Patrick Bruel, 's werelds
populairste docent Frans
bestuursleden
'Met John Cale misschien
toch naar een andere zaal'
Cultuur&Kunst
MAR IËN HAVEN
Puzzels: parodie op een blijspel?
Blik achter de schermen
van architectuurpraktijk
Dansgroep Reflex bewijst
weer grote veelzijdigheid
ZATERDAG 24 OKTOBER 1992
Acteur Cleavon Little dood
los angeles De zwarte Amerikaanse acteur Cleavon Little (53) is
donderdagavond aan kanker overleden. Little werd vooral be
kend door zijn rol als sheriff in de western-komedie 'Blazing
saddles'. Little speelde ook geregeld in toneelstukken op Broad
way en in tv-series. In 1970 kreeg hij een Tony voor de musical
'Purlie' en in 1989 viel hem een Emmy ten deel voor een gastrol
in de tv-serie 'Dear John'.
CJP Magazine terug van weggeweest
Amsterdam De 150.000 houders van een Cultureel Jongeren
Paspoort krijgen met ingang van 26 oktober weer een eigen gra
tis blad: CJP Magazine. Vorig jaar zomer ging het CJP-blad Cult
aan financiële problemen ten onder. Met forse steun van een
bank en enkele kleinere sponsors is het gelukt terug te komen.
Het biedt de Stichting CJP de gelegenheid om de 150.000 kaart
houders (van 0 tot 26 jaar) zes keer per jaar uitvoerig op de
hoogte te brengen van alles wat ze uit en thuis met hun kaart
kunnen doen. Doel van het CJP is om bij jongeren interesse te
wekken voor kunst en cultuur in de brede zin van het woord.
Gelauwerden bij Hot House
leiden Jazzpodium Hot House organiseert morgenavond (21.30
uur) in de Waag een concert met het Herman Van der Grinten
Quartet. Maarten van der Grinten (gitaar) ontving in 1991 de
Max van Praag award, Ben Herman (altsaks) de Wessel Ilken-
prijs. Verder spelen mee Jos Machtel (contrabas, tuba) en Henk
Zomer (slagwerk). Op dit moment is hun cd de tip van de jazz-
zender Eurojazz.
Scènefoto uit de André van Duin Revue, foto kors van bennekom
Ballet en Van Duin via K&O
leiden Andre van Duin komt met zijn revue 'Tijd voor theater'
op 17 november in het Circustheater in Den Haag. Op zaterdag
31 oktober rijdt er speciaal voor inwoners uit Leiden en regio
een bus naar het Danstheater in Den Haag. Op het programma
staan drie werken waarvan twee van Jiri Kylian en een van Willi
am Forsythe. Toegangskaarten voor beide voorstellingen ver
krijgbaar bij K&O, Oude Vest 45, Leiden tel 141141
Kunst in de regio
regio Jeanne de Jong-Beenackers en Corrie de Jong exposeren
tot 11 december in de grote hal van gebouw Rijnstaete aan de
Prins Bernhardlaan in Alphen a/d Rijn. Jeanne de Jong toont
haar olieverfdoeken en van Corrie de Jong zijn de bronzen
sculpturen te zien. In het Leeuwenhorst Congres Centrum in
Noordwijkerhout is tot 18 december een tentoonstelling te zien
van Monica van Rijn. Zij exposeert gemengde technieken op pa
pier.
Kijk hem nou zitten, met
die guitige krullekop. De
stoere stoppelbaard, die 33
Parijse lentes camoufleert.
De lach uitbundig, jon
gensachtig. En die ogen,
gretig en toch vermoeid.
Patrick Bruel is zo'n joyeu
ze Fransoos die met hese
stem meteen lieve woord
jes in de oren van je doch
ter staat te lispelen, als je
haar op de Champs Elysées
plotseling even kwijt bent.
Zijn wij even blij dat we
geen dochter in de op
groeiende leeftijd hebben.
utrecht ton de jong
Geeeeeeeeeeuw. Het idool doet
geen moeite zich te verdedigen
in het gevecht met de lusteloos
heid. Volgens zijn manager
(voor het beeld: een soort ach
terneef van Louis de Funès,
maar dan op valium) is Patrick
heus geen nachtbraker, in die
zin dat hij van feest naar feest
zou stommelen, maar mag hij
gewoon graag in de avonduren
een potje 'pokeren'. Dan wordt
het wel eens laat.
Bruel in Holland. Eén dagje
maar, ter voorbereiding op de
twee concerten die hij op 28 en
29 november in Ahoy' geeft. Het
zijn extraatjes voor de populaire
zanger, nadat hij eerder dit jaar
Vredenburg al plat speelde.
Aanvankelijk zou hij rond deze
tijd weer eens als acteur in actie
zijn, maar de opnamen werden
uitgesteld. „Dan maar een paar
concerten, heb ik gezegd."
Gillen
Eigenlijk is de plaats van optre
den voor het succes volstrekt
onbelangrijk geworden, in het
geval van Bruel. De taferelen
zijn overal (ook buiten Frank
rijk) hetzelfde: meisjes en vrou
wen drommen in hartstochtelij
ke bewondering aan zijn voeten
samen en zingen tussen het
gillen door vrijwel het gehele
repertoire uit volle borst mee.
Zoals op zijn succesvolle, dub
bele live-cd 'Ci se soir' te horen
valt, hoeft hij soms zélf geen re
gel meer te zingen. In de balla
de 'Je te l'dis quand mème' blijft
zijn bijdrage tot amper twee
woorden beperkt: 'Je t'aime'.
(Waarna het schamele aantal
jongens in het publiek over
stemd wordt door een bijna
dierlijk gekrijs.)
Het doet een beetje denken
"ban Rod Stewart in zijn hoogtij
dagen, die drang tot meezingen.
Zoals op diens live-album 'Ab
solutely live' goed te horen is.
Bruel zit direct op het puntje
van zijn stoel: „Absolutely live
van Rod Stewart! Weet je, het is
heel grappig dat je daarover be
gint, heel grappig, want ik heb
MARIËNHAVEN is een psychogeriatrisch verpleeghuis op katholieke grondslag te Warmond met
een klinische capaciteit van 208 bedden en 15 plaatsen dagbehandeling. Er zijn circa 325 mede
werkenden en circa 60 vrijwilligers werkzaam.
In substitutieprojecten wordt nauw samengewerkt met verzorgingshuizen en eerstelijnsinstellingen.
Daarnaast bestaat er een samenwerkingsovereenkomst met het naastgelegen kloosterbejaarden
oord Mariëngaerde/Mariënweide.
Het verpleeghuis heeft een regionale functie voor de subregio's Leiden e.o. en de Bollenstreek
Het profileert zich als een psychogeriatrisch centrum dat zijn specifieke psychogeriatrische kennis
en deskundigheid onder andere uitdraagt door advisering, scholing en training.
Naast de voortdurende ontwikkeling op zorginhoudelijk en organisatorisch gebied, bereidt
Mariënhaven zich voor op een omvangrijk nieuwbouw- en renovatieproject dat in 1994 zal starten.
Verpleeghuis Mariënhaven wordt bestuurd op basis van een Raad van Beheer-model, waarbij
bestuur en directie eigenstandige verantwoordelijkheden en bevoegdheden hebben.
De directie wordt ondersteund door een managementteam.
Ter aanvulling van het bestuur zou het graag in contact komen met kandidaat
(m/v)
Van geïnteresseerden wordt verwacht:
aantoonbare interesse en affiniteit met ontwikkelingen in de ouderenzorg;
bestuurlijke kwaliteiten en ervaring, bij voorkeur op gebied van financieel of zorginhoudelijk
beleid;
het onderschrijven of minimaal respecteren van de katholieke signatuur van de stichting;
bij voorkeur woonachtig in de subregio Leiden e.o. of de Bollenstreek
Het betreft een niet-gehonoreerde functie; reiskosten en andere kosten worden vergoed.
Met het bestuurswerk is inclusief voorbereiding en bijwonen van bestuurs- en andere vergadenn-
gen circa 8 uur per maand gemoeid.
Geïnteresseerden kunnen zich voor meer informatie wenden tot drs. H.G. Schugard, voorzitter,
telefoon (07176 18 61 (nè 19.00 uur). Brieven voorzien van een curriculum vitae kunnen worden
gericht aan Verpleeghuis Mariënhaven, ta.v. Bestuur, Postbus 6, 2360 AA Warmond.
(HÜ ilisiiKiS^
PSYCHOGERIATRISCH VERPLEEGHUIS EN DAGBEHANDELING
dat beeld altijd voor ogen gehad
toen ik voor grote massa's op
ging treden: Rod Stewart en die
twee nummers op die plaat,
'Sailing' en, vooral, 'I don't want
to talk about it'. Dat moment,
waarop Stewart dan zingt: 'I
don't wan-na...' en het publiek
dan massaal invalt met '...talk
about it!'. Fantastisch is dat,
fantastisch. Het mooiste mo
ment in de loopbaan van een
zanger. Meer kun je je niet wen
sen. Ik heb vaak naar dat album
van Stewart geluisterd."
En, als je het zelf meemaakt?
Kippevel?
„Zjes."
Nog elk concert?
„Zjes! Zies ies mèdzjik!"
Of het publiek in den vreem
de wel precies weet wat er ge
zongen wordt, waar die chan
sons van cher Patrick allemaal
over gaan, dat lijdt wat Bruel
betreft geen twijfel: „Ze begrij
pen me wel, hoor. 'Als je van een
artiest houdt, en die zingt toe
vallig Frans, dan probeer je er
toch wel achter te komen wat
hij zingt, lijkt me."
Vermoedelijk ben je dan 's
werelds populairste docent
Frans.
theater
recensie conny van der zande
Puzzels van Jennifer Rogers. Vertaling en
regie Shireen Strooker. Spel Henriette Tol,
Marijke Veugelers, Mary-Lou van Steenis,
Frederique Huydts en Elly Weller. Gezien
23/10. Parktheater Alphen.
Als een puzzel waarin geen en
kel stukje op zijn plaats valt, zo
is de nieuwe voorstelling van
Shireen Strooker opgebouwd.
De losse elementen zijn prima
in orde: vijf goede actrices,
mooie serieuze monologen en
een paar pittige dialogen. Een
goede voorstelling is echter
meer dan een opstelsom van de
onderdelen.
Het gebrek aan eenheid ligt in
de eerste plaats in het stuk, dat
op het ene moment kan door
gaan voor een luchtig blijspel en
het andere moment een ernsti
ge en gevoelige ondertoon
heeft. We zien hoe een oma,
haar twee dochters en haar
twee kleindochters met elkaar
omgaan. De een heeft een
drankprobleem, de ander een
poetsmanie, een dochter is
plotseling lesbienne geworden
en oma wil zelfmoord plegen.
De familieleden proberen elkaar
te begrijpen maar dat levert
nogal wat moeilijkheden op.
De zogenaamd grappige dia
logen worden op een gemaakt
leiden saskia stoelinga
Het nieuws dat John Cale naar
Leiden zou komen was nog
maar net bekend of organisator
Hans van Polanen werd al be
laagd door enthousiaste fans.
Hoewel het optreden op 5 en 6
januari nagenoeg rond is, weet
van, Polanen nog niet wanneer
hij met de kaartverkoop gaat
beginnen. „Misschien dat we
moeten uitwijken naar een an
dere zaal. Nu staan de twee
concerten gepland in Galerie
Stelling, maar aangezien die
niet over een volledige hinder
wetvergunning beschikt zou dat
problemen kunnen gaan ople
veren. Ik ben nog in onderhan
deling".
Van Polanen, eigenaar van de
cd-uitleenwinkel aan het Leven
daal, blijft rustig onder het suc
ces. Hij heeft net Eric Andersen
van het vliegtuig gehaald. Voor
Cale zal hij hetzelfde doen. „De
laatste paar dagen loop ik het
vuur uit m'n sloffen om alles
voor elkaar te krijgen. Niet erg
hoor, ik ben een fan van het
eerste uur. Ik vind dit leuk.
Maar het zijn absoluut geen
beeldende kunst
recensie nancy stoop
Expositie: Jo Coenen - schetsen van recen
te ontwerpen Beeldende kunst en archi
tectuur 7. Te zien t/m 7/11, wo t/m vr.
van 12-17 uur, za en zo van 11-17 uur.
De Waag. Aalmarkt 31Leiden
zijn voltooiing nadert. Een be
langrijk deel van de expositie is
gewijd aan dit prestigieuze plan.
Coenen tekent soms op ge
kleurd papier of op ruitjespa
pier met pen of potlood, soms
maakt hij ingekleurde tekenin
gen naast ruwe schetsen. Vijf
verschillende projecten, vari
ërend van een kantoorcomplex
tot een privé-villa vormen een
kleine selectie uit zijn omvang
rijke oeuvre. Het meest uitge
breid komt het plan voor het
Rotterdamse architectuurinsti
tuut aan bod. naast twee prijs
vragen en het plan voor het 1J-
eiland oost in Amsterdam.
In deze en andere projecten is
de relatie tussen architectuur en
stedebouw van belang. Dit is
vooral bij het Nederlands Archi
tectuur Instituut zichtbaar in
het gebruik van verschillende
hoofdvormen, de gebogen
wand van het archiefgebouw
dat een lange afsluiting van het
gebied vormt en de oriëntatie
van overige elementen, be
kroond door een grote pergola,
op de bestaande omliggende
gebouwen.
Een welkome aanvulling op
de tekeningen en schetsen zijn
de maquettes. Liefhebbers en
kenners van architectuur kun
nen in de Waag hun hart opha
len. Schetsen van Coenen tonen
de hand van de meester en het
ontstaansproces, maar de groep
niet-ingewijden moet met veel
verbeeldingskracht de tekenin
gen 'lezen'. Maquettes zijn een
hulpmiddel om een voorstelling
te maken van de vorm in de
ruimte.
Het is fascinerend de verschil
lende stappen van Coenen in
het ontwerpproces te volgen. Bij
deze expositie ligt het accent op
de architectuur en op de plaats
van de bouwkunst temidden
van de overige kunsten, maar
bij het creëren van zijn plan
verliest Jo Coenen de mens, de
gebruiker van het gebouw,
nooit uit het oog.
"Simpel, sober en doelmatig
zijn vaak eufemismen voor
saai", is een uitspraak van ar
chitect Jo Coenen. Diens werk
staat centraal in de op de een
na laatste tentoonstelling in de
serie Beeldende kunst en Archi
tectuur in De Waag. Allerminst
saai is de bloemlezing van Coe-
nens ontwerpen in schetsvorm,
al zijn de bovengenoemde kwa
lificaties wel van toepassing op
de presentatie van zijn werk.
De sobere, ingehouden vorm
van de expositie sluit goed aan
bij de ritmiek en ordening van
de getoonde architectuurteke
ningen: een reeks lilakleurige
houten lessenaars die, rustend
op een soort dikke schroeven
met bolpootjes, in twee rijen
staan opgesteld in het midden
van ruimte. Al suggereert de
vorm van deze opstelling dat de
tekeningen achter de tekentafel
ontstaan zijn, enkele notities
wijzen anders uit. Sommige
schetsen vermelden behalve de
datum ook waar zij zijn ge
maakt, bij voorbeeld in het
vliegtuig naar Los Angeles of in
de trein van Karlsruhe naar
Keulen.
Dergelijke kleine aanwijzin
gen gunnen ons een blik achter
de schermen van de architec
tuurpraktijk van Jo Coenen. Aan
de hand van tal van schetsen en
aantekeningen kan men de
werkwijze en diverse stadia van
ontwerpproces te volgen.
Jo Coenen (Heerlen, 1949)
behoort tot de groep vooraan
staande Nederlandse architec
ten. Zijn naam is bij velen be
kend door zijn ontwerp voor het
nieuwe Nederlands Architec
tuur Instituut in Rotterdam dat
Patrick Bruel: „Als je van een artiest houdt en die zingt toevallig Frans, dan probeer je er toch wel achter te
komen wat hij zingt, lijkt me."
foto •cpd/roy tee
Grinnikt:,Ah-huh-huh-huh."
In april staat meneer Bruel
voor de filmcamera's tegenover
Isabelle Adjani. Dat had minder
bekoorlijk gekund. „Het is een
historische film, die speelt in de
zestiende eeuw. Ik speel de ko
ning der protestanten, en Isa
belle de koningin."
Spélen? Je bént toch al ko
ning?
„Dat hoop ik", zegt God in
Frankrijk, en glimlachend zet
hij een handtekening: 'Pour An
neke'.
Alweer een vader die zich zor
gen moet maken.
toontje gebracht en als je ook
het oubollige huiskamer-decor
bekijkt, lijkt het of hier een pa
rodie op het blijspel gemaakt
wordt. Maar wat moeten we
dan met de serieuzere delen,
die totaal niet aansluiten op de
luchtige dialogen? De regie
maakt het er ook niet duidelij
ker op. Naast karikaturen zijn er
ook realistische personages.
Zo kun je meeleven met de oma
die haar leven overdenkt, maar
de poets-zieke dochter blijft een
typetje. Het is de vraag wat
Shireen Strooker, die het stuk
vertaalde en regisseerde, in dit
stuk heeft gezien.
Knocks', waarin onder anderen
dansers, vormgevers en beel
dend kunstenaars samenwer
ken. Deze achtergrond is duide
lijk herkenbaar in de fraaie kos
tuums en het imposante decor
van drie enorme, schuin boven
de vloer opgehangen spiegels.
De vier dansers maken frag
mentarische bewegingsreeksen
en wisselen telkens van positie.
Zo fungeren zij prachtig als fi
guren in het visuele geheel.
Klaar behalve dat zijn de ex
pressieve en toch beheerst uit
gevoerde bewegingen een
mooie, speelse uitwerking van
het thema dat het programma
boekje vermeldt: het versprin
gen van tijd en ruimte; het sa
mensmelten van verleden, he
den en toekomst. Op de vloer
ligt zand. De dansers springen
hierop en gooien ermee op een
manier die herinnert aan spelle
tjes uit de ieugd. Als zij het zand
in de hand nemen en van dicht
bij bekijken, glipt het tussen de
vingers weg. Door de humor en
de vaart is dit dansstuk van be
gin tot eind een plezier om naar
te kijken.
Het programma wordt afge
sloten met 'Hymne an die klei
nen Freude' van Patrizia Tuer-
lings, een reprise uit 1990. Het
is erg leuk dit vrolijke stuk met
zijn komische, vaak clowneske
bewegingen, vlot en vaardig uit
gevoerd door de zes dansers,
nog eens te zien.
recensie aaaarten baanders
'By Long Odds'. Crash into Zero', 'Hymne
an die kleinen Freude' door Reflex. Gezien
23/10 leidse Schouwburg
Dansgroep Reflex staat erom
bekend werk van heel uiteenlo
pende choreografen in één pro
gramma te kunnen combine
ren. Het eerste werk, 'By Long
Odds', van Marjolein Elsink (die
al jaren bij Reflex danst) heeft
een overwegend zwaar thema.
Een vrouw en twee mannen
proberen elkaar te bereiken en
slagen hier maar moeizaam in.
Op muziek van Sjostakovitsj,
die triest is, maar waarin een
verlangen naar vrolijkheid hoor
baar is, lossen drukke en verstil
de bewegingen elkaar af als on
begrepen antwoorden. De dan
sers geven de emoties mooi so
ber, met een ingehouden heftig
heid weer. Jammer is dat dit wat
lang duurt en dat er geen ont
knoping in ontwikkeld wordt.
Tegen het eind maakt de trieste
muziek plaats voor een wals. De
dans is nu vitaler. De dansers
vinden elkaar nu wel en druk
ken daarbij een komisch aan
doende onbeholpenheid uit.
een tegenstelling die wel erg
haaks op het eerste gedeelte
staat.
'Crash into Zero' is een cho
reografie van Yoshiko Chuma,
artistiek leidster van de Ne-
wyorkse 'School of Hard
miljoenenprojecten. En ik hoef
er niets aan te verdienen."
Een kaartje voor de gitarist,
pianist en songwriter John Cale
zal 25 gulden gaan kosten. Voor
zijn optreden verwacht hij zo'n
200 mensen. De 40-jarige Lei
derdorper Van Polanen bemerkt
wel dat hij een soort 'organisa
tiewoede' aan het ontwikkelen
is. „Ik ben nu alweer bezig met
Jon Mark. De gitarist die vroe
ger de helft van een duo vorm
de met saxofonist Johnny Al-
mond. Inderdaad, ook hier gaat
het om een idool uit mijn
jeugd."
Dansgezelschap Reflex: 'By Long Odds'.
foto hans girhtvn
