'Elke keer een
paaltje verder'
Sport
ZATERDAG 14 MAART 1992
Debuut van
een vierde
Velzeboer
Alexander Velzeboer uit Oud
Ade debuteert in de Neder
landse shorttrackploeg, die
begin april deelneemt aan de
wereldtitelstrijd in Denver
De vierde Velzeboer in de
nationale shorttrack-top
dwong uitzending af met rijn
derde plaats tijdens het toer
iKiui om hu Nodarindi
kampioenschap, anderhalve
week geleden in Groningen
Monique. Simone en Mark
Velzeboer namen zonder
succes deel aan de Olympi
sche Winterspelen. Het WK
wordt van 2 tot 4 april ge
houden. De jongste Velze
boer doet in Denver mee aan
de aflossingskocrs over vijf
kilometer. Op dat onderdeel
werd Nederland in het verle
den vier keer wereldkam
pioen.
Aan de individuele wed
strijden doen bij de mannen
Erik DuyvelshofT en Mark
Velzeboer en bij de vrouwen
Monique en Simone Velze
boer en Joëlle van Koetsveld
van Ankeren mee. Bonds
coach Jan de Vries neemt in
Denver afscheid van de
shorttrackploeg. De KNSB
heeft nog geen opvolger aan
getrokken.
Komend weekeinde neemt
een B-ploeg deel aan het
toernooi aan het WK landen
teams in Nobeyama. Japan.
Afgezien van kernploeg-
schaatser Richard Suytcn rijn
voor het toernooi Peter van
der Meer. loost Smit en Rob
Ujtsman gekozen. Om finan
ciële en reistechnische rede
nen heeft de schaatsbond
lang getwijfeld een afvaardi
ging naar het toernooi in
Azië te sturen.
WK landen teams Nobeya
ma. Lijtsman. Van der Meer,
Smit en Suylen
WK mannen, individueel:
DuyvelshofT en Mark Velze
boer.
Aflossingskoers Duyvels
hofï. Hoogeveen. Otter. Mark
en Alexander Velzeboer
WK vrouwen, individueel:
Koetsveld van Ankeren. Mo
nique en Simone Velzeboer
Aflossingskoers I rnst. Van
Koetsveld van Ankeren, Di
lella. Monique en Simone
Velzeboer.
SPORT OP TVBiljarter Hein-Jan Salman langzaam op weg naar de top
22.30-22 50 BRT 1 Sport.
23.30-01 00 EURO, Bokse
'Open Leidse' in november
de"Vijf Meihal.
Om het open karakter extra te
benadrukken zijn ditmaal ook
verenigingen van buiten Leiden
welkom. Er zijn drie disciplines:
turnen, springen en jazzgym-
nastiek voor de niveau's E en D
(meisjes/dames) en C.D en E
(jongens/heren. Het jazzgym-
nastiek kent een A-niveau (lan
delijke norm) en een B-niveau
voor recreanten.
De Gezameiijke Leidse Gym-
nastieverenigingen organiseren
ook dit jaar de Open Leidse
kampioenschappen. Het jubile
rende Jahn gaf vorig jaar een
eerste aanzet daartoe; een ini
tiatief dat nu door de GLG
wordt overgenomen. Plaats en
datum zijn reeds vastgesteld:
zaterdag 14 november 1992 in
Wintertriathlon:
jagen op
Ronald de Graaf
LEIDEN
De jacht op Ronald de Graaf is
geopend. De wipnaar van de
Leidse wintertriathlon van vorig
jaar moet morgen tijdens de
lustrumeditie afrekenen met
onder anderen Casper van den
Burgh, Harco Schaafsma en
Mart Moraal. Alle regionale
triathlontoppers hebben hun
programma speciaal afgestemd
op de vijfde Leidse winter
triathlon, die morgen om 8.30
uur bij het IJscentrum in Leiden
begint.
Van de vele kanshebbers heb
ben Van den Burgh en De Graaf
vorig weekeinde aangetoond in
topvorm te verkeren. Zowel de
Leidenaar als de Kouderkerker
won een uithoudingsmeer
kamp. Maar ook Moraal is in
aantocht. Een val met wielren
nen voorkwam dat de Oegst-
geestenaar afgelopen zondag bij
de vierkamp in Den Haag twee
plaatsen moest toegeven op de
Rijnsburgse winnaar Schaafs
ma, die in Leiden ook van de
partij is.
De deelnemers aan de win-
tertriathjon beginnen mor
genochtend met tien kilometer
hardlopen, eerst in de richting
van Oegstgeest en vervolgens
weer terug naar het ijscentrum.
Daama staat 45 kilometer wiel
rennen door Valkenburg, Kat
wijk en Wassenaar op het pro
gramma. De wintertriathlon
wordt afgesloten met 100 ron
den in de Leidse ijshal, goed
voor 20 kilometer.
Het slotonderdeel is geknipt
voor De Graaf. Als gekend ma
rathonrijder hij komt vol
gend jaar bij de A-rijders uit
is hij in het voordeel ten opzich
te van zijn concurrenten, van
wie Van den Burgh het vooral
van zijn wielerprestaties moet
hebben. Maar ook op dat on
derdeel is wieleramateur De
Graaf moeilijk te kloppen.
Tonkie Collee is de te kloppen
vrouw. De Leidse studente,
nummer twee van de winter
triathlon op de Weissensee,
moet afrekenen met Monique
Vergeer uit Warmond.
Tijdens het wielrennen orga
niseert de IJsvereniging Leiden
als bijnummer een duathlon
voor IJVL-leden tot. 13 jaar. Jan
Duivesteijn, directeur Sport en
Recreatie van de gemeente Lei
den. reikt om 13.00 uur in het
restaurant van de ijshal de prij
zen uit.
LEIDEN «AD VAN KAAM
Waar het mis ging? Ergens op
zijn twaalfde, dertiende jaar zal
het geweest zijn. Het was de tijd
dat Parker het basketbal in Lei
den een forse injectie gaf met
zijn zwaar gesponsorde, altijd
spectaculair spelende en
dikwijls spraakmakende ploeg.
Dat sprak hem aan, dat was nou
precies wat hij ook wilde. Vanaf
dat moment kwam voetbal voor
Henk Jan Piket op het tweede
plan. Hij had zijn ware liefde
gevonden.
Ergernis is wellicht een te
groot woord, maar echt waarde
ren kon vader Henk Piket deze
overstap van zijn zoon destijds
niet. Piket senior is namelijk
een voetbalman in hart en nie
ren. Hij mocht dan misschien
geen hoogvlieger zijn binnen de
lijnen, daarbuiten bleek hij te
beschikken over een aangebo
ren talent voor het organiseren
van allerlei zaken. Met als ge
volg dat hij reeds op vrij jonge
leeftijd bij het toenmalige
LDWS achter de groene be
stuurstafel plaatsnam. En op za
terdag met plezier naar de ver
richtingen van zijn zoon keek.
Die in tegenstelling tot hem
heel aardig tegen een bal kon
trappen.
„Wat heet. Hij had een eind
kunnen komen", kijkt Henk sr.
(49) met lichte gevoelens van
spijt terug op de beslissing van
zijn zoon om destijds het bruine
monster van het voetbal te ver
ruilen voor de oranje knikker
van het basketbal. De karakte
ristiek besnorde en bebrilde
graficus (vroeger in Leiden bij
Brill, tegenwoordig in Zoeter-
meer) denkt dan niet eens zo
zeer aan UVS of Roodenburg,
maar veeleer aan het betaalde
voetbal. „Hij had het echt.
Daarom meen ik het ook seri-
„Maar ik heb de top toch ge
haald", stelt Henk Jan die in de
eredivisie basketbal bij DAS in
Delft het spel verdeelt, na bij
Blitz te zijn begonnen en via
Elmex Leiden te zijn doorgesto
ten. De 26-jarige steward bij de
KLM legde daarvoor de basis op
de basketbal-pleintjes in Leiden
zuid-west waar het ouderlijk
huis nog altijd staat. „Schei als-'
jeblieft uit. Als ik daar nog aan
denk. Ik kon niet slapen van dat
gebonk met die ballen. Dat ging
tot diep in de nacht door", her
innert senior zich.
Volgt een discussie tussen het
duo omtrent de verschillen tus
sen basketbal en voetbal en de
definitie van het begrip 'top'.
van de conflictsituatie, van de
moeilijke jongens. Die ga ik ab
soluut niet uit de weg." Scham
pert zoonlief: „Nee, dat weet ik.
Zelfs niet als je een paar klap
pen voor je kop krijgt, zoals een
keer is gebeurd. Er was nog
eens een tijd dat het elke zon
dag raak was in de kantine."
Neemt Henk oven „Dat hoort er
ook bij. Voor de waardering
hoef je het niet te doen. Liever
dit dan zes dagen in de week
voor de buis zitten. En mees
tentijds loopt het allemaal pro
bleemloos."
De gemeenschappelijke fac
tor dan. „We zijn alletwee rede
lijk eigenwijs", begint Henk Jan.
„Een karaktertrekje. En we hou
den van een pittige discussie.
Hebben een uitgesproken me
ning Vut i toni aan „We din
beiden egocentrisch ingesteld.
Ja, dat mag je best zeggen. Ik ga
rustig op mijn verjaardag naar
UDWS. En hij", wijst hij op zijn
zoon, „vertelde zijn moeder pas
twee dagen van tevoren dat hij
ging trouwen. Verder zijn we
gek van sport. Dat heb ik hem
met de paplepel ingegoten. Al
tijd mee naar het voetbal, naar
het korfbal. Toen hij als ventje
steeds op zijn flikker kreeg en
huilend thuiskwam, heb ik nem
op judo gedaan. Hij is groot ge
worden met sport."
Henk Jan komt nog met een
verschil op de proppen. „Ik ben
ambitieuzer dan mijn vader.
Heb alles voor mijn sport over,
wil ook hogerop in miin werk.
Hij is meer een gezelligheids
mens. Toen ik veertien was
stond ik al bij McDonald's om
een paar centen te verdienen. Ik
leer nu voor assistent-purser,
zodat ik straks intercontinentaal
kan vliegen Mijn doel is purser
te worden Of ik daarmee niet in
conflict kom met het basketbal7
Ik vrees van wel. Dat wordt of
stoppen, of een jaar onbezol
digd verlof bij de KLM zodat ik
prof kan worden. Want ook het
Nederlands team heb ik nog
niet uit mijn hoofd gezet."
„Begint-ie weer over dat bas
ketbal'. schudt senior het
hoofd. Hij staat op en bestelt bij
Rita nog maar een biertje aan
de bar. Om. als zijn zoon uitein
delijk de wijk heeft genomen
naar de training in Delft, zijn
schouders op te halen bij de
vraag in hoe verre hij trots is op
zijn telg. ..Ik laat dat nooit mer
ken waar hij bij is. Dat zegt mijn
vrouw ook wel eens: 'geef die
jongen nou eens een beetje
waardering'. Natuurlijk ben ik
trots. Maar dat moet je niet te
gen hem zeggen, hoor."
Het gaat niet erg snel, maar stap voor stap, stukje bij
beetje komt Hein-Jan Salman verder. De Nederlandse ti
tel in het driebanden-groot, tweede klasse, die de Oegst-
geestenaar het afgelopen weekeinde in het Overijsselse
Hengelo behaalde is daarvan het bewijs. „Een logische
ontwikkeling", noemt de 43-jarige biljarter van Sport-
/Veste het zelf. Er zit nog steeds een stijgende lijn in. Ik
zie het als een lange weg, elke keer kom ik een paaltje
verder."
De laatbloeier reconstrueert
OEGSTGEEST HERMAN JOUSTRA
Dit paaltje mag echter een mijl
paal worden genoemd. Kort
voor het kampioenschap pro
moveerde Salman al naar de
eerste klasse door een gemid
delde van 0.681 af te leveren.
Dat was al een gunstig voorte
ken.'Hij plaatste zich via kwali
ficatiewedstrijden als achtste en
laatste voor de eindstrijd, maar
was uiteindelijk haantje-de-
voorste. Met een gemiddelde
van 0.686. „En dat mag je gerust
goed noemen, want er werd
zeer verdedigend gespeeld."
Een kwestie ook van voorbe
reiding. „Van alle deelnemers
had ik het moyenne in de com
petitie opgezocht. Ik wist daar
door al dat ik tot de kansheb
bers behoorde. En ik ging toch
al met een positieve instelling
naar Hengelo, omdat ik net het
Van Lierop-toernooi in Noord-
wijk had gewonnen."
Stuk voor stuk keurige presta
ties, maar daarmee is Salman
nog geen landelijke topper. Dat
weet 'hij zelf ook, maar rustig
verder werken is zijn devies. Hij
kiest voor de weg der geleide
lijkheid. Met de prestaties tot jaar later zat ik op 15."
nu toe in de hand weet hij wat i
hij kan. Het had allemaal nog
mooier kunnen zijn, ware het
niet dat hij pas een jaar of drie,
vier geleden de keu weer ter
hand nam na lange tijd het
groene laken te hebben geme
den.
in vogelvlucht zijn biljartloop
baan. „Als kind van tien maakte
ik kennis met de sport. Via een
kamerbiljart. Al snel speelde ik
competitie in Noordwijk en was
ik goed voor een gemiddelde
van 12 in het libre. Dat was best
aardig, praar ik vond me des
tijds veel te jong voor zo'n ou
de-mannensport. Tenminste, zo
keek ik er toen tegenaan."
Salman gaf er de voorkeur
aan te gaan vpetballen, haalde
als 21-jarige de selectie van SJC
en stapte een paar jaar later
over naar tennis. Jarenlang
kwam hij. als C-speler. in de
competitie uit voor OLTC en De
Leidse Hout. „Uiteindelijk kon
ik het conditioneel niet meer
opbrengen om op een voor mij
aanvaardbaar niveau te spelen."
Als correspondent-Oegstgeest
voor deze krant raakte hij een
jaar of zes geleden verzeild in
het biljartcentrum De Voscuyl
en hij ontdekte zijn oude liefde
weer. „Ik begon met een
moyenne van 1 in het libre. na
een jaar was dat weer hoofd
klasse-niveau, een gemiddelde
de 7 en de 11,
Toen pas waagde hij zich aan
het driebanden en hij was
meteen verkocht. Tot zo ver zijn
geschiedenis in een notedop.
Nu, drie jaar later, zit hij dus te
gen een gemiddelde van 0.700
aan. Alleen, hoe komt hij nog
verder? „Weet ik niet. Ik weet
dat ik minimaal een '800-speler'
kan worden. Ik kan door mijn
werk niet elke dag oefenen (Sal
man is onderwijzer op een ba
sisschool, red.), in het biljart
centrum in Oegstgeest kan ik
maar twee keer per week te
recht. Alleen tijdens vakanties
kan ik meer trainen. Ik zit nu
gemiddeld op drie uur per
week. Heel weinig, maar daar
moet ik het mee doen."
Hij oppert dat hij mogelijk
baat heeft bij het zogeheten
puntensysteem. Wat grofweg
inhoudt dat de positie van de
ballen is weer te geven met co-
ordinaten, aan de hand van
markeringspunten op de ban
den. Ken je de coördinaten, dan
weet je ook precies waar de bal
de band moet raken. „Er zijn zo
veel spelers om me heen die
zeggen: joh, waarom begin je
daar niet eens mee? Het kan
best dat dat een openbaring
voor me zal zijn. Een goede spe
ler speelt met gevoel én het
puntensysteem. Alleen moet je
dat een paar keer per week oe
fenen, anders ben je het weer
kwijt."
Rest de vraag wat iemand van
zijn kaliber te zoeken heeft bij
Sport/Veste, waarvan het nu al
zeker is dat het team degradeert
naar de landelijke derde klasse.
„Voor mijn niveau zou het in
derdaad beter zijn als ik naar
een andere vereniging zou over
stappen. Om nog weer een
paaltje verder te komen, zal ik
maar zeggen. Om eerst een goe
de eersteklasser en later bij
voorbeeld kampioen eerste
klasse te worden Daarvoor zou
het goed zijn als ik minimaal te
rechtkom bij een team uit de
tweede of eerste divisie. Alleen
als Sport/Veste zich versterkt
met twee spelers weet ik het
nog niet."
DE GELIJKENIS
Het zoeken naar overeenkomsten en verschillen. Dat is het uitgangspunt van een se
rie verhalen getiteld: de gelijkenis. Daarin komen telkens twee leden van een spor
tieve familie aan bod. Dat kunnen broer en zus zijn, vader en dochter of bijvoor
beeld twee neven. Vandaag is het de beurt aan Henk en Henk Jan Piket. Vader Henk
is bestuurslid van de Leidse voetbalvereniging UDWS, zoon Henk Jan basketballer
bij eredivisieclub DAS.
Henk Jan Piket (links) en Henk Piket: beiden 'redelijk eigenwijs'. poto LOtK zuydcrduin
Duidelijk is dat beiden een uit
gesproken mening hebben,
zoals trouwens bij elk onder
werp dat ter sprake komt. Dui
delijk wordt ook dat ze het zel
den met elkaar eens zijn of wor
den. „Basketbal", zo vindt Henk
Jan. „is toch een tamelijk inge
wikkeld spel met veel patronen
en systemen. De mensen hier
nemen de tijd niet om dat te le
ren. Ze begrijpen het niet. Ik
denk dat de ontwikkeling mede
daarom stagneert. Geen interes
se. geen geld. Het is een vicieu
ze cirkel waar je moeilijk uit
komt."
„Maar je moet het met me
eens zijn dat het veel gemakke
lijker is om hier de top in bas
ketbal te halen dan in het voet
bal". wijst Henk sr. hem op de
macht van het getal. „Dat zegt
niets over het basketbal", ant
woordt Henk jr. prompt. „In
Amerika, waar basketbal wél
een bplangrijke sport is, gaat die
vlieger niet op. Het aanbod is
enorm, maar heel weinig spe
Iers halen daar de top. Neem bij
voorbeeld Michael Jordan. Hij is
toch de beste atleet ter wereld.
Toch veel beter dan Van Basten.
Of niet soms?"
Ze worden het niet eens. Al
geeft senior toe dat zijn mening
ten aanzien van het basketbal in
de loop van de tijd is bijgesteld.
„Vroeger dacht ik dat dit voor
dommekrachten van twee me
ter en groter was. Van die logge
types als Hanie Kip en die Puid-
okas. Maar sinds ik regelmatig
bij de trainingen en wedstrijden
van leiden ben gaan kijken,
weet ik wel beter Of ik wel eens
bij mijn zoon in Delft ga kijken?
Ik ben één keer geweest. Zij
spelen thuis op zondag. Dan zit
ik bij UDWS."
Andersom geldt hetzelfde.
Henk Jan. wel degelijk een voet
balliefhebber en een fan van
Feyenoord, heeft op zijn beurt
de Boshuizerkade eenmaal aan
gedaan. „Sorry voor hem, maar
daar voel ik me dus absoluut
niet thuis. Ik ken die mensen
verder niet. dus ik oordeel ook
niet. Ze zullen best wel aardig
zijn op hun manier. Maar bij
het basketbal loopt toch een an
der slag volk rond. Wat beter
ontwikkeld, ja."
Klappen
Voelt pa zich aangesproken7
„Nee. Integendeel Voor mij
hoeft het niet als alles op rolle
tjes loopt Dat is me te gemak-
kelijk. Ik houd persoonlijk wei
Hein-Jan Salman: „Ik vond me destijds veel te jong voor zo'n oude-mannensport"
