Leiden
WBL stopt 'opruwen'
galerijen Dobbegaarde
Verkeer Witte Singel
met kwart toegenomen
Marokkaanse mag blijven
Beroving Minerva mislukt
Henk moet ogb betalen
voor zijn huisgenoten
Donderdag 5 maart 1992
Redactie: 071-161418 KAREL BERKHOUT JANET VAN DUK EMIEL FANGMANN ROY KLOPPER LOMAN LEEFMANS ERNA STRAATSMA GERT VISSER WIM WEGMAN Eindredactie: PAUL DE TOMBE Vormgeving: SIMON DE GRAAF
19
LEIDEN «GERT VISSER
Het verkeer op de Witte Singel
is na de afsluiting van de Bree-
straat met een kwart toegeno
men. Dat blijkt uit cijfers van de
gemeente Leiden die zijn gepu
bliceerd in het kader van de dis
cussie over de autovrije binnen
stad. Er rijden nu dagelijks circa
9500 auto's in beide richtingen
over de Witte Singel, ruim 2000
meer dan vóór de afsluiting van
de Breestraat.
Bewoners van de Witte Singel
zijn altijd bevreesd geweest
voor een grote toename van het
verkeer op de smalle weg. De
stijging heeft overigens slechts
gedeeltelijk te maken met de af
sluiting van de Breestraat. Ook
de toename van het aantal au
to's op de weg is verantwoorde
lijk voor de drukte op de Witte
Singel.
De cijfers die de gemeente
heeft verstrekt zijn al anderhalf
jaar oud. Dat was het laatste
moment waarop diverse tellin
gen in de stad met elkaar kon
den worden vergeleken. De tel
lingen worden gehouden in cy
cli van driejaar.
De afsluiting van de Bree
straat heeft ook gevolgen gehad
voor de Hooigracht en de Lan-
gegracht waar het aantal auto's
steeg met 3000 naar 17.000 per
etmaal.
Volgens verkeersambtenaar
De Bie van de gemeente Leiden
neemt het verkeer jaarlijks met
een bepaald percentage toe. Op
wegen in de binnenstad is de
toename kleiner omdat er voor
meer verkeer nauwelijks ruimte
is. De automobilist gaat deze
straten mijden wanneer ze al te
druk worden. Dat geldt bijvoor
beeld voor het Noordeinde en
de Morsweg (beide 12.000 au
to's per etmaal) en het Leven
daal en de Hoge Rijndijk (beide
17.000 auto's per etmaal). De
verkeersdrukte op deze straten
is al jaren min of meer constant.
Een duidelijk forse toename is
waar te nemen op de Willem de
Zwijgerlaan. inmiddels de druk
ste route van Leiden. Daar pas
seren dagelijks 38.000 auto's.
Dat véaren er bij een vorige tel
ling 'slechts' 34.000. Tot de rou
tes die duidelijk overbelast zijn,
wordt de Zijlsingel gerekend
waar 16.000 auto's passeren.
De Bie houdt er rekening mee
dat in een aantal wegen en stra
ten in de toekomst maatregelen
moeten worden genomen om
dat de geluidsoverlast de nor
men overstijgt. Hij noemt de
Zijlsingel en de Hoge Rijndijk.
Woningen aan deze straten
zouden dan geisoleerd moeten
worden zoals eerder gebeurde
aan het Noordeinde en de
Hooigracht. Probleem is, vol
gens De Bie, dat met dit soort
projecten zulke hoge kosten zijn
gemoeid.
BURGERRAADSLIEDEN
1988: Bewoners van de Witte Singel protesteren tegen de dreigende afsluiting van de Breestraat Zij v
Huurders reageren teleurgesteld
Woningbouwvereniging Leiden heeft deze week een
proef genomen met het 'opruwen' van galerijen in het
seniorencomplex De Dobbegaarde (Stevenshof)- De be
woners zijn enthousiast over het resultaat, maar de WBL
is ontevreden. De werkzaamheden zijn stopgezet, tot te
leurstelling van de huurders.
LEIDEN ROY KLOPPER
Deze week verscheen namens
de WBL een aantal mensen in
de Dobbegaarde (Joke Smit
straat/Etta Palmstraat) dat een
klein stukje van de gladde gale
rijen heeft 'gefrased'. Deze me
thode, waarbij het betonnen
oppervlak wordt geschaafd, is
veel goedkoper dan het aan
brengen van een nieuwe ruwe
laag. De belangenvereniging
huurders in de Dobbegaarde
heeft meteen de proef op de
som genomen. Ze gooide een
paar emmers water over het ge
ruwde oppervlak. De resultaten
stemden tot tevredenheid, de
galerijen waren niet meer glad.
Bij monde van woordvoerster
E. 't Jong geeft de WBL evenwel
te kennen ontevreden te zijn
over de gebruikte methode.
„Het gaf enorme geluids- en
stofoverlast." Volgens 't Jong is
het experiment ten einde en
wordt verder gezocht naar mo
gelijkheden. „Het was maar een
proef. De onderhandelingen
tussen gemeente, bewoners en
ons lopen nog."
Volgens wethouder T. van Rij
(volkshuisvesting) is er niet al te
veel ruimte voor onderhande
lingen. „Ik heWJoggia (WBL-di-
reCteur, red.) gezegd dat er te
praten valt over een financiële
bijdrage van de gemeente, maar
dat er dan wel eerst iets aan de
galerijen moet gebeuren."
Voorzitter Bekkering van de
bewoners-belangenvereniging
is teleurgesteld over de gang
van zaken. „We hadden even de
hoop dat er eindelijk eens iets
zou gebeuren, maar die is blijk
baar ongegrond."
Toezegging
De galerijen van
complex zijn de afgelopen
maanden veelvuldig onderwerp
van gesprek geweest. Bij nat
weer worden ze spekglad, waar
door verscheidene bejaarde be
woners ten val zijn gekomen.
De WBL weigerde er aanvanke
lijk iets aan te doen, omdat de
galerijen voldoen aan de bouw
voorschriften. Verbeteringen
zouden gepaard gaan met een
huurverhoging. Daartegen heb
ben de huurders fel geprotes
teerd.
De gemeente paste vervol
gens via een aanschrijving
dwang toe om de WBL ertoe te
bewegen iets aan de situatie te
doen.
i Fir>FN aangevraagd. Het bevel tot uit
zetting is daardoor geschorst.
Volgens een medewerker van
El Haouli's advocaat G. Bos is er
nooit gevaar voor uitzetting ge
weest. De vorige advocaat van
de Marokkaanse vrouw, D. Hes,
zou de zaak verkeerd hebben
ingeschat. Die zou de wettelijke
verplichte verlenging over het
hoofd hebben gezien.
De Marokkaanse woont sinds
twee jaar in Nederland bij haar
ouders. Omdat de vrouw bij
aankomst in Nederland 24 was
zou ze, volgens de algemene re
gels van 'gezinshereniging', te
oud zijn om zich in Nederland
te mogen vestigen.
De 26-jarige Latifa el Haouli,
woonachtig in Leiden, wordt
voorlopig niet teruggestuurd
naar Marokko. Haar verblijfs
vergunning is automatisch ver
lengd. De vrouw mag in af
wachting van een nieuwe uit
spraak van de staatsecretaris
over een definitieve verblijsver-
gunning in Nederland blijven.
Die procedure duurt naar ver
wachting ruim een jaar.
Het kort geding dat morgen
tegen de staat zou dienen gaat
niet door. De nieuwe tijdelijke
verblijfsvergunning is afgegeven
omdat de verlenging op tijd is
LBDEN
Het is twee nog onbekende mannen dinsdag niet gelukt een over
val te plegen op het administratiekantoortje van studentenvereni
ging Minerva aan de Breestraat.
Het tweetal liep rond kwart voor zes door de open deur van het
gebouw naar binnen en klopte vervolgens op de deur van het ad
ministratiekantoortje. Toen ze binnen werden gelaten, bléek dat
één man een mes in zijn hand had. De ander hield een hand in zijn
zak, om aan te geven dat ook daar een gevaarlijk voorwerp in zat.
Voordat het tweetal echter tot actie kon overgaan, riep de Miner-
vaan in het kantoortje enkele andere leden van de sociëteit te hulp.
Het tweetal maakte zich toen onmiddellijk uit de voeten.
De Leidse
straatnamencommissie werkt
aan een boekje waarin wordt
toegelicht wie de vrouwen waren
naar wie de straten in de
Stevenshof zijn vernoemd. En
dat is hoog nodig.
Een probleem
waaralle
gemeenten mee
kampen. Het
vinden van
originele
straatnamen
voor de
nieuwbouwwijken. De
bestuurders weten soms van
gekkigheid niet meer wat ze
moeten verzinnen. Dat was
vroeger een stuk eenvoudiger
en eentoniger. Welke stad heeft
er niet een buurt waarin de
straten zijn genoemd naar
voormalige burgemeesters,
componisten, oorlogshelden,
bloemen en planten en oude
koloniën? Leiden vormt hierop
geen uitzondering.
Straatnamen
Maar de tijden veranderen en
de jaren zeventig brachten een
geheel nieuwe kijk op straatna
men. Er moesten 'modermis-
men' komen, zoals Kees van
Kooten dat noemt. Het beste
voorbeeld daarvan in Leiden is
de Merenwijk. Van Nautilus-
bank tot Dopheide en van Lo
beliadal tot Skutsjesvverf. Com
mentaar overbodig. Het duurde
jaren voor bewoners en bezoe
kers aan de indeling van de
kronkelig aangelegde en straat-
loze wijk gewénd waren. En dan
hielden de Leidse straatnaam
bedenkers het hoofd nog iets
koeler dan hun collega's in Lei
derdorp die op hol sloegen met
de Fluitekruidzoom, Karolus-
gulden en Lisdoddekreek.
Geleerd van dit soort onzin zou
het in de Stevenshof anders
gaan. De uitgangen van de na
men werden weer gewoon -
straat, -laan en in het ergste ge
val -kade of -pad. Het plan om
de straten naar bekende vrou
wen te noemen was origineel en
paste geheel in het vrouwen-
voorrangsbeleid van de ge
meente.
Naamsbekendheid
Er deed zich echter al snel een
probleem voor. Levende perso
nen komen in Leiden niet in
aanmerking en de geschiedenis,
eeuwenlang door mannen ge
domineerd, leverde niet het ge
wenste aantal aansprekende
vrouwennamen op. Die vrou
wen die de geschiedenisboekjes
wel haalden, bijvoorbeeld Em
ma regentes, Charlotte de Bour
bon of Kenau Simons Hasselaar
hadden al een weg die hun
naam droeg.
Dus was het de beurt voor de
Stedebouwkundige Ir. A. Ouborg, een van de medewerkers aan het boekje waarin de vrouwen van de Ste
venshof aan de bewoners worden 'voorgesteld'. archieffoto ian hol vast
met alle respect 'mindere go
den'. Mede door de film die er
over haar gemaakt is, mag Han-
nie Schaft als bekend worden
verondersteld net als Anne
Frank. Een stuk moeilijker
wordt het bij het Petronella
Voütepad, het Guurtje Rie-
menshof of de Baelderstraat en
de Bladergroenweg. De nieuwe
bewoners, ongetwijfeld blij met
hun pas opgeleverde huis. we
ten zij eigenlijk wie de vrouw
was die haar naam in wit-op-
blauw op de hoek van hun
straat heeft staan?
Naamgenoot
„Ik zou het niet durven zeg
gen". antwoort bewoner Diede-
ricks in de Etta Palmstraat. Ook
de heer Kammenga heeft 'geen
idee' wie Katharina Boudewijns
was terwijl hij in toch 'haar'
straat woont. Bewoonster Van
der Linden weet iets meer over
Gerda Brautigam van de gelijk
namige -singel waar zij woont:
„Ze heeft iets bij de PvdA ge
daan. Mijn man weet het pre
cies."
De aardigste reactie komt van
de familie Le Febre. Op de vraag
wie Elise van Calcar was, wordt
eerst niet geantwoord. Dan
roept iemand op de achter
grond: „Een schrijfster." Om het
zeker te weten gaat er een van
de gezinsleden naar buiten om
op het straatnaambordje te kij
ken. Na een minuutje volgt het
definitieve antwoord: ..Nee. het
was toch een onderwijzeres en
ze leefde van 1822 tot 1904."
Naambord
Het is ook geen wonder dat de
Henk de Klos huurt een kamer
in zo'n Leids binnenstadshuis
waar naast de voordeur een
heel plateau met bellen en
naambordjes prijkt. Hij woont
er met negen andere kamerbe
woners. die samen per etage de
beschikking hebben over keu
ken en sanitair. De huisbaas
woont zelf ergens anders.
Zojuist vond Henk een on
aangename verrassing in zijn
postvak: een aanslag onroe-
rend-goedbelasting over 1991.
Volgens de aanslag ging het om
de gebnukersbelasting' voor
het hele huis. maar ln-M 502
gulden. De aanslag was gericht
aan "de Klos H. CS."
Henk besloot informatie te
vragen, het eerst natuurlijk bij
de gemeente Leiden, die hem
de aanslag had gestuurd. Wat
"CS" achter zijn naam beteken
de werd hem snel duidelijk. Dat
staat voor 'cum suis' en dat is
Latijn voor 'met de zijnen'. En
met die 'zijnen' waren de ande
re kamerbewoners bedoeld.
Henk dacht dan ook even dat
het wel meeviel. Hij kon dus
volstaan met het betalen van
1/10 deel van de aanslag?
„Nee", was het antwoord van
de ambtenaar, „U moet ons al
les betalen, maar u kunt natuur
lijk wel van uw mede-bewoners
verlangen, dat ze meebetalen."
„Maar waarom wordt die
aanslag dan juist aan mij opge
legd? vroeg Henk, die zo lang
zamerhand kwaad begon te
worden. „Omdat u er het langst
woont, dat hebben we in het
bevolkingsregister opgezocht
De ambtenaar legde daarna
uit, dat het helemaal klopte met
de wet en met de rechtspraak,
maar Henk luisterde al niet
meer. Zoiets onredelijks had hij
nog nooit meegemaakt. Hoe
kon hij de anderen nu zover
krijgen, dat ze meebetaalden?
En trouwens, de helft van de
mensen, die er in 1991 woon
den, was intussen vertrokken.
Henk wist niet eens waar ze nu
woonden. Hij vroeg ons of dat
nu allemaal zomaar kon.
Onredelijk
We kennen het probleem van
Henk. De afgelopen jaren legt
de gemeente de aanslag ogb op
aan die kamerhuurder die er
het langst woont. Dat is niet al
tijd zo geweest. In het verleden
werd de eigenaar van het pand
met de aanslag belast. Maar in
1981 heeft de Hoge Raad uitge-
sprokfn. ii.it ii.it OD luruiiM he
gronden niet mogelijk is. Ver
volgens ging de gemeente Lei
den ertoe over de aanslag voor
het gebruik op te leggen aan de
kamerbewoner die er het langst
woont. In andere gemeenten
gebeurde hetzelfde. Een kamer
bewoner in Tilburg nam dat
niet en procedeerde tot de Hoge
Raad door. BM/«rndrr MIM
Op dit moment heeft de Eer
ste Kamer een wetsontwerp in
behandeling, dat het mogelijk
moet maken de aanslag op te
leggen aan de eigenaar van het
pand, die het kan verhalen op
de huurders.
Op 5 oktober 1990 hebben we
over deze kwestie al een brief
geschreven aan de Leidse ge
meenteraad. We vroegen daann
geen aanslagen meer op te leg
gen aan kamerhuurders, in af
wachting van de wijziging van
de wet. We hebben alleen maar
mondeling gehoord dat ons ver
zoek is afgewezen. Een schrifte
lijk antwoord hebben we nog
steeds niet gekregen. We blijven
het erg onredelijk vinden dat
een kamerbewoner voor het ge
heel opdraait en maar moet
zien hoe hij zijn geld ooit van de
anderen terugkrijgt
Als je als kamerhuurder een
aanslag onroerend-goedbelas-
ting krijgt, neem dan ndM
met ons op. We bekijken of een
bezwaarschrift zin heeft en of je
voor kwijtschelding in aanmrr-
ktng komt
Inst Burgerraadslieden, Bree
straat 92, 2311 CV in leiden.
Spreekuren ma (11-12 uur) en
do (18.30 - 20 uur) en op tel.
afspraak: 254142.
J Mows M KootjmMn H U>hmanw
LEZERS SCHRIJVEN
namen, zelfs bij de bewoners,
vrij onbekend zijn. Moest je
vroeger toch minstens een ko
ning, keizer of admiraal zijn om
een straat op ie naam te zetten,
nu wreekt zich het gebrek aan
reeds begraven vrouwen die
soortgelijke topposities be
kleedden. Straten worden ver
geven aan een 'simpele' oud-
hoogleraar huishoudkunde in
Wageningen. een spraakpeda-
goge en de eerste directrice van
de Leidse kweekschool voor be-
waarschoolhouderessen.
Alleen al voor dat laatste zal er
voor Louise Hardenberg een ex
tra lang blauw bordje moeten
worden gemaakt. Zo onbekend
zijn sommigen nog. dat zelfs
stadsarchivaris Schelhaas, ste
debouwkundige Ir. Ouborg.
mensen van de universiteit en
de Vereniging Oud loeiden er
aan te pas moeten komen om
uit te zoeken wie bijvoorbeeld
Alberdina Woldendorp was.
Een terechte maatregel derhalve
van de gemeente om een boek
je te maken voor de Stevenhof-
fers waarin de straatnamen
worden verklaard. Voor de toe
komst IS het nootllllrtljk li.it er
gekeken gaat worden naar na
men uit ae luchtige wereld van
amusement, muziek of sport.
Om te voorkomen dat bij een
volgende uitbreiding van deze
nieuwe wijk een supplement op
het boekje moet worden uitge
geven.
(IX)
Roy Moppw xi Lowtn Li
Stadspolderweg
Het artikel in Steeds van woens
dag 26 februari had beter 'klein
Steeds' genoemd kunnen wor
den. Het ging over kleine die
ren. Nou ja. eigenlijk ging hn
min of meer over D66 en vorm
den de padden slechts de aan
leiding. Padden zijn bw hum
de dieren en moeten dus be
schermd wordrii in.l. l)|i is
daar iets aan gedaan en wel op
snelle democratische wijze. Valt
daar politiek niet mee te sco
ren? Is het onderwerp of lij
dend voorwerp niet belang
rijk pragr
D66 doet gewoon wat met re
delijke vragen van mensen en
met resultaat, al delen ze de eer
met de gemeente. Die instelling
rel ei
het
D66 kunnen verklaren Iets om
over na te denken misschien
Trouwens op de Stadspoldcr-
weg zijn nog meer hindernissen
te nemen. Daar bevindt zich de
overslagplaats van het Leidse
huisvuil en dat is te merken.
Het zwerfvuil ligt verspreid
langs de Stadspolderweg en
spoorbaan tot ver in de omtrek.
Is het een wonder dat op de
aansluitende Broekweg steeds
meer vuil wordt gedumpt?
En heeft iemand van de ge
meenteraad wel eens serieus
kennis genomen van de smeer
pijpen vanuit «Je rioohs.iin/ui
vering en het industrieterrein
die de voorheen schone sloten
behoorlijk verpesten. En de
vliegtuigen die neel vaak te laag
overtomen?
Zo zijn er talrijke zaken te
noemen die de mensen in de
wijken gewoon raken. Het zou
goed zijn als in elke wijk een
aanspreekpunt is, waar redelijke
zaken effectief worden aange
pakt. Dan lukt het met de grote
re bovenwijkse zaken ook beter
omdat het vertrouwen in de po
litiek dan een groter draagvlak
krijgt.
J. Kwestro,
Satijnvlinder 12,
Leiden.
Bus
Naar aanleiding van de opmer
kingen van de heer Eilander van
de gemeentelijke directie milieu
over een busverbinding naar
Roomburg, kom ik tot oe con
clusie dat de ambtenaar op de
stoel van de vakman van het
openbaar vervoer is gaan zitten.
Volgens mij is het in Leiden nu
zo dat de ambtenaar bepaalt
wfte Mfjk rc« hl hn 11 op 01 n
buslijn en hoe vaak die dan mag
rijden. Naar de mening van de
mmmm dto Mh mond na
hebben, wordt mijns inziens te
weinig geluisterd.
Als voorbeeld wil ik u wijzen
op de situatie in de Merenwijk.
Hier rijden per dag zes dienstlij-
nen onrendabel, doordat ze ver
plicht zijn de route twee keer te
rijden. De rapporten over deze
situatie zijn al eens onder de
aandacht van de WD en de di
rectie verteer en vervoer ge
bracht Wal deze instanties met
deze rapporten hebben gedaan,
is mij helaas niet helemaal dui-
drli|k
Als men over het openbaar
vervoer gaat praten. z.i|n er vul
gens mij slechts twee factoren
die een ml spelen, de subsidie
gelden én wie heeft het voor het
/eggen waar en wanneer de bus
rijdt. Mijn betoog komt hierop
neer, dat ik vind dat de chauf
feur en de passagier de grootste
rol hierin moeten spelen en niet
de ambtenaar.
B.J. Boonstra,
Stellingmolen 79,
loeiden.
EEN MOTORBOOT die in het water van de Trekvliet lag is gisteren
een paar honderd meter verder aangetroffen in het water Rijn en
Schiekade. De eigenaar dacht dat zijn boot was gestolen, omdat de
touwen waren doorgesneden Wie de kruiser naar de Rijn en
Schiekade heeft gevaren is niet bekend.
