Anneke
Grönloh
J^jjjkdichthCid pro^rcirnnis.' S Nieuw cabaretprogramma met 'de beroemdste Tukker van Nederland'
zegt niets over de kwaliteit Het rare broertje van Herman Finkers
Rtv show
De andere
kant van
WOENSDAG 14 OKTOBER 199210
Berdien Stenberg:
„Zelf je kind voeden
is één van de leukste
dingen die jein je le
ven kunt meema
ken." foto pr
ZOGEZEGD
natuur, en dit was puur natuur. Tweedui
zend jaar geleden ging het precies hetzelf
de, dat gaf mij een enorme kick." (Berdien
Stenberg in Privé)
„Film interesseerde me al niet meer toen
ik me er nog mee bezig hield. Dus kunt u
nagaan in hoeverre het me vandaag nog
boeit. Film is, wat mij betreft, onlosmake
lijk verbonden met zo'n troep in mijn le
ven, dat ik er nooit meer iets over wil ho
ren, en dat ik me er zeker niet meer mee
bezig wil houden. (Brigitte Bardot in Humo
„Vooral vrouwen kunnen in de liefde ex
treem ver gaan. Mannen zijn veel kortzich-
tiger. Op wetenschappelijk gebied of in
zaken bereiken ze grote dingen, maar in
de liefde zijn het volstrekte idioten.
Lafaards!" (Roman Polanski in Panorama)
„Ik heb een prachtige vrouw, die uit een
eerder huwelijk twee pracht-dochters
meebracht. Voor mij zijn ze als mijn doch
ters en ik houd van ze als mijn dochters.
En las ik dat dan zie, denk ik: verdomme,
dat heb ik dus voorbij laten gaan. Eigen
kinderen, dat is het enige dat ontbreekt in
het schilderijtje van mijn leven." (Ralph
Inbar in VARA TV-Magazine)
„Ik wil zeker kinderen. En als ik ze niet
kan krijgen, adopteer ik ze wel. En zelfs
als ik geen enkele man vind met wie ik
mijn leven wil delen, dan word ik wel
BOM-moeder." (Zangeres Nancy Boyd in
Story)
„Ik wilde dolgraag een rol in 'Bureau
Kruislaan', maar toen ik dat politie-uni-
form aan had, voelde ik me heel naar. Al
die herinneringen uit mijn diensttijd kwa
men weer boven. Ik zag het niet zitten. Nu
speel ik de rol van Guus Bals als recher
cheur in burger." (Frederik de Groot in Pri
vé)
„Midden op de dag sloeg Haye een arm
om me heen en vroeg: 'Syl, wil je met me
trouwen?' Ik wist niet hoe ik het had en
liep geschrokken weg. Op de een of ande
re manier kon ik dat aanzoek niet serieus
nemen. Pas een week later gaf ik Haye in
direct mijn antwoord. Zo van: dat meende
je toch niet echt hè. Ineens schoten we al
lebei in de lach. Haye vatte het blijkbaar
luchtig op. Gelukkig maar, want eigenlijk
zei ik 'nee'." (Sylvia Millecam in Story)
„Het is hondsmoeilijk om iets op het
scherm te krijgen, maar als het eenmaal
succes heeft, is het ook niet meer van het
scherm te branden." (Haye van der Heyden
in VARA TV-Magazine)
De sprookjes dat Tatjana en ik de groot
ste bonje zouden hebben gehad, zijn uit
de lucht gegrepen. Net als die indianen
verhalen dat ik overal en nergens in het
land huizen laat bouwen om in te gaan
wonen. Waar halen mensen die onzin van
daan. Als artiest ben je soms net loslo
pend wild voor sommige bladen." (Gerard
Joling in Story)
„Sommige vrouwen vinden het niet fijn
hun kind zelf te voeden maar ik vond het
één van de leukste dingen die je in je le
ven mee kunt maken. Ik houd veel van de
Volgens het onder
zoeksbureau Intomart
is de gemiddelde be
trouwbaarheid van de
hier toegepaste kijk-
dichtheidsmetingen
95 procent. foto
hans van weel
STRIPS
vol en toch riep de beroemde
cabaretier de hulp in van zijn
broer. Maar Herman heeft dat
nodig, een clan van vrienden,
een broeinest van humor, een
steun in de rug voor een perfec-
tionist, die even getalenteerd als
onzeker is. „Dat klopt", beves
tigt Wilfried Finkers. „Maar het
clubje bestaat niet alleen uit
Herman en mij. Onze impresa
rio Eric Alferink heeft er van het
begin af aan bij gezeten. Als hij
lacht is hét leuk en als hij niet
lacht is het niet leuk. Deze hu
mor is in een vriendenclubje
ontstaan en dat zal zo wel blij
ven. Herman heeft dat nodig."
Inmiddels levert Wilfried bij
na de helft van de teksten.
„Herman is echt doorgebroken
met 'EHBO is mijn lust en mijn
leven'. Dat was nog voordat ik
meedeed. In die show zaten een
paar zwakke momenten, maar
Herman kon het zich niet ver
oorloven om ze weg te laten;
dan zou de show te kort wor
den. Hij zat dus te springen om
teksten. Terwijl we nu met zijn
tweeën de luxe hebben om tek
sten over te houden. Zonder mij
was Herman even populair,
maar dan zou hij wat harder
moeten werken."
Finkers op tv is niet zo leuk
als Finkers in de schouwburg,
erkent ook Wilfried. „Maar dat
geldt denk ik voor alle cabaret.
Dat werkt het beste in een intie
me sfeer. Er moet een wissel
werking zijn tussen artiest en
publiek. Herman buldert niet,
zoals Youp van 't Hek, hij laat
het publiek op zich af komen.
Dat effect komt op televisie niet
goed tot zijn recht."
zoekcamera maakte opnamen van
vecht- en vrijpartijtjes. En alweer:
over de kwaliteit van de programma's
geen woord.
Er is in de VS zelfs eens een meet
systeem uitgeprobeerd, dat met be
hulp van een sensor op het bankstel
de kijker identificeerde. De sensor gaf
aan hoeveel de kijker woog, zodat de
onderzoekers wisten welk gezinslid
op welk moment keek. Maar deze
methode werd aan de kant gezet, om
dat de desbetreffende sensor een kind
niet van een hond bleek te kunnen
onderscheiden. Onderzoeksappara
tuur, die op warmte-uitstraling rea
geerde, bleek ook al onbruikbaar,
want die apparaatjes raakten van
streek als iemand elders in het huis
een warme douche ging nemen.
Maar wat voor apparatuur ook:
geen enkele onderzoeker heeft be
langstelling voor de inhoud van de
programma's.
Hoe meer stations in Nederland op
de kabel worden gezet, des te nauw
keuriger zal de adverteerder willen
weten waar de kijker naar kijkt. Het
zal dus niet lang meer duren of Into
mart stuurt ook horloges met zender
tjes het land in, of iets wat daar op
lijkt. En ook hier zullen steeds sneller
programma's gaan verdwijnen, die
geen hoge 'horlogegetallen' opleve-
De kwaliteit van het gebodene zal
adverteerders en exploitanten van tv-
stations nog minder dan nu een zorg
zijn.
en aantal jaren geleden zei Herman Finkers in een inter-
I j view: „Mijn broer Wilfried, die kan ook heel leuk uit de
hoek komen. Wie weet staat hij in de volgende show wel
op het toneel en zit ik achter de knoppen."
Aan die nieuwe show leggen de gebroeders Finkers nu de laatste
hand. Morgen is er in het Hoftheater te Raalte een try out te zien
van 'Dat heeft zo'n jongen toch niet nodig'. Hetgeen de vraag op
werpt: wie is nu 'die jongen'? Wilfried? Of toch Herman?
In de jaren zestig scoorde Anneke Grönloh aan de lopende band hits. In
1963 kreeg ze een gouden plaat voor de single 'Soerabaja'.
foto archief
een harde leerschool gehad. Ik hoor bij
de generatie van artiesten uit de jaren
zestig. Wij hebben moeten knokken. Dat
was misschien ook niet alles. Maar het is
een feit dat heel veel van de artiesten die
in die tijd zijn opgegroeid er nog steeds
zijn, nog steeds volop werk hebben."
„Tegelijkertijd zie ik ook best dat de
technische mogelijkheden enorm zijn
toegenomen en je zou wel gek zijn als
jonge artiest, als je daarvan geen gebruik
zou maken. Maar het gevolg is wel dat
een aantal artiesten puur studio-arties
ten zijn."
Een deel van Annekes ervaring is op
gebouwd op het toneel, bij de revues van
Sleeswijk. „Daar heb ik geleerd het to
neel te bespelen en te vechten om een
zaal voor je te winnen. Want het zijn
twee heel verschillende dingen: ergens
binnenstappen waar de mensen reikhal
zend naar je uitzien of onderdeel van
een revue te zijn, waar het publiek
denkt: we klappen pas als we het leuk of
goedvinden."
„Toen ik bij Sleeswijk zat, ben ik ook
zangles gaan nemen. Toen pas. Tja, ik
moest iedere avond Goldfinger zingen
en in het weekend twee maal per dag.
Die hoge noten aan het eind. Op een ge
geven moment haalde ik die laatste no
ten niet meer. Ik gebruikte m'n stem ver
keerd, althans: m'n ademhalingstech
niek deugde niet. Die techniek heb ik
toen geleerd. Ik heb er nog profijt van.
Want die stem van mij: ik heb hem niet
gespaard, m'n stembanden zijn onder
hand staalkabels. Maar je ademhaling:
daar gaat het om."
Talent
Op de plaat werkt Anneke samen met
Daniel Sahuleka. Hij is de stem op de
achtergrond en hij heeft ook een num
mer voor haar geschreven. „Ik ben zo
blij dat hij heeft willen meewerken. Daai
heb je nou zo'n talent, zo'n zanger die
het verdient om te worden opgevangen
en gekoesterd. Iedereen heeft wel eens
van hem gehoord, maar wat hij werkelijk
kan, weet bijna niemand. Hij kan knok
ken. Maar wat je als artiest ook nodig
hebt, is geluk."
„Dat geldt zeker als je begint. Ik heb in
de loop der jaren enige zelfkritiek ont
wikkeld. Ik ben nu vijftig, maar ik heb al
lang besloten dat ik ermee kap, als ik
merk dat ik achteruitga en m'n agenda
leeg blijft."
Een minuscuul klein zendertje,
ingebouwd in een polshorloge
van een kijker, bepaalt tegen
woordig in Amerika of tv-pro-
gramma's op het scherm kun
nen blijven, of na een paar afle
veringen worden geschrapt.
'Watch Meter', zo heet het. Het
vangt onhoorbare signalen, die
aan verschillende tv-program-
ma's worden toegevoegd, op en
geeft die vervolgens door aan
een centrale. Daar, bij de cen
trale waar de kijkcijfers worden
gemeten, weten ze in een oog
wenk waar de draagsters en
dragers van de polshorloges
naar kijken.
De adverteerder heeft er be
lang bij, want de prijs van zijn
tv-spot wordt bepaald door het
aantal kijkers. Ook voor de ex
ploitanten van tv-stations zijn
de polshorloges van belang: hoe
hoger de kijkdichtheid en hoe
nauwkeuriger de meting, des te
groter zijn de inkomsten. En
hoe nauwkeuriger het kijkon
derzoek cijfers produceert, des
te minder hoeft er over de prij
zen van tv-spots te worden on
derhandeld. De kwaliteit van de
programma's wordt door de
polshorloges niet gemeten.
Volgens het onderzoeksbu
reau Intomart is de gemiddelde
betrouwbaarheid van de hier
toegepaste kijkdichtheidsmetin-
gen 95 procent. In 850 Neder
landse huishoudens hanteren 2100
gezinsleden van zes jaar en ouder
aan- en uitknopjes. Na elke tv-dag
worden de gegevens van hun kijkge
drag naar een centrale computer ge
stuurd.
„Invoering van een nauwkeuriger
systeem zou twee keer zo duur wor
den. Daarom zien we er voorlopig
nog maar vanaf', aldus Intomart-di-
recteur Leendert van Meeren in het
vakblad Intermediair. Maar ook hier
geldt de grootste gemene deler.
RTL 4 meet niet eens de waarde
ring. Lage waarderingscijfers zijn geen
stimulans voor de verkoop van recla
mespots.
Het Amerikaanse blad The Atlantic
Monthly herinnerde kort geleden nog
eens aan een onderzoeksmethode,
die in 1965 door de Universiteit van
Oklahoma enige tijd is uitgeprobeerd.
Studenten plaatsten een camera in
een huiskamer. Elke 15 seconden
maakte de camera in de huiskamer
een opname van de kijkers en tegelij
kertijd van de beelden, die op dat mo
ment op het tv-scherm werden ge
toond. De onderzoekers constateer
den, dat 19 procent van de tijd, waar
in op het tv-toestel programma's te
zien waren, er niemand in de kamer
aanwezig was. Het toestel bleef echter
gewoon aan.
Verder werd duidelijk, dat 21 pro
cent van de totale kijktijd de kijkers
wel in de kamer aanwezig waren,
maar helemaal niet keken. De onder-
Wilfried geeft zelf het antwoord.
„De man achter de schermen,
de man van de niet-onmogelij-
ke liefde, de stand-in van Her
man die voor het oog van de
roddelbladen met de vrouw van
zijn broer trouwde, de 'broer
van...' de beroemdste Tukker
van Nederland, blijft het lulletje
rozewater dat hij altijd was. Dat
vind ik een prachtige rol. Er zit
een hoop humor in. Ik heb geen
enkele behoefte om Herman
van de troon te stoten."
Ook in 'Dat heeft die jongen
toch niet nodig' komt Wilfried
weer even opdraven. „Maar ik
moet dan weer zo snel mogelijk
van het toneel verdwijnen. Aan
het eind van deze voorstelling
kom ik enigszins in verzet tegen
die ondergeschikte positie. En
dat geeft dan een hilarisch ef
fect. Ik moet daar zelf elke keer
weer hard om lachen."
Komisch effect
„De rol die ik nu heb is vanzelf
zo gegroeid. In de try outs van
'De zon gaat zinloos onder...'
zong ik twee liedjes. Toen ik de
video terugzag, dacht ik: waar
om doe ik dat eigenlijk, waarom
doet Herman dat niet? Er was
eigenlijk geen reden voor. Het
wekte bij mij de indruk dat er
parade gestaan. Nog steeds als ik er kom,
word ik er goed ontvangen met foto's in
de kranten. Deze cd wordt daarom ook
in Aziatische landen uitgebracht. Voor
de mensen daar is de overstap qua genre
wellicht ook niet zo groot."
Polijsten
„Het zijn songs die op de plaat staan
zoals ze zijn gezongen", benadrukt An
neke Grönloh. „Er is niets aan gemon
teerd, niets aan gemanipuleerd. Zo hoort
het ook, vind ik. Ik zal ze ook nooit kun
nen playbacken. Ik kan me nog voorstel
len dat je het doet bij een liedje dat geen
pretenties heeft. Maar zodra er emotie
bij komt kijken Je bent zelf steeds an
ders, je bent nooit in dezelfde stemming.
Je legt accenten anders. En dan zou je je
verplichten om alleen je lippen te bewe
gen. Ik verbaas me over het gemak waar
mee tegenwoordig wordt geplaybackt."
„Ik denk wel eens: het is tegenwoordig
een makkie om te zingen. In de platen-
studio kan zo veel worden gepolijst. Als
je een noot vals zingt, hup, met de appa
ratuur is ook dat te verhelpen. Ik hoor
wel eens platen en dan denk ik: jou zou
ik wel eens in een zaal willen horen zin
gen, kijken hoe je dat redt."
„Nu heb ik - en dat besef ik heel goed -
iemand gepromoot moest wor
den. Het had geen functie. Her
man brengt de show. Alleen, hij
heeft een raar broertje dat zo af
en toe, op ongelegen momen
ten, ook op het podium wil
staan. Dat geeft een komisch ef
fect. En als ik zo maar liedjes of
sketches van Herman ga over
nemen, dan ontstaat het effect
van 'hij moet ook zo nodig'."
Wilfned: „Teksten schrijven,
dat vind ik heerlijk werk. Malen
en zoeken naar een grappige in
val en dan na twee uur - of als ik
geluk heb na tien minuten - iets
vinden waar ik zelf om moet la
chen, dat is mooi. Dan ben ik
tevreden."
Herman Finkers was een be
roemde cabaretier (en een mis
lukte psychologie-student) toen
hij zijn onbekende broer (en af
gestudeerde bioloog) vroeg voor
hand- en spandiensten in 'Het
meisje van de slijterij'. Wilfried
is een verwoede tuinier en na
tuurliefhebber, maar een toe
komst als biologieleraar zag de
Hengeloër toch niet zitten. Hij
stemde toe en moest deze be
slissing bekopen met een intro
ductie door Herman in de vol
gende trant: 'Mijn moeder zei:
kun je niet wat voor Wilfried
verzinnen. Hou die jongen in
vredesnaam van de straat'.
„Ik wist absoluut niet of ik
Wilfried Finkers: „De broer van de beroemdste Tukker van Nederland,
blijft het lulletje rozewater dat hij altijd was." foto cpd
nog wel komische teksten kon
schrijven. Het leek me wel leuk
om met Herman samen te wer
ken, maar dan niet alleen als
technicus. Daar moest een uit
daging aan vast zitten."
En zo verscheen Wilfried, ver
kleed en geschminkt als Her
man, ten tonele. Het publiek
begroette de grappenmaker uit
bundig en tuinde en masse in
deze practical joke.
Het had wel iets vreemds: de
zalen liepen toen al moeiteloos
Anneke Grönloh is back in
town. My one and only love'
heet haar nieuwe cd met
songs, ballads en jazzy nummers. „Ik
heb geaarzeld toen ik het voorstel kreeg.
Want het is een risico om zo'n plaat in
Nederland uit te brengen. Bij m'n optre
dens ben ik wel verder gegaan dan m'n
geijkte repertoire, maar op de plaat
nooit. Maar mijn manager Dennis
Kloeth, die met het idee kwam, heeft me
weten te overtuigen."
Haar moeder stimuleerde haar des
tijds zangeres te worden. En al vrij snel
kwam het succes met nummers als
Brandend zand en Paradiso. Niet alleen
in Nedserland, maar ook in Zuidoost-
Azië. Anneke: „Na het winnen van het
'Cabaret der Onbekenden' in 1959 kon ik
kiezen uit zes platen-contracten. We
hebben toen Phonogram gekozen en die
durfde het toen - ik spreek van jaren te
rug - aan om als Nederlandse maat
schappij een plaat van een Nederlandse
artiest buiten Nederland uit te brengen."
„In Zuidoost-Azië heb ik met num
mers in het Maleis wekenlang op de hit
BOLLEBOOM
BOES
