'Laat die dijen maar lekker
een beetje vakantie vieren'
Gek op 'Leidse' psychiaters
IXAAR DE ZON
'Trots op
Delibas'
Het Gesprek van de Zomerdag
OF NAAR DE MAAN
'Ik heb zo'n toestel
nog op zolder staan'
WOENSDAG 12 AUGUSTUS 1992
13
VAKANTIEPERIKELE
'Sorry, het vliegtuig is
vol, u kunt niet mee'
„Je kunt mijn naam er niet bij
zetten. Ik heb namelijk een con
tract getekend dat ik tegen de
maatschappij geen verdere
stappen onderneem. Of dat ver
standig was wist ik toen niet,
maar het ging allemaal zo snel.
Ik heb er niet zo goed bij nage
dacht.
Samen met mijn zus zou ik op
i zondag in juli vertrekken
ar Guernsey, een van de En
gelse Kanaaleilanden voor de
kust van Frankrijk. Het was ver
schrikkelijk druk op Schiphol en
we moesten lang in de rij staan,
ik denk zo'n 45 minuten. Toen
wij eindelijk aan de beurt waren
zei de mevrouw achter de balie:
'Sorry, maar het vliegtuig is vol.
U kunt niet mee'.
Dan sta je toch echt heel gek te
kijken. Je hebt betaald, je hebt
een ticket, je bent op tijd en
toch heb je geen recht op een
plaats. Wij werden doorverwe-
i naar een andere balie van
de KLM, want dat is de maat
schappij waarmee wij zouden
vliegen. Die mevrouw die ons
vervolgens hielp was heel aar
dig. Zij bood onmiddellijk na
ns de KLM excuses aan. Het
bleek dat er altijd wordt overge
boekt, omdat er altijd wel men
sen zijn die niet komen opda
gen. Nu was het toevallig zo dat
iedereen wél kwam. Pech ge
had, maar daar hadden wij geen
boodschap aan.
Toegegeven, vanaf dat moment
zijn we heel correct behandeld,
eigenlijk als vip's. Snel werden
plaatsen geregeld naar London
Stensted, een nieuw vliegveld
vlak boven Londen. Vanaf daar
kregen wij een vlucht naar
Guernsey. Daar werden wij naar
het hotel gebracht, waar men
ook over ons verlate aankomst
was ingelicht.
Maar wat de pijn vooral ver
zachtte was het geldbedrag dat
wij als schadevergoeding kre
gen, iedereen bedrag van 350
gulden. Handje contantje bij de
kassa. Dat was een aardig extra
zakcentje. Wij moesten daar
voor echter wel een formulier
tekenen. Eerst voelde ik mij een
beetje omgekocht, maar aan de
andere kant is er niets nagela
ten om de fout te herstellen. We
hebben verder een perfecte va
kantie gehad".
„Oh, is dat zo?", reageert een
Leidse bezoekster van de Pri-
mafoonwinkel in de Haarlem
merstraat verbaasd als zij hoort
dat ze voor haar oude grijze te
lefoontoestel (model T-65) nog
altijd een maandelijkse huur
i 1 gulden en 95 cent (inclu
sief btw) per maand betaalt. „Ik
heb er thuis nog een op zolder
staan. Ik wist niet dat je die
moest inleveren." Het oude toe
stel waarmee ze naar de winkel
is gekomen, is niet van haar. Ze
komt het voor een vriendin ver
vangen voor een druktoestel.
Niet vanwege de berichten in de
krant overigens. „Die vriendin
wilde dit apparaat als tweede
toestel installeren maar het
werkt niet, vandaar dat ik het
n omruil."
R. Kossen, filiaalhouder van de
Leidse Primafoonvestiging zegt
nog niet veel gemerkt te hebben
i een stroom aan grijze toe
stellen die plotseling ingeleverd
worden. Dat bericht stond afge
lopen weekeinde in deze krant.
„Mensen hebben nog nauwe
lijks de tijd gehad er op te rea
geren. Misschien komen er nog
2r, maar het valt tot nu toe
De filiaalhouder heeft even
daarvoor een klant geholpen die
zijn oude grijze toestel inleverde
;r een druktoestel, stan
daardmodelletje, voor in de
plaats kocht. De man ziet er niet
t alsof hij zich opgelicht voelt
door het voormalige staatsbe
drijf. Beleefd rekent hij af en
vertrekt met zijn aanwinst. Kos-
l: „De meeste mensen die
een grijs toestel inleveren, heb
ben dat gewoon gebruikt en rui
len het op een dag in voor een
druktoestel."
Later „Maar het lijkt nu wel of
de PTT nooit iets heeft gezegd
over de huur van die toestellen.
Mevrouw, als u de stapel oud
papier zou zien die er aan mai
lings de deur is uitgegaan, dat is
schrikbarend. Al onze klanten
hebben zeker vier of vijf brieven
ontvangen."
Zomaar wat rondvragen hier en
daar levert meer verbaasde re
acties op. „Ik heb nooit gemerkt
dat die kosten op mijn telefoon
rekening staan", zegt een voor
bijganger. Hij heeft 'ergens in
huis' nog een grijs draaitoestel
liggen. „Ik gebruik dat ding al
vijfjaar niet meer. Maar ik denk
dat ik hem nu toch maar ga op
zoeken en inleveren. Wel een
beetje raar eigenlijk, dat je huur
moet betalen voor iets dat je
niet eens gebruikt."
„We krijgen hier inderdaad wel
wat meer mensen aan de balie
om hun oude toestel in te leve
ren", erkent B. de Vos van de
PTT-telecom mediavoorlichting
in Den Haag. „Wanneer bij ons
mensen komen die duidelijk
kunnen maken dat zij nog
steeds een toestel huren dat ze
niet gebruiken, en dat gebeurt
nu wel wat vaker ja, krijgen zij
met terugwerkende kracht hun
teveel betaalde huur terug.
Maar dan moeten we wel een
bewijs hebben dat zo'n toestel
inderdaad bestaat", voegt hij
daar snel aan toe. „We kunnen
natuurlijk niet afgaan op de
kleur van iemands ogen."
W1LLEKE HEUKOOP
Vrij en blij met de beentjes in de legging
Het eerste dat wij zien in ons le
ven zijn de benen van een
vrouw. Nou ja, zién we
schampen er misschien met on
ze wangen even langs als de
dokter ons haalt, maar echt
waarnemen doen onze ogen ze
nog niet. En dan zijn we los.
Daar gaan we, het leven in.
Voorwaarts, voorwaarts, op
naar de never-come-back-box.
In het vrouwenbeen, het ter
hoogte van de dij zo schulde
loos zachte, vrouwenbeen, is in
de loop der eeuwen door trieste
jongens als mode-ontwerpers
en kunstenaars heel wat denk
werk en energie gestoken. De
kouseband met de rozet, de jar
retel, de college-kniekous, de
netkous, het ket^ ïkje om de
enkel, de pant}de beenwar-
Tegenwoordig hebben wij voor
vrouwen de legging, een soort
straksluitende broek van soepe
le, elastische, stof die de voeten
vrijlaat. Je hebt de leggingin alle
soorten, maten, kleuren en des
sins. Zo is daar de tight, een
straksluitende legging die hal
verwege het dijbeen eindigt. En
dan hebben we de knee-legging,
die ophoudt boven de knie. Een
ondeugender versie, althans
wat de naam betreft, is de zoge
naamde pirateleggingdie de
benen tot op de kuit omspant.
En tenslotte is er de gewone leg
ging, die alleen de voeten vrij
laat. Volgens een collega heb je
eigenlijk maar twee soorten: de
leggings die staan en die niet
staan.
Het kledingstuk is niet zoals de
netkous een aandachttrekker
pur sang, hoewel vrouwen er
wel heel erg goed in kunnen uit
zien. Persoonlijk vind ik de rose
glimmende /eggmgverschrikke-
lijk. Ze geeft de vrouw het aan
zien van een atlete die zo gauw
mogelijk hard van je weg wil lo
pen.
Wat de vrouwen zelf betreft, is
het vooral het comfort dat hen
in deze broek aantrekt. Er zijn
geen lastige knopen en het bui
kelastiek kan behoorlijk ver
worden opgerekt. Vooral zwan
gere vrouwen stellen dat op
prijs.
Corine Oordt, een dertiger,
loopt met haar moeder te win
kelen in de Haarlemmerstraat.
Als de aandacht op benen of
achterwerk wordt gericht, gaan
de meeste vrouwen meteen
truitjes of shirtjes naar beneden
trekken, maar Corine doet dat
niet. „Die legging van mij zit ge
woon erg lekker, ik kan me er
perfect in bewegen. Je hoeft bij
mij dan ook niet meer aan te
komen met een broek. Maar
niet iedereen kan de legging
dragen. Vrouwen die dik zijn
moeten er echt een t-shirt over
heen aan hebben."
Verkoopster Yolanda van kou
senhuis Gejo denkt dat de leg
gingeen beetje uit de mode aan
het raken is. Maar dat valt nogal
mee. In de Haarlemmerstraat
draagt 1 op de 15 vrouwen een
legging. Thea Couperus (35)
zegt het zo heerlijk te vinden
dat het kledingstuk 'volledig
meebeweegt'. „Maar", vervolgt
ze, „ik zit wel op de grens. Als ik
dikker zou worden dan ik nu
ben, zou ik hem niet meer aan
doen."
De legging is namelijk een niets-
verhullend kledingstuk en alle
plooien en geprononceerdhe
den van het lichaam komen er
scherp in uit. Wat het natte t-
shirt is voor de borstpartij, is de
legging voor de onderkant.
Maar mevrouw De Jong uit Am
sterdam zit daar helemaal niet
mee. Wij schatten haar op een
jaar of 48. Haar benen mogen
nog gezien worden. „Volgens
mijn dochter kan ik hem nog
best hebben. Maar als je echt
een grote kont hebt, moet je het
niet meer doen. En je hebt ook
vrouwen met van die hele dun
ne staken. Als ik die in een leg
ging zie, denk ik wel eens: die
beentjes lopen levenslang al-
leentjes."
Gea Caspers en Petra van der
Krogt, beiden verkoopster bij
een bekend modehuis in Lei
den, hebben zo hun eigen idee-
en over de legging. Petra draagt
het kledingstuk wel, maar dan
alleen in haar vrije tijd. Gea
vindt 'die dingen' vaak afschu
welijk. „Dan zie je vrouwen die
veel te dik zijn lopen met zo'n
igbips, nee, echt geen ge
zicht."
Onzin, volgens de dames Bee-
renfenger en Van Egmond.
„Waarom zou je je moeten
schamen als je wat dikker bent
dan anderen? Nee, hoor, lekker
en blij. Laat dat lichaam
ar een beetje vakantie vie-
De legging, zoveel is wel duide
lijk, kan een weldaad zijn voor
het oog, maar ook een regel
rechte afknapper.Als ik een
rollade in huis wil hebben, ga ik
wel naar de slager", zegt een
wat conservatief ogende heer.
Wat een nare man toch eigen
lijk. Want verdienen eigenlijk
niet alle vrouwenbenen een lof
zang? Moeten we ze niet voort
durend bezingen, die benen
waarboven wij zijn ontstaan, in
eengedoken, als jongetjes die
een bommetje boven het diepe
gaan maken? Laten al die kriti
sche heren eens lekker naar hun
eigen melkflessen kijken.
Het is rustig in het Turkse kof
fiehuis van Oz. Vier uur in de
middag is het en af en toe drin
gen de geluiden binnen van het
verkeer dat over de Lage Rijn
dijk heen dendert. Aan een ta
feltje zit een groepje mannen
stil te kaarten. Boven hun hoof
den, op een plateau, staat een
televisie. Daarop volgden zij en
vele andere klanten van Öz af
gelopen zondag de verrichtin
gen van hun landgenoot Orhan
Delibas.
„Toen de wedstrijd afgelopen
was, kon je hier een speld horen
vallen", zegt Öz. „Ik hou eigen
lijk helemaal niet zo van bok
sen, het is mij te agressief, maar
dit was echt topsport. Ik ben
trots op hem, ook al heeft hij
dan tegen Juan Lemus verloren.
Ik hoop dat hij gaat profboksen
en dan misschien voor Turkije,
want daar zijn niet veel kam
pioenen op boksgebied. Maar
als hij in Nederïand blijft, vind
ik het ook prima, het maakt me
niet uit."
öz is sinds 1971 in Nederland.
Hij komt uit Izmir, die witte ha
venstad waar 's avonds de thee
glaasjes op de zeewering staan
en de zoele wind als een zijden
gordijn je gezicht beroert. Ooit
heeft hii in Leiden een Turkse
voetbalclub opgericht. Hij
spreekt perfect Nederlands. Dit
in tegenstelling tot de klanten
die op dit moment aanwezig
zijn. Maar het glinsteren van
hun ogen zegt genoeg. Delibas
is hun held, voor even hün am
bassadeur.
Ali Ulas en Süleyman Tasun
proberen toch in het Neder
lands hun enthousiasme onder
woorden te brengen. Beiden
hebben diep respect voor de
bokser. Ulas heeft er geen enke
le moeite mee dat Delibas de
eer voor Nederland heeft weg
gesleept en niet voor Turkije.
Als ik een nieuw binnengeko
men gast de naam Delibas
voorhoud, kijkt hij mij enigszins
verwonderd aan. Hij woont in
Turkije en is bij familie op be
zoek. Door een wat oudere Turk
„ik ben hier al zo lang, als ik
terugga, ga ik in de kist" krijg
ik uitgelegd waarom de nieuw
komer zo vreemd reageert.
„Weet je wat het woord Delibas
in het Turks betekent? Dat bete
kent 'gekke kop'. Maar Orhan
heeft juist een hele goeie kop,
een hele goeie. Niet slap ouwe
hoeren."
Öz (geheel rechts) met een paar van zijn klanten. „Ik hoop dat Delibas profbokser wordt." foto holvast
BURGERLIJKE STAND
Instellingen uit hele land ronselen in de regio
N. de Jager en P.C. Meijvogel
Matthijs, zv. J.D.F. Aartman en L.C.
Imanse Jessika Wilhelmina Jacoba,
dv. D.H. Hoek en A. de Jong Adriana,
dv. H. van der Boon en K.E. Meijvogel
Irma, dv. G. van der Plas en H.J. Huis
man Willem Jacobus, zv. M.W. Rem-
melzwaal en M. Remmelzwaal Deni-
se, dv. J. van Dijk en J.S. Kurvers
Rick, zv. M. van der Gugten en P. van
R. Freke en A. van den Oever Leunet-
te, dv. D. Bouwman en M. van Rijn
Marc, zv. A. Imanse en J: Ouwehand
Leendert, zv. L. Hazenoot en P. van
Duijn Frank, zv. D. Guijt en E. Hor-
tensius Annie Johanna, dv. W. Guijt
en J.W. Scholten Joël Martin, zv.
M.C. Haasnoot en A. van der Plas
J. Kromhout en T.C. van Rijn
van Duijvenbode Saskia, dv. J. Ouwe
hand en J.H. Adelaar Jacobus Korne-
lis Johannes, zv. J.T.J. Zoetemelk en B.
Lems Christian, zv. J.C. Remmel
zwaal en C.A. Jonker Arii
dv. C.J.M. vai
Lydia
dv. C.J.M. van der Krogt en K.L. den
Hollander* Kelly, dv. J. Ravensbergen
en S.F. Zuurmond Bart, zv. D.
Schaap en J. Sira Cornelis, zv. C.
Schaap en L. Varkevisser Arend Jan
Cornelis, zv. H. varvder Plas en L.E.
Kloos Maarten Nicolaas, zv. N. van
Duijvenvoorde en M.N. van Duijn Jef-
Haasnoot Rick Hendrik, zv. H.E.
den Bosch en E. uit de Bosch Sander,
zv. C.W.L. Berkheij en H. Ros Maar
ten, zv. G.W. Durieux en E. van der
Zwan Jacob, zv. J. Haasnoot en S.E.
van der Plas Kevin, zv. R.A.H.R. van
Roessel en J. Kuit Suzanna Arendje
Anna, dv. N. van Duijn en A.C.
1. Verhoog en A. Schaap Cornelis,
dv. J. Heemskerk en P. Zuijderduijn
Anita, dv. J. Guijt en J.N. Kuijt Dimi-
tris, zv. G. Bellas en M. van Staveren
Elise, dv. B. Vooijs en J.G. van Duijn
Casper, zv. M. Nagtegaal en M. Ver-
Overleden Aaltje Cornelia van Leeu
wen-Ouwehand, oud 75 jaar Gerard
Zuijderduijn, oud 74 jaar Jacob van
Duijvenbode, oud 73 jaar Cornelia
Wilhelmina van Beelen-'t Hart, oud 72
jaar Theodorus Johannes Hooger-
vorst, oud 47 jaar Pieter Plaizier, oud
78 jaar Kniertje Klinkenberg-de Niet,
oud 74 jaar Johannes Dijkhuizen, oud
81 jaar* Willempje Verburg-Vooijs,
oud 87 jaar Albert Hoekstra, oud 15
jaar Jacoba Johanna Houwaard-van
Duijn, oud 78 jaar Sara Cornelia' Ha-
veman-van Dommele, oud 60 jaar Ca-
rel Joannes Pelt, oud 71 jaar Timo-
thea Maria Boon-Konig, oud 62 jaar
Jacob Haasnoot, oud 77 jaar Hendrik
Paauw, oud 58 jaar Cornelia Hellen-
berg-Haasnoot, oud 65 jaar Dirk Ou
wehand, oud 69 jaar.
Gehuwd P. Jonker en M.J.A. Paap J.
A. van Duijn en A.H. van Beien M. de
Vreugd en A. Maat H. van Duijn en
J.J. van den Oever P.M. van der Eng
en M.C. Dubbelman J. van den Oever
en H.K. van der Plas J.W. de Vreugd
en M.A. Schaap G.C. van Tricht en
P.M. Lindhout* E.P.N. Brekelmansen
M. Bal H.M. S
J. Hasenoote
Duijn en L. Haasnoot C.N.G. Rijnsent
en W.N.A. van Dijk C. Francken en
D.A. Hoek KJ. van Duijvenvoorde en
Y.P.C. Spaink P. Guijt en M.P.T.I.
Vandevijver*T. van der Meij en A. Ei
kelenboom.
Ondertrouwd J. Houwaart en N.J.
Pluimgraaff T.S. Beaufort en C. Drij
ver D.G. Mounourij en Y. Ammerlaan
A. Jonker en A. de Best C.J. Zuijder
duijn en I. van Rossum J.U. Zaane en
J. Jonker* KC.P. Vooijs en J. Haas
noot P. de Jong en J. van Duijn.
GEMEENTE SASSENHEIM Geboren
Leo, zv. R.C.N. Koster en H.J. van
den Burg Shirley, dv. M. Gret en W.
Y.C. Hartman Wessel A., zv. J.W. I
LEIDEN «JAN WESTERLAKEN
Psychiaters in Leiden en omgeving wor
den herhaaldelijk persoonlijk "benaderd
met verzoeken in het midden, oosten of
noorden van het land te komen werken.
Met mooie beloftes proberen de psychi
atrische ziekenhuizen in die delen van
Nederland hen los te weken van de in
stellingen in Leiden en de regio.
Dat onthult dr. J. Verhaegen, medisch-
directeur van het Centrum Langeveld in
Noordwijk. Hij weet dat de nood in het
noordoosten van het land groot is. Op al
lerlei manieren worden er pogingen ge
daan psychiaters te werven. Het verst
daarin gaat het psychiatrisch ziekenhuis
Dennenoord in Zuidlaren. De directie
heeft 10.000 gulden uitgeloofd aan dat
personeelslid, dat kans ziet een psychia
ter naar het ziekenhuis te lokken.
Volgens Verhaegen maken de instel
lingen het werk zo aantrekkelijk, dat zelfs
oudere psychiaters wel eens overwegen
een overstap te maken. „Ik heb vorige
week nog een aanbieding gehad", zegt
hij. „Nee, daar ga ik niet op in. Die brief
heb ik opzij gelegd." Verhaegen zegt be
grip te kunnen opbrengen voor de nood
sprong van de psychiatrische ziekenhui
zen. „Als er geen dokters zijn moet je een
afdelingsluiten."
De directeur van Centrum Langeveld
vertelt, dat hij niet de enige psychiater in
de Leidse regio is die met regelmaat van
de klok wordt uitgenodigd ergens anders
te komen werken. „Ik heb van collega's
gehoord dat zij net zo'n brief als ik heb
ben ontvangen. Brieven, waarin staat
hoe mooi de streek is en dat er over de
hoogte van het salaris te praten valt. Ik
denk dat die schrijverij toch al anderhalf
jaar aanhoudt."
Ronselen
De brieven baren Verhaegen wel enige
zorg. Hij ziet het op deze manier werven
van psychiaters als een vorm van ronse
len. De brieven komen tot nu toe alle uit
andere delen van Nederland. „Ik heb
nog geen uitnodiging uit deze buurt ge
had om te solliciteren. Maar", voegt hij
er onmiddellijk aan toe, „het probleem
speelt hier niet in die mate als in het
noordoosten van Nederland."
Hoewel zijn centrum al twee maanden
op zoek is naar een psychiater, is het er
nog niet in geslaagd een kandidaat te
vinden. „Na de vakantie gaan we kijken
hoe we dit moeten oplossen. Adverteren
heeft vooralsnog weinig opgeleverd. Ik
weet niet hoe we het nu aanpakken.
Waarmee ik niet wil zeggen dat we ook
met de geldbuidel gaan zwaaien als er
iemand een psychiater aanbrengt."
De psychiaters van Centrum 45 in
Oegstgeest, een polikliniek waar mensen
met een oorlogstrauma worden behan
deld, worden ook al jaren uitgenodigd
om eens bij een andere instelling in
dienst te treden. „De brieven zijn per
soonlijk getint", geeft mevrouw G. van
Tiel, hoofd van de polikliniek toe. „Ik
heb met deze benadering geen moeite",
zegt ze. „Hieruit blijk dat de nood zeer
hoog is. Op deze manier personeel wer
ven doe je niet voor de lol."
Bij het psychiatrisch ziekenhuis Ende
geest in Leiden laat men de psychiaters
op verschillende afdelingen ervaring op
doen om het werk zo aantrekkelijk mo
gelijk te houden. „Wij leiden artsen op
tot psychiater. Zo kan het gebeuren dat
ze bij ons in dienst treden. Daar staat
geen extra beloning tegenoververtelt
H. Wiersema, hoofd personeelszaken.
Hij zet vraagtekens bij de werkwijze
van Dennenoord. „Ik weet het: je moet
als instelling psychiaters hebben om te
kunnen draaien. Ik vraag me af of het
goed is wat Dennenoord nu doet. Nee. ik
neb er geen moeite mee dat er mensen
worden weggekocht. In het bedrijfsleven
is dat schering en inslag. Waarom zou
dat op ons terrein niet kunnen?"
De Riaggs klagen al lange tijd steen en
been dat ze veel te krap in hun psychia
ters zitten. I-eiden ook? Waarnemend-di
recteur N. Heemskerk: „Gelukkig zijn we
bijna op sterkte. We zijn nog op zoek
naar een jeugdpsychiater. Dat doen we
zeker niet met een premie van 10.000
gulden. Het is wel een doorlopend pro
bleem psychiater* te vinden.
