'Ik ben op mijn best als ik bang ben fouten te maken'
Rtv show
MAANDAG 28 DECEMBER 1992
Danny de Munk durft de hele wereld aan
STARDOM
hilversum monique brandt
Piepjong beroemd wor
den houdt risico in.
Veel over het paard
getilde kindsterretjes overleven
het volwassen worden niet; ze
moeten de rest van hun bestaan
teren op herinneringen. De nu
22-jarige Danny de Munk, pre
cies tien jaar geleden door fil
mer Guido Pieters ontdekt als
Amsterdamse straatschoffie met
geknipt guitig koppie voor de
hoofdrol in de speelfilm Ciske
de Rat, ontsnapte aan het Shir
ley Temple-effect. Hij vergaart
thans nieuwe roem als musical
ster. Volgend jaar staat hij, in
een voorname rol, op Broad
way. Het geheim van zijn suc
ces? Keihard werken en altijd
meer willen.
Slechts weinigen in de show
wereld is het vergund om op 22-
jarige leeftijd al een tienjarig ar
tiestenjubileum te vieren. Er is
natuurlijk meer prille jeugd-
roem geweest: denk aan Hein
tje, Shirley Temple of het zange
resje Wilma. Ook zij hadden
reeds op jonge leeftijd hele za
len in verafgoding aan de voet
jes liggen. Maar meestal raken
dergelijke sterretjes door de op
komst van volkomen natuurlij
ke verschijnselen als een baard
in de keel of een wat vol-
wassener postuur uit de gratie
en breekt een veelbelovende
carrière in de knop.
Danny de Munk heeft de
dreiging van het Shirley Tem
ple-effect wel degelijk gevoeld.
Na jaren van hevige populari
teit, aangezwengeld door zijn
filmrol als het Amsterdamse
straatschoffie Ciske de Rat,
werd het rond zijn achttiende
jaar verraderlijk stil. De eens zo
bloeiende fanclub werd plots
klaps opgeheven. Afgelopen
was het met de hysterische tafe
relen rond zijn persoon, en de
wekelijkse publikaties in de rod
delbladen.
Twee jaar lang was hij 'weg',
maar die periode was, zo bleek
achteraf, een stilte voor de
storm. Danny is terug, vol-
wassener, rijper, maar onmis
kenbaar 'onze' Danny. Na zijn
hoofdrol in de kassaklapper Les
Misérables viert hij nu triomfen
in de musical Cyrano. Daar
naast broedt hij allerhande ar
tistieke plannetjes uit, zoals de
produktie van een Engelstalige
cd. De gedwongen rustperiode
is dan ook helemaal hiet zo ne
gatief geweest, moet hij nu con
stateren. Danny, lang krullend
haar, een kleurige blouse en
ernstige ogen, staart bedacht
zaam voor eich uit.
,,Ik had het nodig. Het was al
die jaren zó ontzettend druk ge
weest. Ik heb drie films ge
maakt, vier cd's, een ontelbaar
aantal singles. Het was zo hec
tisch, die hele periode. Ik heb
het min of meer als een soort
roes beleefd. En toen kon ik ein
delijk de dingen inhalen die ik
gemist had, die mijn leeftijdge
noten wel gewoon konden
doen. Ik bleef niet thuis zitten
treuren. Ik ben flink op stap ge
weest, mag ik wel zeggen. Veel
meisjes in het spel, ook. Daar
naast bleef ik wel aan mezplf
schaven, ik nam zang- en
spraaklessen. Ik heb eigenlijk
nooit geloofd dat het echt afge
lopen zou zijn, nou ja, heel
soms misschien, in momenten
van twijfel. Maar ik weet wat ik
kan, en dat is méér dan een rol
als Ciske de Rat."
Imago
„Natuurlijk heb ik moeite gehad
om van dat imago af te komen.
Mensen zagen me altijd alleen
maar als dat brutale, Amster
damse straatschoffie. Er waren
zelfs veel fans die zich opeens
van me afkeerden. Omdat ik
volwassen werd. Die waren echt
vreselijk boos. Ik moest eens
voetballen met een artiestenelf
tal, en kreeg constant rotopmer-
kingen naar mijn hoofd geslin
gerd. 'De Munk, vreselijke huf-
ter'. Ik kan wel zeggen dat ik me
daar niets van aantrek, maar het
doet toch pijn. Je leert op een
harde manier hoe betrekkelijk
je populariteit is."'
„Toen Guido Pieters me ont
dekte, was ik twaalf, en ik begon
meteen op een volwassen ma
nier te werken. Je wordt daar
door natuurlijk wat sneller rijp
dan een andere jongen van 22.
Ik vond het allemaal even
prachtig. Bij ons lagen de meis
jes in de tuin, v^n 's morgens
vroeg tot 's avonds laat. Mijn
moeder vroeg ze aanvankelijk
nog wel eens binnen voor een
Kopje thee, maar op een gege
ven moment werd dat wel erg
druk. Anderzijds krijg je natuur
lijk ook te maken met de andere
kant van de medaille, met een
hoop jaloezie."
Danny in 1984, toen hij de hoofdrol speelde in Ciske de Rat. foto cpd
Danny vergaart thans nieuwe roem als musicalster. Volgend jaar staat hij, in een voorname rol, op Broadway.
„We verhuisden van Amster
dam naar Purmerend. Ik ging
daar ook naar school. Dat duur
de precies een week. De leraren
daar probeerden me steeds
voor schut te zetten. 'Dat jochie
zullen we wel eens mores leren'.
Alleen omdat ik in een film had
gespeeld. Toen mijn natuür-
kundeleraar dat ook weer flikte,
ben ik de klas uitgelopen en heb
ik een andere school gezocht.
Ook sommige medeleerlingen
deden vervelend. Op een gege
ven moment ben ik naar de
moedermavo gegaan en was ik
van het gezeur af. Ik heb dat
nooit gesnapt, dat mensen je
'Joop van den Ende
zei laatst: je moet
eens gaan stappen
zonodig willen pakken. Het zijn
allemaal vooroordelen, en ik
kan er niet tegen. Als ze te ver
gaan, ga ik ook flink over de
rooie."
Jeugd
Zoals dat meestal gaat bij vers
aangeboorde talenten, stonden
ook bij familie De Munk al
spoedig commercieel geïnteres
seerden in rijen van drie voor de
huisdeur opgesteld. Gouden
bergen werden beloofd, als de
jonge Danny maar wilde opdra
ven. Voor tv-spotjes, voor inter
views, voor plaatjes, voor films,
al dan niet dubieus. Maar voor
al zijn moeder waakte als een
kloek over haar talentvolle
kroost.
Ook nu nog regelen Danny's
ouders zijn zaken. Vaak is ge
suggereerd dat vóóral pa en ma
De Munk goed van 's zoons in
komsten konden rondkomen.
De ster zelf zucht eens diep.
Zijn moeder, tegenover hem
aan tafel, zucht mee. De Munk:
„Ik weet niet wat er van me ge
worden zou zijn als zij er niet
geweest zouden zijn. Je wordt in
zo'n periode zo vreselijk opge
hemeld dat je kans loopt de
greep op de werkelijkheid te
verliezen. Soms ging ik ook wel
een beetje hard, omdat je zo
lijkt het tenminste door de
hele
wereld op handen wordt gedra
gen. Dan zorgde mijn moeder
er wel voor dat ik weer met bei
de benen op de grond terecht
kwam. Men vroeg mijn ouders
steeds: 'Hebben jullie zelf soms
ambities in die richting gehad'.
Alsof ik ben gepushed om dit
vak in te gaan. Onzin, ik wou
het zelf. En aan mijn vader
vroegen ze heel verbaasd waar
om hij in godsnaam nog moest
werken. Ze denken dat hij mul
timiljonair is, omdat zijn zoon
tje bekend is. Nee, ze hebben
juist keurig voor me gezorgd."
„Mensen die het zielig vinden
dat ik geen jeugd heb gehad,
hebben het dan ook bij het ver
keerde eind. Ik heb een hartstik
ke goeie tijd gehad. Er werd ge
daan alsof mijn ouders het geld
opstreken dat ik verdiende. On
zin. Alles is vastgezet, op mijn
25-ste kan ik erover beschikken.
Mijn moeder zei altijd: 'Ik ga
een kind van 12 niet aan vreem
den meegeven', en ik denk dat
ze daar groot gelijk in had. Mijn
moeder is mijn manager, en re
gelt mijn zaakjes. We overleg
gen steeds. Ik heb zelf weinig
belangstelling voor dat soort za
ken. Belastingzaken, contract
besprekingen, ik ben er gewoon
niet goed in. We hebben na
tuurlijk weieens ruzie, het kan
er soms fel aan toe gaan, maar
dat vind ik niet meer dan nor
maal."
Les Miserables
Mevrouw De Munk was ook de
reddende engel die hem wees
op de advertenties waarin spe
lers voor de musical Les Miséra
bles werd gevraagd. Na twee
'Ik denk dat er voor
mij kansen liggen
in het buitenland'
jaar kriebelde het artiestenbloed
danig, Danny meldde zich on
middellijk aan. Producent Joop
van den Ende had aanvankelijk
zo zijn twijfels, maar de Engelse
regisseurs waren dolenthou
siast. 'Jesus, what a voice!'. Op
dat moment ging de deur open
naar een tweede carrière. Niet
als kinderster, maar als volwas
sen zanger en acteur. Na twee
.seizoenen 'Les Mis' werd hij ge
vraagd voor de musical Cyrano,
die volgend jaar met een Ameri
kaanse cast op Broadway te
zien is.
„Een ontzettende uitdaging,
Cyrano. In Les Mis, waarin ik
Marius speelde, waren er acht
belangrijke rollen. Ik heb er veel
van geleerd, ik heb meer zelf
vertrouwen gekregen, ben rijper
geworden. Cyrano gaat nog een
stapje verder, want nu staan we
voornamelijk met zijn drieën op
het podium, en dragen we het
stuk. Ook zangtechnisch gezien
is het een veeleisende rol. Ik ge
loof dat ik hierna wel toe ben
aan een 'leading part', een ech
te hoofdrol."
Danny de Munk stond de af
gelopen seizoenen vrijwel
avond aan avond op de plan
ken. Daarnaast werkte hij aan
een nieuwe cd. Het lijkt soms
alsof de ontwikkeling van het
produkt De Munk het enige is
dat wérkelijk belangrijk is. Die
conclusie wordt door hemzelf
echter met klem ontkracht.
„Joop van den Ende zei laatst
hetzelfde. Hij zat in mijn kleed
kamer en zei: 'Jongen, je moet
af en toe wel een beetje feesten.
Ik wil dat je wel een beetje gaat
leven. Je werkt hard, maar je
moet ook aan leuke dingen
denken. Als we in Maastricht
zijn duik je dus niet meteen je
hotel in, maar ga je nog even
lekker stap pen'.
Natuurlijk doe ik dat wel
eens, maar het is niet altijd even
leuk. Daar sta ik dan met mijn
glas cola, en iedereen denkt dat
ik even kom om de meiden te
versieren, omdat ik zo bekend
ben. Mijn bekendheid is soms
dus tegelijkertijd mijn barrière.
Ik sprak eens een meisje aan,
dat meteen reageerde met:
'Houd je bek, vuile kapsoneslij-
er'. Terwijl ik gewoon een praat
je wilde aanknopen. Ik loop niet
zo gauw naar mensen toe. Niet
uit een vorm van arrogantie,
maar door een soort onzeker
heid op het menselijke vlak.
Mensen letten ook erg op je.
Dan word je een keer dronken,
en dan wordt er meteen gezegd:
'Wat is dat voor een beest'.
Daar heb ik vroeger best wel
problemen mee gehad. Het irri
teerde me dat ik niet zomaar
naar mensen toe kon stappen
die me interesseerden. Maar ik
vind mijn werk nu eenmaal erg
belangrijk. Ik ben serieus. Ik
weet heel goed waar ik mee be
zig ben. Dat komt, omdat ik al
tijd, vanaf mijn vroegste jeugd,
met volwassenenen ben omge
gaan. Daardoor heb ik discipli
ne gekregen. Ik ben een perfec-
'Het heeft moeite
gekost af te komen
van Ciske de Rat'
tionist. Ik ben ook van mening
dat artiesten zichzelf moeten
behoeden voor een routinema
tige aanpak. Dat gevaar ligt op
de loer, zeker als je twee seizoe
nen met dezelfde produktie in
het theater staat. De dagen dat
ik me minder goed voel. ben ik
eigenlijk op mijn best. Omdat ik
dan bang ben. onzekerder ben,
op mijn hoede om fouten te
maken."
„Maar alles met mate. Ik ga
niet, zoals sommige artiesten,
drie keer op een avond in dis
co's optreden. Je omkleden tus
sen de biervaten, je liedje doen.
en dan hup naar de volgende
♦Tineke de Nooij is beledigd,
verdrietig en gekwetst. Oorzaak
van al deze narigheid is Paul de
Leeuw. Te pas en te onpas haalt
hij haar onderuit. Hij noemde
haar al eens 'de slechtste pre
sentatrice van de vaderlandse te
levisie' en ook 'takketrol' komt
regelmatig uit zijn mond rollen.
Nu is het helemaal met bijzonder
dat Paul vaak mensen voor rotte
vis uitmaakt. En iemand die al zo
lang in het vak zit als Tineke zou
hierover haar schouders op moe
ten halen. Want je mag je toch
verwachten dat ze na al die jaren
wel wat eelt op haar ziel heeft ge
kregen.
Op 1 januari gaat het gebeu
ren. Lotte van Dam, alias de altijd
wat pruilerig kijkende Dian Al
berts uit 'Goede Tijden, Slechte
Tijden' staat dan op de planken
in de Stadsschouwburg in Am
sterdam. Daar haar gaat haar
stuk 'Keetje Tippel', naar het ge
lijknamige boek. in première.
Lotte speelt de rol van Keetje.
Een hele overstap van soap naar
het theater.
tent. Dan ben je zo opgebrand,
al verdien je misschien bakken
met geld. Ik wil mezelf breed
ontwikkelen, al levert dat mis
schien minder op."
Moed
„Ik ben op het professionele
vlak wel vrij zelfverzekerd. Als je
in dit vak geen zelfvertrouwen
hebt en geen durf dan kom je er
ook niet. Ik ben niet bang om
voor vijftigduizend mensen te
zingen. Ik heb de moed, en als
je moed hebt, heb je volgens
mij de halve wereld. Brutaliteit
in de positieve zin. Niet brutaal
in de mond, maar in mijn ge
dachten. Ik weet wat ik wil en
waar ik naar toe wil. Naar op
perste kwaliteit.
De laatste drie jaar ben ik met
dingen bezig zoals ik het wil. En
nu wordt er ook eindelijk naar
mij geluisterd, en zijn de rollen
omgedraaid. Ik ben met een
nieuwe Engelstalige cd bezig,
met goeie mensen. Ik ga inter
nationaal aan de gang, met bui
tenlandse tekstschrijvers. Ik wil
geen René Froger-effect. Op
zich is hij wel goed, maar die
kant wil ik niet op. Het is té Ne
derlands.
Als die cd goed gaat lopen ga
ik in die richting ook verder. En
ik denk dat er voor mij kansen
liggen in het buitenland. Ik zie
kansen voor mezelf. Mijn grote
droom is vreselijk beroemd zijn,
nóg groter worden. Het succes
is voor mij een kick. Er is niets
lekkerders dan het gevoel heb
ben dat je succesvol bent. En als
dat in het buitenland niet lukt,
wil ik hier gewoon op hoog ni
veau blijven werken. Tot mijn
65ste jaar. En als het kan. nog
langer. Als het maar niet zielig
wordt."
Lotte van Dam stapt over van
soap naar theater. foto pr
Van het leven van de legenda
rische zangeres Tina Turner wordt
een film gemaakt. De opnamen
zijn onlangs gestart. Tina zal zelf
niet meespelen in de film. Daar
voor is de actrice Angela Basset
uitverkoren. De rol van Ike Turner
zal worden vertolkt door Larry
Fishburne. Wanneer de rolprent
in première gaat is niet bekend.
Prinses Stéphanie van Monaco
en haar voormalige lijfwacht Da
niël Ducruet zijn dolblij met hun
wolk van een zoon. Nu de vader
van Stéphanie, prins Rainier nog.
Hij was fel gekant tegen de ver
houding van het stel. Om groot
papa nu en beetje te paaien
heeft zij haar zoon Louis ge
noemd, de tweede naam van
haar vader. Nu maar hopen dat
deze handreiking de koppige Rai
nier over de streep zal trekken.
Het is bekend dat Elton John
gigantische bedragen uitgeeft
aan zijn brillen, auto's, kleding,
kortom teveel om op te noemen.
Hij denkt echter niet alleen zich
zelf. Laatst nog gaf hij Liz Taylor
een diamanten ring van 55.000
gulden cadeau. En nu heeft
Elton weer geld geschonken aan
een kinderziekenhuis in een
klein Engels plaatsje. Het zie
kenhuis had dringend nierdialy-
se-apparatuur nodig. Schoolkin
deren wilden daarom een veiling
organiseren om geld bij elkaar te
sprokkelen. Toen Elton dat hoor
de schonk hij het kinderzieken
huis het benodigde bedrag voor
de apparatuur. Overigens gaat de
veiling gewoon door.
Dat Herman Brood een turbu
lent liefdesleven heeft gehad, is
genoegzaam bekend. Dat hij
naast dochter Lola ook nog een
volwassen zoon rond had lopen,
deze laatste na een slippertje,
wist het grote publiek niet. De
jongeman telt 24 lentes en heet
Marcel Buissink, naar zijn moe
der. Nu eindelijk kan Marcel uit
de anonimiteit treden. Herman
heeft zoonlief in de armen geslo
ten en Marcel?, die kan zijn va
der nu echt leren kennen, in
plaats van altijd overgeleverd te
zijn aan de media of optredens
om iets over paps te weten te ko
men.
