Niemand klaagt
op Open Leidse
Post: winnaar
uit eigen kring
Verplaatsen takje komt
McLean duur te staan
Sport
Vrouwenfinale hoogtepunt Roomburg
MAANDAG 27 JULI 1992
18
REDACTIE HERMAN JOUSTRA*
Zege voor Leiderdorper in B-toemooi
leiden gerr1t-jan van geen
tennismedewerker
De Open Leidse kampioen
schappen hebben eindelijk
weer een 'Leidse' winnaar bij
de mannen in B gekregen.
Mark Post mag dan tegenwoor
dig bij het Haagse Leimonias
spelen, de oud-Munniker toon
de zich na jarenlange 'buiten
landse' overheersing als Lei-
dens vertegenwoordiger de
sterkste.
Post voelt zich thuis op
Roomburg. De wedstrijdleiding
is hem door zijn staat van
dienst meestal gunstig gezind.
Daarom krijgt hij ook elk jaar
minimaal een wild card voor
het A-kwalificatietoernooi. In
de editie van dit jaar moest hij
clubgenoot Hielke Bakker in de
eerste ronde voor laten gaan (6-
4 6-4) en zijn aspiraties voor het
hoofdtoernooi laten varen. In B
kreeg hij een beschermde posi
tie. hij werd als zesde geplaatst.
„En dan te bedenken dat ik
na die partij helemaal geen zin
meer had in tennis. Ik dacht
zelfs aan opgeven", aldus Post.
„Gaandeweg ging het gelukkig
beter en kreeg ik er weer zin
Dat bleek ook wel uit zijn
speelwijze. Uiterst geconcen
treerd en beter dan andere ja
ren was hij aan het werk. Onno
Guinau, toch een van de betere
spelers uit het district, moest er
in de kwartfinale aan geloven
(6-2 6-4) en ook Mare
Fleischeuer kwam in de halve
finale tekort (7-5 6-4). Gedreven
als Post werd door de behaalde
finaleplaats stond hij in de
voorbereiding op de eindstrijd
tegen de als favoriet getipte In-
gmar Boerhorst 's morgens
vroeg te trainen met Kees-Jan
Schuilenburg. Typerend voor
zijn inzet.
Post trok fel van leer in de
eerste set. Hij ontregelde het
gevaarlijke spelletje van Boer
horst door de bedien voortdu
rend diep tegen de achterlijn te
spelen. Het bleek de juiste tac
tiek. Kwamen de ballen half-
court, dan was de Bussummer
er als de kippen bij om winners
te scoren. „Hij speelde het niet
erg slim", vond Post. „Hij bleef
maar op mijn backhand serve
ren en juist die ballen kon ik
met veel slice diep houden, ter
wijl ik daar met mijn forehand
veel meer moeite mee heb.
Over de hele wedstrijd gezien
vind ik dat hij niet goed speel
de."
Post deed zichzelf daarmee
tekort. Hij was het juist die
Boerhorst niet in zijn spel liet
komen. Door sterk te serveren
en veel naar het net te komen,
wist hij de speler van Bosheim
te frustreren en trok hij het spel
naar zich toe. Na een goede
eerste set (6-4), viel hij wel wat
terug. Boerhorst sleepte er een
beslissende reeks uit (3-6),
maar kreeg veel problemen te
gen het eind van de wedstrijd.
Post brak gelijk de service van
Boerhorst en verkreeg daardoor
bij behoud van eigen opslag
een 3-0 voorsprong. Een lange
servicegame van Boerhorst
volgde. Post kreeg kansen, leek
de wedstrijd in zijn zak te heb
ben, maar verzuimde de partij
af te maken. Hij verloor de ga
me en leverde zijn eigen opslag
in, waardoor de wedstrijd weer
in evenwicht was.
De Leiderdorper hield toch
zijn koppie er bij. Hij brak op
nieuw en speelde de laatste
twee games ijzersterk. Een 0-30
achterstand op eigen service
serveerde hij knap weg met
twee aces en evenzoveel ser
vicewinners. Een formidabele
passeerslag op 30-30 op 5-2 be
groette hij met een achteloos
'shit' in de veronderstelling dat
die uit was. De bal was echter
goed en dat bracht hem op
matchpoint. De volgende re
turn leverde Post met een zelf
de prachtige passing de zege
op. Een terechte overwinning
met daaraan gekoppeld de er
kenning voor zijn tennis van de
afgelopen jaren.
Claudia Reimering toonde
zich de sterkste bij de B-vrou-
wen. De nummer 73 van Ne
derland kende tot de finale
geen noemenswaardige tegen
stand. In de eindstrijd moest ze
er hard aan trekken. De Roer-
mondse Chantal Leenen bleek
in een betere vorm te verkeren
dan afgelopen dinsdag toen
Reimering in de tweede ronde
van het A-kwalificatietoernooi
haar met 6-1 6-3 de oren had
gewassen.
In de eerste set kwam dat niet
echt tot uitdrukking (6-2), maar
in het verloop van de tweede
wel. Leenen trok vol ten aanval
en zorgde ervoor dat het pu
bliek een finale van hoog ni
veau voorgeschoteld kreeg.
Reimering kwam in de ver
drukking en moest met lede
ogen aanzien dat Leenen vanaf
2-2 twaalf punten op rij maakte
en een 5-2 voorsprong nam. De
Limburgse verzuimde het af te
maken. Drie setpoints waren
niet aan haar besteed zodat de
Rotterdamse de stand gelijk
trok. Beide vrouwen werden tot
een tie-break veroordeeld.
Weer was het Leenen die voor
kwam en bij 6-3 drie setpoints
kreeg. Op dat moment liet Rei
mering het beste van haar spel
zien.
Tegelijkertijd was het Leenen
die het liet liggen. De laatste
drie punten vanaf 6-5 kreeg de
uiteindelijke winnares in de
schoot geworpen. Leenen pro
duceerde twee dubbelfouten en
een wel erg zwakke return op
matchpoint. Een derde set werd
Reimering zodoende bespaard.
'ReusReuter winnaar in verzengende hitte
Een wedstrijd tennissen op woensdag en dan een dag
daarna weer aan de bak; wat deden ze Jan Siemerink en
Jacco Eltingh toch allemaal aan op Het Melkhujsje. Het
was toch niet zo vreemd dat de profs deze zware inspan
ningen moesten bekopen met uitschakeling? Dit was
geen tennis meer, maar slavernij.
Wat een gezeur eigenlijk. Op
Roomburg lachen ze om dit
soort dingen. Daar werd in het
mannenenkelspel op zaterdag
om 12.00 uur de halve finale ge
speeld en aan het eind van de
middag de finale. Da's andere
koek.
En laat die toppers in Hilver
sum niet zeggen dat het in Lei
den 'maar' een viersterrentoer-
nooitje betreft. Want op de
Open Leidse zijn ook profs aan
het werk, al staan ze op de na
tionale en internationale ladder
veel lager dan de vedetten op
Het Melkhuisje. Maar de rally's
zijn er net zo scherp en vooral
lang. Misschien wel langer,
want ze spelen geen van allen
service-volley zoals bijvoorbeeld
Jan Siemerink, die er ook op
gravel voor waakt om een lange
slagenwisseling uit te vechten
met zijn tegenstander.
Christian Feenstra stond za
terdag in de verzengende hitte
aan de Kanaalweg maar liefst
twee uur en drie kwartier op de
baan tegen titelhouder Ralph
Kok. Het was de halve
eindstrijd. Feenstra leverde een
grote prestatie en vooral in
spanning door Kok in drie sets
aan de kant te schuiven, 6-7 6-1
6-3.
De Hilversummer zat er na
zijn partij, badend in het zweet,
niet al te fris bij. Hij zakte neer
in het pluche van de drukke
-Roomburg-kantine, liet zich
verzorgen door zijn lieftallige
vriendin en probeerde krachten
te verzamelen voor de finale te
gen Marcel Reuter die over een
paar uur al weer wachtte. Nie
mand hoorde hem klagen.
Fluitend
Reuter liep intussen fluitend
rond op de Open Leidse. Hij
had in drie kwartiertjes afgere
kend met Johan Vekemans en
kon zo weer aan de bak. In de
eindstrijd was dat verschil uit
eindelijk wel merkbaar. In de
eerste set leek Feenstra de tol te
moeten betalen voor zijn ener
gieverslindende partij tegen
Kok, hij scoorde slechts een ga
me. Maar in de tweede krabbel
de hij overeind. De 25-jarige na
tionaal kampioen van 1989 is
een van de beste verdedigers uit
het A-veld en liet dat zien.
Lopend als een gazelle en
zelfs glijdend over het centre-
court - om een dropshot te ha
len gleed hij een keer op zijn
buik richting net, alsof de on
dergrond helemaal niet bestond
uit gemalen steentjes - dwong
hij veel respect af bij het en
thousiaste publiek. Feenstra
sleepte er een tie-break uit en
nam daarin zelfs een 5-1 voor
sprong. De spanning steeg ten
top en de umpire vroeg zelfs of
er in het clubhuis aan de bar
even een korte stilte in acht kon
worden genomen. Hoewel
Feenstra op 6-4 een setpoint
had, moest hij toch toestaan
hoe Reuter de overwinning
greep: 8-6.
De verliezer kreeg dus niet de
hoofdprijs (3000 gulden) maar
wel de waardering. Na het duel
kon hij er wel om lachen. „Weet
je dat dit al de derde keer in de
ze zomer is dat ik op een dag de
halve finale en de finale moet
spelen? En steeds heb ik die fi
nale ook verloren. Ach, daarover
moet je niet zeuren. Het verve
lende is wel dat je niet alleen li
chamelijk uitgeput raakt, je
bent ook geestelijk moe. Je be
gint te zeuren tegen jezelf', al
dus Feenstra.
Marcel Reuter, vorig jaar ver
liezend finalist, erkende dat hij
had geprofiteerd van de langere
rustpauze tussen de twee partij
en. „Natuurlijk, ik was veel fit
ter. Dat voel je in de wedstrijd
ook, al ging het in de tweede set
wel moeilijk."
De 20-jarige Amsterdammer -
op zondag (gisteren) moest hij
alweer aan de bak voor Amstel-
park in de eredivisie, tegen
Ralph Kok - heeft een machtige
service en die haperde een
beetje in de tweede ronde. De
blonde reus heeft een kwaal die
een beetje gelijkenissen ver
toont met Krajicek. „Ik heb de
laatste maanden wat last van
mijn schouder en serveer daar
door iets afwisselender. Niet al
leen meer op kracht. Bovendien
hou ik soms onbewust toch een
beetje in, dat gebeurde in de
tweede set."
Marcel Reuter: „Voorlopig ga ik nog met sprongen vooruit."
Reuter gaat na de eredivisie
competitie en de NK naar het
buitenland om aan zijn interna
tionale doorbraak te werken. Hij
heeft pas 14 punten voor de we
reldranglijst en wil via kleine
toernooien opstomen. „Een
moeilijke opgave, dat weet ik.
Voorlopig ga ik nog met spron
gen vooruit, dus ik heb goede
hoop dat ik doorbreek. Het pro
bleem is dat je in de eerste jaren
steeds bent veroordeeld tot klei
ne toernooien en voorronden
hoog tempo gespeeld, kon het
qua uitslag alle kanten op en
staakten de stemmen in de bar
rage bij 10-8.
Daarbij komt dat Seda de
Vries, een 18-jarig talent van
Thor Rood Wit, een speelwijze
hanteert die vrijwel identiek is
aan die van Seles. Ze slaat alles
dubbelhandig en maakt een
tempo dat bij de vrouwen
doorgaans weinig voorkomt.
De vlakke groundstrokes krij
gen bij De Vries enorme diepte.
Het pleit voor Niemantsver-
driet dat ze de meeste ballen
van haar tegenstander kon be
lopen. De arbeid van het loop
wondertje werd beloond, al zag
het daar lange tijd niet naar uit.
Hoewel de 17-jarige pupil van
Frits Don in de eerste set sim
pel won (6-2), kreeg ze een her
boren De Vries op de koffie
vanaf dat moment. De kleine
blondine won de tweede (6-2)
en nam in de derde een grote
voorsprong van 5-1.
Maar dan komt in tennis dat
niet te definiëren moment. De
wedstrijd uitspelen en 'gewoon
blijven doen'. Ook De Vries
kreeg weer eens de kriebels, in
tennis vaak choken genoemd.
Opeens sloegen haar mokersla
gen minder hard in. Ook werd
haar zwakke punt - ze heeft een
beroerde overhead: alle ballen
die boven haar hoofd komen
vormen een levensgroot pro
bleem - steeds duidelijker
zichtbaar.
Niemantsverdriet kwam sterk
terug en maakte vier games op
rij: 5-5. Toen De Vries op 6-5
kwam en een break-point, te
vens matchpoint, bereikte, was
het einde dichtbij. Toch rolde
er een tie-break uit. Daarin kre
gen beide dames meerdere
matchpoints. Op 7-6 hield Nie
mantsverdriet haar zenuwen in
bedwang. Met 1080 gulden aan
prijzengeld keerde ze huis
waarts.
Het publiek had de vingers
afgelikt. Zo niet de assistent
van coach Frits Don, Tjerk
Bogtstra. De man die zelf jaren
lang deelnam op Roomburg
had de finale met een andere
bril bekeken, zoals het een
coach betaamt. „Okay, hier zat
alles in, maar ik vond het ni
veau niet geweldig. Die meiden
zijn veel te wisselvallig."
Smaken verschillen gelukkig.
van grote toernooien. Je loopt
eerst een hele periode te kloten
voordat je eens ergens bent.
Maar ik ben er klaar voor."
'Reus Reuter' zal nog wel van
zich doen spreken in de toe
komst.
Linda Niemantsverdriet slaat met een
de bal terug.
foto henk snaterse
De vrouwenfinale op Room
burg tussen Seda de Vries en
Linda Niemantsverdriet was er
een om in te lijsten. Twee mei
den die risico's niet uit de weg
gingen, zorgden voor een
hoogtepunt van de Open leid
se. Niemantsverdriet kwam in
de derde set uit schier kansloze
positie terug, overleefde
matchpoint, en pakte in een
zinderende tie-break de zege.
Misschien was het wat over
dreven dat sommige toeschou
wers refereerden aan de finale
op Roland Garros tussen Moni
ca Seles en Steffi Graf. Toch
vertoonde deze eindstrijd -
even afgezien van het niveau
verschil - veel overeenkomsten.
Ook hier werd in een opvallend
foto henk snaterse
Wijffelman weer de sterkste
leiden Patrick Wijffelman kreeg gisteren een dubbele uitdaging
op de Open Leidse. Ten eerste was daar de confrontatie in de
mannenenkel C-finale met Albert Robben en ten tweede had hij
de laatste twee finales op Hillegom en Voorhout niet kunnen
winnen. Van de laatste twee ontmoetingen met Robben won hij
de eerste (De Munnik), maar verloor hii in de halve finale van de
disti k tskampioenschappen. Op Roomburg was hij na een ver
beten strijd weer de sterkste. Een 4-3 achterstand met een ser
vicebreak neutraliseerde hij en trok na twee uur aan het langste
eind: 6-1 2-66-4.
Lisette Faas behaalde haar eerste titel bij de vrouwen in Cl. De
Unicumse was de enige die het spel van veterane Joan Zonne-
vylle aan kon.
Een 3-0 achterstand in de set kon haar niet verontrusten. Met
goed baseline-spel dwong ze de Munnikse tot fouten en zege
vierde zij met 6-4 6-2.
Hole-in-one voor Gordon Brand jr.
noordwuk Gordon Brand junior scoorde zaterdag op de derde
dag van het toernooi om het internationaal kampioenschap van
Nederland een hole-in-one. De Schot, in 1987 in Hilversum win
naar van het toernooi, presteerde het op hole zes, over een af
stand van 173 meter. Brand jr. kreeg als beloning van co-sponsor
Bols een premie van 5000 gulden. De auto, per traditie wach
tend op de speler met de eerste hole-in-one, stond op de zeven
tiende hole Idaar.
Trevor Steven terug naar Rangers
Glasgow Trevor Steven is na een seizoen bij Olympique Mar
seille teruggekeerd naar Glasgow Rangers. De Engelse interna
tional kostte de Schotse kampioen 7,65 miljoen gulden. Rangers
verkocht vorig jaar de 28-jarige middenvelder aan Olympique
voor 15,3 miljoen gulden. Steven had contacten met Leeds Uni
ted. De Engelse kampioen kwam niet tot een akkoord met
Olympique en trok daarop David Rocastle van Arsenal aan voor
7 miljoen gulden. Ray Houghton verruilt Liverpool voor Aston
Villa. Met de overgang van de Ierse international is een bedrag
van ruim 3 miljoen gulden gemoeid.
Kleijweg zegeviert in de hitte
middelharnis» Joke Kleijweg is op de weg terug. De atlete van De
Bataven schreef zaterdag in Middelharnis weer eens een wed
strijd op haar naam. De Leidse legde tien kilometer in de hitte af
47 seconden.
Bernhard Langer wint na play-off Dutch Open golftoemooi
noordwuk fred sochacki
gpd-verslaggever
Eén van de spannendste toernooien van de PGA-
European Tour van dit jaar, het Heineken Dutch
Open, zal de golfgeschiedenis ingaan als het
Open met het 'takje van Mike McLean'. Op de
elfde hole van de laatste ronde had de 29-jarige
Engelsman dat bewuste takje verplaatst. Hij
speelde rustig vanonder de bramenstruik verder
en bleek aan het einde van de vierdaagse van
Noordwijk een slag voor te liggen op favoriet
Bernhard Langer en Gordon Brand jr.
Nadat McLean de felicitaties in ontvangst had
genomen, kwam de koude douche. Een straf-
penalty van twee slagen op de elfde hole. Een
toeschouwer had de wedstrijdleiding er op attent
gemaakt dat het bewuste takje vastzat en dus niet
verplaatst mocht worden. De videobeelden be
vestigden dat.
„Ik was in de veronderstelling een losliggend
voorwerp weg te halen", luidde de verklaring van
de onthutste Brit. „Stom van me. Ik had beter
moeten opletten. Ik kan beter terug naar de
schoolbanken gaan." McLean zal nog vaak ge
noeg terugdenken aan het inmiddels beroemdste
takje van Noordwijk. Het minieme stukje be
schermde natuur kostte de golfer de overwinning
en wat ongetwijfeld meer steekt dan die bramen-
tak, de gemiste som van 200.000 gulden.
Het takje van McLean werd voor Bernhard
Langer de laatste strohalm. Hij rekende op de
tweede play-off hole af met Gordon Brand jr. en
streek de cheque van ruim drie ton op. „Zal wel
een Duitse vakantieganger zijn geweest, de toe
schouwer die McLeans vergrijp meldde", opper
de Brand jr.. Bernhard l-anger kon het niet hel
pen. „Ik had niet hier moeten staan maar Mike.
Hij speelde de laatste ronde het beste golf. Hij
deed echter iets wat volgens de regels niet mag.
En dan word je bestraft. Daar zijn regels voor."
Voor het toernooi een onverdiende anti-climax.
En dat terwijl het weekeinde zo veelbelovend was
begonnen op de Noordwijkse baan.
Tijdens het ontbijt zaterdag werd het span
nendste etmaal van de Dutch Open-historie in
geluid. Greg Norman en Payne Stewart pruttel
den nog na over de gemiste kansen van daags er
voor. „Ik was behoorlijk ziek van mijn spel", gaf
Payne Stewart toe. „In het hotel was die teleur
stelling nog steeds niet van me. Het liefst had ik
de stokken doormidden gebroken. Mijn vrouw
bracht me op andere gedachten."
De golfende pofbroek kreeg naast de mentale
steun van zijn echtgenote ook nog burenhulp van
Greg Norman. „Ik had nog een reserveputter op
mijn kamer. Dezelfde ongeveer die Payne door
gaans gebruikt. Met dien verstande dat deze iets
langer en zwaarder is. Stewart finishte zaterdag
met een rondje 63. Negen slagen onder par. De
titelverdediger schaarde zich met zijn score
meteen in het rijtje topfavorieten. „Die putter
krijgt Norman niet terug voordat het toernooi af
gelopen is. Vandaag is misschien wel mijn golf-
jaar begonnen. Tot nog toe had ik weinig reden
tot lachen."
Met Stewart en Norman in de top van het klas
sement, Bernhard Langer in bloedvorm en Mou-
land. McLean, Evans en Brand jr. op de loer,
maakte Noordwijk zich op voor de ontknoping.
In de schaduw van de wereldtop draaide het
overgebleven Nederlands trio het ultieme rondje.
Het merendeel van de vijftien professionals en
amateurs die donderdag onder de vlag van de
Nederlandse Golffederatie van start waren ge
gaan, raakte de eerste twee dagen al volledig van
slag. Michael Vogel, beste amateur, finishte met
een totaal aantal slagen van 296 (8 boven de
baan) een slag achter professional Ruud Bos. De
Nederlandse Brit John Woof baarde nog het
meeste opzien met zijn score: 290 slagen.
De overwinning van Bernhard Langer in Noordwijk is zijn eerste van 1992. foto anp
