Rtv show
'Alleen als je geld hebt,
is de vrijheid niet duur'
Bekende gezichten maar
weinig pers op feest
AVRO verandert volgorde
donderdagavondprogramma
Donderdag 24 oktober 1991
Redactie: 023-150191/023-150192 JOLANDA OUKES GERARD VAN PUTTEN REINA VAN POPPELEN Vormgeving: DRIES DE BOERS
6
MIJN NIEUWE BOEK gaat eigenlijk
niet eens over de oorlog, het gaat over
prostitutie. Ik schrijf het om Ischa Meijer
een plezier te doen, zulke dingen vind
hij leuk om te lezen." (Adriaan Venema)
Theo van Gogh, Pieter Storms (directeur Krant op Zondag), Panda en Adriaan Venema.
sinds de geboorte van zoon
Lieuwe weer samen in het
openbaar met zijn vriendin He-
leen. Wie past er op de kleine?
„De president van de Hells An
gels, dus hij is in goede han
den." Lieuwe. Fries voor
'leeuw1. Waarom die naam? He-
leen: „Ik wilde hem eerst Maar
ten noemen, naar Van den Big-
gelaar, maar daar was Theo het
niet mee eens. Nu hebben we
hem vernoemd naar een beken
de snackbarhouder in Bols-
ward."
Leo Derksen
Er zoemt een primeur door de
gangen: Leo Derksen gaat
schrijven voor De Krant op Zon
dag! Adriaan Venema: „Dan ga
ik weg." Theo van Gogh: »Ach
man..." Venema: „Dan moet
Croiset óók een column krijgen.
En Leon de Winter moet terug."
Van Gogh: „Best."
Vmcent Steinmetz, die voor
De Krant op Zondag de rubriek
'Sociale Zaken' verzorgt - een
variant op Gert Jan Dröge's
Milieu destijds in de Haagse
Post - loopt rond met gespitste
oren en een kladblok. De Rod
dels en Geheimen zijn dan ook
niet van de lucht „Weet je dat
Bert Vuysje werkloos is, hij krijgt
een uitkering van een ton per
jaar!"
Ook onderwerp van een hevige
fluistercampagne is Ton Elias,
daar schijnen Geheimzinnige
Dingen mee aan de hand te
zijn. Wat dan? Nou, Ton Elias is
door de AVRO genomineerd om
eindredacteur/presentator te
worden van AVRO's Televizier.
Maar de redactie wil hem niet,
hij wil te veel veranderen. Nu
heeft de AVRO een procedure
bedacht: de redactie mag óók
een kandidaat voordragen. Bei
de kandidaten worden dan ge
screend door een headhunters
bureau.
Ton Elias
Op zoek naar Ton Elias, journa
list in hart en nieren. Wanneer
hij er niet in slaagt telefonisch
het beschermende aantal me
dewerkers te passeren die een
door hem te spreken gewenste
persoon omringen, stapt hij om
kwart over zes 's morgens in de
auto en meldt zich persoonlijk
aan de voordeur. Vertel eens,
hoe zit dat met de AVRO? Elias:
„Ik wil eigenlijk helemaal niets
vertellen, want ik zit nog mid
den in die procedure. Dat moet
je begrijpen."
Ik begrijp het. De kansen zijn
fifty-fifty. Moge de beste win-
De 'Swinging Soul Machine'
speelt in de hal de laatse noten,
terwijl de verbroederende dron
kenschap alom prettig toeslaat.
De geheimen zijn op, althans
niet meer verstaanbaar. Ik slin
ger me tussen de laatste feest
gangers richting uitgang, het ju
bileum-nummer mèt kleuren-
bijlage onder mijn arm ge
klemd. Voor straks in bed, al is
het dan al uren geen zondag
meer.
,,'t Was natuurlijk een slo
pend bestaan. Want we waren
dan wel populair bij mensen
van twintig, zelf waren we in
dertig en dat merk je. Ik heb r
daarover trouwens toch altijd
verbaasd. Toen wij jong wai
was iemand van dertig oud, die
had afgedaan. En wij konden
niet kapot bij die mensen van
twintig. Andere tijd, hè. Geld
verdienen was voor die jonge
mensen niet vies meer."
De Muur
„Maar op een gegeven moment
hadden we er toch genoeg van:
zes keer 'De Muur' zingen, acht
keer 'Koos Werkeloos', zeven
keer 'O, o, Den Haag'. Het was
me te veel het zelfde. Ik doe
graag een aantal verschillende
dingen. Dat heb ik nog. Daarom
doe ik niet meer dan zestig, ze
ventig voorstellingen per jaar.
Met Koos heb ik net een serie
van zeven kinderprogramma's
geschreven, gebaseerd op ons
boek 'Uit de school geklapt'.
Het is geinig: een directeur die
vaak dronken is, een concierge
die Perzische tapijtjes verkoopt,
verliefdheden. Het is echt leuk
geworden."
„Ik haal mijn onderwerpen
uit de werkelijkheid. Er is geen
God meer. Mensen hebben an
dere doelen gevonden, want je
moet toch wat. Rijk worden, be
roemd worden. En ik sta zo'n
beetje aan de zijlijn te kijken.
Maar ik weet ook niet hoe het
verder moet. En de wereld ver
anderen: dat gaat niet meer. 't
Gaat toch allemaal om geld. Ik
heb geen behoefte om te zeg
gen: Hier ben ik of zo zit het."
„Wel vind ik dat ik een prach
tig vak heb. Je kunt iets maken,
net als een meubelmaker een
tafel maakt. En het leukste is
om iets moois te maken. Als een
tekst af is, kan ik er uren naar
kijken. En als er muziek bij
komt, kan ik daar weer uren
naar luisteren. Daarna komt
dan de lol van het in het theater
uitproberen. En dan ga ik weer
iets anders schrijven. Hier of in
Spanje. Daar heb ik een huis dat
ik vast kan huren. Het is natuur
lijk fantastisch: dat je de vrijheid
hebt om zo te werken. Ik zeg
wel eens als we op het punt
staan te vertrekken: En alleen
als je geld hebt, is de vrijheid
niet duur."
Teneinde de toenemende concurrentie van voor
al soap-series op andere netten het hoofd te bie
den, verandert de AVRO van 7 november af de
volgorde van programma's op de donderdag
avond op Nederland 1. De kijkcijfers over de eer
ste maand van het nieuwe winterseizoen maak
ten dat noodzakelijk.
De Nederlandse drama-produktie Villa Borghe
se wordt voortaan een uur eerder uitgezonden.
De Amerikaanse reeks LA Law verschijnt aanslui
tend op het acht-uur-Joumaal op het scherm, ge
volgd door AVRO Televizier om kwart over negen.
De Britse comedy-serie The Brittas Empire over
het wel en wee van een sportcentrum staat voor
tien uur geprogrammeerd.
Het omstreden satirische mediaprogramma
Medialand, waarvan de eerste aflevering defini
tief op 7 november is te zien, verschuift anderhalf
uur naar half elf. De AVRO-donderdag wordt af
gesloten met de literaire wandeling met Willem
Nijholt in Hollands Decor en het culturele maga
zine Opium.
Volgens een woordvoerder is deze voor de
AVRO ongebruikelijke stap vooral ingegeven door
een groot aanbod aan soaps en comedy's bij de
publieke- en commerciële omroep tussen acht en
tien uur. De belangstelling voor Villa Borghese
ligt nu rond een kijkdichtheid van 7 procent
(ruim 900.000 kijkers). De AVRO hoopt door de
verschuiving meer, vooral jeugdige kijkers te trek
ken. Vanuit de behoefte aan meer variatie wordt
het ook aantrekkelijker gevonden LA Law eerder
te programmeren.
Verder denkt de omroep dat de nieuwe Britse
comedy, het satirische mediaprogramma en de
literaire wandeling eenzelfde groep aanspreekt.
Het kunstmagazine Opium is voor een zeer spe
cialistische groep. Het verhuist daarom helemaal
naar het slot van de avond.
STRIPS
BOLLEBOOM
BOES
HEINZ
vrije tijd, het menselijk fysiek in
zijn omlijsting, de buitenkant
van onze existentie'. Kortom:
een 'verwen-instituut'.
Venema
n-instituut heeft als
een van de vaste onderdelen de
rubriek 'De Biotoop'. Mensen in
het nieuws, tegen het decor van
hun woonomgeving. Eerste
mens in het nieuws in het nul
nummer van de nieuwe weke
lijkse bijlage is Adriaan Venema,
schrijver, kunsthandelaar en
aanklager van iedereen die fout
was in de Tweede Wereldoor
log. Venema is zoals gebruike
lijk flamboyant aanwezig, in een
overhemd van Gaultier met bij
passend fluwelen colbert. Hij is
sinds tien maanden abonnee
van de Krant op Zondag
„want ik ben blij dat er op zon
dag een krant is,
dan kan ik tenmin
ste lezen wat er op
zaterdag gebeurd
is" - en sinds drie
maanden schrijft
hij voor de krant
een onthullend
feuilleton over de
kunsthandel.
Waarom werd hij
gevraagd voor de
eerste aflevering
van 'De Biotoop'?
Het
Wereldje
Venema: „Ze
konden prins
Claus niet krijgen.
Dus toen kwamen
ze maar bij mij."
Venema's eerste
kinderboek, 'Tho
mas en Esther,
Esther en Thomas',
komt binnenkort
uit in Duitsland - een interes
sant gegeven gezien het onder
werp: het wel en vooral wee van
twee joodse kinderen tijdens de vanwege de bijdragen
Tweede Wereldoorlog en - is ook aanwezig. Voor het eerst
gaat naar alle waarschijnlijkheid
ook uitgegeven worden in Ame
rika. Venema schreef het boek
omdat hij het 'gewoon leuk
vond'. Gezien het succes is hij
nu door uitgever Van Goor ge
vraagd een tweede kinderboek
te schrijven, waar hij inmiddels
mee bezig is. Het speelt zich af
op Saba, en is gebaseerd op his
torische gebeurtenissen.
Kinderboeken
Gaat Venema nu kinderboeken
schrijver worden? „Nee, beslist
niet. Maar ik moet 's nachts óók
wat te doen hebben. En ik hou
van schrijven." We kunnen ook
nog een boek over de oorlog te
gemoet zien: „Nog één. Een in
terview-boek met een hoer die
tijdens de oorlog in een bordeel
van de Wehrmacht-werkte. Ze is
nu zeventig. En dit is absoluut
mijn laatse boek over
de oorlog. Het gaat ei
genlijk niet eens over
de oorlog, het gaat
over prostitutie. Ik
schrijf het om Ischa
Meijer een plezier te
doen, zulke dingen
vind hij leuk om te le
zen."
Voor diegenen die
zijn aangesloten op
het Amsterdamse ka
belnet: morgen is Ve
nema te gast bij Theo
van Gogh in diens
programma 'Een
prettig gesprek'. En,
zo verzekerde hij me
tevreden: „Het gaat er
hard aan toe.".
Theo van Gogh, naast
filmregisseur gevreesd
columnist en filmre
censent van De Krant
op Zondag - Tonny Eyk vertelde
me onlangs speciaal een abon
nement genomen te hebben
Theo
PANDA DE
L' ISLE
9T?
B 4 r staat druk op
I -de kassa", zegt
H éJ Harrle Jekkers.
Hetgeen betekent dat de thea
ters waarin hij met zijn solo-
programma 'Het gelijk van de
koffietent' optreedt meer dan
uitverkocht zijn. Hij is er zelf
verbaasd over. „Want we heb
ben nauwelijks iets aan pro
motie gedaan. Mensen moeten
het tegen elkaar hebben ver
teld."
Het grote publiek heeft
Jekkers ontdekt. In commissie
was hij begin jaren tachtig al
populair. Toen maakte hij deel
uit van Het Klein Orkest ('Over
de muur', 'Koos werkeloos'). En
de boeken die hij samen met
Koos Meinderts schreef (onder
meer Tejo, de lotgevallen van
een geemancipeerde man' en
'Uit de school geklapt') werden
grif verkocht.
Professioneel was er al een
aantal jaren erkenning. De Klein
Orkest-lp 'Later is al lang be
gonnen' kreeg in 1984 een
Edison-nominatie, de lp 'Rol
trap naar de maan' werd in
1985 onderscheiden met de
Edison voor kinderliedjes.
Jekkers' recente solo-cd 'De
man in de wolken' kreeg op de
radio veel aandacht.
In 1988 stond hij nog met
twee anderen op het toneel in
het theaterprogramma '2 maal
3 kwartier.' „Na anderhalf jaar
hadden de twee anderen er
geen zin meer in. Als ik in m'n
eentje overblijf, hou ik er ook
mee op, zei ik. Maar de mensen
van Lumen, ons impresariaat,
vonden dat jammer. Je moet al-
leen doorgaan, zeiden ze. Je kan
het best. Bovendien waren er
nog zestig voorstellingen ge
boekt. Die heb ik toen gedaan.
Het beviel: Ik vind het zo geinig
om te doen."
„En het maakt mij niet uit of
er veel of weinig mensen in de
zaal zitten. Het gaat mij om het
contact met het publiek. Aan de
andere kant: Twee jaar geleden
zaten er in Lelystad dertig men
sen in de zaal en vorig jaar 130
en dat vind ik natuurlijk wel
leuk."
„Al met al is het hard gegaan.
In 1980 stond ik nog voor de
klas. Ik gaf Engels. Ik was afge
studeerd in Groningen. Echt
Harrie Jekkers ook solistisch succesvol
Harrie Jekkers: „Het maakt mij niet
tact met het publiek.
leuk vond ik het lesgeven niet.
Ik ben, dat merk ik nu ook, geen
man van negen tot vijf. En ik
heb liever ook niet dat iemand
zegt wat ik moet doen. Dat heb
ben ze bij Lumen door. Jij moet
niet worden geregisseerd, je
weet het zelf wel, zeggen ze."
„In de loop van 1980
kwam Koos Meinderts,
een oude studievriend
met wie ik al liedjes had
geschreven, naar me
toe. Hij zei: Ik heb geen
zin om mijn studie af te
maken en jij hebt geen
zin om les te geven. Als
we nu eens probeerden van die
liedjes schrijven ons werk te
maken. Toen hebben we een
uitkering aangevraagd, hadden
we ieder duizend gulden in de
maand. We spraken af: Met een
jaar moet er een uitkering weg
of wdnlg mensen
zijn en na twee jaar moeten ze
alletwee weg zijn."
„Na een jaar kon inderdaad
mijn uitkering er af. Maar een
vetpot was het niet. Toen heb ik
op een gegeven moment naar
Sonja gebeld. Of ze in een uit
zending niet iemand konden
'Als een tekst af
is, kan ik er
uren naar kijken'
gebruiken, die lollig was. En ja,
dat konden ze. Heb ik voorgele
zen uit mijn boekje 'Tejo'. De
hele "zaal lag krom. Er waren
nog maar iets van 6000 exem
plaren van verkocht. En de dag
na de uitzending: 20.000. Laat
tal zitten. Het gaat mij om het con-
FOTO JANSWINKELS
nu in die zelfde week 'Over de
Muur' van ons Klein Orkest op
de achtste plaats in de hitpara
de terechtkomen. Hadden we
ineens een ton. Ik weet nog dat
we over straat liepen te gieche
len: we hadden gaten in onze
schoenen, maar opeens hadden
we geld. Het was net
een jongensboek."
„Optredens, grote za
len, jeugdhonken,
aanstekers en een
hoop gezuip. We heb
ben wel meegemaakt
dat we een uur later
moesten beginnen,
omdat 'ze zo lekker aan het zui
pen waren'. Omzet, joh, handel.
En omdat je moest wachten,
namen we er zelf ook een paar,
stond je half lam op dat podi
um. Maar gelachen dat we heb
ben."
Tv-presentator
NCRV verliest
zelfbeheersing
Krant op Zondag viert eenjarig bestaan
Karin de Groot: verbijsterd
Het eerste nummer
van De Krant op
Zondag verscheen
op 14 oktober 1990. Velen ga
ven dit nieuwe idee in de Ne
derlandse journalistiek een
paar maanden, hooguit een
half jaar. Ze hebben ongelijk
gekregen: zondag 20 oktober
vierde de krant in het Amster
damse Tuschinsky triomfante
lijk haar éénjarig bestaan en
het overschrijden van de magi
sche grens van 100.000 abon
nees, waarmee ze een groter
lezersaantal hebben dan bij
voorbeeld Het Parool, Elsevier
en Vrij Nederland. Groot feest
vóór de krant die ter veraange
naming van de zondag 'alle
hapjes oppikt die de volgevre
ten magazines achterlaten'.
Een afgeladen Tuschinsky,
drank en hapjes in decadente
overvloed en een publiek dat
voor de helft bestaat uit recla
memensen. Opvallend weinig
journalisten een stuk of zes
naast uiteraard de vele me
dewerkers van De Krant op
Zondag zelf. En een camera
ploeg van de Amsterdamse
Staats TV, die in de mening ver
keerde dat dit feest werd gehou
den ter ere van het twééjarig be
staan van de krant. Want er was
vorig jaar toch óók al een feest
je? Klopt. Dat was het feestje ter
gelegenheid van de oprichting.
De krant die kwam, zag en
lijkt te overwinnen, introdu
ceerde op haar jubileum een
nieuwigheidje: een bijlage in de
vorm van een 'full colour' ma
gazine. 'Omdat een krant meer
is dan alleen een krant. Een
krant licht de mens voor over de
capsule van het leven, de mate
riële randvoorwaarden van het
bestaan. Concreet uitgedrukt
gaat het daarbij om aardse za
ken als eten en drinken, wonen,
Tot verbijstering van presen
tatrice Karin de Groot, het aan
wezige studiopersoneel en het
publiek was tijdens het NCRV-
tv-programma Kanaal 1 (maan
dag, 16.05 uur) duidelijk de
vloek van presentator Patrick
van Mil te horen. 'Godverdom
me' klonk het ook in duizenden
huiskamers.
De uitglijder van Van Mil had
alles te maken met een prijs-
vraagje waarin aan de hand van
videobeelden een Nederlandse
badplaats en de naam van een
artieste moest worden geraden.
Een kijkster gaf als antwoord
Scheveningen. Dat was fout
maar Patrick van Mil had niets
door en keurde het antwoord
goed.
Na enige tijd had hij zijn fout
in de gaten en zei: „Ik heb een
vreselijke blunder gemaakt. De
juiste badplaats was namelijk
Zandvoort. Maar ja, ik moet u
toch matsen want ik heb het
goedgekeurd en u de prijs toe
gekend. U heeft vreselijk veel
geluk want u mag een weekend
je uitwaaien in Zandvoort."
Tiidens het daaropvolgende
applaus werd Van Mil alsnog
woedend op zichzelf en vloekte
daarbij luid en duidelijk. Na het
incident werd de NCRV over
spoeld met boze telefoontjes.
