Sport
André Bolhuis: een
bobo in sporttenue
Regionale schakers kunnen geen potten breken
Breestraat 146-148 Leiden Tel: 071-126862
Eindred,
29
LEIDEN RUUD DOBBELAAR
SCHAAKMEDEWERKER
Ook in de lagere klassen van de landelij
ke schaakcompetitie konden de verte
genwoordigers van de Leidse bond tij
dens de eerste ronde weinig potten bre
ken. De Zwarte Pion 1 en Philidor 2 en 3
verloren en alleen Voorschoten 1 kwam
tot winst.
In de tweede klasse B bleek favoriet
Amstelveen 2 een maatje te groot voor
het debuterende De Zwarte Pion- Aan
Lisser-zijde won alleen Rob van de Aard
weg. Aad van de Poel nam nog een remi
se voor zijn rekening, een resultaat waar
Richard Godijn in een afgebroken duel
slechts op mag hopen. Jan Bakker, Jos
Lemmers, Joost van Hal en Wim Ross-
dorf gingen onderuit, hetgeen de voorlo
pige eindstand op 5 1/2-1 1/2 voor Am
stelveen bepaalde.
Het vorig seizoen uit de tweede klasse
gedegradeerde Philidor 2 maakt weinig
kans op een snelle come-back. In 3C
openden de Leidenaars met een voorlo
pige 2 1/2-5 1/2 nederlaag tegen De Am-
stel. In het afgebroken duel lijkt Ab Smit
de remise niet te kunnen ontlopen, het
geen de score op 3-5 zou bepalen. Beste
prestaties aan Leidse-zijde leverden Wim
Vriend, die Amstel-kopman Vingerling
op remise hield, en Leen van Ofwegen
met een verdiende winst op Weber. Ca-
rolien Slingerland en Jeroen van de Weij-
er waren nog goed voor een remise.
In dezelfde klasse had Voorschoten op
meer gerekend dan de uiteindelijke 4
1/2-3 1/2 tegen het weinig imponerende
Caissa 2. Frank den Herder had in dit
treffen bovendien nog het voordeel dat
zijn tegenstander niet kwam opdagen.
Nadat Markus Driessen op een remise
was blijven steken, werd de score gelijk
getrokken door een nederlaag van Ger
Both.
Winst van Erik Bongers werd vervolgens
teniet gedaan door een nul van kopman
Frits Fritschy. Na een reeds lang ver
wachte zege van Sander Hilarius, trok
Charles van der Ven de thuisclub over de
streep: remise. Bert Houweling haalde
hetzelfde resultaat: 4 1/2-3 1/2.
In 3D ontkwam Philidor 3 tegen het
sterke Nieuwendam
lies, maar de ploeg hield de schade wel
na zware strijd beperkt tot 31/2-41/2.
Voor de tijdcontrole konden alleen
Jeroen de Haas (rustige remise) en Sjaak
van de Wijngaard (kansloos verlies) de
stukken in de doos bergen.
Bas van de Net en kopman Michiel
Vergeer kwamen na taai verzet niet on
der een nul uit. Jovan Pacjin en Frank
Zeven plaatsten daar goede punten te
genover: 3 1/2-3 1/2. Erik Stikvoort kon
zijn ploeg daarop aan een matchpunt
helpen. Het materieel gelijkstaande
eindspel ging echter uiteindelijk voor
hem verloren: 3 1/2-4 1/2.
André Bolhuis raakt steeds meer in de ban van de Olym
pische Spelen. De 44-jarige tandarts, 128-voudig hockey-
international en chef de mission van de nationale ploeg
in Barcelona, heeft het al over 'mijn aüeten'.
der meer een voordeel bij mij.
Ik heb nog met Tom van 't Hek
gespeeld. Als hij er in Barcelona
weer bij is weet ik precies hoe
hij zijn sokken aantrekt. En wat
hij na een wedstrijd in de kleed
kamers tegen zijn medespelers
zegt. Ik kan me de belevenis van
topsporter goed voorstel-
MAANDAG GESLOTEN
OONDERDAG KOOPAVOND
DEN HAAG «ANP
Zijn enthousiasme kent geen
grenzen. Wat dat betreft wedij
veren Bolhuis en de voorzitter
van het Nederlands Olympisch
Comité (NOC) Wouter Huib-
regtsen als voorbeelden van het
nieuwe elan in de sportwereld
met elkaar om het hardst. Ook
Ard Schenk, collega van Bolhuis
bij de Winterspelen in Albertvil-
le, past uitstekend in dit beeld.
Was het beleid van de voor
gangers van Bolhuis, Leeuwen
hoek, Wimersma Greidanus en
Cornelis, dan zo heel anders?
„Die vraag brengt me in verle
genheid", reageert Bolhuis, die
tussen zijn werk als tandarts en
de vele Olympische vergaderin
gen door graag op de golfbaan
of achter het schaakbord ver
toeft.
„Ik krijg vaak te horen dat het
mijn tijd een stoffige boel
net de begeleiding van de
Olympische ploegen. Natuurlijk
kon je bij sommige dingen best
een vraagteken zetten. Maar
was het daarom stoffig? Ik ge
loof het niet. Toen ik pas was
benoemd organiseerde ik een
etentje met mijn drie voorgan
gers. Ik vond die mannen hele
maal niet stoffig. Als iemand
voor de sporters opkwam, was
het wel Cornelis."
Het ligt voor de hand dat Bol
huis zijn 'tweede vader' Corne
lis niet wil afvallen. „Hij is mijn
goeroe. Mijn godfather", geeft
'Bolle' toe. Zo werd hij ge
noemd in zijn tijd als energieke
middenvelder in het nationale
hockeyteam, waarmee hij twee
keer vierde werd op de Olympi
sche Spelen van 1972 en 1976.
„Dat was bij Kampong al zo. La
ter volgde ik hem op als mana
ger van het hockeyteam, waar
mee ik naar de Spelen van Los
Angeles in 1984 ging. Toen hij
stopte als chef de mission na
Seoul werd ik ineens benaderd
voor die functie."
Maatpak
Bolhuis geeft toe dat hij meer
overkomt als sportman dan een
bobo, die zich met een maatpak
en een stropdas van een van de
sponsors alleen bekommert om
de cocktailparty's. „Dat is zon-
len.'
Bolhuis vult op zijn
functie van chef de
„Ik kan en wil mijn voorgangers
niet imiteren. Ik heb een eigen
stijl. Daarbij hoop ik dat die in
goede aarde valt." Hij roemt de
frisse wind en de samenwerking
in de NOC-gelederen. „De koers
van het NOC is openheid. Huib-
regtsen is een gouden vent. Hij
zit vol oorspronkelijke gedach
ten. Ik zeg niet dat we het altijd
eens zijn. Vaak zitten we figuur
lijk aan tafel een te vechten.
Maar bij hem is dat mogelijk
zonder kwaad te worden."
„Natuurlijk heeft hij ook wel
eens gelijk. Op het gebied van
de zakelijke benadering is hij
ongeëvenaard. Doemt een pro
bleem op dan stort hij zich daar
met volledige overgave op. In
de kortste keren is zo'n disso
nant dan weggewerkt. Daar is
hij ook top-manager voor."
Een half jaar geleden werd
Bolhuis bij zijn activiteiten ter
ondersteuning van de Neder
landse topsporters nog ernstig
belemmerd door financiële on
zekerheden. Na het verdwijnen
van het vorige NOC-bestuur
moest van voren af aan worden
begonnen met het aanboren
van geldbronnen.
Geld
Bolhuis: „Er was helemaal niks.
En toch moesten de sporters ge
steund worden. Geld of geen
geld. Anders zouden we geen
mens naar de Spelen kunnen
sturen. Huibregtsen heeft toen
gezegd dat we beperkt aan de
slag konden gaan. Dat gold voor
1990 en het eerste deel van dit
jaar. Het was riskant. Maar we
hadden geen keus. De voorbe
reiding van een topsporter kun
je later niet eventjes inhalen als
er wel geld is." De filosofie van
Huibregtsen was eenvoudig:
„We moesten onze nek uitste
ken. Afhakken hoort daarbij."
Dank zij het toehappen van
grote 'top-voor-top-sponsors'
(vier in getal, die een miljoen
gulden per jaar inbrachten) en
een serie middelgrote sponsors
kon het tekort worden wegge
werkt. Huibregtsen: „We mogen
uiteindelijk helemaal niet kla
gen. Het is geen schijntje. Noem
het een half vol, half leeg glas.
Aanzienlijk meer in elk geval
dan vroeger. Er is wel nog veel
meer nodig. Dat is duidelijk.
Driekwart van de topsporters zit
onder het bestaansminimum. Ik
streef ernaar dat de echte top
sporter een evenwichtig leven
kan leiden."
Bolhuis reist veel minder dan
zijn voorgangers grote interna
tionale sportevenementen met
Nederlandse deelnemers af.
Toen in één week in augustus
een keus gemaakt kon worden
uit WK roeien (Wenen), WK
wielrennen (Stuttgart) en EK
zwemmen (Athene) keek Bol
huis gewoon 'om de hoek' bij
Kampong naar de hockeywed
strijd Nederland - Australië.
„Het is me gebleken dat het
rendement van het bezoeken
van al die wedstrijden in het
buitenland gering is. Coaches
en sporters hebben niet eens
tijd voor je. Je kunt ze veel beter
in eigen land in alle rust spre
ken. Hetzelfde geldt voor andc
re representatieve zaken. Met
Schenk ben ik een keer naar An
dorra gegaan voor een bijeen
komst van Europese NOC's. We
hebben ontzettend veel lol ge
had. Maar als je me vraagt of we
er ook wat van hebben opgesto
ken zeg ik: nee. Dus de volgen
de keer doe ik zoiets niet meer.
Zonde van mijn tijd."
Veel leuker vindt de tandarts
het om in informele contacten
mensen voor zich te winnen en
een goed woordje te doen voor
zijn Olympische gezelschap. Zo
speelde Bolhuis een partijtje
golf met Rinus Michels om te fi
losoferen over de Jong Oranje
ploeg van Nol de Ruiter. „Mi
chels deed geen toezeggingen.
Maar kort daarna was Numan
ineens beschikbaar. De Ruiter
belde me verbaasd op en zei:
hoe heb je dat voor elkaar ge
kregen? Zoiets geeft me enorm
veel voldoening. Daarom pro
beer ik ook Witschge bij Bar
celona, dus Cruijff, los te weken
Als dat lukt zou dat toch fantas
tisch zijn? Dan hebben we er
weer een potentiële medaille
kandidaat bij."
