op in het RTL 4-
progr.
ook
met deze cd toch
voetlicht treedt.
Tineke'. Ze zal dan
EO hangt serie Antenne op aan steifdag Begin
HILVERSUM «GERARD V
Voor programma
makers is het af en
toe naarstig zoeken
naar een aanleiding om een
documentaire-serie aan op te
hangen. Maar uiteindelijk valt
met goede wil, improvisatieta
lent en soepelheid van geest
uitzending ervan meestal wel
te rechtvaardigen. De Evange
lische Omroep heeft zelfs wat
gekunstelde gedachtenspron-
gen moeten maken om de ge
filmde levensloop van vijf Is
raëlische premiers met enig
recht van spreken te kunnen
vertonen.
Israël-minded ais de EO nu een
maal is, voelden ze er aan de
Hilversumse Oud Amersfoortse-
weg alles voor om een vorig jaar
vervaardigde Israëlische pro
duktie (van Biblical Productions)
over het veelbesproken leven
van Menachem Begin met enig
recht van spreken te vertonen.
Flet vierdaagse bezoek van de
Israëlische president Herzog
aan Nederland had in elk geval
niet het vereiste gewicht. Begins
sterfdag bracht EO's hoofd In
formatieve Programma's An-
dries Knevel blijkbaar uitkomst:
„In de nacht van 8 op 9 maart is
het precies elf jaar geleden dat
Begin stierf."
Dat is nog eens een feit om
vijftig minuten lang bij stil te
staan. Opeens herinnerde Kne
vel zich ook hel voorstel dat
freelance-producent Hans Pohl
de EO eerder aan de hand had
gedaan om een documentaire
serie over alle Israëlische pre
miers te maken. „Op zich geen
gekke gedachte, maar het leek
ons een nogal kostbare zaak,
vandaar dat we het even heb
ben laten sudderen. Nadat we
de beschikking hadden gekre
gen over Begins film dachten
we: laten we dan ook dat idee
van Pohl maar uit de kast ha
len."
Op drie achtereenvolgende
woensdagavonden brengt de
EO op Nederland 2 onder de
verzamelnaam 'Antenne' de le
vens in beeld van David Ben
Goerion en Golda Meir (3
maart, van 22.55-23.45 uur),
Menachem' Begin (10 maart,
van 22.35-23.25 uur) en ten
slotte van de tegenpolen Yitzak
Sjamir en Yitzak Rabin (17
maart, van 22.55-23.45 uur).
Producer Pohl en eindredac
teur/regisseur Willy Landwer
tekenden voor de portretten
van Ben Goerion, Meir, Sjamir
en Rabin.
Het illustere vijftal leverde in
derdaad een uitermate promi
nente bijdrage aan de (ont-
staans-)geschiedenis van de
staat Israël, al had bijvoorbeeld
Levi Eskjol als premier van het
nationale kabinet ten tijde van
de Zesdaagse Oorlog in 1967
niet in het rijtje misstaan. EO's
Andries Knevel: „Maar het was
een kwestie van keuzes maken
en ik mag toch wel zeggen dat
we op de bekendste premiers
zijn uitgekomen."
Van Golda Meir, door David
Ben Goerion ooit aangeduid als
de enige kerel in zijn kabinet,
wordt vooral de menselijke zij
de getoond. Zoals in een verma
kelijk onderonsje met de Egyp
tische president Sadat over hun
wederzijdse ervaringen met
kleinkinderen.
Maar ze was tegelijkertijd een
zwart/wit denkster. Een vrouw
met stalen zenuwen, zonder
enig gevoel voor diplomatie.
Meir redeneerde daarbij vol
gens het adagium: wie niet voor
Israël is, is ertegen."
Haar zoon en dochter komen
uitgebreid aan het woord. Hoe
wel moeder veel van huis was,
zijn ze geen moederliefde tekort
gekomen. „We wilden eigenlijk
ook niet dat ze thuis bleef om in
de keuken te staan. We bewon
derden haar als werkende moe
der."
David Ben Goerion wordt in
de eerste aflevering van Anten
ne belicht als de vader van Is
raël. In de film omschrijft Ytzak
Navon, ooit president van Is
raël, Ben Goerion als „een van
de grootste joden aller tijden.
Als David Grün werd hij op 16
oktober 1886 geboren in het
Poolse plaatsje Plonks. Zijn va
der bracht hem de liefde bij
voor het joodse volk, Palestina
en voor het Hebreeuws. Als ne
gentienjarige trok Grün naar het
beloofde land.
Hij vestigde zich in de kib
boets Sede Boquer, waar Grün
niet geremd door enige ervaring
als landarbeider aan de slag
ging. Moreel voelde hij zich ge
stimuleerd door de uitspraak
van de Britse minister David
Belford in 1917, dat het joodse
volk recht had op een eigen
staat. Grün nam de naam Ben
Goerion aan. Van die tijd af ma
nifesteerde hij zich als een voor
vechter om dat ideaal te verwe
zenlijken. Vanuit de diaspora
kwam de immigratie van joden
naar Palestina langzamerhand
in beweging, bepaald niet tot
genoegen van de Arabische lei
ders en het Britse bestuur. De
Arabieren spuwden hun vuur
op de joden in een pogrom, die
vele levens eiste; de Britten leg
den de joden het verbod op om
grond in Palestina te kopen. In
een witboek dat in 1937 ver
scheen werd de immigratie ge
bonden aan de beperking dat in
vijf jaar tijd niet meer dan
35.000 joden voet aan land
mochten zetten in Palestina.
Eerst in 1948 werd de Union
Jack definitief neergehaald; op
14 mei 1948 proclameerde Ben
Goerion de onafhankelijkheid
van de staat Israël.
Onderbelicht
In Antenne blijft Ben Goerions
ommezwaai in denken over de
staat Israël onderbelicht. Zijn
ideaal aanvankelijk: een samen
leving in Palestina waarin joden
en Arabieren vreedzaam naast
elkaar konden leven. Maar in
1948 verkondigde diezelfde Ben
Goerion dat de Arabieren maar
één ding te doen stond: maken
dat ze wegkwamen. Later filoso
feerde hij over twee staten naast
elkaar.
Begrip voor het standpunt
van de Palestijnen, die na de
stemming van de Volkerenbond
op 29 november 1947 ont
heemd raakten, klinkt in de se
rie amper door. Nog een punt
van kritiek: dat Begin zijn hele
politieke leven een starre zionist
was, die uitsluitend droomde
over gebiedsuitbreiding van de
staat Israël, komt evenmin vol
doende tot uiting. Wel wordt
uitgebreid verhaald over Zijn
verdiensten als leider van de
verzetsbeweging Irgoen in zijn
ondergrondse strijd tegen de
Engelse bezettingsmacht. Na
voorafgaande waarschuwing,
die met Britse arrogantie werd
genegeerd, blies hij in 1946 het
King David Hotel in Jeruzalem
op. Er vielen in het Britse
hoofdkwartier 91 doden en 55
gewonden.
Begin komt in zijn gefilmde
portret naar voren als een man
van uitersten. De Britten zetten
na zijn in 1946 gepleegde ter
reurdaad 10.000 pond op z'n
hoofd (signalement: 38 jaar;
1.75 centimeter, lange
haakneus, platvoeten, slecht ge
bit); ruim dertig jaar later ont
ving hij net als de Egypdsche
president Sadat de Nobelprijs
voor de Vrede. Viér jaar na de
Yom Kipoer-oorlog tekenden
beide heren de Vredesakkoor
den van Camp David.
Menachem Begin. Het zij
nogmaals opgemerkt: een man
van uitersten. In 1981 voerde hij
namens de Likud-partij met
succes een campagne voor her
verkiezing als premier; twee jaar
later kondigde hij tot verrassing
en verbijstering van iedereen
zijn terugtreden aan. Hoe een
onstuimig leven èindigde in een
kluizenaarsbestaan
De vraag of de EO nog over
weegt om binnen afzienbare
tijd een documentaire serie
over Arabische machthebbers
uit te zenden liet Andries Kne
vel, hoofd Informatieve Pro
gramma's, wijselijk onbeant
woord. Beter gezegd. Knevel
sprak over de vraag heen met
de mededeling dat er een serie
over vijf Amerikaanse presiden
ten op stapel staat.
David Ben Goerion, de vader van Israël, a
Acteur Harvey Keitel
in Vrij Nederland:
„Ik probeer te nege
ren wat de pers over
me schrijft. Bij de
Britse première van
'Reservoir Dogs' heb ik een pers
conferentie gegeven die veel bla
den heeft gehaald, waarvan ik er
per ongeluk een paar stukken on
der ogen heb gekregen. Dan lees
ik over een narrige mompelaar in
wie ik mezelf niet herken. Als je
zoiets vaker leest ga je toch den
ken: wat kom ik raar over. Terwijl
het alleen een momentopname is.
Iemand kan je toevallig treffen op
een verkeerd moment of juist op
een goed ogenblik. Hij mag daar
na nooit stellen: zó is Harvey
dus."
Natasja Goedemans in VARA TV-
Magazine:
„Ik mocht op de theaterschool
nooit de mooie vrouwenrollen
spelen. Het was zelfs zo dat als er
niet genoeg mannelijke studenten
waren, ze tegen me zeiden: 'Nou,
Natasja speel jij de mannenrol
maar'. Ik vond dat helemaal niet
erg. Ik denk dat ik gewoon een
ondeugende, brutale uitstraling
heb. Altijd al gehad."
Paul van Vliet in Panorama:
„Rij ik 's nachts naar huis, hoor ik
op de radio een zondaar getuigen
over hoe hij rondwandelde in de
diepste, diepste duisternis en
zich in wellust wentelde. En dat
hij uit die duisternis was opge
klommen tot het licht en dat hij
nu spijt heeft van alle zondige
vrouwen die zijn pad hebben ge
kruist. Dan denk ik: Ja, daar heb
ben niks aan....adressen motte
we hebben..."
Tatjana Simic in Panorama:
„Ik ben geen superactrice, ik ben
geen wereldzangeres en ik heb
misschien ook niet de langste be
nen, maar ik weet wat ik wél heb:
Een goed figüur en een mooi ge
zicht."
Marijne van der Vlugt van MTV in
VARATV-Magazine:
„Ik ben geen geboren presentatri
ce. Ik moet er keihard voor wer
ken om éen beetje natuurlijk over
te komen voor de camera. Het
gaat er niet alleen om dat de kij
kers je leuk vinden, je moet ook
doen alsof je veel verstand hebt
van de dingen die je vertelt. Nou
pfffff..dat is niet altijd even mak
kelijk."
Robert Redford in Humo:
„Natuurlijk heb ik ernaar ver
langd om er wat lelijker uit te
zien, hoewel ik mezelf nooit als
mooie hap heb gezien. De eerste
keren dat ik complimentjes kreeg
over mijn uiterlijk, voelde ik me
gevleid, omdat ik als jongeman
nooit als een knap stuk werd ge
zien. In het beste geval kreeg ik te
horen dat ik er snoezig uitzag.
Maar de complimentjes bleven
komen. Die associeerde ik met
mijn acteertalent. Maar na 'The
way we were', de eerste echt ro
mantische rol. las ik nergens iets
over mijn acteertalent, ledereen
had het over mijn blonde lokken
en mijn mooie lach. Vanaf toen
voelde ik me ongemakkelijk van
al dat gelul over mijn uiterlijk."
Manon Thomas in Story:
„Ik zal nooit mini-rokken dragen. 1
Er wordt al genoeg op me gelet
als ik ergens kom,
dan wil ik niet nog
eens extra aandacht
trekken door er heel
sexyuitzien."
