niks geleerd'
'Het leven heeft mij helemaal
Hevige discussies over standbeeld
voor legendarische Freddie Mercury
Rtv show
'Dit is mooi, dit is leuk, dit is uniek'
MAANDAG 30 NOVEMBER 1992
Een standbeeld voor Freddie Mercury heeft het Londense stadsdeel
Kensington op stelten gezet. foto pr
De turbulente tijden van de Britse staats
man en humanist Sir Thomas More zijn al
lang vervlogen. Nu staart de respectabele
figuur sereen en verstild over de rivier de
Thames, samen met 39 andere eerbied
waardige beeltenissen van onder anderen
Dante Gabriel Rossetti, Thomas Carlyle en
Peter Pan. Maar hoe lang zal de rust nog
duren als Freddie Mercury straks wellicht
hun gelederen zal versterken?
Het rockidool heeft de laatste jaren van
zijn korte, wilde leven in Logan Place ge
woond, in het Londense stadsdeel Ken
sington. En. zo meldde onlangs The Inde
pendent, er bestaan plannen om hem met
een standbeeld te gedenken. Momenteel
fungeert het huis als een soort tempel
voor honderden pelgrims, voornamelijk
tieners. Sinds Mercury's dood, morgen
één jaar geleden, trekken ze dagelijks in
groten getale naar Logan Place om met
zwarte merkpen liefdesboodschappen op
de witte muur rond de woning te krabbe
len.
Logan Place, dat nu wordt bewoond
door Mary Austin, Freddie Mercury's
vriendin en de belangrijkste begunstigde
van zijn testament, heeft veel weg van een
gevangenis. Het wordt omgeven door ho
ge muren en is beveiligd met videocame
ra's. Er is geen enkel gedenkteken waar de
huilende fans zich kunnen laten gaan,
geen sexy buste zoals die van Jim Mor
rison die ze snikkend in de armen kunnen
sluiten.
Een standbeeld moet hier verandering
in brengen. Maar waar het moet komen
en hoe het er uit moet zien, is een pro
bleem. Volgens het Britse dagblad The In
dependent bestaan er op dit moment
twee plannen. Het eerste komt uit de ko
ker van de fanclub van Queen en Dave
Clark, de voormalige popzanger uit de ja
ren zestig. Zij willen een standbeeld in het
Holland park.
Clark: „Het moet een smaakvol gedenk
teken worden, geen goedkope pu
bliekstrekker. We hebben gehoord dat er
op meerdere plaatsen in het buitenland
eveneens plannen bestaan om ter nage
dachtenis aan Mercury een standbeeld op
te richten. We zijn daar niet bjij mee.
Freddie hield van Kensington. Het was
zijn thuis en daarom de enige gepaste
plaats voor een standbeeld."
Bill Howard, een organisator van pop
concerten en voormalig buurman van
Mercury, heeft ook een plan ingediend om
de zanger te vereeuwigen. Howard wil een
standbeeld aan het eind van Holland
Walk, een pad dat in noord-zuidelijke
richting door het Holland park loopt. „Het
moet een bronzen beeld zijn van Mercury
in zijn klassieke houding, met de micro
foon dicht bij zijn mond." Howards voor
stel gaat zo'n 30.000 gulden kosten, wat
gedeeltelijk door het publiek moet worden
opgebracht.
Volgens Howard staat de stadsraad niet
afwijzend tegenover zijn plan. „Freddie
Mercury was een superster, de grootste
persoonlijkheid die dit stadsdeel in de af
gelopen 50 jaar rijk is geweest. Het stand
beeld is een erkenning van zijn
grootsheid."
Maar hoewel de stadsraad zegt 'in prin
cipe open te staan' voor het idee van een
standbeeld, zit ze eigenlijk met het idee in
haar maag. Kensington is een uitermate
conservatief stadsdeel. Een raadslid: „Ei
genlijk hopen we dat het plan vanzelf ver
dwijnt. We proberen er zo weinig mogelijk
over te zeggen in de hoop dat de mensen
het vergeten. We willen geen taferelen
zoals bij Jim Morrisons graf in Parijs, dat
voortdurend met graffiti wordt beklad. En
een bedevaartsoord zoals bij Elvis Presley
in Memphis is helemaal uit den boze."
NCRV-film over het leven van schrijver Hans Warren
STARDOM
verscheurd. Warren: „In die tijd,
ik spreek over het begin van de
jaren veertig, zou je zelfs als je
dood was niet willen dat zoiets
bekend werd." Maar het taboe
wordt al snel doorbroken.
We volgen Warren op zijn
tochten naar Parijs, we zien
hem in zijn door antiek ver
fraaide huis. Schuw blikt de au
teur in de camera. Hier is een
man aan het woord die eigenlijk
niet veel van publiciteit moet
hebben. Een van de mooiste
passages is die waarin Warren
op een brug in Parijs wordt ge
vraagd wat het leven, het woeli
ge leven dat hij heeft geleid,
hem nu eigenlijk heeft geleerd.
Zijn antwoord: „Niks, helemaal
niks."
Vechtpartij
De film is niet zonder moeite
tot stand gekomen, zo blijkt la
ter. Warren heeft een tijd in Pa
rijs gewoond, in Pigalle, waar hij
verkeerde aan de zelfkant. Hij
leerde er een Algerijnse jongen
kennen, op wie hij hevig ver
liefd werd. Die Parijse tijd wordt
door Visser natuurlijk belicht.
Tijdens het filmen in Pigalle
kwam het tot een ernstig hand
gemeen tussen de cameraman
en enkele portiers van sexten
ten. De Parijse penose wilde
geen toestemming geven tot
opname en probeerde de film
cassette uit de camera te trek
ken.
Visser: „Die jongens waren
niet tot rede te brengen. Er vie
len echt rake klappen. Ik heb
met een camerastatief om mij
heen staan slaan. Op een gege
ven ogenblik kwam de politie.
We legden de zaak uit, maar de
flics durfden zich er niet in te
mengen. 'U zoekt het maar uit
met elkaar', zeiden ze. De
nachtclubjongens trokken de
film ruw uit de cassette, met
meters tegelijk. De volgende
dag zijn we teruggegaan en
hebben we een schikking kun
nen treffen. Gelukkig kon de
film naderhand nog worden ge
repareerd."
De thematiek in het werk van
Hans Warren kan in het kort
worden weergegeven met de
trits: liefde, schoonheid en
dood. Voor die liefde, die ho
moseksuele liefde, heeft Warren
heel wat moeten lijden. Hij was
getrouwd met Mabel en toen zij
achter zijn andere geaardheid
kwam, leidde dat tot dramati
sche taferelen. Ontroerend is
.het moment waarop de filmer
in een Parijs restaurant aan
Warrens vriend Mario Molen
graaf vraagt naar de negatieve
kanten van zijn levensgezel Mo
lengraaf: „Ik zou het niet weten,
echt niet. Ik zou dat echt moe
ten verzinnen. Wij passen in al
les goed bij elkaar. In alles.
Hans hóórt de vogels en ik zie
ze."
('Zo lang het duurt een eeuwig
heid gelukkig. (Over de gehei
men van Hans Warren)', van
avond, 22.58 uur, Nederland 1)
Wie het breed heeft, laat het
breed hangen. Elton John heeft
een nieuwe wagen aangeschaft
en wel een Jaguar XJ 220S. De
auto kost maar liefst 1,5 miljoen
gulden. Maar dat is nog niet al
les. Elton blijkt zeer vrijgevig.
Onlangs kreeg Elizabeth Taylor
een diamanten ring van de zan
ger a
raison van 360.000 gulden ca
deau.
Prins Rainier van Monaco
heeft het zwaar te verduren.
Eerst was het dochter Caroline,
die met har woelige liefdesleven
vader Rainier heel wat slapeloze
nachten bezorgde. Gelukkig voor
hem is Caroline haar wilde haren
kwijt. Maar nu is het Stéphanie,
die de boel op stelten heeft ge
zet. Onlangs werd bekend dat de
dochterlief niet alleen verslaafd
is aan de drugs is, ze is ook nog
hoogzwanger. Rainier is razend
op zijn dochter, omdat zij door
het drugsgebruik het leven van
zijn kleinkind in gevaar brengt.
Ooit werkte ze bij Blokker, het
filiaalbedrijf in huishoudelijke ar
tikelen. Enkele jaren geleden,
toen ze het nationale songfestival
won, zegde Justine Pelmelay haar
baan als verkoopster op. Pel
melay en haar oude werkgever
zijn weer nader tot elkaar geko
men. Niet dat ze weer als ver
koopster aan de slag gaat, wel
verkoopt Blokker binnenkort voor
een zacht prijsje haar nieuwe
kerst-cd.
Retiée Soutendijk en Urbanus
als liefdespaar. Kan het gekker?
Binnenkort zijn de twee te zien in
de film 'De zevende hemel',
waarin het tweetal de hoofdrol
speelt. Volgens Renée ontpopt
Urbanus zich als een zeer vurige
minnaar, maar naast het roerige
liefdesleven zijn er ook zeer ko
mische verwikkelingen te zien in
de rolprent.
Uitgerekend nu Abba einde
lijk goed mag worden gevonden
en de ontbonden Zweedse groep
in het kader van jeugdsentimen-
ten opeens weer mode dreigt te
worden, komen ook destijds zorg
vuldig bewaarde geheimen op
straat te liggen. De Zweedse jour
nalist Arne Norlin heeft nu ont
huld hoe de karakters van de
zangeressen Agnetha en Annifried
botsten. Dat de donkere An
nifried zich destijds in hoge mate
stoorde aan tv-regisseurs, die
voortdurend de camera lieten in
zoomen op de blonde Agnetha
wisten we al. Nadat Annifried op
hoge toon om aandacht had ge-
schreeuwd, werd dat gecorri
geerd. Maar nu wil Norlin ons
doen geloven dat de glimlachjes
van de twee zangeressen in wer
kelijkheid grimlachjes waren. Er
waren dagen dat de dames elkaar
geen blik waardig keurden, hoe
genaamd niet met elkaar com
municeerden. Dat was nog daar-
aantoe. Maar als het echt tot een
uitbarsting kwam, kon het ge
beuren dat ze als viswijven te
genover elkaar stonden en elkaar I
met gouden platen bekogelden.
Hoe een op zich fantastisch ren
derende tak van de muziekindus
trie eigenhandig om zeep werd
geholpen doordat de producen
ten elkaar met meer konden uit
staan.
Hoewel de Franse zanger Pa
trick Bruèl met zijn 33 jaar de
middelbare leeftijd met rasse
schreden nadert, is hij de vlees
geworden meisjesdroom. Aanbe
den wordt hij, in menige slaapka
mer hangt zijn portret boven het
bed. En als hij een concert geeft,
hoeft Bruèl eigenlijk niet te zin
gen. Dat doet z'n publiek wel,
want doorgaans kent de zaal alle
teksten van voor naar achteren
en van achteren naar voor. Idolen
hebben de eigenaardigheid on
bereikbaar te zijn voor hun fans,
maar hoop doet menige fan le
ven. Bruèl schijnt namelijk nog
ongehuwd te zijn, al zijn er van
die sterren die niet te koop lopen
met hun burgerlijke staat. Eerlijk
zeggen dat er wel degelijk een
vrouw, vriendin, respectievelijk
vriend in het leven is, kan nu
eenmaal een massale leegloop
van de fanclub teweeg brengen.
Intussen hoeft niemand onder de
vrouwelijke fans te wanhopen.
Luister naar deze uitspraak: ,,lk
hou zo veel van kinderen dat ik
ze eigenlijk wel moet maken."
Warren samen met zijn levensgezel Mario
Molengraaf aan de oesters in champagne-
saus. Hans Warren, met pet op, voorover-
leunend tegen de stormwind, in een Zeeuwse kwelder.
Hans Warren, schoorvoetend, een beetje onwennig, wan
delend door Pigalle, waar de snorders van nachtclubs
hem proberen over te halen tot ontucht. Het is allemaal
te zien in 'Document', een door Jan Pieter Visser samen
gestelde film over het woelige leven van de Zeeuwse
dichter, schrijver en criticus Hans Warren. Deze film
wordt vanavond om 22.58 uur op Nederland 1 uitgezon
den door de NCRV in de reeks Dokument. Deze week
verschijnt bovendien bij Bert Bakker het tiende deel van
Warrens 'Geheime Dagboek', dat de periode 1972-1975
beslaat.
Programmamaker Jan Pieter
Visser staat voor twee grote te
levisieschermen in een zaaltje
van uitgeverij Bert Bakker. De
landelijke pers is aanwezig, als
ook de auteur Hans Warren met
zijn vriend Mario Molengraaf.
De montage van de film is nog
maar net afgerond. Visser houdt
ter inleiding even een praatje,
waarin hij ingaat op de ont
staansgeschiedenis van zijn
film. „Met angst en beven heb
ben we Warren destijds bena
derd", zegt hij. „Hij leeft nogal
teruggetrokken, zonder telefoon
en zo. Maar na het interview dat
Adriaan van Dis met hem had,
dacht ik: 'Die man moet een
achtergrond hebben'. En tot
mijn grote genoegen voelde
Warren wel voor mijn plan zijn
leven te verfilmen. Ik hoop dat
wij elkaar straks, na de voorver
toning van de film, nog hartelijk
kunnen begroeten."
En dan is het moment suprè
me daar. We zien hoe Hans
Warren tegen het licht van een
ondergaande zon, een zon die
als de kraaiepoot van een smok
kelaar metaalachtig door de
wolken priemt, zijn geboorte
plaats Borssele bezoekt. Zoals
hij daar loopt met zijn frêle ge
stalte, heeft hij iets van de dich
ter Pierre Kemp. De 'verlelij-
king' van Borssele is de auteur
een gruwel. Alles, alles gaat te
loor. Op de achtergrond zien we
de kerncentrale. Wat meteen
opvalt aan deze film is de ro
mantische camera-instelling.
Overal is er de melancholie van
herfstbladeren, ondergaande
zonnen en diepwarm, bruin
Hans Warren: „Ik heb het 'Geheime Dagboek' geschreven om vast te
houden aan wat anders voorgoed ven/logen zou zijn."
foto annette vluc
hout. Waarom schrijft Hans
Warren zijn 'Geheime Dag
boek'? Natuurlijk kan die vraag
niet worden omzeild. „Om vast
te houden wat anders voorgoed
vervlogen zou zijn", zo luidt het
antwoord. De eerste dagboeken,
waarin Warren begon te schrij
ven over zijn ontluikende ho
moseksualiteit, zijn, zo blijkt,
Elton John kocht voor een bedrag van 1,5 miljoen gulden een jaguar.
foto* pr
Mr. A. Geurtsen blijft voorzitter
van het Commissariaat voor de
Media. foto c pd
Geurtsen blijft
Op voordracht van de minister
van WVC, drs. Hedy d'Ancona,
wordt tnr. A. Geurtsen bij ko
ninklijk besluit per 1 januari
herbenoemd tot voorzitter van
het Commissariaat voor de Me
dia.. WD'er Geurtsen bekleedt
sedert 1988 die functie.
Op grond van artikel 10 van
de Mediawet is het mogelijk om
voor een aansluitende periode
van vijf jaren te worden herbe
noemd.
Han Peekei pakt uit met acht cabaretprogramma 's
Er kan weer gelachen
worden! Dolle pret
met Nederlands ca
baret! Vanavond zendt de TROS
het eerste deel uit van een serie
van acht programma's onder de
titel 'Voor de grap'. In Voor de
grap' worden liedjes, sketches
en conférences uit het na-oor-
logse cabaret uitgevoerd door
een nieuwe generatie cabare
tiers: Martijn Bouwman, Paola
Verbij, Bart Stultiens, Theo
Maassen, Rieneke van Nunen,
Irene Kuiper en Hans van Gel
der.
Nog nooit van gehoord? Niets
aan de hand, als u acht maan
dagavonden achtereen snik
kend van uw sofa bent gerold,
staan deze namen even rotsvast
in uw geheugen gegrift als die
van Ivo de Wijs, Drs. P., Toon
Hermans en andere groten uit
wiens repertoire is geput.
De regie van 'Voor de grap' is
in handen van Han Peekei, ge
specialiseerd in komische strip
programma's en grappige be
lastingaangiften, dus dat zit wel
goed. In de VIP-kelder, diep on
der de Hilversumse TROS-per
celen, sprak Panda met enkele
der Nieuwe Geestigen.
Schatkamer
Han Peekei is dol op cabaret,
meldt hij van achter een brood
je VIP-paling. „Het is een ty
pisch Nederlandscultuurgebeu- En dat programma is heel an-
ren. Nergens is zoveel cabaret ders dan de reguliere cabaret
als hier, wij hebben honderden programma's die op tv vertoond
cabaretiers, dat vind je nergens worden. „Nieuw is, en dat
anders ter wereld
kunnen
zeggen dat caba
ret in Nederland
een universiteits-
stoel waardigis."
Peekei was tot
de opwindende
ontdekking geko
men dat er in Ne
derland na de
Tweede Wereld
oorlog zo'n 40.000
tot 60.000 cabaret
stukken zijn ge
schreven, door
zo'n 700 perso
nen. „Een schat
kamer aan reper
toire, dat als een
scheet in een
hooiberg dreigde
te verdwijnen. Als
een soort gasbel
uit een moeras kwam toen het
idee bij me op om hiermee wat
te gaan doen." Een plan dat de
tijdgeest zeker mee had. Peekei:
„Cabaret kent altijd golfbewe
gingen. Een tijdje is het stil, en
dan opeens zitten alle zalen
weer yol. Op dit moment is er
een enorme cabaret-revival, ca
baret is weer helemaal terug
van weggeweest, dus nu is het
een prima tijd voor dit tv-pro-
gramma."
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
uniek voor Nederland,
dat we speciaal 'tele
visie-cabaret' hebben
gemaakt. Hoewel er
bij de opnamen wel
publiek aanwezig is -
want we zijn falikant
tegen de mechanische
lach - ziet de kijker
geen publiek in beeld,
zodat het heel duide
lijk géén registratie
van een cabaretvoor
stelling is. Nieuw is
ook de uitvoering van
de nummers, daar is
door ons een heel ei
gen uitwerking van
gemaakt."
Han Peekei be
schouwt dit project
als zijn oudedags
voorziening, want die
veertig- tot zestigdui
zend teksten zijn na deze serie
van 8 programma's nog lang
niet uitgeput. „Ik heb dan ook
een contract voor vijftig jaar af
gesloten met de TROS, nietwaar
meneer Den Daas?" TROS-baas
Den Daas, ook even binnenge
wipt in de VIP-kelder, wordt wat
bleek om de neus, maar meent:
„Als dit programma aanslaat, is
het misschien de start voor een
langere serie. Maar let op de be
perking, ik zeg èls het program
ma aanslaat."
Ook aanwezig zijn drie caba
retiers van het vaste 'Voor de
grap'-ensemble. Bart Stultiens
trekt dit seizoen met zijn derde
solo-programma door het land.
Theo Maassen won Camaretten
en het Groninger Studenten Ca
baretfestival en komt volgend
jaar met zijn eerste avondvul
lende programma. En Rieneke
van Nunen speelde een seizoen
bij de André van Duin-revue en
heeft de solo-cabaretvoorstel
ling 'Navelstaren' op haar naam
staan.
Wat vinden ze ervan om nu,
terwijl ze allemaal zo hard bezig
zijn met eigen werk, de teksten
van anderen te spelen? Rieneke:
„Het feit dat je er iets mee dóet,
dat je er een eigen draai aan
geeft, maakt het weer interes
sant voor ons. Als we alleen
maar teksten moeten naspelen,
zou er voor ons niets aan zijn.
Maar die eigen interpretatie
maakt het leuk."
Moeilijk voor de vaste ploeg
was de zeer korte repetitietijd.
In zes tot tien dagen moesten ze
alle teksten uit het hoofd ken
nen, en na twee dagen repetitie
werden opnamen gemaakt.
Bart: „Het is ook moeilijk om
aan de ene kant voor publiek te
staan en aan de andere kant
voor de camera. Waar leg je de
aandacht? Pas na aflevering drie
lukt het ons echt goed, dan spe
len we voornamelijk op de ca
Han Peekei, Rieneke van Nunen, Bart Stultiens en Theo Maassen. foto frank fahrner
mera gericht. Want die camera
registratie, dat is uiteindelijk
waar je in dit geval naar toe
Leukheid
De gebruikte teksten zijn met
zorg door de groep geselec
teerd. Voornaamste criterium
hierbij was dat er iets nieuws
mee te doen viel, zodat er niet
klakkeloos werd gekopieerd. En
uiteraard werd er ook geselec
teerd op leukheid. Theo: „F.r zit
zelfs een liedje van Seth Gaaike-
ma in een van de uitzendingen.
Die heeft blijkbaar ook eens een
leuk liedje geschreven, nee
mèar, we rolden zowat om van
verbazing."
„De sfeer in de groep is es-
sentiëel voor het succes", bena
drukt Han Peekei. „Daarom is
alles in goed overleg gedaan. Zo
waren er een paar liedjes van
Ivo de Wijs die ik er graag in
had gehad, maar die door de
groep zijn geweigerd."
Het programma staat gepro
grammeerd 'in de rust van de
avond'. Er staat wèl een comedy
tegenover, op het andere net.
Geen probleem? „Ach," ant
woordt Peekei, „die spelen we
gewoon weg. Humor op tv kan
er niet genoeg zijn. En ik hoop
echt dat we de mensen in het
land hier een hoop plezier mee
bezorgen. Dit is toch mooi, dit
is toch leuk, dit is toch uniek? Ik
kan er nog wel vijfentachtig jaar
mee doorgaan. Wat zeg ik, nog
wel honderd jaar."
Cees den Daas verlaat haastig
het pand. Of we in 2092 nog
steeds kunnen lachen met Han
Peekei blijft dus nog even de
vraag. Voorlopig eerst maar
eens die acht afleveringen bekij
ken. "Voor de grap', wekelijks op
de maandagavond.
