Prenten uit oma's tijd
in Katwijks Museum
Kadootjes gekocht?
Gratis gedicht
erbij op het station.
Diligente heeft
de wind eronder
'Historische' expositie van Koons
Geslaagd concert K G
Belgisch duo wint
Cameretten-festival
Cultuur&Kunst
Traag en slepend theater
MAANDAG 30 NOVEMBER 1992
Oberski niet bij verfilming boek
Amsterdam De Nederlandse schrijver Jona Oberski (1938) wil
niets te maken hebben met de verfilming van zijn boek 'Kinder
jaren'. I lij vertelde vrijdag op een persbijeenkomst in Amster
dam dat hij het filmscript niet heeft gelezen en ondanks uitnodi
gingen niet op de filmset is verschenen. Wanneer het resultaat
daar is, hoopt hij dat het een mooie film is geworden.
Willem van Oranje permanent
delft» Ken permanente expositie over het leven van Willem van
Oranje is vanaf 2 december in stedelijk museum Het Prinsenhof
in Delft te zien. Oranje, de 'vader des vaderlands', sleet zijn
laatste jaren in Het Prinsenhof tot hij daarop 10 juli 1584 werd
vermoord door Balthasar Gerards. Portretten van zijn echtgeno
tes, familie en belangrijkste hofpersonages en een presentatie
van persoonlijke eigendommen geven de bezoeker een indruk
van 'de persoon achter de prins'.
MUZIEK
RECENSIE LIDY VAN DER SPEK
Concert door het hervormd kerkkoor Kou-
dekerk/Hazerswoude-Rijndijk o.l.v. Karin
Jense, met medewerking van Cert van
Surksum-orgel, Nicoline van Santen en
Majda Varga-vioo! Gehoord op 28 no
vember in de Hervormde kerk te Koude
kerk.
'Het koor is aangesloten bij de
Kon. Chr. Zangersbond' stond
onder aan hel programma en
daar hoeft deze bond zich niet
voor te schamen. Het Hervormd
kerkkoor is gewoon goed en
waar kan dat anders aan liggen
dan aan de dirigent die er vóór
staat. Karin Jense heeft de wind
eronder, dat is na dit concert
wel duidelijk. Hieraan moet
heel hard werken en discipline
vooraf zijn gegaan, anders kom
je met een groep amateurs niet
tot zulke resultaten.
Het programma bestond uit
vijf blokken, waarvan het eerste
blok psalm 96 op vijf verschil
lende manieren benaderde en
het derde vijf maal het 'Wachet
aufi ruft uns die Stimme' liet
horen. Een Missa Brevis van J.
Haydn, die hij reeds compo
neerde als koorknaap in Wenen,
besloot het concert. Daartussen
twee orgelwerken van respectie
velijk vader en zoon Bach.
Opvallend door het hele con
cert heen was het pittige tempo
en de lichtvoetige toets. Ner
gens trekken, geen geschreeuw
ROTTERDAM» ANP
Het Belgische duo 'Kommil
Foo', afkomstig uit Gent, heeft
zaterdagavond het Cameretten-
festival in Rotterdam gewon-
De Belgische broers Mich en
Raf Walschaerts speelden een
gedeelte uit hun programma
'Johnnie van Gips'. De jury
vond het optreden goed opge
bouwd, contrastrijk en fantasie
vol. „Kwetsbaarheid, tederheid,
kracht en gekte wisselen elkaar
perfect gedoseerd af."
De publieksprijs ging naar Ar
no en Tanneke van der Heyden
uit Groningen, die door de jury
de tweede plaats kregen toebe
deeld. Arno van der Heyden
RUYCROK (chef) JAN RIJSDAM SASKIA STOELINCA
Illustraties Van de Hulst dikwijls moraliserend
Dat W.G. van de Hulst jr. zijn illustraties maakte in een
tijd waarin kinderen met strenge hand werden opgevoed,
is duidelijk te zien. Zijn creaties zijn moraliserend, heb
ben een goed of juist slecht karakter. De bolle Suikerbol-
lenbakker en zijn lange magere vrouw, Oude Bram, zieke
Peerke, Niek van de Bovenmeester, Rozemarijntje en
Gerdientje, deze bekende illustraties uit oma's kinder
boeken zijn tot 13 februari te zien in het Katwijks Muse
um aan de Voorstraat.
KATWIJK INGE RUICROK
van de enkeling en een absolute
concentratie op de dirigent. Om
een paar hoogtepunten te noe
men: de koorpsalm van Claude
Goudimel met in alle verzen
een andere verrassende samen
stelling van stemmen, met grote
aandacht voor inhoudsvolle
woorden gezongen. De drie de
len uit Bachs cantate BWV 140
werden evenwichtig, heel over
tuigend gezongen en opmerke
lijk knap was de weergave van
Ernst Pepping (1901-1981)
waarin de Cantus firmus (vaste
zang) werd omrankt door een
buitengewone originele sterk
ritmische melodie. In de Missa
Brevis van Haydn voor orgel en
twee violen weerklonk een ste
vige gloedvolle toon uit de
snaarinstrumenten van de twee
jonge vergevorderde conserva
toriumstudenten die aan dit
werk een vrolijk concertant
tintje gaven.
Een zwakke schakel in het ge
heel was 'O sing unto the Lord'
van Henri Purcell, waarin de
mannen en de alten weinig
overtuigend soleerden.
Het orgelspel van Gert van
Surksum met de overbekende
Toccata en Fuga in D van J.S.
Bach hoorde helemaal thuis in
dit overigens sterke program
ma: markant en dynamisch ge
speeld en van Surksum koos
bijzondere registraties (helaas
met bijgeluiden) in de orgelfan
tasie van Piet Kee.
Vanaf zijn dertiende begon Van
de Hulst jr. typetjes te bedenken
bij de verhalen van zijn vader,
die naast zijn schoolmeester
schap kinderboeken schreef.
Zoete tekeningen van kwajon
gens, deftige dames en zwerf-
hondjes, voornamelijk getekend
met pen en inkt, zijn daarvan
het resultaat.
Het belangrijkste werk, zowel
van zijn vader als van Van de
Hulst jr. zelf, is 'In de Soete Sui-
kerbol'. Het verhaal over de Sui-
kerbollenbakker, zijn strenge
vrouw en de plaaggeest Louw,
verscheen in het begin van de
jaren dertig als feuilleton in het
dagblad 'De Standaard'. Daarna
werden ze als omnibus uitgege
ven bij uitgeverij Callenbach.
Van de Hulst jr. zorgde voor
duizenden tekeningen bij deze
verhalen. Op verzoek van de
NCRV maakte hij in 1973 een
groot, aantal sprookjesachtige
kleurenplaten voor een televi
siefeuilleton, dat in korte afleve
ringen werd uitgezonden.
Naast zijn werk als illustrator,
bleek W.G. van de Hulst jr. een
veelzijdig kunstenaar. Een zelf
portret en een portret van zijn
vader in olieverf laten dat zien.
Ook staan in de expositieruim
te, weliswaar onopvallend, en
kele beeldhouwwerken van zijn
hand. Thema's als moeder
schap en de eenzaamheid van
een reiziger komen, zoals in
veel van zijn werk, daarin terug.
Daarnaast is hij de auteur van
het boek 'Wachten op de Kraak
wagen', waarin hij vertelt over
zijn eigen leven en de tijd waar
in hij met zijn vader samen
werkte.
Behalve het werk van W.G.
van de Hulst, is in het Katwijks
museum een overzichtsten
toonstelling te zien van honder
den prentbriefkaarten van 1880-
1930. De openingstijden van het
museum zijn van donderdag tot
en met zaterdag van 10.00-
12.00 uur en van 14.00-17.00
won ook de persoonlijkheids
prijs. De jury noemde hem een
„theaterdier in hart en nieren".
Derde werd het clownsduo
Poppe Vermaercke uit
Utrecht.
Het 27ste Camerettenfestival
werd zaterdagavond afgesloten
in het Luxor Theater in Rotter
dam. Evenals vorig jaar vond de
jury dat de deelnemers een rela
tief hoog niveau hadden. Er na
men drie Belgische groepen aan
deel. De jury vindt dit een posi
tieve ontwikkeling. Het viel de
jury op dat de Belgische deelne
mers beter geslagen ten ijs le
ken te komen. De verscheiden
heid aan cabaretvormen op het
festival stemt de jury vrolijk, al
dus het juryrapport.
AMSTERDAM GPD
„Tegen het eind van deze eeuw
zal blijken dat dit een histori
sche tentoonstelling is ge
weest". De Amerikaanse kun
stenaar Jeff Koons bevestigde
in het Stedelijk Museum in
Amsterdam zijn reputatie dat
hij geen last heeft van beschei
denheid. Onder grote belang
stelling van journalisten uit
binnen- en buitenland en ge
nodigden uit de kunstwereld
werd daar de eqrste over
zichtstentoonstelling van zijn
werk geopend.
Omringd door talloze foto
grafen en televisieploegen ver
telde Koons het een „zeer grote
eer" te vinden dat zijn eerste
retrospectief juist in het Stede
lijk Museum plaatsheeft. Ver
wijzend naar zijn achternaam
herinnerde hij aan het Neder
landse bloed dat door zijn ade
ren vloeit: „Ik ben voor 25 tot
30 procent van Nederlandse af
komst". Vol trots maakte
Koons nog even melding van
de recente geboorte van zijn
eerste levende kunstwerk: zijn
zoon Ludwig Maximiliaan uit
zijn verbintenis met Cicciolina,
de voormalige Italiaanse por
noster Ilona Staller.
Met zijn verklaring dat hij
„goede smaak juist heel be
langrijk vindt", pareerde de
meester in het bespelen van de
media uiterst beminnelijk een
beleefd-kritische vraag over de
slechte smaak waarvan zijn
kunst zou getuigen. Stedelijk
Museum-directeur Wim Bee-
ren had tevoren mogelijke criti
ci de wind uit de zeilen probe
ren te nemen door te vertellen
dat hij het werk van Koons
'meteen erg leuk' vond. De ex
positie omvat ongeveer 70 wer
ken en duurt tot en met 3 janu
ari. Volgende week opent in
San Francisco het eerste
Koons-retrospectief in de Vere
nigde Staten.
De Amerikaanse kunstenaar Jeff Koons poseert voor zijn kunstwerk 'Made in heaven' uit 1989. Tot 3 januari is dit samen met andere werken
van Koons te zien in het Stedelijk Museum in Amsterdam. foto anp
THEATER
RECENSIE CONNY VAN DER ZANDE
'Kroniek van een aangekondigde dood'
door toneelgezelschap Ivonne Lex naar de
novelle van Gabriel Garcia Marquez. be
werkt door David Cohn; regie. Catrien
Hermans; spel o.a Frans Maas, Ivonne
Lex, Anita Koninckx, gezien 28-11
schouwburg Leiden.
Als iemand bij het vertellen van
een mop aan het begin de clou
verraadt, zullen zijn toehoor
ders misschien nog beleefd luis
teren naar het eind van het ver
haal. De spanning is echter weg,
de afloop is bekend. Precies zo
gaat het bij de toneelbewerking
van 'Kroniek van een aangekon
digde dood', naar de beroemde
novelle van Mérquez. Centraal
in dit verhaal staat een moord
die gepleegd is uit bloedwraak.
Een pasgetrouwd meisje wordt
door haar mem naar haar moe
der teruggestuurd omdat hij
ontdekt heeft dat zij geen
maagd meer is. De broers van
de bruid dwingen haar te vertel
len wie haar ontmaagd heeft en
deze man zullen zij vermoor
den. Alle dorpsbewoners zijn op
de hoogte van de misdadige
plannen, maar niemand pro
beert de moord te voorkomen.
Het wordt nog pijnlijker als
blijkt dat iedereen de schuld
van de vermoorde jongen be
twijfelt.
In de toneelbewerking van
David Cohn blijft er van het
prachtige verhaal weinig over.
Het probleem zit hem vooral in
zijn angst om onduidelijk te
zijn. Het verhaal begint met een
korte uiteenzetting van de intri
ge, in de eerste vijf minuten we
ten we wat er plaatshad en hoe
het gebeurde. Cohn voert dan
een onderzoeksrechter op die
stapje voor stapje het verhaal
van de moord gaat analyseren.
Eerst vat hij een stukje van zijn
bevindingen samen, en dan
krijgen we een scène te zien die
zijn vertelling illustreert. Zo wis
selen samenvattingen en scènes
elkaar af. Bovendien zijn de scè
nes, die het karakter van flash
backs hebben, herhalingen van
wat we in het begin al gezien
hebben. Dit levert traag en sle
pend theater op. Bij drama
draait het om de zeggings
kracht, maar die is door de al
wetende verteller tot nul gere
duceerd. Toch is er een haast
filmische herhalingsscène die
werkelijk de moeite waard is. In
een slow-motion wordt de
moord getoond: dat getuigt van
grote kundigheid van de spe
lers.
Helaas is dat vakmanschap
niet altijd even duidelijk aanwe
zig. Ook in de spelvorm is na
melijk gekozen voor overdosis
aan duidelijkheid. Het nep-con-
verseren, het inschenken van de
thee, het schreeuwen van de ge
liefde van de vermoorde: het
wordt allemaal zo tonelerig ge
bracht dat je bijna denkt dat het
om een persiflage gaat. Maar
nee hoor, dit is blijkbaar Lex'
opvatting van toneel: traditio
neel toneel met hoofdletters!
Culturele samenwerking
tussen Randstad-provincies
AMSTERDAM
De provincies Noord-Holland,
Zuid-Holland en Utrecht heb
ben in Uithoorn besloten tot
nauwere samenwerking op het
gebied van kunst en cultuur. Dè
drie provincies hopen dat een
betere coördinatie en waar mo
gelijk een gezamenlijke aanpak,
kan leiden tot een versterking
van het culturele leven in de
Randstad.
De samenwerking omvat ge
bieden als beeldende kunst, cul
tuur-educatie, podiumkunsten
en cultuurbehoud.
Cabaretier
verongelukt
De 35-jarige cabaretier Ro
nald Smeenk uit Eindhoven
is zaterdagmiddag in een
ziekenhuis in Utrecht over
leden aan letsel dat hij in de
nacht van vrijdag op zater
dag had opgelopen bij een
verkeersongeval in Vianen.
De cabaretier raakte door
onbekende oorzaak met
zijn bestelbus op de afrit
van de snelweg de macht
over het stuur kwijt en
botste tegen een vangrail
Een 25-jarige passagier uit
Amsterdam liep slechts
schaafwonden op.
Smeenk maakte deel uit
van de cabaretgroep Teeu-
wen en Smeenk die precies
een jaar geleden winnaar
was van het cabaretfestival
Camaretten. „De groep was
aan het klimmen richting
bekendheid", aldus woord
voerder Stuurman van het
Amsterdamse theaterbu-
rcau Hummelinck en
Stuurman.
Wat hebben Leiden en Kerkrade
met elkaar te maken? Belang
stellenden die afgelopen zater
dag het tweejaarlijks donateurs
concert van K G bijwoonden,
weten het natuurlijk. De Show
and Marchingband, het parade
paardje van de Leidse vereni
ging, sleepte er in 1989 de hoog
ste prijs in de wacht bij het We
reld Muziek concours, dat eens
in de vier jaar in Kerkrade wordt
gehouden. Volgend jaar zal de
titel worden verdedigd. Inmid
dels is de muziek iets anders
gaan kiinken en een volle Stads
gehoorzaal kon daarvan getuige
zijn.
Als eerste trad de Stageband
voor het voetlicht. De leden
hadden het zichzelf zeker niet
gemakkelijk g maakt met pitti
ge arrangementen van stukken
als Take the A Train' en 'We are
the Champions'. De juiste or
kestklank was aanwezig, maar
wat extra aandacht voor zuivere
intonatie en ritmische verfijning
zal de band zeker goed doen.
Met een sprankelende uitvoe
ring van 'Amor', gestoken in een
Latijnsamerikaans jasje, liet de
band zich van een veel betere
kant zien.
Vervolgens gaven de 'Leer
meesters van K G' een staaltje
van hun kunnen. Ritmisch, tot
in de puntjes verzorgd, helder
van klank en met veel enthou
siasme speelden ze twee stuk
ken. Een plezier om te zien en
te horen.
Hetzelfde geldt voor de junio
ren van de vereniging. Voor
complexe maatwisselingen en
dynamische klankschakeringen
draaien ze de hand niet om.
Goed in het gehoor liggende
stukken als 'Star Trek' en 'Love
and Marriage' werden het pu
bliek gepresenteerd. De muzi
kanten van dit ensemble vari
eren jn leeftijd van 8 tot 16 jaar,
hetgeen verklaart dat je zo hier
en daar slechts een kuifje boven
de lessenaar zag uitkomen.
Na de pauze volgde een op
treden van de Show- and Mar
chingband. Inderdaad een for
matie die het verdient wereld
kampioen te zijn. De band heeft
een krachtige, evenwichtige
klank, speelt als een eenheid en
bovendien met een enthousias-'
me waar de vonken vanaf vlie
gen. De arrangementen zijn
goed, het repertoire zou wat ge
waagder kunnen. Een stuk als
'Fanfare for the Common Man'
klinkt subliem voor dit orkest.
Muzikaal vormde deze compo
sitie een hoogtepunt van de
avond: veel spanning door de
dissonante aWcoorden en de
knap gespeelde ritmische ac
centen. De medley van de 'West
Side-Story' wankelde, maar een
tweede medley van Gloria Es-
tefan met de originele titel 'Glo
ria Estafette' klonk briljant.
Over het algemeen geldt dat
de 'Up tempo-stukken' beter
klinken dan de ingetogen, lang
zamere werken. De klank wordt
dan troebeler en het ritme min
der trefzeker. Niettemin kan K
G terugzien op een zeer ge
slaagd donateursconcert en
maakt het een goede kans de
wereldtitel te prolongeren.
Het lijkt wel of iedereen tegelijk sinterklaasinkopen doet.
't Is dan ook 'gezellig' druk op de parkeerplaatsen in en
rond het centrum. Daarom is het een goed idee om met de
trein te komen. U hoeft niet op het verkeer te letten. U kunt
met uw medepassagiers leuke ideetjes voor surprises uit
wisselen. En u stapt natuurlijk midden in
Bovendien staat op dinsdag 1 december van 18.00 tot
21.00 uur de sneldichter Erik van Muiswinkel voor u klaar
op station Leiden.
Op vertoon van een geldig treinkaartje krijgt u een
gedicht dat de Rijmpiet zelf had kunnen bedenken. Laat uw
auto (of schimmel) dus maar lekker thuis.
Op vertoon van een geldig treinkaartje helpt de sneldichter op station Leiden u graag.
