Morgen gaat-ie de kast weer in'
Prijzenslag om
vakantiefoto's
Dolfijn uit Woubrugge 'boot van het jaar'
Het Gesprek van de Zomerdag
Vakantieleed
of
vakantiepret
Hoe gefrustreerd is
Freddy Heineken?
WOENSDAG 5 AUGUSTUS 1992
15
Frans Steenvoorden, zojuist benoemd tot de v
de Noordwijkse bowlingbaan.
Frans Steenvoorden is boxershort-kampioen 1992
Sinds de boxershort is inge
voerd, zijn de mannen definitief
in twee kampen verdeeld. Zij
die de 'konijnen los in het hol
laten' en steevast te pas en te
onpas hun palmpjes en bloe
metjes tonen. Want de boxers
hort-man is een doorsnee-man
en derhalve een onvervalste
ijdeltuit.
Nonchalant ontdoet hij zich op
het strand van de spijkerbroek
en weet, voelt en hoopt zich van
alle kanten bekeken. Geen tijd
verlies en moeilijk gedoe met
handdoekjes meer, nee, zo uit
de lange broek weer snel en flit
send toonbaar in de korte
broek. In de slaapkamer laat hij
de gestreepte pyjama voor de
sulletjes onder het manvolk en
wentelt zich behaaglijk met zijn
short tussen de lakens. En toe
gegeven, sinds het Janssen en
Tilanus interlokje is verbannen,
is het ook ineens een stuk kleur
rijker in de linnenkast.
Toch is er nog steeds een deel
van de mannen dat blijft zwe
ren bij de wat strakkere slip.
Hun argumenten zijn flauw, be
nepen en hopeloos ouderwets.
Over de string-tanga kunnen we
kort zijn, het is eert onding, ver
zonnen door oversexte man-
nenlingeriémakers die onge
twijfeld grote smakken smeer
geld krijgen van de koordjesfa
brikanten. Misschien geeft de
tanga de man een prettig strak
gevoel, maar biedt altijd te wei
nig ruimte en soelaas. De dra
gers zijn geen gewone ijdeltui
ten, maar onvervalste macho's,
waar geen zinnig woord mee te
wisselen valt.
De grotere en royalere exempla
ren zijn niet waard besproken te
worden, omdat zij meestal voor
lachwekkende taferelen zorgen.
Want als het elastiek na twee
wasbeurten gaat lubberen en de
beenranden een rommelig ra
felwerkje tonen, is het voor de
vrouw niet meer mogelijk de
man nog als homo sapiens te
blijven zien. De 'wasteilen' kun
nen beter maar grondig bedekt
blijven. Het postbus 51 spotje
toont ten slotte niet voor niets
hele domme jongens in een
dergelijke outfit.
Nee, de boxershort is het hele
maal. In Noordwijk hebben ze
dat gelukkig ook door, begrijpen
we via een aankondiging over
de Nationale Boxershort-
champ. Het Bowling Restaurant
in Noordwijk is de plaats waar
de heren gaan showen. We ver
heugen ons mateloos op een
plaatsje op de eerste rij. Het
mannelijk schoon zal dan zo
aan ons blote oog voorbij trek
ken en we maken er een adem
benemend ooggetuigen verslag
van. In welk een mooie tijd le
ven we toch, dat wij vrouwen,
ongeneneerd en schaamteloos,
ons kunnen vergapen aan man-
nendijen en jongensbillen.
Maar de werkelijkheid was gru
welijk anders. De eigenaar van
het Noordwijkse bowlingcen
trum, Jan van Rijnswou, wilde
een beetje tam-tam rond het
25-jarig bestaan van zijn eta
blissement. Hij had daarvoor
zijn vaste klanten verzocht gis
teravond in boxershort te ko
men. En dat deden ze, schoor
voetend, nonchalant en slechts
ten dele.
Knoopjes
Want bowlers weten blijkbaar
niet welke hoge eisen er worden
gesteld aan de boxershort. De
twee vrouwelijke juryleden,
Daphne Andriessen en Marleen
Passchier, toonden zich echter
onvermurwbaar en keurden alle
aanwezige sport- zwem- en kor
te broeken alsmede bermuda's
af. „De echte boxer is van boven
dicht, heeft een gulp met
knoopjes en is niet te lang", we
ten Andriessen en Passchier die
samen met de verslaggeefster
de enige vrouwelijke toeschou
wers tijdens deze 'kampioen
schappen' zijn.
Derhalve geen geroep, gejuich
ofLondon-Knights-toestanden.
De jury maakt na wat bowling
rondjes de uitslag bekend. De
aanwezigen zijn nauwelijks ge
ïnteresseerd in dit onderdeel. Ze
zijn tenslotte voor het bowlen
gekomen. Frans Steenvoorden
is de winnaar, omdat hij min of
meer voldoet aan de eisen.
„Frans, we hebben gekeken
naar de originaliteit, de kleur en
de pasvorm", hoort Steenvoor
den stoïcijns aan. Hij voelt zich
zichtbaar ongelukkig met zoveel
belangstelling inee
nooit zo'n ding. Ik heb hem
speciaal voor vanavond ge
kocht, maar morgen gaat-ie
weer de kast in", is zijn reactie
op de uitslag.
IRENE NIEUWENHUUSE
Wie erg nieuwsgierig is, brengt
zijn vakantiefoto's naar een
één-uurservice. Wie prijsbewust
is, maakt een wandelingetje
door de stad om de beste aan
biedingen te bekijken. De con
currentiestrijd om de laagste
prijs voor het vakantiekiekje
weer in alle hevigheid opge
laaid; 39 cent per afdruk of 36
foto's voor 12,50 gulden.
De één-uurservices doen niet of
nauwelijks aan die prijzenslag
mee. Zij moeten het hebben
van de klanten die snel hun va
kantiekiekjes terug willen heb
ben. Op een paar tientjes wordt
niet gekeken. „De mensen heb
ben net duizenden guldens uit
gegeven op vakantie, waarom
zouden ze dan nog een paar da
gen wachten op hun vakantie
foto's en zo een of twee tientjes
besparen", zegt eigenaar Chel-
laney van een één-uurservice
aan de Haarlemmerstraat.
Verderop in de grootste winkel
straat van Leiden zitten de za
ken die gokken op de klant die
wel op de kleintjes let: De He-
ma, Fotom, die voor 15 gulden
de foto's ontwikkelt en afdrukt
op het meest gangbare formaat
10 bij 15, Rinck, weer een paar
cent per foto duurder, „maar bij
ons krijgt u er een fotomapje
bij." Blokker hanteert al enkele
jaren de aanbieding van twee
foto's voor de prijs van één.
Voorbij de Hooglandse Kerk
steeg is de concurrentie hoog
opgelaaid. Bij Speet kost het af
drukken van 24 foto's 14,95, is
er op een groot bord te lezen.
De verkoper in de zaak zegt dat
er een ware prijzenslag aan de
gang is. Wijzend naar de over
kant zegt de man; „Hij houdt
ons precies in de gaten, hij han
teert precies dezelfde prijzen.
Hij heeft nu ook zo'n groot bord
voor z'n deur gezet".
'Hij' is de fotozaak Dickhoff, een
gerespecteerde naam in Leiden
en Oegstgeest, die twee maan
den geleden begonnen is met
goedkope aanbiedingen voor
ontwikkelen en afdrukken van
foto's. „We merkten dat we
minder werk kregen op dit ge
bied. De mensen kunnen nu
zelf kiezen bij ons: of een duur
dere afdruk van meer kwaliteit
of de goedkope print", zegt fili
aalhouder G. van der Voorst.
Volgens hem is er een duidelijk
kwal iteitsverschil merkbaar.
Aan de goedkopere afdrukken
is gewoon minder aandacht be
steed, dat kan ook niet anders,
want voor die prijs is het niet
mogelijk dat elke afdruk apart
nog eens wordt bekeken. We
merken dat als de mensen van
wintersport terugkomen. De fo
tocentrales hebben hun appara
tuur nog niet goed afgesteld, de
sneeuw op de foto's is dan
blauw. Klanten komen dan hier
vertellen dat hun camera niet
goed meer is. Dat is in de mees
te gevallen natuurlijk niet
Als vakman gaat het me aan 't
hart, dat er minder kwaliteit
wordt geleverd. Aan de andere
kant is het beter voor de consu
ment dat er nu meer mogelijk
heden zijn. Er zijn nu eenmaal
mensen die het al best vinden
als er maar een beetje kleur op
staat. Toch wil ik ook niet afge
ven op die goedkope centrales.
De doorsnee-amateur komt er
over het algemeen goed mee
weg".
De ene keer zit de enige ster die het hotel heeft in de badka-
merspiegel, zoals de Leidse band Rubberen Robbie ooit zong.
De andere keer kom je op een vakantie in een uithoek van
Thailand je buurman tegen. Of je wordt mee uit gevraagd
door Julio Iglesias. Gebeurtenissen die een vakantie onverge
telijk maken, in vele opzichten.
Wij willen weten welke bizarre, vrolijke en nare avonturen
onze lezers op hun reizen deze zomer meemaken. Schroom
niet te schrijven of te bellen naar 'Het Gesprek van de Zomer
dag', Postbus 54,2300 AB Leiden, tel: 071 - 161440.
Stoer voerde de Dolfijn de lange
rij schepen aan. Fier droeg de
boot een zwart met gele vlag
met het opschrift 'Boot van het
jaar'. Bij de waterpoort in Sneek
voelde de Regenboog de be
wonderende blikken van dui
zenden toeschouwers.
Dat was afgelopen vrijdag. In
middels heeft het 75 jaar oude
schip laten zien dat er ook nog
met 'm te zeilen valt. Stuurman
Bouwie van Wijk uit Woubrugge
staat met zijn twee beman
ningsleden op de tweede plaats
in de Regenboog B-klasse.
De organisatie Sneek Promo
tion verkoos dit jaar voor de 19e
keer tijdens de Sneekweek de
'boot van het jaar'. Dat het dit
jaar een Regenboog zou worden
is niet zo verwonderlijk, het ty
pe zeilboot viert immers zijn
75-jarig jubileum. Dat de Wou-
brugse boot geëerd zou worden
is ook niet zo vreemd. Het is 'de
1', de eerste Regenboog, ge
bouwd in 1917 en destijds ver
kocht voor 1750 gulden.
De Woubrugse jachtbouwer
Bouw van Wijk kocht het schip
vorig najaar en knapte het sa
men met zijn zoon Bouwie op.
Sinds vorig jaar doet 'de 1 weer
aan wedstrijden mee. Soms met
Bouw van Wijk als stuurman,
soms met Bouwie van Wijk als
stuurman.
In Sneek is de 19-jarige Bouwie
de captain. Er staat veel wind en
daar heeft de oude boot het een
beetje moeilijk mee, vertelt hij.
„Hij lekt een beetje. Er zit con
stant iemand te pompen, te ho
zen. Met een nieuwe boot gaat
het allemaal wat gemakkelijker
met harde wind."
Toch kijkt de Woubrugse heao-
-student niet met jaloerse blik
ken naar zeilen met hogere
nummers. „Misschien is deze
wel de mooiste. Het is het eerste
echte Regenboogschip", filoso
feert hij. „Als je diep in het hart
van de anderen kijkt, willen ze
Woubruggenaren (v.l.n.r.) Jasper de Grauw, Bouwie van Wijk en Frank Bik in hun Dolfijn: „Als je diep in het hart van de anderen kijkt willen z
hem vast allemaal wel hebben."
hem vast allemaal wel hebben",
denkt bemanningslid Jasper de
Grauw (20).
Bouwie van Wijk is in Sneek
verreweg de jongste stuurman
in de Regenboog-klasse. „De
jongste stuurman op het oudste
schip", stelt hij vast. Dat de
meeste captains ouder zijn
heeft te maken met de prijs v
de boot nieuw kost een Re
genboog nu 120.000 gulden -
foto siep v
maar ook met het feit dat de
zeiler de nodige ervaring moet
hebben. „Er zitten een hoop
touwtjes aan", wijst Bouwie. „Je
moet weten wat je moet grij
pen."
De drie Woubruggenaren vin
den de Regenboogklasse 'heel
gezellig'. De stuurmannen zijn
dan meestal wel wat ouder, de
bemanningsleden zijn van hun
eigen leeftijd. Er wordt geregeld
gezamenlijk gedineerd en ge
feest. Gisteravond boden de be
manningsleden de captains bij
voorbeeld een feest aan in een
paviljoen bij het Sneekermeer.
Gasten: Gerard Joling en René
Froger. Kosten: 22.000 gulden.
Het feest is eigenlijk onderdeel
van een wat uit de hand gelo
pen grap die tijdens de Kaag-
week begon. De bemanningsle
den van de Regenbogen richt
ten de Abvakabogen op, een
'vakbond' die vooral wil be
werkstelligen dat de beman
ningsleden meer waardering
krijgen voor hun werk.
Twee bemanningsleden konden
via hun werkgever wat geld lo
speuteren en trakteerde 'het
voetvolk' op een luxueus diner.
De stuurmannen kregen 'voor
straF een broodje frikadel voor
geschoteld.
„Sommigen hebben echt geld te
veel", verzucht Jasper de
Grauw. „Ik was pas op een brui
loft van een van die jongens,
nou, dan kijk je echt je ogen uit,
je weet niet wat je meemaakt."
Maar gezellig was het wel. Bou
wie wil ook geen verkeerd
woord horen over de andere
zeilers in de Regenboogklasse.
„Er zitten topzeilers bij. Ik kan
goed met ze opschieten, het zijn
geschikte lui. Er zijn er mis
schien een paar die kijken van:
o, die heeft een groter schip dan
de ander." „Uiterlijke schijn be
driegt", voegt Jasper eraan toe.
„Maar", zegt hij even lager,
„zeilen is sowieso wel een
beetje een decadente sport."
DOOR DE OLYMPISCHE BRIL VAN...
Peter de Jong uit Noordwijk
Tot 1988 korpschef gemeente
politie Katwijk en zes jaar ere
divisie-speler van onder meer
basketbalvereniging BS Lei
den.
„Het Dream Team is natuurlijk
grandioos. Zelf vind ik die Char
les Barkley de revelatie van het
toernooi. Hij is op dit moment
de motor van de Amerikaanse
basketbalprofs. De echte beken
de sterren zoals Michael Jordan
en Clyde Drexler, vallen mij eer
lijk gezegd een beetje tegen. Zij
hebben relatief veel foute pas
ses en zijn meer gericht op the
ater en show. Dat laatste wordt
dan afgestraft. Barkley speelt als
een beest en zet iedereen in de
schaduw.
De invloed van de wedstrijden
van het Dream Team is niet te
onderschatten. Ik ben in Frank
rijk en Spanje geweest en daar
zijn die kerels zo waanzinnig
populair. Hele etalages zijn voor
de Amerikaanse basketbalmiljo
nairs ingericht.
In Nederland komt basketbal
ook steeds meer in trek, maar
dat heeft ook te maken met de
uitzendingen van SportNet van
de competitiewedstrijden uit de
Verenigde Staten. Ik ben nu
jeugdcoördinator bij de Kat-
wijkse vereniging Grasshoppers
en kan goed merken dat die
jongens elke vrijdagavond tot
laat naar het basketbal kijken.
Zij hebben het er voortdurend
over en ze zijn nog suf van het
slaapgebrek. Michael Jordan
van de Chicago Bulls is de grote
held.
Ik kan me van vroeger herinne
ren dat we grote moeite moes
ten doen om wat over de Ame
rikaanse profcompetitie te we
ten te komen. Bij de importeur
van schoenen kon je jaarboeken
kopen. Voor basketbalschoenen
van All Star moesten we naar
Haarlem. Nu kun je die in alle
kleuren uitzoeken.
De mooiste wedstrijd tot nu toe
was die tegen Brazilië. Het was
aardig dat die Brazilianen de VS
in het begin zo goed konden
bijhouden. Maar mensen zoals
Jordan, Pippen en Drexler ga
ven even gas en het verschil be
droeg 20 punten. Drexler liet
ook even zien dat hij naar mijn
mening beter kan zweven dan
Jordan. Hij kwam van buiten de
bucket recht door het midden
aanzweven en landde pas er
gens bij de basket. Dat is onge
lofelijk. Dat is kunst.
Ja, ik moet toegeven dat er op
de Spelen van een serieuze
competitie nauwelijks meer
sprake is. Ook Kroatië, vooraf
toch als een gevaarlijke tegen
stander beschouwd, kwam er
niet aan te pas. Je ziet dan pas
goed over wat voor een enorme
lichaamskracht de profs be
schikken. En wanneer de passes
goed zijn is de break zo akelig
snel. Daar is geen kruid tegen
gewassen.
Ik vind dat de VS ondanks het
kwaliteitsverschil, toch goed
hun best blijven doen. Zij vin
den het natuurlijk een belevenis
om aan de Spelen mee te doen.
Bovendien hebben zij nu de
kans echte wereldsterren te
worden. Tot nu genoten zij al
leen in de VS van een absolute
sterstatus. Die sterren zou ik in
derdaad van heel dichtbij willen
"bewonderen, samen met mijn
zoon. Om in die omgeving te
vertoeven lijkt mij een topbele-
'Noordwijk? Daar plempen ze
alles vol, je weet bij God niet
meer of je in Badhoevedorp, de
Bijlmer of een kustplaats
woont'. Dat zei biermagnaat en
part-time Noordwijker Freddy
Heineken vanuit zijn Zuidfranse
viUa tegen èen journalist van
het NRC-Handelsblad.
Wie denkt dat de boodschap als
een bom is ingeslagen in
Noordwijk, heeft het mis. In de
kustplaats wordt hooguit ge
schamperd over de man die het
blijkbaar nog steeds niet kan
hebben dat er een woonwijk is
gekomen onderaan 'zijn' duin
top. Een man ook die zijn advo
caten al aan het werk zet als er
op 500 meter afstand een extra
laag op een hotel wordt gezet.
Frustraties, dus. Niet te serieus
nemen. Of. zoals wethouder
V.S.J.M. Salman van ruimtelijke
ordening het zegt, „ik heb niet
de indruk dat Heineken al te
vaak in Noordwijk is."
VW-directeur J.L.V.E.
Brockmeulen vraagt zich af of
de bejaarde brouwer ooit in de
Bijlmermeer is geweest: „Want
dat is echt heel anders. Waar in
de Bijlmer leegstaande flats
worden gesloopt, trekt Noord
wijk steeds meer toeristen
Toeristen die volgens de VW'er
bijzonder tevreden zijn over de
sfeer of die nu aan mens of
gebouw te danken is.
De directeur denkt niet dat de
uitspraken van de brouwer het
produkt-Noordwijk zullen
schaden: „Het is puur een eigen
beleving, waar hij misschien
nog wel eens op terugkomt." De
wethouder ziet zelfs een licht
puntje: „Heineken heeft nog
een aantal stukjes grond die hij
kan verkavelen. Gezien zijn uit
spraken hoop ik nu maar dat hij
aat niet doet." En de kans op
een ereburgerschap voor deze
bekende burger? „Ach, dat
stond toch al niet op de agen
da."
De aannemers en architecten
die de gemeente haar nieuwe
gezicht gaven, zijn niet voor
commentaar bereikbaar. Bouw
vakvakantie...
