Oude vete laait opnieuw op
X
Tourklucht is
'Erfenis-Post'
i- iska
Tour de France
TOUR '92
Op de
kiek
DONDERDAG 23 JUL11992
17
Kinderspel levert niets op
MONTLUCON PETER OUWERKERK
GPD-VERSLAGGEVER
In 1966 won Henk Nijdam de
laatste Touraankomst in
Montlucon. Hij zal er minder
publiciteit mee hebben ge
haald dan vandaag de niet-
overwinning van het duo
Maassen/Sergeant.
Wielrennen is van oudsher
de sport van mysteries: do
ping, combine, gekochte of
verkochte overwinningen. Vo
rig jaar stond één Nederlandse
ploeg centraal in een uit de
hand gelopen voedingsaffaire,
dit jaar veroordeelde de Tour
directie twee andere Neder
landse ploegen voor hun in
correcte gedrag.
Wielrennen is tevens de
sport van de achterdocht: hoe
kun je in godsnaam iemand
vertrouwen? Is het niet veel
beter maar iedereen te wan
trouwen?
De renners van Post en Raas
moesten gisteren een spel op
voeren, dat te belachelijk was
om nog sportief te kunnen
noemen en nemen.
Is sport oorlog? Oorlog in
sport gaat (gelukkig) met min
der wapengeweld gepaard.
Maar wat de marionetten van
Post en Raas nu al negen jaar
lang opvoeren is volslagen ri
dicuul. Of er ooit aan einde
komt aan dit beklagenswaar
dige kinderspel, dat alleen
maar verliezers kent?
Eddy Planckaert. de broer
van Walter, en ex-Panasonic,
heeft onlangs gezegd: „Er zal
pas vrede heersen als beiden
zijn begraven."
Zo ver hoeft het niet te ko
men. Gisteren misten de
sponsors al een uur lang tv-
beelden van een kopgroep die
voor de overwinning streed.
Zowel Post als Raas zit voor
1993 nog zonder broodheer.
Zij zullen dat blijven zolang
pandemonia van het soort-
Montlucon worden opge
voerd. Renners wordt dezer
dagen dikwijls verweten hun
vak niet serieus te nemen.
Ploegleiders bleken gisteren
nog erger te kunnen bezig zijn.
Misschien dat een jaar zonder
geldschieter beide stijfkoppen
eindelijk eens tot bezinning
kan brengen.
Jean Claude Colotti profiteert als lachende derde van de rivaliteit tussen
Frans Maassen en Mare Sergeant. foto epa
Er mocht eigenlijk geen ander
antwoord worden verwacht -
Mare Sergeant is niet voor niets
nooit Sergeant-majoor gewor
den: ,,Ik heb gedaan wat ik
moest doen. Dit was de op
dracht. Ik mocht een poosje
mee op kop, maar toen Nulens
eraan kwam, die sneller is in'de
sprint, moest ik afstoppen. Pas
toen Colotti daarvan profiteer
de, mocht ik weer wel meerij
den."
Ziedaar de simpele uitleg van
de hoofdrolspeler aan de verde
digende kant in de klucht, die
gistermiddag werd opgevoerd,
op 35 kilomeier van finishplaats
Montlucon.
Duidelijk? Of dom? Bevel was
in ieder geval bevel. Ook al oog
de het nog zo onzinnig. Wat de
baas zegt, voer je uit. In dit ge
val onderbaas Theo de Rooy,
die aldus besloot na samen
spraak met baas Walter
Planckaert. Beiden handelend
in de geest van 'capo' Peter
Post, die ergens in een hotel
naar de tv-beelden van de finale
zat te kijken.
Sergeant weer: „Vraag me
niet wat ik er zelf van vond. Ik
ben een werknemer van
Panasonic. Als ik een opdracht
niet uitvoer, als ik niet doe wat
de ploegleider zegt, dan ben ik
voor de verdere gang van zaken
verantwoordelijk. Nou, en ge
wonnen had ik nooit. Dus ik
had geen keuze."
Panasonic-renner Sergeant,
bijna 33 jaar, 12 jaar prof, 17
overwinningen, verijdelde op
dienstbevel dat Maassen en hij
zelf zouden meesprinten voor
de overwinning in de 17de
etappe van de Tour de France.
Niet koersen om zelf te winnen,
wel om een ander te doen ver
liezen. Het was het zoveelste
uitvloeisel van de aloude vete
Post/Raas. Uitgevoerd door de
sprekende poppen van die
twee.
Planckaert wilde aanvankelijk
doen geloven, dat het niets had
te maken met het Nijdafn-ge-
drag jegens Zhdanov, in de
dinsdagrit. Maar later kwam hij
daar schoorvoetend op terug.
„Fietsen doe je om te zien wie
het hardst kan, profwielrennen
is om de tegenstander te liqui
deren. Dan mag je op ander
mans wiel gaan rijden, maar je
moet die ander niet gaan uitda
gen, belachelijk maken. En dat
is wat Nijdam heeft gedaan.
Dan kun je wachten op een re
actie."
„Persoonlijk", zegt
Planckaert, „heb ik geen ruzie
met Raas. Maar je hel
leerd van Post, en dan handel je
misschien ook in zijn geest. Het
is de erfenis. Maar Raas moet
niet zeuren: Post heeft alles be
reikt in zijn leven, en dat moet
Raas nog maar eens zien waar
temaken."
De Rooy zat duidelijk meer in
zijn maag met de situatie. De
tweede ploegleider van Panaso
nic kon het Planckaert/De
Rooy-besluit verklaren, maar
zijn wielerhart zei dat wat was
gebeurd niet goed was. De
Rooy: „We hebben ons dood
geërgerd aan de houding van
Nijdam. Die zat die Zhdanov
gewoon in zijn gezicht uit te la
chen. Nijdam, één van de be
leidsbepalende coureurs toch
van Raas? En die moet een jon
gen, die tien jaar geleden nog
liep te voetballen op de ijsvlak
ten, belasten met het verleden?
Hoe leg je het die jongen uit?"
ja, hoe leg je het uit, wat er
ooit is voorgevallen tussen Raas
en Post. Raas die in 1983 Post
verliet en zelf een ploeg begon.
Wat is er voorgevallen? De
Rooy: „Dat weet ook ik niet,
moet je maar aan die mannen
zelf vragen." Maar dan is er
toch niets meer van te bevatten,
van dit kinderspel? „Ik sta hier
ook niet te lachen. Ik baal hier
vreselijk van. De sport kan best
een stootje verdragen, maar dit
gaat me aan mijn wielerhart.
Dit is nergens goed voor. Ik had
het ze veel liever laten uitvech
ten. Maar dat kan blijkbaar
niet."
Niettemin, De Rooy was zelf
onderdeel van het besluit. Maar
De Rooy wilde, kon, of mocht
Planckaert niet 'overrulen'. Hij
is pas anderhalf jaar ploeglei
der, Planckaert alweer zeven
jaar. Kom daar maar eens tegen
in het geweer. Wat voor Ser
geant gold, gold in wezen ook
voor De Rooy: „Als je een op
dracht weigert, dan pak je zelf
alle risico's."
Dat kan zo niet lang meer du
ren, hè. Vond destijds Henk
Lubberding, die in 1986 het ini
tiatief nam tot een lijmpoging.
Er was even wapenstilstand,
maar het gebakkelei ging door.
Want ook wielersport is oorlog,
en daarin is kennelijk van alles
geoorloofd.
De Rooy meende het niette
min, toen hij zei: „Ik hoop op
recht dat er eindelijk eens water
bij de wijn door de hoofdperso
nen wordt gedaan. Dat er we
derzijds wat meer vertrouwen
komt. Naar een oplossing wordt
gezocht. Het gezonde verstand
zegeviert. Misschien dat door
dit voorval iedereen eindelijk
wil inzien, dat het zo niet verder
kan. Dan is de dag van vandaag
nog ergens goed voor geweest.
Frans Maassen: Dit is het dieptepunt uit mijn carrière
TOUR IN CIJFERS
De hele zaak is al lang en
breed beslist, maar de Ne
derlanders komen nu pas
tot leven in de Tour. Al
thans, voor zo ver zij beho
ren tot de kampementen
van Peter Post en Jan Raas.
De oorlog tussen beide
partijen - respectievelijk
Panasonic en Buckler - is,
voor het oog van het grote
(tv-)publiek, weer in alle
hevigheid ontbrand.
MONTLUCON DICK HEUVELMAN
GPD-VERSLAGGEVER
Negen jaar geleden kwam het
tot een (nog nooit opgehelder
de) scheiding tussen beide he
ren en sindsdien laten zij hun
renners voortdurend eikaars
karretje in de poep rijden, zoals
dat heet in het métier. Tussen
La Bourboule en Montlucon,
waar ritnummer 17 van La
Grande Bouclé gisteren zijn be
slag kreeg, werd Frans Maassen
het slachtoffer van deze 'eeuwi
ge' vete. De Limburger had goe
de benen, trok ook ten aanval,
maar zag zijn snode plannen
door 'eentje van Post', Mare
Sergeant, om zeep geholpen.
Jean-Claude Colotti, de la
chende derde, kon er daardoor
met het spreekwoordelijke been
vandoor gaan. De Fransman
sloeg zijn slag toen Maassen en
Sergeant gewikkeld waren in
een oeverloze discussie over wel
of niet rijden. Het werd niet, zo
dat de vierde aankomst in
Montlucon geen derde Neder
landse winnaar bracht. Wout
Wagtmans in 1953 en Henk
Nijdam (1966) hadden destijds
echter geen last van ploeglei
ders, die elkaar het licht niet in
de ogen gunnen.
Maassen wel, en niet zo zui
nig ook. Niet zozeer van Mare
Sergeant als wel van Theo de
Rooy, zetbaas van Post. De
Rooy had nog een appeltje te
schillen met de jongens van
Buckler, die een dag eerder, on
derweg naar La Bourboule, de
Panasonic-Rus Dimitri Zhda
nov, een kool hadden gestoofd.
De Rooy reageerde voor de
Franse televisie furieus en haal
de gisteren zijn gram, onder het
motto oog om oog, tand om
tand.
Maassen kreeg een koekje
van eigen deeg, dat bereid was
door Jelle Nijdam. Hij geldt (bij
Panasonic) als de aanstichter
van de nieuwste botsing tussen
de ploegen van Post en Raas.
Op zijn beurt had Nijdam zich
geërgerd aan de jacht, die de
Panasonics in de etappe van
Brussel naar Valkenburg had-
dea gemaakt op een kopgroep,
waarin hij en Maassen perspec
tief meenden te hebben. De
lont is die dag aangestoken.
Dinsdag barstte de bom, toen
Nijdam, Zhdanov en de Belg
Peter de Clercq gedrieën vooruit
kwamen te zitten. Dat Nijdam
de jonge Rus Zhdanov uitlachte
Frans Maassen (rechts) en Mare Sergeant kijken allebei even stuurs na hun wanvertoning in de 17de eteappe van de Tour de France. foto
bij zijn vergeefse pogingen om
alleen weg te komen, zette veel
kwaad bloed in de ploeg-Post.
Het uur der wrake kwam bin
nen de kortste keren. Sergeant
legde het hoofd van Maassen op
bevel van De Rooy genadeloos
op het offerblok.
Dieptepunt
De Limburger nam Sergeant
niet eens wat kwalijk. Vroeger
wilden renners elkaar in dit
soort omstandigheden al gauw
met Fietspompen te lijf gaan,
vandaag de dag is er meer be
grip in het peloton. Zij aan zij
gaven Maassen en Sergeant uit
leg van zaken. Er viel geen on
vertogen woord tussen beiden.
Maassen begreep dat hogere
machten (Post c.q. De Rooy-
/Planckaert) in dit merkwaardi
ge steekspel Sergeant hadden
gestuurd. Als prof heb je maar
te gehoorzamen aan de bevelen
van je directeur-sportief. Maas
sen: „Daarom heb ik ook niet
gevloekt, alleen ben ik wel vre
selijk teleurgesteld. Dit is het
dieptepunt uit mijn carrière."
Waarna Maassen vertelde dat
het niet de eerste keer was dat
hem dit was overkomen. „Ik
denk dat al dat gedoe tussen de
ploeg van ons en die van
Panasonic mij zeker 25 over
winningen heeft gescheeld. Ik
denk dan ook dat ik mijn besluit
heb genomen. Ik ga maar eens
mijn Raas praten."
Het mag duidelijk zijn, Maas
sen wil wel eens af van het al
maar durende gesodemieter
tussen zijn baas en die andere
big boss in de Nederlandse
wielrennerij, Post. „Ik ben nu
zes jaar als prof aan het Fietsen
en inmiddels weet ik wel hoe
het Fietsen in elkaar steekt.
Maar ik heb het nog wel erger
dan vandaag meegemaakt,
hoor. In de Ronde van Asturië,
de Ronde van België, de Ronde
van Nederland en noem maar
op. Alleen krijgt de Tour hon
derd procent publiciteit, dat
maakt het allemaal anders.
Maar dit soort dingen gebeurt
het hele jaar door."
Toch geloofde Maassen in
eerste instantie wel in een
vlucht met Sergeant. „Ik heb
voor de start tegen Raas gezegd
dat ik ging aanvallen, maar dat
ik iemand van Panasonic mee
moest hebben om te kunnen
slagen." Die wens werd na 50
kilometer prompt verhoord.
Ook gele-truidrager Indurain en
bergkoning Chiappucci waren
aanvankelijk, net als Colotti,
van de partij. Hun aanwezig
heid kon Maassen evenwel niet
appreciëren en hij verzocht Chi
appucci, met wie hij het goed
kan vinden, zich terug te laten
vallen in het peloton. Een voor
beeld dat Indurain gelijk volgde.
Maassen: „Met die twee erbij
waren we nooit weggekomen.
Maar met Mare zag ik het wel
zitten. Dat is een goeie, kan
hard rijden. Ik geloofde er hele
maal in."
Lange tijd ging het ook zeer
voorspoedig met Maassen en
Vargas (Col) 35
25. Virenque (F
(Spa) 39.29, 27
Laer 51 59
18. Van Aert
2.24.01, 92 Maassen 2 28 16. 94 Den Bak
>6. 113 Kokkeikoren 3 03.08. 114
03 1 1. 127. Van Poppei 3 30 4
15. 1
(Spa) 3 54 06
2 31 06. 113 F
45, 130
PUNTENKLASSEMENT: 1
ten. 2 Moseeuw 201. 3 O
Gh.rotto 148. f
t 229 pur
:ci 180.
Roer-* 108. 8 Bugno 97. 9 Maassen 80.
1U Kelly 77
BERGKLASSEMENT Chiaoouco 409 pun
ten. 2 Virenque 245. 3 Ch.ocooi. 209. 4 In-
duram 152. 5 Harnpsten 140, 6 Bugno 131.
7. Vona 112, 8 Rocne 104. 9 Murguiaiqay
DAGPLOEGENKLASSEMENT 1 Para- c
3 05. 2 2 4 05 3 t
CE 15 39. 5
9 PDM20 25. 19
co. Na ruim 100 kilometer was
hun voorsprong opgelopen tot
dik twaalf minuten. Niet veel la
ter meldde De Rooy zich in zijn
ploegleidersauto bij Sergeant.
Of hij de benen maar even stil
wilde houden. De Belg gehoor
zaamde onmiddellijk. Maassen
werd er wanhopig van en be
woog zijn collega hemel en aar
de om de zaak niet te verzieken.
Deed ook nog een beroep op De
Rooy, maar die was onverbid
delijk. Waarop Hillaire Vanders-
chueren, de assistent van Raas,
op zijn beurt Maassen de op
dracht gaf minder gas te geven.
De Limburger sloeg die op
dracht in eerste instantie in de
wind. Maassen: „Ik zei tegen
hem: zoek het even uit zeg. Ik
heb verdomme elf minuten
voor, die ga ik niet zomaar weg
geven." Toen Colotti zijn kans
ging, gaf Maassen het op. Pra
tend, gebarend en smekend
reed Maassen naar de streep.
Wat zijn dag had moeten wor
den, werd een afknapper die de
gemoederen nog lang bezig zal
houden. „Dit was mijn kans om
een rit te winnen. Ik heb ook ge-
Fietst voor wat ik waard was.
Maar over onze ruggen wordt
een andere strijd uitgevochten.
Eentje waar we niets mee op
schieten. Mijn moreel is tot een
dieptepunt gezakt."
KORTJES
De ploeg van TVM bestaat nog
uit slechts drie renners. Tijdens
de zeventiende etappe van La
Bourboule naar Montlucon
stapte Dimitri Konisjev gisteren
af. De renner uit het COS werd
geplaagd door maag- en
darmstoomissen. Konisjev, vo
rig jaar nog winnaar van twee
etappes, was de vijfde coureur
in vijf dagen uit de ploeg van
Guido van Calster die opgaf. Za
terdag verliet Meinert de koers,
zondag Wijriands, maandag
Siemons en dinsdag Harmeling.
Gevreesd wordt dat Skibby het
einde ook niet haalt.
Claudio Chiappucci en zijn
kameraden doen uitstekende Fi
nanciële zaken. Tot aan de
etappe van gisteren inde Carre-
ra al ruim 224.000 gulden aan
prijzengeld. De Italiaanse ren
stal vergaarde het bedrag onder
meer door de etappe-zeges van
Bontempi, Chiappucci en Ro
che. En de bolletjestrui van Chi
appucci. De werk- en aanvals
lust van de grappenmaker en
zijn collega's wordt navenant
beloond. Tweede in het voorlo
pige geldklassemcnt is de
Panasonic-ploeg, die 92.000
gulden bij elkaar Fietste.
Het peloton, of wat daarvan
over is, wacht vandaag een even
lange als vlakke etappe. De
achttiende rit voert ou r 2 to ki
lometer van Montlucon naar
Tours. Tours was 22 jaar geen
plaats meer in de Tour. In 1970
eindigde de rit in een massas
print. De snelle Italiaan Marino
Basso won.
MONTLUCON
Clown Claudio
Chiappucci kiekt
gele-truidrager
Miguel Indurain.
foto epa
TOUR OP TV
Donderdag 23 juli: achttiende etappe. Monttugon - Tours.
213.5 km. Start 11 05 uur. finish circa 17 00 uur.
Op twee molshopen van de vierde categorie na (de Cote
d'Ars na 59 km en de Cote de Coday na 68.5 km) is het al
lemaal vlak. met groene trui-punten bij twee tussenspnnts
De klassement-renners zullen al met hun gedachten bij de
tijdrit van morgen zijn, dus gloort er perspectief voor de rap
pe jongens. Tours heeft een traditie als het op spnntfesti-
vals (Parijs-Tours) aankomt, dus waarom ook nu niet?
15.30-17.10
19.12-19.53
MollneulSin
SantenavEUTm
Autrectie KklTiïl
Reugny^BE
ly 2E3
'TOURS FRANKRIJK
EURO
15.00-17.00
19.00-20.00
23.00-24.00
Hoofllt YtrtcfeH HSU
Veretz M'HTïïl
TO«RS •- v nan FRAmRIJK
ère »:miïl
EHIMIM EaEUSi nnrü
iVchateauroui l'EITill
Ardentes EE3 /^Corlay LlilTiil
Ars m ^-TiCulan E7TT1
La Chalre t-TlTiït
MONTLUQON
Vrijdag 24 juli: negentiende etappe. Tours - Blois. 64 km
Start 10 00 uur. finish area 17 00 uur
Wie nog een rekening wensl te vereffenen, heeft daar m de
ze rit tegen de chronometer de gelegenheid voor. Op een
nagenoeg vlak parcours zal het klassement zi/n definitieve
beslag moeten knjgen. Helpers weg. laatste (seneuze) ron
de.
09 00-1000
15.00-1700
