Koersen: liever zakelijkheid dan gezelligheid
DE FIAT UNO. RIJ NU, BETAAL OVER 'N JAAR. BUaa
De kannibaal heeft
nog altijd honger
Sport
VRIJDAG 15 ME11992
22
Egbert Koersen spot niet met de concurrentie. Toevallig
gaat het hem nu goed, maar morgen kan het anders zijn.
Soms echter kan de Koga-ploegleider enig leedvermaak
niet onderdrukken. Dan blijkt, dat hij zich inwendig ver
kneukelt om de manier waarop hij heer en meester kan
spelen in het peloton der topamateurs.
Egbert Koersen met zijn ploeg op trainingskamp in Kraggenburg.
Het geheim van Egbert Koer
sen. Het wij-gevoel van Koga
Miyata. Je vrienden.
Maar Egbert Koersen is niet
echt een man voor veel vrien
den: een tikkeltje introvert, re
calcitrant en vasthoudend aan
een eigen visie.
Aan tafel hoor je hem haast
niet. Maar 'als hij iets zegt,
luisteren ze. Wie het ook is:
John den Braber of Martin van
Steen. Servais Knaven of Ray
mond Thebes. Jeroen Blijle-
vens of Paul Konings. De jon
gens die in Olympia's Tour
volgende week ongetwijfeld
het 'gewicht van de koers' zul
len moeten dragen.
Want het hele peloton ama
teurs kijkt al maanden met
verbazing en stijgende bewon
dering naar Koersen en zijn
ploeg. De winnaar heeft im
mers altijd gelijk. Het systeem
van Koersen, of hoe je dat ook
moet noemen, dat werkt. Zo
zeer zelfs, dat er in Nederland
van enige serieuze concurren
tie geen sprake is. Zelfs niet
van die van de nationale
ploeg.
Zo wonnen de renners van
Koersen bijvoorbeeld de Ron
de van Zuid Holland (posities
één, twee en drie), de Wou
denomloop, de Teleflex-Tour,
de Ronde van Drenthe (één en
drie), de Hel van het Mergel
land en zondag nog de Ronde
van de Kempen.
Wie het waren, dat maakt
niet uit. Zo gaat dat bij Koga.
Itl het rcgelmatiglu-idskJasse-
ment bezitten de mannen van
Koersen (Den Braber, Boog
aard, Van Steen, Konings en
Thebes de plaatsen één, twee,
drie, zes en zeven. Duidelijker
kan het haast niet. In de stand
van de topcompetitie staat Ko
ga een dikke honderd punten
voor op de nummer twee.
Koersen won ook vorig jaar
de topcompetitie. De succes
sen zijn hem dus niet zomaar
komen aanwaaien. De huidige
geldschieters ook niet. Voor
het zesde achtereenvolgende
jaar investeert dezelfde spon
sor in de topformatie bij de
amateurs.
Koga Miyata maakte deze
lente bekend ook na dit jaar
nog twee seizoenen door te
willen gaan. Geschatte totale
kosten van de ploeg van Koer
sen op jaarbasis: vijf a zes ton.
'En dat is hiet méér dan de
concurrentie', wil de ploeglei
der zelf doen geloven. Het
maakt z'n succes des te op
merkelijker.
In Olympia's Tour wil Koer
sen opnieuw scoren, omdat de
rittenkoers voor een Neder
landse amateurformatie com
mercieel van grote waarde is.
'Een eindwinnaar is goed, drie
etappe-zeges zijn ook goed.'
Voor Olympia's Tour trok
Koersen zich met zijn ploeg
terug in de Noord Oost Polder.
Rechte, stille, wegen, ideaal
voor de spel- en trainingsvor-
men die de ploegleider thuis,
in Emmeloord, uitdokterde.
I en Mil hotel in Kraggenburg,
een polderplaatsje van vijf
honderd inwoners. Daar deed
Koga nieuwe krachten op. Is
dat soms het geheim? De con
currentie hoeft zich in elk ge
val geen illusies te maken. De
honger van de kannibaal is
nog niet gestild.
KRAGGENBURG GOVERT VAN VEEN
GPD-VERSLAGGEVER
Op die momenten koketteert
Koersen ook met het succes. Als
hij zijn renners instrueert voor
de foto bijvoorbeeld. „Jongens:
Wij doen het anders, weet je
wel. Wij doen het beter. Wij wil
len scoren. Voor de foto komen
jullie uit het bos aangereden.
Als de concurrentie dat ziet,
gaan ze straks allemaal het bos
in om ons na te doen. Stel je
voor. Midden in het wegsei-
zoen."
Om je te bescheuren. Koersen
glimlacht slechts. Soms is de
verleiding te groot. Neem het
hem maar eens kwalijk. Succes
is niet altijd gemakkelijk te han
teren. Al doet Koersen zijn best
om de concurrentie altijd een
stap voor te zijn. „Op het mo
ment dat ze vragen naar onze
trainingsmethoden, moet je ei
genlijk al weer iets anders gaan
bedenken. Nooit afkijken van
een ander, want dan heeft even
tueel succes geen waarde. Altijd
zelf iets verzinnen. Iets nieuws."
Hij is een jongen uit de pol
der, woont zelf in Emmeloord
en kiest, zoals de meeste men
sen in de Noord Oost- en Flevo-
polder, eerder voor zakelijkheid
dan gezelligheid.
Maar hoe dan dat saamhorig
heidsgevoel verklaard, die
vriendschap in de ploeg, die de
basis moet zijn voor de succes
sen? Het lijkt alsof er in het pe
loton nauwelijks ploegen meer
zijn te vinden waarin renners
zich voor elkaar willen opoffe
ren. Niet meer bij de profs, niet
bij de amateurs. Op Koga na,
dat als team tot nu toe onver
slaanbaar is gebleken.
Een wij-gevoel op basis van
berekening, op basis van zake
lijkheid? Koersen bescheiden:
„Ik praat liever over ons dan
over wij. Ik heb het geluk een
aantal renners in de ploeg te
hebben die hun specifieke kwa
liteiten perfect op elkaar af
stemmen. Hoe ik dat doe? Door
veel te praten ja. Door trai
ningskampen als deze in Krag
genburg te beleggen."
„En door na de wedstrijd niet
altijd naar de winnaar toe te
gaan, maar ook eens naar de
jongen die veertigste is gewor
den. En door tevoren geen favo
rieten aan te wijzen. Als je denkt
dat je wint, of als je móet win
nen, dan lukt het net niet. Als de
concurrentie nu twee of drie
jongens van onze ploeg in de
gaten houdt, omdat die in het
voorseizoen goed hebben gere
den, dan moeten de andere jon
gens daarvan kunnen profite
ren. Wie er wint, maakt niet uit,
als het er maar één van ons is."
De renner die vandaag helpt,
mag morgen zélf scoren. Als hij
de kans krijgt of neemt, tenmin
ste. Koersen: „De beste wint
niet altijd. Van een renner die
49 in het uur rijdt, kun je geen
renner maken die een halve ki
lometer sneller trapt. Maar hij
kan wel winnen. Voor zeventig
procent zit het tussen de oren.
Voor negentig procent mogen
ze bij mij zelf aangeven wat ze
willen. En als het niet kan, dan
probeer ik. heel uitvoerig, met
redenen omkleed, aan te geven,
waarom het niet kan. Dit keer
niet tenminste. Een volgende
keer wel. Ze accepteren dat.
Omdat we succes hebben, om
dat het werkt. Ik heb jongens
met klasse in de ploeg. Niet
moeilijk, want ze komen zelf
Hij neemt ze jong, pakt er elk
jaar ('als uitdaging') eentje bij
die hijzelf niet scout, maar die
hem via-via wordt aangeboden
en geeft ze vier jaar de kans. „In
het vierde jaar moeten ze door
breken, in uiterlijk het vijfde
jaar moeten ze bij de profs zit
ten. Lukt dat niet, dan ga ik met
ze praten. Want dan staan ze
voor een keuze. Kiezen ze dan
voor een maatschappelijke car
rière, dan moeten ze in het
wielrennen een stapje terug
gaan doen. Dan moeten ze
maar terug naar een club-
ploeg."
Vorig jaar leverde hij drie ren
ners af aan de professionals,
Raymond Meijs (Tulip), Tristan
Hoffman (TVM) en Jans Koerts,
de keizer van het voorseizoen
'91, die naar PDM ging. Het
oordeel van Koersen is recht-
toe-rechtaan. „Koerts kan ook
bij de profs klassiekers aan, als
hij de tijd krijgt om erin te
groeien. Hoffman heeft kwali
teit, maar is te vroeg vertrokken.
Meys moest wel de overstap
naar de profs maken. Het was
zijn tijd. Maar ik denk niet dat-
ie het daar redt. Hij komt kwali
teit te kort."
SCHRUVENDE LEZERS
Boekbinders
In de serie Tiet Ambacht' op de
wekelijks op woensdag
verschijnende pagina 'Stand
van Zaken', kwam op 6 mei
Piet van Hal aan het woord.
Een van zijn vakgenoten is het
niet eens met zijn uitspraken
over handboekbinders.
In deze krant doet de heer Piet
van Hal in de rubriek 'Het Am
bacht' een aantal uitspraken die
apert onjuist zijn: „Er zijn wei
nig handboekbinders meer, het
is een uitstervend beroep,
handboekbinden leer je niet
meer. in Leiden zijn geen hand
boekbinders meer, in Neder
land zijn er nog 15 k 20 over."
In tegenstelling tot wat de
heer Van Hal opmerkt, is er de
laatste tien jaar een sterk groei
ende belangstelling voor het
handboekbinden. De officiële
ledenlijst van de VHB (Vrienden
van het Handgebonden Boek)
vermeldt op dit moment meer
dan 200 leden!
De laatste jaren zijn er enkele
handboekbind-wedstrijden ge
organiseerd, waaraan een groot
aantal Nederlandse binders
heeft deelgenomen. De resulta
ten waren onder meer te zien
op een tentoonstelling in de Ko
ninklijke Bibliotheek te Den
Haag.
Nederland kent een vier-jari-
ge opleiding handboekbinden
aan diverse grafische lycea, ver
spreid over het land. Daarnaast
bestaan er minstens tien parti
culiere opleidingen, eveneens in
alle windstreken van Nederland.
In Leiden en directe omgeving
(Oegstgeest, Voorschoten, etc.)
alleen al, zijn er minstens tien
handboekbinders te noemen
(onder wie de al van begin deze
eeuw daterende binderij Van
Weizen aan het Rapenburg).
Ook voor de restauratie van
boeken en prenten bestaan er
op verschillende niveaus (lbo-
mbo-hbo) goede opleidingen in
Amsterdam. Ondergetekende is
graag bereid lezers die hierover
meer willen weten of anderszins
geïnteresseerd zijn in alles wat
met handboekbinden tè maken
heeft, inlichtingen te verstrek
ken.
Ineke van Maanen,
Handboekbinderij 'Klikspaan',
Hooglandsekerkgracht49,
Leiden.
(Naschrift redactie: De heer Van
Hal heeft niet gezegd dat in Ne
derland nog maar 15 d 20 hand
boekbinders over zijn, maa
handboekbinderijen. De redac
teur heeft dit niet goed opge
schreven. Excuses dadrvoor.)
STOP DE ZINLOZE
MOORD OP DE
SPAARVARKENTJES
Wie nu in een Fiat Uno stapt, hoeft z'n spaarvarken maximaal 15.000,-*. En aangezien de Fiat Uno een vanaf- Kortom, als u nu Fiat Uno gaat rijden, betaalt u pas over
geen doodklap met een hamer te geven. Want tijdelijk prijs heeft van 20.250,-, wordt het verschil hoogstwaar- een jaar en stopt u de zinloze moord op de spaarvarkentjes.
krijgt u van Fiat een jaar lang een renteloos voorschot van schijnlijk gedekt door de inruilwaarde van uw huidige auto. De Fiat dealer legt u graag de voorwaarden uit.
Minimum krediet 6.000,- Huurkoopovereenkomst volgens de gebruikeli|ke voorwaarden van Fiat Credit Nederland B V. Pri|s is incl. BTW. exd. kosten rijklaar maken. Wijzigingen voorbehouden Bel voor meer informatie gratis 06-0998880
ÉtN BROK TEMPERAMENT.
