Elke dag kakkerlakken
en wespen op het menu
show'
'Het leven is niet enkel
Het Gesprek van de Zomerdag
'Ze denken allemaal dat ze Indurain zijn'
Tiplijn
Eendebad in Katwijk
MAANDAG 27 JUL11992
Tourfietsers maken Wassenaarse duinen onveilig
Een karavaan van tourfïetsers
scheert ons met verontwaardigd
pingelende belletjes en enkele
gvd's voorbij. Voelden wij daar
even de zucht des doods?
Steeds meer recreanten in de
Wassenaarse duinen beginnen
zich te ergeren aan de voortjak
kerende tourfietsers. Volgens
wachtcommandant Schuchhard
van de Wassenaarse politie is de
situatie er al jarenlang gevaar
lijk. Daarom zullen er tussen de
Wassenaarseslag en de Lange-
velderslag door de provincie
Zuid-Holland dit jaar vijf afrem-
bochten worden aangelegd. Wij
inventariseerden enkele erger-
Bij de eerste fietser die wij te
genkomen is het al raak. Het is
de heer A. van Loveren uit Hil
versum, die zijn boot in de Kat-
wijkse jachthaven heeft liggen
maar er nu een dagje met de
fiets op uit is. „Net nog, bij het
pannekoekenhuisje, zagen we
hoe iemand op een racefiets
met een bloedsnelheid naar be
neden kwam suizen. Een me
vrouw die van het terras kwam,
werd bijna plat gereden. Heel
gevaarlijk, ja."
Van Loveren is de eerste in een
lange rij recreanten die klachten
hebben over de snelheidma
niakken. Een dame van in de
zestig is tijdens haar fietstochtje
meermalen naar de berm ver
wezen met de woorden 'Opzij,
trut!'. Een moeder met een al
lerliefst ventje in haar kielzog
kreeg te horen dat ze 'dat kan-
kerjong' bij zich moest houden.
Volgens M. de Ruyter, eigenaar
van het paviljoen in de Wasse
naarse duinen, valt het allemaal
wel mee. „Natuurlijk hoor je ze
zo af en toe wel eens flink tekeer
gaan tegen elkaar. Maar er zijn
nog geen dooien gevallen. En ik
ga hier natuurlijk ook niet zeg
gen dat die tourfietsers de
schuld van alles zijn. Die jon
gens komen hier ook af en toe
wat drinken, dus het blijven
mijn klanten."
P. Ouwehand (38) uit Katwijk,
die samen met zijn maat A. de
Best even zit uit te puffen op het
terras van het paviljoen, is een
echte wedstrijdrijder. De fietsers
die moeilijkheden veroorzaken
zijn volgens hem altijd tourrij
ders. „Tourrijders herken je
meteen aan hun lange sokken.
Ze rijden vaak als blinden, den
ken allemaal dat ze Indurain
zijn. Wij noemen ze altijd 'dou-
welaars'. Mijn maat en ik trap
pen ons hier alleen een beetje
los. Je houdt je hier in. Want je
weet dat er plotseling een kind
het fietspad op kan rennen of
dat er soms honden loslopen. Ik
zou tegen die tourrijders willen
zeggen: als je echt hard wilt rij
den, doe dan eens mee aan een
wedstrijd, op een echt parcours.
Maar dan zie je ze niet. Dan
worden ze er in twee, drie ron
den uitgereden."
Volgens E. Bavelaar, zelf een
verwoed tourfietser, vliegen de
gvd's je af en toe om de oren.
,,lk ga bijna altijd alleen. Maar
de mensen die in groepen rij
den zijn vaak erg fanatiek en in
tolerant. Als ze in zo'n groepje
zitten, moet alles voor hen wij
ken."
Joke van Rooyen is net bezig
met haar cross-fiets een heuvel
van de eerste categorie A ne
men. Joke rijdt af en toe be
hoorlijk hard. „Ja en dan erger
ik me ook wel eens aan mensen
die breeduit op het fietspad lo
pen, met zijn allen uitwaaierend
over de weg. Dan pingel ik wel
even met mijn bel, ja. Vooral
Duitsers zie je dan soms rare
capriolen maken. Die zijn die
fietsers niet zo gewend. Maar
wij gaan meestal in de stille
uren fietsen, of 's avonds of 's
morgens vroeg, dan bespaar je
jezelf een hoop ergernis." Haar
vriendin Lizzy de Wilde valt
haar bij. „Maar we kijken wel al
tijd goed uit, hoor."
T ourfietser Verdees uit Egmond
aan Zee kijkt ons argwanend
aan. Alsof wij twee in de duinen
verdwaalde Jehovah-getuigen
zijn. Maar als hem duidelijk
wordt dat het voor de krant is,
wil hij wel wat zeggen. „Als je
eenmaal in een bepaald ritme
zit, is het erg lastig als je moet
afremmen of stoppen. Je ziet
dat de gewone fietsers en ook
de wandelaars de laatste tijd
steeds meer gaan zieken. Kijk,
als je een racefiets hebt, moet je
er hard op rijden. Anders kun je
hem beter aan de vuilnisman
meegeven. Ik kan me kapot er
geren aan mensen die op een
racefiets naar de vogeltjes gaan
zitten kijken. Die mensen letten
niet op de weg."
Edwin Huge, opzichter bij
Staatsbosbeheer: „Elke zomerse
zondag is er hier wel een valpar
tij. Vooral met de Tour de Fran
ce zie je een piek. Dan pakt ie
dereen zijn racefiets om de gro
ten na te doen. Soms bereik je
hier met de fiets snelheden van
vijftig, zestig, kilometer per uur.
Om de situatie veiliger te ma
ken worden er dit jaar vijf zoge
naamde afrembochten aange
legd door de provincie Zuid-
Holland. Een zo'n afrembocht
komt ook bij het paviljoen, want
de situatie is daar echt gevaar
lijk. En dat komt niet alleen
door de tourfietsers maar ook
door trimmers of wandelaars
die op dat fietspad gaan lopen.
Dat is weliswaar niet verboden,
maar er loop naast dat fietspad
een wandelpad dat veel veiliger
is. Maar te hard rijden is nooit
In de duinen tussen de Wassenaarseslag en de Langevelderslag legt de provincie Zuid-Holland dit jaar vijf afrembochten aan. foto hielco kuipers
goed. Je begrijpt soms echt niet
waar de mensen mee bezig zijn.
Maar dat hebben ze vaak pas
door als ze echt een schuiver
hebben gemaakt. Trouwens,
laatst maakte ik iets mee dat
nogal komisch was. Bij hotel
Duinoord heb je een pomp. Ik
zie hoe een wielrenner daar
naar toe rijdt om wat te gaan
drinken. Op een gegeven mo
ment staat hij stil. Maar hij
krijgt zijn voeten niet op tijd uit
de twoclips en sodemietert zo
omver. Hij had een paar flinke
schaafwonden. Ik heb altijd
mijn EHBO-trommel bij me.
dus ik heb hem meteen gehol
pen. Kijk, dan sta je stil. Dat kan
dus ook gevaarlijk zijn."
In het medicijndoosje zitten
geen pillen maar bewegende
diertjes. Het lijken wel kleine re
genwormpjes met haartjes. Ze
krioelen langzaam over elkaar
heen; een vangst in een wille
keurige Leidse keuken. „Voor
dat wij aan de slag gaan laten
wij de mensen zelf een diertje
vangen. We willen eerst zeker
weten of we in actie moeten ko
men," legt ongediertebestrijder
Hans van der Vlugt van de Leid
se gemeentereiniging uit.
Elke dag gaat 'exterminator'
Van der Vlugt op pad om vlooi
en, kakkerlakken, wespen, mui
zen en ratten te verdelgen. Zelf
had de Leidenaar nooit gedacht
Vliegende mieren
Op dit moment vliegen er veel
grote mieren rond. Zijn ze scha
delijk? Volgens Hans Van de
Vlugt zijn de mieren ongevaar
lijk. Het gaat om de 'bruids
vlucht'. Elk jaar vliegen de grote
mieren een paar weken uit.
„Daardoor vallen ze zo op.
Maar dit jaar zijn er niet meer
dan anders."
in de ongediertebestrijding te
recht te komen. „Het is niet iets
waar je als klein jongetje van
droomt." Na de mavo, militaire
dienst en tussendoor een hore-
cabaantje belandde hij bij de
gemeentereiniging. Dag in dag
uit achter de vuilniswagen.
Toen Van der Vlugt twee jaar
geleden hoorde dat de baan van
ongediertebestrijder vrij kwam,
heeft hij meteen een vakoplei
ding gevolgd. „Het leek me wel
wat: je bent de hele dag op pad,
kan zelf je route bepalen. Het is
zelfstandig werk, je hebt lekker
veel vrijheid." Zijn chef zit op
kantoor en neemt de telefoon
tjes aan, waarna hij de adressen
afgaat.
Deze middag moet de onge
diertebestrijder naar een on
langs ontruimde woning in de
Slaaghwijk. De flat is al een keer
behandeld tegen kakkerlakken,
maar de woningbouwvereni
ging wil graag een extra behan
deling. Volgens een van de bu
ren komen de beestjes onder de
deurdrempel uit. De buurman
heeft de kieren van de voordeur
met tape afgeplakt om het on
gedierte binnen te houden. De
vloeren van de woning zijn be
zaaid met kakkerlakkenlijken.
Vooral de keuken is een waar
massagraf. Ondanks alle chemi
caliën lopen er nog aardig wat
overlevende rond. Als de huis
meester een stuk tapijt optilt
schieten de bruine diertjes alle
kanten uit.
De dierenbestrijder begint alle
hoeken en naden met een vloei
stof in te spuiten. Hij heeft een
overall aan en een luchtmasker
op. Dat is ook wel nodig, want
het bestrijdingsspul slaat nogal
op de longen. „Zoveel kakker
lakken als in deze woning heb ik
nog nooit gezien. Toen we hier
de eerste keer waren zaten die
beesten in een 15 centimeter
dikke strook onder het plafond.
De meubels zaten er vol mee.
Bij de ontruiming stonden de
buren met bezems klaar om de
insekten buiten hun woning te
houden. Met dit werk ben je
niet meer bang voor griezelf
ilms."
Na deze klus gaat Van der Vlugt
weer de strijd aan met zijn vaste
zomervijand: de wesp. Per dag
werkt Van der Vlugt een stuk of
negen wespennesten af. Ge
kleed in een soort witte im-
kersjas spuit hij poeder in een
Hans van der Vlugt en de strijd met zijn vaste zomervijand: de wesp.
nest dat vlak onder een slaapka
merraam zit. „We konden de
wespen zelfs binnen horen,"
zegt mevrouw M. Ottenheym.
„Het was niet leuk meer, je kon
niets meer in de tuin doen. Ze
kwamen allemaal op je af." De
wespen blijven vrolijk naar bin
nen en buiten vliegen. Sommi
gen zijn helemaal wit van het
poeder. „Die houden het hoog
stens vijf minuten vol," weet
foto» jan holvast
Hans, „dan is het einde oefe
ning."
dirk koppes
EVENEMENTEN
Paarden
Op Duindigt wordt woensdag
29 juli de Dag van het Paard ge
houden. Naast het complete
koersprogramma zijn er in to
taal nog 15 attracties. Duindigt
opent de poorten om 11.00 uur.
Hobie Cat
Op het strand bij Katwijk wor
den dinsdag de kwalificatiewed
strijden gehouden voor de Eu
ropese kampioenschappen Ho
bie Cat 16, open catamaran-
wedstrijden. Aanvang 12.00 uur
(bij Skuytevaert).
ledereen ergert zich wel eens
aan een bericht in de krant.
Maar een ingezonden brief is
weer te veel van het goede. Laat
ons weten wat u irriteert, wat
uw boosheid of teleurstelling is.
Of heeft u misschien gewoon
een tip over iets opmerkelijks
en niet alledaags wat zich in uw
buurt afspeelt? U kunt daarvoor
terecht bij onze tiplijn of fax.
Wellicht komt uw reactie op de
pagina 'Het Gesprek van de Zo
merdag'. U kunt ons op werk
dagen bellen van 8.30 tot 16.00
uur. Ons telefoonnummer is
071-161440, het faxnummer is
071-161488.
Als Martien Kokkelkoren na de
finish richting al zijn fans fietst,
is het daar een oorverdovend
kabaal. Kokkelkoren, Kokkelko
ren, schreeuwt de Hollandse
menigte. „Kukkélkurén??",
vraagt een Fransman verbaasd.
Als hem uitgelegd wordt dat de
vader en moeder van de wiel
renner vlak naast hem staan,
schreeuwt hij net zo hard mee.
Martien Kokkelkoren, de 23-ja-
rige Noordwijkerhouter haalde
gisteren de finish van zijn eerste
Tour de France. Zijn vader Ton
was daar zo trots op, dat hij
vanuit Noordwijkerhout een
busreis organiseerde naar de
Champs-Elysées, om de bin
nenkomst van zijn zoon te zien.
Familie, vrienden, bekenden,
maar bovenal fans van Martien
kwamen mee in de bus. 's
Nachts vertrek uit Noordwijker
hout, 's morgens aankomst in
Parijs, 's middags de finish van
de renners zien en 's avonds
weer terug.
De laatste rit is niet zo'n zware.
Na ruim 70 kilometer komen de
renners aan op de Champs-Ely-
sées om daar vervolgens nog
eens tien rondjes rond het plein
te rijden. Er zitten geen echte
colletjes in het parcours. „Dat is
jammer, want Martien is een
klimmertje", zegt Leo van Etten,
voorheen ploegleider van Kok
kelkoren bij de amateurs. „Dat
is in Nederland wel bijzonder,
want klimmen kun je niet leren.
Dat heb je of dat heb je niet.
Martien kan in de hoogste ber
gen meekomen, alleen nog niet
met de allerbesten. Maar ik
hoop en ik denk ook, dgt hij nog
beterwordt."
Om negen uur, na aankomst
van de Noordwijkerhoutse fans
op de Champs-Elysées, is het
daar nog een rustige boel. De
laatste hand wordt gelegd aan
de voorbereidingen. Dranghek
ken worden neergezet, span
doeken geplaatst, een groot te
levisiescherm wordt opge
bouwd en de eigenaars van ter
rasjes maken zich op voor een
stormachtige toeloop.
Martiens grootste fan is waar
schijnlijk zijn moeder. Natuur
lijk is ook zij meegereisd in de
bus met fans. „Ik ga bijna altijd
mee naar zijn wedstrijden, be
halve als het erg ver weg is.
Maar toen de Tour in Valken
burg voorbij kwam, twee weken
geleden, zijn we ook gaan kij
ken. Als je zoon meedoet aan de
Tour de France, dan is dat een
enorme belevenis. Misschien
doet hii maar één keer mee, dus
natuurlijk ga je dan kijken. Al
leen dat wachten, hè, dat duurt
zolang."
En dat wachten begint voor
haar en de andere fans al vroeg.
Om half elf is het perfecte plekje
gevonden, vlak voorbij de fi
nish, tegenover het grote televi
siescherm. Zitten dan maar en
zo veel mogelijk proberen om
deze plek voor de Noordwijker-
houters te reserveren. Dat valt
niet mee, want het wordt druk
ker en drukker op de Champs-
Elysées. Vooral veel Spanjaar
den zijn gekomen om 'hun' In
durain aan te moedigen. Ze
schreeuwen hard zijn naam en
zingen Spaanse liederen. Totdat
iemand hard 'Kokkelkoren'
roept. Daar zijn de Spanjaarden
wel even stil van. 'Kokkelkoren,
Om één uur begint de televisie
uitzending van de koers. Dat
leidt de aandacht wat af van de
benen, die van tweeëneenhalf
uur staan toch wel moe worden.
De Fransen en Spanjaarden
rukken steeds meer op. het ge
drang wordt groteren groter.
De brandende zon is achter de
bomen verdwenen, maar de
schaduw brengt geen koelte,
want inmiddels staan er acht
tien rijen met warme lichamen
tegen elkaar gekleefd. Komen
de renners nu nog niet?
Dat duurt nog wel even, maar
om half vier rijden de eerste
renners voorbij rond de
Champs-Elysées. Het grote ge
plet is dan begonnen, maar wat
maakt het allemaal nog uit. Alle
Noordwijkerhouters zoeken
naar nummer 134, een blond
koppie in een Buckler-shirt. Af
en toe ontdekt iemand Martien.
Kilt 1 is niBiniveertig
Noordwijkerhoutse hoofden
zich omdraaien en dan natuur
lijk te laat zijn. Tien ronden ko
men ze voorbij, twintig keer
zoeken naar Martien in die me
nigte van 130 renners. En dan
de finish. De echte sprint is te
zien op het televisiescherm, het
uitrijden doen de renners voor
Daarna begint het wachten op
Martien. die beloofd heeft na de
finish langs te komen. Plotseling
is hij er. staat voor zijn moeder
en ze omhelzen elkaar. Ont
roerd pinkt zij wat traantjes
weg. Zijn vader wordt uit de
menigte naar voren getrokken
en schudt zijn zoon ontroerd
een ferme hand. Martien zegt
niets, hij lacht alleen maar en is
zichtbaar onder de indruk. Dan
fietst hij weer weg, terug naar
de ceremoniële activiteiten. Hij
laat iedereen met een goed ge
voel achter. Het wachten was
lang. de benen zijn moe, de rug
gen doen zeer, maar het was het
waard. Om te zien hoe Martien
met de besten mee kon fietsen,
dat was het allemaal waard.
Trots
Dat vindt ook Klaas Duiven
voorden, technicus van de voor
malige amateurploeg van Mar
tien. „Dit is de mooiste dag in
mijn leven. Ik ben zo trots op
hem. Na de Finish kwam Mar
tien naar me toe en hij zei: 'Dit
wou je toch altijd al.' En dat
klopt. Ik wist al vanaf zijn
twaalfde dat Martien ooit met
de Tour mee zou doen. Hij is
een groot talent."
De bus vertrekt om kwart voor
zeven terug naar Noordwijker
hout. Iedereen is voldaan, maar
heel erg moe. De meeste fans
vallen na vertrek in slaap. Ook
Martien zal moe zijn. maar hij
moet nog even doorbijten. Van
avond moet hij direct aan de
slag, in het criterium bij Box
meer. En ook de zes dagen
daarna moet hij werken. „Lo
gisch toch", vindt zijn ma. „Hij
moet geld verdienen." Zijn va
der is net daar mee eens: „Het
leven is niet enkel show."
PETRA DUIVENVOORDE
Een jonge Donald Duck had het zaterdag zo warm, dat hij incognito het Katwijkse strand bezocht. Natuurlijk werd hij door jeugdige fans her
kend. De belangstelling liet het diertje dat rustig rondspatte aan de kustlijn, onberoerd. foto loekzuyderduin
