'Ik ben in een hoop valkuilen gestapt'
'De Duvel is oud' vol herinneringen
k& i
1
Ji
D
L /ÓStf
Rtv show
Arbeidsdeskundige als machinist
Gouden contract jong bandje
w
MAANDAG 29 JUN11992
RVU maakt programma over treingekken
John van de Rest aangeslagen, maar niet verslagen
Ted Vierhout kan helemaal lyrisch worden van treinen.
'Tussen droom en daad'
over auteur Cees van Hoore
Het poëzieprogramma van de
NCRV-radio, 'Tussen droom en
Daad' besteedt dinsdag aan
dacht aan de bundel 'As van de
koning, niet blazen' van de au
teur Cees van Hoore.
Cees van Hoore (1949) werkt
als journalist bij het Leids-
ch/Alphens Dagblad en ver
overt langzaam een plaats in de
literaire wereld. Twee jaar gele
den verscheen zijn eerste novel
le 'De natte kolenkoning', die
gaat over zijn jeugd in na-oor-
logs Den Haag. Zijn gedichten
werden gepubliceerd in literaire
tijdschriften als De Revisor en
Tirade, en in het London Maga
zine. Zijn laatste bundel staat
grotendeels in het teken van het
gezinsleven van Van Hoore en
de invloed die zijn vrouw en
kinderen hebben op zijn schrij
verschap.
Het programma is te beluiste
ren van 14.00 uur tot 14.10 uur
via Radio 5, en van 23.50 urn-
tot 00.00 uur via Radio 4.
Nieuwe spelers in
De Vlaamsche Pot
HILVERSUM CPD
Adriaan Olree en Josephine van
der Meer zijn de twee nieuwe
spelers die komend wintersei
zoen in de Veronica-serie 'In de
Vlaamsche Pot' spelen.
Olree en Van der Meer nemen
de plaatsen in van Karei (Edwin
de Vries) en Dirkje (Susan Vis
ser). Adriaan Olree neemt de rol
van Gilles op zich. Gilles wordt
komend seizoen de nieuwe ei
genaar van het restaurant In de
Vlaamsche Pot. Josephine van
der Meer speelt Patricia, een
kennis van Gilles die komt wer
ken in de Vlaamsche Pot.
John van de Rest in betere tijden: tijdens de opnamen van 'Hotel in Kopenhagen'. Op de voorgrond Kees Scholten en Carine Crutzen. foto cpd
Van de Rest blikt heel nuchter
terug op de afgelopen jaren en
alles wat mis is gegaan met zijn
bedrijf. „We zijn van oorsprong
een theaterbedrijf met als spe
cialisatie grootschalige en voor
al heel dure toneelprodukties.
Omdat we een commercieel be
drijf zijn hebben we nooit een
cent subsidie gekregen van de
overheid. Het is heel moeilijk
om de grote investeringen die je
doet voor de theaterprodukties
terug te verdienen. Zo heeft vo
rig seizoen het stuk De Wijze
Kater van Herman Heijermans
ons tonnen verlies opgeleverd.
Amadeus met Willem Nijholt
was ook verliesgevend." De pro-
duktie Tsjechov met Boudewijn
de Groot, die komend seizoen
opnieuw in de theaters draait,
trekt volgens Van de Rest welis
waar steeds volle zalen, maar
het budget voor de produktie is
al lang overschreden.
Ook de toegangsprijzen die
de Nederlandse theaters vragen
zijn volgens Van de Rest debet
aan de malaise in de theater
produkties. „Die prijzen zijn
vergeleken met het buitenland
heel laag. Zelfs als een zaal iede
re keer uitverkocht is, blijft er zo
weinig over dat we geen winst
kunnen maken." De verliezen
op de theatervoorstellingen
heeft het bedrijf lange tijd op
kunnen vangen met de televi
sieseries, als de VARA-comedy
'Laat maar zitten'. De opnames
hadden lange tijd plaats in de
leegstaande Weeshuiskazeme
in de vesting van Naarden. Ook
hier sloeg het noodlot voor Van
de Rest toe. In juni 1989 kwam
hij in conflict met het gemeen
tebestuur van Naarden over het
afsteken van vuurwerk. Voor
een aflevering van 'Laat maar
zitten' had hij vuurwerk nodig.
De gemeente gaf toestemming
op voorwaarde dat het geen
knallend vuurwerk zou zijn.
Door een fout van de vuurwerk
leverancier zaten er wel knallers
in het vuurwerkpakket en
schrok de vesting wakker. Van
de Rest kon direct uit Naarden
vertrekken.
„We hebben toen in Hoevela
ken drie hallen om laten bou
wen tot studio's voor dramase
ries. In die tijd was er veel vraag
naar Nederlandse dramaseries
en we hadden er alle vertrou
wen in dat de studio's niet on
gebruikt zouden blijven. Totdat
de VARA plots besloot te stop
pen met 'Laat maar zitten'. We
waren toen juist aan het onder
handelen met de BRTN en het
Duitse commerciële station Sat
1 om in Hoevelaken een Vlaam
se en Duitse versie op te ne
men. Aan de Duitse kant
stagneerden de besprekingen
korte tijd en ondertussen heb
ben we het decor af moeten
breken." De studio in Hoevela
ken heeft ook nog enige tijd leeg
gestaan, omdat een Engelse
zender traag was met het ver
strekken van een opdracht voor
de opnames van een comedy
serie. Volgens Van de Rest wilde
de Engelse zender de achtdelige
serie Peter geschreven door de
befaamde Bob Larby (Please
Sir) gaan uitzenden. ,Het duur
de te lang voordat ze de defini
tieve opdracht verstrekten en
het was voor ons niet langer
verantwoord om de studio leeg
te laten staan."
Vanuit de Nederlandse om
roepwereld is de belangstelling
voor een dramaserie van Van de
Rest tegengevallen. Toen Van
de Rest twee jaar geleden in
Hoevelaken zijn deuren open
de, ging hij er vanuit dat de
komst van commerciële televi
siestations de publieke omroe
pen zou dwingen tot het bren
gen van eigen drama. Met het
oog op de onzekere toekomst
zijn de omroepen juist heel
voorzichtig geweest met het
verstrekken van dure drama
opdrachten. John van de Rest
erkent dat hij de afgelopen ze
ven jaar veel fouten heeft ge
maakt. „Ik ben in alle valkuilen
gestapt waar je maar in kunt
vallen. Zo is de combinatie ar
tistiek en zakelijk leider niet
goed geweest. Dat zijn in princi
pe eikaars vijanden. Het theater
is mijn grote liefde en daar stak
ik veel geld in. De decors en kle
ding moesten perfect zijn. Ik
deed geen concessies aan die
kant."
Van de Rest wil zich in zijn
nieuwe bedrijf helemaal storten
op het artistieke leiderschap.
„Ik heb inmiddels een paar afle
veringen van de NOS-serie
Suite 215 geregisseerd en wil
daar mee doorgaan. Ik ben een
oude rot in het dramavak aan
het worden en ik wil mijn ken
nis en ervaring gaan gebruiken
om jonge regisseurs in het vak
in te wijden."
De zakelijke leiding laat hij
over aan Frank Bos en Erik Pe
ters. Het nieuwe bedrijf blijft
zich richten op zowel theater
produkties als tv-drama. Ook de
studio-exploitatie blijft voorals
nog in handen van Van de Rest.
„We hebben besloten om de
studioruimte nu ook beschik
baar te stellen aan omroepen en
producenten. Mocht dat te wei
nig opleveren, dan kunnen we
alsnog besluiten om de studio's
af te stoten."
Het lijkt wel of er een
bejaardentohuis is
opengegaan
merkte oud-VPRO'er Arie Kley-
wegt op. Samen met nog tien
andere bekende omroep-cory-
feeën van weleer luisterde hij
deze week de 350ste radio-uit
zending van 'De duvel is oud'
van de 82-jarige Joop Landré
op. Het programma wordt elke
woensdag uitgezonden op Ra
dio 5 om 11.00 uur.
Het TROS-programma 'De
duvel is oud' richt zich speciaal
op oudere luisteraars, die de na
men en vooral ook de stemmen
van de oude omroepmedewer
kers wel herkend zullen hebben.
De heren haalden heel wat her
inneringen op.
Carel Enkelaar vertelde hoe in
de begintijd van het NTS-Jour-
naal de filmpjes in alle haast
jaren van lol, geld en zendtijd.
De tijd dat je als 'junior' nog
kon 'opklimmen'.
„Er gebeurde toen zo veel
met hartelijke tegenwerking",
aldus Jan de Troye, die in zijn
tijd bij de NOS de geboorte van
het Jeugdjournaal en Teletekst
mee 'doordrukte', maar die als
een ET-mannetje werd be
schouwd als hij het over satel
lieten had.
Het was niet alléén nostalgie.
Toen feestvarken Joop Landré
de vraag stelde of het niet nodig
was een Radio 6 op te richten,
speciaal voor de ouderen, werd
dat gepareerd met de opmer
king dat de omroepen natuur
lijk ook elke dag op een bepaald
uur op een bestaande zender
zo'n programma zouden kun
nen uitzenden. „Horizontaal
programmeren dus", aldus Joop
Landré. Horizontaal program
meren, knikte het gezelschap.
Waarmee het weer terug was in
de jaren negentig.
en vaas met zeven ro-
I -de rozen op het bu-
reau herinnert nog
aan het kleine feestje dat John
van de Rest (52) vorige week
heeft gevierd. Op 18 juni be
stond zijn bedrijf Van de Rest
Theaterprodukties precies ze
ven jaar. Amper een week later
was hij failliet. Een schuld van
zo'n drie miljoen gulden is al
wat rest. Een harde klap voor de
man die zijn hart verpand heeft
aan de theater- en televisie-pro-
dukties. Van een trieste stem
ming en hangende schouders is
op zijn kantoor in Baam is ech
ter geen sprake. John van de
Rest heeft direct nadat het fail
lissement werd uitgesproken
een nieuwe vennootschap op
gericht om verder te gaan met
zijn levenswerk.
Dit keer gaat hij de zaken wat
anders aanpakken. Het bedrijf
is in drie vennootschappen op
gesplitst: een theaterdeel, een
televisie-afdelingen een studio-
deel. Van de Rest is als artistiek
directeur betrokken bij alle af
delingen. Hij wordt bijgestaan
door commercieel directeur
Frank Bos, financieel directeur
Erik Peters en een aantal geld
schieters van wie hij de namen
nog niet wil noemen.
De coryfeeën (van links naar rechts) Kees Schilperoort, Joop Landré, Ca
rel Enkelaar en Arie Kleywegt. foto ronald de bruin
over de spoorbaan naar een
mannetje op de fiets werden ge
gooid, omdat de spoorbomen
voor de uitzendstudio altijd wel
dicht waren.
Johan Bodegraven, ooit de
man van het NCRV-amuse-
ment, herinnerde zich dat de
teksten van kleinkunst-pro-
gramma's (de naam cabaret
was uit den boze) werden nage-
vlooid op on-christelijkheden.
Karei Prior, die bij alle omroe
pen heeft gewerkt, voegde daar
aan toe dat in die tijd zelfs het
woord 'opera' niet mocht wor
den gebruikt, omdat daar 'van
die driehoeksverhoudingen' in
voorkwamen.
Uiteraard was er ook een
anekdote van Kees 'Stemband'
Schilperoort die in de directe
uitzending van zijn programma
'Raden Maar' een vrouw aan de
lijn kreeg die 25 minuten door
ratelde en eindelijk zweeg met
de opmerking: „Ik begrijp het, u
zult ook wel weer aan het werk
willen."
Iedereen, ook de andere gas
ten Herman Felderhof
(NCRV-actualiteiten), Gé Maas
winkel (Wereldomroep en
TROS), Coen Serré (de stem van
de VARA) en Jan de Troye
waren van mening dat de jaren
vijftig de 'gouden jaren' uit de
omroepgeschiedenis waren. De
draait het allemaal om."
Spoorkoorts filmde tussen
Haaksbergen-Boekelo, waar ie
der weekeinde een museum-
stoomtrein rijdt en waar de trei-
nenhobbyisten elkaar treffen.
Volgens eindredacteur Renou is
dat lijntje Neerlands enige onaf
hankelijke spoorlijn, even afge
zien van de NS natuurlijk.
Verder zijn er in Spoorkoorts
nogal melodramatische film
beelden te zien - afgewisseld
met historische beelden - van
een stationnnetje ergens tussen
Maastricht en Aken, dat werd
opgeheven. Een 'echte' NS-man
verklaart daar de komende da
gen veel overuren te moeten
maken, om de met tangen en
schroevendraaiers gewapende
souvenirjagers voor te blijven.
„Die borden willen ze graag
thuis ophangen", zegt hij bijna
verwijtend en wijzend naar wat
NS-prullaria op een kantoortje.
Tegen het einde van het pro
gramma komt een wat oudere
man in beeld. Hij kijkt naar de
camera en zegt met een ernsti
ge, niets aan onduidelijkheid
overlatende blik: „De trein is
het mooiste dat de mens heeft
voortgebracht."
(Uitzending: vanavond, Neder
land 3, 20.25 uur)
Ik heb gisteren nog met
een stoomlocje gereden.
Drie rondjes. Ik had wel
500 rondjes willen maken, al
was het midden in de nacht. Ik
heb er nooit genoeg van, van
stoom." Je hebt, kortom, gewo
ne treingekken en échte trein
gekken. Maar je hebt ook men
sen voor wie een (stoom)trein
een bijna onweerstaanbare pas
sie vormt. Die categorie gaat
nog een stukje verder.
„Elke hobby trekt z'n gekken
en dat bedoel ik echt niet nega
tief', verwoordt regisseur en
eindredacteur Henk Renou het,
die in opdracht van de RVU het
programma Spoorkoorts maak
te. Spoorkoorts gaat over men
sen, die zo gek zijn van treinen
en stations, dat ze er lyrische
verhalen over kunnen vertellen.
Zo'n verteller is de leraar Neder
lands Ted Vierhout, die het
boek Oponthoud schreef en in
hel programma uitlegt wat er
nou zo bijzonder is aan het fe
nomeen trein en station.
„Een trein die bij voorbeeld
vanuit Rome een station bin
nenrijdt ergens in Nederland.
Die is helemaal door het stof
gereden en heeft de aarde niet
verlaten. Dat is wat anders dan
met een vliegtuig - die verlaat
de aarde". Vierhout praat op
dichterlijke toon over stations:
als gebouwen van vreugde, ver
driet en ontroering. Vreugde
van de aankomst en verdriet
van het afscheid.
Ingenieur
Het aardige van het programma
Spoorkoorts is, dat het duidelijk
maakt dat je in alle lagen van de
bevolking treingekken kunt te
genkomen. Spoorkoorts toont
een deftige ingenieur van een
chemische bedrijf, die met een
officieel NS-machinistendiplo-
ma op zak loopt, daarnaast een
huisschilder die ook wel eens
een oude stoomloc wil poetsen,
een tandarts die oude rails staat
te 'poetsen', een huisvrouw die
'wel eens wat anders wil dan ra
men zemen' en een arbeidsdes
kundige die vol trots mét pet op
serieus doch vriendelijk kaartjes
knipt op een museum-treinlijn.
„Mijn spoorkoorts is", zegt ze,
„tien jaar geleden begonnen.
Het is geleidelijk aan gegroeid
van een langzaam vuurtje tot
echte koorts." Ze vindt treinen
niet iets voor mannen alleen:
„De trein is de hoofdmoot, daar
STRIPS
BOLLEBOOM
ZO'. KRtySlK
rtk zobff
- -
Dave Stewart: Soft Parade na Golden Earring beste band
ROTTERDAM LOUIS DU MOULIN
BOES
,j
li
'IZ
desastreuze club-
toemee die Dave
Stewart met zijn
Spiritual Cowboys vorig jaar
door Nederland afwerkte lijkt
toch niet helemaal vergeefs te
zijn geweest. Het voormalige
muzikale brein van Eurythmics
ontdekte toen in het Tilburgse
Noorderligt een jong Neder
lands bandje genaamd Soft Pa
rade, dat hij ook meteen con
tracteerde voor zijn eigen label
Anxious Records. Vandaar zijn
prominente aanwezigheid gis
teravond in Tejatro Popular bij
de officiële presentatie van het
debuutalbum van de Brabantse
formatie rond zanger-gitarist
Hans Boston.
De geblondeerde David A.
Stewart prees Soft Parade niet
alleen kort maar krachtig aan.
maar stapte aan het eind van
het druk bezochte introductie
optreden ook het denkbeeldige
podium op om de gitaar over te
nemen van Hans Boston. De
gezamenlijke krachtsinspan
ning getiteld 'Strange Flowers'
vormde ook meteen het hoogte
punt van de ruim een uur du
rende set. Vooral omdat met de
gelouterde Londense duizend
poot heel Soft Parade plotsklaps
veel meer uitstraling had.
Anders gesteld, de vijf nieuw
komers die nog maar net een
jaar samen spelen (naast Hans
Boston bassist Eric Maas, ham
mondorganist Dick Clarysse, gi
tarist Jay Pollet en drummer
Pascal Vermeer) hadden tijdens
deze vuurdoop voor meegereis
de fans en familie heel veel
moeite om aan het niveau van
hun beloftevolle plaat te tippen.
Door zich te vernoemen naar de
vierde (en minst bejubelde)
langspeler van hun overduide
lijke inspiratiebron The Doors
spelen de 'Brabo's' natuurlijk
ook hoog spel. Voorlopig echter
valt hun bluf in Hilversum in
goede aarde, gegeven de uitge
breide aandacht voor de single
'When Violets Meet' en de snel
le uitnodiging voor een '2 Meter
Sessie' bij Jan Douwe Kroeske,
die de VAM-radio dinsdag al
uitzendt.
Wie weet krijgt Dave Stewart,
die als instinctief opererende
platenbaas eerder London Beat
hielp opstoten in de vaart der
volkeren, dan toch wel gelijk.
Want wat zegt hij over zijn per
soonlijke, via een toevallig toe
gereikte cassette gedane ont
dekking? „Soft Parade is de bes
te band die Nederland sinds
Golden Earring heeft voortge
bracht. Het zal echt niet lang
duren voordat deze jongens
heel Europa aan hun voeten
hebben liggen."
Dave Stewart (op de foto nog bij de Eurythmics) Is de ontdekker van de
Nederlandse band "Soft Parade'. foto archief
