nooit
Erotisch' biertje
verhit gemoederen
Minder honden door 'schijt-bijt-en-blaf imago'
Het Gesprek van de Zomerdag
NOOIT
NOOIT
Naar de zon
OF NAAR DE MAAN
Vakantieleed of vakantiepret
DINSDAG 11 AUGUSTUS 1992
Niemand heeft het in de gaten
gehad, maar in tien jaar tijd is
het aantal honden in Nederland
met 600.000 stuks afgenomen
van 1,8 naar 1,2 miljoen. De
Leidse postbesteller Henny van
Polanen: „Minder geworden?
Ben je gek. Ik loop toch al heel
wat jaartjes met de post, maar
naar mijn gevoel zijn het er al
leen maar meer geworden. Hoe
komen ze aan die getallen?"
Volgens directeur Goof Ebert
van de Divebo, de organisatie
voor dierenspeciaalzaken, zijn
de cijfers afkomstig van het bu
reau voor de statistiek en de
marketingoverzichten van de
grote voerfabrikanten. Wanneer
de trend zich de komende tien
jaar voortzet, kan de hondentel
ler wel eens bij de 600.000 halt
houden. Dit met desastreuze
gevolgen voor de dierenhandel,
zo voorspelt de Divebo.
Het slechte 'schijt-bijt-en-blaf
imago' heeft de tolerantie van
de Nederlander aanzienlijk aan
getast, zegt Ebert. Daarbij komt
nog eens de slechte publiciteit
die de pitbull op zijn geweten
heeft. „Volgens ons is ook van
belang dat er steeds meer een-
en tweepersoonshuishoudens
komen. Wie heeft er nu nog tijd
voor een hond?" zo vraagt Ebert
zich af.
De Leidse dierenspeciaalzaak
Vlieland zegt er tot nu toe wei
nig van te hebben gemerkt.
„Wel vinden wij dat de gemeen
te Leiden heel erg hondonvrien-
delijk bezig is", zegt mede-eige
naar M. Nijhove. „Die uit-
laatstroken zijn natuurlijk veel
te klein. Mensen moeten belas
ting voor hun hond betalen,
maar een eigenaar wordt steeds
meer als een halve a-sociaal ge
zien. Het zou mij dus niets ver
bazen wanneer steeds meer
mensen afzien van het bezit van
een hond."
neem
Nijhove vraagt zich echter af of
dit ten koste gaat van zijn bran
che. „Mensen geven immers
steeds meer uit aan hun huis
dieren. Met name in de Rand
stad komt het nog maar zelden
voor dat honden met de pot
mee eten. Op de voeding wordt
steeds beter gelet, want honden
krijgen soms alergiën of een
slechte vacht van bepaalde voe
ding. Het kan sommige mensen
niet schelen wat zij daarvoor
moeten betalen, zij willen alleen
het beste voor hun hond. Daar
naast is er een groep die naar de
Hoogvliet gaat voor goedkoop
voedsel."
De aanwezigheid van honden
ergert Nijhove helemaal niet.
„Ikzelf heb ook een hond, die
zou ik niet willen missen. Ik zie
er ook op toe dat hij geen over
last veroorzaakt. Wij laten hem
altijd zijn behoefte in de goot
doen. Ik beschouw een hond
niet als een beest, maar als een
huisvriend en een fijne speelka
meraad. En zo bekijken heel
veel mensen het, vooral alleen
staanden."
Postbesteller Van Polanen kijkt
hier toch iets anders tegenaan.
Hij heeft geen uitgesproken he
kel aan de trouwe viervoeters,
maar bepaalde ervaringen
stemmen hem niet vrolijk.
Daarom heeft hij zich 'gewa
pend' met een zogenaamde da-
zer. Een makkelijk in de hand
liggend apparaatje dat uitzon
derlijk hoge tonen produceert
die alleen voor het honde-oor te
horen zijn. „Een heel effectief
dingetje. De honden doe je er
geen pijn mee, maar ze gaan
wel voor je op de loop. Dat is nu
net wat ik moet hebben", aldus
Van Polanen.
Volgens Van Polanen is het
honden niet kwalijk te nemen
dat zij het op de postbode ge
munt hebben. „Elke dag maar
weer kom ik door de tuin, bij de
voordeur, terwijl dat hun terri
torium is. Ik ben voor honden
een indringer die zij willen ver
jagen. Heel logisch. Veel minder
logisch vind ik het wanneer
mensen voor mij de deur open
doen om grote postpaketten
aan te nemen, zonder de hond
even in de huiskamer te hou
den."
Stunt
Hondeliefhebber Ype de Jong,
die ooit de politieke partij Leef
baar Leiden in het leven riep,
heeft van de trend nog niets ge
merkt. „Daar verbaas ik mij
over. Kloppen de cijfers wel? Is
het geen stunt van die dieren
handelbranche?"
Dat er minder honden komen
vindt hij op zich een goed be
richt. „Ik heb nooit ontkend dat
honden geen overlast veroorza
ken. Ik erger mij ook wild aan
honden die midden op de stoep
schijten. Ik heb mij echter altijd
verzet tegen het eenzijdige anti-
hondenbeleid van de gemeente,
waardoor ook goedwillenden
worden getroffen", aldus De
Jong. „Ik vind dat er te veel
honden zijn. Ik hoop dat men
sen steeds beter en bewuster
een keuze voor een hond ma
ken. Sommigen nemen te mak
kelijk een huisdier, dat bewijzen
de overvolle asiels wel. Hoe
minder honden, hoe beter daar
voor kan worden gezorgd. Al
thans, dat hoop ik dan."
VAKANTIEPERIKELE
'U heeft een aardig
bospaadje aangelegd'
Gina Blok uit Warmond, op va
kantie in Groesbeek van 17 tot
31 juli.
„We kwamen terug van een uit
stapje naar Duitsland en namen
in de buurt van Nijmegen de
afrit van de snelweg. Op een ge
geven moment zei mijn man
Ronald: 'Ik zag een auto het ta
lud afrijden'. Ik keek hem ver
baasd aan en zei: 'je bent
harstikke gek'.
Maar hij bleef volhouden en
stopte even verderop op de
vluchtstrook. Hij stapte uit en
ging naar beneden de bossen
in. Ik bleef boven want onze ba
by en hond zaten nog in de au
to. Ik vond het allemaal ook wel
eng, vooral toen Ronald harstik
ke lang weg bleef. Het duurde
maar en duurde maar. Op een
gegeven moment begon ik maar
te roepen. Na een poosje kwam
er antwoord en in de diepte zag
ik iets roods. Even later kwam
hij met een 60-jarige vrouw te
voorschijn die over haar hele lijf
bibberde als een rietje.
Wat bleek nou, die vrouw had
in de auto een black-out gehad.
In plaats van met de bocht mee
te sturen, ging zij met een
vaartje van 120 kilometer per
uur rechtdoor. De vrouw was zo
perplex dat zij niet meer kon re
ageren en de auto kwam pas na
100 meter in het bos tot stil
stand. De agent die later kwam
kijken zei nog: 'Nou r
heeft een aardig bospaadje
gelegd'.
die overigens ver
der helemaal niets mankeerde,
hoorde die opmerking niet. Ze
bleef zich maar afvragen hoe zij
dit thuis zou moeten vertellen."
De ene keer zit de enige ster die het hotel heeft in de badkamer-
spiegel, zoals de Leidse band Rubberen Robbie ooit zong. De ande
re keer kom je op een vakantie in een uithoek van Thailand je
buurman tegen. Of je wordt mee uit gevraagd door Julio Iglesias.
Gebeurtenissen die een vakantie onvergetelijk maken, in vele op
zichten.
Wij willen weten welke bizarre, vrolijke en nare avonturen onze le
zers op hun reizen deze zomer meemaken. Schroom niet te schrij
ven of te bellen naar 'Het Gesprek van de Zomerdag'. Postbus 54,
2300 AB Leiden, tel: 071 - 161440.
Bierdrinkers, let op uw zaak!
Kijk voor u een Belgisch biertje
langs de huig laat walsen, eerst
goed naar het etiket. Want ook
in de bierbranche grijpt het ze
delijk verval om zich heen. In de
Leidse Bierwinkel, op de hoek
van de Hartesteeg en de Nieuw-
straat, is sinds anderhalve week
een biermerk verkrijgbaar dat
luistert naar de naam 'Grote
Lui'. Op het etiket staat een wat
onbeholpen getekend manne
lijk geslachtsdeel afgebeeld, met
daarboven de tip: 'Op slaapka-
mertemperatuur uitschenken
De journalistiek eist soms zijn
tol. Zeer tegen onze zin in, doen
wij even een warenonderzoek.
Tja, waar smaakt het bier naar?
Het is een beetje zoetig, niet on
aangenaam van smaak, moeten
wij zeggen. Oud bruin, maar
dan met een jonge impuls.
Bierwinkel-eigenaar Hans van
der Reijden heeft het merk 'voor
de gein' geïntroduceerd. „Het is
een zogenaamd etiket-bier, en
wordt op de markt gebracht
door brouwerij Van Eeken,
voorheen 't IJ. De reacties er op
zijn heel verschillend. Sommige
mensen kunnen erom lachen
en kopen het als een pikant ca
deautje. En de bierverzamelaars
zijn er tuk op. Maar er zijn ook
negatieve reacties geweest.
Klanten die iets te maken heb
ben met vrouwenverenigingen
en Blijf—vanmijnlijfhuizen
zeiden: 'Hè bah, moet dat nou?'
En dan moet je weer gaan uit
leggen dat het maar een grapje
is. Over het 'Goeie Mie'-bier,
dat wij ook sinds kort verkopen,
heeft niemand wat gezegd.
Goeie'Mie was dus een moorde
nares, een gifmengster. Maar zo
gauw de erotiek om de hoek
komt kijken, schop je kennelijk
tegen schenen. En met merken
als 'Guillotine', 'Delirium' en
'Black Voodoo' zijn er ook nooit
problemen geweest. Als onze
voorraad 'Grote Lui' is uitver
kocht, stop ik ermee. Hoewel?
Als de vraag zo groot blijft als
nu, zit ik met een klein pro
bleem. Want de klant is bij ons
nog steeds koning."
Saskia van der Reijden, de echt
genote van Hans, ziet de zaak
van de luchtige kant. Veel kwa
de klanten heeft zij niet gehad.
„Integendeel. En het is gek ik
heb vooral van vrouwen leuke
commentaren gehad. 'Meid, dat
is geinig, dat geef ik bij een be
valling of een bruiloft'. De heren
staan er meestal nogal sceptisch
naar te kijken. Het bier loopt als
een trein. We hebben van de
week twee kratten verkocht en
dat is veel. En ik vind het ook
nog eens onwijs lekker bier.
Ach, je moet het allemaal niet
zo zwaar zien."
Ruud Lorrier, eigenaar van café
'Het Praethuys' en mede-orga
nisator van het komende Twee
de Leidse Nazomer Bierfestival,
heeft het bier zelf nog niet in
huis, maar verwacht wel dat het
tijdens het festival is te krijgen.
Ach, dit is toch leuk. Ik hoor
die bestellingen al: 'Mag ik twee
grote lullen van je'. Maar kijk,
het moet natuurlijk wel goed
bier zijn, anders ga ik het niet
verkopen. En nu ik er eens over
nadenk: 'Grote lui', tja, bloot
slaat toch dood? Ach, je hebt
natuurlijk altijd mensen die
lichtgeraakt zijn. Het valt me
mee dat ze de dierenbescher
ming nog niet hebben inge
schakeld."
Kees Vos van het Leidse café De
Spons zegt dat er al vraag is ge
weest naar het bier. Waarom?
„De naam zal de mensen wel
aantrekken. Ik heb zelf een fles
je gedronken, maar echt lekker
vind ik het niet. Maar als de
mensen het willen, gaan wij het
verkopen. Wij zijn niet zo moei
lijk."
Bij Café De Grote Beer in Lei
den reageert men aanvankelijk
vriendelijk op ons telefoontje.
Maar als we de merknaam van
het bier laten vallen, kruipt er
argwaan in de stem van de da
me. En al snel wordt dan het
contact verbroken met een
schuw-benepen: „Nou, bedankt
voor de informatie."
„Ach, waarom zou zoiets niet
mogen?", zegt de vijfenveertig
jarige Marcel D. uit leiden, ter
wijl hij bij Café Het Huis de Bij
len een goudgele rakker bestelt.
„Komt dat bier soms uit Gul
pen?".
CEES VAN HOORE
Saskia van der Reijden met vier flesjes van het n
Koopschapen
„Het zijn koopschapen". De
veehouder herhaalt deze als
verweer bedoelde woorden wel
een keer of tien. Veel meer heeft
hij kantonrechter R. van Leeu
wen niet te zeggen. Een kwestie
van volharding of verbale on
macht? Tussen mei 1990 en ja
nuari 1991 heeft de 67-jarige
verdachte niet of nauwelijks
naar zijn 108 blatende wolleve
ranciers omgekeken. Zo'n twin
tig schapen waren kreupel. An
dere hadden schurft en maag
darmworm. Waarom geen die
renarts geraadpleegd? „Ik had
ze gekocht", ZO brengt ver
dachte onverwacht een variant
in zijn betoog aan.
De kantonrechter raakt niet
eens geïrriteerd. Een veehouder
zorgt toch goed voor zijn die
ren, waarom deze dan niet,
vraagt hij zich hardop afAls je
schapen koopt, kun je alles ver
N
wachten. We praten over koop
schapen", aldus de verdachte.
Officier van justitie, mevrouw
M. van der Bel, raakt nu wél
geirriteerd. Nog voordat de
rechter het sein geeft voor haar
requisitoir, voegt ze de veehou
der toe: „Juist omdat u van alles
kon verwachten, had u de de
schapen goed moeten verzor
gen. Ik vind het harstikke zielig
voor die dieren." Ze eist 750
gulden of 15 dagen hechtenis.
Of verdachte daar nog iets op
wil zeggen. „Het is uit de hand
gelopen. Dat heb je hé, met
schapen kopen. Koopschapen,
echt, je weet het niet."
Aan het vonnis van Van Leeu
wen is te merken dat hij niet al
leen de schapen zielig vindt. Hij
verlaagt de boete tot 250 gul
den. De andere 500 gulden zet
hij om in een voorwaardelijke
straf.Als u ook maar één
schaap niet goed verzorgt, dan
bent u de pineut."
Vrome rijder
Bij de wat oudere meneer uit
Middelburg, die in de lente van
vorig jaar op de Oegstgeester
Rhijngeesterstraatweg door het
rode licht zou zijn gereden, is
het wél duidelijk: hij houdt ge
woon vol en heeft zijn verhaal
klaar. Hij is door oranje gere
den, punt uit. Bij de agent die
hem op de bon slingerde, moet
de wens de vader van de ge
dachte zijn geweest, aldus ver
dachte. Dat lijkt de kantonrech
ter hoogst onwaarschijnlijk.
.Agenten vinden het heus niet
leuk om processen-verbaal te
maken. Ze zijn liever op straat
dan dat ze van die ingewikkelde
verhalen op papier moeten zet
ten." Daar trapt verdachte niet
in: „Die agent is daar gewoon
neergezet. Hij moet zijn dag
doorbrengen met het maken
van processen-verbaal."
Verdachte is nu w
natuurlijk niet
met z'n allen door rood rijden
omdat er niemand aan komt."
De verdachte
laat zich echter
niet van de wijs
brengen: „Ik ben
niet door rood
gereden. Boven
dien heb ik een
bescheiden in
komen. Ik ver
zoek u om vrij
spraak."
Het verhaal
heeft indruk ge
maakt op de of
ficier van justi
tie. „Weliswaar
is een proces
verbaal een wet
tig bewijs, maar
ik gun verdachte
het voordeel van
de twijfel."
Waarom ze dat
doet, maakt ze
niet duidelijk.
De kantonrechter stemt in met
vrijspraak.
Politietijd
De Zoetermeerder die in febru
ari van vorig jaar het inrijverbod
op de parallelweg van de Zoe-
terwoudse Europaweg zou heb
ben genegeerd, lijkt nu met zijn
aanhoudendeontkenningen
ook succes te kunnen boeken.
Zijn presentatie doet in elk ge
val niet onder voor die van de
'vrome automobilist'.
Van belang is het tijdstip van
het incident. Volgens de politie
was het 8.55 uur, volgens ver
dachte kort na negen uur. Op
de Europaweg is tot 9.00 uur ge
motoriseerd verkeer verboden.
Verdachte had die ochtend gro
te haast. Toch heeft hij aan het
begin van de Europaweg ge
wacht op de pieptonen van het
radiojournaal van negen uur.
Het horloge van de politieman
gaf echter 8.55 uur aan. Dat het
hoe dan ook een grensgeval be
trof, bleek volgens verdachte uit
het feit dat hij door mocht rij
den, direct nadat de bekeuring
was uitgeschreven. „Ik zie
dikwijls dat er hele rijen auto's
worden teruggestuurde
„Een kwestie van seconden",
gaf de rechter toe. „Maar als ik
de bewuste agent erbij haal, dan
beweert-ie vast en zeker dat hij
de piepjes pas hoorde terwijl hij
de bon aan het uitschrijven
Als u zo redeneert, verlies ik
deze zaak natuurlijk altijd", al
dus de verontwaardigde ver
dachte. En: „U denkt toch niet
dat ik eerst ga wachten en dan
voor die laatste paar minuutjes
het risico op een bon ga ne
men?" De kantonrechter gaat
daar niet op in. „We moeten
Zoeterwoude maar eens advise
ren van negen uur half tien te
maken. Zo houden we sluipver-
keer toch niet tegen", gooit hij
het over een andere boeg. Ver
dachte: „Da's allemaal waar,
maar ik hoef me alleen aan re
gels te houden die ziin gesteld,
„la, maar zo'n opstelling is voor
omwonenden, die last hebben
van sluipverkeer, weinig sociaal.
U moet gewoon wachten tot u
aan de beurt bent of met de bus
gaan".
Ook de officier van justitie twij
felt niet aan het tijdstip. „Negen
uur is negen uur. Aan die grens
mag niet worden geknabbeld
want dan begeven we ons op
een hellend vlak. Ze eist 60 gul
den.
Verdachte mag het nog één keer
proberen. „Dit is voor mij een
principiële kwestie. Het gaat mij
niet om die zestig gulden, Ik
heb een halve dag verlof geno
men om voor te komen en ik
vind dat dat onvoldoende wordt
gewaardeerd. De rechter weer
„Principe-kwestie? Er is hier
maar e'e'n principe aan de or
de: geen verkeer voor negen
uur."
WIMKOtVOtT»
