'Als ik alles
kon vertellen...'
Rtv show
'We moeten keuzes maken, en dat doen we heel aardig'
VRIJDAG 31 JULI 1992
Lou van Rees, een allesdoener die makkelijk kan stoppen
Om een lang verhaal kort te
maken, het concert verliep per
fect. En na afloop kwam er ie
mand van Revlon met een
enorm boeket bloemen, waar
aan een roodwitblauw lint hing
met daarop de letters van de fir
ma. Een fotograaf drukte af,
Mariene pakte de bloemen aan,
zag niks en ging vervolgens het
publiek bedanken. Nou maakte
ze altijd een buiging van negen
tig graden en wat gebeurde, ze
zag de naam van die firma op
dat lint staan. Kwaad flikkerde
ze bloemen weg, liep op me af
en brieste: Lou, can't you read
the contract, als die foto's wor
den gepubliceerd zal je een mil
joen dollar moeten dokken. Als
een idioot ben ik achter de foto
graaf aangerend, heb hem als
de sodemieter het filmpje afge
pakt."
even te kwaad toen regisseur
René Stokvis me een pracht van
een beker in m'n handen stop
te. Zo een met een marmeren
voetstuk, zo mooi, zo duur ook.
Maar verder ben ik natuurlijk
gauw uitgepraat over dat pro
gramma. Als ik daarentegen al
les zou kunnen vertellen wat ik
als impresario heb meege
maakt, was ik morgenochtend
nog niet uitgepraat."
Het verhaal dat Lou van Rees
afsteekt over zijn carrière als
impresario vangt aan in 1950.
Pontificaal had hij zijn partij
meegeblazen in het orkest van
Boyd Bachmann, een Deen van
het recalcitrante type. „Over
succes hadden we niet te kla
gen, maar het boterde onder
ling niet meer. Dat wil zeggen,
Bachmann lag met iedereen
overhoop. Hij noemde ons al
tijd zijn veertien betaalde vijan
den. En dat waren we ook, in
wezen hadden we een ontzet
tende hekel aan die kerel."
Het orkest had z'n langste tijd
wel gehad en dat besefte ook
Bachmann. En zo geviel het dat
Van Rees door Bachmann werd
gepolst om met hem op tournee
door Engeland te gaan langs de
Moss Empire Theaters en wel
als instrumentalist/aangever.
En Van Rees zei ja, ook al hoor
de Bachmann niet bepaald tot
zijn vriendenkring. „Ik heb een
half jaar plezierig met hem ge
werkt. Hij deed aardig, ook al
omdat Bachmann me nodig
had. In Londen ontmoette ik or
kestleiders als Vic Louis, Tito
Buma en Geraldo. Why don't
you bring us to Holland, vroe
gen ze. Ik ben meteen aan het
werk gegaan. Op het ministerie
van sociale zaken hadden ze
geen bezwaar tegen de komst
van die Engelse orkesten, mits
ik ervoor kon zorgen dat Neder
landse artiesten de omgekeerde
richting op gingen. Ik heb toen
het bureau 'International Band
Exchanges' opgezet, die uitwis
selingen met Engeland regelde.
En zo konden de Ramblers, de
Skymasters, het sextet Johnny
Meyer en Pia Beek naar de over
kant."
Italiaanse invasie
Het artiestenverkeer dat Van
Rees regelde tussen Nederland
en Engeland werd almaar druk
ker. In die tijd werkte hij inten
sief samen met de Britse impre
sario Harold Davison. De zaken
gingen zo goed dat de heren be
sloten de wereld in tweeën te
delen: Davison nam het Weste
lijk halfrond voor z'n rekening,
Van Rees ruwweg gezegd de
rest. „Ik bracht een complete
invasie van Italiaanse orkesten
op gang. Righi Saito, Enzo Gal-
lo, noem maar op. Echt blij wa
ren de Nederlandse musici niet
met de komst van al die Italia
nen. Hier in Holland werd altijd
op de klok gespeeld. Maar die
gasten keken niet op een mi
nuut, die zaten niet achter de
piano, die stonden erachter, on
gelooflijk wat een elan."
Van het een kwam het ander,
de ene relatie trok de andere
aan en zo kreeg Van Rees het
voor mekaar om vrijwel 'tout'
artistiek Amerika naar Neder
land te halen. Dat kwam zo:
„Op zekere dag hing Davison
aan de lijn. Hij vraagt: Lou, do
you want to have Stan Kenton.
Ik zeg: How much. Hij zegt:
4.000 gulden. Ik zeg: oké, pak
Gaandeweg leerde Van Rees
leven met de nukken en grillen
van bepaalde artiesten. Des
noods kroop Lou door het stof
voor hen, liet hij zich bewust
vernederen door de verwende
vedettes om ze op het podium
te krijgen. Interesseerde hem
geen moer, in militaire dienst
had hij door toedoen van een
mispunt van een overste een
brede rug en veel eelt op z'n ziel
gekregen. „Ik heb wel altijd een
tafellaken gepakt om ze na hun
concert uit te wuiven. Het
kwam, het speelde en het boek
ging voor mij vervolgens dicht."
Met Frank Sinatra heeft Van
Rees ondanks 's mans reputatie
nooit problemen gehad. Voor
de som van 150.000 dollar haal
de hij The Voice in 1975 naar
Nederland, twee jaar later nog
maals voor hetzelfde bedrag.
„Kijk, met Sinatra weet je waar
je aan toe bent. Er wordt een
contract opgemaakt van 40 pa
gina's, niets wordt aan het toe
val overgelaten, de zaal moet tot
de laatste plaats bezet zijn en er
moeten in z'n kleedkamer 40
flessen drank van 40 merken
staan. En snacks, veel snacks.
Liz Taylor kwam ook nog langs
in z'n kleedkamer. Na het con
cert waren er maar 4 flessen ge
opend. Afijn, ik begeleidde Si
natra naar de auto, ging weer
naar boven en wat denk je: alle
flessen weg, verdwenen, foetsie.
Zijn veiligheidsmensen hadden
zich over de drank ontfermd en
dat was dat."
Als de bliksem
Maar praat hem niet van de
Amerikaanse zangeres Billy
Holiday, die hij in 1954 voor een
paar concerten naar Nederland
had laten overkomen. Grijze ha
ren kreeg hij van haar. Ze moest
op voor haar tweede concert,
maar al wie aanwezig was geen
Billy Holiday.
„Ik als de bliksem naar
Krasnapolsky gereden. Me
vrouw was vertrokken, zeiden
ze daar. Met een jongen van de
receptie ben ik toch maar boven
gaan kijken. We gingen haar ka
mer in, de radio stond keihard
aan, maar Holiday was in geen
velden, of wegen te bekennen.
We stonden op het punt de ka
mer uit te gaan, hoorden we op
eens 'uh, uh'. Lag ze hartstikke
stoned onder het bed. Ik zeg: I
am Lou, you have a concert to
do. Zij murmelt: Who the heil
are youWat bleek, ze was wel
degelijk op tijd vertrokken.
Maar de taxi raakte verzeild in
de omgeving van de Hemweg,
het industriegebied van Amster
dam, deprimerender kan bijna
niet. Het was er hartstikke don
ker, Billy kreeg het er benauwd,
afijn, ze nam de chauffeur in de
Dubbele Nelson en ze zijn te
ruggereden naar 'Kras'. Zo goed
en zo kwaad als het ging kreeg
ik haar toch de bühne op. Ze
zong, ik zal het nooit vergeten,
als eerste lied 'Nice work if you
can get it'. En ja, toen begon ze
aan haar tweede lied. Billy be
gon ineens vervaarlijk heen en
weer te zwaaien met de micro-
STARDOM
Louv
foon, niet veel later sloeg ze te
gen de vlakte. De mensen die
nog in de zaal zaten heb ik keu
rig het geld teruggegeven."
Een gril van z'n latere huis
vriend Lionel Hampton draaide
voor Van Rees ook uit op een
dure grap. Op verzoek van de
Amerikaanse jazzmusicus had
de impresario en promotor van
concerten zestien vliegtuigstoe-
len gereserveerd. Van Rees, ook
niet gek, telde de koppen, nadat
Hampton en z'n gevolg op
Schiphol waren geland. En
kwam niet verder dan veertien
man en twee papegaaien in een
kooi. Voor zestien man betalen
was hem net iets te gortig.
„Die papegaaien waren van
Gladys, z'n vrouw. En die kooi
en had ze op de lege stoelen
naast haar in het vliegtuig neer
gezet. Ik zeg tegen Hampton, ik
zie maar 14 personen en dus
betaal ik voor 14 personen. Ze
waren naar hier gekomen voor
twee concerten, de eerste stond
geprogrammeerd om kwart
over acht in de Kurzaal in Sche-
veningen. Goed, het werd kwart
over acht en Hampton zei: Well,
mister Van Rees, what about the
money for transportation, you
have to pay for 16 persons, an
ders komt er geen concert. Het
publiek begon inmiddels te joe
len en te fluiten. Om kwart voor
negen heb ik Hampton uitbe
taald. De dames en heren ve
detten misbruiken het publiek
graag als machtsmiddel."
Uitverkocht
Voor z'n affiches had Van Rees
nooit een ontwerper nodig, hij
vervaardigde ze zelf. In de da
gen dat de televisie als medium
nog in het embryonale stadium
van ontwikkeling verkeerde,
stelde Siebe van der Zee hem de
vraag welk affiche hij zelf het
mooiste vond. „Ik liet de came
ra pennen naar het affiche
waaronder 'uitverkocht' stond.
Gelukkig heb ik vele malen het
opschrift 'uitverkocht' onder
mijn affiches mogen plakken."
Hij is er nooit toe gekomen
z'n activiteiten in de betrekkelij
ke veiligheid van een besloten
vennootschap onder te brengen
en zichzelf te benoemen tot di
recteur. „Maar ik heb me geluk
kig altijd goed ingedekt. Ik ver
diende genoeg om een verlies
van 50.000 gulden op te vangen.
Ik zou het nu anders doen, het
kan nu gebeuren dat je voor
enorme bedragen aansprakelijk
wordt gesteld."
Wat dat betreft heeft hij ge
leerd van akkevietje met Marie
ne Dietrich. Voorwaar een ta
melijk lastige tante, maar Lou
had geen kind aan haar tijdens
een bezoekje aan het dieren
park in Wassenaar. Mariene liet
zich van haar liefste zijde zien,
oog in oog met de chimpansees.
So far, so good.
„Ik werd opgebeld door de
firma Revlon. Lou, zeggen ze,
als wij jou 10 mille in je handen
stoppen, mogen wij dan voor de
deur van Tuschinsky flesjes par
fum uitdelen en na het concert
Dietrich een bloemetje in haar
handen drukken. Ik zeg, da's
goed, mits jullie voldoen aan de
conditie dat er geen reclame of
andere poespas wordt gemaakt.
Managers
Hij verzorgt nu amusement op
cruiseschepen. Complete ballet
ten laat Van Rees inschepen. En
hij engageert artiesten zonder
tussenkomst van hun managers
en sub-managers. Moet Van
Rees niks van hebben. Er be
staat volgens hem een wezenlijk
verschil tussen een impresario
en een manager. „Een manager
werkt op provisiebasis. Ik ben
nooit manager geweest. Ik ben
impresario, een vrije onderne
mer die bijvoorbeeld op eigen
risico en op eigen kosten musi
cals en evenementen naar Ne
derland haalt. Als ik een artiest
nodig heb, laten we zeggen Lee
Towers of Anita Meijer, dan
vraag ik: joh, ben je vrij. En zegt
hij of zij ja, dan zeg ik: mooi, ik
heb hier een schnabbel van
7.000 gulden, regel de rest maar
met je manager. Ik ga niet met
een manager praten, kom n
Het wordt allemaal minder,
zegt Van Rees. Alleen de gages
worden almaar hoger. Want: er
zijn in dit land 3.000 manage-
mentbureautjes, die gezamen
lijk de prijs opdrijven. „Het
mooiste is dat die managers een
en dezelfde artiest aanbieden.
Zo prijzen ze de artiesten er
zichzelf uit de markt. Voor min
der dan 5.000 gulden komt vrij
wel niemand meer. Een aardap
pelboer die in zakken aardappe
len heeft gehandeld kan niet in
artiesten handelen. Het is nu
zelfs zo erg dat een artiest van
zijn manager een verbod krijgt
opgelegd om op te treden ir
een tv-programma. Er zijn figu
ren die 30 procent provisie be
dingen. Volkomen in strijd met
de wet op de arbeidsbemidde
ling allemaal. Maar hoe rede
neert de Nederlandse regering:
Iedere goochelaar, buikspreker
en zanger die van de straat is,
daar hoeft geen ww-uitkering
aan te worden betaald. Daarom
wordt het in Den Haag allemaal
door heel wijd gespreide vingers
gezien."
In alle oprechtheid verklaart
Van Rees moeite te hebben met
het ouder worden. Gelukkig,
zegt hij ook, heeft hij vrienden
van 45 jaar. Ze zien hem als hun
leeftijdgenoot en houden hem
jong. Met stoppen mag hij dan
naar eigen zeggen geen moeite
hebben, als het aan Van Rees
ligt laat de grote finale var
show nog even op zich wach
ten. „En als die dan moet begin
nen, dan bij voorkeur op de
bühne of tijdens het werk. Lie
ver niet in het ziekenhuis. Ik
maak altijd geintjes met foto
grafen. Er is er altijd wel weei
een die een leuk achtergrondje
heeft gezien voor een portret.
Ja, zeg ik dan, je wilt zeker de al
lerlaatste foto van mij knippen.
Wat mij betreft mogen er nog
heel wat foto's van me geno
men worden. Want er gaat even
goed heel wat verloren als ik
straks de pijp uit ga. Een
die zeven talen spreekt, om
maar wat te noemen."
Van het concert des levens kent ook hij niet exact het
program. Wanneer de grote Finale van zijn show
aanbreekt, Lou van Rees weet het niet en wil het ook
niet weten. Maar over concerten en programma's van artiesten
hoeft geen mens hem iets te vertellen. Als impresario haalde hij
vrijwel alle groten der aarde naar hier. Frank Sinatra, Shirley
Bassey, the Jackson Five, Engelbert Humperdinck, Tom Jones,
Count Basie, Andy Williams, Ella Fitzgerald, Liza Minelli, Diet
rich, Piaf, te veel namen om op te noemen. „Harder dan hard
werken en eerlijker dan eerlijk werken, dat is altijd mijn stelre
gel geweest."
De leeftijd die hij even char
mant als ijdel verzwijgt („Ik ben
even oud als jij, alleen een paar
jaartjes ouder") vertelt anders,
maar de jeugd heeft hem nog
n:« verlaten en op zijn beurt is
Van Rees vooralsnog niet van
plan achter geraniums en knol
begonia's te gaan kniezen.
Gebronsd en wel ziet Van
Rees er patent uit. Geen onsje
vet te veel. Het overkomt hem
nog geregeld dat hij hooguit 58,
59 jaar wordt geschat. Dat geeft
hem, zeventiger Lou van Rees
zegt het eerlijk, een onvoorstel
bare kick. Ook al calculeert hij
dan in dat ze hem niet minstens
65 durven schatten. Wat hij in
zijn leven niet heeft gedaan en
meegemaakt, valt te verwaarlo
zen. Hij studeerde biologie, was
musicus en chef d'equipe van
de Nederlandse Knokke festival
gangers, hing als 56-jarige nog
de stuntman uit en beweegt
zich nog altijd door de amuse
mentswereld als impresario.
„Juist omdat ik zoveel activitei
ten heb ondernomen, ben ik al
tijd in staat geweest om van de
ene op de andere dag te stop
pen."
Hoe trots was met name zijn
moeder niet, toen jonge Lou be
sloot biologie te gaan studeren.
En hoe verdrietig ook, nadat
zoonlief had besloten er de brui
aan te geven. Maar Lou wilde
nu eenmaal de muziek in, mee
deinen op de tonen van de jazz
die in die tijd in opkomst was.
„Ik ging muziek studeren en
formeerde een eigen orkest. La
ter heb ik het orkest van Boyd
Bachmann gespeeld, als saxofo
nist en klarinettist. Van de ene
op de andere dag ben ik ermee
gestopt. Zonder spijt heb ik
mijn instrumenten opgeborgen
en nooit meer aangeraakt."
Zo zit Lou van Rees nu een
maal in elkaar. Heeft hij een
maal een besluit genomen, dan
heeft het geen enkele zin te pro
beren hem nog op andere ge
dachten te brengen. Over is
over, voorbij is voorbij, basta
basta. Na twintig jaar z'n mede
werking te hebben verleend aan
TROS' eigen spartelspektakel
'Te Land, ter zee en in de lucht'
trad Van Rees zaterdag in Val-
kenswaard voor de laatste maal
op als keurmeester en voorzitter
van de jury. Op 7 augustus is te
zien hoe de TROS waardig af
scheid van hem nam.
Emotioneel
„Ik heb er altijd met plezier aan
meegewerkt. Mij is nog ge
vraagd een jaartje door te gaan,
maar na 20 jaar vind ik het wel
letjes. Eerlijk gezegd kreeg ik
het, emotioneel als ik ben, nog
Lou van Rees haalde vele 'groten der aarde' naar Holland. Hier The
Jacksons, links naast hem Michael Jackson. archieffoto
STRIPS
BOLLEBOOM
Topmodel Linda Evangelista
heeft het hoog in haar mooie bol.
Voor minder dan 10.000 dollar
per dag komt ze haar bed niet
eens uit. Sterker nog: voor een
dagje kleding showen vraagt de
dame in kwestie zelfs het dubbe
le.
Journaal-lezeres Pia Dijkstra is
in blijde verwachting. De leiding
NOS-Laat of andere NOS-programma's op
Nederland 3 zullen tijdens de Olympische
Spelen alleen voor sportbeelden worden
onderbroken als er kans is op een Neder
landse gouden of zilveren medaille. In an
dere gevallen moeten de kijkers buiten de
geplande, rechtstreekse Nederland 3-uit-
zendingen voor directe beelden overscha
kelen naar buitenlandse zenders.
„We kunnen nu eenmaal niet aldoor
sport uitzenden, ook niet tijdens de Olym
pische Spelen", zegt Heinze Bakker, eindre
dacteur van Studio Sport. „Er gebeurt meer
op de wereld dan sport alleen. We moeten
dus keuzes maken, en dat doen we tot nu
toe heel aardig."
Dinsdagavond moesten judoliefhebbers
de olympische strijd om brons, die in het
voordeel van de Nederlandse judoka's Irene
de Kok en Theo Meijer werd beslist, via
BRTN of Eurosport volgen. De NOS kreeg
deze beelden pas binnen toen NOS-Laat al
bezig was. Besloten werd de judowedstrij
den pas na NOS-Laat op het scherm te
brengen.
Bakker: „We hebben nog wel overlegd
met de redactie van NOS-Laat, maar we be
sloten ons aan de regels te houden die we
vóór de Olympische Spelen overeen zijn ge
komen. We breken alleen in bij andere pro
gramma's als er vreselijk spannende dingen
gebeuren, dus als het om goud of zilver
gaat. En in die 'spannende' gevallen maakt
het niet uit of het eventueel om een minder
populaire sport gaat. Goud is goud."
Anne van Egmond gaat weg bij
de TROS. De grote bazen vinden
dat Anne te veel KRO is gebleven
en dat beetje 'truttige' kunnen ze
natuurlijk niet gebruiken bij die
'flitsende' omroep.
ik Zanger Jason Donovan heeft
een vriendin met de welluidende
naam Tara Owens. In de Engelse
pulpbladen, maar ook in de seri
euze pers werd regelmatig ge
schreven dat Donovan homo-
sexueel zou zijn. En wat dan nog
denken wij, maar de Engelsen
zijn wat dat betreft minder ruim
denkend. De Britten kunnen nu
dus opgelucht ademhalen.
BOES
van het Journaal is minder geluk
kig met deze ontwikkeling. Zij
vreest dat Pia, als de baby er is,
het bijltje erbij neerlegt. Dat
biedt wel perpectief voor Harmen
Siezen. Hij presenteert het
nieuws op wat 'ongelukkiger tij
den'. Pia's baby kan mogelijk
een handje helpen om Siezen het
'Acht Uur Journaal' weer te laten
presenteren.
ik Volendammer JanTuyp van de
popgroep BZN heeft meer noten
op zijn zang. Hij is druk in de
weer om zijn vliegbrevet te halen.
En niet voor zo'n kleine Cessna,
maar voor niets minder dan een
Boeing 747. Collega Jan Keizer
koestert nu de stille hoop dat
BZN ooit nog eens een eigen
vliegtuig kan aanschaffen.
Pia Dijkstra
in verwach
ting. foto
roland de
bruin
Heinze Bakker, eindredacteur van Studio Sport:
