Leiden
Van V D naar 't stadhuis
Directeur openbare werken
Alphen ontkent zwijgplicht
E-team houdt er mee op
Donderdag 17 oktober 1991
KAREL BERKHOUT JANET VAN DUK EMIEL FANGMANN ROY KLOPPER LOMAN LEEFftAANS ERNA STRAAT5MA GERT V
A WEGMAN Eindf
Vormgeving: PIET KOOREMAN
17
DE NIEUWE gemeente
secretaris vindt dat de
landelijke overheid en po
litiek te laks zijn als het
sociale vernieuwing gaat
TWEE INDIËRS zijn benieuwd
hoe ze op hun vredesmissie in
Duitsland zullen worden ont
vangen.
Gemeentesecretaris De Vries op de bres voor creativiteit
Verandermanager. Menigeen fronst zijn wenkbrauwen
bij het horen van die titel, maar Klaas de Vries vindt 'm
mooi, draagt hem met plezier. Hij werkt sinds anderhalve
maand bij de gemeente Leiden, als opvolger van ge
meentesecretaris Lodder, die in november vervroegd uit
treedt.
De gemeentesecretaris van tegenwoordig is niet meer de
gemeentesecretaris van vroeger, beseft de 43-jarige De
Vries. Hij vindt dat niet erg, want hij voelt zich niet zo
aangesproken door de traditionele taak: leiding geven
aan alle gemeente-ambtenaren.
ven. Hij was afdelingschef bij
Vroom en Dreesmann ('toen
het nog goed met ze ging') en
werkte later bij een bank.
„In het bedrijfsleven moet je
een produkt aan de man bren
gen en het doel is winst maken.
Bij de overheid heb je het ge
voel dat je voor een zaak werkt
die voor de gemeenschap zelf
goed is en nuttig. Ik vind het
prettig om aan die publieke
zaak te werken. Het is nu ook
leuk bij de overheid, omdat er
zo veel dingen in beweging
zijn."
LEIDEN JANET VAN PUK
De 'verandermanager' houdt
zich op dit moment voorname
lijk bezig met de reorganisatie
van het ambtelijk apparaat, en
het is de bedoeling dat hij later
leiding gaat geven aan een
groepje topambtenaren, de
hoofden van de waarschijnlijk
vijf nieuwe gemeentelijke dien
sten.
De Vries was acht jaar wet
houder voor het CDA in Delft.
Toen zijn partij vorig jaar na de
verkiezingen buiten het college
werd gehouden, raakte hij zijn
baan kwijt. Voor zichzelf had hij
al bedacht dat hij wel in over
heidsdienst wilde blijven, on
danks het feit dat hij zijn carriè
re is begonnen in het bedrijfsle-
Conflict
Toen hij wethouder was, was
De Vries voorzitter van de LO
TA, de organisatie van lagere
overheden tegen apartheid.
Deze club kwam in conflict met
de minister van binnenlandse
zaken, toen werd bedacht dat
gemeenten alleen nog produk-
ten zouden afnemen van bedrij
ven die geen banden hadden
met Zuid-Afrika.
„Veel gemeenten zeiden: bui
tenlandse politiek is een zaak
van de landelijke overheid, daar
moeten wij ons niet mee bezig
houden. Maar ik vond en vind
dat dat wel moet. Burgers zijn
er immers ook bij betrokken,
overal zijn actiegroepen opge
richt. Daarom moesten ge
meenten naar mijn mening ook
een eigen anti-apartheidsbeleid
opzetten."
Omdat de situatie in Zuid-
Afrika inmiddels is veranderd, is
het conflict 'ingehaald door de
actualiteit'. De Vries vindt het
niet opvallend dat hij als CDA'er
zo nadrukkelijk was verbonden
aan de LOTA. „In het bestuur
zaten ook andere CDA-bestuur-
ders. Ik zeg niet dat alle CDA'ers
dit beleid onderschreven, maar
ik ben ook nogal wat PvdA-be
stuurders tegengekomen die te
gen waren. Het lag gemengd.
De Vries is ook - nog tot het
einde van dit jaar - lid van de
commissie-Schaefer, een lande
lijke projectgroep die de sociale
vernieuwing op poten probeert
te zetten. In Leiden stapten bo
ze Slaaghwijkbewoners uit het
overleg met de gemeente, en de
gemeente zelf trok met tiental
len andere plaatsen bij het rijk
aan de bel omdat er te weinig
gebeurt op het gebied van soci
ale vernieuwing. Maar De Vries
is nog steeds enthousiast over
het project. „Dat is bijna niet te
geloven, he?" Hij ziet het als uit
stekend middel om 'te proberen
het geschonden vertrouwen
tussen burgers en overheid te
herstellen'.
Laks
„Ik vind wel dat ministeries op
een aantal punten te laks zijn
en dat de Tweede Kamer er te
weinig achterheen zit. Maar je
ziet ook dat gemeenten er
moeite mee hebben de weg
naar de burger weer te vinden."
Wat dat betreft neemt De Vries
zijn petje af voor Leiden, waar
wijkgroepen zijn opgezet. „Dat
is een heel goede keuze ge
weest."
De 'verandermanager' legt
een link tussen sociale vernieu
wing en de reorganisatie bij de
gemeente Leiden. Proberen om
Leidens gemeentesecretaris Klaas de Vries: „Ambtenaren lui? Regeltjes en procedures belemmeren de creativiteit".
•FOTO LOEK ZUYDERDUIN
het zwartgallige beeld dat men
sen hebben van de overheid, in
positieve zin te beïnvloeden,
noemt De Vries als een van de
doelen van de organisatieveran
dering. „We moeten laten zien
dat ook een overheidsinstelling
heel slagvaardig kan opereren.
Je maakt mij niet wijs dat de
mensen bij de gemeente Leiden
slechter zijn dan het personeel
van een willekeurig bedrijf is.
Ook in deze organisatie zit be
hoorlijk wat creativiteit."
De vooroordelen ten opzichte
van ambtenaren zijn groot,
weet De Vries. En hij verwacht
ook niet dat die snel de wereld
uit zijn. Het beeld van luie, tra
ge ambtenaren is ontstaan om
dat 'bij overheidsorganen pre
cies volgens de regeltjes en pro
cedures wordt gewerkt'. „Dat
belemmert de creativiteit."
Na de reorganisatie moet het
allemaal anders zijn, maar 'het
is niet het recept voor alle kwa
len', beseft de nieuwe gemeen
tesecretaris. „De gemeente zal
moedige pogingen doen om lij
nen naar de burger te verbete
ren, maar als overheid zit je al
tijd met het probleem dat je
schaarse goederen moet verde
len. Neem woonruimteverde
ling. dat is echt de ondankbaar
ste taak die je hebt. Er zijn veel
gegadigden, en je kunt maar
een paar mensen helpen."
Bronzen garde
voor Leidenaar
In de Voorhoutse Katholieke
Technische School is gistermid
dag door jonge talentvolle ban
ketbakkers om de Gouden Gard
gestreden. Deze nationale aan
moedigingsprijs wordt elk jaar
door de Vereniging het Kamp
huis en het Opleidingsinstuut
voor de Banketbakkersbranche
uitgereikt.
Vanaf half acht waren de zes
tien beste leerlingen van de vak
scholen bezig met het maken
van bonbons, friandises taarten,
ijscreaties en figuren van mar
sepein. Winnaar van deze lan
delijke aanmoedigingsprijs
werd Paul Veldt uit Heemstede.
De jury beoordeelde de zoe
tigheden op smaak, decoratie
en verkoopbaarheid. „Vooral
zijn uit marsepein gevormde Pi-
nokkio viel erg in de smaak bij
de jury," aldus wedstrijd-secre
taris C. Kooi over het werk van
Veldt. De Leidse Marco Koren
hof bereikte met zijn creaties de
derde plaats, achter de Zeve-
naarse Anita den Haan.
De winnaars van de
Gouden Garde. Van
links naar rechts Mar
co Korenhof, Paul
Veldt en Anita den
Haan. fotodick
hogewoning
ALPHEN AAN D
Verhalen over zwijgplicht zijn
lariekoek. Hardnekkige geruch
ten dat Alphense ambtenaren
zijn gedreigd met ontslag, opdat
zij niet hun mond voorbij zou
den praten, worden door de
voormalige directeur openbare
werken W. van der Poel ont
kend. „Ik heb nooit tegen ie
mand gezegd dat er niets naar
buiten mocht komen over de
gebeurtenissen op de belt", zo
verklaarde hij gisteren tegen
over de commissie-Engwirda.
Van der Poel kon zich slechts
een gesprek met machinist Van
Tol van het stoomgemaal aan
de Kromme Aar herinneren.
„Hij had het gevoel dat hem
was opgelegd niets te zeggen
over wat er allemaal is gebeurd
in de Coupépolder. Ik heb hem
toen verteld dat hij als burger
uiteraard zijn persoonlijke me
ning mocht geven, maar dat hij
zich als functionaris van de ge
meente aan de afspraken moest
houden. En die luidden in het
algemeen dat contacten met de
pers niet via de ambtenaren
mochten verlopen. Die afspra
ken zijn blijkbaar verkeerd uit
gelegd."
Van der Poel meldde voorts
dat hij zich vrij machteloos
voelde na de publicaticgolf over
de voormalige vuilstort in 1988.
De toenmalige directeur zat zelf
in het crisisteam dat in allerijl
werd geformeerd om met spoed
meer helderheid te krijgen over
het reilen en zeilen op de belt.
„We pakten het serieus aan, ook
al was de algemene indruk dat
het met die wilde verhalen wel
losliep. Bij mij was er wel het
gevoel dat er echt iets aan de
hand was, maar er waren te
weinig gegevens om conclusies
te kunnen trekken."
„De eerste maanden hebben
wij geprobeerd de zaak in kaart
te brengen. Al snel bleek dat er
wel aanwijzingen waren dat het
allemaal niet in orde was, maar
het getal van 150.000 vaten met
giftig afval viel niet te verifiëren.
De dossiers over de stort waren
onzorgvuldig opgebouwd."
Bijkomend probleem voor het
crisisteam was volgens Van der
Poel dat veel betrokken mede
werkers in 1988 reeds waren
vertrokken bij de gemeente. En
Twee Indiërs fietsen enkele duizenden
kilometers voor vrede en vriendschap.
Een nobel streven. Het Leidsch Dagblad
lag op de route. Geen verhalen over
zadelpijn, pap in de benen en afzien.
Slechts "World Peace' ligt op hun lippen.
In de schemer en uit
het niets bereikt het
duo het Dudok
gebouw aan de
Witte Singel. Zwaar
bepakt op
krakkemikkige
fietsjes. Koga
Miyata, Colnago of
Gazelle zijn in India nog
onbekenden. Opvallende
bordjes onder hun stuur
markeren het doel van hun reis.
Around the world for creating
Peace Friendship.
Singh voor vrede
En wie zijn deze wereldverbete
raars dan wel? Ze stellen zich
voor als Gurvinder Singh en
Mitthu Singh. (Geen familie,
half India heet Singh). De een is
afgestudeerd kunsthistoricus en
de ander heeft exacte vakken
aan de universiteit afgemaakt.
Maar, overtuigd dat het beter
moet in de wereld, schoven ze
hun carrière een jaartje op om
vrede en vriendschap te predi
ken.
„Overal zijn er oorlogen, zelfs
bij ons, in Kashmir. Wij probe
ren overal mensen aan te zetten
om voor de vrede te 'strijden'.
Hier in Nederland heerst er dan
al jaren vrede, maar we moeten
ook hier mensen aanzetten om
dat zo te houden en uit te dra
gen", zo legt Gur
vinder Singh hun
bedoelingen uit.
Om hun lovens
waardige doel. mis
schien wat naïef in
houd gegeven, te
bereiken, worden
willekeurige men
sen aangesproken
en wordt bovenal
met de pers in de
diverse plaatsen en
landen gesproken.
De natuurlijke
vriendelijkheid van
de Indiërs zal zeker
niet tegen ze wer
ken, maar de uit
werking van hun
missie komt waar
schijnlijk het best
tot uiting in de uit
drukking met die
druppel en die
gloeiende plaat.
Wereldboek
„Na onze trip gaat we al onze
bevindingen en resultaten in
een boek uitgeven, waar onder
meer dit artikel ook in komt te
staan", bedankt Gurvinder
Singh, lichtelijk teleurgesteld
dat het Leidsch Dagblad geen
landelijke krant is, voor de aan
dacht. Het boek zal gaan over
hoe ze in de verschillende lan-
Mitthu Singh en Gurvinder Singh: „De wegen in
zijn wel heel bijzonder".
de aparte paden v
den zijn behandeld en hoe er op
hun persoonlijke oproep tot
vrede is gereageerd: „We maken
ons bijvoorbeeld zorgen over
het volgende deel van onze reis,
door Duitsland. We hebben ge
hoord dat je daar op dit mo
ment'als buitenlander goed op
moet passen", bedenkt de In
diër, niet wetend dat het bij on
ze oosterburen al decennia lang
niet pluis is voor buitenlanders.
Vredestein
Na de lokale Kashmirse rotary-
club als hoofdsponsor te heb
ben gestrikt en de benodigde vi
sa te hebben geregeld, begon
het tweetal de reis enkele
maanden geleden met een
noord-zuid ritje in hun vader
land. Een flinke reeks van etap
pes waar een beetje Tour de
France-renner een aardige con-
Steentje
die mensen oproepen had vol
gens hem geen zin. „Dan krijg
ik een mondeling verhaal. Daar
kan ik niets mee. het is niet ge
documenteerd. Ik kan dergelijke
verhalen moeilijk beoordelen."
Het was volgens Van der Poel
ook niet nuttig om als gemeente
de zaak verder te onderzoeken
nadat justitie en provincie zich
hadden gemeld. „De provincie
stortte zich op de sanerings
maatregelen en justitie op het
strafrechtelijk deel. In die fase
was het niet zinnig om ook zelf
nog eens voor detective te gaan
spelen. Het was in andere kana
len, het leek ons beter de resul
taten af te wachten. Waarbij ik
moet zeggen dat het mij teleur
stelde dat wij geen inzage kre
gen in de justitiële dossiers. Dat
belemmerde het voor ons
enorm om een duidelijk beeld
te krijgen."
Kleilaag
Ook de beruchte kleilaag onder
de vuilnisbelt kwam ter sprake.
In 1988 kwam uit onderzoek
naar voren dat op sommige
plaatsen geen kleilaag aanwezig
was, terwijl boringen in 1985
ook al wezen op een veel te
dunne laag klei. Die klei had
vervuiling uit het diepere
grondwater moeten houden.
Het toenmalige hoofd milieuza
ken in Alphen, D. Overheul. lag
daar niet echt wakker van. „Ons
interesseerde het niet echt of
die kleilaag nu wel of niet dik
genoeg was. Het ging ons erom
of die laag lekte. En dat was niet
het geval. Monsters bevestigden
voortdurend dat het grondwater
onder de kleilaag niet was ver
ontreinigd."
Overheul had er dan ook niet
veel moeite mee dat op de vuil
stort een golfcomplex werd aan
gelegd. „Het enige dat mij be
vreemdde was dat het nader
onderzoek, dat nodig was met
het oog op de aanleg van het
golfterrein, pas in 1985 plaats
had terwijl in 1981 de verontrei
niging reeds was geconstateerd.
In elk geval leverde dat onder
zoek van Iwaco in mijn ogen
goed nieuws op. Dat de belt zelf
vies was leek me duidelijk. Maar
belangrijker vond ik het dat de
omgeving niet negatief werd
beïnvloed."
ditie mee op zou kunnen bou
wen. Daarna ging het verder
met de boot naar Frankrijk waar
de Europese ronde begon. Ver
volgens ging het weer op de
dunne bandjes (toepasselijk
Vredestein) in noordelijke rich
ting via België en Den Haag
naar Leiden. „De wegen in Eu
ropa zijn mooi, maar de aparte
paden voor fietsers zoals in Ne
derland, dat is toch wel heel bij
zonder", geeft Gurvinder Singh
ons een complimentje. Als de
fotograaf aanlegt om de twee
aan de Witte Singel te vereeuwi
gen, schieten twee rechterar
men omhoog en maken ze het
aloude V-teken.
Als de twee Duitsland hebben
overleefd, willen ze naar Dene
marken en Noorwegen om met
het vliegtuig via Canada en de
VS af te zakken naar Mexico. Na
wederom een luchtreis gaat het
van Singapore naar Maleisië,
Thailand, Burma en Bangla
Desh terug naar huis, boekje
schrijven. Nederland kan er
nooit slecht vanaf komen, apar
te fietspaden, friendly people en
sinds de politionele acties in
Indonesië nauwelijks meer oor
logsdaden. Of deze krant ook in
de toekomst haar steentje wil
bijdragen om de vrede te hand
haven, was de laatste wens al
vorens de Indiërs weer opstap
pen om hun slaapadres aan de
Valkenhorst te gaan opzoeken.
Natuurlijk willen we dat, en dus
bij deze: Vrede!
het E-team een groot succes,
ook al was het aantal migranten
dat er een beroep op deed be
trekkelijk klein.
Oosthoek van het EWR zet
kanttekeningen bij dit succes.
„Wij hebben uitgerekend dat el
ke klant ons 540 gulden kostte
en dat vinden wij een heleboel
geld. Bovendien heeft het EWR
wel een voorlichtingstaak, maar
niet de taak om werklozen aan
werk te helpen of goedkope
klusjes op te knappen".
De voorlichting gebeurt in de
toekomst weer gewoon door de
afdeling voorlichting. „De ge
meente geven wij aan waar
eventueel die goedkope klussen
kunnen worden gedaan", zegt
Oosthoek. De klanten van het
energiebedrijf moeten de tocht-
wering voortaan weer zelf aan
brengen.
Het Leidse Energiebesparings
team (E-team). dat bij Leidena-
ren thuis voorlichting gaf en
klusjes opknapte bij ouderen, is
na twee jaar ter ziele. Van de 5
langdurig werklozen die tijdelijk
voor het Energie- en Waterbe
drijf Rijnland (EWR) werkten,
zijn er 4 inmiddels weer zonder
werk. Het EWR heeft het con
tract per 1 oktober opgezegd,
omdat het E-team te duur was.
Het E-team ging twee jaar te
rug aan de slag om voorlichting
te geven over energiebesparing
en huishoudelijke installaties
energiezuiniger te maken. Ie
dereen kon het E-team bellen,
maar de hulp was vooral be
doeld voor ouderen, migranten
en minder-validen. Met 1300
hulpaanvragen in twee jaar was
AGENDA
REDACTIE LOMAN LEEFMANS ROY KLOPPER
DONDERDAG 17 OKTOBER
Leiden
Lezing bij de Filosofische Vak
ver. A.M. van Schuurman met
als thema 'Derrida over Socra
tes. Kanttekeningen bij Derri-
da's wijze van filosoferen', Cle-
venngaplaats 1, aanvang
20.00 uur.
Leiderdorp
Klaverjas- en sioelavond bij
Con Bravura in het clubhuis,
Beukenschans 57, aanvang
20.00 uur.
Klaverjassen en rummikub bij
De Buitengewonen, Frerikshof,
aanvang 20.00 uur
Noordwijk
Informatie-uur van de Voe
dingsbond FNV Noordwijk in
Ons Gebouw. A. van Royen-
straat, van 19.00 tot 20.00
uur.
Opening van de kleindieren-
tentoonstelling van de NKPV
door wethouder V. Salman, in
het gymnastieklokaal aan de
Bronckhorststraat, aanvang
20.00 uur.
