Meer groepen op
tweede Pleinpop
'PJ Harvey' schiet als een raket omhoog
Cultuur&Kunst
Aids-expositie indrukwekkend
pleidooi voor betrokkenheid
Beelden en pastels op Noordwijkse expositie
VRIJDAG 24 JUL11992
redactie cees v
Openluchttheater op zondag
Rotterdam Vanaf 26 juli wordt op zes achtereenvolgende zon
dagen het Openluchttheater Rotterdam 1992 gehouden. Het
theater is te zien in de Rozentuin achter Museum Boymans-van
Beuningen in Rotterdam. Behalve voor theater is er plaats voor
zang en muziek.
Carré tijdelijk weer circus
Amsterdam Het Koninklijk Theater Carré in Amsterdam doet
van 11 augustus tot en met 6 september weer als circusgebouw
dienst. In die periode treedt daar het Groot Circus van Azië op.
Ongeveer honderd topartiesten uit China, Binnen-Mongolië en
Noord-Korea werken aan het programma mee. Vele nummers
van deze circussterren zijn onderscheiden. Het gezelschap be
gint in Carré een uitgebreide Europese tournee. Voorstellingen
zijn er elke avond (behalve maandag) en matinee's op woensdag
en zondag.
Ricciotti naar Tsjechoslowakije
Amsterdam De zomertoumee van het Ricciotti-ensemble is dit
jaar van 5 tot en met 23 augustus. Op 13 augustus gaat het en
semble naar Tsjechoslowakije. Het Ricciotti-ensemble is een een
40 koppen tellend 'straatsymfonieorkest'. Het is samengesteld
uit studenten van de Nederlandse conservatoria en een aantal
'goede' amateurs. Het belangrijkste doel van het orkest is het
brengen van goede muziek buiten de gevestigde concertpodia,
aldus het ensemble.
Pluim voor 'Kleine Wu-Li'
utrecht De Pluim van de Maand, een onderscheiding voor kin
derboeken voor kinderen van 3 tot 8 jaar, gaat in augustus '92
naar 'De kleine Wu-Li', geschreven door Ricardo Alcantara, met
illustraties van Gusti. Het boek is uitgegeven bij Elmar. 'De klei
ne Wu-Li' gaat over een jong poesje dat geplaagd wordt, maar
tot slot al haar moed bij elkaar raapt en de andere katten aan het
schrikken maakt. 'De speelse illustraties sluiten goed aan bij de
springerige motoriek van de jonge poezen', aldus het juryrap
port. De Pluim van de Maand is ingesteld door het kleuterblad
Bobo, het vrouwenblad Margriet en de KRO-gids Studio. 'De
kleine Wu-Li' is het 96ste boek dat bekroond wordt.
Leidse bands op Vrouwenkerkplein
De tweede aflevering van Pleinpop, op zaterdag 22 au
gustus op het Leidse Vrouwenkerkplein, is groter van
omvang en langer van duur dan vorig jaar. De organisa
toren hebben de gemeente op hun hand gekregen, waar
door het popfestijntje, waarbij voornamelijk Leidse groe
pen zich aan het publiek presenteren, van half één tot ze
ven uur kan duren.
LEIDEN ANNEMIEK RUYGROK
En dat is langer dan vorig jaar.
„De gemeente Leiden is dit jaar
erg soepel geweest. We krijgen
zelfs een kleine subsidie en we
mogen langer op het plein blij
ven", aldus John van Haarlem,
één van de organisatoren van
Pleinpop.
Een concurrent van Werfpop
wil hij zeker niet worden: „We
hebben een heel andere doel
stelling. Werfpop timmert lan
delijk aan de weg, terwijl Plein
pop juist Leidse bands de mo
gelijkheid geeft hun kunnen aan
een groot publiek te tonen."
Zes groepen van eigen Leidse
bodem (vorig jaar vier) zullen
een gevarieerd programma van
reggae, rock, blues, gitaarrock
en wave ten beste geven. Bo
vendien verzorgt de Schotse
Ets van Eize van der Veen op de aids-expositie in de Melkweg.
BEELDENDE KUNST
RECENSIE FRANCOISE LEDEBOER
Expositie 'Aids Related Art', tot en met 29
augustus, woensdag tot en met zondag
van-14 00 tot 00 00 uur in De Melkweg,
Marnixstraat 409 Vanaf 20 00 uur is de
ingang aan de Lijnbaansgracht schuin te
genover het politiebureau, Amsterdam.
Het organiseren van een ten
toonstelling over kunst en aids
is op het eerste gezicht een ge
waagde onderneming. De kans
is immers niet denkbeeldig dat
zo'n thema goed bedoelde,
maar vooral amateuristische
staaltjes huisvlijt oplevert. Foto
graaf Frits de Ridder twijfelde
niet, zette zijn plan door en
kreeg gelijk. Door de verrassend
hoge kwaliteit is zijn expositie
Aids Related Art' in galerie De
Melkweg een indrukwekkend
pleidooi voor betrokkenheid bij
het aids-probleem geworden.
De Ridder selecteerde schil
derijen, foto's en objecten van
52 kunstenaars. Hij hanteerde
daarbij als maatstaf dat de ge
toonde kunst betrokkenheid bij
aids en seropositiviteit moest
uitstralen. Dit wat vaag klinken
de criterium bood hem de gele
genheid de valkuil te ontwijken
waar 'homokunst' nogal eens
invalt. Onder het mom van
'kunst' wordt de kijker dan ge
confronteerd met allerlei cliché
matige varianten op het fraai
gemodelleerde mannenli
chaam. Deze werken ontstijgen
maar zelden het niveau van
hartverwarmende pleidooien
voor de homoseksuele liefde en
krijgen buiten de eigen kring
weinig waardering.
De fotograaf zelf zorgt bij bin
nenkomst van de galerie voo
een fascinerende blikvange
Grote foto's van naakte, nog ge
zonde mannen zijn met
gen hoofden in een rechthoek
geplaatst en suggereren zo een
treurende en machteloze groep
rond een geopend graf. Dit
'Aids-monument' is in al zijn
eenvoud een ontroerende getui
genis van verdriet over de dood
van zoveel vrienden. Zijn colle
ga Erwin Olaf maakt indruk met
de foto van een rouwkrans voor
Robert Mapplethorpe. De krans
is op barokke wijze aangekleed
in een stijl die Olaf inmiddels
buitengewoon fantasierijk heeft
geperfectioneerd.
Cora Cohen bewaarde drie
röntgenfoto's van een overleden
groep Honk zijn eerste optreden
buiten de Britse eilanden in Lei
den. Honk maakt krachtige gi
taarpop en wordt bestempeld
als een van de meest belovende
Schotse bands. Onlangs kwam
hun cd-single 'Love you more'
uit. In augustus wordt hun eer
ste album uitgebracht en Lei
den krijgt daarvan de primeur.
The Crew, een jonge vier
mansformatie, opent Pleinpop.
De muziek van deze groep vari
eert van stevige rock tot swin
gende soul, funk en neigt soms
naar jazzy.
Vervolgens zijn Les Amis de
Blues aan de beurt. De band is
ontstaan uit jammende blues
kameraden, die zich in 1991 of
ficieel tot groep formeerden. Nu
treden ze op in binnen- en bui
tenland. De band speelt vrij
donkere door Muddy Waters, T-
Bone Walker en Otis Rush geïn
spireerde blues. Ingetogen
nummers in mineur worden af
gewisseld met ruige stampers.
Ooit was er de formatie The
Four Gozers. Die viel uiteen.
Maar twee 'gozers' pakten de
draad weer op en formeerden
'Panic in Detroit', die 'slepende,
vuile gitaarrock' produceert.
Om twee uur staan zij die dag
op het podium van het Vrou
wenkerkplein.
Twee dames en twee heren
vormen 'As the Eye' en dat
schijnt te staan voor tropisch
zweten en psychedelisch uit je
dak gaan. De formatie hoopt
ooit voor de Amerikaanse presi
dent te mogen optreden en een
megaconcert in Moskou te ge
ven. In afwachting daarvan
staan zij voorlopig op 22 augus
tus op het Vrouwenkerkplein.
Vervolgens neemt Isis het pu
bliek mee op reis langs wave,
metal rifs en de regenboog.
Poëzie via als watervallen klate
rende of ronkend laag oversche-
rende gitaren. Hans Brussee van
Isis brengt zijn angsten en dro
men tot leven in songs vol pas-
The Vibe: reggea met een booschap.
Na het optreden van de
Schotse formatie Honk is The
Vibe de hekkesluiter: met hun
reggea brengen zij zalen in Bel
gië en Nederland in vervoering.
Vorig jaar beleefde de groep
haar Belgische debuut in het
voorprogramma van UB40. In
hun single 'Colors' pleit The Vi
be voor een veelkleurige sa
menleving en waarschuw! voor
krachten die een exlusief blanke
maatschappij voor ogen heb
ben.
Het Pleinpopfestival is gratis
toegankelijk.
Beelden en plastieken in terracotta en
brons van Vera de Haas en pastels van Ted
Licht zijn binnenkort te zien op de tweede
expositie van de gemeente Noordwijk. Een
halve maand lang, van 1 tot en met 16 au
gustus, worden hun werken tentoongesteld
in dienstencentrum De Wieken aan de
Wassenaarsestraat 5.
Vera de Haas is geboren in Noordwijk,
maar verhuisde op haar veertiende naar
Limburg waar zij is blijven wonen. Halver
wege de jaren tachtig begon zij zich profes
sioneel op beeldende kunst toe te leggen.
Onderwerp van haar werk zijn de emoties
en driften van mens en dier. Soms in ab
stracte vorm, dan weer Figuratief geeft zij
het gevoelsleven van de mens weer. Haar
grote liefde voor dieren is herkenbaar in
een veelal naturalistische en expressieve
vormgeving.
Delftenaar Ted Licht vindt zijn inspiratie
in de nog bestaande ongerepte Hollandse
landschappen. Zijn pastels lijken door zijn
manier van werken met het krijt meer op
schilderijen dan op tekeningen. Soms dro
merig, dan weer dwingend in een geheel
eigen stijl.
De tentoonstelling is geopend maandag
t/m vrijdag van 14.00 tot 17 00 uur en van
19.00 tot 21.00 uur, op zalerdag en zondag
van 13.00 tot 16.00 uur.
Beelden van
Marlène
Staals in
Waaggebouw
Met eenvoudige materialen die
ook in de bouwwereld worden
gebruikt, maakt Marlène Staals
beelden. Deze zijn van 1 tot en
met 30 augustus te zien in De
Waag als vijfde tentoonstelling
in de serie 'Beeldende Kunst en
Architectuur'.
De sculpturen van Marlène
Staals hebben, hoewel ze niet
aan bestaande architectuurele
menten zijn ontleend, een uit
gesproken architectonisch ka
rakter. Ze roepen associaties op
met openbare ruimten als
wachthuisjes of urinoirs, maar
de toeschouwer kan de ruimten
niet betreden. Wel wekt zij door
het plaatsen van ramen in een
aantal beelden de indruk dat je
naar binnen kunt kijken. Zo
schept Staals een overgangsge
bied tussen binnen en buiten,
tussen openbaarheid en intimi
teit.
De tentoonstelling is geopend
woensdag tot en met vrijdag
van 12.00 tot 17.00 uur, op za
terdag en zondag van 11.00 tot
17.00 uur.
Expositie van
vakfotografen
AMSTERDAM ANP
In augustus en september wor
den in de lobby van het Golden
Tulip Barbizon Centre Hotel in
Amsterdam foto's uit de collec
tie van het Maria Austria Insti
tuut tentoongesteld. Het Maria
Austria Instituut is de nieuwe
naam van het Fotoarchief Maria
Austria/Particam. Dit instituut
archiveert en conserveert wer
ken van de Amsterdamse vakfo
tografen Maria Austria, Henk
Jonker. Carel Blazer en Hans
Dukkers. De collectie bestaat uit
600 000 zwart/uit- en kleume-
gatieven en dia's vanaf 1930 tot
heden.
Britse band zingt over uitersten
vriend waarop duidelijk is te
zien welke verwoestingen het
aids-virus in diens borstkas had
aangericht. Zij bespatte de fo
to's met verf: de op zich al gru
welijke 'doorkijkjes' krijgen er
een extra onheilspellende la
dingdoor.
De verbijsterd kijkende man
op de ets van Eize van der Veen
brengt de kijker in één blik heel
dichtbij het gevoel van angst
dat aids-slachtoffers voelen. De
verlichte kijkdoos van Theo Jeu
ken met brieven als grafzerken
herinnert schrijnend aan het te
rugverlangen naar doden die we
alleen in gedachten nog bood
schappen kunnen sturen.
'Aids Related Art' benadrukt
zo op allerlei manieren de
boodschap die Keith Haring als
titel meegaf aan een kunstwerk
dat ook in De Melkweg is te
zien: Silence death'.
De Ridder is bezig met de or
ganisatie van een toUrnee van
de expositie in het buitenland
en wil ook een fotoboek uitge
ven. Gezien het belang van zijn
boodschap en de kwaliteit van
de expositie verdient hij het dat
deze plannen doorgaan.
LEEUWARDEN «JACOB HAACSMA
Op de hoes van 'Dry' staat een
lipstick afgebeeld, die voor het
zelfde geld voor een raket kan
doorgaan. Als zodanig is die af
beelding representatief voor de
loopbaan van PJ Harvey, want
deze band uit het Britse Dorset
is in werkelijk onstuitbare vaart
omhoog geschoten.
Pas een jaar geleden formeerde
de 22-jarige Polly Harvey haar
band, ze maakte een paar sing
les en werd prompt door de vol
tallige Britse pers heilig ver
klaard. Haar debuut-cd 'Dry'
staat met zijn hoekige muziek,
waarin de extremen van de
menselijke geest op intense wij
ze worden afgetast, en de
hoogstpersoonlijke teksten ook
meteen al hoog op menigeens
prioriteitenlijstje.
Goed, zo'n band laat je voor
zichtig kennismaken met het
ware leven, zou je denken. Niks
daarvan. PJ Harvey's Neder
landse podiumdebuut vond niet
plaats in een of andere club of
in een voorprogramma. Dat ge
beurde voor 50.000 paar ogen
op het Pinkpop-festival!
"Het gaat wel erg hard nu, het
is moeilijk om te accepteren
wat er allemaal gebeurt. Ik pro
beer er nog steeds grip op te
krijgen. Waar ik bang voor ben
is dat mensen ons gaan zien als
een kant-en-klaar produkt, ter
wijl we nog volop in ontwikke
ling zijn. We zijn nog maar pas
bezig, we zijn nog druk doende
om onze eigen weg te vinden.
Maar ik vertik het om me in
mijn ontwikkeling te laten rem
men uitsluitend om het publiek
te plezieren. Als ik mezelf zou
gaan herhalen kan ik beter
stoppen."
Uitersten
Dat haar muziek over uitersten
gaat, dat hadden we goed ge
zien. De natuur ook trouwens:
op het moment dat Polly op
Pinkpop 'Water' inzette, begon
de zon eindelijk te schijnen. Een
afspiegeling van haar persoon
lijkheid, zo blijkt. „Ik vind dat
heel interessant. Het hoort bij
mijn persoonlijkheid: ik ben een
erg extreem persoon. Of ik ben
heel gelukkig of heel down, een
tussenweg schijnt er niet te zijn.
Dat geldt voor een hoop dingen
die ik doe en zoiets komt na
tuurlijk ook in de muziek tot ui
ting. Het geldt trouwens ook
voor de anderen in de band."
Over de aard van haar teksten
wenst ze verder niets los te la
ten, hoe persoonlijk die ook uit
vallen. Daarvoor zijn ze ook
tezeer verweven met de muziek,
zo kruipt Polly meteen in de
verdediging. „Ik kan die twee
niet van elkaar gescheiden zien,
dat is een van de redenen waar
om ik die teksten niet op de
hoes wil hebben. Het gaat om
de song, om het geheel. Ik zou
mijn songs nooit poëzie durven
noemen. Er zit geen boodschap
in of iets dergelijks. Het gaat me
om de klanken."
Hier en daar wordt Polly al in
één adem genoemd met andere
vrouwelijke singer-songwriters'
als Sinead O'Connor, Patti
Smith en Kristin Hersh (Thro
wing Muses), mensen wier 'be-
kentenispoëzie' ook extreme
vormen kan aannemen. „Luie
journalistiek", sneert ze. „Ik
voel me met niemand verwant,
en zeker niet omdat ze toevallig
ook vrouwen zijn."
Meer inspiratie haalt ze uit de
platenkast van haar ouders,
want ze is met haar 22 jaar dus
wel van de generatie die rock
met de paplepel ingegoten
kreeg. In die platenverzameling
ontdekte ze bijvoorbeeld Bob
Dylan, wiens 'Highway 61 Revi
sited' ze opnam voor een nog te
verschijnen coveralbum Out
law Blues', deel twee). „Dylan is
heel belangrijk geweest voor
mijn moeder, dus om haar kon
ik dat niet weigeren."
Slide-gitaar
Andere ontdekkingen waren de
Rolling Stones en bluesgitarist
Elmore James, wat dus Polly's
voorliefde voor de slide-gitaar
verklaart. Pas onlangs raakte ze
in de ban van bluesman How-
lin' Wolf, de man die met zijn
helse grafstem het publiek kon
doen sidderen van intensiteit.
„De laatste maanden voel ik me
erg door hem beïnvloed. Er zit
een blues element in mijn mu
ziek: niet in de vorm. maar in de
zin van zingen wat je eigenlijk
voelt."
Polly legi er de nadruk op dat
PI Harvey in feite een band is, al
draait het wel om haar songs.
Maar die krijgen in samen
spraak met Y'aughan en Ellis pas
hun definitieve vorm. Die vorm,
die kan nogal eens variëren. De
muziek klinkt impulsief, klank
scheuten sidderen door de
ruimte, een nummer draait om
zijn as, kiest vaak net die rich
ting die de simpele luisteraar
niet verwacht. Kortom, Polly
heeft een bloedhekel aan de
standaard liedjesstructuren.
„Ik doe het niet met opzet, ik
kies steeds de vorm die me het
beste lijkt voor die song. Ook al
betekent dat dat een bepaalde
song geen refrein heeft of zo. Je
kan niet blijven vasthouden aan
zo'n rigide structuur en dan nog
verwachten dat je creatief blijft
Ik word erg moe van de stan
daard popsong, ik hoop dat ik
er nooit toe gedwongen word
om voor mijn brood zoiets te
moeten schrijven."
Polly en haar mannen zijn
best te spreken over 'Dry'. „Te
rugkijkend denk ik dat die plaat
veel beter had kunnen zijn,
maar hij reflecteert een bepaald
stadium in onze ontwikkeling
en in die zin is het gewoon een
goede plaat. Maar ik heb al ge
noeg ideeën voor de volgende
cd."