Rtv show
a
fir
Neelie
Van jazzcafé naar disco en -
Smit-Kroes als vrolijke valse noot
Double eSTe: De zingende
dochters van Gert en Hermien
7
Woensdag 16 oktober 1991 Redactie: 023-150191/023-150192 JOLANDA OUKES GERARD VAN PUTTEN REI NA VAN POPPELEN Vormgeving: DRIES DE BOERS
Vader Gert voorspelt
reeds internationa
le successen, moe
der Hermien kijkt uit naar een
mooie debuut-cd, terwijl de
dochters het simpel op een
toekomst vol „leuke en gezelli
ge optredens" houden. Double
eSTe is de artiestennaam van
Nederlands nieuwste mei
denduo. De S staat voor don
kerharige Sandra (25, ge
trouwd, twee kinderen, zange
res) en donkerblonde Sheila
(21, getrouwd, 1 kind, zangeres
en pianiste). De T is afkomstig
van Timmerman.
Wat nu nog demobandjes
zijn, moeten dit najaar uitmon
den in een heuse cd met vlotte
Engelstalige pop. Beetje Abba,'
snufje Wilson Philips, vleugje
country en een aardige ballad,
ziedaar het concept. In Cees
van Leeuwen is inmiddels een
manager gevonden. De compo
nisten Henny Thijssen en Rob
bie van Leeuwen zijn in de slag
om geschikte composities voor
het Twentse koppel uit te zoe
ken. „We zijn er helemaal klaar
voor", is het parool in huize
Timmerman.
De vocale prestaties van San
dra en Sheila zijn jaren voor het
grote publiek verborgen geble
ven. Sheila: „We gingen alleen
met onze ouders mee naar spe
ciale gelegenheden, zoals de
kerstconcerten. Daar zongen we
dan gospels. In al die jaren dat
we alleen met het geloof bezig
waren, bestond er voor ons in
feite alleen gospelmuziek, al
had Sandra ook wel belangstel
ling voor pop."
Discotheken
„Lekkere moderne pop" heeft
de voorkeur van Double eSTe.
Top veertig-deuntjes via de ra
dio, muziekclips op MTV en de
aantrekkingskracht die disco
theken op de'dames uitoefenen
verklaren deze niet meer dan
modale keuze. Vader en moeder
Timmerman hebben Sandra en
Sheila, zo verklaren ze, nooit ge-
pushed hun voorbeeld te vol
gen. Na schoolopleiding (mavo
en havo), eerste baantjes (cas-
sière en verkoopster), huwe
lijksvoltrekking (mannen met
goede betrekking) en gezinsuit
breiding, staat inmiddels niets
meer een muzikale loopbaan in
de weg. „We staan met beide
benen op de grond, puur van
wege het geld hoeven we het
niet te doen en mocht het niets
worden, dan kunnen we altijd
op ons gezin terugvallen."
De eerste liedjes van Double
eSTe (Release Me, The Sad Song
of Life en Take a Decision, my
Love) zijn vlot en zuiver op de
band gezet. De stemmen pas
sen goed bij elkaar, „maar dat is
logisch want het zijn zussen"
weet Gert. Toch moet daar niet
al teveel nadruk op gelegd wor
den, vinden Sandra en Sheila.
„We willen namelijk niet als de
Zingende Zusjes door het leven
gaan." En waarom? „Ach, dat
wekt een beetje de indruk dat
we alleen lieve zoete refreintjes
zingen. Dat is absoluut niet de
bedoeling. Het gaat tenslotte
om moderne popmuziek."
IN AL DIE JAREN DAT
we alleen met het geloof
bezig waren, bestond er
voor ons in feite alleen
gospelmuziek, al had San
dra ook wel belangstelling
voor pop. (Sheila)
Sandra en Sheila: „We staan met beide benen op de grond, puur vanwege het geld hoeven we het niet te
doen en mocht het niets worden, dan kunnen we altijd op ons gezin terugvallen." foto opd
ZOGEZEGD
Hêis/Z!
„Dikwijls wordt door de gast
vrouw of gastheer van een party
gezegd: die moet je maar niet in
beeld brengen, omdat die per
soon dat niet wil. Het gekke is
dat die dan als eerste met rinke
lende oorbellen voor de camera
staat." (Gert Jan Droge bij Karei
van der Graaf)
„IJdelheid komt erbij, anders zit je
niet achter zo'n microfoon. Ik ben
ontzettend gedreven, nog steeds.
Mensen vragen wel: hoe kan dat
nou? Want ik ben verder een rusti
ge man. Nou, dat kun je niet uit
leggen, dat gebeurt, en wel om
drie over zes." (Frits Spits in Nieu
we Revu)
„Ik vind mijn leven een sprookje.
Toen ik bij BZN begon dacht ik:
als ik dit vijf jaar mag meema-
STRIPS
BOLLEBOOM
BOES
foto dijkstra
ken, wat zou dat mooi zijn. En nu
zitten we al op zeveneneenhalf
en nog is het eind niet in zicht.
Wat ik wel eens denk is dat er na
BZN geen echte droom meer
overblijft." (Carola Smit in de
NCRV-gids)
„Ik heb maar weinig principes,
maar het trainen van politici wei
ger ik. Als je politici traint, moet
je ze allerlei trucjes leren en dat
wil ik niet. Ik zou dan het idee
krijgen hoererend bezig te zijn en
dat wil ik toch voorkomen." (Mar-
jolijn Uitzinger in Studio)
„Ik weet zeker dat ik de ware nu
ontmoet heb. Wij wonen op twee
piepkleine kamertjes ergens in
Bussum. Natuurlijk was ik het
veel ruimeren luxer gewend.
Toch ben ik blij dat we er wonen.
Als ik nu na een optreden naar
huis rij, vier trappen klim, kom ik
in het woonkamertje, pak een
biertje en dan voel ik me net zo
gelukkig als toen ik vroeger met
een loonzakje van 35 jaar bij
mijn moeder kwam." (André Ha-
zes in de NCRV-gids)
HEINZ
AALSMEER GERARD VAN PUTTEN
Onder de vlag van de
TROS hebben twee
bekende Nederlan
ders de handen ineen geslagen
voor de produktie van Solo
voor een Kind. De Aalsmeerse
amusementstycoon Joop van
den Ende stelde zondag zijn
studio beschikbaar aan Ivo
Niehe om kijkend Nederland
warm te maken voor het Fos
ter Parents Plan.
Nu al loopt dit land voorop
als het gaat om de financiële
adoptie van kinderen uit 26 ont
wikkelingslanden. Binnen de
van oorsprong Britse organisa
tie bezit ruim 34 procent van de
pleegouders de Nederlandse
nationaliteit. Presentator Niehe
hoopt aan de uitzending die
vrijdagavond wordt uitgezon
den hetzelfde warme gevoel
over te houden als na zijn eerste
Foster Parents-actie, nu twee
jaar geleden. Doodmoe was hij
toen na afloop, compleet afge
draaid, voorlopig niet van plan
z'n fauteuil uit te komen. Maar
geestelijk raakte Niehe topfit op
net moment dat hij zag hoeveel
respons zijn inspanningen in
het land had. „Vele duizenden
mensen waren overtuigd ge
raakt van de noodzaak een kind
financieel te adopteren."
Met de steun van de op film
vastgelegde aanbevelingen van
onder meer Luciano Pavarotti,
Martine Bijl, Hans Wiegel, Hans
van Mierlo, Julio Iglesias en Jo-
han Cruijff denkt Ivo Niehe nog
meer Nederlandse Foster Pa
rents binnen te halen. Dat moet
volgens hem ook, het kinder
leed is in bepaalde landen tot
onmenselijke hoogte gestegen.
Hoe er ook over Niehe en Van
den Ende als persoon moge
worden gedacht, hun vakman
schap staat niet ter discussie.
"De heren hebben de wervings
campagne wel zo slim aange
kleed dat regisseur Guus Ver-
straete jr. vrijdag geen ordinaire
bedelpartij aan kijkend Neder
land voorschotelt. Inhoudelijk
Feestje amusementsbrache in Studio Aalsmeer
M angers, zangeressen,
W .duo's, trio's, clowns,
MmmmmmA acrobaten, mimespe-
lers, goochelaars, illusionisten,
bouzouki-spelers, entertainers,
dames-ensembles, salon- en
zigeunerorkesten, jazzbands,
animatie-improvisatie groe
pen, Rock 'n Rollers, snelteke
naars en menselijke robotten.
Slechts één keer per
jaar komt zo'n keur
aan artiesten bij
een, en wel op de
presentatiedag van
de Vereniging van
organisatoren voor
Evenementen, Con
certen en Theater
Aktiviteiten - kort
weg de Vecta. Het
grootse evenement
vond dit jaar plaats
in een apart gedeel
te van Studio Aals
meer, waar het be
halve heel druk en
gezellig ook nog
spannend was.
Want er waren twee
'awards' te winnen:
de Vecta-Pulcinella
voor de persoon of
instantie die zich
heeft ingezet voor de amuse
mentsbranche en de Vecta-
Scaramouch voor artiest(en)
die zich tijdens de dag zelf uit
zonderlijk presenteerde(n).
Dat Joop van den Ende in het
groot denkt, wordt ook deze dag
weer duidelijk: de lokatie die hij
ter beschikking heèft voor feest
jes heeft de afmetingen van een
middelgroot vliegveld en is wer
kelijk schitterend ingericht. Er is
een jazzcafé, een discotheek,
een Grand Café en een casino,
allemaal speciaal voor dit soort
gelegenheden gebouwd rond de
immense Studio 7, die in de
wandelgangen ook wordt aan
geduid als 'ons privé voetbal
veld'. Studio 7 is voor vandaag
omgetoverd tot een tijlvol res
taurant, met in het midden het
grote podium waar aan het eind
van de avond de prijsuitreikin
gen zullen plaatsvinden.
De vijftig acts die zich van-
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
daag presenteren zijn verspreid
over al deze ruimtes. Gewapend
met programma-boekje en plat
tegrond - beslist geen overbodi
ge luxe - rep ik mij van Marco
Borsato in de discotheek, via
'Dame Blanche' in het Grand
Café naar de 'Soulful Blues
Quality' in de foyer en zie meer
optredens dan anders in een
heel jaar. Om tussendoor even
wat uit te puffen is er een ze
ventien meter lange
'Spelstraat', com
pleet met charman
te gastvrouwen bij
wie je kunt 'Rolle
bollen', 'Money
over de balk' gooi
en, de 'Wiebelear'
bestijgen of kunt
'KnijnKnijpen'. Ik
Knijp Knijn, behaal
een treurig stem
mend aantal pun
ten en win desal
niettemin een
pluche beertje. In
de Spelstraat kom ik
Jacques d'Ancona
tegen met een licht
vertwijfelde blik in
de ogen: „Ik zit in
de jury voor de Sca
ramouch. Dus nu
moet ik een jazz-or-
kest met een sneltekenaar gaan
vergelijken. Geen gemakkelijke
opgave." Ik beveel hem van
harte het KnijnKnijpen aan.
maar hij is alweer weggerend
van de vele podia.
Enkele leden van de groep 'Saltlmbanque' met hun gewonnen Vecta-Scaramouch.
Stevige jazz
Ik begeef mij naar 'Kajazz', het
jazzcafé waar Mariska Veres op
treedt met haar nieuwe band,
het 'Mariska Veres Shocking
Jazz Kwintet'. De stem, eenieder
bekend van de mega-hit Ve
nus', staat nog steeds als een
huis en blijkt uitstekend ge
schikt voor de stevige jazz die
het MVSJK ten gehore brengt.
Mariska vertelt me dat ze min of
meer toevallig 'een keertje jazz
deed' en dat dat zo goed beviel
dat daaruit haar nieuwe forma
tie ontstond. Ze verzorgen op
tredens in jazzclubs, in grotere
zalen en op festivals en 'het gaat
goed'. En, komt er een plaat?
„Dat weet ik niet. Het is nog een
verrassing wat dit allemaal gaat
brengen. Ik vind het ook niet zo
vreselijk belangrijk, ik ben nu
vierenveertig, ik heb het alle
maal al een keer meegemaakt
en ik wil nu gewoon lekker op
treden." Mariska ziet mijn
pluche beertje en vraagt hoe ik
eraan kom, ze is dol op speel
goedbeesten. Ik verwijs haar
naar de Spelstraat.
Op één van de podia in de
foyer staat Jorge Castro, de kers
verse winnaar van de Sound-
mixshow. „Er komt wat over
zo'n jongen heen hè, na dat
naast me. Maar Castro lijkt
vooralsnog niet erg in de war
van zijn plotselinge succes. Zijn
presentatie is nog wat onhan
dig, een beetje verlegen, maar
zo gauw hij begint te zingen is
hij een absolute professional die
bij romantische passages uit
zijn Italiaanse repertoire de da
mes zwoel in de ogen blikt. Wat
denkt hij, gaat hij het maken in
de toekomst?
„Ik kan nog niet geloven dat
ik hier vandaag mag zingen.
Gisteren nog in het restaurant,
vandaag hier, ik ben zó geluk
kig. Misschien heb ik een grote
kans. En misschien moet ik
weer in het restaurant aan de
tafeltjes zingen, ik weet het
niet."
Kippevel
Ik hoop dat Jorge Castro een
blijvertje is. Zo'n stem, die mag
gewoon niet in de vergetelheid
raken. Als Jorge zijn optreden
besluit met 'O sole mio', zit ik
ondanks mijn niet geringe haat
tegen dit lied, met kippevel.
Inmiddels is het restaurant in
Studio 7 al aardig vol gelopen.
Het Haegsch Salon Quartet be
geleidt muzikaal de maaltijd,
foto frank fahrner
terwijl clowns en acrobaten
rond de tafels buitelen. En dan
is het tijd voor de uitreiking van
de Vecta-Pulcinella. And the
winner is.... Wie anders: Joop
van den Ende. Uit handen van
André van Duin ontvangt hij het
zware beeldje, spreekt een kort
dankwoord en rept zich dan
weer weg naar de belendende
studio waar hij druk bezig is
met opnamen.
De Vecta-Scaramouch 1991
gaat na een evenwichtig oordeel
van de jury naar 'Saltimban-
que', een wervelende groep
acrobaten, degenslikkers, jong
leurs, goochelaars en nog veel
meer vrolijks. Tip voor wie bin
nenkort een feestje geeft: ze zijn
- evenals alle andere artiesten
die op deze dag te bewonderen
waren - te huur. De zeventien
meter lange Spelstraat ook. Veel
plezier!
Kindersymfonie hoogtepunt Solo voor een Kind
Fragment uit
Solo voor een
kind. Presenta
tor Ivo Niehe
onderhoudt
zich met kinde
ren uit Sri
Lanka. foto
united photos
deboer/poppe
de boer
biedt Solo voor een Kind gega
randeerd genoeg aantrekkelijke
programma-onderdelen om de
aandacht van een miljoenenpu
bliek van begin tot einde gevan
gen te houden.
Volwassen spel
Neem het kwartet finalisten van
het concours voor jonge klassie
ke musici tussen 6 en 13 jaar.
Tijdens het voorspel op 29 sep
tember in het Amsterdamse
Concertgebouw, waar 14 kandi
daten concerteerden, zetten de
violisten Fabiana Engelsbel (11
jaar), de 13-jarige Marjolijn
Boersma, alsmede de pianisten
Richard Flemming (10 jaar) en
See-Siang Wong (13 jaar) reeds
de toon voor een alleszins ge
slaagd tv-debuut. En het moet
gezegd, in weerwil van hun leef
tijd en ondanks de altijd weer
spanning oproepende opnamen
bleken ze zondag tot volwassen
spel in staat. Wie de zenuwen
het best in bedwang heeft we
ten te houden, wie uiteindelijk
de studiebeurs als hoofdprijs in
de wacht heeft gesleept, daar
over past tot vrijdagavond vijf
voor negen slechts stilzwijgen.
Tv-maken vergt veel tijd en
vreet nog meer energie. Derhal
ve kan het op een meer dan
twaalf uur lange opnamedag
gebeuren dat een medewerkster
van het produktieteam zich in
haar ijver niet helemaal in de
hand weet te houden. Toen
Burt Bacharachs What the
world needs now is love als
leader jargon voor herken
ningsmelodie op beeldband
werd vastgelegd, dirigeerde een
in balletjesjurk gestoken en
naar corpulentie neigende da
me vooral zichzelf en niet het
koor. Door haar potsierlijke
gesticuleer had bij voorbeeld de
slagwerker van het Metropole
Orkest de grootste moeite z'n
aandacht bij zijn (slag)werk te
houden.
Ivo Niehe had het trouwens,
snipverkouden als hij was, ook
verre van gemakkelijk. In het
belang van het goede doel en
het programma dat uiteraard
ook liet de matig bij stem
zijnde presentator niet af actie
te voeren („Voor een gulden
vijftig per dag maakt u een kind
elders in de wereld geluJkkig")
en de programma-onderdelen
professioneel aan elkaar te pra
ten. Tot de artiesten die Niehe
aankondigde behoorde onder
anderen Anthonie Kamerling,
bekend als Peter Kelder van
Goede Tijden Slechte Tijden.
Hij droeg het verhaal Hoempe-
doemp is jarig Ivo Niehe tij
dens de generale repetitie:
„Hoeperdepoep is jarig" van
Annie M.G. Schmidt gedragen
voor. Willeke Alberti en John
Kraaykamp sr. zijn vrijdagavond
te zien met het duet Telkens
weer, terwijl André van Duin
opdraaft als de gemankeerde
goochelaar Dombo. Uitgedost
in smoking met de pantalon ter
hoogte van hoogwater op Sche-
veningen deelt hij mee dat zijn
vader ook goochelaar was. „En
ik was eigenlijk zijn eerste truc."
In Solo voor een Kind wordt
het podium ook vrijgemaakt
voor een aandoenlijk en tegelijk
spectaculair optreden van de
kinderen die behoren tot de
cast van de musical Les Miséra-
bles. Maar de tv-kijkers zullen
zonder twijfel de opvoering van
de Kindersymfonie van Leopold
Mozart als het absolute hoogte
punt aanwijzen. Of was dit werk
toch van Joseph Haydn? Daar
over zijn de musicologen het
nog altijd niet helemaal eens.
Het damessextet dat werd ge
vormd door prinses Christina,
majoor Boshardt, Mary Dressel-
huys, Erica Terpstra, Christine
Deutekom en Neelie Smit-Kroes
had zondag in de studio van
Joop van den Ende wel wat an
ders aan het hoofd dan zich af
te vragen of de Kindersymfonie
werkelijk van Mozart sr. was,
dan wel dat de oude Mozart
ooit vals met de eer van Haydn
is gaan strijken. Sopraan Chris
tine Deutekom bij voorbeeld
blies op de waterfluit met een
gedrevenheid, die hooguit in de
paartijd valt waar te nemen in
het Alphense vogelpark Avifau-
Deutekom bleef keurig in de
maat, aangegeven door dirigent
Heinz Friesen van het Metropo
le Orkest. En hetzelfde kon wor
den gezegd van majoor Boshart
die de trom roerde, van Mary
Dresselhuys met haar pepermo
len, van prinses Christina op
blokfluit en van WD-Tweede
Kamerlid Erica Terpstra, die de
triangel bespeelde. Alleen
Neelie Smit-Kroes viel voortdu
rend uit de toon met haar speel
goedtrompet, waardoor de
vroegere bewindsvrouwe
meteen de vrolijke noot was van
dit illustere gezelschap. Toch al
niet vies van publieke aandacht
wist de omstreden directeur van
Nijenrode aller ogen op zich ge
richt vanwege haar eigen vals-
blazersconcours, dat haarzelf
bijkans een lachstuip bezorgde.
Niet zodra de laatste tonen
van de Kindersymfonie waren
weggestorven in het rumoer van
decorchangementen of Erica
Terpstra was weer op en top po
litica. Althans, haar gevoel voor
diplomatie bleek ze niet in het
Tweede Kamer-gebouw te heb
ben achtergelaten, toen haar
werd gevraagd wat ze van het
optreden van partijgenote Smit-
Kroes had gevonden. „Laten we
het er maar op houden dat een
triangel makkelijker te bespelen
is dan een fluit. Ha, ha, ha."
(Vrijdagavond, Nederland 2,
20.55 uur)
