3x1 goede reden
nu uw meubelen te kopen:
gratis woonkados
Schrijvende Lezers
Ssësï- ld
feestelijke presentatie
extra koopavond
een?euke attentie voor iedereen
Kom dus snel kijken naar onze feestelijke presentatie.
Goede redenen genoeg!
r. 13 Kin\/CMRFR
VRIJDAG 13 NOVEMBER 1992
Baggerstort
De landen om ons heen ver
vuilen de Rijn en de Maas. Het
slib wordt echter in ons land
gestort. Bijvoorbeeld in de
Braassem. Sommige ambtena
ren lijken niet in staat onze be
langen op de juiste wijze te
verdedigen.
,,Na '94 geen bagger meer in de
Braassem", zo las ik in deze
krant van vorige week zaterdag.
Te laat, denk je dan gelaten,
want ik zal er nooit meer in
gaan zwemmen.
Het besturen van onze maat
schappij en het besteden van
ons belastinggeld moeten we
overlaten aan politici en ambte
naren die we daartoe gekozen
of aangesteld hebben en die we
daar met ons allen voor betalen.
Voor de rest hopen en vertrou
wen we er dan maar op dat ze
het goed doen. Dat ambtenaren
en politici vaak minder sterk in
hun schoenen staan als wij bra
ve burgers denken, blijkt dan
bv. uit nog een bericht in die
krant; dat de gemeentedienst
van Amsterdam zich door een
scharensliep liet intimideren tot
het betalen van bijna een halve
ton voor het slijpen van wat bo
ren en scharen. Jammer van het
geld (waarschijnlijk wordt er
ook geen belasting over be
taald), maar zoiets is op zich
niet zo heel ernstig. Veel ernsti
ger is het dat dit gedrag symp
tomatisch is voor het verschijn
sel dat ambtenaren en politici
lang niet altijd de kennis, erva
ring, vechtlust en gemeen
schapszin hebben om de belan
gen van ons land en zijn bur
gers goed te kunnen verdedi
gen. In het artikel over de bag
gerstort ing zegt wethouder Van
Hij dat de polders in het Groene
Hart moeten worden aangewe
zen als stortplaatsen omdat de
ze gebieden niet mogen worden
bebouwd. „Van een opslag
plaats heb je daar dus geen
last." Met andere woorden stort
de troep maar in de polder daar
kan het onze tijd wel uitdienen.
Ik vind dat zoiets vergelijk
baar is met het maar betalen
van een lastige en misschien
wel gevaarlijke scharensliep, ge
woon slap, niet principieel en
bovendien levensgevaarlijk. Het
giftige slib wat hier in Neder
land gebaggerd en vervolgens
ergens gestort moet worden is
grotendeels afkomstig van de
industrieën in de landen om
ons heen. Industrieën die al vele
tientallen jaren de Rijn en de
Maas als riool gebruiken. Ge
woon, zonder een cent lozings
rechten daarvoor aan Neder
land te betalen terwijl de brave
Nederlander zo langzamerhand
voor elke drol een aangiftebiljet
moet invullen en hem al aange
zegd is dat het maken van
drinkwater uit dat giftige opper
vlaktewater hem binnenkort
nog een heleboel meergeld gaat
kosten (hyper- of nanofïltratie is
eigenlijk al nodig). Al vele jaren
wordt er eindeloos door onze
ambtenaren en politici met het
buitenland vergaderd over ver
mindering van die lozingen. Tot
nog toe resulteerde dat niet of
nauwelijks in een vermindering
van de hoeveelheid giftige stof
fen die via de rivieren in Neder
land de waterbodem vergifti
gen. Het Rijn Actie Programma
(RAP) is nu aanvaard, of het
echt iets zal verbeteren zal nog
moeten blijken maar over de
kosten van opruimen van het
inmiddels al geloosde giftige
slib hebben onze volksvertegen
woordigers niet met de buiten
landse scharenslijpers gespro
ken!! Als wij in Nederland door
gaan met deze troep in onze
meren en polders te dumpen is
ons land binnen 10 20 jaar
failliet en onbewoonbaar en
zullen we moeten wegtrekken
uit wat jarenlang als een weg-
gooiland is behandeld.
Om dat te voorkomen moe
ten onze politici vechten voor
onze belangen en is zo'n uitla
ting van een wethouder heel erg
verkeerd.
Dat slib moet óf wel terug
naar waar het vandaan geko
men is óf, op kosten van de ver
vuiler, desnoods in Nederland,
gereinigd worden; één van bei
den. Voorts mag alleen nog
schoon water onder continue
controle geloosd worden!! Te
duur? Niet haalbaar? Politiek
niet te realiseren? Het moet!!!
De kosten zullen altijd nog
maar een fractie zijn van de
schade die nu wordt aangericht.
A. van Duijn,
Bospad 24,
Oud Ade.
Herinnering
Redacteur Ronald Frisart ging
op zoek naar de Indische
'roots' van zijn vader. Frisart
sr. en jr. keerden terug op de
plek waar zo veel Nederlanders
herinneringen aan hebben.
Goede dan wel bittere. Zijn be
vindingen legde hij vast in
twee pagina's in de zaterdag-
bijlage.
In mijn reactie op 'In bittere
herinnering' van 31 oktober j.l.
wil ik stellen dat 'Mijn goede
herinneringen' net zo subjectief
zullen worden als de hier en
daar negatieve uitlatingen van
dhr. Frisart.
In navolging van Frisart sr. wil
ik mij kort annonceren: medio
april 1947 vertrok dpi. soldaat
Nic. Sluis (260330118) met het
ms. Boissevan richting Tand
jong Priok en keerde hij als dpi.
korporaal in mei 1950 per ms.
Fairsee weer naar het vaderland
terug.
Ook ik was bij terugkomst
materieel en financieel net zo
berooid als die 120.000 of daar
omtrent militairen met mij wa
ren, maar daarnaast wel tevre
den dit alles gezond en wel te
hebben mogen doormaken.
Hoewel het zgn. 'diensttijd -
boek' na dik 40 jaar nog maar
zelden opnieuw wordt openge
slagen, wekken publicaties zoals
die nu weer van de heren Frisart
allengs meer wrevel bij mij op
en zie ik steeds meer en verlan
gend uit naar een andere, meer
positieve weergave van die pe
riode.
Ik durf te stellen dat 'In bitte
re herinnering' te veel een per
soonlijke ervaring beschrijft van
een wellicht in meerdere op
zichten teleurgesteld iemand,
waarbij ik oprecht wil aanteke
nen dat 's mans lotgevallen en
belevenissen (en met hem die
van vele anderen) beslist niet
genegeerd behoren te worden.
Echter te vaak en te veel hebben
zijn uitspraken een generalise
rende ondertoon en dat vind ik
unfair.
Waar ik ook mee zit is het ge
geven dat hij in 1948 als 21
jarige een kennis en inzicht
van politieke, diplomatieke en
militaire zaken aan de dag legt
waar je compleet U tegen zegt,
maar waar ik dan van zeg dat
het wel een 'achteraf kennis zal
zijn. Immers, met die parate
kennis had hij toen minimaal in
aanmerking gekomen voor een
Officiers-opleiding waardoor
een eventuele uitzending naar
de Oost waarschijnlijk voor hem
niet aan de orde was gekomen.
Met name het hogere kader wist
zich namelijk zeer goed van uit
zending te distancieren.
Men kan gevoeglijk aanne
men dat het overgrote deel van
de toenmalige 7 December- en
Palmboom-divisie bestond uit
jongens van rond de 20 jaar
net een oorlog achter de rug
met een beperkte tot lage
schoolopleiding, in meerder
heid nog wel gezagsgetrouw en
volgzaam, maar wel redelijk
door de wol geverfd. In die pe
riode levend volgens het 'dag
tot dag' systeem, m.a.w. zorgen
dat je voor vandaag eten, drin
ken, sigaretten en enig onder
komen had georganiseerd, de
zorgen voor morgen en voor la
ter kwamen dan ook pas mor
gen en later. Deze mentaliteit
heeft mij en velen met mij ook
tijdens onze Indië periode
meestal overal doorheen ge
sleept.
Waarom moet het iemand
kwalijk genomen worden wan
neer hij zo'n bijzondere levens
fase (want dat is het toch wel
geweest) beleeft en doormaakt
op een wijze die hij zelf voor
staat? Ga er dus a.u.b. zo'n 40
jaar na dato geen consequenties
meer uittrekken of zitten zuch
ten van: had ik me maar meer
verzet; had ik toch maar dienst
geweigerd; was ik maar onder
gedoken of nog erger; was ik
maar overgelopen naar de TRI.
Persoonlijk heb ik ook in In
dië bijzonder goed leren relati
veren en al kwamen we dan let
terlijk en figuurlijk in onze 'blo
te kont' weer thuis, van de daar
opgedane mensenkennis heb ik
gedurende mijn latere leven
veel baat gehad. Het is spijtig te
moeten constateren dat dit bij
Herman Frisart blijkbaar anders
is gelopen (of gaan lopen).
Met hem zijn er meer die
soms op het frustrerende af zich
nog steeds zwaar belazerd voe
len en dan nu de schuld daar
aan gaan leggen bij de toenma
lige legerleiding, de regering en
de politici van die jaren en zich
daarbij soms ook nog eens hei
melijk beschuldigen van oor
logsmisdaden.
Weet u waar ik me wel korze
lig over kan maken Herman Fri
sart, dat is over zo'n bezopen
regeling van de Rijksoverheid
om pakweg 7000 gulden te ge
ven aan militairen die minstens
5 jaar aaneengesloten in aktieve
dienst zijn geweest, in de we
tenschapdat:
a. dat er niet veel zijn geweest;
b. de overgrote meerderheid er
'maar' zo'n kleine 4 jaar in zat;
c. er elk jaar een aantal overlij
den;
d. een eventueel later nog aan
ons uit te keren bedrag dus ie
der jaar een kleiner totaal
vormt.
Iedere aktie m.b.t. een protest
over deze kwestie heeft mijn
volle sympathie en mag uitge
breid in de krant.
Tot Ronald Frisart nog het
volgende: Wat vind je nu van je
vader, nadat jullie waren terug
gekeerd van deze missie? Is hij
een soort held, is-ie een ouwe
zeur, heeft-ie ook naar jouw
mening onvoldoende de zaken
gerelativeerd, heeft hij e.e.a. on
voldoende verwerkt? Wat is
jouw mening? Ik mag aanne
men dat je hem kent, daarbij
behoor je naar mijn inschatting
O
O
O
7
Baalbergen in Katwijk bestaat 111 jaar.
Nou niet precies een kroonjaar, dat geven we
toe. Maar toch een leeftijd om even bij stil te
staan. Vandaar dat we 1+1+1 een goede
aanleiding vonden voor een gezellige
kadocampagne, die loopt van donderdag 12
tot en met zaterdag 21 november.
O
O
O
EXPOSITIE bcr.
c O M F
die extra eisen ste ook
aandacht voor comfortmeubelen voor
ouderen.
HARINGKAK november
Zaterdag seen voortref-
Sr^^seh^nsaanonte
bezoekers.
muziek n
november (koop-
Donderdag 21 .00 uur een
avond) van 19.00 tot i Bcel<
piano-optreden van Matth^r wordt
°P vt: 14 00 tot 16.30 uur
de piano van d geek.
bespeeld door Mart^o0pAVOND
T"den nsd« 18 november speelt
op w°cnsd°g00 to[ 11.00 uur de
bij ons van IV.uu Een op[re-
bekende piams P missen,
den datu e'|eP9'november tijdens de
Donderdag l[<jt j00 uur
'74LudXt^G-«nM"|kc
Ten eerste krijgt iedere bezoeker nu een leuke ver
rassing. En bij uw aankoop vanaf 1250,- krijgt u een
schitterend woonkado, dat waardevoller wordt bij
toename van het aankoopbedrag. Er zijn
schitterende kado's*: leeslampen, dekbedovertrekken,
wanddecoraties en zelfs een fantastische fauteuil.
Kortom: nog meer sfeer voor uw interieur.
of u kiest de helft van de waarde in kontanten
orkest van oe n
Muziekschool
WOENSDAG 18 NOVEMBER
Een feestelijke
mdeSffSuS S een hapje en
CamPdfankie Set muziek. En met een
O
Al meer dan 110 jaar hart voor uw huis.
tot die generatie die mede door
opleiding e.a. objectief een
zienswijze kan ventileren, maar
die heb ik helaas in je artikel
niet gevonden.
Nic. Sluis,
Erfvoort58,
Noordwijkerhout.
Stationsplein
De gemeente Leiden heeft van
minister Maij 80 miljoen gul
den gekregen voor de bouw
van tunnels voor het station.
Voetgangers en fietsers krijgen
vrij baan op het nieuwe sta
tionsplein, het autoverkeer
gaat ondergronds.
Een regendag, stevige wind
vanuit het westen, tegenwind
voor wie op de fiets naar het
westen moet. Het stationsplein
passerend vervloek ik weer eens
de enorme luchtstuwing die je
daar altijd voluit treft. Hoog
bouw naast een open kruispunt:
zodra er wind is heb je daar te
maken met een soort windtun
nel. Je hebt de wind eigenlijk al
tijd tegen, of je nu de ene kant
op moet of de andere, de wind
rukt je bijna van je fiets. Geen
gezellig punt op de dagelijkse
tocht!
De echte koude douche
kwam toen ik op 3 november
j.l., "weer zo'n winderige dag,
thuiskwam en met een krantje
in een luie stoel op adem wilde
komen. 'Het Leidse station
krijgt zijn tunnels voor auto's en
bussen' lees ik in het Leidsch
Dagblad. Enthousiasme vanwe
ge de toegenomen kans op fi
nanciering door de overheid.
Prachtig! Maar niet helemaal de
ontwikkeling waar we op zitten
te wachten. Het station zou
toch opgeknapt worden en de
treinreizigers zouden een gezel
lige entree naar de stad krijgen,
en de fietsers ook, niet gehin
derd door het gemotoriseerde
verkeer. Segregatie van ver
keersstromen. Prachtig! Maar
dan laat je voetgangers en fiet
sers toch niet over dat winderi
ge plein lopen en fietsen. Van
zelfsprekend gaan de kwets
baarsten ondergronds, in de
luwte van tunnels en passages,
beschermd tegen regen en
wind. De bussen, taxi's en an
dere auto's blijven boven. We
gaan in Leiden toch niet de ou -
de fout nog eens maken? Als ik
in de auto zit kunnen storm en
regen mij niet veel schelen, als
voetganger of fietser ervaar ik
de onvriendelijkheid, nee vijan
digheid van de massale hoog
bouw met zijn strenge klimato
logische omstandigheden.
Het kan allemaal zo mooi
worden. Als reiziger kom je in
Leiden aan. In de stationshal
kies je, geleid door de symbo
len, je verdere route: naar bus
sen en taxi's op de begane
grond, naar fietsenstalling en de
stad in op een lager niveau, wel
licht via een roltrap. Nog even
koffie drinken, bloemen kopen
voor een geliefde, een krantje
en broodjes voor de lunch, daar
is alle gelegenheid voor. In de
passage richting stad heeft de
winkel- en horecasector zich
breeduit gevestigd. Het aanbod
is gevarieerd en goed. Leiden
Museumstad heeft de gelegen
heid goed benut en lokt de cul-
tuurzoekende toeristen. Het
vertrouwde beeld van een geld
automaat met een rijtje mensen
ervoor ontreekt evenmin. Te
vreden slentert men richting
stad. De fietsers zijn dan al op
hun stalen ros in de beschutting
van de tunnels verdwenen, niet
gehinderd door het motorver-
keer en beschermd tegen weer
en wind. Langzaam een helling
optrappend komen ze, ver van
het onaantrekkelijke stations
plein, weer. bovengronds, dank
baar voor de veilige passage die
ze konden maken.
Ondergrondse fietstunnels en
passages dus, dat is nog eens
een goede investering, die te
vreden burgers oplevert. En nog
veel goedkoper ook.
P.J. van Helsdingen,
Warmonderweg 64,
Oegstgeest.
(Van redactiewege ingekort)
Indien u reageert op een arti-
kel in deze krant, wilt u dan
in uw ingezonden brief de
datum vermelden waarop
het werd gepubliceerd?
Brieven worden in het alge
meen in de krant onderte
kend met naam, adres en
woonplaats.
Plaatsing van ingezonden
brieven betekent niet dat de
redactie het met de inhoud
De redactie behoudt zich het
recht voor ingezonden brie
ven in te korten en plaatsing
van brieven te weigeren.
