Sport
Paasbrood smaakt
Quick Boys beter
Vriesekoop: tien jaar terug in de tijd
'Zo zagen we Van Zwam hier nog nooit'
\mrA
INSDAG 21 APRIL 1992
15
REDACTIE HERMAN JOUSTRA AD VAN KAAM (CHEF) TIM BROUWER DE KONING ROB ONDERWATER ROB VAN DER ZANDEN
Niet de aardigste, wel de beste tafeltennisster van Europa
STUTTGART ROB ONDERWATER
Wie de naam Gerard Bakker
noemt, is bij Bettine Vriesekoop
tegenwoordig aan het verkeerde
adres. Niets wil zij meer met het
woelige Hazerswoudse leven
van destijds te maken hebben.
Gisteren evenwel, op het EK-ta-
feltennis in Stuttgart, werd zij
onverwacht herinnerd aan het
verleden. Tien jaar na Boeda
pest zegevierde Vriesekoop voor
de tweede maal op een Euro
pees kampioenschap. En dat
gebeurde op een wijze die ver
dacht veel overeenkomsten ver
toonde met de Hongaarse coup
in '82, met Bakker nog als
coach.
De tegenstander van toen was
Jill Hammersley, die van giste
ren heette Lisa Lomas. Afkom
stig uit Engeland zijn beiden
dezelfde type speelster, verdedi
gers van het zuiverste water.
Hammersley nam gisteren ook
nog eens plaats langs het centre
court, als coach van de zo ver
rassend tot de firiale doorge
drongen Lomas. Zo spannend
als in Boedapest werd het in
Stuttgart niet. Vriesekoop speel
de taktisch een uiterst sterke
wedstrijd en gunde haar Engel
se tegenstander, die Mirjam
Hooman de pas naar de finale
had afgesneden, geen enkele
game: 21-10, 21-18,21-17.
Jill Hammersley vond de Vriese
koop van nu geen spat veran
derd. „Ze speelt nog precies
hetzelfde, alleen het spel is snel
ler geworden en zij is meege
groeid." Vriesekoop vertelde
een ander verhaal. Ze droeg de
tweede Europese titel vooral op
zichzelf en liet bondscoach Jan
Vlieg en Dusan Tigerman mee
delen in de vreugde. Zij waren
het die Vriesekoop tot een beie-
re en vooral andere speelster
hebben getransformeerd.
Vlieg en Tigerman komen die
eer toe, maar het voert te ver
om de naam van Bakker te ver
doezelen. Vriesekoop is met de
ontwikkeling van het moderne
tafeltennis meegegroeid, maar
zonder de in Hazerswoude ge
legde basis was er geen plaats
geweest op het ereschavot voor
de naar Amsterdam uitgeweken
speelster.
Stuttgart kreeg gisteren niet
de aardigste, maar wel de beste
Europese tafeltennisster als
winnaar. Vriesekoop wil ook
niet aardig gevonden worden.
,,Ik ben wie ik ben en vecht voor
elk punt. En als mij onrecht
wordt aangedaan, kom ik in op
stand." Populair is Vriesekoop
dan ook niet bij collega's en pu
bliek. Winnen is de enige drijf
veer van Vriesekoop en de rest
kan haar gestolen worden.
Na de tegenvallende 'Weense'
Top 12 in februari liet Vriese
koop zich dan ook niet van de
wijs brengen. Ze nam zich voor
om „net zo lang door te spelen
totdat het succes zou worden
bereikt." Dat diende zich sneller
aan dan verwacht. En de wijze
waarop Vriesekoop de tweede
titel incasseerde, was groots. „Je
wordt niet zomaar voor de
tweede keer Europees kam
pioen," stak zij de loftrompet.
„Het zegt niks over de sport,
maar alles over mij.
Virus
Vriesekoop was in Duitsland
ongenaakbaar en niet van haar
stuk te brengen. Zelfs een virus,
dat zaterdagnacht haar lichaam
probeerde te ontregelen, kreeg
.geen kans. Zondagmorgen voel
de ze zich belabberd en moest
overgeven, maar een simpel pil
letje van bondsarts Blüm hielp
Vriesekoop weer op de been.
Vriesekoop had alle krachten
nodig om te laveren door het
mijnenveld, dat in de Schleyer-
hal voor haar was uitgelegd.
Slechter kon ze het niet treffen
met de loting. Maar de weg naar
de kwartfinale verliep toch nog
onverwacht simpel langs de Ita
liaanse Negrisoli, de Roemeense
Ciosu en de Russin Timina. Gis
termorgen in de kwartfinale
wachtte de Hongaarse Batorfi
en voor haar had Vriesekoop
nog de meeste vrees. Het werd
evenwel een simpele klus, zoals
ook de horde naar de finale via
de Tsjechische Hrachova simpel
werd genomen.
Pardon
Ook met Lisa Lomas kende
Vriesekoop geen pardon. De 25-
jarige Engelse, die speelt in de
Zweede competitie, had Stuttg
art en zichzelf verbaasd met een
finaleplaats. Met opvallend ge
mak had Lomas zich eerst langs
Gerdie Keen en later Mirjam
Hooman geslagen. Dat was een
bittere pil voor Hooman, want
in vijf eerdere sessies was zij
nog de sterkste geweest. „Lo
mas heeft tegen mij nog nooit
zo goed gespeeld," verklaarde
Hooman de nederlaag in de
halve finale.
Dus was Vriesekoop extra ge
waarschuwd. Het taktisch plan
dat de 30-jarige student natuur
geneeskunde in samenwerking
met Jan Vlieg had ontwikkeld,
werkte perfect. Lomas werd met
korte slagen naar de tafel gelokt
en vervolgens met gerichte
smashes neergesabeld. Alleen in
de derde game bij 6-11 dreigde
het even mis te gaan. Maar
Vriesekoop sloeg hard terug: 21-
10, 21-18 en 21-17. De tweede
titel bezorgde haar volgens ei
gen zeggen meer voldoening
dan de eerste: „Omdat ik het op
een hele andere-manier heb ge
daan. Ik ben iemand anders ge
worden, leef anders en ben van
omgeving veranderd. Als je dan
die titel pakt, houd je daar een
goed gevoel van over."
Hooman
Mirjam Hooman keek met ge
mengde gevoelens tfrug naar
de confrontatie met Lisa Lomas,
nummer 14 op de Europese
lijst. Voor haar was de loting
uitstekend geweest en toen ver
velende tegenstanders (Badesu,
dank zij voortreffelijk werk van
Gerdie Keen) onderweg strui
kelden, lachte een finaleplaats
Hooman toe. Niettemin over
heerste naderhand de tevreden
heid over het zilver in de lan-
denwedstrijden en het brons in
enkel en dubbel met Vriese
koop: „Dan mag je niet ontevre
den zijn," probeerde Hooman
het verdriet om de gemiste fina
le te verdringen.
Net als Vriesekoop is de
Olympische Spélen het volgen
de doel van Mirjam Hooman.
Eind mei vertrekt ze naar China
voor een trainingskamp. Bettine
Vriesekoop volgt in haar kiel
zog, om zich zo goed mogelijk
voor Barcelona voor te berei
den.
Want de honger van de Eu
ropese kampioen van 1992 is
nog lang niet gestild.
Bettine Vriesekoop heft de handen ten hemel na het behalen van de Europese titel.
Het ene paasweekeinde is het andere niet. Daar weet
Quick Boys intussen alles'van. Het is nog geen twee jaar
geleden dat aan de Katwijkse hoop op een titel een de
sastreus einde kwam tijdens een dubbel paasprogramma
waarin alles mis ging wat ook maar even mis kon gaan.
Ditmaal echter liep het allemaal anders.
KATWIJK ROB VAN DER ZANDEN
Na het bevrijdende doelpunt
van Floor van Duyn vlak voor
tijd, trok trainer Wim van Zwam
van Quick Boys Van blijdschap
een sprintje naar de middencir^.
kei. „Zo hebben we die man
hier nog nooit gezien," lachte
voorzitter Arie Guyt. Hij bedoel
de maar. De mensen gingen
sinds tijden weer eens uit hun
dak op Nieuw Zuid en dan val
len sommigen wel eens uit hun
rol.
Guyt leek ook een beetje te
willen zeggen 'Kijk, zo'n dooie
is die trainer kennelijk nou ook
weer niet'. Want Van Zwam
kreeg dit seizoen vooral het eti
ket opgeplakt van stug, stil en
moeizaam in de omgang. Dat is
hij in werkelijkheid niet, maar
hij had wel moeite om een juis
te houding aan te nemen in het
Katwijkse waai* alles zo nauw
luistert.
Hij draagt over enkele maan
den de fakkel over aan Hans
van der Zee. Van Zwam heeft
geen nieuwe club. De trainer
die het wellicht gaat presteren
om een kampioensteam een
kampioensteam te laten dat
is niet iedereen gegeven zal
volgend seizoen in een gat val
len. „Pijnlijk? Zo voel ik dat niet.
Ze zullen een trainer die een za
terdag-eersteklasser kampioen
maakt toch niet vergeten, neem
ik aan. Maar ik ben niet afhan
kelijk van het voetbal, dus ga
lekker de velden langs volgend
Van Zwam moest enkele ste
vige knopen doorhakken voor
aanvang van het duel der Kat
wijkse giganten. Hij zette Jaap
van Duyn en Fred Kan bier op
de bank en stuurde Leonard
Pluimgraaff en Leen van der
Plas de wei in. De laatste flikte
hst toch maar weer. Een heel
seizoen in het tweede op de
rechterflank en dan opeens als
Nieuw Zuid volstroomt met
5000 mensen de spitspositie in
het eerste innemen alsof hij er
een heel seizoen al staat. „Toch
knap hè", lachte de aanvaller na
de wedstrijd. „Het ging niet
eens zo slecht en eerlijk is eer
lijk, Fred (Kanbier, red.) draait
natuurlijk al een poosje niet."
Daar was het Leidse slachtof
fer het helemaal niet mee eens.
Kanbier had zich zitten verbij
ten in de dug-out, waar hij pas
ver in de tweede helft uit
mocht. „Natuurlijk is het onte
recht als ik er niet in sta. Ik weet
heel goed wat ik kan en ben het
er niet mee eens. Daarom is het
sneu om juist nu gepasseerd te
worden. Maar ik vier toch een
beetje feest, het was bovendien
een heerlijke wedstrijd. En trou
wens: met elf voetballers is nog
nooit een ploeg kampioen ge
worden."
Nog meer genoten had een
andere speler/toeschouwer. Ri
chard Hoogervorst. Hij werkt al
aan een rentree voor volgend
seizoen. „Dit was om je vingers
bij af te likken. Open voetbal
van beide kanten. Het had 5-3
kunnen worden vandaag."
Er waren aan Quick Boys-zij
de uiteraard geen zuurpruimen
te ontdekken. Als stralend mid
delpunt gold de kleine grote
man van Quick Boys, Floor van
Duyn. Die dekselse Floor van
Duyn had het weer gedaan. En
altijd op die traditionele ma
nier. uit de tweede lijn komend,
dribbelend met de bal of zon
der, maar in elk geval zo maar
weer oog-in-oog met de keeper.
Hij deed dat in de eerste helft al
twee keer zonder succes, maar
in de 85ste minuut was het dus
wel gewoon raak. „Drie maal is
scheepsrechtglunderde de
linkshalf, die overigens wars is
van heldenverering en de over
winning niet alleen op wilde ei
sen. De stemmen in de gelede
ren van de w Katwijk verstom
den opvallend snel op Nieuw
Zuid. De selectie van Arie La
gendijk babbelde vooral na op
het eigen onderkomen aan de
andere kant van het dorp.
Trainer Arie Lagendijk wilde
de desillusie wel verwoorden, al
waakte hij voor overdrijving.
„We moeten er geen drama van
maken, maar we hebben geen
controle meer over de competi
tie. En dat was toch de bedoe
ling. Hier moesten we winnen
om nog mee te blijven doen.
Ondanks de blessures van Collé
en Van der Plas hebben we geen
concessies gedaan aan onze
speelwijze en er een leuke, at
tractieve wedstrijd van ge
maakt. Quick Boys ook. Maar
aan een goede wedstrijd heb fk
uiteraard niets. Het was me lie
ver geweest om in een slechte
derby de twee punten te pak
ken."
KATWUK AD VAN KAAM
Want wat anno 1992 maar even
kon meezitten, dat zat ook mee.
Zodat de viering van Pasen aan
staande zaterdag 'geruisloos'
kan overgaan in het tweede
kampioensfeest op rij. Daar is
slechts een dubbele 'maar' aan
verbonden. De eerste is zelf
thuis winnen van de nummer
twee Heerjansdam en de twee
de is een gelijkspel bij het duel
tussen de andere hoofdrolspe
lers. Katwijk en Noordwijk.
Misschien is dat allemaal wat
veel gevraagd? Kan meevallen,
na zo'n zaterdag. Wie had im
mers tevoren gedacht dat Quick
Boys zelf met 1-0 zou winnen
van buur Katwijk en, opvallen
der nog, de achtervolgers Heer
jansdam en Noordwijk de volle
buit moest laten aan onbedui
dende ploegen als Rozenburg
en Excelsior Maassluis? Nie
mand toch. Maar het gebeurde
wel. Zoals er twee jaar terug met
Pasen ook allemaal van die
vreemde dingen geschiedden.
Een ongeluk komt vaak niet al
leen, luidt een oud gezegde. Het
tegendeel zou ook wel eens
waar kunnen zijn.
Niveau
Voorlopig zit Quick Boys. met
nog drie duels te gaan. plotse
ling weer op rozen. En daar had
in dit stadium van de strijd zelfs
de meest chauvinistische sup
porter toch eigenlijk geen reke
ning mee gehouden. Natuurlijk,
Quick Boys was een kanshebber
voor de titel. Het hele jaar door
al. De kampioen van vorig jaar
stond bij het ingaan van de fi
nale gewoon weer bovenaan en
dat met een aantal doelpunten
voor (57) waar je U tegen zegt.
Desondanks zag ook elke recht
geaarde fan wel in dat het spel-
niveau van vorig seizoen bij lan
ge na niet werd gehaald En dat
de concurrenten dichter bij wa
ren gekomen. AJ lieten die dan,
om beurten en als bij afspraak,
ook steken vallen.
Die speelwijze van Quick
Boys dit seizoen, daarmee wilde
het maar niet vlotten. Wat de
oorzaak ook moge zijn ande
re trainer, verzadiging, blessu-
re's of noem maar op feit is
dat de automatismen, dat zelf
verzekerde. dat heilige moeten,
dat dat allemaal is verdwenen
En heeft plaatsgemaakt voor
een ander soort voetbal. Waar
mee de enige echte kampioen
van vorig jaar bepaald niet kan
overtuigen, overwinningen van
9-2 op Vitesse Delft ten spijt.
Dat spel van nu mag hooguit
'leep' worden genoemd. Maar
feitelijk komt het gewoon neer
op ordinair countervoetbal. Af
wachten, opvangen en toeslaan.
Inpakken en wegwezen volgens
Italiaans recept. Niet mooi, wel
lekker. Want net is bijzonder ef
fectief.
Overschakelen
Vooral als zo'n taktiek wordt
uitgevoerd met spelers van ni
veau als Edwin Otte, Marco
Dijkhuizen, Floor van Duyn.
Hans van der Plas, Gert Aande-
wiel, Frenk van der Klei) en
Leen van der Plas. Het over
schakelen van verdedigen pp
aanvallen kan dan in de aller
hoogste versnelling worden uit
gevoerd. Ook Katwijk moest
daar zaterdag een aantal keren
het antwoord op schuldig blij
ven. De minst gepasseerde ver
dediging van het zaterdagvoet -
bal kreeg het vooral op de rech
terflank bijzonder zwaar te ver
duren met die counters.
Dat was dan als Quick Boys
bij de door ruim 5000 toeschou
wers bekeken dorpsderby in
balbezit was. Het merendeel
van de minuten behoorde het
leder evenwel toe aan de oran-
jehemden die dit seizoen onder
Arie lagendijk opnieuw een
paar stappen vooruit hebben
gedaan. Ook zonder gevestigde
namen als Gijs Collé en Marco
van der Plas (geblesseerd) blijft
het concept in tact, waarbij met
name Pim I^ingeveld als mid
delste middenvelder, Henri
Pouw als doorschuivende
laatste man en Henk Lange-
maat als alom tegenwoordige
voorstopper zaterdag de touw
tjes stevig in handen namen en
Quick Boys bij tijd en wijle van
het kastje naar de muur lieten
Omc* B<m i o <aoi *s
Quxk Bon O*».- r>-
KMwfk Du.T'txnJe V»n /rtvi iMf
lopen. Op een manier die soms
sterk deed denken aan de wijze
waarop Quick Boys vorig sei
zoen met zijn tegenstanders
Probleem met Katwijk is der
halve niet het voetbal mam M
scoren. Vorige week tegen Lisse
vlogen er weliswaar vier In,
maar de drie kansen die Katwijk
ditmaal peurde uit zijn optische
overwicht bleven onbenut. De
mooiste mogelijkheid was voor
Kees Kraayenoord. Twee minu
ten na de pauze stormde hij op
aangeven van Den nis lan
Mieras alleen op doelman Van
der Niet af. Terwijl het ene deel
van Katwijk alvast juichte en het
andere deel de ogen sloot, ko
gelde de topschutter met tien
goals de bal snoeihard op de
paal. Was die er in gegaan, dan
had het allemaal wel eens an
ders kunnen aflopen.
Hoewel, dat is betrekkelijk.
Want voor de pauze kreeg de
thuisclub niet alleen exact zo'n
mogelijkheid via een uitval van
Frenk van der Kleij wiens schol
eveneens op de paal afketste,
maar daarnaast voor en na rust
in totaal acht doelrijpe kansen*
de één nog mooier dan de an
der. Het had dus net zo goed 3-
0 als 0-1 kunnen zijn. Alleen,
ook Edwin Otte. Martin Rog,
Leen van da Plas en twow
Hoor van Duyn wisten geen
raad met de voorzetten die stee
vast van links werden verstuurd
door de sterk spelende Ir enk
van der Kleij. Die hijzondot
goed gedijt als er op de lange
pass wordt gespeeld
Ingooi
De spannende en sportieve bot
sing beide teams maakten
over de hele wedstrijd slechts
achttien overtredingen leek
uiteindelijk uit te lopen op een
onbevredigende 0 0. 'Iotdat
Hoor van Duyn vijf minuten
voor tijd anders besliste. Bij een
ingooi kreeg invaller Fred Kan
bier de bal finaal verkeerd op
zijn schoen. De bal carambo
leerde weg en Van Duyn rea
geerde adequaat waar de rest
stil bleef slaan Hij liep in éért
keer door naar het doel en liet
de uitblinkende Teun van Duy-
venbode met een schuiver dit
maal kansloos
Aan de hand van het aantal
kansen was die uiteindelijke 1-0
natuurlijk verdiend Op basis
van het voetbal was Katwijk de
betere geweest. Maar daar koop
je soms niks voor Zoals Quick
Boys zich ongetwijfeld nog zal
herinneren van Pasen, nu twee
jaar terug.
der Kleij en Fred Kanbier. Twee andere Katwijkers, doelman Teun van Duyvenbode en
FOTO LOEK ZUYDERDUIN
Floor van Duyn stormt na zijn treffer juichend het beeld in, op de hielen gezeten door Frenk
Dennis-Jan Mieras hebben even hele andere gedachten.
