De zonnedak-muziek
van Swing Out Sister
Verhuizing Guernica kost half miljoen
Cultuur Kunst
Britse actrice Maxine Audley (69) overleden
DIG ROS
n HkfiMiP -
MAANDAG 27 JUL11992
redactie' cees van h
annemiek ruygrok (CHEF)
Nieuw album 'Get in touch with yourself
De lach van Andy Connell schalt over de zwoele parkeer
plaats van de Countdown-studio in Bussum. Corinne
Drewery smoort haar verbazing veiligheidshalve in een
koele teug Mexicaans bier. Swing Out Sister krijgt voor
gedragen uit een biografie van de eigen platenmaat
schappij: „Onze muziek, een modernisme voor de jaren
negentig? Staat dat er echt? Mogen we even lachen?"
bussum «ton de jong
Connell en Drewery zijn twee
bedaarde Britten, die toevallig
zonnedakjes- en cabrioletmu-
ziek van een hoog gehalte ma
ken. Lekker swingende muziek
voor onderweg, zeker voor deze
tijd van het jaar, middle of the
road, maar: een modernisme?
Die pretentie blijken ze in het
geheel niet te hebben.
„Misschien willen de i
van de platenmaatschappij ons
niet meer zo nadrukkelijk met
de jaren zestig associëren", ver
moedt Andy. „Dat imago had
den we misschien wel een
beetje. Maar met 'een moder
nisme voor de jaren negentig'
overdrijven ze de boel. Ach, hoe
gaan die dingen... Je maakt eens
een video-clip die er 'n beetje
sixty's uitziet en voor je het
weet zit je aan een imago vast.
Die dingen worden helemaal uit
hun proporties getrokken." Co
rinne: „We nemen ons eigen
imago lang niet zo serieus als
we misschien wel zouden moe
ten doen."
Andy: „Je probeert als artiest
juist labels te voorkomen. Dat
klinkt misschien een beetje af
gezaagd, want elke band zal dat
zeggen, maar het is wèl zo... Net
zo goed als je een politicus niet
moet vragen naar z'n politiek,
moet je een popmuzikant niet
vragen wat voor muziek hij nou
eigenlijk maakt."
Onmiskenbaar
Het antwoord op die vraag, zo
men die nog aan Connell en
Drewery zou willen stellen,
wordt al beantwoord door het
nieuwe album, 'Get in touch
with yourself. Onmiskenbaar
Swing Out Sister, met die glas
heldere vocalen van Drewery en
die onafscheidelijke blazers en
strijkers. De single 'Am I the sa-
me girl', een bewerkte cover van
het oude nummer 'Soulful
strut', spreekt in dat opzicht
klare taal. Toch heeft de koers
zich ten opzichte van de eerste
twee albums ('It's better to
travel' en 'Kaleidoscope world')
licht gewijzigd. De muziek kent
wat meer zuidelijke, Latijn-
samerikaanse invloeden, maar
een bewuste stijlbreuk is niet
gezocht.
Andy Connell: „Die zuidelijke
invloeden liggen er niet te dik
bovenop, moet ik zeggen. We
hebben er ook niet nadrukkelijk
naar gestreefd. We hebben wèl
geprobeerd om de grote clichés
te vermijden en in plaats daar
van die Latijnse mood een
beetje te vangen."
„We hadden onszelf wel een
paar restricties gesteld", meldt
Corinne. „We wilden wat sim
peler uitpakken dan de vorige
plaat. Er was sterk de neiging
om onze muziek erg 'vol' te
stoppen, dat kon je goed mer
ken op 'Kaleidoscope world'.
Het nieuwe album moest wel
toegankelijk blijven, vonden we,
maar het is er naar ons idee één
zonder verf geworden."
„Het muzikale klimaat is een
beetje verzadigd, door alle tech
no- en samplingtechnieken. Je
hoort steeds vaker een ge-
bruiksonvriendelijk geluid, zon
der hart, zonder soul. De hele
songstructuur is veranderd,
maar de tijd komt dat mensen
liedjes gaan herontdekken, des
noods aan de hand van oude
covers. Voor veel mensen, die
opgroeien met dat techno-ge-
doe, is dat niets minder dan een
nieuw beginpunt. Die moeten
in feite muzikaal heropgevoed
worden. Liever een goede cover
dan iets slechts stelen."
Verveling
Connell: „Uit herhaling ontstaat
al gauw verveling en dat moet je
natuurlijk zien te voorkomen.
We hebben geen hekel aan ons
eigen geluid, maar het is net als
met mensen die erg van choco
la houden. Als je er te veel van
eet, komt de chocola op goed
moment vanzelf je keel uit."
Berichten, als zouden Dre
wery en Connell 'Get in touch
with yourself zelfs in het
Spaans willen opnemen, wor
den voorlopig tegengesproken:
„We hebben het er wel over ge
had, maar dat we het ook daad-
„We nemen ons eigen imago lang niet zo serieus als we misschien wel zouden moeten doen."
werkelijk gaan doen, dat is nog
een beetje voorbarig. Het zou
mooi bij de muziek passen, la
ten we het zo zeggen. Het zou
eens iets anders zijn, maar je
moet ook uitkijken dat je i
Voorlopig verveelt het leven dat popsterren van hun reisbe-
in de popbusiness Swing Out stemmingen niets anders zien
Sister geen moment. Connell en dan vliegvelden, taxi's, hotelka-
Drewery hebben (promotie-
Jreisjes naar Japan en de Vere
nigde Staten in het verschiet,
Spaanstalige album geen een beetje afhankelijk van hoe
flater slaat. Bovendien mag het de nieuwe plaat gaat lopen. Aan
ook geen namaak worden." de veelgehoorde jammerklacht
i studio's doet het duo
„Je moet jezelf een motief ge
ven", vindt Corinne. ,,Als je
klaagt dat je niets van je reisbe-
foto gpd ton de jong
stemmingen ziet, moet je maar
een paar uur langer opblijven,
of een extra hotelnacht boeken.
Dat ligt, kortom, helemaal aan
jezelf, of je het een beetje aan
trekkelijk houdt. Ik moet er in
elk geval niet aan denken, dat ik
elke avond verveeld op een po
dium zou staan."
Nieuwe directeur Volkenkunde
leiden Dr. S.B. Engelsman wordt per 1 augustus de nieuwe di
recteur van het Rijksmuseum voor Volkenkunde in Leiden. Hij
volgt ir. E.M. Storm op, die de functie van directeur ad interim
beldeedde. Engelsman was voor zijn benoeming adjunct-direc
teur van het Rijksmuseum Boerhaave.
Japanse cultuurmanifestatie
leiden Studenten Japanse Taal en Cultuur aan de Rijksuniversi
teit Leiden organiseren van 22 tot en met 28 augustus een cultu
reel evenement, genaamd Tanuki Matsuri. Allerlei aspecten ko
men aan bod, zoals Japanse drums, calligrafie-demonstraties,
inktschilderingexpositie, boekverkoop, foto's, origami (papier-
vouwkunst) en ikebana (bloemschikkunst). Op 28 augustus is er
een presentatiedag voor verenigingen die zich met Japanse cul
tuur bezig houden. Daarop zullen ondermeer demonstraties
handboogschieten te zien zijn. Van 25 t/m 28 augustus is er ook
een Europees congres voor studenten Japanologie.
Expositie boekkunstenares
den haag Nathalie d'Arbeloff is boekkunstenares. Dat wil zeg
gen dat zij als schilder, graficus en schrijver het boek gebruikt
voor speelse invallen en serieuze ideeën. Haar werk van 1974 tot
nu is tot en met 10 oktober te zien in het Haagse Rijksmuseum
Meermanno Westreenianum/Museum van het Boek aan de
Prinsessegracht 30. Het museum is geopend van maandag t/m
zaterdag van 13.00-17.00 uur. Zon- en feestdagen gesloten.
'Bloempotjes' in Delft
delft» Tulpenvazen worden ze genoemd. De porseleinen of aar
dewerken bloempotten met tuitjes die vooral aan het eind van
de zeventiende eeuw werden gemaakt. In die tijd ontstond een
ware 'Tulpomania'. Toch werden in de tuitjes niet alleen tulpen,
maar ook hyacinten gestopt. Een verzameling van 40 topstukken
is onder de titel 'Bloempotgens met tuyten, Delftse tulpenvazen
1680-1720' te zien in het stedelijk museum Het Prinsenhof in
Delft. Tot en met 6 september. Openingstijden: dinsdag tot en
met zaterdag 10.00-17.00 uur, zondags 13.00-17.00 uur.
Pijporgel voor Brabants orkest
den bosch De Bossche orgelmakers Pels Van Leeuwen leggen
de laatste hand aan de bouw van een groot en bijzonder pijpor
gel. Het instrument is gemaakt voor het Brabants Orkest. De ko
mende weken wordt het technische deel van het orgel in het
Muziekcentrum Frits Philips in Eindhoven geplaatst. Daarmee is
ook de voltooiing van de concertzaal die op 2 september wordt
geopend, een feit. De orgelbouwers zijn met het karwei 1,5 jaar
bezig. In maart 1993 is het orgel geheel klaar.
Honderd specialisten, zware veiligheidsmaatregelen
Medewerkers van het Prado in Madrid zijn bezig de 'Guernica', het beroemde schilderij van Pablo Picasso, gereed te maken voor verhuizing. Giste
ren verhuisde het naar het Koningin Sofia Centrum voor Moderne Kunst, eveneens in de Spaanse hoofdstad gevestigd. foto efe
barcelona gpp
Het bekendste schilderij van Pa-
blo Picasso, de 'Guernica', is
gisteren onder zeer zware vei
ligheidsmaatregelen verhuisd
van het Prado Museum in Ma
drid naar het een kilometer ver
derop gelegen Reina Sofia Mu
seum. De verhuis-operatie,
waarvan het exacte tijdstip tot
het laatste moment geheim was
gehouden, begon om negen uur
en duurde ruim vijf uur.
Meer dan honderd specialis
ten waren bij de verhuizing be
trokken, terwijl tientallen zwaar
bewapende politieagenten de
route van het Prado naar het
Reina Sofia hadden afgezet. De
verhuizing heeft bijna een half
miljoen gulden gekost. Het was
trouwen§ de vierde keer dat het
enorme doek van de Guernica
naar een andere plaats werd ge
transporteerd, sinds Picasso het
in 1937 schilderde.
Vorige week zondag was de
Guemica voor het laatst te zien
geweest in een dépendance van
het Prado Museum in het nabij
gelegen Pare de Retiro. Vanaf
het moment dat de Guemica in
1981 vanuit New York naar Ma
drid kwam, heeft het in dit bij
gebouw van het Prado, het
Cason del Buen Retiro, meer
dan tien miljoen bezoekers ge
trokken.
Enkele maanden geleden gaf
de minister van cultuur goed
keuring aan de omstreden ver
huizing. van de Guernica naar
het in 1991 officieel geopende
Museum voor Moderne Kunst,
Reina Sofia. Ondanks ernstige
bezwaren van de directie van
het Prado bleek het argument
dat de Guemica het pronkstuk
van het Reina Sofia moest wor
den, doorslaggevend.
Volgens de minister moet het
Prado zich concentreren op de
Spaanse kunst van vóór 1881,
het jaar waarin Picasso geboren
werd, en zal het Reina Sofia het
nationale museum worden voor
alle Spaanse kunst na die tijd.
Picasso schilderde de Guemi
ca begin 1937 in opdracht van
de regering van de Spaanse Re
publiek voor de Wereldtentoon
stelling van Parijs. Het doek van
3,55 bij 7,82 meter is Picasso's
persoonlijke interpretatie van
het bombardement door Duitse
oorlogsvliegtuigen op het Baski-
sche stadje Guemica, tijdens de
toen nog niet besliste burger
oorlog tussen Republikeinen en
de Nationalistische troepen van
dictator Franco. Bij dit bombar
dement kwamen 1600 perso
nen, voornamelijk vrouwen en
kinderen, om het leven.
Picasso liet het schilderij aan
het einde van zijn leven aan de
Spaanse staat na, maar onder
de nadrukkelijke voorwaarde
dat het niet in Spanje tentoon
gesteld mocht worden voordat
de democratie er hersteld was.
Vandaar dat het doek, dat alge
meen als het meesterwerk van
de schilder wordt beschouwd,
tot 1981 in 'ballingschap' ver
bleef in het New Yorkse Muse
um voor Moderne Kunst. Alleen
in 1955 was het buiten de VS te
zien, toen het een triomfantelij
ke tocht door Europa maakte.
In 1981, het jaar waarin de
honderdjarige geboorte van Pi
casso werd herdacht, kwam het
doek uiteindelijk in Spanje aan
en omdat er geen goede plek in
het Prado museum zelf voor be
schikbaar was, werd het tijdelijk
opgehangen in een dépendan
ce. Picasso had in zijn testa
ment namelijk ook bepaald dat
hij het schilderij het liefst in het
Prado wilde zien hangen. Ook
speelde daarbij mee, dat Picas
so tijdens de burgeroorlog nog
even directeur van het Ma-
drileense museum is geweest.
De controverse over de plaats
waar de Guemica zou moeten
hangen, ging overigens niet al
leen tussen het Prado en het
Reina Sofia. Ook de Baskische
stad Guernica claimde om be
grijpelijke redenen het werk,
evenals de stad Barcelona. Daar
is reeds een Picasso-museum.
Verder heeft Barcelona op alle
manieren geprobeerd om de
Guemica tijdens de Olympische
Spelen ten toon te stellen in het
stad.
In het Reina Sofia zal de
Guemica niet het enige werk
van Picasso zijn. Ook 63 andere
schetsen en schilderijen uit de
nalatenschap van de in Malaga
geboren schilder zullen daar
een plaats krijgen, evenals een
groot deel van het door Dali en
Miro aan de Spaanse staat na
gelaten werk.
Overleden Arletty (1898-1992)
Arletty, een van de grootste
Franse filmactrices, is op 94-
jarige leeftijd overleden. De in
een Parijse voorstad in een
eenvoudig gezin als Léonie
Bethiat geboren actrice
maakte naam met een
legendarische optreden in de
films 'Hotel du Nord' en 'Les
Enfants du Paradis' van
Marcel Carné.
Arletty, die in de jaren twintig
debuteerde in de music-hall
cabarets en mannequin was
bij Poiré, begon haar
filmloopbaan gelijktijdig met
de opkomst van de sprekende
film in de jaren dertig. Ze werd
geroemd om haar schoonheid
en toonde haar met soms
venijnige spotlust omgeven
raadselachtigheid in zo'n 50
films.
Geen regisseur wist Arletty's
artisticiteit beter te benutten
dan Camé, die haar in 1939 in
'Le Jour se léve' tegenover
Jean Gabin zette, die met haar
de raadselachtige 'Visiteurs du
Les
Soir' (1942) maakte en, met
groot internationaal succes,
'Les Enfants du Paradis' (1945).
Nadat zij door de filmstudio's
werd afgewimpeld wegens een
verhouding met een Duitse
officier tijdens de oorlog,
keerde Arletty terug naar het
toneel. Ze behaalde triomfen ir
Tennessee Williams' 'A
streetcar named Desire' er
Monstres Sacrés' van Jean
Cocteau. „Het theater was vi
mij een luxe", verklaarde ze
Arletty hernieuwde de
kennismaJdng met de cinema
in Carné's 'L'Air de Paris' uit
1955. In 1962 trad ze nog op in
Darryl Zuckers epos over de
Tweede Wereldoorlog, 'De
langste dag'.
Daarna trok Arletty, die werd
getroffen door een oogziekte
die uiteindelijk tot blindheid
leidde, zich terug in haar flat in
Parijs, waar ze haar memoires,
getiteld 'Je suis comme je suis'
schreef.
De Britse actrice Maxine Audley, die be
kend werd als de koningin in Charlie
Chaplins 'A King in New York', is in haar
woonplaats Londen overleden.
Ze stierf op 69-jarige leeftijd aan een
hartaanval, zo heeft de familie meegedeeld.
Audley's loopbaan strekte zich uit over
meer dan 50 jaar.
Haar bekendste films zijn 'A King in New
York' (1956), waarin ze naast Charlie
Chaplin de koningin vertolkte, en 'The
Prince and the Showgirl' (1957), waarin ze
naast Marylin Monroe en Sir Laurence Oli
vier optrad.
Maxine Audley speelde ook in 'Our man
in Havana' met Alec Guinness en trad met
Peter Finch op in 'The Trials of Oscar Wil
de' (1960). Later was zij de vedette in een
aantal historische tv-series van de BBC.
