Zelfs Holyfleld klapt
voor dekselse Delibas
Olympische Spelen
Kenya dreigt ploeg terug te
trekken na rehabilitatie Skah
Volleybalsters: ongelijke strijd met computertelefoon en video
WOENSDAG 5 AUGUSTUS 1992
22
Arnhemse bokser al zeker van brons
barcelona cees
gpd-verslaggever
Khalid Skah kan vanavond, bij
de officiële ceremonie van de 10
kilometer, ongetwijfeld weer op
een striemend fluitconcert reke
nen van de ruim 60.000 toe
schouwers in het olympische
stadion. De Marokkaan, die
maandagavond de finale van
het langste baannummer won
van de Keniaan Richard Cheli-
mo, werd onmiddellijk na af
loop gediskwalificeerd wegens
onreglementaire steun van zijn
landgenoot Hammou Boutayeb.
Maar gisteren kreeg Skah het
goud alsnog in de schoot ge
worpen. Na een protest van de
Marokkaanse ploegleiding, be
sloot de jury d'appel van de In
ternationale Amateur Atletiek
Federatie de zaak terug te draai
en. Een beroep van de Kenya-
nen werd niet ontvankelijk ver
klaard.
Dat was voor het Afrikaanse
Lou Duva moet er nog
maar eens goed over na
denken of hij Raul Mar-
quez in zijn profstal op
neemt. De manager van
zulke illustere kampioenen
als Evander Holyfield en
Meldrick Taylor heeft na
gisteravond nog een ande
re serieuze gegadigde: Or-
han Delibas uit Arnhem,
Het schandaal op de tien kilometer in beeld. Een official probeert de Marokkaan Boutayeb (links) tot de orde Nederland,
te roepen. De Kenyaan Chelimo leidt voor de latere winnaar Skah, die ongeoorloofde hulp krijgt van zijn ge
dubbelde landgenoot. foto epa badalona loet van schellebeek
gpd-verslaggever
Duva, een klein, dik mannetje
met een stem als een klok, liet
zich alleen in de openingsronde
horen. In de tweede, die zijn
oogappel inging met een 5-2
voorsprong, zakte de in het vak
vergrijsde veteraan verbouwe
reerd en amechtig terug in zijn
stoel. Delibas gaf Marquez, een
bijna 21 jaar geleden in Valle
Hermoso, Mexico, geboren
Amerikaan, een lesje in effectief
boksen dat hem nog heel lang
zal heugen. Duva trouwens ook.
De 7-7 tussenstand na twee
ronden bracht enthousiasme
teweeg op de tribunes. Maar
daar gingen de NOC-bonzen
Wouter Huibregtsen, André
Bolhuis en Jan Loorbach met
nog tientallen andere Nederlan
ders pas echt uit hun bol, toen
Delibas in de slotronde knap
counterend de overwinning (16-
12) en het brons veilig stelde.
„Realiseer je je wel, dat je al ze
ker bent van een medaille?" wil
de iemand weten. „Daar ben ik
toch voor gekomen?" counterde
de zwaarwelter voor het laatst.
Vrijdagavond, in de halve fi
nale, is de Engelsman Robin
Reid op papier een gemakkelij
ker tegenstander dan de man
uit Houston, Raul Marquez.
„Twee maanden geleden in het
kwalificatietoernooi (hij bedoelt
medio maart in San Pellegrino,
red.) heb ik ruim van hem ge
wonnen", herinnerde Delibas
zich. „Maar elke wedstrijd is an
ders. Ik ben er klaar voor."
De pupil van Hennie van
Bemmel keek minder op van de
score na drie minuten dan zijn
supporters in de Pavello Club
de joventut. „We hadden afge
sproken, dat ik het een rondje
zou aankijken en er alleen voor
zou zorgen, dat mijn achter
stand niet te ver zou oplopen.
Zelf dacht ik, dat ik twee, drie
punten voor zou staan, maar
toen dat precies andersom
bleek te zijn, heb ik het tempo
in de tweede ronde gewoon wat
opgevoerd. Dan maar wat har
der knokken."
De tot Nederlander genatura
liseerde Turk, pas 21, plaatste
na de hervatting van het ener
verende gevecht zeker tien, elf
treffers, zonder dat de Ameri
kaan ook maar één stoot 'thuis'
De meest dramatische olym
pisch tienkamp, het nummer
waarmee vandaag in Barcelo
na een begin wordt gemaakt, is
ongetwijfeld die van 1948 in
Londen. De held ervan was een
17-jarige schooljongen, Bob
Mathias, afkomstig uit het
dorpje Tulare, in een land
bouwgebied in Californië. Een
half jaar voor de Spelen had
hij nog nooit aan een tien
kampdeelgenomen, maar om
dat hij op sportgebied opmer
kelijk veelzijdig was, had de
coach van zijn middelbare
school hem op dat nummer ge
zet. En met succes. Zijn vorde
ringen waren verbazingwek
kend.
Maar Mathias was in andere
opzichten een groentje. Zo was
het hem onbekend dat hij bij
het kogelstoten de ring niet aan
de voorkant mocht verlaten.
Hij was in Londen hogelijk ver
baasd dat dat ongeldigverkla-
ring van de worp tot gevolg
had. Mathias had ook met
pech te kampen. Bij het discus
werpen gooide hij zeer ver,
maar de juryleden konden
(hoewel zij er vele minuten
naar zochten) de afdruk van
het werptuig in het veld niet
meer vinden...
De tiveede dag was een bezoe
king voorde tienkampers. Ze
begonnen om tien uur 's och
tends maar door de constant
neervallende regen liep het
programma hopeloos uit. Te
vergeefs probeerden de atleten
zich met pakken dekens warm
te houden. In de duisternis
moesten het speerwerpen en de
1500 meter worden afgewerkt.
Het Wembley stadion was daar
totaal niet op berekend, want
dat had nog geen veld verlich
ting. Met handlantaarns moes
ten de tienkampers bii het
speerwerpen worden bijgelicht
om aan te geven waar de lijn
DE
SPELEN
VAN TOEN
was waarvóór zij de speer
moesten loslaten.
Toen met het laatste
de 1500 meter, werd begonnen
was het half elf. Er zaten nog
ongeveer200 toeschouwers in
het immense stadion. Onder
hen de vader en moeder van
Mathias, oer degelijke ouders
die niet hadden gewild dat de
jongste zoon alleen zo ver van
huis ging.
Met het slotnummer voor de
boeg ging Mathias aan de lei
ding, maar tegen de 1500 me
ter zag hij op als tegen een
berg. Hij was nat. verkleumd,
uitgeput en de wanhoop nabij.
Kwam er dan nooit een eind
aan de ellende? Hij liep de
1500 meter in een zwakke
5.11,0 minuten. Het was net
genoeg om olympisch kam
pioen te worden. Tegen zijn
moeder zei hij: „Ik doe dit
nooit, maar dan ook nooit
meer.Hij hield zijn woord
niet. In 1952 werd hij in Hel
sinki opnieuw olympisch kam
pioen.
Het dorpje Tulare vierde in
1948 de overwinning van
Mathias met een auto-claxon-
concert van driekwartier. En
het postkantoortje moest tot
diep in de nacht openblijven
om alle gelukstelegrammen te
verzenden.
RUUD PAAUW
land aanleiding om later op de
dag te dreigen met vertrek uit
Barcelona. „Als we het gevoel
hebben dat er geen eerlijk oor
deel wordt geveld, dan overwe
gen we te vertrekken", aldus
Isaiah Kiplagat, de chef de mis
sion van Kenya.
De IAAF bleek niet onder de
indruk en verklaarde dat de be
slissing niet meer zal worden
herroepen. Skah blij, Chelimo
en de Ethiopiër Abebe die
beiden een plaats zakten te
leurgesteld, en de Italiaan Sal-
vatore Antibo ontgoocheld. Hij
mocht één nachtje dromen van
het brons, om 's middags bij de
lunch te horen dat hij toch met
lege handen naar huis gaat.
Volgens regel 143 lid 2 van het
lAAF-reglement moet een ge
dubbelde loper uitwijken om te
genstanders te laten passeren.
Ploeggenoten mogen elkaar
daarbij niet helpen. Boutayeb
werd drie ronden voor de finish
inderdaad gelapt door Chelimo
en Skah. Na een korte woorden
wisseling met zijn landgenoot
nam Boutayeb de kop met de
bedoeling, zo leek het, de Keny
aan een beetje voor de voeten te
lopen. Daarop sommeerde een
bochtencommissaris Boutayeb
ruimte maken voor het leidende
duo, maar de Marokkaan deed
dat pas veel later.
Tijdens een besloten bijeen
komst van de jury d'appel oor
deelden de zeven leden na be
studering van de videobeelden,
dat Boutayeb niet was gedub
beld en dat er geen onregelma
tigheden hadden plaatsgevon
den.
Chelimo was vanzelfsprekend
een andere mening toegedaan.
„Bij het passeren hebben de
Marrokanen wel degelijk met
elkaar gesproken. Ik weet alleen
niet waarover, want ze praatten
Arabisch en dat begrijp ik niet.
Bovendien ben ik gehinderd
door Boutayeb. Na afloop heb
ik Skah om uitleg gevraagd,
maar toen verstond hij plotse
ling geen Engels meer."
Orhan Delibas en zijn coach Sdunek vieren in de hoek van de ring een
bracht. Delibas bokste zo op
permachtig, dat zelfs Holyfield
een liefhebber, hij mankeert
bij geen enkele sessie een ap
plausje voor hem over had.
De winnaar, na een vluchtig
bezoek aan de Turkse TV (Kees
Jansma moest wachten), om
helzingen van Bolhuis en Huib
regtsen en een zoen van Ben
Zwezerijnen: „Hij staat rechts
voor en komt, dat ligt me wel.
Een beetje manoeuvreren, weg
lopen, aanvallen, counteren - ik
Marquez kwam, legde Delibas
de duimschroeven aan, maar
afgezien van wat steken in de zij
bleek diens conditie dik in orde.
De blessure aan zijn rechter
hand, ook gisteravond zijn
sterkste wapen, had hij uit zijn
gedachten verbannen. „Je moet
alles uit je kop zetten en geen
pijn voelen. Dat kun je niet heb
ben als je de ring in gaat."
foto anp paul stolk
Net als vier jaar geleden in
Seoul, waar Regilio Tuur in één
klap de harten van miljoenen
Nederlanders stal, heeft de
bokssport opnieuw een pu
bliekslieveling voortgebracht.
Misschien wel de grootste sup
porter van het handjevol vuist
vechters in olympisch Barcelo
na is André Bolhuis, de chef de
mission. „Het zijn stuk voor
stuk zulke leuke jongens!"
Hoort u het ook eens van een
hockeyer.
Piet de Bruin:
NOC doet aan
ijdeltuiterij
Piet de Bruin, voorzitter van de
Europese voUeybalfederatie,
verwijt het NOC-bestuur ijdel
tuiterij. Met name voorzitter
Wouter Huibregtsen. De Bruin
vindt dat hij als ervaren interna
tionaal bestuurder wordt gene
geerd door het NOC-bestuur.
Terwijl dat bestuur in zijn ogen
pas net komt kijken.
De Bruin werd onlangs herko
zen als vice-voorzitter van de
wereldvolleybalbond en is dezer
dagen benoemd tot technisch
gedelegeerde voor het volleybal
bij de Spelen van Atlanta 1996.
Van de FI op zijn identiteits
kaart zijn er door de organisatie
in Barcelona nog nog geen hon
derd uitgegeven. De hoogste
onderscheiding in bobo-land.
Indrukwekkender nog dan die
de IOC-leden zelf op de borst
hebben. Daar zijn er nog altijd
zo'n 400 van. De Bruin: „Ik wil
maar zeggen dat ik deuren kan
openen."
Het lijkt er echter op dat het
Nederlands Olympisch Comité
de weinig Nederlandse bestuur
ders, die nog op internationaal
niveau bezig zijn, bewust ne
geert. „Ik heb aan Hein Ver-
bruggen (voorzitter van de UCI)
gevraagd of met hem al contact
was opgenomen. Het antwoord
was nee."
Zelfs bij de vele felicitatiepost
ter gelegenheid van zijn herver
kiezing als vice-voorzitter van
de FIVB (met 202 landen groter
dan de Verenigde Naties) ont
brak een gelukswens van het
NOC. „Slordig", noemt De
Bruin dat. Twee uitnodigingen
kreeg hij voor een bezoek aan
het Holland-dorp.
De eerste bereikte hem vier
dagen nadat het bewuste
etentje had plaatsgehad, met de
post vanuit Nederland. De
tweede kreeg hij een uur voor
dat hij op de pier van Barcelona
moest verschijnen. „Ze denken
zeker dat ik me op zo korte tijd
kan vrijmaken."
De Bruin denkt dat de aan
eenschakeling van zo veel slor
digheden komt omdat hij op
goede voet staat met Geesink.
„Ik heb nooit onder stoelen of
banken gestoken dat ik een veel
betere verstandhouding heb
met Geesink dan met Huibregt
sen. Dat wordt me nu kennelijk
niet in dank afgenomen."
„Het IOC-lid Geesink is een
kanjer, een hero in de interna
tionale sportwereld", volgens
De Bruin. „Maar één die wel de
goede dingen zegt, maar niet al
tijd op het juiste moment."
Dat was de reden dat hij
Geesink niet steunde in diens
pogingen voorzitter van het Ne
derlands Olympisch Comité te
worden. Op die stoel kwam la
ter de buitenstaander Huibregt
sen te zitten.
Van diens pogingen om
Geesink uit het IOC te werken,
zoals de voorzitter van de roei-
bond Steinhauser heeft toege
geven, heeft De Bruin geen
weet. Hij houdt zich maar aan
de ontkenning van het NOC.
„Trouwens, ze hebben geen
idee tegen wie ze aanblaffen.
Die IOC-ers zijn koningen en
keizers."
barcelona ad heesbeen
De ontdekkingsreis door olym
pisch dromenland is voor het
vrouwenvolleybalteam prak
tisch voorbij. De Verenigde Sta
ten wierp gisteravond in het Pa
vello de la Vall D'Hebron te 'ho
ge' drempels op voor een nieu
we Nederlandse stunt, zoals
zondag tegen China. Een rol in
de halve eindstrijd bleek een
brug te ver. Meer dan een vijfde
plek, morgen, zit er volgens
bondscoach Peter Muiphy op
dit moment nog niet in. „Wij
kunnen nog niet elk duel op on
ze top spelen. Daarvoor missen
we de internationale ervaring."
Murphy doelde met die op
merking niet alleen op het ge
brek aan wedstrijden op dit ni
veau. Ook de uitgebreide en
grootschalige faciliteiten, die
andere nationale formaties ter
beschikking staan, leveren zo
veel bruikbare know how op
dat elke tegenstander daarmee
op voorhand al op achterstand
staat. Terry Liskevych, hoofd
coach van de vrouwenploeg van
de USA, heeft in Barcelona een
technische staf om zich heen
verzameld van ze*s man. Twee
coaches, een scout op de tribu
ne en drie assistenten, die in de
zaal via draadloze telefoontjes
in contact staan met 'de bank'.
Actuele aanwijzingen van aller
lei technische aard over de ei
gen ploeg en de tegenstander
worden op die manier razend-
Ema Brinkman wordt na de uitschakeling van het vrouwen-volleybalteam getroost foto anp koen suyk
snel overgedragen aan de met
oordopjes gewapende stafleden
aan de kant. Via bepaalde codes
en tekens, zoals in het honkbal
gebruikelijk is, worden die aan
de speelsters doorgegeven. „Al
les helpt", was de zuinige reac
tie van Liskevych.
De Italianen introduceerden
deze wijze van analyse-over
dracht op het Europees Kam
pioenschap in Zweden in 1989.
De wereldbond, de FIVB, greep
destijds evenwel niet in. „Om
dat", zo herinnert Piet de Bruin,
vice-voorzitter van die federatie
zich, „de tegenpartij er niet
door werd benadeeld. Het is
niet meer dan een strategisch
tactisch wapen."
Zeven jaar eerder stuitte Arie
Selinger, nu tijdelijke coach van
de mannen van Oranje, maar
toen technisch gezagdrager van
de Amerikaanse vrouwen, nog
op onwillige bondsbestuurders.
Op de WK in Peru werd het
hem verboden gebruik te ma
ken van dat soort 'oneerlijke'
middelen. Inmiddels is het bij
vele naties al gemeengoed ge
worden. De Italianen zijn ande
re landen inmiddels al weer een
stap voor. Zij maken sinds kort
zelfs gebruik van computers, die
vanaf de tribune worden be
diend en in een on-line verbin
ding staan met de gebruikers
aan de kant.
„Binnenkort",
Murphy, „gaan wij daar ook
naar toe. Maar dat houdt in dat
ik meer mensen nodig heb. Niet
zo veel als die Amerikanen
rondom zich heen hebben ver
zameld. Je kunt wel 1001
neerzetten. De vraag is of dat
zinvol is. Ik heb twee man (as
sistent Guillermo Mariani en
Bert Goedkoop, red.) tot mijn
beschikking, maar ik zou er
graag eentje bijhebben. Eventu
eel een parttimer, die je naar
behoefte kunt inzetten. Op dit
niveau heb je dat domweg ge
woon nodig."
De hoeveelheid communica
tiemiddelen, die de Amerikanen
gisteravond met behulp van de
NBC-televisiekanalen inzetten
om Nederland uit te schakelen
(11-15, 15-11, 8-15, 7-15) stoor
den hem geenszins. Murphy:
„Ach, denk je dat wij niets van
die ploeg weten. Ik barst van de
videobanden en analytische ge
gevens. En van de tekens, die
mijn speelsters gebruiken om
elkaar te sturen, begrijpt geen
enkele tegenstander iets."
Murphy vond na afloop dan
ook niet dat zijn team door de
moderne techniek was versla
gen. De sleutel om de deur naar
de wereldtop definitief te ope
nen, zo gaf hij aan, is meer trai
nen én wedstrijden spelen op
grote titeltoemooien.
„Wij kunnen op deze Olympi
sche Spelen niet al te veel pre
tenties koesteren", meende hij.
„Wij mogen blij zijn dat we, ge-
iet op de krachtsverhoudingen
in onze poule, de kruisfinales
hebben gehaald. Voor de Ame
rikanen bijvoorbeeld is dat niet
genoeg. Zij komen voor een
medaille en stralen dat in het
veld ook uit. In dat soort landen
wordt anders gewerkt. Na deze
Spelen komen ze opnieuw met
een ambitieus vier-jarenpro-
gramma, gericht op Atlanta.
Daar moeten wij ook naar toe.
Vandaar dat Murphy zich er
gert aan het feit dat zijn team
zich waarschijnlijk weer via een
Europees kwalificatiecircuit
moet zien te plaatsen voor het
Grand Prix-toemooi dat op de
rol staat. „Op deze Spelen heb
ben we toch laten zien dat we
daar bijhoren", klonk het agres
sief. „Het zou niet meer dan te
recht zijn dat we op basis van
onze prestaties een uitnodiging
krijgen."
Piet de Bruin zal daarvoor on
getwijfeld zijn invloedrijke posi
tie gebruiken, zoals hij dat ook
bij vele andere gelegenheden al
heeft gedaan. Tot die tijd moet
Murphy op erkenning wachten.
„Ik vind dat er hier uitstekend is
gepresteerd. Na het bereiken
van de laatste zes hebben we i
ons doel verlegd naar een vijfde j
plaats, omdat een medaille nog
te ver weg ligt. Dat Heeft de druk
van de ketel gehaald. Maar op
merkelijk genoeg sloeg dat weer
om in vermoeidheid. De dag na
de verrassende winst op China
was iedereen enorm prikkel
baar. Met dat nieuwe fenomeen
hebben ze nu ook kennis ge
maakt. Ze zijn weer een erva
ring rijker. Dat is in dit ontwik
kelingsproces een belangrijke
stap in de goede richting.
