Rtv show
Olga Lowina kan nog zonder microfoon
Veronica en RTL samen
op de bres voor Unicef
Jongeren in Moskou
Annie M.G.'s 'Pluk' nu
als hoorspel bij VPRO
A
Vrijdag 27 december 1991
Redactie: 023-150191/023-150192 INEKE VAN DER MEER JAN VAN DER NAT GERARD VAN PUTTEN Vormgeving: HENK GEIST
6
4DE OPKOMST van de Beat
les, begin jaren zestig, bete
kende de nekslag van het jo-
delgebeuren in Nederland. De
halve wereld liep opeens rond
met lange haren en in Beatle-
jurken, ook mijn dochter. Het
publiek taalde niet meer naar mijn
jodels. Maar nu, nu treed ik weer
veel op. En dan zeg ik: jullie zullen
wel denken waar haalt ze dat ge
luid vandaan? En dan zeg ik, ik
neem zelf mijn bergen mee. (Olga
Lowina)
De koningin van de disco-jodel heeft permanent een volle agenda
CLOSE UP
BOLLEBOOM
HEINZ
Wat doen, denken en hopen jongeren in Moskou na de revolutio
naire omwenteling van augustus? Hoe zien ze hun toekomst en hoe
bezwaard is hun verleden? Willen ze het liefst een samenleving
naar Westers model of zijn er nog jonge mensen die vasthouden
aan de marxistische beginselen waarmee ze zijn opgevoed?
Jeroen Akkermans en Vincent Verweij, nieuwsverslaggevers bij
RTL 4, gingen in Moskou op zoek naar de antwoorden op deze vra
gen. De reportage die ze in de Russische hoofdstad hebben ge
maakt is op zondag 29 december, tussen 23.20 en 23.50 uur te zien
onder de titel Lenins Kinderkamer.
Aan de hand van interviews met jongeren tussen 14 en 28 jaar
wordt een beeld geschetst van de veranderingen in de Moskouse
samenleving. Jonge mensen in de leeftijd van 14 tot 28 jaar vorm
den in de Sovjetunie 73 jaar lang de zogenoemde Komsomol-gene-
ratie. De jongerenorganisatie Komsomol vormde als het ware de
kinderkamer van de communistische partij. Wie zich meldde als lid
van de club zette een stap voorwaarts in de richting van een ge
slaagde carrière binnen de almachtige communistische partij. Om
de macht van de Komsomol nog eens extra te accentueren: wie
geen bewijs van goed gedrag van de lokale Komsomolleider kon
overleggen, kon een loopbaan bij de overheid of bij een van de
staatsbedrijven vergeten.
DEN HAAG MONIQUE BRANDT
Pluk van de Petteflet, één van de mooiste boeken van Annie M.G.
Schmidt, is vanaf zondag 5 januari wekelijks bij de VPRO-radio te
volgen als hoorspel. In 40 afleveringen van elk tien minuten komen
Pluk, mevrouw Helderder, Aagje, Dollie de Duif, Zaza de kakkerlak
en alle andere personages uit het beroemde kinderboek tot leven.
De bewerking, die door de schrijfster werd goedgekeurd, is van
de hand van Ton Sijtsma. Jet van Boxtel tekende voor de regie. De
verschillende rollen worden ondermeer vervuld door Kitty Cour-
bois, Gerard Thoolen, Cor Galis en VPRO-voorzitter Arend Jan
Heerma van Voss.
De afleveringen zullen deel uit maken van het kinderprogramma
'0 tot 80', dat de VPRO sinds september wekelijke op Radio 1 uit
zendt. (19.02 uur - 20.00 uur). Pluk zal aan het begin van het pro
gramma te horen zijn.
Solliciteren op tv
i\ at doe je als je
zonder werk
T T komt te zitten?
Gewone mensen pluizen door
gaans de krant uit, duiken in de
vacaturebakken bij het arbeids
bureau of komen via het uit
zendbureau aan een vaste baan.
Ongewone mensen echter
schrijven een briefje aan de
TROS. De mogelijkheden zijn
legio.
In het programma 'Per wanneer
kunt u beginnen?' solliciteren
drie kandidaten voor het oog
van de camera èn de kijkers
naar even zovele functies. Voor
het beantwoorden van vragen,
bet ondergaan van een psycho
logische test en het voeren van
een sollicitatiegesprek krijgen
de werkzoekenden punten. Als
zij een bepaald aantal over
schrijden, krijgen zij de baan.
Degenen die daarin jammerlijk
falen, blijven werkloos. Een on
gezonde vorm van ijdelheid of
een merkwaardig soort zelfkas
tijding?
De drie werkzoekenden staan,
net als in elk ander spelpro-
gramma, achter een deskje en
krijgen in hoog tempo een aan
tal vragen voorgelegd. Achter
hen een soort barometer waar
op nauwgezet de stand wordt
bijgehouden. Spelleider is imi
tatie-Kuifje Jaap Jongbloed, die
via actualiteiten, een praatpro
gramma en een misdaadreeks
zich met 'Per wanneer kunt u
beginnen?' op het kwispad heeft
begeven.
De vragen worden afgewisseld
met doe-opdrachten zoals het
sollicitatiegesprek. De kandi
daat wordt tijdens dit onder
onsje aan de tand gevoeld door
twee deskundigen op het ge
bied van personeel en werving.
Het aantal punten dat de kandi
daat hiervoor in de wacht
sleept, kan van doorslaggeven
de betekenis zijn voor de eind
uitslag.
Jongbloed, die altijd denkt zich
te hebben beziggehouden met
serieuze zaken, maakt ook van
'Per wanneer kunt u beginnen?'
een hoogdravende aangelegen
heid. Toegegeven, de hoofdprijs
is niet mis, maar verder heeft
het programma net zo veel
diepgang als Boggle of de Ho-
neymoonquiz. Jongbloed ziet
dat niet, net zoals hij ook nooit
heeft willen inzien dat 'Jong
bloed en Joosten' journalistiek
gezien niets om het lijf had en
dat 'Crime Time' slechts een op
sensatie belust aftreksel van
'Opsporing Verzocht' is.
Jongbloed heeft de gave om met
een minimum aan talent net te
doen alsof hij met iets heel be
langrijks bezig is. 'Per wanneer
kunt u beginnen?' is dat eigen
lijk alleen voor de kandidaten.
Voor hen is het programma er
op of eronder. Of zij beginnen
aan een succesvolle carrière of
i H Iga Lowina weet
B het nog als de dag
van gisteren; de
eerste keer dat zij moest optre
den in de Amsterdamse pop
tempel Paradiso. Het moet in
de jaren zestig geweest zijn. Ze
heeft er inmiddels een stuk
tien optredens verzorgd en
draait haar hand er nu niet
meer voor om, maar die eerste
keer was ze toch wel nerveus.
Voor het podium lagen de
overwegend langharige hippies
met glinsteroogjes en stickies
op de smoezelige matrassen,
prachtig uitgedost in witte ge
waden en Izdcens met vreemd
soortige hoofdkappen of vetti
ge bloemenvestjes. Af en toe
steeg een zoetige rookwalm op
die langzaam richting podium
dreef.
Olga moest, met de toenmali
ge manager Gert Jan Droge - die
van Avro's Gamourland - over
de uitgestrekte lichamen stap
pen om de bühne te bereiken.
Ze verloor Droge geen moment
uit het oog; hij moést mee het
podium op, want je wist im
mers maar nooit met die rare
kwiebussen aan haar voeten.
Na twee liedjes ging Dröge
maar weer tussen het publiek
staan, dat inmiddels massaal
was verrezen. Een groot applaus
weerklonk: Olga Lowina had ge-
Twee jaar geleden werd ze
weer in Paradiso gevraagd voor
een optreden tijdens een mode
show van de Mac Maggie-
winkels. Ze werd in een spe
ciaal, uiterst modem zwart flu
welen kostuum met prachtige
knopen gehesen. Daaronder
echte houten klompen. Een
schortje over de jurk heen; heel
strak om de borsten, wijd aan
de onderkant. Natuurlijk was
die outfit bedoeld om te lachen,
dat voelde ze wel aan, ze pleegt
haar publiek immers altijd toe
te spreken met 'Jullie denken
natuurlijk, waar komt dat geluid
vandaan, maar ik neem zelf
mijn bergen mee'. Het was
weliswaar niet écht haar dracht,
maar ze lachte eens hartelijk en
gaf een heerlijke voorstelling
weg. De zaal lag andermaal aan
haar voeten; een week later
stond ze wéér in Paradiso.
Live
Naast bruiloften en partijen is
de vitale Olga Lowina regelma
tig op de podia van studenten
verenigingen, discotheken en
buurthuizen te vinden. Nijenro-
de bij voorbeeld huurde haar
vorig jaar in voor maar één lied
je. De studenten waren als
schapen verkleed, herderin Olga
bejodelde de kudde tot een
massale extase.
Ze heeft opvallend genoeg
vooral veel jonge, trouwe fans.
In de buurt van Tilburg woont
bij voorbeeld een van haar vaste
bewonderaars, zo'n echte hard
rocker met haar tot op z'n bil
len. Hij komt altijd kijken als ze
er moet zingen, om een hand te
geven en even een praatje te
maken. Logisch toch, vindt ze,
jongeren willen wel eens iets
anders horen dan altijd maar
die elektronisch versterkte pop
muziek.
Olga zingt nog steeds live.
Want 'play back', daar hoef je
bij haar niet mee aan te komen.
De zangeres mag dan al 66 zijn,
haar jodels zijn écht en nog
even krachtig als vroeger. Haar
'elastieken' stembanden heb
ben in die jaren niets aan veer
kracht ingeboet. Een microfoon
heeft ze niet nodig, en als het
moet zingt )lga Lowina zelfs
een zekeringetje door.
Bij optredens laat ze ook altijd
even een jodel horen zonder
begeleiding van de muziek
band. Zodat het publiek ook
weet dat het allemaal puur na
tuur is. Want al klinkt technisch
geluid nog zo goed, er gaat niets
boven échte klanken. Soms
wordt de gitaar erbij gepakt. Het
publiek vindt het allemaal even
prachtig. En die muziekband,
tsja, dat is een noodzakelijk
kwaad. Na de oorlog had je veel
Tiroler kapellen in Nederland.
Maar tegenwoordig vind je geen
bands meer van het kaliber als
de Tiroler Holzhackerbub'n.
In Tirol zelf wel, natuurlijk.
Daar ligt immers de oorsprong
van het jodelen. Daar gaat de
zangeres dan ook nog regelma
tig heen om haar jodel tussen
de bergen door te jagen. Daar,
met die diepe echo's, klinkt-ie 't
mooist. Die Oostenrijkers staan
dan alleen maar een beetje ver
baasd te kijken, die begrijpen
niet dat een buitenlandse écht
kan jodelen. Ze hield aan die
bewondering zelfs een erebur
gerschap van het plaatsje Stei-
nach over.
Edelweisskapelle
Ze ontketende in de jaren vijftig
een ware jodelrage in Neder
land. Er waren Olga Lowina-
schoentjes te koop, Olga Lowi-
na-broodjes zelfs, en heel Euro
pa vocht om optredens van Die
Hollandische Nachtigall. Met de
Edelweiss Kapel, aangevoerd
door John Woodhouse, was ze
regelmatig op de radio te horen.
Het geheim? Haar liedjes wa
ren simpel en dus makkelijk
mee te zingen. En wie de tek
sten echt niet kon onthouden
probeerde wat mee te jodelen.
Het was een toptijd, hevig ge
stimuleerd door de theateragent
Lou Marti, met wie ze inmid-
Kinderen zijn nog al
tijd willoze slacht
offers van oorlog,
honger en andere ellende. Uni
cef, het kinderfonds van de
Verenigde Naties, doet al heel
lang zijn uiterste best dat leed
veel mogelijk te verzachten.
Ondermeer door de actie 'Kans
voor een kind'. Vanaf donder-
5 2 januari zal die actie zeer
ruim worden ondersteund
door een serie van zeven tele
visieprogramma's, die - steeds
op donderdagen - gelijktijdig
zal worden uitgezonden door
Veronica en RTL 4.
Elke uitzending duurt tachtig
minuten en bestaat uit een in
formatief deel en een spelge-
deelte. Het informatieve stuk
bestaat uit een reportage van
een bezoek dat een bekende ar
tiest samen met vertegenwoor
digers van Unicef aan een bepaald land heeft ge
bracht. In de studio zal die artiest een speciaal
door Henk Westbroek voor Unicef geschreven
lied zingen.
Het spelgedeelte bestaat uit drie ronden en
wordt gespeeld door drie bekende Nederlanders
met als doel zo veel mogelijk geld verdienen voor
Unicef. Gedurende de zeven uitzendweken zullen
i den lande allerlei acties worden gevoerd, waar-
an in een 'actiejournaal' verslag zal worden ge
Willeke Alberti bezocht Guatema
la en staat centraal in de door Jack
van Gelder gepresenteerde uitzen
ding van 30 januari. foto pr
daan. Verder zal tijdens de uit
zending de mogelijkheid wor
den geboden donateur te wor
den voor een maandelijkse bij
drage van twintig gulden. Die
aanmeldingen worden opge
vangen door een telefoonpanel
dat steeds wisselt van samen
stelling. Dat kunnen de ene
week burgemeesters zijn, een
andere week de 'witjassen' uit
Medisch Centrum West, brand
weerlieden of de cast van 'In De
Vlaamsche Pot'. Een speciaal
panel van 'captains-of-industry'
gaat - onder leiding van Koos
Postema - proberen het bedrijf
leven zo veel mogelijk geld uit
de zak te kloppen.
Het uitzendschema met presen
tatoren, onderwerpen en arties
ten ziet er als volgt uit:
2 januari: Mare Klein Essink -
Dorpsontwikkeling in Guate
mala - Angela Groothuizen.
9 januari: Caroline Tensen -
Water in Tanzania en Zanzibar
- Stef Bos.
16 januari: Rolf Wouters - Noodhulp op de Filip
pijnen - Rob de Nijs.
23 januari: Henny Huisman - Straatkinderen in
Nicaragua - Bonnie St.Claire.
30 januari: Jack van Gelder - Onderwijs in Guate
mala - Willeke Alberti.
6 februari: Sandra Reemer - Gezondheidszorg op
de Filippijnen - Gordon.
13 februari: Ron Brandsteder - Voedsel in Tanza
nia en Zanzibar - Corry Konings.
STRIPS
zij gaan naamloos ten onder in
de werkloosheidsstatistieken.
Want wie ten overstaan van het
ganse Nederlandse volk zijn sol
licitatie niet tot een goed einde
brengt, zal daarvan alleen maar
ellende ondervinden. Immers
welke weldenkende personeels
functionaris geeft zo'n falende
ijdeltuit nog een tweede kans?
Toch staan de werkzoekenden
in de rij om mee te mogen
doen. Alleen kan niet iedere
haanloze zo maar contact opne
men met de TROS. Per uitzen
ding zijn er zoals gezegd drie
banen te vergeven, waarvoor
enkele weken van tevoren
wordt geworven. Al diegenen
die op een ander vlak werk am
biëren, zullen moeten wachten
totdat de baan van hun dromen
in het programma aan bod
komt.
Sollicitaties vinden nog steeds
plaats in het schemerduister.
Op de oude werkplek mogen ze
het pas weten als je bent aange
nomen en zelfs je beste colle
ga's vragen zich verbaasd af
waar je 's middags om twee uur
zo opgedoft naar toe gaat. Het is
nog maar de vraag of 'Per wan
neer kunt u beginnen?' hierin
verandering zal brengen. Het
merendeel van de kandidaten
heeft namelijk net een studie
echter de rug of zit zonder werk.
Mensen die uit carrière-overwe
gingen of eenvoudig omdat ze
het oude werk zat zijn, van baan
willen veranderen, zul je er dus
niet zo gauw zien.
Het wachten is nu op een vaca
ture waar Jongbloed zelf wel
trek in heeft. De presentatie kan
dan worden overgenomen door
de eerste de beste, van straat
geplukte, betweter die zichzelf
niet in de weg zit, maar die net
zo veel te bieden heeft als Jong
bloed zelf. Helemaal niets dus.
van Simon Vinkenoog, maar het
gejodel van Olga Lowina het
meest shockerende program-
ma-onderdeel was...
Het jodelen is uit, het feno
meen Olga Lowina is blijvend.
Lou is ervan overtuigd dat nieu
we artiesten, die nu misschien
nog in de wieg liggen, over 25
jaar haar liedjes weer ten geho
re zullen gaan brengen. Het jo
delen als nieuwe trend. Hij grin
nikt bij de gedachte. Jammer
genoeg krijgt hij tegen die tijd
geen rechten meer uitbetaald.
'Daarboven' heb je immers
geen BUMA.
Intussen blijft Olga, wars van
alle trends, gewoon doorgaan
met optreden: van Amsterdam
tot Appelscha, van Griendts-
veen tot Grouw. Olga's man kan
door een ernstige ziekte niet
meer zoveel weg, al probeert hij
nog zo veel mogelijk met Olga
mee te gaan. Laatst stond Olga
na een optreden midden in de
nacht in Amsterdam op het
Damrak. Moederziel alleen. Dat
was niet erg leuk, maar in zo'n
geval probeert ze niet bang te
zijn. Rechtop lopen dus, met
zelfverzekerde pas. En als een
onverlaat haar dan tóch lastig
zou willen vallen, geeft ze ge
woon zo'n harde jodel dat heel
de stad rechtop in bed zit. Ze
noemt zichzelf toch niet voor
niets af en toe 'Olga Lawaja'.
Camavalsplaat
De opkomst van de Beatles, in
het begin van de jaren zestig,
dels was getrouwd. Lou maakte
haar beroemd. Toen hij haar
voor de eerste keer hoorde, het
was ergens in Apeldoorn, wist
hij dat ze het ging maken. Jode
len was iets nieuws, en dat
moest hij hebben. Eerst werd
haar naam maar eens veran
derd: Olga Lewina werd Olga
Lowina. Toen kwamen de con
tracten en de optredens. Voor
de radio, voor de televisie, maar
vooral in de altijd volle zalen.
En Lou, die ook vedetten als
Lou Bandy en Kees Pruis verte
genwoordigde, was er altijd bij.
Het artiestenbureau bestaat
overigens niet meer, want het
wereldje is zó veranderd. Te
genwoordig doet elke glazen
wasser of autohandelaar in ar
tiesten, dat was vroeger niet
denkbaar. Toen bestond er nog
eerbied voor het vak, en ston
den de artiesten nog met beide
benen op de grond. Niet dat er
geen naijver bestond, iedereen
wilde wel zo'n succes hebben
als Olga.
Ze gingen haar dus nadoen:
er kwamen in Nederland tien
tallen jodelzangeresjes op. En
ze verdwenen weer net zo snel.
Als herderin op Nij-
enrode of in een
zwart fluwelen kos
tuum in Paradiso. Het
maakt Olga Lowina
allemaal niets uit
foto's
Hoepla. Die beruchte uitzen
ding waarin Phil Bloom uit de
kleren ging. Honderdvijftig gul
den zou Olga krijgen, voor het
zingen van één liedje in het
toen zo populaire programma.
Zo'n aanbieding laat je toch
niet schieten in zo'n stille tijd?
Alleen, ze hadden haar niet ver
teld wat er te gebeuren stond.
Olga stond te jodelen, toen Phil
opeens haar krant liet zakken,
en volledig in haar 'blote niksie'
voor de camera's zat. Ze moet
er nog om lachen. Achteraf
schreven geschokte journalisten
dat niet de boezem van Phil
Bloom of het Zen-boeddhisme
was volgens Olga de nekslag
van het jodelgebeuren in Ne
derland. De halve wereld liep
opeens rond met lange haren in
Beatle-jurken - zelfs haar eigen
dochter - en het publiek taalde
jarenlang niet meer naar Olga's
jodels. Het zorgvuldig opge
bouwde jodelimperium stortte
jammerlijk in. Voorgoed, zo leek
het. Jarenlang was het stil rond
de zangeres, todat in 1970, na
een optreden bij de KRO-radio,
de aanbiedingen weer. binnen
begonnen te druppelen.
Ja, nog één keer brak de
storm los, in 1967 na een optre
den in het VPRO-poprogramma
