Volleybalteam kan niet dieper zinken
Wild west-taferelen te gortig voor Haringa
Olympische Spelen
Livingston valt in
diepe doping-put
VRIJDAG 31 JUL11992
1/
Blamerende nederlaag tegen Brazilië
BARCELONA PAUL BERKHOUT
GPD-VERSLAGGEVER
Het opsporen van dopingzon-
daars blijft de meest opzienba
rende prestatie van de moderne
Olympische Spelen. Gisteren
stond de 'Eerste Affaire van Bar
celona' in het brandpunt van de
belangstelling. Het olympisch
vuur werd aangewakkerd door
het overhaaste vertrek van de
Britse atleet Jason Livingston en
twee gewichtheffers uit het
Olympisch Dorp. Doping is de
epidemie die het kolossale eve
nement aantast.
Het Brits Olympisch Comité
zocht in elk geval niet naar uit
vluchten. Helder werd uiteenge
zet dat Livingston anabole ste-
roïden gebruikte tijdens zijn
voorbereiding op de 100 meter
sprint, een onderdeel dat van
daag is begonnen. „Het is een
menselijk drama", sprak chef de
mission Palmer. „Dit doet de
voltallige Engelse ploeg pijn.
Maar wij hebben geen andere
keus dan te blijven vechten te
gen het misbruik van verboden
middelen." De afgelopen twaalf
maanden voerde het Brits
Olympisch Comité 1050 contro
les uit buiten de wedstrijden
De Europees kampioen op de
60 meter indoor werd thuis op
de bank verrast door een do-
pingcontroleur. Livingston werd
dus niet in Barcelona betrapt,
maar tijdens de aanloop naar
de Spelen, in het dopinglabora-
torium in Newmarket. Het is
een publiek geheim dat iedere
slimmerik een doping-pro-
gramma kan volgen, zonder dat
dat bij de olympische controles
wordt vastgesteld. Op dat mo
ment schijnt menig atleet
'schoon' te zijn, of is het ge
bruikte middel de wetenschap
nog te machtig.
De aanloop naar de Zomer
spelen was daarentegerr verre
van vlekkeloos. De sportwereld
telde geruchtmakende affaires
met hoofdrollen voor Katrin
Krabbe, Butch Reynolds en Ast-
rid Strauss. Nederland maakte
ophef over Ria Stalman en de
schaatser wiens naam door het
stilzwijgen van de Haarlemse
huisarts Karsten nooit bekend is
geworden. Er werd een bundel
tje Nigeriaanse atleten betrapt,
Russische topatletes werden ge
schorst en zo stroomden de be
richten over wetsovertreders
binnen. Mildred Muis brulde
zelfs. Na de martelgang van de
Oranje-zwemsters dat Neder
land de 'cleanste' ploeg is.
Livingston werd in de kraag
gevat door de activiteit van het
Brits Olympisch Comité, dat op
elk uur van de dag bereid is zijn
atleten te controleren. Ook
Duitsland, Canada en een aan-
Jason Livingston: „Ik heb die
troep niet nodig." foto archief
tal andere landen hebben 'vlie
gende controles' tijdens trainin
gen. Veel landen doen daar ech
ter niet aan mee, zoals Neder
land. Het is of te kostbaar, of de
verantwoording wordt bij de
sportbonden gelegd of een land
heeft er geen behoefte aan.
Voor Livingston, de 21-jarige
atleet, dreigt een levenslange
schorsing. De tragedie raakte
hem diep en trof ook zijn vrien
din Petra Huybrechtse, de
sprintster van KAV Holland in
Barcelona. Zij barstte in tranen
uit toen haar het nieuws werd
verteld. „Ik ben totaal geschokt.
Onbegrijpelijk. Altijd heeft hij
gezegd dat hij schoon was. Dat
hij nooit verboden middelen
zou gebruiken. Over vier jaar
wilde hij olympisch kampioen
in Atlanta worden op de 100
meter. Dat kan hij nu vergeten
want het Engelse olympisch co
mité sluit betrapte spordieden
voor het leven voor de Spelen
uit." Huybrechtse, die sedert
april bevriend is met de 21-jari
ge Brit, had Livingston dinsdag
voor het laatst gezien in het
Olympisch Dorp. „Hij werd
toen weggeroepen door Frank
Dick, de Engelse atletiekcoach.
Hij kon mij nog wel vertellen
dat het om iets ernstigs ging.
Maar ik heb nooit gedacht dat
het over doping zou gaan. Daar
na heb ik verscheidene malen
naar Engeland gebeld, maar ik
kreeg hem niet aan de lijn. Hij is
waarschijnlijk ondergedoken in
een ander land."
Livingston verkondigde drie
maanden geleden in een inter
view in deze krant nog geen do
ping nodig te hebben. Bikkel
hard zei hij: „Dopingverhalen
hangen me de keel uit. Wie
geen bewijzen heeft, moet zijn
mond houden. Zo wordt elke
topprestatie verdacht. Natuur
lijk wordt er in de top veel ge
bruikt, maar mij krijgen ze niet
zo ver. Ik heb die troep niet no-
dig..."
Een uur na de pijnlijke 3-0 nederlaag tegen Brazilië was
nog geen enkele Nederlandse volleybal-international be
komen van de ontgoocheling. Laat staan dat de trieste af
tocht, of liever gezegd de snelle vlucht, uit het Palau d'Es-
ports de Barcelona naar het Olympisch Dorp ook maar
één zinnige verklaring voor de beschamende afgang op
leverde.
BARCELONA AD HEESBEEN
Zelfs Arie Selinger wist zich
geen houding te geven. Bij
voorkeur had hij de verplichte
persconferentie gemeden. Maar
zelfs de man, die voor in- en
outsiders het volleybalwiel heeft
uitgevonden, stond - net als zijn
volgelingen - met de mond vol
tanden. „Ik zou geen enkele
oorzaak kunnen aangeven voor
dit verlies", klonk het somber
der dan ooit tevoren. „Slechter
kan het haast niet. Ik hoop niet
we nog dieper vallen dan van
avond. Eén ding weet ik zeker,
vermoeidheid kan het onmoge
lijk zijn. Daarvoor is er de
laatste maanden te weinig ge
traind."
De treurnis na afloop was lo
gisch en begrijpelijk. Op de ge
zichten van minister-president
Ruud Lubbers, minister May-
Weggen en komiek Freek de
Jonge viel dat niet af te lezen.
Maar elke speler realiseerde
zich dat na de eerdere knieval
tegen Cuba het toekomstper
spectief allerminst zonnig was
geworden. Met overwinningen
op Algerije (morgen) en het
GOS (maandag) zit er nog een
derde plek in de poule in, maar
het kan ook nog een trede lager
zijn. In dat laatste geval treft de
nationale ploeg volgende week
woensdag het nog ongeslagen
Italië tegenover zich. De kans
dat de wereldkampioen de deur
voor Nederland dan definitief in
het slot gooit en alle hoogdra
vende ambities met harde klap
pen vernietigd, is levensgroot
aanwezig.
Dat er in de huidige vorm
geen goud aan de horizon
gloort, moet zelfs de grootste
optimist toegeven. Voor de bui
tenlanders in het team, onder
wie Peter Blangé, Jan Posthuma
en Ronald Zoodsma, komt dat
minder hard aan. Zij lieten twee
jaar geleden al de olympische
droom aan zich voorbij gaan
door voor het grote geld te kie
zen. Dat zij op het laatste mo
ment - dank zij de interventie
van de teruggehaalde Arie Se
linger - toch nog in genade wer
den aangenomen, was een
mazzeltje, waarop het drietal
niet meer had gerekend.
Voor de pioniers van het eer
ste uur, onder wie met name
Ron Zwerver die miljoenen lires
aan zich voorbij liet zweven
voor de eer en glorie van het va
derland, begint zich zo langza
merhand een drama aan het
ontwikkelen. Juist hij had zich
alles van de Zomerspelen voor
gesteld. De Amsterdammer stak
persoonlijk zijn nek uit om Arie
Selinger terug te halen in de
veronderstelling dat de Grote
Verlosser het team naar het be
oogde gouden doel kon leiden.
Selinger heeft echter zicht
baar moeite met de sterk gewij
zigde situatie. Toen hij zes jaar
geleden het nationale volleybal
een facelift gaf en de weg pla
veide naar de wereldtop, stond
hij voor een volgzame groep. Bij
de hernieuwde kennismaking,
twee jaar na zijn vertrek naar Ja
pan, trof hij evenwel een min
der buigzame selectie aan. Zijn
wil is veel minder wet dan in
het ontwikkelingstijdperk. Voor
al bij de Italo-Nederlanders, die
in de sterkste competitie van de
wereld mentaal zijn gehard en
zich tot persoonlijkheden heb
ben ontwikkeld. Zij volgen de
Leider, zij het niet zonder zich
zelf - zoals in het recente verle
den - weg te cijferen.
Daarin ligt waarschijnlijk de
grootste verklaring voor echec
dat zich begint af te tekenen.
Een stunt tegen Italië of liever
nog een misstap van de concur
rentie die leidt tot een derde
plek in de poule is natuurlijk
niet uitgesloten. Maar met de
huidige instabiele vorm valt niet
veel meer te verwachten. Ook al
niet omdat de nationale equipe
eerder op titeltoernooien heeft
aangetoond slecht met span
ning te kunnen omgaan. En die
wordt de komende dagen alleen
nog maar opgevoerd.
Gisteravond confronteerde
Brazilië Nederland opnieuw ge
nadeloos met dat syndroom. In
de eerste set kon het basiszestal,
Zwerver, Benne, Blangé, Held,
Posthuma en Boudrie, zich nog
meten met de Zuidamerikanen
en bood de 10-8 voorsprong
zicht op een voorspoedig ver
loop. Maar die marge ging on
der het slag en service-geweld
van de nummer vier van de we
reld zonder enig winstpunt toch
verloren. Die tegenslag kwam
Oranje ondanks de inbreng van
nagenoeg alle afroepkrachten
(Teffer en Klok uitgezonderd)
niet meer te boven.
De manier waarop en de snel
heid waarmee de treurmars ten
einde kwam, maakten in dat
opzicht meer duidelijk dan de
even ontluisterende cijfers (9-15
en 4-15).
De gekwelde blik van Ron Zwerver maakt weinig indruk op de Braziliaan Paulao Silva.
BARCELONA CEES OLSTHOORN
GPD-VERSLAGGEVER
De olympische droom van In-
grid Haringa spatte hardhandig
uiteen op de houten piste in
Barcelona. De tweekamp tussen
de politie-agente uit Hoofddorp
en de Duitse Annett Neumann
was de absolute uitsmijter van
een memorabel avondje baan-
fietsen op de Vélodrome d'Hor-
ta. Haringa maalde daar niet
om. Het duo vocht bijna letter
lijk een duel uit op leven en
dood. En zij verloor. Na een ze
ge in de eerste manche, diskwa
lificatie van de Nederlandse in
de tweede en valpartijen van
beide vrouwen moest er zelfs
een vijfde rit aan te pas komen
om uit te maken wie in de finale
mocht uitkomen. De ontkno
ping pakte dramatisch uit voor
Haringa. Wat rest is de strijd om
een troostprijs.
Uitgeteld hing ze op een stoel
in de Hollandse box. Met
schaafwonden aan armen en
benen. Tranen welden op in
haar ooghoeken. Overmand
door emoties kon ze geen
woord uitbrengen. Het duurde
heel lang voor de werkelijkheid
tot de wereldkampioene
doordrong. Geen goud, geen
zilver, hooguit brons. Vanavond
zal blijken of ze de mentale knal
voldoende heeft verwerkt.
„Dit is verschrikkelijk", mom
pelde Haringa uiteindelijk. „Dat
uitgerekend in een olympische
toernooi je zoiets rampzaligs
moet overkomen. Ik kan op dit
moment nauwelijks bevatten
wat er allemaal is gebeurd. Het
ging zo rap. Vallen opstaan fiet
sen, vallen opstaan fietsen - het
was alsof ik in een roes verkeer
de."
En dan te bedenken dat het
sprintduél, dat nog het meest
Ingrid Haringa schuift horizontaal o\
delijk niet.
weg had van een slechte wild
west-film, zo goed was begon
nen voor de Nederlandse favo
riete. Op de haar vertrouwde
manier liet ze Neumann in de
eerste manche achter zich. De
Noordhollandse pakte resoluut
de kop, maakte in de tweede
ronde tempo en fietste in de
laatste omloop keihard en on
bedreigd naar huis.
Maar daarna was het over
met de rust. Werd Haringa keer
op keer geconfronteerd met de
foefjes, streken en zenuwslo
pende toestanden die bij een
sprint horen. Een lange krachts
explosie volstond niet langer.
r de baan na in contact te zijn gekomen met de ellebogen v
Neumann trok de trucendoos
helemaal open.
In de tweede rit wilde Harin
ga haar opponente binnendoor
passeren, maar bij die actie
kwam ze op de blauwe band
(en dus buiten de baan) terecht
en werd ze prompt gediskwalifi
ceerd.
Een derde manche moest de
beslissing brengen, maar die
viel pas veel later. Door trek- en
duwwerk gingen beide vrouwen
een keer lelijk onderuit en dus
moesten ze twee keer opnieuw
starten. In de vijfde rit besliste
de Duitse ten slotte de dramati
sche tweekamp in haar voor
deel. Haringa probeerde haar
gebrek aan techniek en vooral
ervaring nog wel te compense
ren met een lange sprint van
kop af. Neumann echter liet
zich niet meer verrassen en
mag vanavond met de Estland-
se Salumae duelleren om de
gouden plak.
De treurnis in het Oranje
kamp kende geen grenzen.
Want na het verlies van de dap
pere Haringa staat Nederland
helemaal met lege handen. De
achtervolgingsploeg werd al in
de plaatsingsstrijd uit het toer
nooi gekegeld en Leontien van
Moorsel kreeg in de kwartfina
les van de individuele achter
volging een flink pak slaag van
de Duitse wereldkampioene Pe
tra Rossner. De Brabantse bar
bie kon gisteravond geen mo
ment de hooggespannen ver
wachtingen waar maken. Ze
drong als zevende nog wel door
tot de beste acht, maar werd
daarna een halt toegeroepen
door Rossner, die haar ruim
acht seconden achter zich liet.
Voor de Nederlandse achter
volgingsploeg was het eerste
olympische optreden ook
meteen het laatste. In de plaat
singsstrijd met twintig landen
stelde het Oranje-kwartet an
dermaal danig teleur. Net als
vier jaar geleden in Seoul bleef
het viertal steken op een twaalf
de plaats. Met een tijd van
4.25.693 minuten eindigden
Eric Cent, Gerben Broeren,
Niels van der Steen en Servais
Knaven ruim vier seconden
achter de Tsjechen, die als acht
ste en laatste doorgingen naar
de kwartfinales. Later op de
avond plaatsten regerend we
reldkampioen Duitsland. Dene
marken. Australië en Italië zich
voor de halve finales.
'Monique Knol
interesseert
me geen moer'
Piet Hoekstra wilde het niet
met zo veel woorden zeggen,
maar was toch duidelijk.
Monique Knol, die woensdag
flink uithaalde naar de bonds
coach van de vrouwen-selectie
en zijn pupil Leontien van
Moorsel, kan een plaats in de
formatie voor de tijdrit over
vijftig kilometer op het WK in
Spanje wel vergeten.
Knol won zondag brons op
de weg, maar stelde woensdag
bij het criterium in Chaam dat
haar verblijf in Spanje één gro
te kwelling was geweest.
„De bondscoach en de ande
ren hebben me genegeerd",
sprak Knol voor de TV-came-
ra's. Ze was tevens van mening
dat de anderen - Van Moorsel
en de Rijnsburgse Petra Grim
bergen - tijdens de wegwed
strijd niet voor haar het vuile
werk wilden opknappen.
„Als een bondscoach je niet
eens fatsoenlijk feliciteert en
liever had gezien dat iemand
anders een medaille had ge
wonnen, vind ik dat verkeerd."
Hoekstra wilde gisteravond
niet diep op de kwestie ingaan.
„Ze zoekt gewoon publiciteit
voor haar sponsor. Dat kan ze
alleen door controverses te
veroorzaken. Ik lees geen
kranten en kijk geen televisie,
maar als ze zich in dergelijke
bewoordingen heeft uitgela
ten, kan dat gevolgen voor
haar positie hebben. Dat zoo
ken we thuis wel uit.
Verder wil ik geen gezeik in de
tent.
Dit leidt alleen maar tot irrita
tie. Hier richt ik me op Van
Moorsel en Haringa. Knol Inte
resseert me geen ene moer."
Barcelona'92
Schandaal
Na een aantal kabbe
lende dagen met
weliswaar mooie
sport, is er nu ook wat zo onlos
makelijk met de moderne Spelen
verbonden is: een schandaal.
Onze zwemsters hadden zich al
over mogelijk dopinggebruik hij
de concurrentie uitgelaten. Ka
rin Brienesse bleek daarbij, los
van het feit dat ze ook het hard
ste zwemt, de verstatuligste door
geen uitspraken te willen doen
over iets wat niet bewezen is.
Vreemd is natuurlijk wel dat bij
deze sporten er nog steeds geloot
wordt wie er naar de dopingcon
trole moet en bijvoorbeeld een
Chinese 100-meter winnares op
die manier aan de dans ont
snapte.
Doping. Ook nu weereen hot
item. ledereen loopt er het liefst
in grote bogen omheen of doet er
hele algemene uitspraken over.
bang om later nog eens met zijn
of haar uitspraken geconfron
leerd te worden. Het Brits Olym
pisch Comité was er wél uitge
sproken in: geschorst voor het le
ven. Wat mij betreft zijn er ook
maar twee mogelijkheden. Of je
laat toe dat iedereen zich van al
les laat toedienen door weten
schappers en kwasi-wetenschap
pers. óf je bestrijdt het rigoreus
en besluit dat een ieder die ooit
gepakt wordt voor het leven
wordt uitgesloten. Zelfben ik
een groot voorstander van hei
laatste, zonder daarmee de illu
sie te hebben dopinggebruik te
kunnen uitbannen. In de jacht
naar eer, roem en vooral gelii is
men bereid heel ver te gaan. En
dat zal ook bij strenger straffen
wel zo blijven. Echter door de
consequenties van pakken zeer
groot te maken, zullen mensen
minder Ixreid zijn het risico te
nemen. Tevens ben je af van het
enorme gesjoemel met alle straf
maten en bepalingen.
Hetdopingschandaal- vallener
in de komende tien dagen nog
meer slachtoffers?- was overi
gens niet het enige opmerkelijke
aan de zijlijn. De thuiskomst
van Monique Knol, met name
haar woorden, loog er ook niet
om. Het res/HTt wat ft ui mi"
haar sportieve prestaties had is
alleen nog maar gegroeid. Ge
kleineerd en genegeerd worden,
vervolgens als beste presteren en
daarna nog eens op heldere en
fatsoenlijke wijze uiteenzetten
wat je is oi>erkomen, is niet voor
iedereen weggelegd. De oprecht
heid en gedrevenheid ivaarmee
zij. en niet alleen in deze ktves-
tie, immer bereid is voor haar
mening uit te komen, verdienen
veel meer bijval dan haar toe nu
toe ten deel is gevallen.
Sluimerend vuurtje is ook het
langzaamaan groeiende conflict
tussen het American Dream
Team en zijn nationale Olympi
sche Comité. Hun spel is van een
fantastisch hoog niveau, waarbij
iedere andere basketbalsffeler
zich te houterig beweegt, te hou
terig gooit en dus ook run aütt
mist tot en met de strafworpen
toe. De aankondiging van het
Dream Team was ook al zo
mooi: gewoon, niet voorliet
geld, maar om één keer te laten
zien waar het basketbal van
daan komt. Wat het laatste /*•-
treft houden zij woord. Het eer
ste hebben zij zelf al oivrboord
gegooid. Miljoenen dollars t>er-
dienen zij per speler door allerlei
vooraf aangegane contracten
Van mij mogen zii, net zoals het
feit dat ze niet in net Olympisch
Dorp willen vertoeven. Dat ze
nu echter eventueel weigeren
naar de prijsuitreiking te gaan
vanwege onenigheid over een of
ander ordinair train ingspakje
gaat mij veel te ver. Voor Ameri
ka en baskethal u<aren zij geko
men, maar i>oor merkkleding en
dollartekens zijn ze weer gegaan.
Amtrtam i Inmi "i opduw fot
TOM VAN T HEK
