Sport
9
D
Emigrant Fondriest
wint de wereldbeker
Over met de All Blacks
Judovrouwen halen
weer bronzen plak
Nationale titel zegt
Vanderlijde nog wat
WIE ZEI
DAT
Maandag 28 oktober 1991
a BROUWER DE KONING
a VAN WANROOY ROB V
Nederland is tijdens de Europese titelstrijd judo v
als derde geëindigd. De selectie van bondscoach Leo de Vries
versloeg in Den Bosch Italië, nadat tegen Frankrijk een fina
leplaats was gemist. In de eindstrijd heroverden de Francaises
de titel op Groot-Brittannië (3-2). De winstpartijen in de strijd
om het brons kwamen op naam van Jenny Gal, Marion van
Dorssen en Monique van der Lee.
Als enige Nederlandse won Monique van der Lee vier partijen.
„We hadden hier best kampioen kunnen worden", meende de
Brabantse. Echte vechtlust ontbrak in de beslissende ontmoe
ting met Frankrijk. Een jaar geleden was in Dubrovnik een fina
leplaats eveneens te hoog gegrepen. Toen werd ook brons be
haald. Jessica Gal en Van Dorssen verzuimden hun reputatie
waar te maken. Gal beëindigde haar partij onbeslist, Van Dors
sen verloor.
Reserve Irene de Kok zag toé hoe Van Dorssen een ruime
voorsprong - wazari, volgens veel toeschouwers als ippon (vol
punt) waard - in de laatste seconde verspeelde. Net als zwaarge
wicht Angelique Seriese overweegt De Kok via een buitenlandse
licentie alsnog op de Olympische judomat in Barcelona te ko
men.
De Judobond Nederland en het Nederlandse Olympisch Co
mité hebben Van Dorssen (tot 72 kg) en Van der Lee (boven 72
kg) genomineerd. De Belgische Judobond voelt weinig er weinig
voor buitenlandse judoka's toe te laten.
Seriese mikte daarop. „Ze zal met een Belg moeten trouwen
om een Belgisch paspoort te krijgen", verklaarde Francois Pac-
qié, voorzitter van de Belgische bond en de Vlaamse federatie.
De Kok is bereid de weg naar Barcelona eventueel via de Antillen
te laten lopen. „Wij moeten naar de Spelen", heeft haar trainer
Peter Ooms zich voorgenomen. Sportschoolhouder Ooms, ge
vestigd in Tilburg, opende dit jaar een filiaal in Curacao.
ROTTERDAM ANP
Drievoudig Europees kampioen Arnold Vanderlijde was zater
dagavond echt blij met zijn achtste nationale bokstitel. De lange
Limburger bekende na afloop met enige zorg te hebben aange
keken tegen de vierde confrontatie met de Arnhemse zwaarge
wicht Bert van Berkel. Die zorg was voornamelijk ingegeven
door de nederlaag die hij ruim een maand geleden opliep in het
Intercuptoemooi in Duitsland tegen Bert Teuchert.
„Ik wist niet wat ik in die partij had. Normaal gesproken heb
ik met die Duitser weinig moeite. Maar ik voelde mij moe en
miste elke agressiviteit." Een medisch onderzoek wees uit dat
Vanderlijde aan bloedarmoede leed. Die problemen zijn met
ijzerinjecties verholpen. Afdoende, zoals bij de finales van de na
tionale titelstrijd in de Rotterdamse sporthal Schuttersveld
bleek. Vanderlijde begon, gewaarschuwd door de snelle over
winning op knock out, die Van Berkel de avond tevoren in de
halve eindstrijd had behaald, voorzichtig.
„Ik heb hem eerst even laten uitrazen. Mijn probleem is dat ik
in Nederland altijd tegenstanders krijg, die alleen het met mij
over de ronden gaan, al als een overwinning beschouwen. Bo
vendien is Van Berkel een tegenstander die mij eenvoudig niet
ligt."
Anderlecht-trainer
Aad de Mos in de
Haagsche Courant:
,Als liefhebber kom ik alleen
nog in Engeland aan m'n trek
ken. Verder vind ik er niets meer
Rob Jacobs, trainer van Sparta,
over zijn collega van f C Den
Haag, Co Adriaanse in Voetbal
International:
Als voorstopper zei Co nooit
wat, maar als je hem als trainer
hoort praten, dan moet ik steeds
aan pater Leopold Verhagen
denken.
Verzorger Gerard Meijer over
Gunder Brengts-
son, de voormalige
trainer van Feye-
noord in het AD:
„Hij heeft altijd La
gendijk z'n instruc
ties opgevolgd, een
eigen mening zat er
niet bij. Lachen was
taboe, ten zij het op
commando gebeur
de. Echt contact had
ik nooit met hem,
daarvoor was hij te
vlug vertrokken na
trainingen en wed
strijden. Een grap
maken zoals Jansen dat wel
doet? Onmogelijk, Bengtsson liet
zich op buitenlandse trips niet
zien. Hij zat hele dagen op zijn
hotelkamer".
Voetballer Erik van der Meer
over de 'humor* bij FC Utrecht
in het AD:
„Elke nieuwkomer krijgt een bak
water over zich heen als hij in
onze kleedkamer voor het eerst
naar de wc gaat. Er is hier altijd
wat te beleven. In Graz hebben
we de paperclips waar het bestek
mee bij elkaar werd gehouden,
vastgeklemd aan de rok van de
stewardess. Aan dat soort gein
tjes beleven we dagen loL
Fred Blankemeijer, interim
manager van Feyenoojd in
NRC Handelsblad:
„Mensen, die een beetje hoge
strot hebben, zijn niet voor Feye-
noord.
Schaker An and over Anatoli
Karpov in de Volkskrant:
„Als Karpov zegt dat je verloren
bent, betekent het dat er weinig
aan de hand is en als hij het
over een gelijke stelling heeft, is
hij in grote moeilijkheden. Als
hij vindt dat je iets beter staat,
kun je er gif op innemen dat de
winst een kwestie van enkele
zetten is.
Columnist Henk Spaan in
Sport International over de
Volkskrant;
„Daar gaan ze - en gezien hun
achtergrond is dat
niet zo vreemd -
liefst naar een voet
balwedstrijd als een -
Mis'met Drie Heren,
waarin wordt ge
zongen, gedribbeld
rond het tabernakel
dat het een lieve lust
is, hakjes over het
altaar worden gege
ven en het wierook
vat tien maal door
de benen van de Op-
permaradona wordt
Maarten Ducrot,
terugblikkend op zijn wieier-
carrière in NRC Handelsblad:
„Ik miste zelfvertrouwen. Uit
eindelijk kies je eieren voor je
geld. Dan word je knecht. Zom-
Idem:
„Ploegleiders gooien nieuwe
profs in het ravijn. Diegenen, die
nog een beetje fladderen mogen
blijven. Dat wordt wat, denken
ze. Van die jongens, die te pletter
vallen, zeggen ze: „Zie je nu
wel."
Hennie Kuiper, de ontslagen
ploegleider van de wielerfor-
matie Telecom in de Volks
krant:
„Ik ben een culturele buffel.
LONDEN AD VAN KAAM
Aan alles komt een einde en dat
gold gisteren ook voor de schier
onoverwinnelijke status van de
All Blacks. De Nieuwzeelandse
ploeg, die in het afgelopen de
cennium met ijzeren hand re
geerde en nauwelijks in
menging tolereerde waar het de
alleenheerschappij in rugbyland
betrof, moest gisteren in de hal
ve finale van de World Cup diep
buigen voor de kroonprins, in
casu buurland Australië. Op
Landsdowne Road in Dublin
namen de Australiërs door een
16-6 overwinning alvast een op
tie op de Cup. Met Engeland
betwisten zij volgende week za
terdag op Twickenham de erfe
nis van de All Blacks, want die
waren het die vier jaar geleden
als eerste hun naam in de we
reldbeker lieten graveren.
De uitschakeling van Nieuw-
zeeland kwam overigens niet
echt als een verrassing. Het af
gelopen jaar maakte duidelijk
dat de sleet er in zat bij de eens
zo geoliede machine die onver
slaanbaar was, tot afgelopen zo
mer. In de twee jaarlijkse test-
matches tussen de beide groot
machten van het zuidelijk half
rond trok Australië ook toen al
een flinke scheur (24-9) in het
dan toe ongeschonden blazoen
van de All Blacks. Op eigen bo
dem repareerde Nieuw-Zeeland
weliswaar nog wat van de scha
de (6-3), maar duidelijk was in
elk geval dat het beste er bij de
Kiwi's onderhand van af was.
Dat bleek eens te meer in de
voorronden van strijd om de
World Cup. Weliswaar won
Nieüw-Zeeland al zijn wedstrij
den, maar imponeren zoals
vroeger kon de ploeg van cap
tain Gary Wheton niet eenmaal.
Dit in tegenstelling tot Australië,
het land in opmars en de favo
riet bij de Engelse bookmakers.
Al kropen de Wallabies vorige
week in de kwartfinale dan ook
door het oog van de naald tegen
het gerenoveerde Ierland. Maar
het getuigde misschien juist van
de ldasse van de Australiërs dat
zij middels een try in de laatse
minuten van de fraaie match de
Ieren er alsnog onderkregen:
18-19.
De man die in dat duel de be
slissende try opzette, David
Campese, vervulde gisteren bij
de definitieve ontmanteling van
de All Blacks opnieuw een
hoofdrol. Dankzij twee weerga
loze acties van de beste winger
ter wereld stonden de Australië
rs, met hun dominerende voor-
waartsen, al bij rust met 13-0
voor en met één been in de fi
nale. Pas in de slotfase konden
de All Blacks iets van hun vroe
gere glorie etaleren. Maar ver
der dan twee benutte penalty
kicks van Grant Fox kwamen zij
uiteindelijk niet. Waarmee een
einde kwam aan een tijdperk.
Engeland
Tegenstander van Australië in
de eindstrijd is Engeland. Dat
mag een verrassing worden ge
noemd, want hoewel officieus
Europees kampioen werden de
kansen van Engeland om de fi
nale te halen niet bepaald hoog
ingeschat. Na de nederlaag in
de poule-wedstrijden tegen
Nieuw-Zeeland was het pad dat
naar de rugbytempel Twicken
ham leidde voor de Engelsen
geplaveid met louter stekelige
obstakels. Winnen van de Fran
sen in het Pare des Princes is al
een gebeurtenis op zich, maar
ook nog winnen van aartsvijand
Schoüand op Murrayfield in
Edinburgh geldt als een mis
schien nog wel imposantere
prestatie. Toch was dat wat de
Engelsen in tijdsbestek van
veertien dagen voor elkaar kre
gen.
Daar kwam gisteren, op het
uitverkochte Murrayfield, geen
try aan te pas. Het werd, tussen
de aartsrivalen, een fysiek kei
harde wedstrijd die spannend
was van het begin tot het eind.
Met hoofdrollen voor de beide
fullbacks, Jonathan Webb en
Gavin Hastings. De Engelsman
gaat met penaltykicks normaal
gesproken net zo nauwgezet om
als met het gereedschap waar
mee hij de chirurgie bedrijft.
Maar ditmaal sneed Webb zich
zelf en Engeland flink in de vin
gers door slechts twee van de
zes kansen te benutten. Has
tings, uitgegroeid tot de beste
fullback van het toernooi, deed
het wat dat betreft beter.
Althans tot tien minuten voor
tijd. Bij de stand 6-6 mocht
Hastings toen aanleggen wat
voor hem feitelijk 'een eitje'
heet te zijn. Maar tot ontstelte
nis van het volgepakte stadion
miste de laatste man deze opge
legde mogelijkheid die Schot
land hoogstwaarschijnlijk in de
finale had gebracht. Engeland,
dat overigens het beste van het
spel had, putte daar moed uit
Vlak voor tijd knalde koele kik
ker Rob Andrews het ovaal mid
dels een drop-kick door de pa
len: 6-9. Wat vrijwel onmogelijk
leek, was toch geschied.
Maurizio Fondriest verliet vorig
jaar zijn eigen land om zich als
wielrenner én mens te ontwik
kelen. Ver weg van de beknel
lende omgeving in het sport-
maffe Italië. De 26-jarige Itali
aan koos voor de 'zalvende'
hand van de doorgewinterde
Peter Post. Zaterdagmiddag be
loonde hij het vertrouwen van
de Nederlander met het bin
nenhalen van de wereldbeker.
Na zijn (enigszins gelukkige)
wereldtitel in 1988 het tweede
grote succes voor de Italiaan,
die de eindzege dankte aan zijn
regelmatigheid. Winnen gaat
Fondriest doorgaans moeilijk af.
De tweede plaats in de Amstel
Gold Race was dit jaar zijn beste
klassering in de twaalf wereld
bekerwedstrijden
De erelijst van Fondriest komt
niet in de buurt van zijn landge
noten Bugno en Argentin, die
beiden naast de wereldtitel ook
belangrijke klassiekers achter
hun naam hebben staan.
De regenboogtrui hing ook
een seizoen om de schouders
van de in Cles geboren Panaso-
nic-coureur. De zege drie jaar
geleden in Ronse, waar de Ca
nadees Steve Bauer de Belgi
sche favoriet Claude Criquielion
in de eindsprint de hekken in
reed en daarmee vrije doorgang
aan de Italiaan bood, gaf hem
geen aanzien bij zijn collega's.
Zijn prestatie werd door nie
mand serieus genomen. De titel
was louter het gevolg van een
bizarre samenloop van omstan
digheden, oordeelde het pelo-
„Een renner met de motor
van een Fiat 500 en het chassis
van een Ferrari", karakteriseer
de een Italiaanse verslaggever
de beroepscoureur. Ondanks
zijn kleine zegelijst sprokkende
de Italiaan toch een respectabel
aantal FICP-punten bijeen, die
hem bij Del Tongo een goed sa
laris opleverde. De samenwer
king met sprinter Mario Cipolli-
ni verliep echter zo stroef, dat
Fondriest de interesse van de
puntenzoekende Post op prijs
stelde. Na moeizame onderhan
delingen met zijn Italiaanse
werkgever kon de Amstelvener
de renner binnenhalen.
Post zag in hem een renner
voor de klassiekers en voor de
kleinere ronden. De aanpassing
verliep zonder noemenswaardi
ge problemen, hoewel de Itali
aan opnieuw weinig aan win
H et seizoen is nog
niet begonnen of er
is al mot in de Ne
derlandse schaatswereld. De
kleinste rondjes, de shorttrac
kers, maken het grootste kabaal.
Hoofdrollen zijn er deze keer
voor Charles Veldhoven en
Claudia Wolvers, die beiden
zeer tegen hun zin uit de Ne
derlandse selectie zijn gezet.
De reacties van de twee leden
van het Leidse IHCL verschillen
hemelsbreed. De jonge Wolvers,
jarenlang achtervolgd door
blessures, hing haar schaatsen
meteen maar aan de wilgen.
Routinier Veldhoven daarente
gen doet er in het olympische
jaar alles aan om zijn recht te
halen.
Ook de bestuurderen van IHCL
zitten met de gang van zaken in
hun maag. Ten gunste van de
ene IHCL'er (Richard Suyten) is
de andere (Veldhoven) afgeval
len. Het wordt niet ronduit ge
zegd, maar boze tongen bewe
ren dat Veldhovens foute wissel
tijdens de wereldkampioen
schappen in Sydney hem nooit
is vergeven. De Oegstgeestenaar
verzuimde toen op het onder
deel aflossing de vallende Jan
Hoogeveen aan te raken. De
volgende diskwalificatie kostte
Nederland een olympische tic
ket.
„En vermoedelijk een gouden
medaille", aldus Kees Boer, niet
alleen voorzitter van IHCL,
maar ook van de gewestelijke
technische commissie. „Maar
dat kun je natuurlijk moeilijk
aan één persoon wijten. Zeker
gezien de verdiensten, die Veld
hoven voor het shorttrack in
-Nederland heeft gehad. Het ar
gument dat Charles sinds de
WK niet meer heeft gepresteerd,
vind ik onzin. Heeft Suyten het
dan zo veel beter gedaan?"
Boer zit er vooral mee, dat IHCL
als hofleverancier van de Ne
derlandse selectie met (of zelfs
zonder) gefrustreerde schaat
sers wordt opgezadeld. „Ik ver
moed dat het strenge selectie
beleid uit finaciële overwegin
gen wordt uitgevoerd. De kos
ten zijn vorig jaar in Sydney be
hoorlijk de pan uit gerezen.
Daardoor kan onze wens, een
brede shorttrack-kernploeg, he
laas niet worden gerealiseerd."
Verhaal bij de keuzecommissie
BCK kan Boer niet halen, want
de leden Bonna van der Kooij
en Cor Scheepstra zijn na alle
commotie inmiddels opgestapt.
Henk Mol, tevens lid voorzitter
van de landelijke technische
commissie, moet de kar nu in
zijn eentje trekken. Met hem
kan Boer het uitstekend vinden.
Al verwacht hij niet, dat Mol de
beslissingen van zijn voorgan
gers zo maar even kan terug
draaien.
Voorlopig rest Boer weinig an
ders dan zich te beperken tot
zijn eigen vereniging en, in het
verlengde daarvan, zijn eigen
gewest. „Daar loopt alles op rol
letjes. Lexmond Trading, een
Stompwijks bedrijf, sponsort
IHCL twee jaar lang voor vijf
duizend gulden. Ons gewest
verzorgt zeven trainingen per
week. Dus als Veldhoven wil,
kan hij ook buiten de kernploeg
om naar hartelust trainen voor
de Olympische Winterspelen."
De wedstrijd verliep
volledig volgens
plan. WSB, zestig
jaar inmiddels, en de niet eens
zo heel veel jongere oud-inter
nationals, maakten er zaterdag
in Noordwijkerhout een doel-
puntenfestijn van (3-4). Met als
uitsmijter een twijfelachtige
treffer van de 'oudjes', die het
evenwicht verstoorde. Tot de
rust (2-2) had WSB de gerouti
neerde gasten goed partij gebo
den. Maar het inzetten van Wim
Suurbier bleek in de tweede
helft bepaald geen verzwakking.
Overigens stal René van der
Kerkhof de show bij de oud-in
ternationals. De rest van de
ploeg bestond uit doelman An-
dré van Gerven, Wim Meutste-
ge, Henk Warnas, Epi Drost,
Hugo Hovenkamp, Ruud Geels,
Wim Rijsbergen, Henk Wery,
Jan Peters en Pier Tol, die nog
een strafschop miste.
Sinds Willem Eradus
het rustiger aan is
gaan doen, krijgt hij
steeds meer ballen
om zijn oren. De
vroegere sluitpost
van Lugdunum keept
tegenwoordig bij de
zaterdag-afdeling van
de Kikkers. Zes goals
moest 'Bluf' ditmaal
bij koploper GWS in
casseren. Daar kan je
je ogen niet zomaar
voor sluiten.
foto
loek zuyderduin
Naam: Cathelijne
Kranendonk
Club: Leidse Mixed
Hockey Club
Leeftijd: 23 jaar
Beroep: studente
rechten
Leiden
(LMHC) begonnen
het seizoen matig,
maar de laatste drie
weken begint het elftal beter te
draaien. Dit weekeinde won
LMHC een kraker van Zwart Wit
in Breda met 4-3. Gisteren nam
centrumspits Cathelijne Kra
nendonk alle Leidse doelpunten
voor haar rekening waarmee ze
haar totaal op zes treffers
bracht.
Had je al eens eerder zoveel ge
scoord en waren het mooie
doelpunten
Dit is mijn zesde seizoen bij
LMHC, maar ik had nog nooit
vier doelpunten in een wed
strijd gemaakt. Alleen mijn
laatste treffer was een mooie.
De eerste drie kon ik simpel in
tikken uit de rebound, de vierde
was een voorzet van Sophie van
Hoytema die ik hard kon in
slaan.
Waarom lukte het gisteren dan
plotseling welT
Tja, dat weet ik natuurlijk niet
Zoveel had ik er nog niet ge
maakt dit seizoen.
Maar er moet toch iets spe
ciaals geweest zijn1
Nou, zal ik het dan maar zeg
gen. Ze zeiden dat het kwam
doordat miin vriend, die in En
geland werkt, langs de kant
stond. Daar hebben ze me de
hele dag al mee gepest, dan kan
dif er nog wel bij.
Australië domineerde tegen de All Blacks in de voorwaartsen. Troy Cocker reikt, na weer een gewonnen
scrum, de bal over aan scrumhalf Nick Farr-Jones. foto ap
Tony Röminger.
fotoepa
ker. Van Jalabert viel niet veel
tegenstand te verwachten. Fon
driest was in de twee lange tijd
ritten tijdens de Tour steeds een
stuk beter dan de Fransman,
Sörensen vormde wel een ge
duchte outsider. Jalabert lag na
24,5 kilometer al in kansloze
positie, de Deen gaf zich na 43,5
kilometer gewonnen.
Fondriest vond zich na afloop
verrassend terug op de vierde
plaats. Hij liet Sörensen (zeven
de) twaalf seconden achter zich,
Jalabert (tiende) gaf 1.08 op de
Italiaan toe. „Tijdens de laatste
twee wereldbeker-klassiekers
stond ik stijf van de zenuwen
aan de start. De tijdrit heb ik
ontspannen gefietst", verklaar
de Fondriest. De Italiaan kende
slechts één zwak moment. Kort
na de start ging hij in bocht bij
na onderuit. Met enig geluk
bleef Fondriest op de fiets.
Niet iedereen nam risico's op
parcours rond Bergamo. De
Belg Edwig van Hooydonck was
na afloop woedend op de orga
nisatoren. „Er reden voortdu
rend auto's op de baan. Levens
gevaarlijk. Een wereldbeker
wedstrijd onwaardig", verklaar
de de pupil van Raas boos.
Fondriest maalde er niet om.
Hij ontving met een grote grijns
de felicitaties van zijn voorgan
ger, Gianni Bugno. Peter Post
bekeek het tafereel met een gro
te glimlach. Zijn Japanse bazen
kunnen tevreden met de we
reldbeker individueel én voor
ploegen.
nen toekwam. Daar kreeg hij
wel de mogelijkheden voor. In
de Amstel Gold Race liet hij zich
verschalken door Frans Maas-
sen, in Montreal zat hij als beste
sprinter in een kopgroep van
zeven zonder het karwei af te
maken. „Hij moet nog veel le
ren", verklaarde Post zaterdag
na het veiligstellen van de we
reldbeker. „Hij kan veel meer
Mentaliteit
Post is zeer te spreken over de
Zuid-Europeaan. Fondriest
neemt de voorbereidingen op
het seizoen serieus, valt op in
de koersen door zijn aanvallen
de rijstijl en heeft daarnaast de
vechtersmentaliteit die de Ne
derlander graag ook bij jonge
profs zou aantreffen.
Zaterdag verdedigde Fon
driest in de tijdrit over 64 kilo
meter een voorsprong van vier
punten op de Fransman Jala
bert en veertien op de Deen Sö
rensen. Het drietal staat niet te
boek als specialisten in het
chronowerk, dus werd de finale
van de Coupe du Monde met
spanning tegemoet gezien. De
opvolger van Gianni Bugno
moest uit dit drietal komen. Dat
ze niet zouden meedoen om de
dagprijs stond vooraf al vast.
De door afmeldingen geteis
terde organisatie voegde Erik
Breukink, Toni Rominger en
Thomas Wegmüller aan het
deelnemersveld toe. Renners
die hun krachten
tijdens de geestdo
dende alleengang
perfect kunnen in
delen. Breukink kon
zijn overwinning
van vorig jaar in
Lunel niet herhalen.
In Frankrijk troefde
hij Rominger af, in
Bergamo won de
Zwitser. De Neder
lander moest 58 se
conden toegeven,
Wegmüller als
nummer arie twee
minuten en acht se
conden.
Achter het drietal
vocht Fondriest
voor de wereldbe
