Disney: te 'wreed' voorwoorden Euro Het bizarre plan van de apenman ZATERDAG 9 MEI 1992 lijk van voorbijgangers hardop te analyseren r Een groep Amsterdammers trekt luidruchtig de aandacht met Ajax-yels. Holland spreekt 1 z'n woordje mee. Opmerkelijk veel voetvolk j| verdrijft de verveling met het doelloos maken van video-opnamen. Hoofdsponsor van G f| néMagnique: Kodak Wanneer de ingang van de bioscoopzaal is bereikt en de rood groene 'dieptebnl' wordt aangereikt, geeft de stopwatch van Michiel een wachttijd van 45 minuten aan De voor stelling maakt alles weer goed. ..Echt wreed' is de beoordeling. "Wreed' moet niet als 'kwaadaardig' worden gelezen. In het moder ne spraakgebruik wordt hiermee waardering uitgedrukt. Niet overal is de bijval even groot We no teren een 'is dit alles?', een 'waardeloos' en tweemaal 'stelt niks voor'. Maar per saldo scoren de meeste attracties hoog ('heftig'). Bi| een verdere selectie in het park gaat de voor keur uit naar onderdelen die in de gids wor den afgeraden voor bezoekers die jong, oud of gebrekkig zijn. )e zintuigen worden daar nadrukkelijk en indringend op de proef ge steld. Is dat schrikken! Is dat lachen! 't Is maar wat je leuk vindt. Spectaculair De lol wordt wel chronisch bedreigd door de wachttijden. De kinderen smeden plannen om via slinkse wegen de aanloop naar de at tracties aanzienlijk te verkorten, maar een fatsoenlijke vader werkt daar niet aan mee Dank zij mijn file-ervaring (het verstand op nul. de blik op oneindig) blijf ik ook geestelijk op de been. De Big Thunder Mountain, een treintje dat zich met oorverdovende snelheid in een aar dedonkere mijnschacht stort, zorgt in dubbel opzicht voor een hoogtepunt. Het is de meest spectaculaire attractie en trekt de meeste be zoekers. We staan 125 minuten in de rij voor 125 seconden gillende pret. Wachten doe je voor alles Ook voor de hotdogs, gepofte aardappels, pop-com. pizza's, pasta's, hamburgers, taco's en ander voedsel staan dikke rijen Pittige prijzen, klei ne porties, mag ik na de maaltijd noteren, lasmijn wil als minpuntje een aparte vermei ding voor het weggooibestek en de kunststof verpakking van het eten Na twaalf uur Disney heb je het wel gehad Je kunt geen bah of boe meer zeggen. I)e be zoekers besluiten met een collectief ohhhhh en ahhhhh in de Mainstreet. waar een stoet met uit duizenden 'Philips'-lichtjes opge bouwde praalwagens de dag afsluit. Terug in het hotel worden de conclusies getrokken. Schrijf maar een positief stuk roept mijn dochter vanuit de badkamer waar ze in het bidet de vermoeidheid van haar voeten staat te spoelen. We zijn nog een paar attracties vergeten, stelt zoon Michiel met de gids in de hand vast. Morgen weer? Nee, één dag Disney b 'wreed' genoeg. oogverblindend bij. Frisse kleuren, verse bloemperken. Het is aanzien betoverend mooi. Prachtige monumentale gebouwen. In zachte tinten opgeschilderd en vol sierlijke ornamenten. Te mooi om waar te zijn. Het sprookje kan beginnen. Wachten Jasmijn en Michiel zijn nog sprakeloos als ze zich aansluiten bij de mensenzee, die zich verdringt voor de onafzienbare rij kassa's on der de luifel van het hoofdgebouw. We begin nen aan een bezigheid die zich vaak zal her halen die dag: wachten. Wachten tot je een ons weegt. Zonder aanwijsbare oorzaak ma ken we een oneindig lange sur-place. Als slachtvee, dat gelaten het onontkoombare af wacht, ondergaat de meute het welkomstce- remonieel. Met een snelheid van vijftien me ter per uur bereiken we zestig minuten later het loket. Elke bezoeker wordt door een stralende glimlach in uniform te woord gestaan. 'Wel kom in Disney, leuk dat je er bent. Dat wordt dan driemaal 75 gulden.' Waarom geen auto matische betaling zoals in de metro? Of een systeem zoals de Fransen dat hanteren op de tolwegen? Het menselijke gezicht van de Dis- ney-organisatie verlangt persoonlijk contact. In die filosofie past geen kille kaartjesauto maat. Niets menselijks is de pretparkbazen vreemd. Net als bij de grens van een echt buitenland wordt bezoekers vriendelijk doch dringend verzocht tassen en rugzakken open te maken. Families met koelboxen worden als drugsdealers in de kraag gevat. Het naar binnen smokkelen van etenswaren is ten strengste verboden. De bagage mag in kluis jes achterblijven of de meegebrachte boter hammen en blikjes fris moeten ter plaatse worden genuttigd of weggegooid. In het park zorgt Disney zelf voor de inwendige mens. En eten zul je. Feestgedruis Eenmaal binnen is alle ellende snel vergeten. Jasmijn en Michiel laten zich gewillig mee voeren in de stroom van duizenden lotgeno ten en gaan helemaal op in het feestgedruis. De attractie CinéMagnique met de driedi mensionale film EO van mega-ster Michael Jackson wordt het eerste doelwit. De voet noot in de gids dat de attractie minder ge schikt is voor jeugdige kijkers, mag als een extra aanbeveling worden genoteerd. Er is voldoende tijd ons geestelijk voor te bereiden op de voorstelling Om gedrang te voorko men wordt het publiek in een lang lint slinge rend tussen touwen door naar de ingang ge leid. Een komisch geschuifel, waarbij je steeds dezelfde mensen tegenkomt. Het is kijken en bekeken worden. De kinderen doden de tijd door het uiter- FOTO'S L£ON KLEIN SCHIPHORST n het metrostation Opéra ligt een clochard zijn roes uit te slapen. Ooit een toeristische attractie voor Parijs, maar Jasmijn (16) en Michiel (14) hebben vandaag meer oog voor het meters grote aan plakbiljet boven zijn hoofd waarop Mickey Mouse, Donald Duck, Goofy en de andere le den van de Disney-familie voorbijgangers in vrolijke kleuren uitnodigen de werkelijkheid even te vergeten om direct naar hun fantasie wereld door te reizen. Je hoeft alleen maar in te stappen, want voor het pretpark is de snelmetro RER spe ciaal doorgetrokken. Neem de A-lijn, advi seert de poster. Maar na de halte Vincennes splitst het spoor zich in een A2- en een A4- route. Nog voor het pretpark wordt bereikt is daarmee de eerste verrassing een feit. Over Disney wordt met geen woord gerept, dus dan maar op de A2 (zonder overstappen) ge gokt. De dag is nog maar net begonnen, dus dat we in de verkeerde trein zitten en daar door een vertraging van drie kwartier oplo pen, wordt nog als een ludiek incident weg geslikt. Vanuit het bovengrondse metrostation Marne-la Vallée Chessy wandel je zo het voorterrein van Euro Disney op. Alles ligt er De namaakwereld van Disney is vooral voor de jeugd het ab solute einde. Nu het 'magie kingdom'binnen handbereik ligt, was het eenvoudig de bus te pakken en met twee Neder landse tieners naar Parijs te rei zen en in hun kielzog te noteren ofzo'n dagje modern vermaak aan de verwachtingen van de doelgroep beantwoordt. Wachten, wachten tot je een ons weegt. Maar daarna komt alles weer goed. Na twaalf uur Disney kun je geen bah of boe meer zeggen. H.M. Bernelot Moens en zijn zoektocht naar de volmaakte mens p een dag zat Piet de Rooy, hoogleraar sociaal-economische en politieke geschiedenis van de twintigste eeuw aan de Universiteit van Am sterdam, voor 'een of ander onderzoek' in het Algemeen Rijks Archief in Den Haag. Vol strekt toevallig kwam hij daar de naam Moens tegen. De archivaris en De Rooy heb ben een wederzijdse vriendin die toevallig zo heet. Ze wilden een grap uithalen door haar j te wijzen op haar vreemde voorvader. Een zoektocht naar de vreemde snoeshaan werd ingezet. De 'grap' werd uiteindelijk een heus boek ('Op zoek naar de Volmaaktheid een fascinerend geschrift over een man die zowel onderzoeker als charlatan was. 'Waarheid. Proefondervindelijke onderzoe kingen aangaande de afstamming van den Mensch', heette de brochure uit 1908 die de toen 33-jarige leraar biologie uit Haarlem schreef. Moens opperde hierin het plan om mensapen met het zaad van negers in te spuiten. Het resultaat van deze kunstmatige inseminatie zou de ontbrekende schakel tus sen mens en aap zijn. Aan een eeuwenlange zoektocht naar de afstamming van de mens zou hiermee een einde komen. Moens dacht voor dit onderzoek 40.000 gulden nodig te hebben. Hij kreeg het geld niet, ondanks aanbevelingsbrieven van voor aanstaande biologen. De Koninklijke Acade mie van Wetenschappen vond de omschrij ving van het subsidieverzoek te vaag. Ook had Moens niet de geschikte achtergrond of opleiding en geen universitaire graad. Boven dien was het bedrag van 40.000 gulden voor die tijd ongehoord veel. Einde idee dus. Het Koninklijk Huis steunde het experi ment en de expeditie naar Congo overigens wel. maar de beschikare financiën bleken niet afdoende te zijn. Volgens De Rooy had die steun te maken met het feit dat Moens ook van plan was via proeven op apen een vaccin tegen syfilis te vinden. Tegen deze kwaal bestond nog geen medicijn. De Rooy vond in het Rijksarchief de correspondentie hierover tussen Moens en het Koninklijk Huis. Het scheen dat prins Hendrik aan deze geslachtsziekte leed en er van af wilde. Voor dit syfilisonderzoek zou Moens een andere Haarlemmer mee naar Congo nemen: dr. H. M. J. Boshouwers, die zich verdienstelijk had gemaakt door een boek te vertalen van een Franse specialist in deze gevreesde ziekte. Darwin Bernelot Moens was in 1886 met zijn ouders in Haarlem komen wonen. In 1898 begon hij aan een hogere beroepsopleiding voor jacht en bosbouw in Duitsland. Volgens De Rooy hoorde Moens daar voor het eerst van het Darwinisme. On the Origin of Species, het boek van Charles Darwin, was in 1859 ver schenen en maakte voor veel wetenschap pers de evolutietheorie aannemelijk. De missing link, dé ontbrekende schakel, komt niet als zodanig in dit boek voor. Wel schrijft Darwin dat apen en mensen 'een ge meenschappelijk grondplan' hebben, zoals dat heet, maar niet één en dezelfde voorva der. Moens was gefascineerd door de over eenkomsten tussen apen en mensen, zonder daarbij duidelijk naar Darwin te verwijzen. Volgens De Rooy is Moens' interesse voor de beestachtige mens of het menselijke dier, of elke genetische overeenkomst tussen mens en dier, niet bepaald uniek. Al eeuwen lang komen in verhalen, mythen of wat dan ook beesten voor met menselijke trekken of mensen met dierenstreken. Ook in de popu laire cultuur zie je verwijzingen naar 'de ont- zichbare voorvader': bijvoorbeeld Tarzan, de apenzoon, en King Kong. En van oudsher werd Afrika gezien als een broedplaats van ontucht. In de hitte van de tropen kun je niet anders verwachten dan dat iedereen 'het' rrfet iedereen doet, zo was de heersende opvatting. In zijn boek verwijst De Rooy naar reisverhalen waarin ook werd ge speculeerd over seksueel contact tussen apen Moens was niet de eerste die nieuwsgierig vas naar het resultaat van de samensmelting ussen mens en aap. Rond 1800 werd in een In de familiekringen ging hij door voor 'de apenman'. Deze benaming had Herman Marie Bernelot Moens te danken aan 'een hoogst orgineel, maar on gewoon planDe Haarlemse natuuronderzoeker (1875- 1938) wilde in de toenmalige Franse Congo wijfjesgorilla's en -chimpansees kunstmatig be vruchten met het sperma van negers. Moens hoopte hierdoor de ontbrekende schakel tussen aap en mens te vinden. Londense dierentuin een hoer bij een gorilla gestopt. Wetenschappers en nieuwsgierigen stonden voor de tralies om te kijken hoe dit tweetal de daad ging verrichten. Helaas, de aap kreeg een vroegtijdige zaadlozing en de madam verliet het hok. Einde experiment. Fbi Zoals gezegd: het plan van Bernelot Moens redde het niet. Nadien reisde hij teleurgesteld af naar de Verenigde Staten, waar hij op zoek ging naar zogenaamde atavismen: mensen die lichamelijke kenmerken dragen uit een eerder stadium van de evolutie. In Amerika bezocht hij krankzinnigengestichten, scholen en ziekenhuizen om mensen te vinden met te grote schedels, vreemde beharing of merk waardige geslachtsorganen Gretig fotogra feerde hij de?e 'antropologisch interessante verschijnselen'. Niet alleen wetenschappers raakten geïnte resseerd in de onderzoekingen van deze 'Dutch Darwin'. ook de FBI. De Rooy laat een pakket zien dat hij uit Amerika kreeg opge stuurd: het FBI-archief over Bernelot Moens. En hierin staat bij voorbeeld dat een FBI- Herman Marie Bernelot Moens: serieus onderzoeker of charlatan? agent Moens volgt of dat een buurvrouw hem er van verdenkt Duitse connecties te hebben. De FBI dacht in 1917 dat Moens een Duit se spion was en hij zou. onder het mom van wetenschappelijk onderzoek. Duitse propa ganda onder de Amerikaanse bevolking ver spreiden. Ook vond men het verdacht dat de ze Nederlander zich niks aantrok van de on dergeschikte positie van de neger in Amerika. Hij haalde het in zijn hoofd om commentaar te leveren op het feit dat in het gebouw waar hij woonde de negers en kleurlingen alleen met de bood schappen li ft mochten. Met deze lift werden ook de vuilnisbakken vervoerd. Zijn 'obscene foto's' van naakte meisjes (volgens De Rooy had Moens ook werkelijk seksuele omgang met sommigen), het 'onge woon' behandelen van zwarten en kleurlin gen en het gerucht dat hij voor Duitsland spioneerde, leidden uiteindelijk tot een pro ces tegen hem. Het was duidelijk, volgens het rapport van de FBI, men had hier te maken met een gedegenereerde en perverse man. In 1919 werd Bernelot Moens na een ge ruchtmakend proces veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf en een boete van 500 gulden. In hoger beroep werd hij vrijgesproken van wege een vormfout. Een nieuwe aanklacht werd in 1923 geseponeerd. Moens had het toen in Amerika wel gezien. Hij ging in Frankrijk wonen, waar zijn ideeën meer aftrek vonden Hij mocht lezingen hou den en zijn antropologische artikelen ver schenen in belangrijke tijdschriften. Uiteindelijk reisde hij af naar Noord Afrika waar hij 'vrede en interraciale harmonie' ging prediken. In 1938 overleed hij in een zieken huis in Casablanca. De Rooy schrijft hierover „Symbolisch genoeg op 24 december, kerst avond, waarop reeds eeuwenlang de geboor te van het volmaakte mensenkind wordt ge vierd Maar wie was deze Moens nou eigen lijk? Charlatan, wetenschapper of. zoals de FBI meende, een perverse idioot? Volgens De Rooy handelde Moens in de schemerwereld van de wetenschap. ..Aan de ene kant had hij iets van een halve gare in zich. met die rare plannen van hem. Maar aan de andere kant is het vaak zo dat de grote stappen in de we tenschap min of meer worden voorafgegaan door het gerommel van dit soort figuren Be vlogen amateurs komen met de aardigste antwoorden op klemmende vragen We zijn altijd geneigd te kijken naar de beroemde wetenschappers en hun grote ontdekkingen. Vergeten wordt wel dat zoiets vaak wordt voorafgegaan door mensen als Moens die zweefden op een wolk van onzin. Moens liet zich niet zozeer leiden door een perverse fantasie over het kruisen van apen en mensen. Het ging hem. aldus De Rooy, toch meer om een andere belangrijke zaak. „Door te bewijzen dat er een missing link zou bestaan, zouden vrijdenkers en veriichters pas echt gelijk krijgen en de kerk ongelijk Voor veel mensen werd met name de rooms katholieke kerk als een struikelblok voor de beschaving gezien, aks het lijk op de spoor baan. en dat vond Moens ook. En Moens ging verder, volgens De Rooy. in zijn grootse theorie Want was het niet zo dat eigenlijk zeg maar onderhuids alle grote problemen in de wereld te maken hadden met raciale verschillen en vooroordelen7 Door de beste exemplaren van verschillende rassen er toe te brengen onderlinge relaties aan te gaan en zo 'ae volmaakte mens' te creëren, zou er volgens hem nooit meer een oorlog uitbreken Racist Het creëren van de perfecte mem, rassen theorieën hoe ranzig waren de ideeën van Moens? De Rooy „In zekere zin was Moens een racist Omdat ie dacht dal het onder scheid in verschillende rassen belangrijk was Maar aan de andere kant gaf hij de verschil len tussen rassen geen moreel gewicht Inmiddels weet De Rooy dat het expert ment van 'de apenman' nooit de missing link had kunnen opleveren Een hoogleraar van het AMC wist het hem te vertellen „Een cot tus tussen mens en aap levert nooit een kind op Meestal leidt dit tot een spontane abor tus. Er is een begin van celdeling, maar meer gebeurt er niet Maar nf er werkelijk ooit een dergelijk experiment heeft plaatsgevonden, weet ik niet Ik h< hi t aan drie hoogleraren van het AMC gevraagd Maar alle drie had den ze er nog nooit van gehoord tip sort naar volmaaktheki H M hrrnrint Stamt m hef myttenr inn a/tomu en lortormtPtrl de Rooy UUg. De Haan

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1992 | | pagina 39