Sport
Florijn is niet echt trots
Van Moorsel koestert
kaar 'regenboogjurk'
Nederland is de
zevende roeinatie
Amateurs zakken
weer door het ijs
Jan Dirk Nijkamp: vader
en uitzending naar Spelen
A VAN WANROOY ROB V
Eindred;
17
NIEUWSLIJN
Handgemeen in Belgisch roeikamp
WENEN - De eerste finaledag van de WK roeien in Wenen werd
ontsierd door een vechtpartij in het Belgische kamp. Wim van
Belleghem kreeg zaterdagavond, enkele uren na de verovering
van de bronzen medaille in de lichte skiff ruzie met zijn voorzit
ter Rombouts, in Wenen actief als jurylid.
De twist, om een openstaande declaratie van een klein bedrag,
eindigde met een handgemeen. Van Belleghem sloeg Rombouts
zo hard op de kaken, dat de man de volgende dag nauwelijks
kon praten. De roeier bood de wereldroeibond (FISA) gisteren
zijn excuses aan.
Annemarie Cox tweede
PARIJS - Annemarie Cox zorgde voor een „Nederlands" succes
in Parijs bij de wereldtitelstrijd kanoën. De voormalige Neder
landse werd voor Australië tweede op de 5.000 meter, achter de
Italiaanse Idem maar voor de sterke Duitse Borchert. De Neder
landers speelden op de langebaan een rol in de middenmoot:
Pel en De Nijs negende op de 10.000 meter, Benschop vijftiende
op dezelfde afstand, Bulk elfde op de 5.000.
Grote winnaar van het toernooi was Duitsland, dat voor het
eerst sinds de Spelen van 1964 met een gezamenlijke ploeg
startte en acht gouden medailles pakte. Slachtoffer van die da
dendrang was de Sovjetunie, dat vorig jaar grossierde met negen
van de 22 hoofdprijzen, maar terugviel naar slechts vier.
Twee verschillende manieren om een wereldtitel te vieren: lekker onderuitgezakt zoals Henk Jan Zwolle, of met gebalde vuist zoals Nico Rienks.
Het duo behaalde in Wenen de gouden medaille bij het WK roeien. foto epa
Na jaren van sportieve malaise
heeft de mannentop bij het ka
novaren op vlakwater een suc
cesje gevierd. Jan Dirk Nijkamp
en Mare Weijzen werden bij de
wereldtitelstrijd zesde op de
1.000 meter en zijn dichtbij uit
zending naar de Olympische
Spelen van Barcelona. Een gro
ter feest voor Nijkamp was, dat
hij in de nacht vóór de finale va
der werd.
Jan Dirk Nijkamp had een on
rustige nacht van vrijdag op za
terdag. Vanaf 01.00 uur verbleef
hij in een Parijs' ziekenhuis,
waar zijn Spaanse vrouw Maria
Fatima moest bevallen. Vroeg in
de ochtend ging hij als vader
van een zoon te bed. Nijkamp
sliep een paar uurtjes, bleef tot
14.00 uur liggen en voer later de
middag met Weijzen naar, werd
gedacht, de zevende plaats.
Over invloed op zijn prestatie
wilde hij niet praten. „Ik was in
Uren na de wedstrijd, zelfs
het gala-diner werd uitgesteld,
schoof het duo op naar de zesde
plaats. De Fransen Boccara en
Boucherit werden, na een pro
test van de Spanjaarden, gedis
kwalificeerd omdat ze in het
zog van de winnende Duitsers
Bluhm en Gutsche naar de
tweede plaats waren gesneld.
Nijkamp zei later dat het een
geluk was dat de baby zich 's
nachts meldde. Want hij wilde
per se bij de bevalling zijn.
Eventueel had hij de wedstrijd
aan zich voorbij laten gaan. Hoe
vervelend dat ook zou zijn ge
weest voor Weijzen. „Het was
een hele moeilijke keuze ge
weest, maar duidelijk afgespro
ken. In het leven zijn belangrij
ker zaken dan kanovaren", al
dus de Deventenaar.
De zesde plaats is goed, bo
vendien werd de finaleplaats op
de halve afstand op 0,2 secon
den gemist. De bond zal het
duo voordragen voor Barcelona,
waarna volgend jaar vormbe
houd moet worden aangetoond.
Het behalen van de bronzen medaille in de dubbelvier
kon Ronald Florijn niet werkelijk imponeren. Nog voor
hij onder de douche stapte, ging hij alweer over tot het
analyseren van de roeitechniek van zijn tegenstanders.
Even later, terwijl hij op het finishterrein van alle kanten
werd gefeliciteerd en om handtekeningen werd gevraagd,
had hij de medialle aan de binnenkant van zijn hemd
hangen.
wfnfn harm c.iisMAN tiveren om er volgend jaar vol
ledig tegenaan te gaan. Het eni
ge wat telt in Barcelona is een
gouden medaille."
ROEIMEDEWERKER
Hij schaamde zich niet echt dat
de kleur niet goud maar brons
was, maar hij moest toegeven
dat hij in de sportieve strijd met
Nico Rienks een achterstand
heeft opgelopen. Rienks behaal
de immers met Henk Jan Zwolle
op imponerende wijze de gou
den medaille in de dubbeltwee.
Florijn, met de vertrouwde tros
bananen in de sporttas: „De
strijd gaat er in feite om wie er
in Barcelona goud haalt. Deze
wereldkampioenschappen zijn
daarvoor een voorspel. Ik moet
zeggen dat de resultaten van dit
weekeinde mij alleen maar mo-
De finale van gisteren was
een zeer spannende. De ploeg
uit de Sovjetunie, vorig jaar al
wereldkampioen, nam van
meet af aan de leiding en had
na 500 meter al een voorsprong
opgebouwd van bijna twee se
conde op de rest van het veld.
Florijn, Arisz, Maasdijk en Kel
derman bouwden hun race rus
tig op en lagen na 500 meter
zesde en laatste, terwijl de Rus
sen aan de leiding bleven klom
men de Hollanders iedere 500
meter een plaats in de rang
schikking. Op het laatste stuk
bleken de Duitsers al te veel te
hebben gegeven en konden de
Nederlanders de derde plaats
van hen overnemen. De Russen
hadden op de streep een voor
sprong van bijna drie seconden
op de Italianen, die tweede wer
den, en ruim vier-en-een-halve
seconde op Florijn en consor-
In het begin van de race was
de ploeg volgens Florijn even in
de problemen geweest: „De
Amerikanen, die uiteindelijk
vijfde werden, gingen nogal
hard van start, en omdat ze op
de baan naast ons lagen, moes
ten wij in hun vuile water roei
en. Dat roeit niet lekker, en
daarom brak er even paniek uit
in de boot. Daarna was het
vooral heel zwaar, maar de wil
om te vechten in de ploeg is
heel groot. Dat de Duitsers op
het laatst terugvielen kwam ons
goed uit. In principe zijn zij vol
gens mij de ploeg met het
meeste vermogen aan boord,
maar het komt er niet uit."
Hoewel de Nederlandse vier
volgend jaar de strijd met de fa
voriete Russen om het Olym
pisch goud meot aankunnen,
wil Florijn zich nog niet bij zijn
plaats in deze ploeg neerleggen.
De vier lijkt gebaat bij een rusti
ge en gedegen voorbereiding,
maar hij wil toch pas in april
volgend jaar beslissen. „Eerst
wil ik in de skiff de World Cup
wedstrijden in San Diego varen.
Daarna neem ik een beslis
sing.". En dan, op geheimzinni
ge toon; „Misschien ga ik toch
wel weer gokken."
Omdat gokken op Olympisch
goud in de skiff vrijwel onmoge
lijk is nu supertalent Thomas
Lange uit Duitsland nog stevi
ger op zijn troon zit, zal Florijn
waarschijnlijk toch willen gok
ken op de dubbeltwee. Frans
Göbel, vierde in de finale van de
lichte skiffeurs, heeft zich al ge
meld als partner. Omdat licht
gewicht roeien geen Olympi
sche klasse is, betekent een der
gelijke stap voor Göbel een van
de weinige kansen om in Bar
celona te geraken.
STUTTGART PETER OUWERKERK
GPD-VERSLAGGEVER
Ze wist dat ze sterk was, en dat
ze er naartoe had geleefd als
een professional. Ze had de gok
genomen alles op het wegkam-
pioenschap te zetten. Ze mocht
na donderdag niet meer op het
WK-parkoers trainen, omdat ze
anders sommige amateurs een
complex zou bezorgen. Ze had
nog de meeste moeite gehad
haar zegedrift in te fomen. Ze
was onklopbaar.
Leon tien van Moorsel, 21
jaar, drie keer Nederlands ju
nioren-kampioene op de weg,
tweemaal de nationale titel bij
de vrouwen, de beste klimster
van het land onlangs ook nog -
ze ruilde het dubbele WK-goud
van vorig jaar in voor dat van 's
werelds beste wegrenster van
1991.
„Ik had gedacht dat we het
met z'n vieren zouden gaan uit
maken: Marsal, Thompson en
Skibby." Maar op de Van Moor
sel van Stuttgart stond geen
maat. Achterstand van die drie:
resp 1.54 min, 2.46 min en 5.42
min. Van uittredend kampioene
Marsal had ze, bij nader inzien,
niets te vrezen. De Fran^aise
was fysiek niet okee, zou na af
loop spontaan toegeven: „Jij
was veruit de sterkste, Leontien,
gefeliciteerd!" En dat had de
Brabantse goed gedaan.
Ze had het een beetje mat ge
vonden, de eerste twee ronden
over het regenachtige asfalt. Ze
was vanaf het begin niet uit de
eerste drie plaatsen weg te
slaan. Liet haar 'helpsters'
Schop, De Rooy, Vink en Over-
gaag (Dijkstra was gevallen) ge-
wongen passief in haar achter
wiel kijken.
Coach Piet Hoekstra: „Dat
lijkt vreemd, maar meiden stu
ren minder makkelijk dan profs,
willen de ruimte hebben. Dus
vooraan was Leontiens plaats."
De meeste moeite had het
haar gekost rustig te blijven.
Hoekstra kon nog zo zeggen:
„Het is beter alles in één de
marrage te leggen dan het drie,
vier keer te proberen." Maar als
dat nou tegen je natuur is?
Vink (junioren wereldkam
pioene, net 18): „Ik had alles ge
geven in de eerste twee ronden,
ik was leeg." Schop: „Toen was
het mijn beurt. Ik reed op mijn
gemak naar die Italiaanse toe,
maar ik voelde dat Leontien
meer actie wilde. Ze was erg on
rustig." Vrijwel direct daarna
begon Van Moorsel aan haar
solo van 40 kilometer. Lang,
maar lonend.
Nadat alle plichtplegingen
waren vervuld, vader Harry,
moeder Martha, zus Jacqueline,
broer Jan, de drie bussen met
supporters uit Boekei en de
Hofkapel de Dondeijagers wa
ren geknuffeld, vertelde ze het,
op het hekje achter de Neder
landse box, nog eens in geuren
en kleuren na.
„Ik vergrootte mijn voor
sprong zelfs in de afdaling. Nor
maal is dat mijn zwakste punt,
dus wie moest me tegenhou
den?"
Hoewel Van Moorsel zaterdag
alleen de hele wereld aan kon
had ze toch veel lof voor haar
ploegmaats. „De meiden heb
ben fantastisch gewerkt. Maar
dat komt omdat ze in me zijn
gaan geloven. We weten dat we
op elkaar kunnen bouwen."
Piet Hoekstra had van haar een
volwaardig topsportster/kop-
vrouwe gemaakt. „Eerst dacht
ik: wat is dat voor een rare
Fries? Nu kan ik niet meer zon
der hem."
Van Moorsel noemde het we
reldgoud en de 'regenboogjurk'
de kleinoden, waar ze al die tijd
voor was bezig geweest. In het
kort: dagelijks vier, vijf uur fiet
sen, fitness en krachttraining:
het terugbrengen van haar ge
wicht van 66 naar 51 kilo; het
inleveren van een privéleven,
het enige nadeel.
„Je kunt nooit meer rustig op
een terrasje gaan zitten, men
sen voor de gek houden, je
moet je altijd gedragen als be
kende sportvrouw. En thuis
kom je amper nog tot rust. De
telefoon staat niet stil, er is altijd
volk over de vloer."
Dat zal nog wel erger worden,
de komende weken/maanden.
„Nou ja, volgende week begint
de EG Ronde alweer." Met een
finish (vanuit Valkenburg) in
Boekei, op vrijdag 13 septem
ber. De 'Tour'-organisatie had
gevraagd of het niet aardig zou
zijn bij haar 'thuis' langs te ko
men. De gemeente Boekei
haakte gretig in, en zal nu hele
maal geen spijt hebben.
Inspecteren
Na de EG-Tour volgen de pre-
Olympics in Barcelona, waar ze
het Olympisch wegparkoers
gaat inspecteren, en ze een
voorlopige beslissing neemt
omtrent de Spelen van 1992.
Achtervolging en weg, achter
volging öfweg?
„Ik hoop dat het net zo'n par
koers is als hier, met een klim-
metje erin. Want op een puur
vlak parkoers heb ik minder
kans. En ik heb geen zin om de
sprint aan te trekken voor Mo
nique Knol."
De verhouding tussen de
twee diva's van het Nederlandse
vrouwenwielrennen is nog
steeds koel, zeg maar ijskoud.
Van Moorsel: „Het zal nooit
meer goed worden tussen ons.
We hebben totaal verschillende
karakters, mogen elkaar ge
woon niet, er over praten heeft
geen zin. Jammer? Je hoeft toch
niet met iedereen goeie maatjes
te zijn?"
En na het seizoen? Onbereik
baar voor iedereen? Dat lijkt on
mogelijk voor iemand, bij wie
de gezelligheid wordt hoogge
acht. „Ik ga voorlopig een
maand met vakantie naar
Australië, samen met Daniëlle
Overgaag. Op uitnodiging, fiets
je mee, paar koersjes, lekker
weg van iedereen, mezelf zijn.
Anderen zouden het liefst totaal
bezit van me nemen. Maar ze
maken mij niet gek: ik ben nog
steeds mezelf, hoor."
Van Moorsel: 'Mijn fiets is mijn boyfriend'
De buitenlandse pers stelde zaterdag niet alleen belang in de sportieve prestaties van Leontien van
Moorsel. Zij wilden ook meer over het privé-Ieven van de Brabantse wereldkampioene weten.
Op de vraag van de Sovjetrussische journalist Aleksander Loebimov of ze een vriend had. antwoord
de de 21-jarige kampioene gevat: „Mijn fiets is mijn boyfriend. Alleen voor hem heb ik tijd. Gewone
vriendjes passen niet in mijn schema."
Met vier medailles - 1 goud, 1
zilver, 2 brons - uit acht fina
leplaatsen was Nederland bij de
wereldkampioenschappen in
Wenen het zevende roeiland in
de wereld. Het herenigde Duits
land was met twaalf medailles
(„blikken" zeggen de roeiers),
waarvan zeven gouden, de on
betwiste nummer één op de
Neue Donau in de Oostenrijkse
hoofdstad.
Twee jaar geleden in Bied
won de Nederlandse roeiploeg
vijf medailles, vorig jaar op Lake
Barrington in Tasmanië vier. De
prestaties in Wenen vormden
derhalve geen uitschieter.
„Waar ik vooral mee in mijn
nopjes ben. is dat het steeds an
deren zijn die op het erevlot
stappen", glunderde trai
nerscoördinator René Mijnders.
In Wenen herhaalde alleen
Laurien Vermulst in de lichte
skiff haar succes op het Austra
lische eiland: zilver. De beste
prestatie in Wenen kwam op
naam van een oude én een
nieuwe kampioen. Het wereld
kampioenschap in de dub
beltwee werd gewonnen door
Olympisch kampioen Nico
Rienks met zijn nieuwe partner
Henk Jan Zwolle, een clubge
noot bij Okeanos, die jarenlang
vergeefs probeerde de wereld
top in de skiff te bereiken.
In de lichte dubbeltwee haal
den Daan Bodekke en Jan van
Bekkum eindelijk hun „blik"
(brons) op. De tweede bronzen
medaille werd veroverd door de
dubbelvier, twee jaar geleden
wereldkampioen, vorig jaar vijf
de.
Göbel moest knokken om in
de finale te komen en werd uit
eindelijk als vierde geklasseerd
na de Ier O'Toole, de Duitser
Uhrig en de Belg Van Belleg
hem. Ter vergelijking: vorig jaar
kende hj geen enkele tegenslag
en bleef hij ongeslagen in al zijn
Zijn onttroning kwam voor
hem, ondanks een persoonlijk
record, niet als een verrassing.
„Eén tegenslag kun je best ver
stouwen, maar vier achter el
kaar bekoop je als het er op
aankomt, zeker in zo'n veld,
waarin de verschillen zo klein
zijn."
Niail OToole werd tien
maanden geleden op Lake Bar
rington zesde. Die prestatie
greep hij aan om als een bezete
ne te gaan trainen. Hij vestigde
zich in Italië en trainde over het
algemeen driemaal daags. In
Wenen haalde hij de beloning
op: goud. Zijn volgende doel is
Olympisch eremetaal.
Laurien Vermulst versloeg de
wereldkampioene van vorig
jaar, de Deense Mette Jensen,
maar bleef vice-wei eldkam-
pioene lichte skiff. De Utrechtse
redde het zilver met een sterke
sprint. Daarmee hield zij Jensen
en de Amerikaanse Angie Her
ren van zich af. De Nieuwzee-
landse spiermassa Philippa Ba
ker was te ver weg.
De tweede medaille in de
lichte klasse werd gewonnen
door de dubbeltwee. Daan
Boddeke en Jan van Bekkum
veroverden brons achter Duits
land en Oostenrijk. Ze pakten in
hun tweede jaar het eremetaal
waar ze vorig jaar al op hadden
gerekend.
De lichte vier-zonder-stuur-
man ging. in dezelfde samen
stelling, van drie naar vijf. De
gekneusde rib van Pim Laken,
opnieuw verdoofd door dokter
Blum, had er niets mee te ma
ken. „Onze race was goed",
vond Laken, „we hebben te wei
nig goede competitie."
Het zacht windje mee van za
terdag veranderde in de nacht
van zaterdag op zondag in een
stijve bries tegen. Dit was een
tegenvaller voor de dubbelvier
vTouwen. Jose de Groot. Rita de
Jong, Marjan Pentenga en Anita
Meiland rekenden zich na een
vlot gewonnen serie rijk met
minimaal de bronzen medaille.
Achter Duitsland, Sovjetunie en
Roemenië resteerde voor oran
jes vrouwen echter niet meer
dan de vierde plaats.
Het draaien van de wind werd
ook niet bepaald gewaardeerd
door de vier-zonder-stuurman
van Peters, Van der Zwan,
Krijtenburg en Schwarz. Door
de tegenwind ging de wedstrijd
aanzienlijk langer duren. Daar
door botte hun alom gevreesde
sprint af. De vice-wereldkam-
pioenen lagen vanaf het begin
vijfde en kwamen niet meer van
die positie af.
STUTTGART DICK HEUVELMAN
GPO-VERSLAGGEVER
Het leven van een coach gaat
(lang) niet altijd over rozen.
Neem Piet Kuijs, de huidige
roerganger van de Nederlandse
wieleramateurs. Hij dingt al een
paar jaar mee naar de titel
'schlemiel van het jaar'.
Steeds is het voor hem huilen
met de pet op als zijn jongens
op een groot, internationaal po
dium hun kunsten moeten ver
tonen. Zoals zaterdag, toen er in
Stuttgart jacht moest worden
gemaakt op de regenboogtrui.
Helaas voor Kuijs en zijn disci
pelen, ze kwamen nog niet eens
aan ruiken toe.
Net als in de twee voorgaande
jaren zakten de jongens van
Oranje gezamenlijk nopeloos
door het ijs. Op het moment dat
de 23-jarige Oekraïner Viktor
Rzjaksinski zich namens de
Sovjet-Unie met een gouden
jump over de wereldtitel ont
fermde, was de ontredderde
club van Kuijs al volledig tot
gort gereden.
En daar sta je dan, als Piet
Kuijs, met je goeie gedrag. Met
een legertje persmuskieten om
je heen die om tekst en uitleg
van het debacle komen vragen.
De Brabander snapte er niets
van, was met stomheid gesla
gen. Hij had zijn renners toch
zo goed op scherp gezet. Dacht
hij. De Vlijmenaar: „Echt, ik was
ervan overtuigd dat we dit keer
mee zouden doen. Ik heb ge
probeerd een ontspannen sfeer
te kweken, ging er vanuit dat de
vijfde plaats van de tijdritploeg
een stimulerende uitwerking
zou hebben en dan blijkt toch
weer dat ze nog niet geschikt
voor dit werk zijn. Terwijl dit
echt de beste amateurs van Ne
derland zijn, pertinent."
Waarna de in wielerland zo
geplaagde bondscoach toch nog
een mogelijke oorzaak van het
collectieve falen vond: een over
dosis spanning. Die had, dat
kon haast niet anders, de benen
doen blokkeren. Kuijs: „Men
moet mij niet vertellen dat we
geen goede renners hebben in
Nederland. Oh zeker, geen we
reldklasse, maar gewoon goeie
renners. Een Erik Dekker wordt
niet zomaar tweede in Olympi-
a's Ronde, in Rheinland-Pfalts
en in de Regiotour. Dat zijn
wedstrijden die internationaal
meetellen. Maar je moet hem
nog even de tijd gunnen om te
rijpen. Hij is nog wat bang uit
gevallen, durft niet gauw initia
tieven te nemen. Een kwestie
van een bepaalde schroom
overwinnen."
Genoteerd
Van het Kuijs-sextet was Dekker
daarom vooraf ook het hoogst
genoteerd, samen met de Lim
burger Raymond Meys, die in
Stuttgart al eens wereldkam
pioen (bij de junioren) is gewor
den. Ze moesten evenwel verza
ken toen het boeiende gevecht
om het eremetaal in al zijn he
vigheid losbarstte. Waar de bru
tale Braziliaan Azevedo schitter
de, schutterde Hollands Glorie.
Na anderhalf uur koers kon
Kuijs de bui al weer zien aanko
men, wist hij de helft van zijn
ploeg (Anton Tak, Rob Campas
en Richard Groenendaal) red
deloos in de pottebak.
Daarin verzeilden gaandeweg
ook de andere drie. Tristan Hof
fman, Raymond Meys en Erik
Dekker. De balans was uitein
delijk even triest als ontnuchte
rend. Meijs als 38ste in de uit
slag de beste Nederlander, op 3
minuten en 56 seconden. Hoff
mann kwam als 61ste (5.49)
binnen. Dekker als 89ste 14.19)
en Tak als 94ste (23.26). terwijl
Groenendaal en Compas als af-
stappers konden worden geno
teerd. Tel uit je verlies.
