Haperende start
irriteert Zwerver
'Wij kunnen niet anders
met God in ons midden'
Olympische Spelen
Hockeyers storen zich meer aan geringe interesse dan aan matig begin
MAANDAG 27 JUL11992
14
REDACTIE ROB VAN DEN DOBBELSTEEN HENRIETTE VAN DER HOE\
Swinkels huilt...
Barcelona Ze verborg haar teleurstelling achter een verlegen
glimlach. ..Jammer, pech gehad." Jolande Swinkels (26) was een
week geleden met grote verwachtingen naar Barcelona afge
reisd. maar viel eenmaal met het geweer in de aanslag ten prooi
aan ordinaire zenuwen. De Brabantse geweerschutster schutter
de vooral tijdens het laatste schot uit de derde serie van tien.
Een acht slechts, oftewel het einde van een mooie droom. Met
389 punten viel de eerste Nederlandse deelnemer aan de Spelen
een tegenvallende zeventiende plaats ten deel. „Ik had gehoopt
mijn Nederlands record van 391 punten te verbeteren. Daarmee
zou ik ook in de finale zijn terecht gekomen. Zenuwen, span
ning, een slechte timing. Alles zat me gewoon tegen", jammerde
de excursieleidster van de Bavaria-brouwerij.
....Swinkels lacht
mollet del valles» Erik Swinkels is na de eerste dag leider bij het
kleiduivenschieten, onderdeel skeet. Oranjes meest geroutineer
de olympische sporters raakte in Mollet del Valles alle 75 gelan
ceerde kleiduiven. Henny Dompeling had twee missers en stond
na drie reeksen van 25 schoten op de gedeelde 25ste plaats.
Rosa Mota zegt af voor marathon
Lissabon Rosa Mota zal haar olympische titel op de marathon
niet verdedigen in Barcelona. Het Portugese loopwonder heeft
gisteren besloten van deelneming af te zien. Rosa Mota is de ge
volgen van een chirurgische ingreep in 1991 nog steeds niet he
lemaal te boven. In overleg met haar trainer Jose Pedrosa kwam
ze tot de conclusie dat ze in Barcelona niet tot de kanshebbers
zou behoren.
Japans protest tegen arbitrale blunder
Barcelona De olympische volleybalwedstrijd Verenigde Staten-
Japan krijgt vandaag een vervolg achter de jurytafel van de FIVB.
De Aziaten bestrijden de zege van de Amerikanen en hebben
een gerede kans dat hun nederlaag in een overwinning wordt
omgezet. Japan heeft geprotesteerd tegen een dwaling van
scheidsrechter Samedov uit het GOS. Bij 2-1 in sets voor Japan,
14-13 en de opslag in handen, wedstrijdpunt dus, gaf de arbiter
de Amerikaan Bob Samuelson zijn tweede gele kaart in dezelfde
set. Japan verdiende daarmee het ontbrekende punt. Samedov
liet echter doorspelen, waarop de olympisch kampioen de vier
de reeks met 17-16 en de vijfde met 16-14 won.
Kogelstoters in opspraak
Barcelona Enkele uren voor de openingscermonie van de
Olympische Spelen zijn twee kogelstoters in opspraak geraakt.
Wereldkampioen Werner Günthor werd door het Duitse week
blad Der Spiegel beschuldigd van het gebruik van verboden
spierversterkende middelen. Kalman Konya werd door de Duitse
ploegleiding uitgesloten voor deelneming aan de Spelen. Hij re
ageerde niet op herhaalde oproepen voor een interne doping
controle. Bovendien werd hij zaterdag door de Duitse Atletiek-
bond (DLV) voor twee maanden geschorst.
Bijrol in prestigestrijd met Cuba
Hij was gistermiddag tot op het bot geprikkeld. Eerst een
3-1 nederlaag op de openingsdag van het olympisch vol
leybaltoernooi tegen Cuba en vervolgens ruim anderhalf
uur wachten op de bureaucratische afwikkeling van zijn
dopingcontrole. Maar daarin alleen lag de irritatie niet.
BARCELONA AD HEESBEEN
Het deed Ron Zwerver, dé idea
list onder de idealisten, bovenal
zichtbaar pijn dat juist hij tij
dens de veelbelovende ouvertu
re werd overtroffen door de an
dere ster aan het net, Joèl Des-
paigne. „Ach", bagatelliseerde
hij later die vergelijking, „met
dat soort zaken houd ik me niet
bezig. Ik wil zelf goed spelen en
dat is niet echt gelukt."
Met Andrea Zorzi, de groot
verdiener van Italië, geniet het
drietal op de Zomerspelen in
Barcelona een ongekende po
pulariteit. Weliswaar niet in die
mate, waarop de Golden Won
derboys van het Amerikaanse
basketbalteam in de Catalaanse
hoofdstad dagelijks worden be
jegend. Maar toch genoeg om
als topper door het olympische
leven te gaan.
Overal wordt hij hinderlijk en
vooral kritisch achtervolgd.
Sinds hij begin juni een miljoe
nencontract tekende bij Trevi-
sio, registreert niet alleen de
Nederlandse, maar ook de Itali
aanse pers zijn bewegingen en
daden met grote precisie.
In principe beschouwt Zwer
ver die buitengewone belang
stelling niet meer dan als een
vervelend randverschijnsel. Nu
het uur U is aangebroken gaat
het hem er alleen om de spor
tieve ambitie, die hij al jaren
lang op elke willekeurige plek
duidelijk heeft uitgedragen,
waar te maken. De 2.00 meter
lange atleet droomt van goud.
Met minder neemt hij geen ge
noegen. Niet voor niets zette hij
zes jaar lang alles opzij en liet
hij tot ieders verbazing
miljoenen lires lopen om dat
doel met de nationale ploeg te
verwezenlijken.
De eerste, zij het allerminst
fatale, ontsporing van het basis
zestal (Zwerver, Held, Blangé,
Benne, Van der Meulen en
Zoodsma/Posthuma) maakte
mede om die reden de nodige
emotie bij hem los. Terwijl zijn
evenknie, de Cubaanse spring
veer Despaigne, de prestige
strijd in het Palau d'Esports met
salsa-achtige dansjes vierde, lag
Zwerver na de tweeëneenhalf
uur durende viersetter (12-15,
15-17, 15-6,10-15) minutenlang
uitgeteld op de vloer. Veel tijd
werd hem echter niet gegund
om daar zijn teleurstelling ie
verbijten. Die gelegenheid kreeg
hij pas in het dopingkamertje.
Ofschoon hij binnen vijf minu
ten het noodzakelijke plasje
wist te produceren, kostte het
anderhalf uur voordat alle ver
eiste papieren boven tafel kwa
men en waren ingevuld. „Na
tuurlijk voel ik me ook persoon
lijk aangesproken", reageerde
de sterspeler veel later het ver
lies af. „De echte vorm was er
niet. Maar die komt heus wel.
Natuurlijk was er extra druk, bij
iedereen trouwens. Maar ik zou
dat een gezonde spanning wil
len noemen. Dat blijkt ook wel
uit de setstanden. Er is geen
moment geweest dat we echt
verkrampt hebben gespeeld.
Normaal blokkeert het dan he
lemaal. Daarvan was nu geen
sprake."
Ondanks de kritiek op de ma
tige arbitrage, de veel te warme
sporthal en het minimale aantal
dweilpauzes liet bondscoach
Arie Selinger net als de mees
te internationals trouwens
zijn goede humeur niet beder
ven. Daarvoor was het peil (be
houdens die van Zwerver, maar
met Van der Meulen als uitblin
ker) te hoog en de botsing met
de vice-wereldkampioen te ge
lijkwaardig.
„Het niveau is bemoedigend
voor het verdere verloop van
het toernooi", stelde de tijdelijk
bewindvoerder vast. „We kun
nen alleen nog maar groeien. Ik
zie het niet zo somber in. Dit is
best een goede start. Ik heb
twee teams aan het werk gezien
die gelijkwaardig waren. Op dit
niveau zijn de verschillen heel
klein en de details dus beslis
send."
Dat de Poolse Amerikaan zich
nog niet al te veel zorgen maakt,
heeft te maken met het nieuwe
kwalificatiesysteem. In tegen
stelling tot de vorige olympische
edities plaatsen de nummer 1
tot en met 4 zich voor de
kwartfinales. Ofschoon Neder
land in de zwaarste van de twee
poules is ingedeeld (met behal
ve Cuba, Brazilië, GOS, Algerije
en Korea (morgenavond de te
genstander), zijn twee overwin
ningen al voldoende om zover
te komen. Maar wil de nationale
equipe de nummer 1 en 2 uit de
wel zeker Italië, de Verenigde
Staten en of Japan dan maakt
een hoge klassering de weg naar
de halve eindstrijd een stuk
eenvoudiger. Of zoals spelver
deler Peter Blangé, die alleen in
de tweede set door Avital Selin
ger werd vervangen, het alge
mene gevoel verwoordde: „Dan
begint eigenlijk alles weer op
nieuw."
'Dream TeamLuxueus hotel in plaats van olympisch doip
BARCELONA LOET VAN SCHELLEBEEK
GPD-VERSLAGGEVER
Zaterdagochtend kwart voor
tien. De persconferentie van het
Amerikaans Olympisch Comité
loopt ten einde. Er is nog tijd
genoeg voor vragen, maar de
zaal zwijgt. Harvey W. Schiller,
directeur van het USOC, krijgt
de lachers op zijn hand met het
grapje, dat hij „het zeer op prijs
heeft gesteld dat u met zovelen
bent gekomen."
Hij weet, zo goed als ieder an
der achter de tafel, dat de grote
belangstelling niet zijn verhaal
geldt noch dat van vlaggedraag-
ster Francie Larrieu Smith, ook
al worden dit dan haar vijfde
Olympische Spelen. Nee, het
wachten is op de komst van de
mannen die, hoewel Barcelona
hen misschien niet eens op hun
best krijgt te zien, nu al tot de
Superstars van het toernooi zijn
uitgeroepen: de multi-miljo-
nairs van het basketbalteam
USA, voor het gemak (en van
wege het lekkere 'bekken') ook
wel Dream Team genoemd.
Ze zijn laat, zeker verslapen.
Op het podium worden alvast
de bordjes verhangen. Vijftien
namen, die van Michael Jordan
en 'Magie' Johnson in het mid
den. Een meer bescheiden
plaats is ingeruimd voor Chuck
Daly, de coach. Charles Barkley
sluit de rij zo ver mogelijk
van de microfoon, zullen ze
hebben gedacht, want 'Het
Beest' heeft een reputatie op te
houden. Er zijn er, die hem het
liefst zouden muilkorven.
„Testing, testing, three, two,
one". De spanning stijgt, de
deuren zijn gesloten. De zaal is
vol, twaalfhonderd mediamen
sen, er kan geen kip meer bij.
Dan is het eindelijk zover.
Voorafgegaan door Daly en zijn
assistenten swingen de binken
de bühne op. Er is nog geen
pass gegeven, geen dunk ge
maakt, toch klinkt er applaus.
„Bent u van een andere wereld?
is later een van de vaak won
derlijke vragen aan 'Air' Jordan.
„Nee hoor, ik woon in Chi
cago."
De procedure wordt uitge
legd. Vanwege de overweldigen
de belangstelling zijn onderons
jes met de sterren niet mogelijk.
Het oponthoud (bus te Iaat,
handtekeningenjagers bij het
hotel) zal niet ten koste gaan
van de beschikbare tijd: een
uur. We gaan het rijtje af, van
Chris Mullin tot Charles
Barkley. Hou het kort alsjeblieft,
ga uw gang. Drie microfoons,
dringen dus. Mullin (Golden
State Warrior, goud in Los An
geles) zet de toon door de eerste
de beste vraag al niet te ver
staan. Hilariteit alom. Hoe hij
het vond in Monaco, waar de
ploeg zich voorbereidde, blijft
onduidelijk, of hij nog geld ver
loor in het casino ook. Oostin-
disch doof misschien.
Is het in de geest van de
olympische gedachte, zo luidt
de vraag, om het als dikbetaalde
profs op te nemen tegen door
snee spelers uit andere landen?
Past het in de olympische sfeer
om het gezelschap van collega
atleten te verruilen voor de pri
vacy van een luxueus hotel? Zijn
ze er eigenlijk wel met hun hart
bij, hier in Barcelona of is het
louter een kwestie van geld?
Zinnen ze op wraak misschien
voor al die nederlagen van col
lege-teams tijdens voorbije
toernooien of willen ze soms de
Australiërs mores leren, die het
maar eng zeiden te vinden om
tegen een man te spelen, be
smet met het HIV-virus?
„Europese spelers krijgen al
jaren betaald en nooit is daar
iemand over gevallen", blijkt
'Magie' zich zowaar op te kun
nen winden. „Nu zijn wij hier
en opeens heeft iedereen er de
mond vol van." En met stem
verheffing: „We zijn hier niet
De supersterren Michael Jordan (links) en Magie Johnson hebben lol tijdens de persconferentie in Barcelona.
voor het geld, maar om te spe
len. Just for fun. En om goud te
winnen natuurlijk. Voor Ameri
ka, voor mezelf en voor ieder
een met het HIV-virus."
Flitslicht zet Magie Johnson
in de schijnwerpers als hij pein
zend aan zijn voorhoofd voelt.
Michael Jordan, naast hem, her
haalt het gebaar. Opnieuw klik
ken de camera's. 'His Royal Air
ness' houdt zich gedeisd, gunt
anderen de eer. Barkley bijvoor
beeld. Hoe hij zich voelde toen
de USA destijds in Munchen
van de USSR verloor, in die be-
Wie hij als concurrenten ziet
in Barcelona? Hij haalt de
schouders op. „Litouwen, Kroa
tië, Duitsland, Spanje. Ja, ik
denk wel dat die ons goed partij
zullen geven." Hij wacht even.
ruchte slotseconde? „Ik denk Zegt dan: „Een helft." Angola
niet dat ik het gezien heb. Ik wordt niet genoemd. Terecht,
deed toen net eindexamen blijkt een dag na de persconfe-
kleuterschool." rentie, want de Afrikanen wor
den met 116-48 afgedroogd.
Hij wil ook nog wel even uit
leggen waarom ze in hotel Am
bassador zitten, pal bij de Ram-
blas, en niet met z'n allen knus
in de Vila Olimpica. „Wij heb
ben God in ons team, dat kun je
dan toch niet maken?"
TERRASSA AD HEESBEEN
Ofschoon de Nederlandse hockeyteams zich
op de Olympische Spelen presenteren als we
reldkampioenen, is die status in medialand
nog lang niet echt erkend. Voorlopig moet het
thuisfront het de komende week doen met
minimale samenvattingen van de olympische
wedstrijden later op de avond. En dat stoort
de bond en zeker de sponsors, met de com
merciële voorman van de hockey-organisatie,
Frank van den Wall Bake voorop in hoge ma
te. Want waar elk aansprekend evenement in
eigen land royaal met televisiebeelden en dito
commentatoren wordt gecoverd, mag hoc
keyend Nederland blij zijn wanneer er zo links
en rechts wat minuten op een doorgaans on
aangenaam tijdstip door de NOS worden uit
gezonden.
„Het is een bekende tendens", reageerde
mannen-bondscoach Hans Jorritsma gister
avond na de 5-2 winst op het team van de Ge
menebest van Onafhankelijke Staten. „Wat er
van hockey op dé televisie te zien valt, steekt
schril af bijvoorbeeld bij het tennis. Kennelijk
is het interessanter om onbekende sporters
eindeloos in beeld te brengen dan topspor
ters, die over de gehele linie al het nodige
hebben gepresenteerd. De NOS laat hier een
kans voor open doel liggen. In Terrassa wordt
met heel veel camera's gewerkt en dat maakt
hockey wel degelijk boeiend voor een groot
kijkerspubliek. Ik heb tenminste prachtige op
namen gezien."
De NOS kan zich overigens niet of nauwe
lijks achter de European Broadcasting Coope
ration verschuilen. De EBU straalt alle tv-re-
portages live door naar het verzamelstation in
Barcelona. Daar worden de binnengekomen
beelden door de vertegenwoordigers van de
Nederlandse Omroep Stichting aan de hand
van de actualiteit op nieuwswaarde getaxeerd,
van commentaar voorzien en doorgezet naar
Hilversum..
De geringe belangstelling in Nederlandse
televisiekringen voor een sport als hockey is
geen onbekend verschijnsel. Tijdens het we
reldkampioenschap in Lahore twee jaar gele
den gebeurde om financiële redenen welis
waar exact hetzelfde. Maar toen de achterban
begon te morren en de nationale mannen-
ploeg de eindstrijd haalde en won, werden
kosten noch moeite gespaard om de beelden
in Nederland te krijgen.
In Terrassa, op zo'n 35 kilometer van het
olympische zenuwcentrum, wordt in dat op
zicht anders gedacht. In de textielstad, qua
omgeving en wat hockey-interesse betreft het
beste te vergelijken met Wassenaar en Bloe-
mendaal, lopen de mensen wel warm voor
deze discipline. Vandaar dat er flink met de
geldbuidel is gerammeld om de sport zo vol
wassen mogelijk te presenteren. De Spaanse
federatie wil in eigen omgeving laten zien dat
hockey niet van de olympische agenda mag
verdwijnen. In een paar jaar tijd is de plek
waar eerder een vervallen voetbalstadion
stond een accommodatie opgetrokken die er
mag zijn. Rondom het hoofdveld kunnen zo'n
10.000 toeschouwers een zitplaats vinden
rondom het gloednieuwe kunstgrasveld. Ach-
ter dit imposante complex is nog een tweede
tapijt neergelegd, waar 4000 bezoekers kun
nen zitten en staan.
Op de openingsdag van het toernooi kwa
men er nog weinig mensen af op de wedstrij
den af maar dat zal naarmate het evenement
vordert, zeker gaan veranderen. Zoals te doen
gebruikelijk zorgt het Spaanse en Nederlandse
supporterslegioen bij de interlands van hun
eigen favorieten voor de meeste sfeer. Gister
avond stak het oranje van de meeste vakantie
gangers weer veelvuldig af bij het zomerse wit
van de neutrale kijker.
Het Nederlands mannenteam bedierf het
avondje van die trouwe aanhang niet. Dank
zij vier strafcomers van Floris Jan Bovelander,
die in totaal twaalf maal mocht aanleggen, en
een veldgoal van Gijs Weterings ging het elftal
tegen het GOS voortvarend van start. Maar
echt indrukwekkend en hoopgevend voor de
eerste echte serieuze confrontatie van morgen
tegen gastland Spanje, was het allerminst. Of
zoals Jorritsma, later op de persconferentie re
delijk geïrriteerd door de slechte vertaling van
zijn Engelse tekst in het Spaans, het nader
hand formuleerde. „Ik ben tevreden met het
resultaat, maar bepaald niet met ons spel.
Aanvallend was het uiterst matig en ook ach
terin hebben we te veel steken laten vallen."
Misstapjes in de vorm van twee treffers (en
een gemiste strafbal van Safono), die niet fa
taal waren, omdat Oranje daarvoor te veel do
mineerde. Maar wel foutjes die het team later
bij het opmaken van de balans van de voor
ronden kunnen opbreken. Want in de groep
waarin Nederland uitkomt (met het GOS,
Spanje, Nieuw Zeeland, Pakistan en Malaysia)
kan het doelsaldo best eens beslissend wor
den om een plek in de halve finales veilig te
stellen. In die zin lieten Pakistan (4-1 tegen
Malaysia) en Spanje (3-0 tegen Nieuw Zee
land) zich niet onbetuigd. Net zo min trou
wens als de overige twee potentiële kansheb
bers in de andere poule. Australië won met 7-
0 van Argentinië terwijl Duitsland India met
3-0 wegzette. „De toplanden", oordeelde Jor
ritsma, „hebben hier al het nodige laten zien.
Dat geldt voor ons veel minder."
In die zin hoefde hij geen wroeging te heb
ben van het feit dat de NOS gisteravond maar
weinig tijd voor het optreden van zijn team
vrijmaakte.
NEDERLAND: Leistra; Bovelanden Poortenaar, Van Ede
(36. Kgoijman) en Klein Gebbink; Brinkman, Delissen
en Diepeveen (64. Van Pelt); Van den Honert, Van
Grimbergen en Weterings.
Valse start NOS
De Olympische Spel
zijn onderweg. Ho
wel velen al hun
eerste vreugdes en teleurstelling
hebben moeten verwerken, gcu
mijn aandacht zo'n eerste dag
vooral uit naar het tv-kanaal
waarop ik alles het beste kan
volgen. De afstandsbediening
roodgloeiend zwem ik van het
ene net naar het andere om
maar vooral zo weinig mogelijl
momenten van favoriete onde
delen te missen.
De mededeling van Griselda V
ser dat de Spaanse tv geen live
beelden aanbood van teamspc
ten, had mij wat vreemd in de
oren geklonken. Maar ik had l
reeds geaccepteerd en megehe
op samenvattingen ingesteld.
Groot was dan ook mijn verba
zing toen ik 's middags onze ei
gen nationale volleyballers liut
tegen Cuba op de Duitse tv koi
aanschouwen, afgewisseld me
een live-verslag van de hockey
wedstrijd Duitsland-India. De
BBC deed er niet voor onder.
Britser dan Brits bleef het eerst
net bij de ontknoping van de
cricket-testmatch, maar de
tweede zender bood ook al de[
hele middagen avond live ver
slagen van allerlei teamsportei
Chauvinistisch als ik ben scha
kelde ik nog zoveel mogelijk te
rug naar de NOS, omdat ik no
altijd liever Evert of Jan nerven
hoor worden dan het klinische
Duitse commentaar. Een nieui
teleurstelling volgde, want mij
optimisme van vrijdagavond
soijt won Sesamstraat het an
dermaal, ditmaal van de 100-
meter schoolslagfinale.
De 100-meter vrije slag voordi
mes kon ik wel op onze eigen
zender aanschouwen. Een
prachtrace, verrassend gewon
nen door de Chinese Zhuang
Yong. De teleurstelling was voc
commentatrice Hansje Bunsch
ten blijkbaar nog groter dan di
verrassing, want meteen deeld
zij al mede dat het gonsde van
de geruchten aangaande do-
pinggebruik bij de Chinese
ploeg. Nu gonst het volgens mi
al heel lang over doping bij
zwemmen en de opmerking
zo plotseling ter plaatse deed n
dan ook wat overdreven aan.
Een valse start dus wat mij be
treft voor onze nationale sport
zender. Ik kan zeer begrijpen d
een geldverslindend evenemen
als dit dwingt tot keuzes. Dat
grotere zenders meer beelden
kunnen kopen dan wij vind ik
ook niet erg maar waarom dit
dan niet gewoon uitgelegd in
plaats van ons voor te spiegelei
dat de schuld bij de Spaanse te
levisie ligt?
Terug naar de sport, want die
bleef op welke zender dan ook
prachtig om te zien. Geen echtt
Hollandse dag, wan t de stieken
gouden hoop die je hier en daal
altijd hebt, kwam niet uit. Wel
meteen een medaille. Brons
weliswaar, voor Monique Knol
Daar Van Moorsel door velen a
naar het goud geschreven was,
was het Knol die vier jaar na
haar gouden race andermaal
eremetaal greep. Een fantasti
sche prestatie. Op twee olympii
des een plak halen is iets wat
voor heel weinigen in de sport i
weggelegd.
Zwemkampioenen uit allerlei
landen deed mijn hart goed,
want ik houd niet zo van abso
lute overheersing door wie dat
ook. Onze beroepsvolleyballers
redden het ook niet. In die eers
wedstrijd van de slotopdracht
na een roeping van zes jaar wa
het olympisch teruggekeerde Cl
ba een maatje te groot. Het toet
nooi is nog lang en wij gaan ze
ker naar de laatste acht, wist
kenner Stekelenburg mij nog te
vertellen.
Maar mijn simpele medaille-
hoop is al weer wat verminden
De bijna halvering van de boks
ploeg door externe omstandigh
den en het virus van Erik de
Bruin droegen ook al niet bij
aan het verhogen van de Oran
je-stemming. De Spelen gaan
door geldt echter ook onverbid
delijk nu. Net als 'de NOS is er
bij'. Niet altijd live, maar wel
voor U.
Tom van 't Hek
