'Ik had veel eerder m'n eigen
teksten moeten schrijven'
'Ik vond het zonde veel
tijd in een film te steken'
Rtv show
Waar ligt de
grens tussen
vriendschap
en intimiteit
Gert-Jan Dröge houdt Glamourland voor gezien
WOENSDAG 30 DECEMBER 1992
195
Dansers knuffelen elkaar graag.
Een kusje hier, een aaitje daar
en vlak voor het optreden raken
ze elkaar nog even aan: Succes!
The Friends' van Simone
Kleinsma zijn van die dansers.
Mannen en vrouwen door el
kaar, geen verschillen. Vrouwen
zoenen vrouwen, vrouwen zoe
nen mannen en mannen zoe
nen mannen. En elkaar maar
aanraken. Dat gaat vanzelf. Het
is een uiting van vriendschap,
zo vertellen ze in de eerste afle
vering van de achtdelige serie
Versieren'. Die uiting heeft
niets te maken met erotiek, ero
tiek is spannender. Dat is met
z'n twee. En soms met meer. Zo
heeft Simone een erotische ver
houding met haar publiek. En
haar liefde gaat uit naar het pu
bliek in het noorden. Dat rea
geert beter op haar avances.
Waar ligt de grens tussen
vriendschap en intimiteit? Waar
houdt de kameraadschap op en
begint de onderhuidse span
ning? Programmamaakster Ir-
een van Ditshuyzen vroeg het
zich af en ging met een ploeg
op zoek. Wekelijks bezoekt ze
een groep mensen die verbon
den is door leeftijd en interesse.
Alle leeftijden komen aan bod:
van kinderen van een basis
school tot en met de bewoners
van een bejaardenhuis.
Versieren' is een serie pro
gramma's geworden die gewo
ne mensen laat praten over iets
dat Madonna tot haar handels
merk heeft gemaakt. En al snel
blijkt dat de erotiek van de
Amerikaanse ster verbleekt bij
die van de gewone mens.
(Versieren', elke donderdag
vanaf morgen, Ned. 1 21.49
uur)
Mare Klein Essink presenteert laatste Staatsloterij Show
Panda in een onderonsje met Gert-Jan Dröge.
nen worden, zodat het langzaamaan ver
andert in een bejaardentehuis."
- Mag Jan des Bouvrie daar dan komen
logeren, om bij te komen van de grote
klap?
„Klap? Haha, ik zeg niets."
- Als je daar dan de top-3 van de Ne
derlandse society zou uitnodigen, wie
zouden dat dan zijn?
„Nou, de Biodermalletjes rukken erg
op natuurlijk en het schilderessen-trio
Patty Harpenau, Astrid Engels en Ans
Markus is ook niet meer weg te slaan en
wat een geheel nieuwe ontwikkeling is
op society-gebied, dat zijn de ambassa
deurs. Vorig jaar hadden we de Ameri
kaanse ambassadeur Howard Wilkins,
nu is zijn plaats gelukkig ingenomen
door Ezequiel Padilla van Mexico en zijn
lieftallige vrouw Carmen. Ja ja, die hoort
echt bij de nieuwe set."
- En als je nu heel erg aardig bent en je
foto frank fahrner
nodigt de treurigheids top-3 uit, wie mo
gen er dan komen?
„De treurigheids top-3? Ach, dat zijn
eigenlijk dezelfde mensen. Jij ook nog
wat drinken?"
De barmevrouw heupwiegt hevig als
ze de bestelling brengt.
- Krijg jij eigenlijk veel huwelijksaan
zoeken?
„Wel eens gehad ja. Op het Filmfesti
val in Cannes een keer en op het Rode
Kruisbal in Monte Carlo. Daar vroegen
twee hele leuke jonge meisjes me of ik
getrouwd was. Nee dus. Of ik dan mis
schien zou willen trouwen? Ik maakte
me al blij, maar toen zei een van hen: „Ja
weet u, mijn moeder valt zo op u."
We nemen nog een laatste slok en bo
ven de laatste tonen van Corrie Konings
uit declameert G.J. plechtig wat hij socie-
ty-minnend Nederland in het nieuwe
jaar toewenst:
„Veel catering, veel couture en voor
overmorgen véél Alka Seltzer."
De cultuurfreak glim
lacht cynisch.
Schampert over de
pulp op de beeldbuis. 'Het volk'
daarentegen geniet. Draagt Jos
Brink en Ron Brandsteder op
handen. Promoveert André van
Duin en Henny Huisman tot
helden. Ook de Staatsloterij
Show met presentator Mare
Klein Essink behoort tot de ca
tegorie bejubeld én verguisd.
Morgen presenteert hij zijn
laatste Staatsloterij Show.
Klein Essink is razend popu
lair als dokter Jan van der Wou
den in het TROS-televisiedrama
Medisch Centrum West. Zijn
optreden in de NCRV-serie De
Brug onderstreepte zijn talent.
„Medisch Centrum West is een
schitterende springplank voor
mijn verdere carrière. In de toe
komst wil ik graag in films spe
len", vertelde de donkerharige
Amsterdammer enkele jaren ge
leden. Het is Mare Klein Essink
nog niet gelukt in de voetsporen
te treden van Rutger Hauer en
Derek de Lint.
„De liefde voor de film heb ik
nog steeds", erkent de presen
tator die tot dusverre slechts
kleine rollen speelde in Bran
dende Liefde, De Aanslag en In
de schaduw van de Overwin
ning. „Maar de film is geen in
dustrie die een actieve loop
baan kan garanderen. Ik heb
wel enkele aanbiedingen gehad,
maar die lokten me niet. Per
slot van rekening heb ik als ac
teur een naam te verliezen."
Klein Essink zwijgt, steekt een
nieuwe sigaret op. „Het gaat
niet om geld alleen, maar ook
om het spel. Ik zou bijvoorbeeld
nooit meespelen in een serie als
Goede Tijden, Slechte Tijden.
Omdat ik MCW gewend ben.
Betere acteurs, een beter ver
haal, een kwalitatief hoger peil."
„Nee, ik ben absoluut niet ge
frustreerd dat het filmgebeuren
tot nu toe niets is geworden. Als
ik zie hoe weinig belangstelling
de Nederlandse film trekt, dan
vind ik het doodzonde daarin
veel tijd te steken. Geef me dan
maar een serie op televisie,
waarnaar veel gekeken wordt."
In zijn laatste Staatsloterij Show ontvangt Mare Klein Essink onder an
deren Robert ten Brink. Samen nemen ze een slok op het nieuwe jaar.
pr-foto
Hoogspanning
Mare Klein Essink is enthousiast
over de show op oudejaarsdag
met drie miljoen gulden als
hoofdprijs. Een absoluut record
in Nederland. De presentator
legt èlles in de Staatsloterij
Show, een rechtstreekse uitzen
ding van ruim anderhalf uur.
„Loodzwaar!", beoordeelt de
presentator zijn werk, „laat nie
mand er laatdunkend over
doen, want het presenteren van
een show vreet aan je". Als
rechtgeaard Ajax-supporter ver
gelijkt hij zijn job met voetbal
len op niveau. „Ook ik verricht
prestatiesport. Anderhalf uur al
les uit de kast halen. Werken
onder hoogspanning, met soms
alle gevolgen van dien. Da's na
tuurlijk ook het leuke van het
vak. Ik beleef het als een span
nend jongensboek. Een avon
tuur, waarvan de uitkomst on
zeker is."
De kritiek op de Nederlandse
showmasters kan Mare Klein
Essink ten dele begrijpen. „Ik
moet ervoor waken niet alleen
maar enthousiast te zijn. Daar
om is die afwisseling in de
Staatsloterij Show ook zo leuk.
Er zit een aantal rustige mo
menten in". Dan, iets feilen
„Maar waarom mag ik niet uit
mijn bol gaan? Voetballers doen
dat ook voor het oog van de ca
mera. Als een speler uit Ka
meroen een bijzonder dansje
maakt na een doelpunt, wordt
dat gewaardeerd en wereldwijd
geïmiteerd."
Op oudejaarsavond zal het
vaderlandse tv-publiek zich
massaal storten op de Staatslo
terij Show. Met schitterende
prijzen, variërend van cd-spe-
lers tot een auto. Kan dat, ter
wijl in Joegoslavië de kanonnen
bulderen en in Somalia de
mensheid massaal crepeert?
Het is het bekende dilemma,
het profetische vingertje dat
wordt geheven. Mare Klein Es
sink zwijgt. Dan, aarzelend. „De
strijd om de hoofdprijs in mijn
quiz is heel zwaar. Een ton is
dan wel op z'n plaats."
Het antwoord bevredigt niet,
ook hem niet. „We hadden het
zelfde bij de vliegramp in de
Bijlmer. Twee dagen nadien
hadden we de show. We heb
ben besloten om het program
ma te handhaven, zij het een
beetje aangepast. Uiteindelijk
zul je verder moeten."
Mare Klein Essink weet dat
daarmee de discussie over een
dergelijk contrast niet is afgeslo
ten. Heel eerlijk: „Als ik verant
woording moet afleggen voor
die enorme prijzen, tja, dan voel
ik dat ik fout zit. Op den duur
zal ik die discussie verliezen."
(Oudjaars Staatsloterij
Show, morgen 31 december,
22.00 uur, Veronica, Nederland
2)
- Je bent zelf eigenlijk een soort society-
figuur geworden hè?
G.J. ontkent dit met kracht „Hè bah,
nee hoor. Ik mag dan wel herkend wor
den hier en daar, maar in mijn privé-le-
ven verkeer ik absoluut niet in society-
kringen."
Om maar meteen met de hamvraag te
beginnen, hoe zit dat nu met Jan des
Bouvrie, ik heb horen fluisteren dat die
in de eerste nieuwe uitzending van
'Glamourland' met zachte hand defini
tief terzijde geschoven wordt?
„Dat mèg je helemaal niet weten, dat
is nog vreselijk geheim. En het is trou
wens in de tweede uitzending."
- Maar wbt gaat er dan gebeuren?
„Ik zeg niets. Geheim, geheim, ge
heim. Houd het er maar op dat er 'iets'
met Jan gaat gebeuren."
- Maar dat is toch heel zielig voor hem,
straks verkoopt hij niets meer...
„Ik zeg lekker toch niets. Zullen we
nog wat bestellen?"
- En kunnen we nog een koninklijk op
treden verwachten in het nieuwe seizoen?
„We hopen zeker iets met de koningin
te kunnen doen, want daar zijn we nog
nooit geweest en iets wat nieuw is is
leuk, zeker ais het die vrouw betreft"
- Over iets nieuws gespro
ken, wat ga je doen na
'Glamourland'?
„Ik ga proefopnamen ma
ken van een quiz over so
ciety, etiquette en royalty.
Dat is aan de ene kant een
uitdaging, aan de andere
kant zie ik er vreselijk te-
f;enop. Ik moet dan natuur-
ijk een presentatiecursus
gaan volgen bij Catherine
Keyl en advies aan Hans
Kazèn vragen over wat voor
jasjes ik moet dragen. Dat
soort dingen."
- Je blijft je dus bewegen in
de gelederen van de society.
Heb je daar iets speciaals
mee?
te veel mee te maken gehad, vanaf het
moment dat ik de rubriek 'Milieu' maak
te voor 'De Haagse Post'. Wèt je dan so
ciety noemt in Nederland, daar hoort
ook Ria Valk bij en zo. Maar ja, zo'n quiz
is natuurlijk toch wel weer iets anders.
En ik zou ook best heel andere dingen
willen doen, bijvoorbeeld items maken
voor 'Nova', over de Biobak of zo, of een
fijne reportage over de overstroming van
het Tjeukemeer. Mijn glas is leeg, nemen
we er nog een?"
„Ik ben trouwens met nog een ander
programma bezig, ik ga samen met ie
mand een talkshow doen. Met wie? Nee,
nee, nee, dat kan ik absoluut niet zeg
gen, dat is weer verschrilckelijk geheim.
Oók al een enorme uitdaging, want ik
ben zo ongeveer de slechtste interviewer
van Nederland. Als de ander nog lang
niet is uitgepraat, begin ik er alweer
doorheen te kletsen."
- Ik hoor al jaren dat je het plan hebt
om een hotel te beginnen, een soort op
vangcentrum voor gestresste artiesten.
Hoe zit het daarmee?
„Ach ja, die plannen zijn er nog steeds,
maar niet zo vastomlijnd. Het zou een
hotel moeten worden voor vrienden en
kennissen, die daar dan rustig oud kun-
Nog meer valse noten van'
Ronnie Tober, nog meer ver
keerde jurken van Catherine
Keyl, nog meer crème de la crème en
snob de la snob? Nee! Gert-Jan Dröge,
chroniqueur van al dit lolligs houdt het
voor gezien. Hij lijdt aan een overdosis
society en hoe men ook smeekt en bidt
om hem op andere gedachten te bren
gen, de laatste uitzending van 'Glamour
land' is aanstaande.
Op 1 mei 1993 valt definitief het doek
voor het leukste televisieprogramma van
Nederland. Gelukldg hebben we, voordat
we ons massaal gaan overgeven aan die
pe treurnis, nog enige uit
zendingen tegoed. Met in
gang van 9 januari aan
staande is het nog negen
keer genieten op de zater
dagavond. Panda sprak met
Neerlands enige echte so
ciety-keizer in een hoofd
stedelijk café.
Glemmerlend
De barmevrouw kijkt pein
zend richting Dröge. „U
bent toch nee, ik kan er
even niet opkomen." Ze
draait Corrie Konings op vol
volume.
„Leuke meid, die Corrie",
weet Gert-Jan, „en ze ziet er UJ®
nog patent uit. Voor haar
leeMid-u, w PANDA DE
„Nu weet ik het! klinkt
het vanachter de bar, „u L IbLE
bent van 'Glemmerlend',
nee maar. Wilt u wat drin
ken?"
G.J. bestelt een biertje. En een wod-
kaatje erbij, 't Hakt er weer behoorlijk in,
zo'n interview, en hij heeft het toch al zo
druk. De hele week zit hij al achter de
montagetafel en dan moet hij ook nog
met vakantie.
De bestellingen worden gebracht. „Dat
u hier nou zomaar zit", kraait de barme-
André van Duin op oudejaarsavond bij RTL 4
Nu vrijwel nergens in
de wereld nog tek
sten voor traditio
nele revue-sketches worden ge
schreven, is André van Duin ge
heel op zichzelf aangewezen.
„Tot voor kort werkte ik met.
een combinatie van Engelse
teksten en dingen van mijzelf.
Achteraf zeg ik: ik had veel eer
der moeten beginnen met het
uitsluitend schrijven van mijn
eigen teksten. Dat is toch de
beste methode."
André van Duin, die op oude
jaarsavond bij RTL 4 schittert in
zijn theaterrevue, heeft zich het
laatste halfjaar geheel op het
schrijven van teksten gestort. In
zijn nieuwe onderkomen op het
zonnige Aruba, is een fikse hoe
veelheid humoristisch materiaal
uit zijn tekstverwerker gerold.
Weer even terug in Nederland
voor de uitvoering van al die
creatieve bezigheden, laat An
dré weten dat hem die werkwij
ze uitstekend bevalt.
„Ik schuif 's morgens achter
mijn computertje en ga lekker
zitten schrijven. Het is een in
spirerende omgeving. Boven
dien is het tijdsverschil erg han
dig: na elf uur 's morgens op
Aruba houdt Nederland op met
werken en wordt er nauwelijlcs
nog getelefoneerd."
Grenzen
Humor gaat altijd ten koste van
iets of iemand. „Waar ik mijn
grenzen trek? Waar ik het zelf te
ver vind gaan. Ik denk dat je op
dat terrein alleen maar je eigen
Idankbord kunt zijn. Het hangt
ook een beetje van je levenser
varing af. Dat merk ik aan jonge
collega's. Die zijn toch wat har
der. Ik herken dat van vroeger.
Je denkt dan eigenlijk alleen
maar: als ze maar lachen. Als je
ouder bent, ken je meer men
sen die in de narigheid zitten. Je
wilt geen mensen kwetsen die
met soortgelijke problemen zit
ten. Maar het is vaak schippe
ren, want humor gaat inder
daad altijd ten koste van iets of
iemand. Geloof en ernstige
ziekten laat ik altijd liggen. Ik
houd er ook rekening mee dat
in gezinnen kinderen meekij
ken. Pikanterieën zijn prima,
maar ik probeer nooit grof te
worden."
Zoals Paul de Leeuw of
Freek de Jonge?
„Ja, maar die werken ook
voor een heel ander publiek.
Wat ik vroeger in de 'Dik Voor
mekaar Show' uithaalde, was
ook niet mis hoor. Met diezelfde
instelling werkt Paul de Leeuw
nu ook. Je hebt op die leeftijd
een hele groep jongeren die
achter je staat. Die vinden het
prachtig als je ergens lekker te
genaan schopt. Zoals Paul de
Leeuw nu tekeer gaat, zou ik
nooit meer doen; daar ben ik
gewoon te oud voor geworden.
Ik heb ook nooit behoefte ge
had aan het uitkramen van ba
naliteiten. Paul wordt natuurlijk
enorm opgehitst door de groep
mensen in zijn omgeving. Die
roepen al gauw: „Te gek Paul,
ga vooral zo door!" Ik kan me
voorstellen dat je je daardoor
laat meeslepen. Ik weet ook dat
hij daar achteraf zelf wel eens
van schrikt Ik vind veel dingen
die Paul doet erg goed, andere
zaken, zoals het grof onderuit
halen van mensen, zijn minder
geslaagd. Dat is mij vaak te ge
makkelijk. Maar één ding is ze
ker er gebeurt tenminste weer
eens wat. En dat is natuurlijk al
leen maar goed voor het vak."
Nieuw talent maakt tegen
woordig toch een heel ander car
rièreverloop door dan in jouw
tijd.
„Ik had het destijds ook een
stuk gemakkelijker. Toen ik in
1964 met mijn bandrecordertje
op pad ging, was er nog maar
één televisienet Dus als ik op
trad, keek iedereen. En ook het
schnabbelcircuit was natuurlijk
belangrijk. Als je een nummer
tje had, dan kon je dat overal in
het land rustig uitvoeren. Je kon
jezelf een beetje ontwikkelen,
zón act uitbouwen, grapje hier,
grapje daar. En toen Joop van
den Ende met het idee kwam
om een revue te beginnen,
kreeg ik een prachtige kans om
mij verder te bekwamen. Tot
die tijd had ik nooit sketches ge
daan, maar in zón revue pak je
van alles aan. En dat gebeurt nu
eigenlijk ook nog steeds. Die
mensen van 'Goede Tijden,
Slechte Tijden' hadden ook
nooit kunnen dromen dat ze op
een dag niet meer rustig bij de
kruidenier zouden kunnen ko
men."
Maar verlopen dat soort
carrières niet een beetje te snel?
„Dat hoort bij deze tijd. Je
hebt tegenwoordig niet meer
van die lange carrières, zoals die
van Toon Hermans of Wim
Sonneveld. Veel is nu gebaseerd
op rage-dingen. Vijf, zes jaar en
dan houdt het weer op."
Heeft dat ook te maken met
het onvoldoende beheersen van
het vak? Veel jonge mensen wor
den nu toch wel heel snel voor
de leeuwen geworpen.
„Dat is waar, maar die men
sen van GTST krijgen wel een
goede leerschool omdat ze heel
veel moeten spelen. En als ze
verstandig zijn, nemen ze er
ook lessen bij en luisteren ze
goed naar adviezen van ervaren
collegés. Want je moet
natuurlijk niet denken,
dat je er bent als je op
televisie verschijnt. Je
moet constant bezig
blijven met je verdere
ontplooiing."
Voel je nog groei
in je eigen ontwikke-
ling
„Voor een groot
deel teer je natuur
lijk op routine,
maar er zit inder
daad nog wel de
gelijk groei in.
Door ie leeftijd ga
je anders over be
paalde zaken
denken. Je inter
preteert dingen
anders en voert
ze ook op een
andere manier
uit. Ik beweer
niet dat het
altijd leidt tot
beter of
slechter,
maar het
wordt wel
een stuk rij
per en
waarde
voller. Je moet er
natuurlijk wel voor zorgen dat
het leuk blijft. Te veel gaan filo
soferen is niet goed, want dat
kan juist heel schadelijk zijn
voor je ontwikkeling. Je moet
veel aan de spontaniteit overla
ten."
„Een ander mooi voorbeeld is
mijn deelname aan het RTL 4-
programma 'Wie ben ik?'. In dat
spelletje hoef ik niet echt leuk te
zijn in de zin dat ik steeds maar
grappen moet maken. Als je ge
woon jezelf kunt spelen en
mensen blijken dat ook leuk te
vinden, dan heb je als artiest
toch al weer een hele stap voor
uit gezet. Ik vind dat heerlijk,
volledig in the blind met elkaar
gaan zitten ouwehoeren. Het
klikt ook heel goed met Ron
Brandsteder. Hij is een hele
goeie lacher. Het is ook belang
rijk dat de gasten in het pro
gramma die humor een beetje
aanvoelen. De meesten gaan er
eerst heel serieus op in en wil
len echt winnen. Maar dat is
natuurlijk helemaal niet belang
rijk. Het gaat gewoon om een
half uurtje aardig amusement."
Kun je inmiddels voorspel
len waar mensen om zullen
gaan lachen?
„Nee, nog steeds niet. We
hebben daarom nog altijd try
outs nodig. Je weet het van te
voren nooit. Vergelijk het maar
met muziek. Je kunt absoluut
niet zeggen: dat nummer wordt
een hit. Ik weet natuurlijk wel of
mensen om een bepaald onder
deel van een grap zullen lachen,
maar hoe de scène als geheel
uitpakt, weet je nooit. En dat zal
ook zo blijven."
(Donderdag 31 december,
tussen 22.50 uur en midder
nacht op RTL 4)
André van Duin:
„Ik kan nog
steeds niet voor
spellen waar
mensen om zul
len lachen." fo
to anp
