De succesvolle missie van Oranje
Di
Atlanta wil Spelen van
Barcelona overtreffen
Spelen zijn winstgevend
Alleen met
een kaart
tel je ook
echt mee
MAANDAG 10 AUGUSTUS 1992
13
REDACTIE. HERMAN JOUSTRA AD VAN KAAM (chef) TIM BROUWER DE KONING ROB ONDERWATER ROB VAN DER ZANDEN
Paus troost landgenoten na verlies
Paus Johannes Paulus II heeft gisteren zijn
Poolse landgenoten getroost na de verloren finale in het Olym
pisch voetbaltoernooi. Een dag na de 2-3 nederlaag tegen Spanje
zei de paus tot de pelgrims uit Polen: „Ondanks alles wat giste
ren is gebeurd, bent u vandaag talrijker dan de Spanjaarden."
De paus zei dit in het Pools na het angelusgebed in zijn vakan
tieverblijf Castelgandolfo. De Polen beantwoordden zijn opmer
kingen met uitbundig gejubel. Het Vaticaan heeft nooit willen
toegeven dat de paus wel eens naar een voetbalwedstrijd op de
buis kijkt. Maar tijdens belangrijke evenementen (EK of WK) is
de paus nog nooit op een buitenlandse reis geweest. Ook dit
maal maakte het Vaticaan niet bekend of de paus zaterdag naar
het voetballen had gekeken.
Zware tegenvaller voor Brolin
Barcelona VoorTomas Brolin is het olympisch voetbaltoernooi
op een nachtmerrie uitgelopen. De Zweedse spits, zowel bij het
Europees kampioenschap in eigen land als in Barcelona en om
geving present, raakte in de met 1-2 verloren kwartfinale tegen
Australië ernstig geblesseerd aan de rechterknie. De prof van de
Italiaanse bekerwinnaar Parma werd inmiddels aan zijn menis
cus geopereerd. Brolin staat ten minste twee maanden op non-
actief. Hij mist de WK-kwalificatiewedstrijden tegen Finland (op
9 september in Helsinki) en Bulgarije (op 7 oktober in Sofia).
„Een harde klap voor ons team", aldus de Zweedse bondscoach
Tommy Svensson.
Nederland naar Top Vier-toernooi
Barcelona Dank zij de zilveren medaille tijdens het Olympisch
toernooi mag de Nederlandse volleybalploeg van 7 tot ie no
vember meedoen aan het Top Vier-toernooi in Japan. Deelne
mers aan het lucratieve evenement zijn het gastland en de me
daillewinnaars van Barcelona. Naast Nederland zijn dat Brazilië
en de Verenigde Staten. De vraag is of de nieuwe Nederlandse
bondscoach in Japan kan beschikken over de spelers die in Italië
spelen of naar dat land vertrekken. Contractueel is vastgelegd
dat negen van de twaalf volleyballers die in Barcelona actief wa
ren, bij de Top Vier dienen te verschijnen.
De organisatoren van de Olympische Spelen hebben verklaard
dat Barcelona 1992 een financieel succes is geworden. Naar ver
wachting wordt een winst van 5 of 6 miljoen dollar (8 tot 10 mil
joen gulden) geboekt.
„De Spelen betalen zichzelf', liet Pedro Palacios, woordvoer
der van het organisatiecomité COOB weten. „We hadden beslo
ten dat de Olympische Spelen niet jarenlang ten koste van de
belastingbetaler zou moeten komen. Ik kan zeggen dat we daar
in zijn geslaagd."
De Spelen van Barcelona kenden een begroting van 160 mil
jard peseta's, oftewel 2,72 miljard gulden. Voor de verkoop van
televisierechten werd iets meer dan 1 miljard gulden ontvangen.
Binnen zes maanden volgt de definitieve afrekening. Dan zal
ook worden besloten hoe de baten worden verdeeld, verklaarde
Palacios. De begroting van de Spelen stond los van de 15,3 mil
jard gulden die is besteed aan de face-lift van de Catalaanse
hoofdstad: de verbetering van de infrastructuur en de bouw v
een nieuwe luchthaven.
Hare Majesteit hoeft niet
bang te zijn, dat het op
Huis ten Bosch een dooie
boel zal worden en dat zij
en Prins Claus met de cake
blijven zitten. Sterker nog,
als de zon schijnt en
Beatrix ervoor in stemming
is, dan zit er zelfs een ou
derwetse polonaise in bij
het paleis. Medaillewin
naars genoeg.
barcelona loet van schellebeek
gpd-verslaggever
Het uitblijven van goud was
lang een domper op de sfeer in
het Nederlandse kamp. Maar
toen Ellen van Langen eenmaal
de toon had gezet in die onver
getelijke 800 meter, werden de
prestaties allengs beter.
„Een mooie score," noemt
André Bolhuis het uiteindelijk
resultaat. Tweemaal goud, zes
keer zilver en zeven bronzen
plakken. Alleen Londen, Berlijn
en Amsterdam leverden meer
medailles op, en het is nog
maar de vraag of die vergelij
king wel zo eerlijk is. In 1928
werd een thuiswedstrijd ge
speeld, Berlijn was 'besmet' en
denk bij Londen Fanny Blan-
kers-Koen weg en er blijft wel
erg weinig over.
Zonder twijfel straalt dit suc
ces ook op Bolhuis zelf af. De
chef de mission was geen moei
te te veel om het iedereen naar
de zin te maken. Wie wel eens
met topsporters te maken heeft
weet dat dat geen eenvoudige
opgave is. En wie de kans kreeg
de afgelopen drie weken in het
olympisch dorp rond te kijken,
die begrijpt dat het ditmaal nog
veel moeilijker was.
Met twee of drie man op een
kamer, tien soms in een appar
tement sportmensen die hun
eigen wereldje, hun eigen span
ningen, hun eigen merkwaar
digheden hebben werd er
veel van ieders incasseringsver
mogen gevergd. Volgens Bol
huis waren er weinig of geen
klachten geweest, had het gros
zich bewonderenswaardig aan
gepast en over het algemeen
hoofd- van bijzaken kunnen on
derscheiden.
Dat er toch een aantal inci-
dentep gebeurden, had veel, zo
niet alles met bureaucratie te
maken. Bolhuis ervaarde het,
met de atleten, als 'buitenge
woon frustrerend', dat er voort-
Het feestje is voorbij in Barcelona waar vandaag het leven van alledag weer is begonnen. Veertien dagen lang bevolkten sporters uit de hele wereld de Catalaanse hoofdstad waar de
vlam gisteren voor het laatst brandde bij de indrukwekkende sluitingsceremonie. De wereld moet vier jaar wachten op een nieuw feest, in Atlanta. Waar men al beloofde het nog groot
ser aan te pakken dan nu het geval was geweest. foto epa
durend (en soms letterlijk)
moest worden geknokt om er
gens binnen te komen, terwijl
de tv toch liet zien dat de tribu
nes half leeg waren.
Dat leidde tot aanvaringen bij
de stadions en tot problemen
met de directie van het olym
pisch dorp. „Jammer", vond
Bolhuis. „Met een beetje soe
pelheid had men wat meer in
houd kunnen geven aan de slo
gan van deze Olympische Spe
len: 'Amigos para Siempre',
vrienden voor altijd."
Als je er maar genoeg mee
neemt, zou je kunnen zeggen,
dan komen de medailles van
zelf. De wet van de grote getal
len. Nederland was met 226
man/vrouw in Barcelona en dat
leverde vijftien podiumplaatsen
op. Maar als het zo eenvoudig
lag, waren de roeiers wel met
méér naar huis gekomen dan
met een armzalige bronzen plak
en hadden ook de zeilers wel in
de bus geblazen. En wat te den
ken van de hockeyers? Twee
complete teams met alles er op
en eraan, maar aan het eind le
ge handen.
Bolhuis wilde niets weten van
verwijten, als zouden met name
de hockeysters en de zwemsters
feestvieren belangrijker hebben
gevonden dan presteren. Hij
moest toegeven, dat een aantal
niet had gepresteerd naar ver
mogen. „Maar daarom zijn het
nog geen vakantiegangers. Je
kunt van een uitgeschakelde
sporter moeilijk verlangen, dat
hij de andere dag naar het trai
ningsveld gaat om zich voor te
bereiden op de volgende Spe
len."
Ellen van Langen zal zonder
twijfel de geschiedenis ingaan
als de 'koningin' van deze Spe
len, voor Nederland althans. De
magistrale manier waarop zij de
800 meter naar haar hand zette,
zal nog lang op ieders netvlies
gekleefd blijven. Goud op een
loopnummer, dat betekent
nogal wat in de atletiek van te
genwoordig. „Buitengewoon
bijzonder," vond Bolhuis.
Ook de hippische prestaties
(goud voor de spring- en zilver
voor de dressuurploeg) spraken
hem aan en het scheelde maar
bitter weinig of Piet Raymakers
had dat succes gisteren vervol
maakt. Zijn zilver mocht er ech
ter ook zijn en deed het gemor
verstommen, dat met het ver
voer van de paarden wel erg
veel geld is gemoeid.
De volleyballers, die zich zo
veel van 'Barcelona' hadden
voorgesteld, kregen onderweg
met tal van tegenslagen af te re
kenen. Ingecalculeerde en niet-
verwachte nederlagen, blessu
res van Ron Zwerver en Peter
Blangé. Dat zij zich desondanks
naar de finale knokten, getuigt
van karakter.
Applaus ook voor de wieler
ploeg, met Eric Dekker en Leon
van Bon als onbetwiiste uitblin
kers en Ingrid Haringa als 'ge
flikte' schlemiel. Van haar was,
als wereldkampioene, wellicht
toch nog iets meer verwacht,
zoals ook van de rivalen Leon-
tien van Moorsel en Monique
Knol.
De judoka's voldeden met
twee bronzen medailles aan de
verwachtingen, zij het niet die
van henzelf. Niets dan lof ten
slotte voor turnster Elvira Becks
en voor de boksers, Orhan Deli-
bas voorop. Dat Savon te sterk
zou zijn voor Arnold Vanderlij-
de was te voorzien, maar dat
neemt niet weg dat de Limbur
ger als een buitengewoon olym
piër de boeken in gaat.
„Driemaal meedoen aan de
Olympische Spelen is uniek, ze
ker voor een bokser, en dan ook
nog drie medailles winnen, dat
is helemaal bijzonder," aldus
Bolhuis die, samenvattend, van
'een succesvolle onderneming'
sprak.
De kleur van de kaart bepaalt waar je mag zitten of komen. Voor een minister-president als Ruud Lubbers levert
men op; die zit overal goed. Zoals hier bij het hockeyduel om het brons tussen Nederland en Pakistan.
barcelona cees olsthoorn
gpd-verslaggever
Je waant je twee weken in een
andere wereld. Op een vreemde
planeet, die Olympische Spelen
heet. Ver weg van de realiteit.
Het is een wereld van glitter en
glamour, van pracht en praal.
Een wereld waar het swingt en
blinkt en waar de uiterlijke
schijn centraal staat. Het plaatje
is heilig. Het moet er allemaal
prachtig uitzien en vooral mooi
'ogen'. Vandaar dat de ope
nings- en sluitingsceremonie in
wezen het belangrijkst zijn.
De Spelen zijn een evene
ment vol tegenstrijdigheden.
Een sportfestijn ter meerdere
eer en glorie van Antonio Sama
ranch en zijn IOC, van de com
mercie, van de tv-maatschap-
pijen, van de organiserende
stad in dit geval Barcelona
en ook nog een klein beetje van
de 10.000 atleten.
De Olympische Spelen heb
ben een magische klank. Spor
ters dromen er van. Ze hebben
er alles voor over om een keer
deel uit te maken van die intri
gerende, door computers en
elektronica gestuurde happe
ning. Juist omdat het zo bijzon
der is, omdat ze maar eens in
de vier jaar de kans krijgen een
ideaal te verwezelijken, dat voor
het gros onbereikbaar blijft.
Dat ze onderdeel zijn van een
kleurrijke kermis, met vele toe
ters en bellen, deert hen geens
zins. Ze draaien vrolijk mee in
de mallemolen. Zijn er allemaal
op gebrand om in de achtbaan,
de zweefmolen of het reuzerad
eeuwige roem te vergaren.
Hoe fantastische hun optre
dens ook zijn, hoe dramatisch
of heroïsch - de Olympische
Spelen zijn toch vooral een mix
van show en entertaiment ge
worden. De tennissers en de
Amerikaanse profbasketballers
hebben daar in ruime mate aan
bijgedragen. De toppers van de
gravelbaan waren eerst en voor
al naar Barcelona gekomen om
te genieten en het 'dreamteam'
onder leiding van Magie
Johnson en Michael Jordan was
zo veel sterker dan de rest, dat
iedere wedstrijd veranderde in
een eenzijdige, doch spectacu
laire demonstratie. De hal zat
steeds bomvol en het enthou
siasme van de gelukkigen die
een kaartje hadden weten te be
machtigen, kende geen gren-
Het basketbaltoernooi onder
streepte nog eens dat de Olym
pische Spelen zijn voorbehou
den aan de 'happy few'. Aan de
vips en de genodigden, ^an de
mensen voor wie geld geen rol
speelt, en aan degenen die om
welke reden ook een kaart om
hun nek hebben hangen. Alleen
met een pas tel je mee in de
'Olympische familie'. Al word je,
afhankelijk van de kleur en de
letter die erop staat, wel aange
merkt als meer of minder be
langrijk.
Zo'n kaart opent deuren, af
zettingen en hekken, waarach
ter de man/vrouw in de straat
verwonderd toekijkt. Zij verga
pen zich aan de dingen, die zich
vlak voor hun neus afspelen,
maar waar ze in werkelijkheid
ver van afstaan. Zij mogen aan
de Olympische Spelen ruiken,
aankomen is er niet bij. Voor
hen waren de feestelijke bijeen
komsten op het plein, aan de
dat geen onoverkomelijke proble-
foto anp
voet van de Montjuich, het
hoogtepunt van de Spelen. Een
kaart was niet nodig, de toegang
gratis.
De Olympische Spelen zijn
een raar verschijnsel. Een pres
tigieus evenement, met een
enorme uitstraling, waarin de
commerciële belangen het altijd
winnen van de sport. Maar na
twee weken toeven op deze
vreemde planeet begrijp je don
dersgoed waarom atleten het zo
bijzonder vinden om er bij te
zijn. Het is een aparte ervaring,
die niemand had willen missen.
Voor geen goud.
barcelona anp
'Adios Barcelona, hello Atlanta'.
Over vier jaar zullen de Olympi
sche Spelen weer anders zijn.
„Barcelona organiseerde de
beste Spelen aller tijden. Maar
wij zullen Barcelona bij het
eeuwfeest van de moderne
Olympische Spelen overtref
fen", sprak gisteren Atlanta's
burgemeester Meynard Jackson.
Atlanta is de stad van Martin
Luther King, Coca Cola en CNN.
„En nog veel meer", aldus Billy
Payne, de voorzitter van het or
ganisatiecomité ACOG. „Daar
komt de wereld over vier jaar
wel achter."
Atlanta zorgt in 1996 voor de
eerste Olympische Spelen aan
de oostkust van de Verenigde
Staten. „Atlanta is de stad van
de American Dream. Het was
onze droom deze Olympische
Spelen te mogen hebben. Nu is
het onze droom er de beste
Spelen in honderd jaar van te
maken."
Barcelona vierde de Olympi
sche Spelen op straat. In Atlanta
zal het binnenskamers gebeu
ren. „De zuidelijke gastvrijheid
staat er borg voor dat niemand
zich zal vervelen", meende
Jackson, „maar Atlanta is geen
Barcelona, dat een geschiedenis
en een cultuur van 2000 jaar
heeft. Atlanta staat er niet eens
200 jaar. Atlanta is dus anders."
De rondborstige burgemees
ter kondigde aan dat verschil
lende straten en wijken van At
lanta tijdens de Olympische
Spelen van 1996 afgesloten zul
len worden om veiligheid voor
deelnemers, begeleiders, me
diavertegenwoordigers en sup
porters te optimaliseren. De
hoofdstad van Georgia (2,8 mil
joen inwoners) heeft de hoogste
criminaliteitcijfers van heel de
Verenigde Staten.
De Olympische Spelen van
1996 worden particulier gefi-
nancieerd. De belastingen zul
len niet worden verhoogd. De
federale regering en staatsover-
heid dragen alleen 250 miljoen
dollar (425 miljoen gulden) bij
aan verbetering van infrastruc
tuur en beveiliging.
Het budget van ACOG wordt
afgedekt door sponsoring en
verkoop van televisierechten.
Winst is niet het oogmerk. „Alle
winst gaat naar charitatieve
doelen", aldus Payne, „wij wil
len alleen mooie Spelen en pro
motie voor Atlanta. Het is ons
niet om dollars en centen te
doen."
Atlanta gaat werken met
50.000 vrijwilligers. De Spelen
leveren voor 80.000 mensen lij
delijk werk op. Payne mikt op
volle tribunes. Hij denkt erover
de stoelen voor vip s en gasten,
die meestal alleen bij finales be
zet worden, bij voorwedstrijden
in de verkoop te gooien.
Voor het Olympisch dorp
wordt de universiteit gebruikt.
Met nieuwe gebouwen zal de
capaciteit met 100 procent wor
den uitgebreid voor het beoog
de aantal van 16.200 sporters.
Meer kunnen er niet in het pro
gramma, dat nauwelijks zal af
wijken van Barcelona. „Wij zul
len op tijd klaar zijn voor het
feest", kondigde Payne aan, in
de verwachting een nieuw be
grip te kunnen toevoegen aan
de naam van Atlanta, de stad
van Martin Luther King, Coca
Cola. CNN en de honderdste
Olympische Spelen.
Atlanta presenteerde gisteren zijn mascotte voor de Spelen van 1996
Een schepseltje met verschillende gezichten. foto
