Scherven brengen Foreholte geluk
Sport
ZATERDAG 30 JANUARI1993 912 23
sport op tv
LEIDEN Softbalclub de Volle Bak is de op één na snelst groeien
de vereniging binnen de honk- en softbalbond (KNBSB). De Leidse
softbalvereniging kende een groei van 98 in het afgelopen jaar.
Aan het begin van 1992 telde Volle Bak 42 leden. Het aantal leden
jaar hoopt mén
an 1992 bedroeg 83. Nu heeft de
het honderdste lid te begroeten.
De weinig verheffende handbalperikelen van de laatste
maanden in Voorhout hebben niet alleen scherven ge
bracht, maar ook geluk. Na het doodvonnis van Bollen
streek hebben echte Voorhouters een nieuw Foreholte
opgericht en de jonge club heeft een golf aan reacties los
gemaakt. Leden die jarenlang thuisbleven komen opeens
uit alle hoeken en gaten om de schouders eronder te zet
ten.
Het 'gedrocht' Bollenstreek
heeft als het ware een wolk van
een baby gebaard en daar is
men in het bollendorp zielsge
lukkig mee. Hoewel de levens
vatbaarheid pas over enkele ja
ren echt kan worden aange
toond, zijn de vooruitzichten
voor de boreling goed. „Ik zie
hier opeens mensen die jaren
lang thuis zijn gebleven", zegt
bestuurslid Harry Warmerdam.
„Het is een bewijs voor het
nieuwe élan wat we hebben los
gemaakt. De oude naam Fore
holte blijkt nog steeds dat posi
tieve imago te hebben van vroe
ger. Daar spelen we heel bewust
op in."
„We willen van de negatieve
associatie met Bollenstreek af.
Met Bollenstreek hebben we
vanaf nu niets meer te maken,"
zegt Warmerdam. Dat laatste
kunnen ze in Voorhout niet
vaak genoeg onderstrepen. Er
staat een compleet nieuwe ver
eniging die niets te maken heeft
met de problemen van de afge
lopen maanden. Al was Fore
holte er uiteraard niet gekomen
zónder die problemen. De
puinhopen van Bollenstreek be
tekenden de voedingsbodem
voor de nieuwe club.
Foreholte werd in 1956 opge
richt, maar ging in '91 samen
met SV Nieuw Vennep en werd
omgedoopt in Noorlander/Bol-
lenstreek. Deze club, met een
eredivisieteam (vrouwen) bin
nen de gelederen, bleek een
kind met een 'waterhoofd' en
was geen lang leven beschoren.
Hoewel financieel onafhanke
lijk, bleek de eredivisieploeg een
vreemde eend in de Voorhoutse
bijt. Speelsters, trainers en be
geleiders kwamen voor het me
rendeel van buitenaf en hadden
weinig binding met het bollen
dorp.
Kwade genius
Toen de gemeente Voorhout
twee maanden geleden de vere
niging confronteerde met een
huurschuld van vele tiendui
zenden guldens en sporthal De
Gaasbak voor de handballers
sloot, barstte de bom. De
schuldvraag over de hoog opge
lopen rekeningen werd nooit af
doende beantwoord, maar de
vereniging ontplofte. Het eredi
visieteam ging op eigen houtje
verder. Nieuw Vennep keerde
terug naar de eigen basis. En
het oude Foreholte werd een
nieuw Foreholte.
Voor het gemeentebestuur is
het vrouwenteam als kwade ge
nius aangewezen voor alle pro
blemen van de afgelopen jaren.
Eredivisiehandbal zou te hoog
gegrepen zijn voor een dorpje
als Voorhout. Een redenering
die kant noch wal raakt, maar
gezien de financiële chaos die
bij Bollenstreek heerste is een
dergelijk provinciaal standpunt
wel begrijpelijk. Het woord 'top
sport' is besmet verklaard door
de gemeente, maar het op een
lager niveau acterende Forehol
te krijgt alle medewerking voor
een nieuwe start. De deuren
van De Gaasbak zijn weer ge
opend. In het 'ons-kent-ons-
sfeertje' kan opeens veel.
Een deel van het Foreholte-bestuur poseert in de weer toegankelijk verklaarde sporthal De Gaasbak. Van links naar rechts: Rob Ruiten, Harry War
merdam en zijn broer Willem Warmerdam. foto henkbouwman
Vooruit
De huidige bestuursleden wen
sen niet achterom te kijken. Ze
zijn met een schone lei begon
nen en .hebben inmiddels ook
een begroting gepresenteerd die
de goedkeuring van de gemeen
te heeft. Eerder werd een finan
cieel overzicht afgekeurd op het
gemeentehuis waar men begrij
pelijkerwijs een vinger aan de
pols wil houden en geen herha
ling van het debacle wil. Pen
ningmeester Rob Ruiten is zich
terdege bewust van de reserves
die de gemeente in het achter
hoofd heeft: „We hebben de ge
meente daarom de zaalhuur
van het eerste kwartaal al
meteen met de subsidie laten
verrekenen."
Eigenlijk is Foreholte weer ge
woon terug van weggeweest. De
teller staat voorlopig op 81 le
den. Ruiten: „De Voorhouters
moesten natuurlijk lid worden
van een nieuwe vereniging. Het
groeit nog steeds. Het lullige is
dat we de Voorhoutse ereleden
die van Bollenstreek lid waren,
niet als erelid kunnen overne
men. Maar we zullen voor hen
een versnelde procedure ma
ken, zodat ze toch die eretitel
houden. Van de bond moeten
we de competitie uitspelen on
der de naam Bollenstreek.
Daarna is het gewoon Forehol
te."
Het eerste vrouwenteam van
Foreholte wordt het huidige
Bollenstreek 2 dat in de derde
divisie speelt. Als de competitie
voorbij is zal de Voorhoutse
routinier Ellen Warmerdam
(echtgenote van bestuurslid
Harry Warmerdam en nu spe
lend voor het eredivisieteam)
zich vervoegen bij Foreholte en
de kar gaan trekken. Harry War
merdam: „Daarom kijk ik nog
even met een schuin oog naar
de Bollenstreek-ploeg. Maar
volgend seizoen is dat definitief
voorbij."
Internationaal
deelnemersveld
op Duinrell
WASSENAAR
De Batavencross op Duinrell
wordt een internationale
aangelegenheid. Aan de 10,6
kilometer lange veldloop, die
tevens geldt als kampioen
schap van het district West 2,
nemen morgen ook Duitsers,
Belgen en de Tsjechen Va
clav Parik, Jan Blaha en bij de
vrouwen Jarmila Urbanova
Bij de mannencross start
Henk Gommer als favoriet.
Van de van een blessure her
stelde Tonnie Dirks mogen
in de heuvels van het Wasse-
naarse pretpark nog geen
wonderen worden verwacht.
Kamiel Maase, Joost la Lau
en Han Kulker moeten de eer
hoog houden van de organi
serende Leidse atletiekvere
niging. Zij kunnen zich wel
licht mengen in de strijd om
dedistrictstitel.
Al vanaf 10.00 uur komen
de jongste categorieën in ac
tie. De toegangsprijs voor
toeschouwers bedraagt
5,00.
DE GELIJKENIS
Het zoeken naar overeenkomsten en verschillen. Dat is het uitgangspunt van een serie verhalen getiteld: de gelij
kenis. Daarin komen telkens twee leden uit een sportieve familie aan bod. Dat kunnen broer en zus zijn, vader en
dochter of bijvoorbeeld twee neven. In deze aflevering aandacht voor de broers Rob (35) en Ronald (31) Florijn.
Laatstgenoemde won samen met Nico Rienks een gouden medaille tijdens de Olympische Spelen van Seoul. Wat
niet iedereen weet is dat hij als 'broekie' ooit 'het vak' leerde van zijn oudere broer. Die nu opnieuw vanaf de kant
toekijkt hoe zijn broertje in de herfst van zijn carrière nog eenmaal zijn slag wil slaan.
Ter Aarse met
Knol naar
nieuwe ploeg
HILVERSUM»
In het kielzog van Monique
Knol heeft Angela van
Smoorenburg haar wielerloop-
baan veiliggesteld. De wielren-
ster uit Ter Aar vond onderdak
bij wielervereniging Viking-Wa
terland uit Purmerénd. Met
dank aan Bose, fabrikant van
luidsprekers en kersvers spon
sor van de Noordhollandse ver
eniging.
Nadat geldschieter Jamin hal
verwege december was afge
haakt, ging Knol zelf op zoek
naar een nieuwe toekomst. Ze
vond die uiteindelijk bij Viking-
Waterland.
Vanessa van Dijk, Hester-Ma-
rieke Kroes, Petra van de Gies-
sen, Ingrid Kelderhuis, Melanie
Tabak (dochter van voorzitter
Tino) en Chantal van Geffen ko
men eveneens voor de nieuwe
ploeg uit. Net als de Nieuwzee-
iandse Kay Jones en een twee
niet bij naam genoemde
Zweedse vrouwen. Wim Kruis,
de vriend van Monique Knol,
wordt ploegleider.
UTRECHT AP VAN KAAM
Achttien jaar geleden maakte
Ronald Florijn zijn eerste 'klap
pen' op het water. Zijn mentor
die die stappen begeleidde,
broer Rob, kon op dat moment
absoluut nog niet bevroeden
dat hij hier te maken had met
een uitzonderlijk talent, te we
ten een latere gouden-medaille
winnaar op de Olympische Spe
len. Andersom had de jonge Ro
nald er toen ongetwijfeld nog
geen weet van dat hij aan het
einde van zijn opmerkelijke
roeiloopbaan wederom het
sportieve pad zou kruisen van
broerlief. Die sinds kort coach is
geworden van een acht waarin
zo'n beetje alle kopstukken van
het Nederlandse roeien zijn ver
enigd. Inclusief Ronald Florijn,
zijn broer. Het kan verkeren,
nietwaar.
Half Nederland zat destijds
aan de buis toen Ronald Florijn
met Nico Rienks goud won in
Seoul. Daarmee was zijn naam
gevestigd en behoorde hij, na
het verschijnen in diverse tv-
programma's, meteen tot de
'bekende' Nederlanders. Die
naam en faam kreeg broer Rob
nooit. Terwijl hij toch de 'ont
dekker' was van dit sporttalent.
En zelf als roeier ook een rede
lijke reputatie genoot in den
lande. Óf als bestuurder hier in
het leidse. Want ooit was hij
nog voorzitter van de rugbyclub
DIOK.
De broers R R Florijn zijn
van de Veilingkade. Tomaten-
straat en omgeving. Geboren en
getogen Leidenaars. Water voor
de deur, dus de link met een
boot is snel gelegd. „Klopt",
zegt Rob. „Varen deden we van
jongsaf aan. Met pa.". Vult Ro
nald aan: „Naar de Kaag in het
weekeinde. Dat herinner ik me
nog als de dag van gisteren."
Neemt Rob weer over: „Zeilen
wat later. Ik had een eigen
bootje. Nog steeds trouwens,
maar dat is wat anders. Weer
wat later organiseerde ik voor
het Stedelijk Gymnasium
schoolwedstrijden roeien op het
Galgewater. En sloot ik me, op
m'n zeventiende en na eerst
nog te hebben gebasketbald bij
Blitz, aan bij een roeiclub. Die
Leythedus."
Direct in zijn spoor richting
Oude Rijn volgde de vier jaar
jongere Ronald, bij wie, dat zou
later wel blijken, het roeien in
het bloed zat. „Ik was meteen
gegrepen door de sport", zegt
hij nu. „Ik ben ook nooit meer
gestopt. Dit in tegenstelling tot
de atletiek, waar ik na één wed
strijdje al niets aan vond. Rustig
beginnen met roeien was er ook
niet bij want van meet af aan
ben ik in wedstrijden uitgeko
men. Trainen, trainen en nog
eens trainen. Al rap tien keer
per week. Later nog meer. Dat
ging nog wel eens ten koste van
mijn school. Ik vond roeien ge
woon veel belangrijker. Nóg,
trouwens."
Het was die instelling toen al
die hem uiteindelijk naar de ab
solute wereldtop zou brengen.
„Hij heeft", zegt zijn broer en
coach van het eerste uur, „in
derdaad een enorme mentali
teit. En de perfecte fysiek voor
het roeien. Plus natuurlijk het
nodige talent." Waarop Ronald
interrumpeert: „Maar dat had jij
ook. Alleen, waar ik me louter
op het roeien concentreerde,
deed jij er altijd allerlei dingen
bij. Organiseren en zo."
„Dat is waar", beaamt Rob.
„Ik ben, samen met Rob Rob
bers, nog kampioen van Neder
land geweest. Al was dat toen
tertijd wat gemakkelijker dan
nu. Destijds was het een kwestie
van een stel studentjes afbluf
fen, en hup, weer een medaille.
Maar ook in Luzem ben ik een
keer tijdens de grote internatio
nale wedstrijden daar, vierde
geworden. Dus inderdaad, zo
slecht was ik als roeier ook weer
niet.» Het was in elk geval in een
tijd dat er in de roeiwereld nog
wel eens verwarring bestond
over wie R. Florijn nu wel was.
Dat is", glimlacht hij, "daarna
wel overgegaan."
Waar Ronald in die tijd het
(trainings)tempo alleen maar
opvoerde, eerst in de skiff en la
ter in de tweemansboot. daar
haakte Rob zo zoetjesaan af, al
thans daar waar het de actieve
sportbeoefening betrof. Wel liet
hij zich gelden als bestuurder,
als organisator, als voorzitter
van de rugbyclub DIOK om wat
puin te ruimen na de verhuizing
van de Kikkerpolder naar de
Morsch. „Dat sloot inderdaad
wel aan bij mijn studie als ar-
beids- en organisatiepsycho
loog. Via LSRG, waar ik aan het
aftrainen was, kwam ik bij DIOK
terecht. Daar vroegen ze me als
voorzitter. Ik heb daar een paar
pijnlijke maatregelen moeten
nemen, maar uiteindelijk deed
dat de club toch goed." Weer
die glimlach. En voor de goede
orde: DIOK werd daarna vier
maal landskampioen.
Bij Ronald, die overigens de
zelfde studierichting als zijn ou
dere broer koos. prevaleert nog
altijd dat roeien al studeert hij
over twee maanden dan toch
(eindélijk) af. Rob was wat dat
aangaat een stuk sneller klaar
en het is dan ook zijn direc
teurskamer in het imposante
Utrechtse gebouw van de firma
Moret, Ernst en Young (4600
werknemers in Nederland,
76.000 wereldwijd) waar het
tweetal samenkomt voor dit ge
sprek. Wél toevallig trouwens,
diezelfde voorliefde voor het
water, voor het roeien, voor die
studierichting, al die overeen
komsten. „Maar ik ga niet hier
zitten, hoor", haast Ronald zich
een verschilletje op tafel te
gooien. „Dat is niks voor mij,
het bedrijfsleven. Ik zie voor
mezelf meer een toekomst bij
de overheid of in de politiek."
„We hebben", grijpt Rob
prototype trouwens van een ge
slaagde zakenman al stelt hij
zich dan bescheiden op terug
op de overeenkomsten en ver
schillen, „inderdaad veel ge
meen. Maar vergis je niet, onze
karakters lopen behoorlijk uit
een. We hebben al heel wat
conflicten en conflictjes achter
de rug en zullen er ongetwijfeld
nog wel een paa* uitvechten in
de toekomst. Trouwens, onze
eerste aanvaring voor wat be
treft die acht hebben we zojuist
achter de rug."
Die acht, dat behoeft eerst
enige uitleg. Ronald: „Op de
Goodwill Games in Seattle, vo
rig jaar, besloten we met z'n al
len om het eens te proberen. Bij
wijze van geintje. Gewoon een
stel goede en ervaren roeiers in
één grote boot. Ongekend in
Nederland, want we hebben in
geen eeuwen een goede acht
gehad. Dat ging opvallend lek
ker, waarop we besloten om het
serieus gan te pakken. Een
nieuwe uitdaging voor roeiers,
die het allemaal al eens hadden
gezien. Ons doel? Nereus klop
pen en dan het WK. De Spelen
van Atlanta? Wie weet. Dat
hangt er vanaf hoeveel we win
nen. wat mij betreft gaan we zo
lang mogelijk door."
Vervolgens stapt Rob 'in'.
Want hij, toch al een tijdje weg
uit het roeiwereldje, werd op
grond van zijn organisatie-kun-
de gevraagd om de coaching op
zich te nemen. „Ik ben nog al
tijd op de hoogte, hoor, van de
ontwikkelingen in het roeien",
verzekert hij. „Ik moest me er
weer wat verder in verdiepen,
maar intussen ben ik bij. In het
weekeinde trainen we vijf keer
met de hele ploeg in Amster
dam. Voor het overige zijn ze
ingedeeld in tweetjes die apart
trainen. Die botsing met Ro
nald? Oh, hij vond dat we te
slap begonnen. Maar wacht
maar hoe hij straks zal piepen.
Als de duimschroeven echt aan
gaan."
De cifkel is in elk geval rond.
Begonnen aan de hand van zijn
broer, eindigt Ronald ook onder
de hoede van Rob. In de tussen
tijd pikte hij nog ergens een
gouden olympische medaille
op. Waar was broerlief trouwens
toen dat gebeurde? „Bij een
benzinepomp in Zoetermeer.
Waar de bediende zich een be
roerte schrok toen ik zomaar
over de balie sprong om de ver
richtingen van Ronald te kun
nen volgen op die piepkleine tv
daar. En prompt de politie bel
de. Dat heb ik niet afgewacht.
Toen hij goud had, ben ik 'm als
de bliksem gesmeerd."
Arbitraal duo
blijft weg...
De halve finale van de strijd
om de NSW-beker tussen
de mannen teams van de
volleybalverenigingen DAC
en DOS kon geen doorgang
vinden. In de sporthal in
Schoonhoven kwamen de
beide scheidsrechters niet
opdagen.
In de eerste klasse van de
districtscompetitie werd
wel gespeeld. De vrouwen
van NOVO zegevierden in
Den Hoorn met 3-1 over
WV. De jeugdspeelsters Ju
dith van der Zalm en Cat
harine van de Devl debu
teerden verdienstelijk aan
Noordwijkse zijde. Setstan
den: 12-15, 14-16, 15-10 en
9-15. De vrouwen van WW
wonnen de uitwedstrijd te
gen hekkesluiter Zovoc 2
met 3-1. Zovoc pakte de
derde reeks met 15-11. De
andere sets werden beslo
ten met scores van 12-15, 4-
15 en 12-15.
Het tweede mannenteam
van Gemini/Kangeroes ging
in Voorburg kansloos ten
onder tegen Tonegido 2. De
Voorschotenaren verover
den geen enkele set: 15-11,
15-9 en 15-4. In de rayon
competitie stond het duel
tussen de vrouwenequipes
van Blok '77 en VCO op de
rol. In Katwijk kwamen na
anderhalf uur strijd de vol
gende setstanden op de
borden: 10-15, 15-11, 15-12
en 9-15.
Milco Schermer
niet te stoppen
WARMOND»
Milco Schermer is op dit mo
ment nauwelijks te stuiten. De
leider in het toernooi om het
snookerkampioenschap van
Warmond schreef met over
macht de veertiende ronde op
zijn naam. Edwin van Orssagen
dolf in de finale het onderspit
(2-0). André Vuyk kon in de hal
ve finale Schermer niet volgen
(2-0), terwijl Van Orssagen Peter
Moen terugwees (2-1).
De nummer twee van het
klassement, Robert Parlevliet,
verloor de finale van de verlie
zersronde van Roger Bavelaar.
Ronald (links) en Rob Florijn. De leermeester en de i
i de gouden medaille in Seoul.
foto loek zuyderduin
