Ome Rossie regelt het wel
'Ik moet gewoon
de deur uit'
ZATERDAG 18 APRIL 1992
Pasen niet met zijn vrouw June en haar Car
ter Family komt, maar met Waylon, Willie en
Kris. Of dat ook voor hem twee andere werel
den zijn? 'Sure' en niet zo'n beetje ook. „Met
June en haar zussen toer ik al zo'n dertig jaar.
We zijn zo op elkaar ingespeeld, onze shows
zijn bijna een vakantie te noemen. Dit High
waymen-avontuur is •natuurlijk ook prachtig
om te mogen doen, alleen moet er veel har
der voor worden gewerkt. Omdat we te ma
ken hebben met vier pure individualisten van
naam die, hoezeer ze elkaar ook zien zitten,
toch telkens blijken te moeten wennen aan
het opereren in teamverband," vergelijkt
Cash.
Paardemiddel
„Onze kameraadschap is de basis, absolute
eerlijkheid tegenover elkaar is het effectieve
paardemiddel waarmee af en 'toe aanzwel
lende irritaties de kop in worden gedrukt.
Denk alsjeblieft niet dat er geen harde woor
den vallen. Integendeel. F.n juist omdat dit
herhaaldelijk gebeurt weet iedereen meestal
precies hoe de vlag erbij hangt."
The Highwaymen als gelegenheidsfor
matie spontaan ontstaan bij de opnamen van
een televisiespecial rond Johnny Cash in
Montreux in 1984 is als 'losvast-band' van
vrije vogels toch aan een aantal regels gebon
den. Zoals: de min of meer gelijke verdeling
van de soli, waarbij nog eens als extra voor
waarde geldt dat ze ieders instemming moe
ten hebben. „Als een van de anderen bezwa
ren maakt tegen een keuze van mij, dan
moet ik daarvan afzien. Zo simpel ligt het,
naar alle vier de kanten natuurlijk. We moe
ten allemaal in elk nummer evenveel plezier
hebben. Alleen op die manier voegt deze for
mule iets toe aan de som der delen", aldus
Cash, die zich gesterkt weet door de uitste
kende verkopen in de VS van de twee groeps-
albums Highwaymen' (1985) en 'Highway
men 2' (1990).
„Het spreekt voor zich dat we bij deze op
timale openheid elkaar vaak pp goede ideeën
brengen. Kris bij voorbeeld voelde er eerst
niets voor om zijn wonderschone 'Help Me
Make It Through The Night' samen te doen.
Ik ben met hem gaan praten en heb hem
kunnen ompraten. Waylon en Willie deden
er daarna nog een schepje bovenop. Inmid-
Johnny Cash en zijn Highwaymen:
een verbond van vrije vogels
dels staat die song bekend als een van de
hoogtepunten die dit project heeft opgele
verd."
De sfeer en de intentie is bij The Highway
men belangrijker dan het streyen naar per
fectie. Logisch, omdat de vier 'Laatsten der
Mohikanen' nogal afwijkend gebekt zijn en
hun repetitietijd doorgaans zeer schaars is.
Met name Willie Nelson heeft, omdat hij na-
welijks gevoel voor ritme heeft, nog wel eens
moeite met het streven naar één geolied ge
luid, maar die tekortkoming zij hem verge
ven, bevestigt Cash.
„Wat wil je. die man toerde al toen ik nog
moest beginnen. Meer dan 37 jaar, als ik het
wel heb. Moet je die nog proberen te veran
deren? Daarvoor hebben we niet de handen
ineen geslagen! Aan de andere kant: we zijn
wel zo trots dat we ingrijpen zodra we menen
dal we onder een bepaald minimumniveau
dreigen te geraken. Bij onze optredens in
Amerika hebben we te veel last gehad met al
lerlei jonge technici die er maar niet in slaag
den om vier doorleefde baritons behoorlijk te
laten klinken. Het valt soms niet mee om
mensen er van te overtuigen dat je aan het
mengpaneel geen gebruik hoeft te maken
van de modernste snufjes!"
The Highwaymen zijn natuurlijk op en top
Amerikaans en spreken daarom in eigen land
automatisch veel meer tot de verbeelding
dan elders. „Maar ook voor mensen zonder
kennis van de Amerikaanse geschiedenis
moeten we toch iets kunnen betekenen. De
weg, waaraan we ons hart verpand hebben
en die bij ons het idee van vrijheid oproept, is
er voor iedereen, voor gebruikers en voor
dromers. Vrachtwagenchauffeurs, vertegen
woordigers. artiesten, landverhuizers, alle
maal zijn ze er voor even of voor langere tijd
hun gebondenheid kwijt."
Protest
Als het kwartet ontbonden is, stort Johnny
Cash zich weer op zijn eigen activiteiten.
Deels omdat het bloed blijft kruipen waar het
niet gaan kan, deels omdat het hem dwarszit
dat zijn drie jongste albums voor zijn nieuwe
platenfirma Mercury ('Water From The Wells
Of Home', 'Boom Chicka Boom' en The
Mystery Of Life*) in zijn ogen veel te weinig
aandacht hebben gekregen. Tegenover alle
jubelende recensies over de 'herboren Cash'
stonden zeer matige verkopen en slechts een
kleine hit met h«*t al oudere 'Going By The
Book'. Dat laatste succesje, direct gevolg van
de 'Golflcoorts' waarmee Amerika begin vorig
jaar werd bevangen, heeft hem weer op het
spoor gezet van het religieuze lied en het pa
cifistische protest.
„Daarom zal mijn volgende album veel
ernstiger zijn dan het vorige, vermoed ik.
Want hoewel ik natuurlijk al honderden
songs met een boodschap op mijn naam heb
staan, kan het waarschijnlijk toch geen
kwaad om er een paar nieuwe aan toe te voe
gen. Als er iemand is die een kater heeft ovef-
gehouden aan al die ellende rond Kuwayt en
Irak, dan ben ik het wel Ik ben er nog steeds
van overtuigd dat Bush die Saddam Mussayn
niet goed heeft aangepakt, waardoor er te
veel jonge mensenlevens zijn verspild. Ach,
die paar honderd doden, wordt er aJ gauw
gezegd. Nou. één vond ik al te veel. Ik heb dat
de heer Bush ook geschreven. Zijn persoon
lijke antwoord was goed bedoeld, maar heeft
me toch niet op andere gedachten kunnen
brengen."
beetje chagrijnig. Ze
heeft geloof ik ruzie met haar
I vader. Gaat wel weer over als
Richard Ross In gezelschap van de
f fl J l juryleden: actrice Claudine Auger,
m. 3 pom oe boer
Goochelaar Richard Ross: een gewone Hollandse jongen in Monaco
Voor de derde keer in successie
leidde Richard Ross vorige week
de Grands Prix Magiques in
Monte Carlo, een vooraan
staand goochelconcours waarin
talenten uit alle werelddelen
'met elkaar wedijveren. De
tiveevoudig wereldkampioen
woont en werktal jaren in Ben-
nebroek, waar hij met zijn Ma
gie Art Centre aan de weg tim
mert. Maar ook in Monaco is
Ross zeer populair. Verslaggever
Fred Postma sprak met een
jongen die gewoon doet in een
ongewone wereld.
wilde meteen komen toen ik het vroeg", zegt
Ross. Iedereen lijkt verrukt van de Benne-
broeker. Als hij op vrijdagmiddag voor het re
gelen van een paar zaken het theater binnen
stapt, slaat de stemming op slag om. De
maJckelijke babbel gaat hem net zo simpel af
in het Fransr Hij krijgt de medewerkers van
het sober aangeklede theatertje snel op de
kast door samen met zijn amis de Hollande
het clublied van Feyenoord te zingen. De
voetbalclub uit Rotterdam heeft het twee da
gen eerder gepresteerd om Monaco op eigen
veld een gelijkspel af te dwingen.
Uitverkocht
Het concours loopt van donderdag tot en
met zondag, maar Ross is maandag al aan
wezig. „Er moet veel geregeld worden. Als ik
niks zeg, doen ze ook niks. Je moet er echt
bovenop zitten", zegt de met een ongebrei
delde energie gezegende goochelaar. Alle
shows zijn ver van tevoren uitverkocht. Er is
plaats voor 450 mensen in het intieme, in de
rotsen uitgehakte theater.
Op vrijdag staat om zes uur een persconfe
rentie op het programma. Een half uur eerder
puilt de ontvangstzaal al uit van de persfoto
grafen. Tientallen fotojournalisten stellen
zich keurig en zonder morren op achter een
koord. Richard Ross geeft ze allemaal een
plaatsje: „Jij mag vooraan staan, want jij hebt
vorig jaar een mooie foto van me gemaakt",
grapt hij.
Stéphanie staat er een beetje stijfjes en ver
veeld bij. Het zal wellicht haar zoveelste pu
blieke activiteit zijn die week, of dit jaar.
Toch is zij het middelpunt, ondanks de voor
name aanwezigheid van Sean Connery. Ter
wijl Richard de beide celebrity's een goochel-
trucje in handen stopt, klikken de camera's
onophoudelijk. Sean Connery woont al jaren
in Monte Carlo. Hij heeft nog altijd een groot
charisma en is gewillig voor de fotografen en
de overige genodigden. Wie maar wil mag
met hem op de foto. Hij blijft er minzaam bij
glimlachen en heeft er duidelijk plezier in.
Ook de Haarlemse kunstenaar Kees Verka
de is met zijn vrouw Ludmilla aanwezig. Zij
wonen sinds 1980 in Monte Carlo met hun
dochter Casmira (11). De beeldend kunste
naar is bevriend met de prinselijke familie.
Via de moeder van zijn vrouw, madame Cal-
ligo, heeft hij prins Rainier leren kennen.
„Madame Calligo was vroeger hofdame bij
prinses Grace. Nu is ze vice-presidente van
het theater", verklaart Kees.
Sfeertje
Het symbool van het gala is vervaardigd door
Verkade. Het is een beeldje van een konijntje
dat uit een hoge hoed springt. Verkade
maakte diverse beelden voor de adellijke fa-
mile. Eén ervan staat in een prachtige rozen
tuin. Het is een levensgroot beeld van prinses
Grace: „Daar ben ik het meest trots op. Als er
hier mensen gaan trouwen, worden de foto's
meestal bij dat beeld gemaakt. Dat vind ik
een hele eer."
Na de vrijdagvoorstelling treffen we Ri
chard Ross in een gezellig pizzeriaatje. om
ringd door alle artiesten. In deze ambiance
voelt hij zich goed thuis. „Dit is het sfeertje
dat ik hier graag zie. I-ekker onder elkaar,
zonder al die poespas. Het wordt ieder jaar
leuker. Moet je zo'n Voronin (een Russische
goochelaar red.) nou zien, die zit dik te ge
nieten. Die jongen weet niet wat hem over
komt."
Op zaterdagavond vindt het galaoptreden
plaats. Alle goochelaars komen nog één keer
in actie voor het oog van de jury. Het meest
opvallend zijn de optredens van de Japanner
Mahka Tendo (winnaar, naar later zal blij
ken), de Franqaise Galina en het Amerikaan
se duo The Pendragons.
Een van de hoogtepunten van de Grands
Prix Magiques de Monte Carlo is het slechts
voor genodigden toegankelijke galadiner, na
afloop van de voorstelling op zaterdag. Ri
chard Ross: „Toen ik hier voor het eerst
kwam, was dat een heel stijf gebeuren. Daar
hebben we dus meteen verandering in ge
bracht. Ik heb de deelnemers aan het gala de
opdracht gegeven de tafels langs te gaan en
wat kleine trucjes te doen. Dat hielp. Ik weet
nog goed dat Paul Daniels hier was, de be
roemde Engelse goochelaar. We zijn toen sa
men een beetje gaan dollen. Prins Rainier
ging die nacht om half vier weg Dat was een
absoluut record."
Vijf ton
Monte Carlo is een vreemd oord. Er wonen
maar vierduizend echte Monegasken. De
rest, een slordige 30.000 mensen, is buiten
lander. Die wonen er voornamelijk (of staan
er althans ingeschreven) vanwege het bélas-
tingklimaat. Zo heeft Boris Becker er een flat,
evenals Paul Haarhuis en wielrenner Peter
Stevenhagen.
Je moet overigens wel over heel veel geld
beschikken wil het interessant zijn naar
Monte Carlo te verhuizen. Een zeer eenvou
dige studio (kamer met keuken) kost al gauw
vijf ton, een normaal appartement gaat voor
rond een miljoen van de hand. Omdat de
grondprijzen zeer hoog zijn (Monaco is maar
een paar vierkante kilometer groot) wordt ie
dere meter ten volle benut De mooie oude
gebouwen zoals het werkelijk majestueuze
Casino de Monte Carlo leggen het soms af te
gen afschuwelijk lelijke hoogbouw.
Een van de aardigste plekjes om te bivak
keren is Café de Paris, schuin tegenover het
casino. Daar kun je op je gemak de langsrij
dende Rolls-Royces, Porsches, Ferrari's en Ja
guars bekijken. Op het terras doden veel
mensen de tijd in afwachting van het open
gaan van het wereldberoemde gokpaleis. In
het casino staan tegenwoordig ook slotma-
chines. In een daarvan kan de liefhebber per
keer duizend gulden storten, die hij twee se
conden later alweer kwijt is. Of niet natuur
lijk
Monaco heeft desondanks veel allure, al
bestaat het dagelijks programma voor veel
inwoners uit koffie drinken bij Café de Paris,
een stevige gok wagen in het casino en ver
volgens een bezoekje brengen aan de haven
voor een dinertje op het jacht. Je moet er van
houden.
Koorts
Kenners wijzen op het gevaar van de Mona-
cokoorts. Die krijg je als je hoofd door al die
rijkdom op hol slaat en je niet meer 'nor
maal' kunt doen. Richard Ross: „Je moet er
afstand van kunnen nemen. Het zijn allemaal
mensen zoals jij en ik. Ze moeten ook een
hapje eten op z'n tijd en ze hebben ook zo
hun besognes. Ik vind het leuk om hier een
weekje te zijn, maar het is ook zalig om weer
in Nederland terug te keren. Ik heb volgende
week trouwens alweer een paar klussen bij
Joop van den Ende. Morgen alleen nog het
matinée en dan weer terug naar huis."
Met Elvis Presley, Jerry Lee Lewis en Carl Perkins bracht Johnny
Cash de wereld halverwege de jaren vijftig de eerste rock- 'n-roll-
beginselen bij. Komende maandag staat hij in Ahoy' als lid van
een ander viertal: The Highwaymen, een door hem opgericht sa-
menwerkingsverband met zijn vermaarde country-collega's Wil
lie Nelson (58), Kris Kristofferson (55) en Waylon Jennings (54).
LOUIS DU MOULIN
Het optreden van The Highway
men zal voor Nederland onge
twijfeld een eenmalige aangele
genheid zijn, al was het maar variwege de
tjokvolle agenda's van de ook afzonderlijk zo
gewilde cowboys met gitaar. Een bijkomende
beperkende factor is de weinig stabiele ge
zondheid van Johnny Ray Cash, met zijn 60
jaar de nestor van deze bijzondere muzikale
vriendenclub.
Sinds zijn openhartoperatie (eind 1988)
zou hij het ook heel wat kalmer aan moeten
doen, maar het probleem is dat de aan het
zingen en toeren verslaafde veteraan niet
lang kan stilzitten. „Hooguit een dag of tien,
dat is het absolute maximum. Meestal begin
nen mijn voeten al veel eerder te jeuken en
moet ik gewoon de deur uit", verklaart hij
aan de vooravond van de happening in het
Rotterdamse sportpaleis tijdens een tussen
stop in Manchester.
Als de fans maar wel begrijpen dat hij deze
I we haar morgen een paar leuke trucjes laten
i zien. Let op mijn woorden, ome Rossie regelt
het wel. Alles komt voor elkaar, maak je maar
S. geen zorgen." Richard Ross (46) uit Benne-
broek wijst in de lounge van hotel Loews in
15*Monte Carlo even richting prinses Stéphanie.
De persconferentie van de ophanden zijnde
Grands Prix Magiques is net achter de rug.
De prinses is presidente van het theater
'Princesse Grace', vernoemd naar haar door
een auto-ongeluk omgekomen moeder. En
dat theater is de plaats van handeling van het
toonaangevende goochelconcours. Stéphanie
de js tevens voorzitter van de jury.
Richard Ross, een gewone Hollandse jon-
j gen in Monaco. De tweevoudig wereldkam
pioen werd drie jaar geleden gevraagd de ar
tistieke leiding van het concours op zich te
nemen. Ross wordt inmiddels op handen ge-
Qn dragen in dit zeer mondaine oord. „Ik heb
'I hier in al die jaren al heel wat keren opgetre-
k. den. In het theater, in de sporting club, in ho
tels. In 1980 moest ik hier in allerijl Fred Kaps
[vervangen. Die was ziek geworden. Een week
later overleed Fred. In Monte Carlo heeft hij
—zijn laatste voorstelling gegeven."
Gezien
Ross komt graag in Monaco. „Voor mijn
vrouw Véronique is het ook leuk. Zij is Fran-
(jaise. Kan ze lekker een week lang haar eigen
taal spreken. Die komt weer helemaal bij."
Ross is een geziene gast in Monte Carlo.
Hij gaat er handenschuddend en zoenend
door het leven. „Dat hoort hier zo, ook man
nen zoenen elkaar". Met het gala houdt hij
zich eigenlijk het hele jaar door bezig. „Ik
ben steeds op zoek naar talentvolle, vaak jon-
Ige artiesten om een «zo sterk mogelijk pro
gramma te krijgen. Voor die aankomende
goochelaars is het een belevenis op zich om
hier op te treden. Sommigen hebben zelfs
nog nooit in een hotel overnacht. Nu zitten
ze ineens in hotel Loews, een van de duurste
l00). hotels hier. De eerste prijs is trouwens een
contract van een week in het Folie Russe, in
datzelfde hotel."
De Grands Prix Magiques worden voor de
achtste keer gehouden. Prins Rainier is een
van de grote animatoren. Hij is gek op varié
té, maar vanwege ziekte moet hij deze keer
overslaan. Prins Albert vervangt zijn vader,
zoals hqt hoort in die kringen. „Ik kwam hem
gisteravond tegen in de bar van het hotel. Hij
Johnny Cash (60):
,De weg is er voor ie
dereen, voor gebrui
kers en voor dro-
