'Ik wil zoveel mogelijk scheppend zijn
Rtv show
Muziekuitgeversclub wil af
van belangenverstrengeling
Jan Steeman benoemd
tot manager Station 3
102 Boulevard Haussmann,
tv-drama van Britse klasse
Stop Tom Egbers
VRIJDAG 13 MAART 1992
10
Gitarist Harry Sacksioni houdt niet van ingewikkelde muziek
Harry Sacksioni: „Hoe mijn muziek heet? Laten we het maar houden op Sacksioni-muziek." foto cpd
Weer even zanger
Met een stuk of zes gitaren trekt Harry Sacksioni langs de schouw
burgen. Doet hij al jaren. Vaak met een band, maar soms ook solo.
Volgend jaar is hij behalve gitarist ook weer even zanger. Ergens in
februari staat hij twintig optredens lang met Frank Boeyen en Ray
mond van 't Groenewoud in de theaters. Harry Sacksioni, de man
die van zichzelf zegt niet zo goed te kunnen zingen als gitaar te
spelen. Harry Sacksioni, de man ook die het toelatingsexamen van
het conservatorium nooit haalde, maar die nu tot z'n grote vreugde
constateert dat z'n gitaarboeken goed verkopen. „Indertijd zeiden
ze dat ik met mijn techniek nooit gitarist zou kunnen worden, nu
geven ze les uit mijn boeken. Het zijn zelfs de best verkochte mu
ziekboeken van Nederland. Toch wel een leuke revanche."
ducties van Hans van Hemert.
Als ik wil kan ik heel goed com
mercieel schrijven. Ik had in die
tijd drie liedjes in de voorronde
van het songfestival. Welke
nummers? Dat weet ik niet
meer. Wil ik ook niet weten. Ik
heb dat gewoon willen uitpro
beren, maar ik wist na anderhalf
jaar dat ik zoiets nooit meer wil
de doen."
„Toen ik op mijn achttiende
bij Herman van Veen kwam,
begon ik langzamerhand een
beeld te krijgen van alle dingen
die ik niet wilde en welke kant
ik op wilde gaan. Ik begon ook
mijn persoonlijkheid in mijn ei
gen muziek te ontdekken. Het is
flauwekul te veronderstellen dat
het door Herman kwam. Door
hem kwam ik wel op de grote
podia terecht. Ik stond direct
een maand in Carré, wie maakt
dat mee op z'n achttiende?
Maar ik moest het toch zelf
waarmaken. Praktisch gezien
was Van Veen een heel goede
leerschool, maar artistiek gezien
niet. Ik schreef heel veel voor
Herman en toen ik met een ei
gen programma kwam, zei men
dat het allemaal wel erg op Her
man van Veen leek. Dat vond ik
zo n omgekeerde wereld."
„Veel in mijn programma ligt
vast, maar er zitten stukken bij
waarbij wordt geïmproviseerd.
Als het programma niét om mij
draait, als ik bijvoorbeeld mee
speel met bij anderen, vind ik
het heerlijk om te improviseren
op blues. Van jazz houd ik hele
maal niet, al die snelle gitaristen
boeien me niet. Mijn voorkeur
gaat uit naar simpelheid. Als
muziek ingewikkeld wordt, dan
wordt het intellectueel en dan
schiet je muzikaal gezien je doel
voorbij. Een muziekinstrument
bespelen moet geen doel op
zichzelf zijn. Ik wil zoveel moge
lijk scheppend zijn. Zo dicht
mogelijk de kem proberen te
raken van wat je ervaart en dat
omzetten in muziek. Die erva
ringen kunnen op het terrein
van politiek liggen, of van liefde,
of zomaar wat flauwekul. Het
mooiste is a,s dat emotie te
weeg brengt."
„Ik zet me af tegen de men
sen die denken dat ze ook in de
muziek zitten, maar die alleen
maar bezig zijn met hitjes sco
ren om er rijk van te worden. Ik
vind het heel erg dat die lui met
dezelfde materie bezig zijn als
ik. Ze strooien het grote publiek
zand in de ogen. Daardoor wor
den de musici die integer met
muziek omgaan, verwaarloosd.
Ik ben toch al een tijd bezig en
ik heb voor mijn doen een groot
publiek. Maar ik vind eigenlijk
dat mensen zoals ik een veel
groter publiek zouden moeten
hebben. Dat geldt voor meer
musici in Nederland. Ik heb dan
ook bewondering voor mensen
die naar mijn concerten komen.
Zij kunnen klaarblijkelijk langs
al die commerciële musici heen
luisteren."
„Ik heb een huis vol gitaren,
een stuk of veertig. Er is er ooit
eentje gestolen en, heel stom, ik
heb een gitaar verkocht. Verder
heb ik nooit wat weggedaan. El
ke gitaar heeft zijn eigen karak
ter. Ik weet wel dat veel mensen
dat helemaal niet horen, maar
ik hoor het zelf heel goed. Bo
vendien stimuleert me dat heel
erg om te componeren. Als ik
een nieuw gitaargeluid hoor,
dan is het bijna zeker dat ik 's
avonds al het begin van een
nieuw lied heb. Maar het mees
te componeer ik zonder instru
ment. Dan kan ik een dag op de
bank zitten. Mijn huisgenoten
worden er gek van. Dan denken
ze dat ik de hele dag niets zit te
doen. En dan loop ik 's avonds
naar een gitaar of piano en dan
speel ik het zo weg."
Na a/loop van een
concert in de
schouwburg van
I>ochem zit gitarist Harry Sack
sioni monter en spraakzaam in
de kleedkamer. Met een colaa
tje voor zich en een regelmatig
terugkerende blik in de spiegel
of z'n steile haar nog goed zit,
praat hij over zijn muziek, zijn
composities en zijn gitaren.
„Hoe je mijn muziek zou moe
ten noemen? Die vraag wordt
m'n leven lang al gesteld. Ik zou
het niet weten. Sacksioni-mu
ziek lijkt me het beste. Als je in
die platenwinkels kijkt waar ik
geen eigen vak heb, sta ik soms
bij de jazz ingedeeld. Ook wel
eens bij de pop of bij finger-
picking.
Commercieel gezien is het
jammer dat ik niet ben in te de
len, maar ergens ben ik er ook
wel blij mee. Mijn muziek heeft
typisch eigen ingrediënten. An
dere gitaristen interesseren me
niet. Ik luister alleen maar naar
muzikanten die echt iets te zeg
gen hebben. Mensen voor wie
muziek geen business is, maar
muzikanten die hun leven in
muziek omzetten. Dat doe ik
ook. Bij instrumentale muziek is
dat natuurlijk moeilijker dan bij
vocale, maar met uitleg of via ti
tels geef ik altijd aan wat mij be
zig houdt."
genvereniging opgericht: de
Nieuwe Nederlandse Muziek
uitgevers Vereniging (NNMV).
De nieuwe club, die zegt 80 pro
cent van de Nederlandse mu
ziekuitgevers te vertegenwoor
digen, wil de verstrengeling van
belangen in de platen- en mu
ziekwereld laten verdwijnen.
In de NNMV hebben zich de
muziekuitgevers verenigd, die
vorig jaar de vereniging van
muziekuitgevers UNIM en de
SLM (de Sectie Lichte Muziek)
van deze club verlieten. De
toom van de uitgetreden uitge
vers richtte zich vooral tegen de
manier, waarop het nieuwe
commercïele radio-station Ra
dio Noordzee Nationaal werd
opgestart.
„De nieuwe generatie uitge
vers pikt het niet langer, dat in
Hilversum een klein clubje ver
tegenwoordigers van de oude
garde jaren lang alles bedisselt.
In de besturen van alle organi
saties in het wereldje van de
platen- en muziekindustrie kom
je steeds weer dezelfde namen
tegen. Ze bevoordelen zichzelf
met gemeenschapsgelden,"
zegt Arjen Witte, directeur van
de platenmaatschappij annex
muziekuitgeverij EMI, die kort
geleden ook de platenmultina-
tional Virgin heeft opgekocht.
De woede van de leden van
de nieuwe vereniging richt zich
vooral tegen Guus Jansen, di
recteur van het uitgeverscon
cern Strengholt in Naarden.
Jansen, die bestuursfuncties be
kleedt in de auteursrechtenor
ganisaties Buma en Stemra, het
promotiebureau lichte muziek
Conamus en tal van andere ver
enigingen en stichtingen, trom
melde een jaar geleden een
paar medebestuurders uit deze
organisaties op om met geld
van Buma/Stemra het nieuwe
commercïele radiostation Radio
Noordzee Nationaal te begin
nen.
WD-Tweede Kamerlid Dick
Dees heeft minister d' Ancona
(WVC) eerder deze week schrif
telijk gevraagd om de wettelijke
belemmeringen, die de start
van RNN volgens hem zou kun
nen vertragen, weg te nemen.
Als één van die beletselen
noemt Dees de eis dat kabelsta
tions, die in totaal tenminste 60
procent van de luisteraars verte
genwoordigen, moet hebben
verklaard RNN te zullen doorge
ven voordat de zender van start
kan gaan. Dees wil de 60-per-
cent-eis pas stellen als een sta
tion een jaar heeft uitgezonden
„zodat kabelexploitanten heb
ben kunnen vaststellen, dat er
voldoende belangstelling voor
bestaat."
„Wij zijn het eerste commer
cïele station, dat via de voor
deur vanuit Nederland gaan uit
zenden. Het is onrechtvaardig
dat men moet oordelen zonder
ons ooit beluisterd te hebben,"
aldus RNN-woordvoerster
Nöella Jansen, dochter van
Strengholt-eigenaar Guus Jan
sen: „Zoals het ook onrecht
vaardig is, dat stations als Radio
10 en Sky-radio, die via het bui
tenland uitzenden, nu tijdelijk
twee etherfrequenties hebben
toegewezen gekregen. Wij staan
er naast terwijl wij keurig vol
gens de wet willen handelen."
Sinds februari zendt RNN via
een schotelantenne gecodeerde
programma's uit, die alleen
door exploitanten van kabelsta
tions kunnen worden beluis
terd.
CLOSE UP
STRIPS
BOLLEBOOM
Shadows
Als kind hield Harry Sacksioni
voornamelijk van muziek uit de
toptien van toen. „Cliff Richard,
Elvis Presley, de Shadows dat
soort muziek vond ik leuk. Het
was niet meer dan logisch dat ik
op mijn tiende jaar een gitaar
voor mijn verjaardag vroeg. Ik
wilde hen nadoen. Binnen een
jaar bleek dat ik talent had. Niet
dat ik daar zo bij stil stond,
maar je zag dat vriendjes die ge
lijk met mij een gitaar hadden
gekregen toch bleven steken in
een paar akkoordjes. Tussen
m'n twaalfde en dertiende heb
ik les gehad. Maar het meeste
heb ik zelf uitgevogeld. Ik begon
ook meteen met componeren.
De eerste paar technische din
getjes die ik beheerste, werden
meteen een lied. Het scheppen
de, het componeren heb ik ook
altijd het leukst gevonden van
het vak."
Harry Sacksioni heeft ook als
studiomusicus gewerkt. Hij
schreef liedjes voor onder ande
ren Sandra en Andres en Ron
nie Tober. „Toen ik een jaar of
zestien was, wilde ik uitprobe
ren wat ik op muziekgebied wil
de of misschien wef wat ik niet
wilde. Alles wat zich muzikaal
aandiende, heb ik gedaan. Ik
heb op talloze platen gespeeld,
van Golden Earring tot Ronnie
Tober. Ik speelde op alle pro-
HILVERSUM GPD
lan Steeman (46) is
benoemd tot mana
ger van Station 3,
het gezamenlijke
popstation van
avro. kro en
ncrv op Radio 3.
Jan Steeman gaat zo
spoedig mogelijk
aan de slag als sta
tion-manager. Sa
men met Paul van
de Lugt van de KRO
had nij sinds de
start van Station 3
in januari dit jaar al
tijdelijk de leiding.
De benoeming heeft
volgens een woord
voerder van de
AVRO wat lang op
zich laten wachten
omdat de onder
handelingen met
andere Kandidaten Jan steeman
uitliepen. Wie die
kandidaten waren, wil hij niet i
kwijl.
lan Steeman was jarenlang
eindredacteur van Radio 3 bij
de AVRO. Hij werkt al meer dan
twintig jaar bij deze omroep. Als
algemeen manager van Station
3 krijgt hij de eindverantwoor
ding over het beleid, de pro
grammering en de inhoud van
de radioprogramma's.
Radio 3 is sinds de start van
Station 3 de eerste zender in
Nederland die horizontaal ge
programmeerd wordt. Alleen 's
avonds tussen acht en negen
uur, wordt van de horizontale
structuur afgeweken. Met de sa
menwerking hopen de drie om-
foto fotopersburo dijkstra
roepen de strijd aan te binden
met de commercië zenders die
eveneens horizontaal program
meren. Station 3 is te beluiste
ren op zaterdag, zondag en
maandag.
Volgens lan Steeman heeft
binnen enkele weken de eerste
evaluatie plaats van de Station
3. „De reacties van de luiste
raars zijn tot nu toe heel posi
tief. We krijgen veel serieuze
brieven van mensen die het
jammer vinden dat sommige
programma's verdwenen zijn,
maar heel tevreden zijn met de
herkenbaarheid van het hori
zontaal programmeren".
Hij maakte zijn de
buut als televisie
presentator bij Stu
dio Sport: Tom Egbers, een hak
kelend broekie in televisieland.
Hoe hebben ze die daar kunnen
neerzetten?, vroeg menig sport-
minnende Nederlander zich af.
Struikelend over zijn woorden
en zichtbaar nerveus verving hij
de vlotte babbelaars Mart
Smeets en Kees Jansma. Maar
goed, iedere beginnende pre
sentator krijgt het voordeel van
de twijfel.
En terecht. Na verloop van tijd
ontpopte Egbers zich als een re
delijk goede presentator van het
sportprogramma. Was hij dat
maar blijven doen. Maar nee,
Tom Egbers wilde hogerop.
Daar is op zichzelf niets op te
gen, maar direct een eigen pro
gramma willen hebben is wel
erg hoog gegrepen.
Niettemin lukte het. Bij Veroni
ca kreeg Tom een eigen pro
gramma: 'Stop de persen'. Het
programma stelt niks voor en
Tom komt als presentator abso
luut niet meer zo uit de verf als
in zijn laatste jaren bij Studio
Sport.
'Mediamagazine'. Zo omschrij
ven de omroepbladen deftig het
programma waarin onder meer
het nieuws uit de kranten van
de afgelopen week wordt door
genomen. Het ene landelijke
ochtendblad meldt dat de boy
cot van Griekenland vrijwel
voorbij is, terwijl op dezelfde
dag in een ander valt te lezen
dat die nog volop aan de gang
is. Nog wat gekke, opvallende
advertenties, la het consu
mentenprogramma 'Ook dat
nog', en het 'nieuws' van de
week is doorgenomen.
Dan is het tijd voor interviews
met bekende coryfeeën. Een in
terview duurt gemiddeld niet
langer dan vijf minuten. Diep-
Tom Egbers, presentator van 'Stop de persen'. Het requiem van een
lichtgewicht lijkt aanstaande. foto arc
gaand op een onderwerp in
gaan is er dan ook niet bij. Alle
vragen van Egbers over op zich
zelf vaak aardige onderwerpen
zijn oppervlakkig. En wil de gast
er wat serieuzer op ingaan, dan
is Egbers niet te beroerd de man
of vrouw in kwestie in de rede te
vallen met een andere onbenul
lige vraag.
Maar wat wil je als drie inter
views, een gesproken column
en fragmenten van televisiepro
gramma's in een half uur moe
ten worden gepropt? Dan kan
het programma niet anders dan
oppervlakkig zijn. Daarbij ko
men nog de 'uhm, uhm, uhms'
voor het stellen van een vraag.
Ook dat kost tijd.
En dan de kwinkslagen die de
gasten Egbers wel eens naar zijn
hoofd slingeren. In zo'n geval
zit de presentator met zijn
mond vol tanden. Dat gebeurde
onlangs tijdens een interview
met VARA-discjockey Jack Spij
kerman. Na wat heen en weer
geklets verveelde het Spijker
man kennelijk, want hij kapte
zelf het gesprek af. Tom liet zich
afschepen.
Of wat te denken van een inter
viewtje met Ralph Inbar. Deze
liet weten de smaak van het
grote publiek te kennen. „Je
kunt ze gewoon alles voorscho
telen," aldus Inbar. Een kriti
sche vraag of kanttekening van
Egbers zou op z'n plaats zijn ge
weest. Maar de presentator
zweeg in alle talen.
Met deze aanpak blijft 'Stop de
persen' een oppervlakkig pro
gramma. Jammer, want het kan
ook anders. Om te beginnen
zou Egbers veel minder gasten
kunnen uitnodigen: één, op z'n
hoogst twee personen. En ver
der moet hij zijn zaken goed
voorbereiden. Kan aan die voor
waarden niet worden voldaan,
dan is het beter te stoppen met
Stop de persen. In het belang
van de kijker, en zeker ook in
het belang van Egbers zelf. An
ders is 'het requiem van een
lichtgewicht' aanstaande.
BOES
HILVERSUM FRED VAN GARDEREN
„Wat doet mijnheer Proust,
schrijft hij?", vraagt de violist
Amable Massis (Paul Rhys)
huishoudster Celeste (Janet Mc-
Teer). „Hij is een heer", luidt
het antwoord. „Is hij ziek?"^
vraagt de violist op zijn beurt'
weer. Maar Celeste blijft bij haar
antwoord: „Hij is een heer."
Marcel Proust was een heer.
Een rijk heer die er lange tijd
een mondain leventje op na
hield. De in 1871 geboren Fran
se schrijver leefde er lange tijd
op los, maar na de dood van
zijn moeder trok hij zich terug
in zijn Parijse appartement aan
de Boulevard Haussmann. Ast
ma hield hem nog meer van de
straat. En zo leefde hij in een
zaamheid, met alleen Celeste en
haar man, die zijn chauffeur
was. om hem heen.
Proust werkte in die tijd aan
zijn meesterwerk a recherche du
temps perdu, een 15-deligg
boekwerk over de Franse aristo
cratie en bourgeoisie. De schrij
ver werd er wereldberoemd
mee, al kwam de waardering
pas vlak voor zijn dood in 1922.
Na zijn dood kwam de door
braak. Toen werd Proust samen
met lames Joyce beschouwd als
de grote vernieuwer van de ro
man in de 20ste eeuw.
Proust deed meer dan schrij
ven, daar in zijn schitterende
Parijse appartement. Het tv-
spel '102 Boulevard Haus
smann'. dat de VPRO zondag
avond (Nederland 2. 22.38 uur)
uitzendt, vertelt erover. De
schrijver, gespeeld door Alan
Alan Bates en Paul Rhys (rechts), de
Haussmann.
Bates, hield erg veel van het
luisteren naar muziek. Een be
zoekje aan de Opera zorgde
echter steevast voor weer een
astmaaanval. Al die bloemen,
zijn lichaam moest er niets van
hebben.
Een kat in het nauw maakt ra
re sprongen. Proust ook. Hij
huurt midden in de nacht vier
musici om voor hem te spelen.
Thuis. Voor geld is alles te koop.
Het tv-spel speelt zich af tij
dens de Eerste Wereldoorlog.
Celeste moet het zonder haar
man stellen. Hij vecht tegen de
Duitsers. Als ze een brief van
hem ontvangt, vertelt ze dat
Proust. „Hij is nu aan het
front", doet ze verslag. „Waar is
hoofdrolspelers in 102 Boulevard
foto kippa
het front nu?", vraagt ze vervol
gens. „Dat komt steeds dichter
bij", is het antwoord.
102 Boulevard Haussmann is
weer zo'n typisch voorbeeld van
Brits vakmanschap. Het verhaal
sleept zich langzaam naar het
einde. In ruim een uur wordt in
grote lijnen niet zoveel vertelt,
maar de details verraden des te
meer. Die details worden aan
geleverd door de acteurs. En
met name McTeer (Celeste) en
Bates (Proust) zijn in topvorm.
Een 'must' derhalve voor de kij
ker met voorkeur voor de Britse
tv-spel traditie.
(Nederland 2, zondagavond
om 22.38 uur)
