Weg tussen Alphen en
Bodegraven veiliger
Zilveren Kruis en AVCB
gaan nauw samenwerken
Schrijvende Lezers
DONDERDAG 3 DECEMBER 199? 936
NOORDWUK ANP
De verzekeraars Avéro Centraal Beheer Groep
(AVCB) en het in Noordwijk gevestigde Zilveren
Kruis gaan intensief samenwerken. Hoewel de
bedrijven met elkaar verstrengeld raken, zijn er
geen plannen voor een fusie. De samenwerking
werd al een jaar geleden aangekondigd; deze
week zijn de contracten getekend.
De samenwerking voorziet in een taakverdeling,
waarbij beide maatschappijen bij elkaar een
minderheidsbelang krijgen. Dat zouden de vijf
procent niet mogen overschrijden. De taakver
deling houdt in dat ACVB in hoofdlijnen het be
leid gaat bepalen waar het gaat om de schade-
en levensverzekeringen, het sterke punt van die
maatschappij. Zilveren Kruis gaat dat, als markt
leider, doen wat betreft de zorgverzekeringen.
De samenwerking is ingegeven door zowel de
schaalvergroting in de gezondheidszorg als door
de aankomende Europese eenwording. Op deze
manier willen de maatschappijen zich verzeke
ren van een sterke marktpositie.
Het samenwerkingsverband heeft een pre
mie-inkomen van 4,4 miljard gulden en een
gerekend naar de resultaten van 1991 een
nettowinst van 287,5 miljoen gulden. In totaal
betreft het 1,5 miljoen zorgverzekerden.
AVCB ontstond in 1990 na het samengaan van
Avéro in Leeuwarden en Centraal Beheer in
Apeldoorn. De groep wil verder branchegenote
Vezeno in Zaandam, die de Staten Bank in haar
bezit heeft, overnemen door eerst 30 procent
van de aandelen Vezeno te verwerven en vervol
gens een openbaar bod van 600 gulden per aan
deel op de rest uit te brengen.
De Steekterweg tussen Bodegraven en Alphen moet een stuk veiliger worden. archieffoto wim dijkman
Racisme
Naar aanleiding van de agres
sie tegen Turken in Duitsland
ondervroegen verslaggevers
van de krant bezoekers van
een Turks en Nederlands kof
fiehuis. De Nederlanders von
den dat Turken werden voor
getrokken door de sociale
dienst (GSD) en de afdeling
huisvesting.
Het 'Gesprek van de dag' van 25
november ging over agressie te
gen Turken, toegelicht vanuit
de koffiehuizen Hüzür en Rem
brandt. Bij Rembrandt bleek
men het oneens met de afwij
zing door de GSD e.d. en in
plaats dat men in beroep gaat -
zo nodig via de wetswinkel -
kijkt men naar een ander, waar
van men denkt te zien dat hij
het beter heeft of bevoordeeld
wordt, maakt zichzelf jaloers en
gaat daarover uitgebreid door
zeuren met anderen, zodat 'ie
dereen' iedereen 'gebruikt' om
zijn gelijk te bewijzen. Men is
dan jaloers op mensen die
vanuit hun armoe het pikten
hierheen gehaald te worden om
werk te doen dat zódanig slo
pend is voor je gezondheid, dat
het niet meer werd gedaan door
Nederlanders. Men beschouwt
dan alle verhalen over een
slechte Turk als wéér en niet als
uitzondering maar als régel. Dit
is een gepeperde generalisatie.
Maar los hiervan versterkt juist
het jaloerse zeuren tegen elkaar
slechts je gevoel ongelukkig en
machteloos te zijn.
De mensen bij Rembrandt
hebben tot nog toe gevoel voor
eigenwaarde genoeg om duide
lijk te zeggen dat ze dat geweld
in Duitsland scherp afkeuren.
Maar het probleem is dat het ja
renlange dóórzeuren je gevoel
van eigenwaarde op den duur
zodanig aantast, dat je je gaat
gedragen als een dreinend kind
dat driftig trapt en slaat naar
waar het bij kan maar dan met
de middelen van een volwassen
kerel. Geweld is immers altijd
een machteloze poging je eigen
kleinheid op te blazen zodat het
grootheid lijkt. Niet de overheid
moet dus in aktie komen, maar
wij allemóél. De samenleving is
geen tv-programma waar we als
consument passief naar kijken,
maar iets waarvan we een aktief
element zijn.
Wét onze baas of de GSD ook
beslist, wét ónderen - al dan
niet Nederlander - voor crimi
neels doen, wij zijn vrij en
machtig om aktief néé te zeg
gen tegen onrecht, racisme en
geweld en we hebben genoeg
argumenten om anderen van
hun verslaving af te helpen.
A.L. Bossen,
Oude Rijn 63/e,
Leiden.
Marokanen
De Marokkaanse O.E.T.C. leer
krachten.
Het ministerie van onderwijs
dreigt Marokkaanse leraren
die Onderwijs in Eigen Taal en
Cultuur (OETC) geven aan bui
tenlandse leerlingen hun on
derwijsbevoegdheid af te ne
men als ze het Nederlands on
voldoende beheersen.
Graag wil ik hierbij reageren op
uw artikel van de Marokkaanse
OETC leerkrachten van woens
dag 11 november 1992. Dat de
ze leerkrachten boos zijn op het
ministerie van Onderwijs is niet
verwonderlijk. Hoe vaak heeft
het ministerie niet onrechtvaar
dig en ondoordacht gehandeld?
De Marokkaanse leerkrachten
worden bedreigd met het verlies
van hun onderwijsbevoegdheid
in 1996, als zij hun cursus Ne
derlands tot 1996 niet afmaken.
Deze OETC leerkrachten willen
wel de cursus Nederlands vol
gen, maar het behoud van hun
onderwijsbevoegdheid mag
daaraan niet gekoppeld zijn.
Elke leraar die goed onderwijs
wil geven, zal zijn best doen oin
goed voorbereid voor de klas te
staan. Zoals de Marokkaanse
OETC leerkrachten misschien
wel zelf zullen weten, en mis
schien ook wel zelf ondervon
den hebben, is Nederlands be
langrijk om hier onderwijs te
geven. Ik vraag me af, waarom
deze leerkrachten dan zo moei
lijk doen over het volgen van de
cursus. Ze moeten toch ook wel
weten dat Nederlands belang
rijk is voor de Marokkaanse kin
deren. In het stuk staat dat de
Marokkaanse leerkrachten ook
andere bijscholingscursussen
volgen. Deze OETC leerkrach
ten willen de cursus Nederlands
niet in hun vrije tijd volgen. Ze
vinden dat het ministerie van
Onderwijs en Wetenschappen
in hun werktijd deze cursus
moet verzorgen. Is dit niet een
beetje scheef? De Marokkaanse
leerkrachten zijn wel bezig met
andere bijscholingscursussen,
maar voor een cursus Neder
lands hebben ze opeens geen
tijd.
Als de Marokkaanse kinderen
het Nederlands niet goed be
heersen, dan raken ze in alles
achter. Alleen het feit al, dat de
Marokkaanse kinderen tijdens
hun schooltijd uit de klassen
worden weggehaald, om OETC
lessen te volgen, geeft zoveel
leerachterstand bij deze kinde
ren. En als de Marokkaanse
OETC leerkrachten het Neder
lands ook niet op een hoge
plank plaatsen, worden deze
kinderen dan niet daardoor
dubbel benadeeld? Hebben de
Marokkaanse OETC leerkrach
ten ook hieraan gedacht? Of is
het alleen maar, dat de cursus
Nederlands in hun werktijd ge
volgd moet worden, omdat het
ministerie dat van hen eist.
Ik benadruk dat de Marok
kaanse OETC leerkrachten eerst
aan de Marokkaanse kinderen
moeten denken, aan wie zij on
derwijs willen geven, en daarbij
is een cursus Nederlands heel
erg belangrijk. Geen enkele Pa
bo-student krijgt een onderwijs
bevoegdheid als die een onvol
doende heeft voor het vak Ne
derlands. Nederlandse taal is
heel belangrijk voor deze kinde
ren. Plaats deze Marokkaanse
kinderen op de voorgrond en
denk daar goed over na. Een
rechtgeaarde onderwijzer moet
dat kunnen doen!
Mevr. J. Ramdas-Jawalapersad,
Bernard Haitinkstraat 9,
Leiderdorp.
(Van redactiewege ingekort)
Nog een krant
Het bijvoegsel van zaterdag 14
november bevatte een artikel
over de geschiedenis van de
Leidse pers in de jaren 1960-
1992. Daarin werd summier
het karakter en de levensloop
van vijf dagbladen geschetst.
In een artikel onder de kop 'En
nu is er nog maar één' neemt
Ruud Paauw in het Zaterdags
Bijvoegsel van 14 november af
scheid van concurrent de Leidse
Courant; de krant die door het
moederbedrijf van het Leidsch
Dagblad is overgenomen. De
heer Paauw schetst in dat arti
kel de roemruchte geschiedenis
van de Leidse pers: het Leidsch
Dagblad, de Leidse Courant en
de niet meer bestaande Nieuwe
Leidse Courant, Leidse editie
van het Vrije Volk en Leidse edi
tie van Het Vaderland passeren
daarin de revue.
Eén krant is de heer Paauw in
zijn geschiedschrijving 'verge
ten'. Het moederbedrijf van de
Leidse Courant, Sijthoff Pers,
heeft twee jaar lang nóg een
krant in de Sleutelstad uitgege
ven. Van september 1979 tot
half juli 1981 is in deze stad ook
de Leidse editie van de Haag-
sche Courant gemaakt. Met
weinig middelen, gemiddeld zes
redacteuren/trices en wat los-
vaste medewerkers is in die ja
ren goede concurrentie gebo
den aan beide andere Leidse
dagbladen. Die inspanningen
moesten noodgedwongen wor
den gestaakt toen Sijthoff Pers
geen geld meer in dit experi
ment wilde steken.
Om de redactie en medewer
kers van die Leidse editie de eer
te geven die ze verdienen, zou
dit feit niet onvermeld mogen
blijven.
Astrid Schoordijk,
Bloemendaalstraat 36,
Noordwijk.
Witte Piet
Sinds een boomlange vent zich,
gehuld in Pietenpakje en pik
zwart geschminkt, goedbedoe
lend maar onverwachts over
ons tweejarig zoontje heen-
boog, zit de schrik er goed in.
Nu nog, een jaar later zijnde. Zo
moest bij de intocht van Sinter
klaas in ons dorp op bevel van
onze zoon alle ramen van het
huis gesloten worden om maar
te voorkomen dat die enge gas
ten naar binnen zouden slui
pen. Ja, zo'n pikzwart figuur
roept bij kleine kinderen zo hun
eigen reacties op.
Waarom moet Zwarte Piet ei
genlijk zwart zijn? Volgens de
juffrouw van mijn lagere school
destijds, omdat Piet woont in
een land met véél zon en z'n
huid dus verbrandt. Maar, vraag
ik me dertig jaar later af, waar
om verbrandt de huid van Sin
terklaas dan niet consequent
mee onder de Spaanse hemel?
Dit in plaats van dat spierwit fi
guur die we elk jaar op bezoek
krijgen? Maar, vraag ik me af,
werkt dit spel ook weer niet
'heerlijk' bevestigend? Ik be
doel, een witte heer en zwarte
dienaars, hebben zwarte men
sen in deze wereld dit verhaal
niet te vaak gehoord?
Mijn voorstel dus, laten we
Zwarte Piet nu eens eindelijk
wit wassen. Maak er maar een
Nederlandse bleekscheet van.
Een vreemd gezicht zegt u?
Och, u moet maar bedenken,
Piet zijn taak is het Sinterklaas
te helpen en niet om zwart te
zijn. (Wie weet zijn onze zwarte
medelanders ook wel blij van
dit zwarte knechtje af te zijn.
Veel kinderen in elk geval.)
Maak van Piet een bleekscheet.
Je zou er haast een actiegroep
voor oprichten als je meer tijd
had. Maar, wie weet lezen de
huidige juffrouwen en meneren
op school wel dit stukje en doen
ze er iets mee.
Ik zal dit stukje in ieder geval
te lezen aanbieden aan de juf
frouw van mijn zoontje.
John Gillissen,
Gentiaan 1,
Noordwijkerhout.
Het Leidse Ei
Het Leidse PvdA-raadslid Na?!
Demirbas ziet weinig heil In
het plan om speciale begin-
nersldassen in te stellen voor
allochtone leerlingen. Hoewel
zelf van Turkse afkomst, en al
lange tijd werkzaam in het on
derwijs, heeft Demirbas weinig
mensen binnen zijn eigen frac
tie kunnen overtuigen.
Twee artikelen d.d. 26 en 28 no
vember j.l. in deze krant, heb
ben betrekking op de afwijzing
door het Turkse PvdA-raadslid
Na^i Demirbas van het onder
wijsplan het Leidse Ei. Nu het
convenant is getekend, blijft
ook dhr. Demirbas weinig an
ders over om duidelijk te maken
hoe slecht de politiek luistert
naar de mensen die dit aangaat.
Al veel eerder hebben hij en an
dere vertegenwoordigers van
Turkse- en Marokkaanse af
komst, de politiek laten weten
dat zij fel gekant zijn tegen dit
plan. Ook de bewonersverte
genwoordigers in de wijkgroep
sociale vernieuwing Leiden-
Noord, hebben veel van de ar
gumenten van dhr. Demirbas
tegen dit plan eerder inge
bracht. Helaas valt ook hieruit
opnieuw op te maken hoe wei
nig de beleidmakers zich de re
acties vanuit de doelgroepen
aantrekt, tenminste als deze
hun eigen plannen niet nadruk
kelijk ondersteunen. Notabene
zelfs de oud-onderwijsminister
Van Kemenade blijkt hierover
heel andere opvattingen te heb
ben dan de Leidse politiek.
Rond het doelgroepenbeleid
is een geitenwollensokkencul-
tuur ontstaan, die over de hoof
den van deze mensen heen
vaststelt wat goed en noodzake
lijk voor hen is. De resultaten
daarvan verbazen en lof irrite
ren niet alleen de autochtone
Leidenaars, maar regelmatig
ook de vertegenwoordigers van
de buitenlanders zelf.
Het lijkt mij nuchter gerede
neerd in dit geval nogal vreemd
te veronderstellen dat de Ne
derlandse taalontwikkeling en
integratie van buitenlanders
juist kan worden bevorderd
door afzondering. Immers de
jongste kinderen van Turkse- en
Marokkaanse afkomst worden
in dit plan op een aparte school
afgezonderd van de Nederland
se-, in plaats van samen met
hen te praten, te spelen en op te
groeien. En men is hierbij zo
naïef op voorhand te veronder
stellen dat deze kinderen na 3
jaar uit elkaar gehaald kunnen
worden, om evenredig te wor
den verdeeld over de 'gewone'
basisscholen in Leiden-Noordü
Niemand zal toch ontkennen
dat de kansen van deze kinde
ren in onze Nederlandse sa
menleving sterk afhankelijk zijn
van hun aanpassing aan deze
samenleving. Een te nadrukke
lijke status apartus zoals in dit
plan, zal m.i. voor hen - op welk
beleidsterrein dan ook - straks
eerder problemen creëren dan
opheffen. De sterk tegenvallen
de toeloop naar de Islamitische
school en de reacties van de
vertegenwoordigers van al
lochtone groeperingen maakt
m.i. duidelijk dat ook veel bui
tenlanders deze mening inmid
dels zijn toegedaan.
Bram Groeneweg,
Soembastraat 65,
Leiden.
Belonen
Er is o.m. schaarste aan ver
pleegkundigen, verzorgenden,
werkers in de tuinbouwkassen,
andere zware of onaantrekkelij
ke beroepen. Het zou logisch
zijn dat het salaris van dergelij
ke functies flink omhoog zou
gaan, maar blijkbaar werkt het
marktmechanisme hier niet.
Mensen onder dwang in deze
sectoren aan de arbeid krijgen,
zoals politici als Brinkman en
Kosto willen, levert problemen
op. Ongemotiveerde werkne
mers maken vaker een slecht
produkt. Ook de inpassing van
over-geschoolden in 'eenvoudi
ge' functies geeft moeilijkhe
den.
Beter zou zijn dit werk hoger
te waarderen en te belonen. De
rijksoverheid zou hierin het
goede voorbeeld kunnen geven.
De functiewaardering van haar
personeel is door de minister
van Binnenlandse Zaken neer
gelegd in het boekwerk 'Karak
teristieken en functietyperin
gen'. Hieruit blijkt dat iemand
die werkzaamheden verricht als
bijvoorbeeld laden, lossen, ver
plaatsen (met de hand of met
eenvoudige hulpmiddelen),
schoonmaken van dierenkooi-
en, het afvoeren van mest en
kadavers, beloond wordt met de
laagste salarisschaal. Is het
vreemd dat voor dit soort werk
moeilijk personeel is te vinden?
Betere en meer afwisselende
werkomstandigheden, maar
ook een hoger loon maken dit
soort functies aantrekkelijker.
Herziening van de belonings
structuur betekent wel, Willen
de totale personeelskosten ge
lijk blijven, dat een aantal 'ho
gere' functies lager gewaardeerd
en beloond zal moeten worden.
Een mooie taak voor mevrouw
Dales, lijkt me.
K.G.A. Vrijhof,
De Ruyterlaan 11
Bennebroek.
ALPHEN/BODEGRAVEN»
PAUL VAN DERKOOU
Alphen en Bodegraven mogen
dan voorlopig naast een nieuwe
rijksweg grijpen, de kans groeit
dat de bestaande verbinding
tussen deze twee plaatsen via
de Steekterweg veiliger wordt.
Bij een onderzoek van het mi
nisterie van Verkeer en Water
staat naar gevaarlijke wegvak-
ken, stond de weg Leiden-Bode
graven tweede op de lijst van
onveilige 80-kilometer wegen.
184 personen waren tussen
1986 en 1990 op die weg slacht
offer van ongevallen. Verreweg
de meesten overigens op het
traject Leiden-Alphen.
En de regeringspartijen CDA
en PvdA willen de komende
maand geld vragen voor het
wegwerken van gevaarlijke situ
aties op 'minder belangrijke'
wegen van het rijk. Ze claimen
jaarlijks zo'n twintig tot dertig
miljoen van de begroting van
Verkeer en Waterstaat.
Of en wanneer er geld voor
Alphen-Bodegraven komt, ligt
aan minister Maij-Weggen. Die
moet het komende jaar aange
ven welke wegen ze het eerst wil
verbeteren en hoeveel geld dat
kost.
Het aanpakken van het hele
stuk tussen Leiden en Bodegra
ven lijkt niet nodig. Tussen Alp
hen en Leiden komt namelijk
wèl een rijksweg, al is die niet in
1996 maar in 1997 klaar. Knel
punt is het stuk Bodegraven-
Alphen. Pas na de eeuwwisse
ling wordt daar een beslissing
over verwacht en de weg kan er
dus niet voor 2010 liggen.
Probleem is dat de aanleg ze
ker 125 miljoen gulden kost,
door de aanleg van een duur
viaduct onder de Gouwe. De
minister heeft zulke bedragen
alleen over voor zeer belangrij
ke wegen en de bewuste rijks
weg zou dat niet zijn. Kamerle
den hebben May meermalen
gevraagd om de rijksweg toch
aan te leggen als er geld is, maar
ze was daar niet van onder de
indruk. Zo noemde zij het bij de
begrotingsbehandeling in no
vember 'niet erg moedig' dat
haar CDA-fractie wel voor de
rijksweg pleitte, maar niet aan
gaf welke andere plannen
moest wijken voor die wens.
Volgens PvdA-Kamerlid R.
van Gijzel hoeven Alphen en
Bodegraven niet bang te zijn
dat een veiliger Steekterweg de
kans op een nieuwe rijksweg
verder verkleint: „Je kunt het
ook zien als een eerste stap. Als
er meer geld is, praten we ver
der over een hele nieuwe weg."
Volgens het ongevallenonder-
zoek van Verkeer en Waterstaat
liepen tussen 1986 en 1990 liefst
184 mensen letsel op bij 148 on
gevallen op het hele stuk Lei-
den-Bodegraven. Op de Steek
terweg tussen Alphen en Bode
graven liepen 14 mensen letsel
op bij 12 ongelukken.
Op dit soort wegen gaat het
veelal om auto's en (brom)fïet-
sers of bromfietsers en fietsers
die elkaar in de flank raken. Ook
raken veel auto's van de weg af
of klappen achter op elkaar.
Voor het bewuste stukje weg is
geen analyse gemaakt. Rijkswa
terstaat overweegt voorlopig
geen aparte maatregelen of
proeven.
Zwarte Piet: wit wassen?
foto archief
